Αρχική » Βιβλίο (Σελίδα 2)

Αρχείο κατηγορίας Βιβλίο

Πατήστε το play για να ακούσετε το γάτο

Πηγαίνω σχολείο χωρίς φόβο

Πρόσφατα σχόλια

Ο Καιρός – Πρόβλεψη

Εφημερίδες (αθλητικές και μη)

Μελλοντικές εκδηλώσεις

Δεν υπάρχουν μελλοντικά γεγονότα για αυτή την ομάδα.

Στον Πατρίκ Μοντιανό το Νομπέλ Λογοτεχνίας – Οι ελληνικές εκδόσεις

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Ο Γάλλος Πατρίκ Μοντιανό είναι ο νικητής του φετεινού Νομπέλ Λογοτεχνίας. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας, ο Μοντιανό βραβεύεται “για την τέχνη της ανάμνησης με την οποία ζωντανεύει τις πιο ασύλληπτες ανθρώπινες μοίρες και αποκαλύπτει τον πραγματικό κόσμο της κατοχής”.

Ο Πατρικ Μοντιανό γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου 1945 σε προάστιο των Παρισίων. Εχει εβραϊκή καταγωγή από την πλευρά του πατέρα του, που ήταν γόνος επιφανούς θεσσαλονικιώτικης οικογένειας, και βελγικό αίμα από την πλευρά της μητέρας του. Σπούδασε στο  Lycée Henri-IV στο Παρίσι, όπου ο καθηγητής Γεωμετρίας ήταν ο Ρεϊμόν Κενώ, ένας συγγραφέας που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή του. Ο Μοντιανό έκανε το ντεμπούτο του ως συγγραφέας το 1968, με το μυθιστόρημα  La place de l’étoile, το οποίο είχε μεγάλη επιτυχία.

Οι ελληνικές εκδόσεις

Το έργο του Μοντιανό είναι ιδιαίτερα γνωστό στην Ελλάδα, όπου μεταφράζεται εδώ και τριάντα περίπου χρόνια. Ανάμεσα στα βιβλία του, τα οποία έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά, είναι η Χαμένη γειτονιά (Χατζηνικολή, 1987), η Οδός σκοτεινών μαγαζιών (Κέδρος, 1988), τα Άνθη ερειπίων (Οδυσσέας, 1992), το Άρωμα της Υβόννης (Λιβάνης, 1995), οι Κυριακές του Αυγούστου (Καστανιώτης, 1996), η Ντόρα Μπρούντερ (1999), το Ήταν όλοι τους τόσο καλά παιδιά (Πόλις, 2004), το Νυχτερινό ατύχημα (2005), το Στο Café της χαμένης νιότης (Πόλις, 2008) και η Μικρή Μπιζού (Πόλις, 2013).

Η δουλειά του Μοντιανό επικεντρώνεται σε θέματα όπως η μνήμη, η λήθη, η ταυτότητα και οι ενοχές. Το Παρίσι είναι πολύ συχνά παρόν στο έργο του και μπορεί να θεωρηθεί ένα από τα πιο δημιουργικά στοιχεία του. Πολύ συχνά οι ιστορίες του έχουν αυτοβιογραφικά θεμέλια ή βασίζονται σε γεγονότα τα οποία συνέβησαν κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής.

Μερικές φορές αντλεί υλικό από συνεντεύξεις, άρθρα εφημερίδων ή τις δικές του σημειώσεις, τις οποίες έχει συγκεντρώσει κατά την διάρκεια των ετών.

Εχει βραβευτεί επίσης το 1972 από τη γαλλική ακαδημία και το 1978 κέρδισε το βραβείο Gongourt για το μυθιστόρημά του «Rue des boutiques obscures». Το 2010 τιμήθηκε από το Ινστιτούτο της Γαλλίας με το βραβείο Cino Del Duca ενώ το 2012 κέρδισε το αυστριακό κρατικό βραβείο ευρωπαϊκής λογοτεχνίας.

Ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ απηύθυνε σήμερα «τα πιο θερμά του συγχαρητήρια» στον συγγραφέα Πατρίκ Μοντιανό, ο οποίος τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, χαιρετίζοντας σε ανακοίνωσή του «το σημαντικό του έργο που ερευνά τη λεπτολογία της μνήμης και τη περιπλοκότητα της ταυτότητας».

Ο 69χρονος Μοντιανό είναι ο δέκατος πέμπτος γάλλος συγγραφέας που τιμάται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Τιμήθηκε από τη Σουηδική Ακαδημία για την «τέχνη της μνήμης, χάρη στην οποία ζωντάνεψε τις πιο ανεπαίσθητες ανθρώπινες ιστορίες κι έφερε στο φως τη ζωή στην Κατοχή».

Εξερευνώντας «την σκοτεινή περίοδο της Κατοχής», ο Μοντιανό «προσπαθεί να κατανοήσει πώς τα γεγονότα ωθούν τους ανθρώπους να χάσουν ή να αποκαλύψουν τους εαυτούς τους», πρόσθετε ο γάλλος πρόεδρος στην ανακοίνωσή του. Παράλληλα ο Ολάντ επεσήμανε ότι η βράβευση του γάλλου συγγραφέα «επιβεβαιώνει τη μεγάλη του επιρροή στη λογοτεχνία μας».

