Την Παρασκευή που μας πέρασε οι εκπαιδευτικοί της σχολικής μονάδας παρακολούθησαν ένα βιωματικό επιμορφωτικό σεμινάριο απο τη σχολική νοσηλεύτρια της σχολικής μονάδας με θέμα “ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ”
Θέματα της επιμορφωτικής μας συνάντησης ήταν :
ρινορραγία
πνιγμονή (ενήλικες, παιδιά, βρέφη)
επιληπτικά επεισόδια (ενήλικες, παιδιά)
πλάγια θέση ανάνηψης
Οι γνώσεις που δόθηκαν ήταν απλές, κατανοητές, ακριβείς, έγκυρες και επικαιροποιημένες!
Το επιμορφωτικό σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα για όσους γονείς / κηδεμόνες θέλουν να γνωρίζουν σωστή και ασφαλή παροχή πρώτων βοηθειών κυρίως για την οικογένειά τους
Ευχαριστούμε πολύ τη σχολική νοσηλεύτρια της σχολικής μονάδας Στυλιανή Τσίτσικα για τις γνώσεις που μας πρόσφερε και αναμένουμε τη συνέχεια
Η σχολική μας μονάδα φέτος συμμετέχει στον δημιουργικό διαγωνισμό που διοργανώνει το Αστέρι της Ευχής
Αποφασίσαμε φέτος να συμμετέχουμε στην κατηγορία Δημιουργική γραφή… με το δικό μας ποίημα...
Οι στίχοι του ποιήματος βγήκαν σιγά σιγά καθώς σκεφτόμασταν το έργο του MAKE A WISH και όλα αυτά τα παιδάκια που ονειρεύονται να πραγματοποιηθούν οι ευχές τους…
Βρήκαμε τους στίχους … τους γράψαμε….
και στη συνέχεια ετοιμάσαμε εικόνες με βάση τα όμορφα λόγια του ποιήματός μας..
Η ενασχόληση μας με τη θεματική «Ανθρώπινα Δικαιώματα, Αλληλοσεβασμός και Διαφορετικότητα» έγινε μέσα από ένα πρόγραμμα πλήρως εναρμονισμένο με την σύγχρονη εποχή και την «διαφορετικότητα» των κοινωνιών μας. Μέσα από τις ποικίλες δράσεις των εργαστηρίων μας βοηθήσαμε τα παιδιά να κατανοήσουν έννοιες όπως η «ισότητα», οι «υποχρεώσεις», τα «δικαιώματα», να γνωρίσουν και να μάθουν να σέβονται αξίες και ιδανικά χρήσιμα σε μια κοινωνία όπου τα δικαιώματα των ανθρώπων και κυρίως των παιδιών καταπατώνται. Οι δραστηριότητες, το κλίμα, η οργάνωση της τάξης, οι σχέσεις και ο τρόπος επικοινωνίας των νηπίων έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη μιας γενικότερης κουλτούρας σεβασμού των δικαιωμάτων.
Η εκπαίδευση στα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελεί το πρώτο βήμα σε μία κατεύθυνση σεβασμού, προώθησης και υπεράσπισης των δικαιωμάτων που μοιραζόμαστε όλοι και όλες. Ποιες είναι οι υποχρεώσεις και ποια τα δικαιώματά μας μέσα σε μια δημοκρατική κοινωνία. Μέσα από την οπτική μας ως διαφορετικοί αλλά ίσοι ο καθένας μας με τη ξεχωριστή του ταυτότητα αποτελεί κομμάτι κάθε δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτές τις έννοιες (ταυτότητα, ισότητα, διαφορετικότητα) προσεγγίσαμε με τρόπο ψυχαγωγικό, παιγνιώδη αλλά και διδακτικό για να φτάσουμε στα επιθυμητά αποτελέσματα που είχαν τεθεί ως στόχοι.
1ο Εργαστήριο:Παιδί υπεύθυνο είμαι εγώ θέλω ελεύθερα να ζω
Το εργαστήριο δεξιοτήτων μας ξεκίνησε την 20η Νοεμβρίου, ημέρα κατά την οποία γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο η «Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού». Αυτή η μέρα καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το 1989, ως ημέρα υποστήριξης των παιδιών και ενίσχυσης των δικαιωμάτων τους. Αυτή τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού την υπέγραψαν 192 χώρες από όλο τον κόσμο, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα.
«δικαιώματα»
Τι είναι άραγε αυτά τα δικαιώματα!!!!
Εξηγήσαμε ότι «δικαιώματα» είναι όσα χρειαζόμαστε οι άνθρωποι, όσα πρέπει να έχουμε για να ζούμε μια καλή ζωή. Παρακολουθήσαμε το παρακάτω βίντεο και οι μικροί μας μαθητές άρχισαν να συλλογίζονται και να εκφράζουν όλα αυτά που έχουν ανάγκη για να μεγαλώνουν υγιή και ευτυχισμένα.
