Εργαστήρια δεξιοτήτων «STEM και Εκπαιδευτική Ρομποτική μέσα από τον κύκλο του Νερού και την Υδροδυναμική»

Στη σχολική μας μονάδα υλοποιήθηκε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα  «STEM και Εκπαιδευτική Ρομποτική μέσα από τον κύκλο του Νερού και την Υδροδυναμική», που υπάγεται στον Θεματικό  Άξονα των Εργαστηρίων: Δημιουργώ και Καινοτομώ-Δημιουργική Σκέψη και Πρωτοβουλία- 1. STEM -Ρομποτική.

            Το εκπαιδευτικό αυτό πρόγραμμα STEAM αποσκοπεί στο να κατανοήσουν τα παιδιά πως να μαθαίνουν μέσω προβληματισμού, να αναπτύξουν δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων και δημιουργικότητας, να καλλιεργήσουν τη διερευνητική μάθηση, καθώς και τη συνεργατικότητα με παιγνιώδη προσέγγιση. Για το σκοπό αυτό υλοποιήθηκαν δραστηριότητες όπως η δραματοποίηση, η κατασκευή μακέτας, η δημιουργία εννοιολογικού χάρτη, η δημιουργική ζωγραφική, τα πειράματα και οι κατασκευές και τέλος, η ρομποτική και ο προγραμματισμός με τη χρήση της Bee-Bot.

            Επιπροσθέτως, επιλέχθηκε το συγκεκριμένο πρόγραμμα, διότι η εκμάθηση του κύκλου του νερού σε παιδιά προσχολικής ηλικίας  προσφέρει πολυάριθμα οφέλη, τόσο γνωστικά όσο και κοινωνικό-συναισθηματικά, τα σημαντικότερα εκ των οποίων είναι: η κατανόηση των φυσικών φαινομένων, η ενίσχυση της περιβαλλοντικής συνείδησης, η καλλιέργεια επιστημονικής σκέψης αλλά και της  φυσικής περιέργειας μέσα από την παρατήρηση, η ανάπτυξη δεξιοτήτων επίλυσης προβλημάτων και η ενίσχυση της  συνεργατικής και δημιουργικής σκέψη των μικρών παιδιών.

H20 ΝΕΡΟ  Υδροδυναμική   

 

 

Αμυγδαλιά, το αγαπημένο δέντρο του Χειμώνα

Ανθισμένες αμυγδαλιές….ήρθε η ώρα να τις μυρίσουμε…ήρθε η ώρα να θαυμάσουμε τη ντελικάτη ομορφιά τους και τα άνθη τους που γλυκαίνουν τις καρδιές μας μέσα στη βαρυχειμωνιά! Αχ! αμυγδαλιές πόσο όμορφα μας μεταφέρετε το μοναδικό μήνυμα σας, αυτό της ελπίδας και της ζωής!!!

Ελάτε να γνωρίσουμε αυτό το πανέμορφο δέντρο. Πατήστε   ΕΔΩ

Στην καρδιά του χειμώνα!!!

 

Βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα και παρατηρούμε τα χαρακτηριστικά του!!

Οι ηλιόλουστες μέρες της προηγούμενης εβδομάδας μας μπέρδεψαν λίγο αλλά αποτέλεσαν μια θαυμάσια ευκαιρία για να μάθουμε την μύθο της Αλκυόνης!!!

Τα φυλλοβόλα δέντρα της αυλής μας  έριξαν τα φύλλα τους!! Ευκαιρία να εκφραστούμε καλλιτεχνικά!!!

Και σιγά σιγά το κρύο δυνάμωσε και σε πολλά μέρη της Ελλάδας έριξε πολύ χιόνι!! Θα θέλαμε πολύ να έριχνε χιόνι και την πόλη μας. Ο χιονοπόλεμος και η κατασκευή χιονάνθρωπων είναι από τα αγαπημένα μας παιχνίδια στην αυλή… Δεν πειράζει όμως … φαντασία έχουμε και οι χιονάνθρωποι μπορούν να γίνουν με πολλούς τρόπους…

Τα περισσότερα ζώα στο δάσος δεν θα έβρισκαν τροφή για το λόγο αυτό η Φύση τους χάρισε μοναδικά χαρακτηριστικά … στο καθένα ξεχωριστά!!

Μαθαίνουμε για τη χειμερία νάρκη και για να εξασκήσουμε την μνήμη μας μπορούμε να παίξουμε όσες φορές θέλουμε το παιχνίδι μνήμης ,,,

Αν μας αρέσει το τραγούδι, μπορούμε να τραγουδήσουμε ξανά το σπουργιτάκι…

https://www.youtube.com/watch?v=10MV9WLKSOA

Μα … και τα παραμύθια μας αρέσουν, κι ένα από τα αγαπημένα μας είναι “Το κόκκινο γιλέκο του Ρόμπιν”

Κι επειδή έχει πολύ κρύο, κι  πολύ ώρα μέσα στο σπίτι … επιτρέπεται λίγη  παραπάνω ώρα στον υπολογιστή ή στο κινητό με μερικά παιγνίδια από το παραμύθι!!

