Η γιορτή καθιερώθηκε στην Ελλάδα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως με την επίδραση από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην αρχή συνδέθηκε με την Υπαπαντή του Κυρίου (2 Φεβρουαρίου), που τιμά τη μητρότητα της Παναγίας, με πολλές εκκλησίες και πιστούς να συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να συνδέουν τις δύο γιορτές.
Ωστόσο, από τη δεκαετία του ’60 και έπειτα, ακολουθήθηκε το αμερικανικό “μοντέλο”, με τη Γιορτή της Μητέρας να γιορτάζεται τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. Στην Ελλάδα, μάλιστα, έχει συναισθηματικό χαρακτήρα, με τα παιδιά όλων των ηλικιών να δείχνουν την αγάπη τους στη μητέρα τους με ποικίλους τρόπους.
Πολλά φτιάχνουν χειροτεχνίες και γράφουν ποιήματα, ενώ προσφέρουν και λουλούδια, γλυκά, κάρτες και μικρά δώρα.
Γεώργιος Βιζυηνός: Η μητέρα
Πώς να πειράξω τη μητέρα
να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα
για το καλό μου προσπαθεί;
Πώς ν’ αρνηθώ ή ν ‘ αναβάλω
ό,τι ορίζει κι απαιτεί,
αφού στη γη δεν έχω άλλο
κανένα φίλο σαν αυτή;
Αυτή στα στήθη τα γλυκά της
με είχε βρέφος απαλό,
με κάθιζε στα γόνατά της
και μ’ έμαθε να ομιλώ.
Αυτή με τρέφει και με ντύνει
όλο το χρόνο που γυρνά,
και δίπλα στη μικρή μου κλίνη,
σαν αρρωστήσω ξαγρυπνά.
Αυτή σαν πέσω και χτυπήσω
φιλά να γειάνει την πληγή.
Αυτή, τι πρέπει να αφήσω
και τι να κάμω μ’΄οδηγεί.
Πώς το λοιπόν τέτοια μητέρα
να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα
για το καλό μου προσπαθεί;
Τα παιδιά έφτιαξαν μια ζωγραφιά και την έδωσαν στη μαμά με ένα γλυκό φιλί και μια ζεστή αγκαλιά!