Στη συνέχεια προσπαθήσαμε όπως μπορούσε ο καθένας μας να τα απεικονίσει εικαστικά
Στη συνέχεια και για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε την ουσία στην έννοια δικαιώματα… παρακολουθήσαμε μια βραβευμένη ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Το κουτί». Σε αυτήν εξιστορείται η ζωή ενός παιδιού που, ενώ αρχικά το βλέπουμε να ζει ευτυχισμένο, η κατάσταση αυτή ανατρέπεται όταν ξαφνικά ξεκινά πόλεμος (χάνεται η δημοκρατία), ο οποίος άλλαξε όχι μόνο τη ζωή του, αλλά και το ρόλο του κουτιού του. Έτσι από σπιτάκι-παιχνίδι έγινε μέρος-καταφύγιο σε ένα στρατόπεδο προσφύγων γεμάτο κινδύνους και τελικά καράβι που ξεκινά για ένα ταξίδι προς την ελπίδα.
Η ιστορία του φίλου μας προβλημάτισε τα παιδιά καθώς ένα παιχνίδι έγινε απαραίτητο αντικείμενο για να μπορέσει να ζήσει και να επιβιώσει.
Στη συνέχεια παρατηρήσαμε πως κάποιες εικόνες της ιστορίας μας αφορούσαν βασικές ανάγκες που έχει ο μικρός μας πρωταγωνιστής, όλα όσα χρειάζεται για να μεγαλώσει αρμονικά και να νιώθει ευτυχισμένος.
Τις απαντήσεις των παιδιών τις καταγράψαμε σε ένα χαρτί και είδαμε πως μπορούμε να τις αντιστοιχίσαμε με τα δικαιώματα των παιδιών που έχουμε ήδη μάθει.
Στόχος μας ήταν οι μαθητές μας να κατανοήσουν πως οι ανάγκες που ανέφεραν είναι ίδιες για όλα τα παιδιά του κόσμου όπου κι αν ζουν, όπως κι αν ζουν, πρόκειται για τα δικαιώματά τους…..
Δημιουργήσαμε το βιβλίο των δικαιωμάτων της τάξης μας. Σε κάθε παιδί δόθηκε ένα φύλλο που απεικονίζει ένα από τα δικαιώματα τόσο των παιδιών όσο και των ενηλίκων και τους ζητήσαμε να το απεικονίσουν όπως αυτά το φαντάζονται. Στη συνέχεια φτιάξαμε το δικό μας βιβλίο το οποίο μοιράστηκε σε όλους τους μαθητές του τμήματος.
Για να μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι όλοι και να ζούμε αρμονικά , ίσοι αλλά διαφορετικοί, πρέπει να σεβόμαστε τα δικαιώματα των άλλων, μικρών και μεγάλων. Δεν έχει σημασία αν είμαστε μικροί η μεγάλοι, ίδιοι ή διαφορετικοί όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες!!! Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τη διαφορά ανάγκης και επιθυμίας παίξαμε ένα παιχνίδι.
«Το ταξίδι των αναγκών και των επιθυμιών»
Με αφορμή το βίντεο το κουτί αποφασίσαμε να μπούμε στη θέση του μικρού παιδιού αλλά λίγο διαφορετικά (χωρίς τον πόλεμο), Μπήκαμε στη βάρκα μας και το ταξίδι μας ξεκίνησε.
Χωριστήκαμε σε ομάδες και είδαμε τις κάρτες μας…Εξηγήσαμε τι μας δείχνουν και έγινε διαχωρισμός των απαραίτητων και μη αντικειμένων.. Βοήθησε πολύ το γεγονός οτι τα παιδιά ήδη γνώριζαν τα δικαιώματα ως ανάγκες!!
Στην αρχή το ταξίδι μας ήταν πολύ διασκεδαστικό. Ο ήλιος έλαμπε και η θάλασσα ήταν ήρεμη και καταγάλανη. Εμείς παίζαμε με τα παιχνίδια μας και απολαμβάναμε τις όμορφες στιγμές του ταξιδιού μας!!
Όμως κάτι απρόσμενο συνέβη… δεν ελέγξαμε το δελτίο καιρού και τώρα μια μεγάλη καταιγίδα εμφανίστηκε ξαφνικά. Η βάρκα μας άρχισε να κουνιέται και να γέρνει. Υπήρχε μεγάλος κίνδυνος να βυθιστεί και για να μπορέσει να συνεχίσει να επιπλέει έπρεπε να ρίξουμε στη θάλασσα τρία από τα πράγματα που είχαμε πάρει μαζί μας.
Ζητήσαμε από την κάθε ομάδα να αποφασίσει τι θα ρίξει στη θάλασσα ( ένα αντικείμενο η κάθε ομάδα). Εξηγήσαμε πως ότι πέσει στη θάλασσα δε θα μπορέσουμε να το έχουμε μαζί μας ξανά όταν θα φτάσουμε στη στεριά και είμαστε ασφαλείς.
Κινούμασταν ανάλογα με τον καιρό και εκφράζαμε τα συναισθήματα μας .. είτε φόβο… είτε ανακούφιση!!