… κι ένα ακόμη παιχνίδι για να θυμηθούμε τα σχήματα!!

Όμως μπορούμε να παίξουμε και χωρίς υπολογιστή … όλη την οικογένεια μαζί!!

Φτιάχνουμε χιονάνθρωπους με τρόπους πολλούς:

  1. Παίζουμε με τα ονόματα και φτιάχνουμε τους χιονάνθρωπους της οικογένειας: έναν χιονάνθρωπο για κάθε όνομα – μέλος της οικογένειας!!
  2. Κάθε μέλος της οικογένειας ζωγραφίζει τ0ν  δικό του χιονάνθρωπο δυο φορές και με αυτόν τον τρόπο δημιουργούμε κάρτες για το δικό μας παιχνίδι μνήμης.
  3. Φτιάχνουμε κι άλλους παράξενους ανθρώπους παίζοντας με τις σύνθετες λέξεις : πατατάνθρωπους, λεμονάνθρωπους,  μανταρινοπορτοκαλάνθρωπους!!

Καλή χιονοδιασκέδαση!!

Χριστούγεννα η γιορτή της αγάπης!

Χριστούγεννα θα πει αγάπηκι ΑΓΑΠΗ θα πει μοιράζομαι! Και το μοίρασμα της αγάπης φέρνει χαμόγελα, φέρνει χαρά, φέρνει ευτυχία. Η αγάπη είναι εκείνη που ξεπροβάλλει σαν μια ηλιαχτίδα φωτεινή κι όλα μοιάζουν αλλιώς. Κι όλα γίνονται χρώμα. Και γινόμαστε πιο δυνατοί, πιο σίγουροι για το αύριο…..

Μια όμορφη ιστορία του Μάνου Χατζηδάκι μας θυμίζει όλα όσα εμείς οι άνθρωποι θα πρέπει να θυμόμαστε….γιατί μόνο τότε η ζωή μας αποκτάει νόημα!

“Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα. Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει:

«Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»

«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.

«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.

«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.

Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.

«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».

«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:

«Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».

Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του. Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:

«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;
«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»

Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

 

Το ταξίδι στη μαγεία των Χριστουγέννων συνεχίζεται  εδώ    Παραμύθια, παιχνίδια, κάλαντα, τραγούδια, πίνακες ζωγραφικής , θα σας κάνουν παρέα τις ημέρες των διακοπών.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους με αγάπη και υγεία!

Τα σχήματα

Σχήματα υπάρχουν παντού γύρω μας . Για να τα αναγνωρίσουμε πρέπει να ασχοληθούμε μαζί τους. Να μάθουμε τα χαρακτηριστικά τους, πως φτιάχνονται, που μπορούμε να τα βρούμε και που τα χρησιμοποιούμε. Ακόμα και μεγάλοι ζωγράφοι κατάφεραν να δώσουν μια άλλη διάσταση, ένα άλλο νόημα σε αυτά δημιουργώντας υπέροχους καλλιτεχνικούς πίνακες. Σχήματα αγαπημένα με χρώματα και σε διαφορετικά μεγέθη….

Ας γνωρίσουμε τα τέσσερα βασικά σχήματα, τον κύκλο, το τρίγωνο, το τετράγωνο και το ορθογώνιο. Πατώντας     ΕΔΩ    θα βρείτε ότι χρειάζεστε για να μπείτε στον δικό τους περίεργο κόσμο!

Τρέχει…τρέχει ..τρέχει το νερό…

     

Νερό… ένα στοιχείο απολύτως απαραίτητο για την ύπαρξη κάθε μορφής ζωής. Για να προσεγγίσουμε τον “κύκλο του νερού” διαβάσαμε το βιβλίο “το σύννεφο που έβαλε τα κλάματα” και στη συνέχεια ακούσαμε το τραγούδι “τρέχει, τρέχει το νερό”.

Ακολούθησαν τα ιστογράμματα ” τί ξέρω για το νερό”, “τι θέλω να μάθω για το νερό”. Οι απόψεις και οι ερωτήσεις των παιδιών ήταν σαφέστατες και, επομένως, προέκυψε αβίαστα η διαθεματική προσέγγιση του θέματος.

Το τραγούδι που ακολουθεί με πολύ γλαφυρό τρόπο παρουσιάζει το ταξίδι του νερού από τον ουρανό στη γη και αντίστροφα.