Από την πλευρά του ο εκδότης του Μοντιανό, ο Αντουάν Γκαλιμάρ, τον πήρε τηλέφωνο για να τον συγχαρεί και δήλωσε ότι ο συγγραφέας είναι «πολύ χαρούμενος».  «Μίλησα με τον Μοντιανό στο τηλέφωνο. Τον συνεχάρην και με τη συνηθισμένη σεμνότητά του μου είπε: “είναι περίεργο”. Όμως είναι πολύ χαρούμενος», εξήγησε ο Γκαλιμάρ. «Είναι μια μεγάλη έκπληξη για εμάς και μια υπέροχη ημέρα», πρόσθεσε ο εκδότης. «Έλαβα ένα τηλεφώνημα από την Σουηδική Ακαδημία δύο ή τρία λεπτά πριν την επίσημη ανακοίνωση. Με την περίφημη διακριτικότητά του, τον σκέφτομαι (τον Μοντιανό) όταν θα πρέπει να μιλήσει ενώπιον της Σουηδικής Ακαδημίας», πρόσθεσε με ένα χαμόγελο ο Γκαλιμάρ. «Και θα είμαι στο πλευρό του». Ο Γκαλιμάρ πίστευε ότι «θα χρειαζόταν να περιμένουμε 30 χρόνια προτού ένας άλλος Γάλλος τιμηθεί με το Νόμπελ μετά τον (Ζαν-Μαρί Γκουστάβ) λε Κλεζιό» το 2008.

Οι νικητές του Νομπέλ Λογοτεχνίας από το 1980 μέχρι το 2013

2013: Alice Munro, Καναδάς.
2012: Mo Yan, Κίνα.
2011: Tomas Transtromer, Σουηδία.
2010: Mario Vargas Llosa, Περού.
2009: Herta Mueller, Γερμανία.
2008: Jean-Marie Gustave Le Clezio, Γαλλία.
2007: Doris Lessing, Βρετανία.
2006: Orhan Pamuk, Τουρκία.
2005: Harold Pinter, Βρετανία.
2004: Elfriede Jelinek, Αυστρία.
2003: J.M. Coetzee, Νότια Αφρική.
2002: Imre Kertesz, Ουγγαρία.
2001: V.S. Naipaul, Βρετανός γεννηθείς στο Τρινιδάδ.
2000: Gao Xingjian, Γάλλος γεννηθείς στην Κίνα.
1999: Guenter Grass, Γερμανία.
1998: Jose Saramago, Πορτογαλία.
1997: Dario Fo, Ιταλία.
1996: Wislawa Szymborska, Πολωνία.
1995: Seamus Heaney, Ιρλανδία.
1994: Kenzaburo Oe, Ιαπωνία.
1993: Toni Morrison, Ηνωμένες Πολιτείες.
1992: Derek Walcott, Αγία Λουκία.
1991: Nadine Gordimer, Νότια Αφρική.
1990: Octavio Paz, Mεξικό.
1989: Camilo Jose Cela, Ισπανία.
1988: Naguib Mahfouz, Αίγυπτος.
1987: Joseph Brodsky, Αμερικανός γεννηθείς στη Ρωσία.
1986: Wole Soyinka, Νιγηρία.
1985: Claude Simon, Γαλλία.
1984: Jaroslav Seifert, Τσεχοσλοβακία.
1983: William Golding, Βρετανία.
1982: Gabriel Garcia Marquez, Κολομβία.
1981: Elias Canetti, Βρετανός γεννηθείς στη Βουλγαρία.
1980: Czeslaw Milosz, Αμερικανός γεννηθείς στην Πολωνία.

Ο μικρός πρίγκιπας

Μέλη ομάδας: Γαλλώνη Κάλλι, Ζέρβα Κατερίνα, Καραμάνου Νικολέττα, Κολλύρη  Φαίη

Τμήμα: Β1′

Καθηγήτρια: Μιχοπούλου Γεωργία

“Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ”


ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ο Μικρός Πρίγκιπας δεν είναι από τον πλανήτη Γη. Ο πλανήτης του είναι ένας αστεροειδής που έχει πολύ μικρό μέγεθος. Ο αστεροειδής αυτός έχει τρία ηφαίστεια και ένα τριαντάφυλλο. Ο Μικρός Πρίγκιπας έφυγε από τον πλανήτη του επειδή ένιωθε μοναξιά και ήθελε να γνωρίσει καινούργιους, πολλούς ανθρώπους. Έτσι έκανε ένα ταξίδι έως τη Γη, περνώντας πρώτα από πλανήτες.

Στη Γη γνώρισε τον αφηγητή, ο οποίος βρισκόταν στην έρημο Σαχάρα λόγω βλάβης του αεροπλάνου του. Ο Μικρός  Πρίγκιπας έγινε φίλος με τον αφηγητή και έτσι γνώρισε και άλλα άτομα στη Γη, όπως ένα φίδι που του υποσχέθηκε ότι θα τον βοηθήσει να γυρίσει στον πλανήτη του, μία αλεπού που του μίλησε για τη φιλία και έναν κλειδούχο σιδηροδρόμων καθώς επίσης και έναν έμπορο.

Τελικά ο Μικρός  Πρίγκιπας για να επιστρέψει στον πλανήτη, του βασίστηκε στο φίδι, το οποίο με το δηλητήριο του τον έστειλε πίσω.


Ποια σκηνή θυμάστε περισσότερο και γιατί; Εάν θέλετε, μπορείτε, να τη ζωγραφίσετε ή  να τη δραματοποιήσετε.