Επιτέλους η καταιγίδα άρχισε να ηρεμεί. Όλοι είμαστε ανακουφισμένοι και ασφαλείς μέσα στη βάρκα. Ωστόσο, μια μετεωρολογική πρόβλεψη αναφέρει πως ένας τυφώνας Κατηγορίας 5 κατευθύνεται προς το μέρος που βρισκόμαστε. Για να επιβιώσουμε από τον τυφώνα, έπρεπε να πετάξουμε στη θάλασσα τρία ακόμη αντικείμενα!
Να θυμάστε παιδιά: μην πετάξετε αυτά που πιθανότατα θα χρειαστείτε για να επιβιώσετε στη νέα σας χώρα.
Παραλίγο να μην γλιτώσουμε! Ωστόσο, σχεδόν είχαμε φτάσει στον προορισμό μας. Όλοι ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι. Όμως, τη στιγμή που είδαμε στεριά στον ορίζοντα, ένας καρχαρίας χτύπησε τη βάρκα μας δημιουργώντας μια τρύπα στο πλευρό. Έπρεπε να κάνουμε το καράβι ακόμη πιο ελαφρύ! Πετάξαμε ακόμη τρία αντικείμενα για να φτάσουμε γρήγορα στη στεριά. Και ενώ στην αρχή μας ήταν εύκολο να ρίξουμε τα περιττά αντικείμενα όταν έφτασε η ώρα με τις κάρτες των παιχνιδιών και των διακοπών προβληματιστήκαμε αρκετά… όμως και τώρα κατανοήσαμε οτι ο γιατρός το σπίτι και η οικογένεια είναι πιο σημαντικά!!
Επιτέλους φτάσαμε στον προορισμό μας και είμαστε ασφαλείς. Ζητήσαμε από την κάθε ομάδα να παρουσιάσει τι φέρνει μαζί της.
Έχετε όλα όσα χρειάζεστε για να επιβιώσετε για να μεγαλώσετε και να αναπτυχθείτε σωστά; Υπάρχει κάτι που λείπει που θα χρειαστείτε για να επιβιώσετε; Συγκρίναμε τι πέταξε και τι κράτησε η κάθε ομάδα.
Μέσα στη βάρκα τοποθετούμε τις ανάγκες μας και στη θάλασσα μας πετάμε τις επιθυμίες μας… Είναι και αυτές σημαντικές αλλά μπορούμε να επιβιώσουμε και χωρίς αυτές
2ο Εργαστήριο : “Ας γνωρίσουμε την Ειρήνη”
Ακολούθησε διδακτική αξιοποίηση του εκπαιδευτικού βίντεο «Η Ιστορία της Ειρήνης». (η ιστορία ενός μικρού παιδιού – πρόσφυγα).Η Ειρήνη είναι ένα μικρό κορίτσι που αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της. Στην αρχή βιώνει την ανασφάλεια και την απόρριψη μέχρι να βρει προστασία, αγάπη και ζεστασιά στο πιο απίθανο μέρος, μέχρι δηλαδή να ξαναβρεί όσα δικαιούται στη ζωή…
Δημιουργήσαμε ένα ιστόγραμμα στηριγμένο σε ερωτήσεις όπως :
Πως αισθάνεται η Ειρήνη; Τι πιστεύετε ότι έχει συμβεί και έφυγε η Ειρήνη από το σπίτι της;
Ποιοι είναι οι ήρωες της ιστορίας και πως θα τους περιγράφατε;
Τι θα κάνατε εσείς αν βρίσκατε στο δρόμο την Ειρήνη
Δημιουργήσαμε καρτέλες για αναδιήγηση της ιστορίας της Ειρήνης (βάλαμε τα μέρη, από τα οποία πέρασε στη σωστή σειρά): χωριό, Πετροφάγοι, μεταξωτές ουρές, μουντζουρωμένα κοράκια, πλούσια πόλη, φτωχή παραγκούπολη, οικογένεια Καλόκαρδου.
Με αφορμή την ιστορία της Ειρήνης μιλήσαμε για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τους λόγους που μετακινούνται απο χώρα σε χώρα καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως όπου και να βρισκόμαστε, για οποιοδήποτε λόγο έχουμε δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις…
Η δραστηριότητα που ακολούθησε είχε δυο μέρη.
Στο πρώτο ζητήσαμε από τα παιδιά να περπατήσουν στον χώρο και να μιμηθούν τον τρόπο, δίνοντας τους το ρυθμό με επιλογή κατάλληλης μουσικής. Περπατήσανε γρήγορα (όπως ο πρόσφυγας που εγκαταλείπει βιαία τη χώρα του), προσεκτικά (όπως ο πρόσφυγας που περνά από δύσβατα μέρη), κουρασμένα (όπως ένας πρόσφυγας μετά από ταλαιπωρία), χαρούμενα (όπως ο πρόσφυγας που βρήκε ένα ασφαλές μέρος).
