Το παγωμένο πουλάκι
Χάρης Σακελλαρίου

Έξω πέφτει χιόνι κι είναι παγωνιά
κι όλοι μαζευτήκαν στη ζεστή γωνιά.
Άσπρισαν οι δρόμοι, στρώθηκε η αυλή
κι ο βοριάς σφυρίζει, τώρα πιο πολύ.

Στο παράθυρό μας στέκει ένα πουλί
και χτυπά το τζάμι και παρακαλεί:
-Πάρτε με κοντά σας, για να ζεσταθώ.
Τρέμω το καημένο κι έξω θα χαθώ.

-Έλα ‘δω, πουλάκι, για να ζεσταθείς,
όλοι σ’ αγαπούμε. Μη μας φοβηθείς.
Από το ψωμί μας ψίχουλα να φας
κι όταν βγει ο ήλιος λεύτερο πετάς.

Τι μας κάνεις χειμώνα; 
(Γιώργης Κρόκος)

Έβρεξες και χιόνισες, άσπλαχνε χειμώνα.
Πάγωσες την όμορφη τρυφερή ανεμώνα.
Όλους μας φυλάκισες μέσα στη φωλιά μας.
Φύσηξες και ρήμαξες την αμυγδαλιά μας.

Φτάνουν πια οι κακοκαιρίες φτάνουν πια τα χιόνια.
Άσε να ‘ρθει η άνοιξη με τα χελιδόνια.

Πουλάκι του χειμώνα 
(Μιχαήλ Δ. Στασινόπουλος)

Μες στο κρύο, έξω απ’ το σπίτι,
ξένο πέταξε σπουργίτι.
Φύλλο, σπόρος πουθενά,
πώς κρυώνει και πεινά!

Το παράθυρο θ’ ανοίξω
δυο σπυράκια να του ρίξω.
–Έλα μέσα δω, πουλί,
ζεστασιά θα βρεις πολλή.

Δεν ακούει, μόνο τσιμπάει
δυο σπυράκια και πετάει.
–Ταξιδιάρικο πουλί,
πέταξε, ώρα σου καλή.