Διαλέξαμε αυτή την εικόνα όπου ο αφηγητής ζωγραφίζει ένα πορτρέτο του Μικρού Πρίγκιπα όσο καλύτερα μπορούσε, ώστε να δείχνει μεγαλοπρέπεια με τα αρχοντικά ρούχα του και το μικρό σπαθί του.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ήρωας; Σε ποιο σημείο του έργου θα θέλατε να του μιλήσετε και τι θα του λέγατε;

Ο ήρωας που επιλέξαμε είναι το λουλούδι, το οποίο κατάφερε με την ιδιαίτερη σεμνότητα του και την λαμπρή ομορφιά του, να σαγηνεύσει το Μικρό Πρίγκιπα ενώ ταυτόχρονα αντικατοπτρίζει με μαγικό τρόπο το συναίσθημα αγάπης που μπορεί να αισθάνεται ένας άνθρωπος για κάποιον άλλο. Αν μπορούσαμε να μιλήσουμε στον ήρωα – λουλούδι, θα τον συμβουλεύαμε να μην πράττει αυταρχικά εις βάρος του Μικρού Πρίγκιπα και να τον διατάζει, καθώς εκείνος δεν γνωρίζει ότι το λουλούδι κάποια στιγμή θα μαραθεί, άρα πρέπει να φροντίσει ώστε οι τελευταίες του στιγμές δίπλα στο Μικρό Πρίγκιπα να είναι οι καλύτερες.

_ Γεια σου λουλούδι.

_Γεια και σε εσάς. Ποιές είστε;

_Αυτό δε έχει σημασία, το σημαντικό είναι να μην ταλαιπωρείς και στεναχωρείς τον Μικρό Πρίγκιπα.

_Και γιατί να το κάνω αυτό; Αφού είμαι όμορφο και έχω αγκάθια, είμαι το πιο δυνατό σε αυτόν τον πλανήτη. Άλλωστε, ο Μικρός Πρίγκιπας δεν φαίνεται να έχει πρόβλημα.

_Ναι αλλά δεν ξέρει ότι εσύ θα μαραθείς σε κάποια στιγμή και θα στεναχωρηθεί πολύ  όταν το μάθει. Γι’ αυτό πρέπει να περάσεις ευχάριστα τις τελευταίες σου στιγμές δίπλα του, πριν φύγει.

_Μα… πού θα πάει; Δηλαδή θα μείνω μόνο μου;

_Ααα…. αυτό δεν μπορούμε να στο πούμε, αλλά θα μάθεις σύντομα.

_Καλά, τουλάχιστον έχω τα αγκάθια μου να με προστατεύουν. Το ξέρετε ότι μπορώ να τα βάλω με τίγρεις που έχουν νύχια;

_Ναι… το έχουμε διαβάσει. Πρέπει να φύγουμε τώρα, γεια σου!

_Καλά αντίο.


Προσθέστε στο βιβλίο ένα κεφάλαιο / μία σελίδα / μία παράγραφο / μία πρόταση / μία λέξη / μία εικόνα / …

Ερωτήσεις του Μικρού Πρίγκιπα για το αεροπλάνο στον αφηγητή.

Νινέτ…

Η ανάρτηση των εργασιών των μαθητών της  Β΄ Τάξης συνεχίζεται, με την τέταρτη κατά (τυχαία) σειρά δημοσίευση.

Οι εργασίες  έγιναν στα πλαίσια  του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας υπό την επίβλεψη της φιλολόγου κ. Γεωργίας Μιχοπούλου.

Μόλις ολοκληρωθεί η δημοσίευση των όλων  εργασιών στο Μαθητικό Ιστολόγιο θα ακολουθήσει και η δημοσίευσή τους σαν σύνολο και στο Σχολικό μας Ιστότοπο.

Όνομα Ομάδας: Choco Biskotini

(Μέλη: Γεράνιος Απόστολος, Γκιάτη Ελευθερία, Γραβαρης Βασίλειος, Ζαραβίνου Ιωάννα, Ζαραβίνου Χρυσούλα)

Συγγραφέας – Τίτλος Βιβλίου: Ζωρζ Σαρή – Νινέτ

Περίληψη: Η Νινέτ είναι ένα μικρό κορίτσι που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Σύντομα αναχώρησε με τους γονείς της για την Οδησσό με το περήφημο πλοίο << Μπέλλα Ρόσσια>>. Εκεί μεγάλωσε, εκεί γνώρισε την οικογένεια Καραζήση, μια εξαμελή οικογένεια που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή της, και εκεί γνώρισε τους μεγαλύτερούς της φίλους.

‘Υστερα από οχτώ χρόνια, που η Ρωσική επανάσταση ξεσπά στην Ουκρανία, αναγκάζεται να φύγει με την απορία αν θα ξαναπάει ή αν θα ξαναδεί τα αγαπημένα πρόσωπά της που αφήνει πίσω. Με προορισμό την Αθήνα το << Μπέλλα Ρόσσια >> αναχωρεί. Η αδελφή του πατέρα της θα φιλοξενεί την οικογένειά της μέχρι να αγοράσουν ένα μεγαλύτερο σπίτι. Η Νινέτ κάνει νέους φίλους και βρίσκεται συνέχεια μαζί τους. Ο Κόλιας (υποκοριστικό του Νικόλα), ο πρωτότοκος γιος των Καραζήση έρχεται στην Ελλάδα με τις αδελφές του, Όλια, Ζαν (η νονά της Νινέτ) και Έλλη.

Λίγο μετά την άφιξή τους, η Νινέτ αποκτά μια αδελφή την Ειρήνη και στο ιστορικό πλαίσιο σημειώνεται η Μικρασιατική Καταστροφή. Τότε είναι που η οικογένειά της διέρχεται κρίση και η μητέρα αναγκάζεται να την στείλει εσώκλειστη σε μια Σχολή Μοναχών στο Παρίσι. Έτσι ένα άλλο ταξίδι ξεκινά για την Νινέτ και μια νέα φιλία, με τη Φρανσίς, αρχίζει. Όταν αποφοιτεί,  φεύγει για το Σαν Λουί, στις γαλλικές αποικίες της Αφρικής, στη Σενεγάλη, από όπου μάλιστα προέρχεται ( ρίζες μητέρας της).