Στο δεύτερο μέρος ζητήσαμε από τα παιδιά να γίνουν «πρόσφυγας» που εγκαταλείπει την πατρίδα του και έχει τη δυνατότητα να πάρει μαζί του 5 πράγματα. Δυστυχώς, στη δύσκολη και δύσβατη διαδρομή που ακολουθεί πρέπει κάθε φορά να πετά και ένα αντικείμενο. Το κάθε παιδί- πρόσφυγας μας ανέφερε ποιο αντικείμενο πετούσε και γιατί. «Κι αν ήσουν εσύ πρόσφυγας, τι θα έπαιρνες μαζί σου στο ταξίδι της φυγής;» Τα παιδιά κλήθηκαν να διαλέξουν το πιο σημαντικό γι’ αυτά αντικείμενο που θα έπαιρναν μαζί τους αν έπρεπε να εγκαταλείψουν το σπίτι τους
3ο Εργαστήριο: « Εγώ και εσύ μαζί φτιάχνουμε το εμείς»
Στην αρχή του εργαστηρίου μας αφηγηθήκαμε στα παιδιά το παραμύθι «Σοφία, η αγελαδίτσα τραγουδίστρια» , Pennart , 2000. Στο παραμύθι μας θίγονται θέματα όπως: το ζήτημα της ταυτότητας και του αυτοπροσδιορισμού, της ένταξης σε ομάδες, το ζήτημα της αποδοχής, της απόρριψης, της διαφορετικότητας.
Στη πρώτη φάση δεν ολοκληρώσαμε το παραμύθι μέχρι το τέλος. Σταματήσαμε μετά την τελευταία της απόπειρα να μπει σε μια ομάδα από μουσικούς – ορχήστρα. Ζητήσαμε από τα παιδιά να μας υποδείξουν τις ορχήστρες που προσπάθησε να πάρει μέρος η Σοφία, τις καταγράψαμε μαζί και το λόγο για τον οποίο την απέρριψε η κάθε ομάδα!!
Στο τέλος κάθε παιδί απεικόνισε το τέλος της ιστορίας όπως αυτό το φαντάζεται.
Με στόχο την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης και της κατανόησης -αποδοχής του “άλλου” συζητήσαμε για τα συναισθήματα που μπορεί να ένιωσε η Σοφία η αγελαδίτσα. Μπήκαμε στη θέση της και εκφράσαμε τα συναισθήματα με το σώμα μας και τις εκφράσεις του προσώπου μας.
Στο τέλος φτιάξαμε το «Θερμόμετρο συναισθημάτων». Τα παιδιά καταγράφουν ή αναπαριστούν με φατσούλες τα πιθανά συναισθήματα που βιώνει η Σοφία μέσα από την ιστορία.
4ο Εργαστήριο : «Μαθαίνω τον εαυτό μου…. για να μπορώ να σέβομαι τους άλλους»
Παίξαμε το Ομαδικό παιχνίδι «Ο κατάσκοπος»
«Περπατάς σαν κατάσκοπος με την εφημερίδα, κρύβοντας το πρόσωπό σου, με στόχο να μην κοιτάς κανέναν/καμία και να μη σε βλέπει και κανείς/καμία». Με συνοδεία μουσικής τα παιδιά κινούνται στην τάξη. Στο σταμάτημα του ήχου, τα παιδιά σταματούν να κινούνται και καλούνται «κατασκοπικά» να παρατηρούν το/τη διπλανό/ή τους και εντοπίζουν ομοιότητες ως προς τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά!
Μάθαμε ότι αφού είμαστε διαφορετικοί και ξεχωριστοί ο καθένας μας έχει τα δικά του προσωπικά στοιχεία
και υπάρχει ένα χαρτί που τα καταγράφει και μας κάνει να ξεχωρίζουμε. Λέγεται ταυτότητα και όλοι οι άνθρωποι μεγαλώνοντας αποκτούν τη δική τους ταυτότητα. Αναζητήσαμε στο διαδίκτυο εικόνες από ταυτότητες και παρατηρήσαμε ποια στοιχεία αναγράφονται επάνω. Στη συνέχεια φτιάξαμε τις δικές μας ταυτότητες!!
Ακολούθησε διδακτική αξιοποίηση του παραμυθιού «Εγώ ο απίθανος» της Γιολάντα Τσορώνη – Γεωργιάδη.
Είναι ένα βιβλίο που ενεργοποιεί τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών (μιλάει για τη μοναδικότητα του καθενός). Με την εκπαιδευτική μας προσέγγιση επιχειρούμε να μυήσουμε τα παιδιά στο να μπορούν να βλέπουν τον κόσμο με τα μάτια του άλλου, αφού μάθουν πρώτα να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται τα δικά τους συναισθήματα. Πολλές φορές τα παιδιά εκδηλώνουν χαμηλή αυτοεκτίμηση ,θέλοντας να γίνουν κάτι διαφορετικό , να μοιάσουν σε κάποιο πρότυπο ξεχωριστό .
Στην πορεία , όμως , αντιλαμβάνονται τη μοναδικότητά τους και σ’ αυτό βοηθούν και τα άτομα που είναι δίπλα τους . Έτσι κι ο Πίπης , ενώ ήθελε να γίνει νυχτερίδα , διαπίστωσε ότι είναι υπέροχα τελικά έτσι όπως είναι και δε θα ήθελε να πληρώσει το βαρύ τίμημα και να τρέφεται ή να φέρεται , όπως μια νυχτερίδα.
Στη συνέχεια φτιάξαμε ένα ιστόγραμμα με τίτλο «Τον τίτλο μόνο θα σας πω ,πείτε μου ένα χαρακτηριστικό , που σας κάνει απίθανο και ξεχωριστό» . Στόχος μας ήταν μέσα απο τη μοναδικότητα να αντιληφθούμε τη διαφορετικότητα αλλά και το αντίθετο…
5ο Εργαστήριο : ΜΙΑ ΝΕΡΑΙΔΑ ΜΙΚΡΗ…ΜΕ ΕΝΑ ΜΑΓΙΚΟ ΠΑΝΙ…ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΟΛΗ ΤΗ ΓΗ»
Στο κλείσιμο των εργαστηρίων μας, τη τάξη μας επισκέφθηκε μια μικρή νεράιδα… Αξιοποιήσαμε διδακτικά το παραμύθι της Γεωργίας Κοκκινάκη «Το μαγικό πανί». Τα παιδιά μέσα από την ιστορία θυμήθηκαν όσα μάθαμε μέχρι τώρα
Μία μικρή νεράιδα που παρακολουθεί τα παιδιά του κόσμου.. βλέποντας στεναχωρημένα και να στερούνται βασικά δικαιώματα αποφασίζει να τα βοηθήσει…με ένα μαγικό πανί… τη λύση στα προβλήματα τους να χαρίσει…
Σαν προστάτες και εμείς όλων των παιδιών της Γης φτιάξαμε το δικό μας μαγικό πανί!!! Σκεπάσαμε με αγάπη τη διαφορετικότητα και αποδεχθήκαμε τη μοναδικότητα του καθενός μας!!
Ο χειμώνας έχει μπει για τα καλά… το κρύο τσουχτερό …
Ήρθε η ώρα όμως να ντυθούμε ζεστά….να βγούμε απο τα ζεστά σπιτάκια μας και να πάμε μια βόλτα…
Αφού ντυθήκαμε…είπαμε να βγούμε μια βόλτα να απολαύσουμε τη φύση γύρω μας το χειμώνα… Ξεκινήσαμε απο το σπίτι…αλλά που φτάσαμε τελικά…
Φτάσαμε μπροστά σε μία σπηλιά … πλησιάσαμε αλλά δεν ακουγόταν κάτι…
μα φυσικά αφού οι αρκούδες πέφτουν σε χειμέρια νάρκη το χειμώνα…
Μάθαμε ποια ζώα πέφτουν σε χειμέρια νάρκη και γιατί συμβαίνει αυτό το χειμώνα……
Πλησιάσαμε στη σπηλιά κάναμε ησυχία για να ακούσουμε κάτι…. τίποτα…. μπήκαμε πιο μέσα…. αλλά πουθενά η αρκούδα….
καλά δεν κοιμάται στο σπίτι της… που έχει πάει…
Μία αρκούδα στο ξενοδοχείο;;;; Μα πως συνέβη αυτό;;;;
ωχχχχ να και τα υπόλοιπα ζώα , οι φίλοι της….
Αναστάτωση και στο ξενοδοχείο, φασαρία…πανικός….. και ο καημένος ο υπάλληλος έκανε λάθος με τα κλειδιά των δωματίων των παράξενων ενοίκων του ξενοδοχείου.. ας τον βοηθήσουμε γιατί τα ζωάκια είναι κουρασμένα και θέλουν να κοιμηθούν επιτέλους…
Αφού τακτοποιήθηκαν και μπήκαν όλοι στα δωμάτια τους…… ήρθε η ώρα να κλείσουν οι πόρτες και να κοιμηθούν μέχρι την άνοιξη… ας τους δώσουμε τα κλειδιά τους…
Κάποια ζωάκια όμως δε κατάφεραν να βρούνε δωμάτιο στο ξενοδοχείο…και ξεκίνησαν ξανά για το δάσος μέσα στο κρύο…. ταλαιπωρημένα όπως ήταν και νυσταγμένα…ξαφνικά είδαν μπροστά τους ένα γάντι…
Τι θα κάνατε εσείς παιδιά;; θα μπαίναμε μέσα για να ζεσταθούμε….