Ακολούθησε η παρουσίαση της υδρόγειου σφαίρας. ΓΗ…. ο “γαλάζιος πλανήτης”… λίμνες, ποτάμια, θάλασσες, καταρράχτες συνθέτουν το κυρίαρχο χρώμα στην επιφάνειά της.

Και ακολουθεί το πείραμα με το γκαζάκι για να δουν τα παιδιά τους υδρατμούς, να ακούσουν τον ήχο του νερού όταν βράζει και να παρατηρήσουν πως “ιδρώνει” ένα διάφανο μπουκάλι αν μπουν μέσα του οι υδρατμοί που μοιάζουν με καπνό..

Οι καταρράχτες του Νιαγάρα μας βοηθούν να οπτικοποιήσουμε καλύτερα τη δύναμη του νερού και τα φυσικά φαινόμενα που προκαλεί. Αλλά και στην Ελλάδα υπάρχουν πανέμορφοι καταρράχτες… Στην Έδεσσα..

Όμως…. τί άλλο θα μπορούσε να βρέξει ο ουρανός;;;;;;; Καραμέλες, ζαχαρωτά, τούρτες, ανθρώπους, σπίτια, σοκολάτες, πέτρες… Αυτή η φαντασία των παιδιών… Εμπνευσμένα από το ζωγράφο Magritte Golconda …. που ζωγράφισε να “βρέχει ανθρώπους”….

  

  

 

Η ιστορία της σταγόνας

Το φθινόπωρο μπήκε στον τελευταίο του μήνα!!!

Καιρός να μάθουμε για την βροχή!

Η σταγόνα, η Στιγμούλα,  μας εξηγεί:

Κάνουμε επανάληψη τραγουδώντας

και συνεχίζουμε τραγουδώντας με ένα αίνιγμα…

Θαυμαστό το ταξίδι της σταγόνας … αν είμασταν κι εμείς σταγόνες …

… βλέπετε θα είμασταν παντού!!

Το ταξίδι της σταγόνας δεν σταματά … συνεχίζεται…

Το σποράκι ταξιδεύει…..

Ο  κύκλος της “αναγέννησης της φύσης”, όπου τα φυτά γεννιούνται την άνοιξη, βγάζουν καρπούς το καλοκαίρι και έπειτα πεθαίνουν βρίσκει τον απόλυτο συσχετισμό με το μύθο της Περσεφόνης που βγαίνει στη γη κάθε άνοιξη και κρύβεται στα έγκατα της το φθινόπωρο. Ορμώμενοι από αυτό το μύθο αναφερθήκαμε στη σπορά και στην αξία της για την παροχή τροφής στους ανθρώπους αλλά και στα ζώα.

Αγριολούλουδα, βότανα με ιδιαίτερες μυρωδιές βρήκαν τη θέση τους στο νηπιαγωγείο μας. Παρακολουθήσαμε ακόμα και τη γέννηση ενός βασιλικού, καθώς οι ρίζες του εμφανίστηκαν μπροστά μας μετά από κάποιες μέρες που ένα βλασταράκι ήταν μέσα στην τάξη μας.

   

Έπειτα παρακολουθήσαμε στον υπολογιστή βιντεάκια για τη γέννηση των φυτών

και διαβάσαμε το βιβλίο το σποράκι ταξιδεύει, το οποίο το παρακολουθήσαμε και στον υπολογιστή από το νηπιαγωγείο Βλαχάτων για να αντιληφθούμε ότι όσα μαθαίνουμε εμείς αποτελούν γνώση και για άλλα παιδιά που ζουν σε άλλες περιοχές της Ελλάδας..

Τα παιδιά απεικόνισαν με τους μαρκαδόρους τους το ταξίδι δύο σπόρων και πόσο ο ήλιος και η βροχή τα βοηθάει σε αυτή τη διαδρομή…

 

Ωστόσο, αρκετοί άνθρωποι δεν έχουν οικολογική συνείδηση. Καταστρέφουν όσα η φύση μας προσφέρει τόσο απλόχερα. Οπότε;;;;;;; Για ποιο λόγο η Περσεφόνη να έρθει στο μπαλκόνι της γης; Προτιμότερο είναι να αποκοιμηθεί στην αγκαλιά της… (Μαρία Φαραντούρη:Ο εφιάλτης της Περσεφόνης” Μάνος Χατζιδάκις – Νίκος Γκάτσος)

Ο συγγραφέας Θοδωρής Παπαϊωάννου  στο βιβλίο του “Το μήνυμα του πελαργού”: Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Έδεσσας, 2009, αναφέρει….

“έλα εσύ ουράνιο τόξο,

με τα εφτά τα χρώματά σου,

βάψε πάλι τα λουλούδια,

παρ’ τα μες την αγκαλιά σου…

Και εσύ ήλιε δώσε φως,

άλλη μια φορά στον κόσμο,

δες που σκύβει ο ουρανός, να μυρίσει λίγο δυόσμο…..”