Εκεί συναντά τον έρωτα της ζωής της που και πρόκειται να παντρευτεί, τον Πολ Ροζ. Σε λίγο καιρό επιστρέφει στην Αθήνα και συναντά την οικογένεια της, ανάμεσα τους και την τελευταία κόρη, τη Ζωή. Μια μέρα έρχεται ένα γράμμα από τον αρραβωνιαστικό της που λέει πως την χωρίζει.

Ο Κόλιας της κάνει πρόταση γάμου σύντομα κι εκείνη θέλοντας να αντικαταστήσει την λύπη που την περικυκλώνει, τον παντρεύεται και αντιλαμβάνεται το “ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα” των παιδικών παραμυθιών, που τόσο πολύ της άρεσαν.
Επιλογή κατάλληλων μουσικών ακουσμάτων που να ταιριάζουν στο βιβλίο:

Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της – ΑΛΚΗ ΖΕΗ

Συνεχίζουμε την ανάρτηση των εργασιών των μαθητών της  Β΄ Τάξης , με την τρίτη κατά (τυχαία) σειρά δημοσίευση.

Οι εργασίες  έγιναν στα πλαίσια  του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας υπό την επίβλεψη της φιλολόγου κ. Γεωργίας Μιχοπούλου.

Μόλις ολοκληρωθεί η δημοσίευση των όλων  εργασιών στο Μαθητικό Ιστολόγιο θα ακολουθήσει και η δημοσίευσή τους σαν σύνολο και στο Σχολικό μας Ιστότοπο.

Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της

ΑΛΚΗ ΖΕΗ


ΜΕΛΗ ΟΜΑΔΑΣ: ΚΥΔΩΝΑΚΗ ΕΜΜΑΝΟΥΕΛΑ, ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΝΕΦΕΛΗ

Η Κωνσταντίνα είναι το μόνο παιδί που έχουν αποκτήσει οι γονείς της, όχι όμως και το μόνο εγγόνι που έχει αποκτήσει η γιαγιά της, η οποία όπως φαίνεται δεν της έχει ιδιαίτερη αδυναμία. Ιδιαίτερη αδυναμία είχε μόνο στην ξαδέλφη της που δεν βρίσκεται στη ζωή πια.

Όλα ξεκίνησαν από την πρώτη μέρα που ήρθε η Κωνσταντίνα στη ζωή. Οι πιθανότητες να ζήσει ήταν ελάχιστες. Κι όμως το μικρό αυτό λειψανάκι πήγαινε πια δημοτικό στην Ελλάδα, έχοντας και τους δυο της γονείς εκπαιδευτικούς. Όταν όμως οι γονείς της βρίσκουν καλύτερη δουλειά στην Γερμανία – την οποία λόγω Κατοχής μισεί η γιαγιά της – μετακομίζουν εκεί.

Η Κωνσταντίνα γράφεται σε ένα μεγάλο, καινούριο σχολείο στο οποίο θα γνωρίσει την κολλητή της αλλά και ένα άλλο άνθρωπο που θα της σταθεί αργότερα: τον Χερ Χάινερ, ο οποίος είναι διευθυντής του νέου της σχολείου. Εντοπίζει στην Κωνσταντίνα πολλά καλά χαρακτηριστικά, πράγμα που την κάνει να τον συμπαθήσει αμέσως.

Μετά από πολύ καιρό οι γονείς της χωρίζουν. Ο πατέρας της είναι αποφασισμένος να ξαναφτιάξει τη ζωή του με τη μαμά της Μπριγκίτε, συμμαθήτριας της Κωνσταντίνας, ενώ η μαμά της με τον κύριο Γιάννη.

Σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση αποφασίζουν όλοι μαζί να στείλουν την Κωνσταντίνα για λίγο καιρό , ίσως και πολύ, στην Ελλάδα να μείνει με την γιαγιά της. Εκεί η Κωνσταντίνα φοιτά στο Γυμνάσιο της περιοχής, στην πρώτη τάξη και γνωρίζει νέα παιδιά. (Δεν ξεχνά όμως και την κολλητή της φίλη στην οποία στέλνει συχνά γράμματα).

Στο σχολείο της γνωρίζει τον Λουμίνη, που βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση με εκείνη. Ο Λουμίνης, όμως είναι χρήστης ναρκωτικών και σιγά – σιγά μπλέκει και την ίδια στο περίεργο αυτό «παιχνίδι». Αρκετό καιρό αργότερα η Κωνσταντίνα για να μπορεί να παίρνει το πολυπόθητο αυτό χαπάκι, κλέβει μερικά από τα σπάνια γραμματόσημα της γιαγιάς της. Τα δίνει στον Λουμίνη και εκείνος με τη σειρά του στη Λαίδη Ντι, έμπορο ναρκωτικών η οποία τους δίνει τον «θησαυρό» τους.

Μετά από κάποιο καιρό η Κωνσταντίνα συναντά τον Λουμίνη μ’ ένα κουτί στα χέρια του. Της αποκαλύπτει μια κουκουβάγια που, καθώς λέει, του έσωσε τη ζωή πετώντας χτυπημένη δίπλα του πριν κάνει ένεση. Έτσι ξεκινάει το ταξίδι της διάσωσής της.  Κατά τη διάρκειά του η Κωνσταντίνα λέει στο Λουμίνη το σχέδιο για να γυρίσουν «εκεί πραγματικά που θέλουν». Του δίνει γραμματόσημα κρυφά από τη γιαγιά της και τις τρεις Ασπασίες για να τα πουλήσει στη Λαίδη Ντι. Το σχέδιο ξεκινά, όμως ο Λουμίνης δεν εμφανίζεται. Η Κωνσταντίνα λοιπόν επισκέπτεται μόνη της την Λαίδη Ντι, η οποία για την ηρεμήσει της κάνει μια ένεση. Όταν ο Λουμίνης βρίσκει το κορίτσι λιπόθυμο, το αφήνει κάτω από το σπίτι της γιαγιάς της. Εκείνη τότε καταλαβαίνει τι συμβαίνει. ( Οι φίλες της γιαγιάς, οι τρεις Ασπασίες, συνεχώς την ρωτάνε το ίδιο που ρώταγε κι εκείνη την εγγονή της  για τον χωρισμό των γονιών της:

–        Μα καλά, δεν κατάλαβες τίποτα;

–        Όχι, τίποτα. )

Όλοι αντιμετωπίζουν το γεγονός πολύ ψύχραιμα. Μάλιστα το άρρωστο κορίτσι επισκέπτεται και ο αγαπημένος της δάσκαλος, ο κύριος Μπένος μαζί με τη γλυκιά γυναίκα του, την οποία αμέσως συμπαθεί η Κωνσταντίνα. Η γυναίκα του κυρίου Μπένου είχε περάσει κι εκείνη ένα παρόμοιο πρόβλημα και καταλαβαίνει απόλυτα το νεαρό κορίτσι.

Τέλος αυτό που θα παρακινήσει την Κωνσταντίνα να δεχθεί εξωτερική βοήθεια είναι μία επίσκεψη της Λαίδη Ντι η οποία εμφανίζεται για πρώτη φορά σαν ένα απλό καθημερινό κορίτσι. Την ενημερώνει για τον θάνατο του φίλου της Λουμίνη και της δίνει το αγαπημένο του φυλαχτό.

Ποια σκηνή θυμάστε περισσότερο και γιατί; Εάν θέλετε, μπορείτε, να τη ζωγραφίσετε ή  να τη δραματοποιήσετε.

Η σκηνή που θυμόμαστε περισσότερο είναι όταν η Λαίδη Ντι επισκέπτεται την Κωνσταντίνα για να της μεταφέρει το δυσάρεστο μήνυμα για τον θάνατο του Λουμίνη. Η Λαίδη Ντι ή Νόρα, όπως παρουσιάστηκε στη γιαγιά της Κωνσταντίνας, αποκαλύπτει στην Κωνσταντίνα τον πραγματικό της εαυτό δηλαδή μια απεριποίητη και χλομή κοπέλα. Της δίνει το κολιέ που φορούσε ο Λουμίνης με το Λύκο που είχε τρύπα στην κοιλιά. Της λέει πως ο Λουμίνης ήθελε εκείνη να το έχει και πως το παιδία ξεψύχησε παίρνοντας ναρκωτικά. Επίσης της λέει πως βρέθηκε νεκρός στο πλοίο πηγαίνοντας να βρει την Κωνσταντίνα, τη μικρή κουκουβάγια που είχαν προστατέψει τα δυο παιδιά.

Θυμόμαστε την σκηνή αυτή διότι είναι  η αιτία που αποφάσισε η Κωνσταντίνα πως εκείνη θέλει να ζήσει μακριά από τα ναρκωτικά. Είναι επίσης μια από τις πιο ανατρεπτικές σκηνές του κειμένου αφού είναι ένα απροσδόκητο τέλος.

(οι μαθήτριες επέλεξαν να δραματοποιήσουν τη συγκεκριμένη σκηνή)

Δώστε έναν διαφορετικό τίτλο στο βιβλίο και εξηγήστε γιατί τον επιλέξατε.

Ο διαφορετικός τίτλος που θα δίναμε στο βιβλίο είναι «Δύο διαφορετικές Κωνσταντίνες».  Επιλέξαμε τον τίτλο αυτό διότι , όπως λέει και η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, κάθε φορά που έπαιρνε το μπλε χαπάκι, γινόταν ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος, μια διαφορετική Κωνσταντίνα. Ενώ χωρίς αυτό ήταν ένα μικρό, ντροπαλό και άχαρο κορίτσι, όταν έπαιρνε το χαπάκι δεν την ένοιαζε τίποτα, μπορούσε μάλιστα και να αντιμιλήσεις στη γιαγιά της, κάτι που θα έκανε ποτέ η άλλη Κωνσταντίνα. Ήτανε λοιπόν δυο διαφορετικές Κωνσταντίνες…

Ετοιμάστε ένα μικρό διάλογο ή συνέντευξη με έναν ή και περισσότερους από τους ήρωες.

(Παίρνοντας συνέντευξη από την γιαγιά της Κωνσταντίνας…)

-Καλησπέρα σας, κυρία Ισμήνη.

-Καλησπέρα , παιδί μου.

-Πείτε μου, τι πιστεύετε πως ώθησε την Κωνσταντίνα στην χρήση των ναρκωτικών;

-Είναι πολλά. Τον πραγματικό λόγο τον γνωρίζει μόνο η Κωνσταντίνα… Φταίω και εγώ!

-Τι εννοείτε, φταίτε κι εσείς;

-Ποτέ δεν δέθηκα με την Κωνσταντίνα. Δεν ξέρω γιατί… Το μόνο που ξέρω είναι πως εγώ φταίω. Ήμουν πολύ αυστηρή μαζί της. Πάντα. Δεν της έδειξα ποτέ πόσο πραγματικά την αγαπάω. Ποτέ….

-Έχετε καλές σχέσεις με τους γονείς της;

-Παιδιά μου είναι. Τους αγαπάω.

-Στις αποφάσεις που παίρνουν, τους στηρίζετε;

-Σ’αυτές που θεωρώ σωστές. Μόνο σ’αυτές…

-Ποιες κατά τη γνώμη σας είναι οι «σωστές» τους αποφάσεις; Και ποιες οι λάθος;

-Η πιο σωστή τους απόφαση ήταν ο ερχομός της Κωνσταντίνας μας και το πιο μεγάλο τους λάθος ο χωρισμός τους.