Έτσι ξεκινήσαμε να βάζουμε μέσα τα ζωάκια μας αφού είχαμε ακούσει την ιστορία…
Στη συνέχεια βάλαμε στη σειρά την ιστορία μας…
και τοποθετήσαμε τα ζωάκια με τη σειρά της ιστορίας μέσα στο γάντι μας… δραματοποιώντας την ιστορία μας…
Παίξαμε με τα γράμματα και ανασυνθέσαμε τη γάντι…σε πεζά και σε κεφαλαία…
Στο κλείσιμο του παραμυθιού τα παιδιά πήραν δύο κατασκευές που θα τα βοηθήσουν ώστε να μπορούν να αναδιηγηθούν την ιστορία με το γάντι και στην οικογένειά τους!!!
Και κάπως έτσι ήρθαν οι Αλκυονίδες μέρες στο πρώτο τμήμα του νηπιαγωγείου μας!!
Η Αλκυόνη κατοικεί σε πυκνόφυτες όχθες ποταμών, λιμνών, ιχθυοτροφείων καθώς και σε βραχώδεις ή θαμνώδεις ακτές των θαλασσών. Χαρακτηρίζεται άγριο και δύσπιστο πτηνό. Στην Ελλάδα φθάνει περίπου περί τα τέλη του καλοκαιριού με αρχές Σεπτεμβρίου και αναχωρεί περί τα τέλη Μαρτίου.
Όλοι ξέρουμε τις «Αλκυονίδες ημέρες», που εμφανίζονται κάθε χρόνο στη μέση του χειμώνα. Οι Αλκυονίδες πήραν το όνομά τους από το θαλάσσιο πτηνό Αλκυόνη. Είναι μερικές ηλιόλουστες μέρες χωρίς σύννεφα και ανέμους στο χρονικό διάστημα από τις 15 Δεκεμβρίου ως τις 15 Φεβρουαρίου. Η ονομασία τους είναι αρχαία ελληνική και προέρχεται από τον Αριστοτέλη. Τις ημέρες αυτές επικρατεί ηλιοφάνεια, αρκετή ζέστη και σχετική άπνοια και μέσα στη καρδιά του χειμώνα απολαμβάνουμε μερικές ημέρες καλοκαιρίας, κατά τη διάρκεια των οποίων η ελάχιστη θερμοκρασία δεν κατεβαίνει κάτω από τους 4 βαθμούς και η μέγιστη δεν υπερβαίνει τους 14 βαθμούς Κελσίου. Το καιρικό αυτό φαινόμενο παρατηρείται στην Ελλάδα και στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι, που όλα τα εξηγούσαν με μύθους, είχαν πλάσει και γι’ αυτό το αξιοπρόσεκτο φαινόμενο ένα μύθο, το μύθο της Αλκυόνης.
“Το όνομα μου είναι Αλκυόνη, αλλά παιδιά ξέρετε κάτι….δεν ήμουν πάντοτε πουλί” Θέλετε να μάθετε την ιστορία μου;;;
Σύμφωνα με το μύθο , η Αλκυόνη πριν γίνει πουλί , ήταν μια πεντάμορφη κοπέλα , κόρη του Αίολου , του θεού του ανέμου και της Ενάρετης .
Η Αλκυόνη ήταν παντρεμένη με τον Κύηκα κι ήταν τρισευτυχισμένη . Περνούσαν τόσο όμορφα , που άρχισαν να πιστεύουν σιγά – σιγά ότι δεν είναι κοινοί θνητοί , αλλά ισάξιοι με τους 12 Θεούς του Ολύμπου .
Ο Κύηκας θεώρησε τον εαυτό του ισάξιο του Δία και η Αλκυόνη πίστευε πως ήταν ισάξια της Ήρας . Μάλιστα άρχισαν να αποκαλούν ο ένας τον άλλο με τα ονόματα των Θεών . Αυτό προκάλεσε την οργή του Δία . Όταν το έμαθε θύμωσε τόσο πολύ , που έριξε έναν κεραυνό στο καράβι του Κύηκα κι αυτός μη μπορώντας να παλέψει με τα μανιασμένα κύματα , πνίγηκε .
Η Αλκυόνη περίμενε τον άνδρα της στο ακρογιάλι και καθώς περνούσε η ώρα κι ο καιρός η αγωνία της μεγάλωνε ακόμη περισσότερο . Μέσα από τη μανιασμένη θάλασσα το μόνο που μπορούσε πια να αντικρύσει ήταν κάποια ξύλα από το καράβι του Κύηκα . Άρχισε τότε να κλαίει απαρηγόρητα . Ημερόνυχτα θρηνούσε το χαμό του αγαπημένου της Κύηκα . Ο Δίας στο τέλος τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε ένα πανέμορφο πουλί , με λαμπερά γαλάζια φτερά , την αλκυόνα (Alcedo atthis ) .
Η αλκυόνα ζει και αναπαράγεται κοντά σε ακτές , ποτάμια , λίμνες , υγροτόπους και σε παράκτιες λιμνοθάλασσες της Ελλάδας , της Κύπρου και της Ευρώπης γενικότερα . Μοιάζει σα να περιμένει να εμφανιστεί μέσα από τα κύματα ο αγαπημένος της Κύηκας .
Το μαρτύριο όμως της αλκυόνας δεν τελείωνε εδώ . Γεννούσε τα αυγά της μέσα στη βαρυχειμωνιά και τα κλωσούσε πάνω σε πέτρες και βράχια στις ακτές . Κάποιες φορές τα αγριεμένα κύματα όμως ορμούσαν με μανία πάνω στη φωλιά της κι αυτή καταστρεφόταν μαζί με τα αυγά της . Ο Δίας και πάλι έδειξε συμπόνια στην αλκυόνα κι έτσι μέσα στην καρδιά του χειμώνα , οι άνεμοι κοπάζουν κι ο ήλιος λάμπει , βοηθώντας την αλκυόνα να κλωσήσει τα αυγά της .
Φτιάξαμε τις δικές μας μικρές αλκυόνες να κοιτάζουν περήφανες….
Στα πλαίσια του εξατομικευμένου προγράμματος που υλοποιεί η εκπαιδευτικός Π.Σ. του τμήματός μας αξιοποιήθηκε διδακτικά με πολύ ενισχυτικό τρόπο στην προσέγγιση της εργασίας η χρήση της ψηφίδας και η ακολουθία βημάτων για το σχεδιασμό..
Στο τέλος ακούσαμε το τραγούδι για την Αλκυόνη και ανασυνθέσαμε puzzle στον υπολογιστή φτιαγμένα απο εξαιρετικές συναδέλφους!!
Βασιλόπιτα ονομάζεται η πίτα που παρασκευάζεται σε ορισμένες χώρες από τους χριστιανούς παραμονές της Πρωτοχρονιάς και κόβεται (μοιράζεται) λίγο αφότου αλλάξει ο χρόνος.
Βασικό γνώρισμα της είναι ότι στο εσωτερικό τοποθετείται νόμισμα, συνήθως κοινό όμως σε ορισμένες περιπτώσεις χρυσό (κωσταντινάτο) ή ασημένιο.
Η Βασιλόπιτα κατά το ελληνικό έθιμο κόβεται σε οικογενειακή συγκέντρωση αμέσως με τον ερχομό του νέου έτους κυρίως μετά από φαγοπότι. Έτσι στις 12.00 ακριβώς τα μεσάνυχτα με την αλλαγή του έτους σβήνουν τα φώτα και μετά ένα λεπτό ξανανάβουν ευχόμενοι και αντευχόμενοι όλοι «χρόνια πολλά» και «ευτυχισμένο το νέο έτος».
Τότε προσκομίζεται η Βασιλόπιτα στο τραπέζι όπου ο νοικοκύρης αφού την σταυρώσει με το μαχαίρι τρεις φορές αρχίζει να τη κόβει σε τριγωνικά κομμάτια προσφερόμενο σε κάθε ένα παριστάμενο μέλος της οικογένειας ή φίλων και συγγενών με πρώτο κομμάτι του σπιτιού (ή του Χριστού της Παναγίας και του Άι Βασίλη), του σπιτονοικοκύρη, της σπιτονοικοκυράς και των άλλων παρισταμένων κατά τάξη συγγένειας και ηλικία με τελευταίο το κομμάτι του φτωχού ή πάλι του σπιτιού, χωρίς βέβαια να λησμονούνται τυχόν μετανάστες, ασθενείς και άλλα πρόσωπα της οικογένειας που για διάφορους λόγους δεν παρίστανται.
Το κόψιμο της Βασιλόπιτας γίνεται και τις άλλες μέρες του «Δωδεκαήμερου» των εορτών.
Έτσι ήρθε η ώρα να κόψουμε τη Βασιλόπιτα στο δικό μας “σπίτι” στο νηπιαγωγείο μας… και οι κυρίες ως “σπιτονοικοκυρές και οικοδέσποινες” ανέλαβαν τη διαδικασία…
Οι βασιλόπιτες και τα δωράκια για τα τυχερά παιδάκια μοιράστηκαν στα τμήματα και ξεκινήσαμε…
Οι εκπαιδευτικοί της σχολικής μονάδας ευχόμαστε τόσο στα παιδάκια μας που κέρδισαν το φλουρί
όσο και σε όλα τα παιδάκια του σχολείου μας να είναι υγιή, χαρούμενα και τυχερά σε όλη τους τη ζωή !
Κάθε χρόνο στις 30 Ιανουαρίου γιορτάζουμε τη μνήμη των τριών Ιεραρχών. Η γιορτή τους λέγεται και Γιορτή των Γραμμάτων, μια και οι Τρεις Ιεράρχες ήταν Μεγάλοι Δάσκαλοι αλλά και Πατέρες της Εκκλησίας.
Για το λόγο αυτό και εμείς σήμερα αφιερώσαμε στο νηπιαγωγείο μας τις πρώτες μας ώρες για να τιμήσουμε τους 3 αυτούς σπουδαίους Πατέρες της Εκκλησίας μας!!
