Οι μέρες εορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου έφτασαν και μαζί με αυτές ξεκινήσαμε να μιλάμε για το ιστορικό αυτό γεγονός που συνέβη πριν 48 χρόνια.
Ξεκινήσαμε να συζητάμε με τα παιδιά, ώστε να διερευνηθούν οι γνώσεις τους πάνω στο θέμα και εν συνεχεία να το επεξεργαστούμε περαιτέρω.
Τί είναι το Πολυτεχνείο; Τι συνέβη στις 17 Νοεμβρίου 1973;
Τι είναι η εξέγερση; Τι είναι η χούντα; Τι σημαίνει Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία;
Τα παιδιά άρχισαν να δίνουν κάποιες πληροφορίες από ό,τι είχαν ακούσει στο παρελθόν για το Πολυτεχνείο και στη συνέχεια με την υποστήριξη των οπτικο-ακουστικών μέσων και του διαδικτύου παρακολουθήσαμε ένα σύντομο βίντεο, που εξιστορεί με απλά λόγια τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν το 1973.
Έπειτα, είδαμε εικόνες από την εποχή εκείνη και τα παιδιά παρατήρησαν και σχολίασαν το περιεχόμενο τους, αναφερόμενα στα γεγονότα που είχαμε ήδη πει και παρακολουθήσει.
Στα παιδιά έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο ραδιοφωνικός σταθμός των φοιτητών του Πολυτεχνείου και δεν άργησαν να φωνάζουν και εκείνα το σύνθημα “ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!”
Έτσι, λοιπόν, το σύνθημά μας θα έπρεπε να καταγραφεί σε ένα “πανό”. Χρησιμοποιήσαμε ένα μεγάλο χαρτόνι και εφημερίδες για μία ομαδική κατασκευή, η οποία διακόσμησε την τάξη μας. Αρχικά, τα παιδιά με τη βοήθεια των εκπαιδευτικών σχεδίασαν σε εφημερίδες τα χέρια τους, στη συνέχεια τα έκοψαν και τα κόλλησαν στο πανό μας. Τέλος, έγραψαν τις λέξεις του συνθήματος.
Εν συνεχεία, θυμηθήκαμε τα σχήματα που είχαμε επεξεργαστεί τον περασμένο μήνα και τα χρησιμοποιήσαμε, για να δημιουργήσουμε μια ατομική κατασκευή του Πολυτεχνείου και τους φοιτητές του.
Τα παιδιά, φυσικά, αφορμήθηκαν από το επεξεργαζόμενο θέμα και δημιούργησαν ακόμη και στο ελεύθερο παιχνίδι τους με το οικοδομικό υλικό το Πολυτεχνείο και τις πύλες του..
Οι δραστηριότητές μας, όμως, δεν τελειώνουν εδώ!
Επόμενη μας κατασκευή ήταν η μακέτα του Πολυτεχνείου, προκειμένου να περάσει τα εμπόδια και να φτάσει το ρομποτάκι μας στο Πολυτεχνείο και να υποστηρίξει τους φοιτητές!
Καταρχάς, τα παιδιά χρωμάτισαν φοιτητές, ώστε να βρίσκονται έξω από το Πολυτεχνείο, ακόμη και στα κάγκελα του Πολυτεχνείου!
Στη συνέχεια, η μακέτα μας ήταν έτοιμη για… Προγραμματισμό!
Δείτε και ένα παράδειγμα προγραμματισμού… Φυσικά, χωρίς ήχο, λόγω προστασίας προσωπικών δεδομένων!
Ανάμεσα στις δραστηριότητές μας για το Πολυτεχνείο δε θα μπορούσε να λείπουν και τα κόκκινα γαρύφαλλα..
Την ημέρα της γιορτής για το Πολυτεχνείο, λοιπόν, θυμηθήκαμε άλλη μια φορά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τα δραματοποιήσαμε. Πήραμε πλακάτ και προκηρύξεις στα χέρια και φωνάξαμε συνθήματα κατά της χούντας.
Λίγο πριν φύγουμε, είπαμε ένα ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου, τραγουδήσαμε τραγούδια σχετικά με το Πολυτεχνείο και αφήσαμε τα γαρύφαλλα μας στο Πολυτεχνείο, που φτιάξαμε, αφιερώνοντας μερικά λόγια στους φοιτητές του τότε..
Μικρός τύμβος (17 Νοεμβρίου 1973)- Νικηφόρος Βρεττάκος
Δίχως τουφέκι και σπαθί, με τον ήλιο στο μέτωπο,
υπήρξατε ήρωες και ποιητές μαζί. Είστε το Ποίημα.
Απλώνοντας το χέρι μου δεν φτάνει ως εκεί
που ωραία λουλούδια τις μορφές σας
Λιτανεύει ο αέρας της αρετής. Ω παιδιά μου,
Μπροστά σ’ αυτό το ποίημα μετράει μόνο η σιωπή.
Χρόνια πολλά σε όλους από εμάς με το σύνθημα της τάξης μας “ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ” !