-Κάτι τελευταίο. Η Κωνσταντίνα σε τι κατάσταση βρίσκεται τώρα;

-Το Κωνσταντινιώ εδώ και εφτά μήνες είναι στην Γερμανία μαζί με τη μαμά της και το μωρό. Είναι ευτυχισμένη και ο λόγος, φυσικά δεν είναι πλέον τα ναρκωτικά.

-Ευχαριστούμε πολύ.

(Παίρνοντας συνέντευξη από τον κύριο Μπένο)

-Καλησπέρα σας.

-Καλησπέρα.

-Πείτε μου, πότε καταλάβατε πως κάτι συμβαίνει με την Κωνσταντίνα;

-Η Κωνσταντίνα είναι δύσκολο παιδί. Αν δεν σε συμπαθεί, δεν της παίρνεις κουβέντα. Εμένα όμως πάντα μου μιλούσε. Και όταν σταμάτησε, εκεί είναι που κατάλαβα πως κάτι σοβαρό της συμβαίνει.

-Ποια ήταν η αντίδρασή σας όταν την είδατε με κουρεμένα όλα τα μαλλιά της;

-Όλοι οι καθηγητές πίστευαν πως είναι μια περίεργη μόδα των σημερινών εφήβων. Όμως εγώ ήξερα πως δεν ήταν αυτό. Νόμιζα πως κάτι είχε συμβεί στην οικογένειά της. Που να ήξερα….

-Μόλις σας ενημέρωσε η γιαγιά της για το συμβάν , τι κάνατε;

-Έτρεξα να την δω. Μίλησα και στη γυναίκα μου. Εκείνη είχε περάσει τα ίδια και ήξερε. Προσπαθούσαμε να την βοηθήσουμε όπως μπορούσαμε.

-Σας λείπει;

-Πάρα πολύ ! Την νιώθω σαν παιδί μου. Μα και τα σαββατοκύριακα που έρχεται όλο μαζί μας είναι. Αυτό που με κάνει πιο χαρούμενο είναι που είναι επιτέλους ευτυχισμένη!

-Ευχαριστούμε πολύ.

-Εγώ ευχαριστώ.

39 στοιχεία – Βιβλίο πρώτο

Συνεχίζουμε τη  σειρά δημοσιεύσεων με εργασίες μαθητών της  Β΄ Τάξης.

Οι εργασίες  έγιναν στα πλαίσια  του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας υπό την επίβλεψη της φιλολόγου κ. Γεωργίας Μιχοπούλου.

Μόλις ολοκληρωθεί η δημοσίευση των όλων  εργασιών στο Μαθητικό Ιστολόγιο θα ακολουθήσει και η δημοσίευσή τους σαν σύνολο και στο Σχολικό μας Ιστότοπο.

39 ΣΤΟΙΧΕΙΑ

RICK RIORDAN

Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΩΝ ΣΚΕΛΕΤΩΝ



ΜΕΛΗ ΟΜΑΔΑΣ: ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ, ΓΚΙΝΗ ΜΑΡΙΟ, ΖΑΡΖΟΥΡ-ΚΟΥΚΑΚΗΣ ΙΑΣΟΝΑΣ


Η Γκρέις Κέιχιλ, η οποία ανήκει στην ισχυρότερη οικογένεια του κόσμου απεβίωσε και άφησε στα πιο εκλεκτά άτομα της οικογένειας την επιλογή των 2 εκατομμυρίων δολαρίων ή την αναζήτηση των 39 στοιχείων. Οι ομάδες που δέχτηκαν την πρόκληση είναι οι εξής:       ο Νταν και η Έιμι Κέιχιλ (πρωταγωνιστές), ο Ίαν και η Νάταλη Κάμπρα, η Ιρίνα Σπάσκι, ο Άιζενχάουερ, η Μάντισον και η Ρέγκαν Χόλτ, ο Νεντ, ο Τεντ και η Σινέντ Σταρλινγκ, ο Τζόνα Γουίζαρντ και τέλος ο Άλιστερ Ω.

Ο Νταν και η Έιμι μετά από πολλή σκέψη αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τα 2 εκατομμύρια δολάρια και να μπουν στο κυνήγι των στοιχείων χωρίς να ξέρουν ότι από αυτή την περιπέτεια κρέμεται ολόκληρη η ζωή τους. αποφασίζουν να το σκάσουν από την θεία τους και να πάνε στο Παρίσι όπου νομίζουν ότι είναι το πρώτο στοιχείο. Πήγαν με την νταντά τους για να ψάξουν όμως κατέληξαν να κάψουν μια βιβλιοθήκη. Εξουδετέρωσαν έναν από τους εχθρούς τους και έγιναν ακόμη πιο προσεκτικοί καθώς όλοι τους θεωρούσαν τον πιο επικίνδυνο ανταγωνιστή τους. Μετά από πολλές έρευνες κατάφεραν να καταλάβουν ότι το πρώτο στοιχείο τους ήταν στις σκοτεινές κατακόμβες του Παρισιού. Στην αναζήτησή τους στις κατακόμβες βρίσκουν το………………….. Μετά από πολύ έρευνα ανακάλυψαν ότι αυτή η εικόνα έκρυβε μια παρτιτούρα του Μότσαρτ και ξεκίνησαν για την Βιέννη, όπου και ο Μότσαρτ γεννήθηκε και έζησε ψάχνοντας για το δεύτερο στοιχείο τους.

Ποια σκηνή θυμάστε περισσότερο και γιατί; Εάν θέλετε, μπορείτε, να τη ζωγραφίσετε ή  να τη δραματοποιήσετε.

