Η ζωή είναι ωραία με τις αναμνήσεις και η στιγμή των πανηγυρισμών στην Αρένα του Βελιγραδίου συνιστά μια ωραία εικόνα. Είναι μία ευτυχισμένη επέτειος αυτή της 25ης Σεπτεμβρίου. Σαν σήμερα, το 2005, η Εθνική Ελλάδας έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης κόντρα στη Γερμανία του τεράστιου Ντιρκ Νοβίτσκι έπειτα από 18 ολόκληρα χρόνια! Τότε που το Final Countdown ηχούσε ως η πιο γλυκιά μελωδία του κόσμου, ένα ταξίδι στον κόσμο των αισθήσεων και των παραισθήσεων.

Ο αρχηγός εκείνης της Εθνικής, Μιχάλης Κακιούζης, μιλάει στο SPORT24 για τη διοργάνωση που το ελληνικό μπάσκετ κατέκτησε την Ευρώπη για δεύτερη φορά. Θυμάται τον… χαμένο ημιτελικό με τη Γαλλία, περιγράφει τα τελευταία δευτερόλεπτα εκείνου του ματς, παραδέχεται ότι δεν είδε ποτέ ξανά κάποιον από εκείνους τους αγώνες κι εξηγεί πως η Εθνική της περιόδου 2005-07 ήταν η καλύτερη όλων των εποχών!

– Τελικά, τι έγινε σε εκείνον τον ημιτελικό με τη Γαλλία; Πώς καταφέρατε και ”γυρίσατε” ένα χαμένο παιχνίδι;

”Είναι αλήθεια, νομίζω πως ο ημιτελικός με τη Γαλλία ήταν σχεδόν χαμένος. Ξέρεις, όμως κάτι; Εκείνη η ομάδα δεν σταματούσε να παλεύει. Χωρίς υπερβολή, εκείνη η Εθνική πάλευε ως το τελευταίο δευτερόλεπτο! Εκεί, ακριβώς, οφείλονται όλες οι επιτυχίες που είχαμε ως τώρα. Γυρίσαμε ένα χαμένο παιχνίδι κόντρα στη Γαλλία. Κάποιοι θα πουν ότι ήμασταν τυχεροί. Εννοείται πως χρειάζεται και η τύχη όμως στο τέλος της ημέρας, αποδεικνύεται ότι το μπάσκετ έχει τη δική του δικαιοσύνη. Και απονέμεται πάντα! Τα αποτελέσματα στη συνέχεια αποδεικνύουν ότι δεν ήταν θέμα τύχης. Ικανοί ναι, τυχεροί όχι!”.

– Πώς έζησες τα τελευταία δευτερόλεπτα πριν από το τρίποντο του Διαμαντίδη;

”Ήμουν χαμένος! Στον κόσμο μου! Όλοι μας γυρίζαμε δεξιά κι αριστερά, προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει! Τι γίνεται μπροστά μας! Υπήρχε τρομερή ένταση και αγωνία. Το έχω πει άπειρες φορές από εκείνο το βράδυ μέχρι σήμερα. Κανένας μα κανένας, ούτε ο πιο φανατικός, ούτε ο πιο άρρωστος οπαδός με την ομάδα του δεν θέλει να κερδίζει περισσότερο από εμάς. Εμείς οι ίδιοι θέλουμε τη νίκη περισσότερο από τον καθένα και γι’ αυτό δώσαμε τα πάντα. Από τη στιγμή που περάσαμε τη Γαλλία, δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε στον τελικό. Λίγο αργότερα η Γερμανία απέκλειε την Ισπανία όμως ξέραμε ότι δεν ήταν ομάδα του δικού μας επιπέδου”.

– Τι έμπνευση είχες πριν από το EuroBasket και μίλησες για χρυσό μετάλλιο;

”Δεν είχα κάνει εκείνη τη δήλωση απλώς για να την κάνω! Όλα τα παιδιά εκείνης της ομάδας είχαν τίτλους, είχαν συμμετοχές στην Euroleague, έπαιζαν σε ξένα πρωταθήματα, ήξεραν πως να ζήσουν με την πίεση. Προσωπικά, το χειρότερο που μπορείς να μου πεις είναι το ”κοιτάμε το επόμενο παιχνίδι”. Δεν υπάρχει αυτό για μένα…. Πάμε μόνο για την κορυφή! Όπως σου είπα και πριν, όλοι μας είχαμε μάθει να παίζουμε υπό πίεση, απέναντι στους καλύτερους. Έτσι, λοιπόν, ξέραμε τι πρέπει να κάνουμε και με την Εθνική ομάδα”.

