Τα δόντια μας είναι πολύτιμα γιατί μας βοηθούν να τρώμε, να μιλάμε και να χαμογελάμε!! Πατώντας πάνω στην εικόνα μπορούμε να βρούμε βίντεο, παραμύθια, τραγούδια, παιχνίδια και ασκήσεις για να μάθουμε με ελκυστικό και διασκεδαστικό τρόπο όσα χρειάζεται να ξέρουμε για τα δοντάκια μας!!!
Βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα και παρατηρούμε τα χαρακτηριστικά του!!
Οι ηλιόλουστες μέρες της προηγούμενης εβδομάδας μας μπέρδεψαν λίγο αλλά αποτέλεσαν μια θαυμάσια ευκαιρία για να μάθουμε την μύθο της Αλκυόνης!!!
Τα φυλλοβόλα δέντρα της αυλής μας έριξαν τα φύλλα τους!! Ευκαιρία να εκφραστούμε καλλιτεχνικά!!!
Και σιγά σιγά το κρύο δυνάμωσε και σε πολλά μέρη της Ελλάδας έριξε πολύ χιόνι!! Θα θέλαμε πολύ να έριχνε χιόνι και την πόλη μας. Ο χιονοπόλεμος και η κατασκευή χιονάνθρωπων είναι από τα αγαπημένα μας παιχνίδια στην αυλή… Δεν πειράζει όμως … φαντασία έχουμε και οι χιονάνθρωποι μπορούν να γίνουν με πολλούς τρόπους…
Τα περισσότερα ζώα στο δάσος δεν θα έβρισκαν τροφή για το λόγο αυτό η Φύση τους χάρισε μοναδικά χαρακτηριστικά … στο καθένα ξεχωριστά!!
Μαθαίνουμε για τη χειμερία νάρκη και για να εξασκήσουμε την μνήμη μας μπορούμε να παίξουμε όσες φορές θέλουμε το παιχνίδι μνήμης ,,,
Αν μας αρέσει το τραγούδι, μπορούμε να τραγουδήσουμε ξανά το σπουργιτάκι…
Μα … και τα παραμύθια μας αρέσουν, κι ένα από τα αγαπημένα μας είναι “Το κόκκινο γιλέκο του Ρόμπιν”
Κι επειδή έχει πολύ κρύο, κι πολύ ώρα μέσα στο σπίτι … επιτρέπεται λίγη παραπάνω ώρα στον υπολογιστή ή στο κινητό με μερικά παιγνίδια από το παραμύθι!!
Χριστούγεννα, λαμπρή γιορτή άσε την αγάπη στην ψυχή
να λουλουδίζει και να ζει. Αυτό Χριστούγεννα θα πει.
Χριστούγεννα, λαμπρή γιορτή, θυμήσου κείνο το παιδί
που ‘ρθε εδώ να γεννηθεί για να σωθεί όλη η γη!
Ένα παραμύθι, διαφορετικό, μας θυμίζει το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων!!
Επεξεργασία και ένωση 2 βίντεο: 1. «Τα ιδιαίτερα Χριστούγεννα του παππού Πανώφ» Συγγραφέας: Λέων Τολστόι (Leo Tolstoy, 1828-1910) Αφήγηση: Αριέττα Μουτούση/ Έτος: 2020 2. Papa Panov’s Special Christmas Παραμονές Χριστουγέννων και ο παππούς Πανώφ, ο καλόκαρδος παπουτσής ενός μικρού ρώσικου χωριού, ακούει στον ύπνο του τον Ιησού να τον ενημερώνει ότι φέτος τα Χριστούγεννα θα τον επισκεφτεί! Μεγάλη η πίστη, η χαρά και η ανυπομονησία του παππού Πανώφ… Άραγε ο Ιησούς θα έρθει κοντά του σαν νεογέννητο μωρό, σαν απλός ξυλουργός ή σαν ένδοξος βασιλιάς; Τι ετοιμασίες πρέπει να κάνει για να Τον υποδεχτεί; Και όλοι εκείνοι οι φτωχοί χωρικοί που τον επισκέπτονται; Τι ρόλο παίζουν στην αναμονή αυτού του τόσο Σημαντικού Ξένου;
Καλά Χριστούγεννα σε όλους με αγάπη και υγεία!!!!!!
“Η θεματική ενότητα της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου είναι μια πρόκληση για το νηπιαγωγείο! Είναι από τα θέματα που θέλουν ιδιαίτερη προσοχή στην προσέγγισής τους. Το πλεονέκτημα στο νηπιαγωγείο είναι ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε παραμύθια, θεατρικό παιχνίδι, ταργούδια και παιχνίδια”.
