Το Κου-Κου είναι ζωγραφικός πίνακας του Νικόλαου Γύζη, που φιλοτεχνήθηκε το 1882. Πρόκειται για ελαιογραφία σε μουσαμά διαστάσεων 1,00 × 0,75 μ. Φυλάσσεται στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας.
Σε εσωτερικό χώρο βαυαρικού δωματίου, με γοτθικά σταυροθόλια και ξύλινες επενδύσεις, στέκει όρθια γιαγιά, κρατώντας με στοργή το μικρό της εγγόνι που προσπαθεί να δει τη μητέρα του, ενώ εκείνη μισοκρύβεται, έχοντας παρατήσει για λίγο το κέντημα, πίσω από τον ώμο της γιαγιάς κι από ένα κομμάτι ύφασμα. Είναι καθιστή, γελαστή και στα γόνατά της έχει απλωμένο ένα μεγάλο κέντημα. Στο δεξιό άκρο της εικόνας το μεγαλύτερο παιδί, όρθιο, με μισογυρισμένη την πλάτη, προσπαθεί κι αυτό να συμμετάσχει στο παιχνίδι.
Πρόκειται για μια ηθογραφικού περιεχομένου οικογενειακή σκηνή γερμανικού τύπου. Στο στιλ βρίσκεται πλησίον των ζωγράφων της αγροτικής ζωής (Bauernmaler). Είναι φανερή η επίδραση του Ντέφρεγκερ. Τα μοντέλα είναι εμπνευσμένα από την οικογένεια του Γύζη, όπως προκύπτει από το προσχέδιο που βρίσκεται στο αρχείο των απογόνων του στο Μόναχο. Το φως είναι συγκεντρωμένο στη μάνα και στο παιδί, αναδεικνύοντας τις λεπτομέρειες του κεντήματος, διαπερνώντας το διαφανές ύφασμα. Το πρόσωπο της μάνας είναι εξαϋλωμένο και το παιδί είναι αυτόφωτο. Η συμβολική ατμόσφαιρα της ευτυχισμένης οικογένειας δημιουργείται από όλα αυτά τα στοιχεία. Διακρίνεται από ένα σκληρό ρεαλισμό.