– Σε προσωπικό επίπεδο, τι ήταν για σένα εκείνη η ομάδα που έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης κι έναν χρόνο αργότερα βγήκε δεύτερη στον κόσμο;

”Θεωρώ ότι η καλύτερη Εθνική ομάδα όλων των εποχών ήταν εκείνη της περιόδου 2005-’07. Για το μπάσκετ που παίζαμε, για τις προσωπικότητες που υπήρχαν σε εκείνη την ομάδα, για όλα… Κάποιος άλλος μπορεί να έχει διαφορετική άποψη όμως μιλάω πάντα σαν Μιχάλης. Προς Θεού, δεν έχω διάθεση να μειώσω κανέναν, από τη στιγμή που η επιτυχία του 1987 ήταν ο λόγος που παίζω μπάσκετ και δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου!”.

– Πώς ζούσες τις προετοιμασίες και τις διοργανώσεις με τους συμπαίκτες σου σε εκείνη την ομάδα;

”Πηγαίναμε στην Εθνική και το απολαμβάναμε. Επειδή, ακριβώς, πολλοί λένε διάφορα, η αλήθεια είναι ότι θέλαμε και πηγαίναμε στις προετοιμασίες της Εθνικής. Είχαμε καταπληκτικές σχέσεις μεταξύ μας! Δουλεύαμε πολύ σκληρά. Κάναμε πραγματική προπόνηση, όχι βλακείες.Ανυπομονούσαμε να έλθει το καλοκαίρι! Υπήρχαν παιδιά που γκρίνιαζαν επειδή, ακριβώς, δεν συμμετείχαν στην προετοιμασία της Εθνικής. Όλη εκείνη η φουρνιά ήταν πολύ ”δεμένη” μεταξύ της, πολύ πριν το Βελιγράδι. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας χάσαμε την πρόκριση στα ημιτελικά στο τέλος, Το τρίποντο που δεν βάλαμε τότε, το βάλαμε με τη Γαλλία! Έτσι είναι το μπάσκετ”.

– Το σχόλιό σου για την πορεία της Εθνικής στην Ισπανία, εννιά χρόνια μετά το χρυσό στο Βελιγράδι;

”Η σημερινή Εθνική είναι μια εντελώς νέα ομάδα. Πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο, είχα πει πως αυτή η ομάδα μπορεί να πετύχει σπουδαία πράγματα όμως χρειάζεται υπομονή. Υπάρχει νέος προπονητής και η Εθνική έχει μέλλον αλλά θέλει τον χρόνο της. Είναι αλήιθεια πως έχουμε καλομάθει από τις επιτυχίες. Ξεκινάει η χρονιά και περιμένουμε τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό όχι μόνο να πάνε στο Final Four αλλά να σηκώσουν την Euroleague! Ξεκινάει η Εθνική τις υποχρεώσεις της και περιμένουμε τετράδα και μετάλλιο!”.

– Γιατί κατά τη γνώμη σου δεν ακολούθησαν ανάλογες επιτυχίες όσον αφορά τη συγκομιδή μεταλλίων, με εξαίρεση το 2009;

”Πρέπει να καταλάβουμε κάποια στιγμή ότι δεν παίζουμε μόνο εμείς μπάσκετ στον κόσμο. Το άθλημα βρίσκεται στο πιο υψηλό επίπεδο ενώ οι Έλληνες έχουμε φτάσει στο σημείο να λέμε πως οποιαδήποτε θέση εκτός τετράδας θεωρείται αποτυχία! Αυτή, ακριβώς, είναι η παρακαταθήκη όλων όσων πετύχαμε τα τελευταία χρόνια. Δείτε, όμως, που ήταν η Σερβία τα προηγούμενα χρόνια. Ή τι έκανε φέτος η Ισπανία που ήταν στα φαβορί για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Στην Ελλάδα έχουμε την τάση να αποθεώνουμε και να ισοπεδώνουμε τα πάντα! Έπειτα από μια επιτυχία, είμαστε οι καλύτεροι στον κόσμο. Αν αποτύχουμε, είμαστε οι χειρότεροι”.

– Θυμάσαι κάποιο περιστατικό κατά τη διάρκεια του EuroBasket που σου έχει μείνει στο μυαλό;

”Μετά τον τελικό με τη Γερμανία, με… έψαχναν. Ήθελα να πάω να πανηγυρίσω μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά όμως με πήραν για αντιντόπινγκ κοντρόλ και περίμενα δυο ώρες!!!”.

– Αλήθεια, πόσες φορές έχεις δει ξανά τα παιχνίδια με τη Γαλλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ και την Ισπανία;

”Δεν έχω δει ούτε ένα παιχνίδι! Σου μιλάω ειλικρινά! Κανένα! Μόνο κάποια αποσμάτα. Τα πιτσιρίκια μου έχουν την κασετίνα με τα παιχνίδια εκείνης της Εθνικής και τα βλέπουν. Αυτό μου φτάνει…”.

http://www.sport24.gr/Basket/ElladaBasket/EthnikiBasket/kakiouzhs_h_kaluterh_ethnikh.3045418.html