Αυτά λένε οι δάσκαλες μας!!! Εμείς μπορούμε να δούμε το βίντεο και να μας ξαναδιαβάσετε το παραμύθι… και μετά να κουβεντιάσουμε!!!
Από το σχολικό ανθολόγιο
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας γίγαντας, ένας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί. Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα, ζούσε ένας νάνος, ένας μικρός χαρούμενος νάνος. Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο τους χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια θάλασσα. Ζούσαν ευτυχισμένοι… Και περνούσε ο καιρός. Ο νάνος κοίταζε τη δουλειά του και ο γίγαντας τη δικιά του και ζούσαν αγαπημένοι…
Ένα πρωί όμως ο μεγάλος γίγαντας φόρεσε ένα περίεργο καπέλο και μια ακόμη πιο περίεργη στολή. Φόρεσε και κάτι μεγάλες μπότες και μετά έκανε ένα μεγάλο πήδημα, έφτασε μπροστά στην πόρτα του μικρού νάνου και, βάνοντάς του μια λόγχη μπροστά στην κοιλιά του, είπε: «Ήρθα να σου πάρω το σπίτι παραδώσου!».
Ο μικρός νάνος στην αρχή το πέρασε για χωρατό. «Κοίτα χωρατατζής που ’ναι ο μεγάλος γίγαντας!» σκέφτηκε. Και φέρνοντας στο νου το γνωστό τους χαιρετισμό, του φώναξε:
– Γεια σου, γείτονα!
Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια.
Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του μικρού νάνου και άγρια ξαναφώναξε:
–Παραδώσου!
Ο μικρός νάνος τότε κατάλαβε· κοίταξε λυπημένος κατάματα το μεγάλο γίγαντα και χωρίς κανένα φόβο τού είπε:
– Όχι, δεν παραδίνομαι!
Αμέσως μετά έτρεξε, έφτασε στο μικρό καλύβι του και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας στα χέρια του μια σφεντόνα. Στάθηκε μπροστά στο γίγαντα και περίμενε.
Ο μεγάλος γίγαντας τα ’χασε για λίγο. Ύστερα χύθηκε πάνω στο μικρό νάνο θέλοντας να τον συντρίψει. Έγινε όμως κάτι απίστευτο. Ο μικρός νάνος νίκησε το μεγάλο γίγαντα! Ο μεγάλος γίγαντας το ’βαλε στα πόδια…
Έτσι οι Έλληνες του Σαράντα, όπως ο μικρός νάνος του παραμυθιού, όταν η Ιταλία ζήτησε να της παραδώσουν τη χώρα τους, απάντησαν όπως και κείνος, μ’ ένα θαρραλέο και αποφασιστικό ΟΧΙ!
Παγκόσμια ημέρα ζώων την Δευτέρα που μας πέρασε και βρήκαμε αφορμή να μιλήσουμε για τους τετράποδους – και όχι μόνο – φίλους μας !!
Ομαδική ζωγραφική από το 2ο τμήμα
Μιλήσαμε για τα αγαπημένα μας ζώα!! Πολλοί από εμάς έχουμε κατοικίδια και με μεγάλη χαρά τα περιγράψαμε στην ομάδα!
Αν είχαμε ένα σπίτι με κήπο τότε όλοι μας θα είχαμε κατοικίδια!! Το ίδιο μας λέει κι ο μεγάλος μας ποιητής ο Κωνσταντίνος Καβάφης:
Σπίτι με Κήπον
Ήθελα νάχω ένα σπίτι εξοχικό μ’ έναν πολύ μεγάλο κήπο – όχι τόσο για τα λουλούδια, για τα δένδρα, και τες πρασινάδες (βέβαια να βρίσκονται κι αυτά· είν’ ευμορφότατα) αλλά για νάχω ζώα. Α νάχω ζώα! Τουλάχιστον επτά γάτες – η δυο κατάμαυρες, και δυο σαν χιόνι κάτασπρες, για την αντίθεσι. Έναν σπουδαίο παπαγάλλο, να τον αγροικώ να λέγει πράγματα μ’ έμφασι και πεποίθησιν. Από σκυλιά, πιστεύω τρία θα μ’ έφθαναν. Θάθελα και δυο άλογα (καλά είναι τ’ αλογάκια). Κ’ εξ άπαντος τρία, τέσσαρα απ’ τ’ αξιόλογα τα συμπαθητικά εκείνα ζώα, τα γαϊδούρια, να κάθονται οκνά, να χαίροντ’ η κεφαλές των.