 

ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗ

“Τι είναι η αποταμίευση; Αν κάθε μέρα προσπαθείς να βάζεις στον κουμπαρά σου από ένα κέρμα. Και τι γίνεται τότε; Τότε μαζεύεις ένα ποσό το οποίο αποφασίζεις να το διαθέσεις κάπου: να αγοράσεις κάτι, να βοηθήσεις κάποιον. Αυτό προϋποθέτει δύναμη, αυτοσυγκράτηση, αυτοπειθαρχία, συγκέντρωση σε έναν στόχο.” (www.elniplex.com)

 

 

“Πράγματα μικρά και μεγάλα για τον εαυτό μας και τους άλλους! Η αποταμίευση κρατάει από το χέρι τον χρόνο. Για να αποταμιεύσεις, χρειάζεται το ροδάνι του χρόνου να κυλά. Κι όσο κυλά, εσύ να κάνεις πράγματα μικρά και μεγάλα. Ποια είναι αυτά; Θα τα αποφασίσεις εσύ εκτός από κάποια που έχει αποφασίσει η ίδια η ζωή για σένα.”(www.elniplex.com)

 

“H αποταμίευση δεν είναι μόνο νομίσματα που κάνουν γκλίνγκι γκλίνγκι σε κουμπαράδες. Είναι η δύναμη που μας δίνει ο χρόνος να κάνουμε πράγματα μεγάλα και σημαντικά για τον εαυτό μας και για τους άλλους!”, λέει ο συγγραφέας του βιβλίου “Αν κάθε μέρα” Αντώνης Παπαθεοδούλου.

 

Κάποιος είπε κάποτε…’τα λεφτά θα σου αγοράσουν έναν σκύλο, αλλά όχι το κούνημα της ουράς του.’ Η αξία της αποταμίευσης είναι σημαντική! Είναι όμως χρήσιμο να προσεγγίσουμε την έννοια της μέσα κι από άλλες πλευρές….Εδώ θα βρείτε ότι χρειάζεστε για να μάθετε και να περπατήσετε λίγο μακρύτερα από την στενή της έννοια.

 

 

Ο ταξιδευτής της αγάπης και της ειρήνης μας μιλά για την “28η Οκτωβρίου 1940”

Καλό θα ήταν ο καθένας μας ξεχωριστά αλλά και ως μέρος ενός συνόλου  να έστελνε ένα σύμβολο- περιστέρι να ταξιδέψει ως τα πέρατα της γης, προκειμένου να διαδώσει το μήνυμα της αγάπης και της ειρήνης ανάμεσα στους λαούς, έχοντας ως βασική προϋπόθεση την αίσθηση της ελευθερίας…. Η σημαία μας κυματίζει και τονίζει αυτή την αξία…ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ. Για την ελευθερία πολεμήσαμε στις κορφές της Πίνδου….

  

Μόνο με την αγάπη και την ειρήνη οι άνθρωποι θα καταφέρουν να έρθουν πιο κοντά, θα ενωθούν, θα δώσουν τα χέρια και θα πορευτούν προς την πρόοδο και τον πολιτισμό. Μόνο όταν σωπάσουν τα κανόνια και σκουριάσουν από την αχρηστία….

Αν μπορούσαμε να δούμε τον κόσμο μέσα από τη ζωγραφική των παιδιών…. Γιατί τα παιδιά στέκονται πάνω από τις διαφορές και τα μίση που χωρίζουν τους μεγάλους. Παίρνουν τις χρωματιστές μπογιές τους και εκφράζουν με τους μαρκαδόρους και τα πινέλα τους και με όλη την ευαισθησία που τα διακρίνει την άδολη ψυχή τους…

 

  

Και αν ο πόλεμος και η ειρήνη είχαν πρόσωπο πως θα ήταν; Πάλι μέσα από τα μάτια των παιδιών… Επίσης, πόσο καίρια και ταυτόχρονα απλά μπορούν να αποτυπώσουν τη βιαιότητα του πολέμου, όπως ο Πικάσο στο έργο του Γκουέρνικα…

  

Ενώνουμε με τους μικρούς μας μαθητές τη θέλησή μας για ένα καλύτερο κόσμο. Αγαπάμε τη γη, τους ανθρώπους και τα ζώα. Είμαστε όλοι μαζί ο ουρανός και η γη. Αξίζει να υπάρξουμε για να συναντηθούμε

  

 

Αξίζει να προσπαθήσουμε για έναν καλύτερο κόσμο, όπου θα απλώνουμε τα χέρια στον ήλιο, θα τραγουδάμε και το φως θα κελαηδάει στις φλέβες του χόρτου (Εαρινή συμφωνία, Μαρκόπουλος, Ρίτσος)