Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης[1] (2 Δεκεμβρίου 1921 – 29 Μαρτίου 2011) υπήρξε κορυφαίος Έλληνας θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, στιχουργός, δημοσιογράφος και ακαδημαϊκός.  Συνελήφθη από τους Γερμανούς το φθινόπωρο του 1942 και φυλακίστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν μέχρι τον Μάιο του 1945, οπότε και απελευθερώθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις.  Αυτή την οδυνηρή εμπειρία κατέγραψε στο βιβλίο του “Μαουτχάουζεν”, μια διήγηση που εναλλάσσει τη ζωή στο στρατόπεδο με τη ζωή μετά την απελευθέρωση.  Η αφήγηση, συνταρακτικά απλή και ανθρώπινη, καταγράφει τις θηριωδίες των στρατοπέδων συγκέντρωσης κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επιπλέον  επικεντρώνεται στην επανάκτηση της ζωής από τους επιζήσαντες, περιγράφοντας τόσο τις αντικειμενικές συνθήκες όσο και την ψυχολογική τους κατάσταση στις πρώτες μέρες μετά την απελευθέρωση[2].

Μετά τον πόλεμο, αφιερώθηκε στη συγγραφή θεατρικών έργων όπως “Έβδομη Μέρα της Δημιουργίας”(1956), “Η Αυλή των Θαυμάτων”(1957) και “Το μεγάλο μας τσίρκο”(1973), καθώς και σεναρίων για τον κινηματογράφο, όπως “Στέλλα”(1955) και “Ο Δράκος”(1956).  Συνεργάστηκε ως αρθρογράφος και δοκιμιογράφος με μεγάλες εφημερίδες και το 1981 ανέλαβε τη διεύθυνση ραδιοφωνίας της ΕΡΤ.

Για την σημαντική του προσφορά τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις.  Έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 1999, στην έδρα του Θεάτρου, και το 2000 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τον τίμησε με το παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα.  Το πλούσιο έργο του έχει μεταφραστεί και παρουσιαστεί σε πολλές χώρες της Ευρώπης, αλλά και στις ΗΠΑ, Τουρκία, Ισραήλ, Κίνα και Αυστραλία.

[1] Ιάκωβος Καμπανέλλης, kambanellis.gr, ανακτήθηκε στις 2/12/2024

[2] Ιάκωβος Καμπανέλλης, ανακτήθηκε στις 2/12.2924

[3] Πηγή Φωτογραφίας