Ακρόαση ποιήματος και εντοπισμός των ζώων τα οποία ήθελε να είχε ο ποιητής στον κήπο του – 3ο τμήμα
Ακούσαμε το ποίημα και στη συνέχεια περιγράψαμε τα ζώα χωρίς να το καταλάβουμε παίζοντας το παιχνίδι “Στο κεφάλι μου το έχω”.
Ιδέα από παιχνίδι του εμπορίου
Ένα παιδί φοράει ένα στέμμα με ένα ζώο χωρίς να το δει. Ο σκοπός είναι να βρει ποιο ζώο έχει … στο κεφάλι του γι’ αυτό κάνει ερωτήσεις στην ομάδα για να το καταλάβει: πόσα πόδια έχει; τι χρώμα έχει; που ζει και άλλες παρόμοιες ερωτήσεις.
Είδατε πως μαθαίνουμε εμείς!! Σίγουρα δεν είμαστε παπαγάλοι αλλά μπορούμε να φτιάξουμε παπαγάλους!!
Ζωγραφίσαμε με κηρομπογιές, κόψαμε για δεύτερη φορά, η κυρία πρόσθεσε φτερά κι έτοιμοι οι παπαγάλοι μας στο 3ο τμήμα
Τελικά τα ζώα είναι πολύ καλοί φίλοι μας και πρέπει να τα σεβόμαστε περισσότερο κι από τον εαυτό μας. Πολλές φορές το ξεχνάμε. Έτσι έγινε και με τον Ξουτ στο ομότιτλο παραμύθι.
Ζωγραφική με αφορμή το παραμύθι – 2ο τμήμα
Υποσχόμαστε να μην κάνουμε ποτέ κακό στα ζώα και να τα αγαπάμε!! Θα ακολουθήσει και δεύτερη ανάρτηση για το ίδιο θέμα από το 1ο τμήμα!
Το θέμα της εβδομάδας που πέρασε ήταν τα χρώματα. Ποια είναι τα βασικά χρώματα και πώς προκύπτουν τα υπόλοιπα?
Βασικά χρώματα και μίξεις χρωμάτων από τη διδασκαλία στο 1ο τμήμα
Ο Έλμερ και οι ιστορίες του όπου είναι πρωταγωνιστής μας βοήθησαν πολύ!! Εξάλλου αυτός ξέρει από χρώματα … αφού είναι ένας αλλιώτικος ελέφαντας! Είναι ο παρδαλός ελέφαντας που όλοι τον αγαπούν για την προσωπικότητά του!! Αν δεν τον ξέρετε μπορείτε να τον γνωρίσετε από το παρακάτω βίντεο !!
Ευκαιρία να ξαναδούμε την ιστορία του και εμείς από το σπίτι!!
Εργασία με τον Έλμερ από το 1ο τμήμα
Μάθαμε λοιπόν ότι τα βασικά χρώματα είναι 3: το κίτρινο, το κόκκινο και το μπλε. Τα υπόλοιπα προκύπτουν από τις μεταξύ τους μίξεις.
Για να δούμε αν είναι αλήθεια κάναμε πειράματα και ζωγραφίσαμε με πινέλα, καλαμάκια αλλά και με τα μικρά μας χεράκια (παλάμη).
Τα πορτοκάλια από το 2ο τμήμα
Μέχρι και μπουγάδα βάλαμε με χρωματιστά μπλουζάκια!!!
Η χρωματιστή μπουγάδα από το 3ο τμήμα
Στολίσαμε τις τάξεις μας και βάλαμε χρώμα στη ζωή μας!!
Το δέντρο του Φθινοπώρου με χρωματιστά φύλλα που κόψαμε μόνοι μας στο 3ο τμήμα
Η αλήθεια είναι ότι μας έμειναν απορίες…. Δεν μιλήσαμε για το άσπρο και το γκρι ούτε για τις αποχρώσεις των χρωμάτων! Έχουμε καιρό … άλλωστε σειρά έχουν τα τραγούδια και τα παιχνίδια! Οι δασκάλες μας λένε ότι μαθαίνουμε καλύτερα από αυτά χωρίς να κουραζόμαστε και χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε.
Τελικά διαπιστώσαμε ότι έχουμε τα χρώματα και τα πινέλα και με αυτά θα φτιάξουμε το δικό μας χρωματιστό παράδεισο!! Δεν το λέμε εμείς αλλά κάπως έτσι το είπε κι ο Καζαντζάκης!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