Η σκηνή που θυμόμαστε περισσότερο είναι όταν τα παιδιά βρίσκονται στην βιβλιοθήκη και ψάχνουν ένα σημάδι που θα τα οδηγήσει στο πρώτο στοιχείο. Ξαφνικά η βιβλιοθήκη αρχίζει να καίγεται και τα παιδιά προσπαθώντας να δραπετεύσουν χρειάστηκαν πολύ κουράγιο και συνεργασία.

Προτιμήσαμε την συγκεκριμένη σκηνή καθώς είναι ιδιαίτερα περιπετειώδης και μας κράτησε αρκετά σε αγωνία.

Δώσε ένα διαφορετικό τέλος στην ιστορία. Στείλτε ένα γράμμα στο συγγραφέα με την πρότασή σας.

Αθήνα, 6/2/2013

Αγαπητέ Rick Riordan,

το βιβλίο σας μας κράτησε πολύ καλή συντροφιά. Θα θέλαμε να σας προτείνουμε και ένα εναλλακτικό τέλος για την ιστορία σας που νομίζουμε ότι θα το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον.

Κατά τη διάρκεια του κυνηγιού του πρώτου στοιχείου, θα μπορούσε η θεία των παιδιών να αναθέσει σ’ έναν ντετέκτιβ να ανακαλύψει τα παιδιά και να τα στείλει πίσω στην Νέα Υόρκη. Ο ντετέκτιβ τους βρίσκει ενώ βρίσκονται στο Παρίσι και προσπαθεί να τα υποχρεώσει να επιστρέψουν στο σπίτι της θείας τους. Μετά από περιπέτειες οι ήρωες θα βρουν τρόπο να το σκάσουν και θα ακολουθήσουν το πρώτο στοιχείο με επόμενο στόχο τους την Βιέννη, γενέτειρα του Μότσαρτ.

Είτε συμπεριλάβετε την πρότασή μας είτε όχι στην ιστορία σας, περιμένουμε με αγωνία να διαβάσουμε το «ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ».

Οι αναγνώστες σας,

Λεωνίδας, Μάριος, Ιάσονας

Εμπνευστείτε από το βιβλίο και επιλέξτε τη μουσική που θα μπορούσε να το συνοδεύει…





Όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν

Από σήμερα και για μερικές ημέρες, αρχίζουμε μια σειρά δημοσιεύσεων με εργασίες μαθητών της  Β΄ Τάξης.

Οι εργασίες  έγιναν στα πλαίσια  του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας υπό την επίβλεψη της φιλολόγου κ. Γεωργίας Μιχοπούλου.

Μόλις ολοκληρωθεί η δημοσίευση των εργασιών στο Μαθητικό Ιστολόγιο θα ακολουθήσει και η δημοσίευσή τους σαν σύνολο και στο Σχολικό μας Ιστότοπο.

Θέμα Εργασίας:

Συνεχίστε το διήγημα  της Έλλης Αλεξίου «Όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν» ή γράψτε ένα άλλο, περιγράφοντας τα επόμενα Χριστούγεννα των παιδιών. Μπορείτε να επιλέξετε είτε την επιστροφή του πατέρα είτε όχι.

Έλλη Αλεξίου

Το δικό μου τέλος…

Πέρασαν μήνες αλλά ο μπαμπάς τους δεν είχε φανεί. Έφτασαν πάλι  Χριστούγεννα και η μητέρα αναγκάστηκε να πάει πάλι στην οδό Αιόλου για να μαζέψει  τα απαραίτητα χρήματα.

–        Μαμά αύριο θα μπορέσω να πάω με την  Αγγελική να χαζέψουμε το σιδερόδρομο που θα μας  πάρει  ο μπαμπάς , έ δεν θα μας τον πάρει;

–        Ναι , ναι… Πέτρο μου να πάτε και ο μπαμπάς θα έρθει και θα σου πάρει ότι επιθυμεί η καρδιά σου.

–        Και εμένα μαμά θα μου πάρει την κούκλα που κάθεται  στη γωνία του μαγαζιού;

–        Ναι , ναι… Αγγελικούλα μου θα σου την πάρει. Θα δεις, θα τον αφήσουν οι κακοί άνθρωποι, είπε η μαμά, έσκυψε  το κεφάλι της και ένα δάκρυ κύλησε  από τα μάτια  της. Το επόμενο πρωινό ξύπνησαν νωρίς – νωρίς με το πρώτο λάλημα του πετεινού. Ξεκίνησαν αμέσως για την οδό Αιόλου και λίγες ώρες μετά έφτασαν.

–        Μαμά εμείς πάμε να δούμε το σιδερόδρομο.

–        Ναι παιδάκι μου να πάτε, όμως  να γυρίσετε νωρίς.

–        Ναι, ναι μαμά!

Εμπρός από την βιτρίνα του σιδερόδρομου είχαν και φέτος μαζευτεί πολλά παιδιά, ανάμεσα τους και αυτά που ήταν και την περσινή χρονιά. Πάλι ήλπιζαν να αποκτήσουν αυτόν τον  πολυπόθητο σιδερόδρομο. Το ένα από τον θείο του, το άλλο από τους γονείς και πήγαινε λέγοντας. Αυτή  τη φορά όμως ο Πέτρος δεν είπε τίποτα, λαλιά δεν έβγαλε από το στόμα του.

–        Πέτρο τι έχεις; Τον ρώτησε η Αγγελικούλα.

–        Άστα Αγγελικούλα ο μπαμπάς δεν θα έρθει, δεν θα τον αφήσουν οι κακοί άνθρωποι· γιατί να ελπίζουμε τζάμπα;

–        Όχι Πέτρο θα έρθει, μας το είπε η μαμά.