Στο τέλος φτιάξαμε τη δική μας κατασκευή με τους 3 Ιεράρχες, ένα καδράκι, για να θυμίσουμε στο μπαμπά και τη μαμά γιατί γιορτάζουμε σήμερα αλλά και να μας θυμίζει και εμάς οτι οι 3 Ιεράρχες αφιέρωσαν τη ζωή τους στα γράμματα και το λόγο του Θεού
Σήμερα είχαμε την τιμή να φιλοξενήσουμε στο νηπιαγωγείο μας δύο εξαιρετικούς ηθοποιούς, το Θωμά Πανδή και τη Βέρα Μακρομαρίδου από το Θίασο Καρουζέλ
με μια εξαιρετική παιδική παράσταση
“ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΦΤΑΝΩ Τ’ΑΣΤΡΑ”
Ένα παιδί θέλει να φτάσει τα άστρα! Μπορεί; Μπορεί! Έχει όμως μόνο μια νύχτα καιρό…την πιο όμορφη νύχτα του χρόνου! Έχει πάνω του κάτι μαγικό αλλά η διαδρομή είναι μεγάλη και τα εμπόδια πολλά! Πώς θα επηρεάσουν το ταξίδι του όσοι βρεθούν στον δρόμο του;
Μόνος του όμως ο μικρός ήρωας του έργου δεν πρόκειται να τα καταφέρει γιατί τα εμπόδια είναι πολλά και μεγάλα…
Μήπως εμείς μπορούμε να τον βοηθήσουμε να φτάσει στον προορισμό του και να εκτελέσει την αποστολή του…;
Ζήσαμε σήμερα όλοι μαζί, εκπαιδευτικοί και παιδιά μια διαδραστική περιπέτεια…ξετυλίξαμε μια ιστορία για την δύναμη της θέλησης, της φιλίας και της αλληλεγγύης. “Αν είμαστε ενωμένοι καταφέρνουμε το ακατόρθωτο”
Εκπαιδευτικοί και παιδιά βίωσαν το μεγάλο μονοπάτι του Αστέρη…σαν μια ομάδα ενωμένη και δυνατήκαι κατάφεραν το ακατόρθωτο…να φτάσουν ως τα αστέρια..
και τότε ξεκίνησε το πάρτι, ο χορός και το τραγούδι….
Ευχαριστούμε πολύ για αυτή την τόσο ξεχωριστή και μαγική μέρα τον θίασο Καρουζέλ και τους δύο αγαπημένους μας ηθοποιούς Θωμά Πανδή και Βέρα Μακρομαρίδου
Η σχολική μας μονάδα είχε τη χαρά τη φετινή σχολική χρονιά να φιλοξενήσει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του οργανισμού WE4ALL.
Η έναρξη της We4all έχει τις ρίζες της σε μια βαθιά δέσμευση για την προστασία του πλανήτη μας. Η We4all, που ιδρύθηκε στον απόηχο των τραγικών πυρκαγιών στην Αθήνα το 2018, που στοίχισαν τη ζωή σε παραπάνω από 100 συνανθρώπους μας, αναδείχθηκε ως φάρος ελπίδας και δράσης.
Πρόκειται για ένα παγκόσμιο μη κερδοσκοπικό, περιβαλλοντικό και ανθρωπιστικό οργανισμό, επίσημος εταίρος του ΟΗΕ και του European Climate Pact, και μια οικογένεια εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
Μέσω των διαφόρων πρωτοβουλιών της – από τη δενδροφύτευση μέχρι την περιβαλλοντική εκπαίδευση – θέτει τις βάσεις για μια βιώσιμη και ευημερούσα Γη για τα παιδιά μας και τα παιδιά τους.
Σκοπός του εκπαιδευτικού περιβαλλοντικού προγράμματος που παρακολουθήσαμε στο σχολείο μας είναι να ευαισθητοποιήσει και να κινητοποιήσει τους μικρούς μας μαθητές. Μέσω του προγράμματος εκπαιδεύονται εκατοντάδες παιδιά, μαθαίνοντάς για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης μας και για το πώς τα ίδια μπορούν να ζουν στην καθημερινότητά τους με έναν τρόπο φιλικό προς το περιβάλλον. Δημιουργούμε περιβαλλοντικά ενεργούς πολίτες…
Η εκπαίδευσή των δικών μας μελλοντικών ενεργών πολιτών ξεκίνησε με μια παρουσίαση κατάλληλα διαμορφωμένη για το επίπεδο και την ηλικία των μικρών μας μαθητών εντός της σχολικής μονάδας.
Ακολούθησε δεντροφύτευση στον ανθόκηπο της σχολικής μονάδας, με τα άνθη που με μεγάλη χαρά μας πρόσφερε το we4all και οι γονείς των μαθητών μας!!
Στις τόσο συνεργάσιμες φίλες μας απο τον οργανισμό ετοιμάσαμε ένα ομαδικό κολάζ με το λογότυπο του οργανισμού και εικόνες που πιστεύουμε οτι αντιπροσωπεύουν όσο καλύτερα τον σκοπό του οργανισμού!!
Μια πανέμορφη ημέρα, μια καταπληκτική δράση, που μας έκανε πιο σοφούς!!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
