Η τάξη μας στολίστηκε και είμαστε έτοιμοι για τον εορτασμό της 25^ης Μαρτίου 1821.

 Την ημέρα αυτή έχουμε διπλή γιορτή, θρησκευτική και εθνική.

Στις 25 Μαρτίου, γιορτάζει η πατρίδα μας, καθώς το 1821 οι Έλληνες αποφάσισαν να ξεσηκωθούν απέναντι στους Τούρκους και στα 400 χρόνια σκλαβιάς. Μιλήσαμε με τα παιδιά για το πώς ζούσε τότε ο ελληνικός λαός και τι υπέφερε από τον εχθρό.

Είδαμε το χάρτη της Ελλάδας, στη σημερινή του μορφή και οριοθετήσαμε με μαρκαδόρο τις περιοχές που ήταν σκλαβωμένες και το πώς σιγά- σιγά απελευθερώνονταν.

Επικεντρώσαμε το ενδιαφέρον μας στους ήρωες και ηρωίδες τις εποχής εκείνης: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Μακρυγιάννης, Αθανάσιος Διάκος, Μάρκος Μπότσαρης, Ρήγας Φεραίος, Κωνσταντίνος Κανάρης, Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογένους. Είδαμε τις προσωπογραφίες τους και αναφερθήκαμε στο θάρρος και την γενναιότητά τους. Οι Έλληνες αν και ήταν λιγότεροι και χωρίς όπλα ήταν αποφασισμένοι να κερδίσουν τις μάχες σε θάλασσα και στεριά.

Παρατηρήσαμε τις φορεσιές τους και ζωγραφίσαμε και εμείς τα δικά μας τσολιαδάκια και της ελληνοπούλες.

Μετρήσαμε τσολιάδες και τους αντιστοιχίσαμε με τον σωστό αριθμό.

Παίξαμε με τις σκιές των ελληνόπουλων και βρήκαμε τη σωστή εικόνα.

Φτιάξαμε σημαιάκια με τις παλάμες των χεριών μας με γαλάζιο χρώμα και έναν λευκό σταυρό στη μέση.

Από την άλλη, η εκκλησία μας την ημέρα αυτή γιορτάζει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Ο άγγελος Γαβριήλ παρουσιάστηκε στη Παναγία και της μετέφερε το ευχάριστο μήνυμα «ότι σε 9 μήνες θα γεννήσει ένα μωρό που θα το ονομάσει Ιησού».

Η κατασκευή μας, ήταν μια εικόνα του Ευαγγελισμού. Αφού τα παιδιά την χρωμάτισαν, την κόλλησαν πάνω σε χαρτόνι και στη συνέχεια την στερέωσαν σε φελιζόλ που στόλισαν με χρυσόσκονη. Τελευταία λεπτομέρεια, ήταν ένας τρισδιάστατος κρίνος.

Στα πλαίσια δραστηριοτήτων του 2^ου εργαστηρίου δεξιοτήτων με θέμα : «Η διαχείριση του νερού» τα παιδιά ασχολήθηκαν με το τραγούδι «Συννεφάκι μου» του Φώτη Σώλου. Το αποτέλεσμα, ήταν να το αγαπήσουν πολύ!!! Έτσι, αποφάσισαν  να το ερμηνεύσουν τα ίδια. Τότε ήρθε και η ιδέα να το ηχογραφήσουμε και στη συνέχεια  να το ανεβάσουμε στο youtube προκειμένου να  μπορούμε να ανατρέχουμε κάθε φορά που θέλουμε να το ακούσουμε. Επίσης, ανέλαβαν να δημιουργήσουν και τις αντίστοιχες ζωγραφιές με βάση τους στίχους του τραγουδιού για το βιντεάκι.

Οι προετοιμασίες για τον εορτασμό της 25^ης Μαρτίου 1821 έχουν ξεκινήσει. Κατά τη διάρκεια της πρόβας για την γιορτή που ετοιμάζουμε, αναφερθήκαμε στο Κρυφό Σχολειό. Στη συνέχεια είδαμε διάφορες εικόνες στο διαδίκτυο που απεικονίζουν το Κρυφό Σχολειό και επικεντρώσαμε το ενδιαφέρον μας στο γνωστό έργο τέχνης του Νικόλαου Γύζη  Έλληνικόν Σχολείον έν καιρώ δουλείας,γνωστότερο ως Το κρυφό σχολειό, ελαιογραφία, 1885/86.

Κάναμε ησυχία, και σιγά-σιγά σα να μας παραμόνευε ο Τούρκος «μεταφερθήκαμε» και εμείς στο Κρυφό Σχολειό. Κλείσαμε τα μάτια και κάναμε υποθέσεις για το τι μπορεί να ακούμε. Είπαμε πως ένιωθαν τα παιδιά τότε αλλά και πως θα νιώθαμε εμείς αν ήμασταν τώρα εκεί.

Στη συνέχεια, παίξαμε με το χωροχρόνο και αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω 200 χρόνια. Τοποθετήσαμε τους εαυτούς μας μέσα στον πίνακα του Κρυφού Σχολειού. Το κάθε παιδί ζωγράφισε τον εαυτό του είτε με την σημερινή του μορφή είτε όπως φανταζόταν ότι θα ήταν αν ζούσε εκείνα τα χρόνια. Αντιγράψανε τις λέξεις «Κρυφό Σχολειό» και ζωγράφισαν και μια ελληνική σημαία.

Ακούσαμε το τραγούδι ¨Φεγγαράκι” του Γ. Ζουγανέλη.

Συνεχίζοντας να μιλάμε για τα συναισθήματα, αποφασίσαμε να εστιάσουμε στον θυμό. Αφορμή, αποτέλεσε το παραμύθι που διαβάσαμε στην παρεούλα «Ο  μεγάλος θυμός της Νέλλης».

Μετά το παραμύθι, συζητήσαμε με τα παιδιά:

• τι είναι αυτό που τους προκαλεί θυμό,
• πως τον διαχειρίζονται και
• τι κάνουν για να ηρεμήσουν.

Κάναμε παντομίμα το θυμό. Μερικά από τα παιδιά μας έδειξαν τις εκφράσεις που παίρνει το πρόσωπό τους αλλά και το σώμα τους όταν θυμώνουν.

Κατασκευάσαμε θυμωμένα πρόσωπα με τελικό σκοπό να φτιάξουμε μια κούκλα, το κάθε παιδί αποτύπωσε το θυμό στο πρόσωπο-ζωγραφιά όπως ήθελε.

Διασκεδάσαμε παίζοντας με τα συναισθήματα. Πρώτα είδαμε τις κάρτες- πρόσωπα και συζητήσαμε τι δείχνει η κάθε μια. Αφού χωριστήκαμε σε δυο ομάδες, ξεκίνησε η μουσική, η ομάδα που έπαιζε κινούνταν στο χώρο, όταν σταματούσε το ταμπουρίνο η κυρία έδειχνε με τυχαία σειρά μια κάρτα- πρόσωπο στα παιδιά. Αυτά έπρεπε να μιμηθούν αυτό που έβλεπαν και να το παρουσιάσουν στα υπόλοιπα παιδιά.

Παρακολουθήσαμε το βίντεο «Ο θυμωμένος γάιδαρος». Στο τέλος τα παιδιά έκαναν τις δικές τους υποθέσεις για την πλοκή του. Αφού ακούστηκαν όλες οι απόψεις, συζητήσαμε και καταλήξαμε στο γιατί τελικά θύμωσε ο γάιδαρος και πως το αντιμετώπισε. Είδαμε ακόμη μια φορά το βίντεο και επιβεβαιώσαμε τις υποθέσεις μας.

Για την κατασκευή της θυμωμένης κούκλας μας, έπρεπε να φτιάξουμε και το σώμα της. Έτσι ζωγραφίσαμε τι είναι αυτό που μας θυμώνει, το καταγράψαμε και το κολλήσαμε στο σώμα της κούκλας.

Παίξαμε στο ίντερνετ παιχνίδι μνήμης με κάρτες που απεικόνιζαν συναισθήματα. (Aπό την πλατφόρμα Συναισθήματα-Αίσωπος).

Η Κυρά Σαρακοστή που είναι έθιμο παλιό..φέτος αποφασίσαμε να μην την φτιάξουμε με αλάτι και νερό…

Πρώτα μιλήσαμε με τα παιδιά στην παρεούλα για την περίοδο της σαρακοστής, -γιατί λέγεται έτσι, πόσες μέρες διαρκεί, τι φαγητά τρώμε αυτήν την περίοδο- . Στη συνέχεια, το κάθε παιδί ζωγράφισε την δικιά του Κυρά Σαρακοστή έτσι όπως ήθελε. Την κόψανε και την κολλήσανε σε χαρτονάκια. Έπειτα, μετρήσαμε πόδια, όπου το καθένα αντιστοιχεί σε μια εβδομάδα, συνολικά επτά μέχρι να έρθει το Πάσχα.

Αυτές τις μέρες,που μιλάμε για τα συναισθήματα, αποφασίσαμε μαζί με τα παιδιά να επικεντρωθούμε στην αγάπη. Το κάθε παιδί είπε:

• τι είναι αγάπη,
• τι χρώμα έχει η αγάπη
• αλλά και  τι αγαπάει περισσότερο.

Κατασκευάσαμε μια μεγάλη καρδιά που να μας χωράει όλους!!! Τα παιδιά ζωγράφισαν,   τον εαυτό τους και στη συνέχεια, τον τοποθέτησαν  μέσα στη καρδιά, χέρι-χέρι με τους φίλους τους.  Μετά,  σε μικρότερες καρδιές έγραψαν  “Είμαστε όλοι φίλοι”.