–        Αυτά μας λέει κάθε χρόνο αλλά δεν έρχεται….

Τα παιδιά γύρισαν γρήγορα πίσω σκεπτικά, όμως η μητέρα τους δεν ρώτησε τίποτα  και ας αναρωτιόταν. Το βράδυ στο σπίτι τα παιδιά κάθισαν στο τραπέζι στενοχωρημένα.

– Παιδιά τι πάθατε και είστε έτσι από την ώρα που γυρίσατε; ρώτησε η μαμά αφού είχε αρχίσει να ανησυχεί.

– Τίποτα δεν έχουμε, ρε μαμά, μια χαρά είμαστε.

– Ναι , ναι βλέπω. Μα πείτε μου, τι πάθατε παραμονή Χριστουγέννων;

– Τι να πούμε μαμά, κάθε χρόνο μας λες ότι οι κακοί  θα αφήσουν τον μπαμπά  και μετά δεν έρχεται. Πάει δεν θα έρθει ποτέ….

Και με αυτά τα λόγια έληξε το τραπέζι αφού ο Πέτρος έτρεξε στο δωμάτιο του και η Αγγελικούλα έτρεξε κλαίγοντας στην αγκαλιά της μητέρας της.

Το επόμενο πρωί πήγαν ξανά στην οδό Αιόλου, τα παιδιά πήγαν πάλι να θαυμάσουν  τη βιτρίνα μα, ο σιδερόδρομος δεν ήταν εκεί. Ένα δάκρυ κύλησε τότε στο μάγουλο του, μα αυτός το σκούπισε γρήγορα και είπε :

–   Μα έτσι και αλλιώς δεν θα ερχόταν, δεν θα μου τον έπαιρνε.

Η Αγγελικούλα τον παρηγόρησε και του είπε :

–   Μην ανησυχείς, κάποια μέρα θα έρθει .

Τα Χριστούγεννα πέρασαν και ήρθε η πρωτοχρονιά, μα πάλι μόνοι τους στο φτωχικό σπιτάκι τους. Όμως εκεί που καθόντουσαν άρχισαν να ακούγονται δυνατές φωνές από έξω. Και να, μία ομάδα εξόριστων μόλις είχε καταφτάσει  με ένα μεγάλο λεωφορείο. Κατέβαιναν ένας- ένας μα ο πατέρας τους δεν  φαινόταν. Είχαν κατέβει όλοι, μα ο πατέρας τους όχι. «Εε», φώναξε  ένας, «έχουν μείνει άλλοι δύο, μην φεύγεις». Και ναι, αυτή τη φορά ο πατέρας τους κατέβηκε. Τα παιδιά έτρεξαν κατευθείαν στην αγκαλιά του . Εκείνος τους έδωσε στον καθένα από ένα δώρο, Όμως δεν τους ένοιαζε, το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να τον πάρουν στην αγκαλιά τους και να τον χαρούν.       Μετά κάθισαν μαζί για φαγητό και αφού χόρτασαν, απόλαυσαν τον πατέρα τους, έτρεξαν κάτω από το μισοστολισμένο  δέντρο που είχε πάρει χαρά και αυτό, και άνοιξαν τα δώρα τους. Ο Πέτρος πήρε ένα γιγάντιο σιδερόδρομο πιο ωραίο και πιο μοναδικό, και η Αγγελικούλα πήρε μία πάρα πολύ ωραία κούκλα, πιο πλούσια ντυμένη και πιο ωραία από κάθε κούκλα όλου του κόσμου. Τα παιδιά πήραν την πιο  μεγάλη χαρά που είχαν πάρει ποτέ. Έτσι όλοι ήταν χαρούμενοι και έζησαν μία χαρούμενη ζωή.

Κάλλι  Γαλώνη , Β1

Αόρατοι Ρεπόρτερ- Η στοιχειωμένη ταινία

Οι αόρατοι ρεπόρτερ είναι μια ομάδα μυστικών πρακτόρων, οι οποίοι θα κάνουν τα πάντα για να λύσουν το μεγάλο μυστήριο της στοιχειωμένης ταινίας. Πρόκειται για την ταινία η οποία κρύβει μέσα της πολλά μυστικά: ταξίδια στην Χαλκιδική, το Πεκίνο, την Απαγορευμένη Πόλη, αλλά επίσης εξαφανίσεις ζώων και παγόβουνων στον Βόρειο Πόλο! Η ανταποκρίτρια Μυρτώ θα σας κρατάει ενήμερους για τα γυρίσματα της ταινίας στο Παρίσι και στη Ρώμη. Αυτό θα το καταφέρει όμως και με τη βοήθεια της Ελένης, του Φιλίππου και του Στάθη που θα την ενημερώνουν για το οτιδήποτε ανακαλύψουν που σχετίζονται για το σπίτι του νομπελίστα μα νεκρού σεναριογράφου Θεόφιλου Αλεξανδρή στην Χαλκιδική, αλλά επίσης και για την οικογενειακή ιστορία της βιβλιοθηκάριου Χου Γιφάν της βιβλιοθήκης της Απαγορευμένης Πόλης.

Είναι το τρίτο βιβλίο της σειράς ”Αόρατοι ρεπόρτερ”, αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον. Είναι ένα άριστο κατά τη γνώμη μου βιβλίο που δεν θα σας αφήσει να κλείσετε μέχρι να το τελειώσετε.

Περισσότερα θα δείτε εδώ.

Οι αόρατοι ρεπόρτερ έχουν και το δικό τους blog (όπως και εμείς). Δείτε το πατώντας εδώ.

Πατήστε και πάνω στην εικόνα αν θέλετε.

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση