Η ιστορία του κυρ Σπύρου που αγαπούσε τα παιδιά και έφτιαχνε γλυκά!

Μια φορά κι έναν καιρό, ήτανε Δευτέρα θαρρώ, ο κυρ Σπύρος-αγαπημένος παππούς των παιδιών- έφτασε στο σχολειό φορτωμένος πράγματα: μια κουζινομηχανή, βούτυρα, άχνες, αμύγδαλα, βανίλλιες και αρώματα! Δεν ήρθε μόνος του, έφερε και τη βοηθό του , το ξωτικό-γνωστό από πέρσι -την Αναστασία. Νωρίς το πρωί πιάσαν δουλειά στην κουζίνα και μαστόρευαν…

Τα παιδιά στις τάξεις άκουγαν περίεργους θορύβους και αναρωτιόντουσαν…τι να γίνεται μέσα στην κουζίνα…Η μεγάλη περιέργεια που είχαν τους έκανε να βγαίνουν με τη δασκάλα τους και να στήνουν αυτί στην κουζίνα. Άκουγαν κομπρεσέρ ή ηλεκτρικό πριόνι, μήπως πιστολάκι (μαλλιών) ή ραδιοφωνάκι…Κάποια στιγμή βαρέθηκαν και επέστρεψαν στις τάξεις τους. Το μυστήριο δεν παρέμεινε άλυτο για πολύ γιατί άνοιξε η πόρτα και εμφανίστηκαν ο κυρ Σπύρος με το ξωτικό του να κρατάει μια τεράστια ζυμερένια μπάλα!

Το ξωτικό μοίρασε μικρά κομματάκια και έδωσε οδηγίες στα παιδιά να κάνουν μπαλίτσες στις παλάμες τους και να βάλουν και μια λακουβίτσα στο κάτω μέρος!Πώς μοσχοβολούσε αρώματα, πορτοκάλια και βανίλλιες…Σίγουρα κάποιο γλυκό χριστουγεννιάτικο ήταν… 

“Μα και βέβαια είναι γλυκό”, είπε ο κυρ Σπύρος , “ένα γλυκό άσπρο σαν χιόνι που όταν το τρως, στο στόμα λιώνει”.

Τα παιδιά δεν χρειάστηκε και πολύ να σκεφτούν, είχαν βλέπετε μιλήσει με τις δασκάλες τους για τα χριστουγεννιάτικα γλυκά κι έπειτα και το ποίημα του Σωτήρη μιλούσε γι’αυτά:

Κουραμπιέδες χιόνι,       

Ζάχαρη που λιώνει!

Στο στόμα σκέτη γλύκα

Τι χαρά που βρήκα!

 

 

 

Τα παιδιά έπλασαν και τραγούδησαν, ο κυρ Σπύρος και το ξωτικό έψησαν …το σχολειό μοσχοβόλησε, όλη η γειτονιά το πήρε είδηση!

Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό, τα στόλισαν στις πιατέλες και τα καμάρωσαν!

Οι κουραμπιέδες ήταν έτοιμοι για τη χριστουγεννιάτικη εκδήλωση! Τα παιδιά ευχαρίστησαν τον κυρ Σπύρο και το ξωτικό του και τους ζήτησαν να ξανάρθουν του χρόνου! Εκείνοι τους υποσχέθηκαν πως θα το κάνουν με μεγάλη τους χαρά!

Κι έζησαν τα παιδιά καλά κι ωραία κι ο κυρ Σπύρος με το ξωτικό του καλύτερα !

 

Ευχαριστούμε κυρ Σπύρο και Αναστασία για την αγάπη σας που τη μοιράζετε απλόχερα σε όλους μας!

 

 

 

 

 

 

Αφιέρωμα στη χριστουγεννιάτικη ποίηση

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ,

“ΑΣΤΕΡΙ ΘΕΪΚΟ”

Τι φως και χρώμα κι ομορφιά να 
σκόρπιζε το αστέρι 
όπου στην κούνια του Χριστού 
τους Μάγους έχει φέρει; 
Ποιος άγγελος το διάλεξε για 
τέτοιο ταχυδρόμο; 
Τα άλλα τα αστέρια θάβλεπαν το 
φωτεινό του δρόμο 
κι από τη ζήλια 
θάτρεμαν… Αστέρι, σε ποια χώρα του 
απέραντου σου ουρανού να 
λαμπυρίζεις τώρα; 
Η παντοδύναμη φθορά μην 
έσβησε το φως σου 
ή μήπως είσ’ αθάνατο κι εσύ, σαν 
το Χριστό σου; 
Δεν κατεβαίνει η λάμψη σου εδώ 
στα χώματα μας; 
Για όλα τα άστρα αλίμονο! δεν 
είναι η ματιά μας… 
Τι φως και χρώμα κι ομορφιά να 
σκορπίζει το αστέρι, 
όπου την κούνια του Θεού τους 
Μάγους έχει φέρει;

ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ,

“ΕΙΔΑ ΧΤΕΣ ΒΡΑΔΥ ΣΤ’ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ”

Είδα χτες το βράδυ στ’ όνειρό μου,
το γεννημένο μας Χριστό,
τα βόδια επάνω του εφυσούσαν,
όλο το χνώτο τους ζεστό.

Το μέτωπό του ήταν σαν ήλιος,
και μέσα η φάτνη η φτωχική,
άστραφτε πιο καλά από μέρα,
με κάποια λάμψη μαγική.

Στα πόδια του έσκυβαν οι Μάγοι,
κι’ έμοιαζε τ’ άστρο από ψηλά,
πως θα καθίσει σαν κορώνα,
στης Παναγίτσας τα μαλλιά.

Βοσκοί πολλοί και βοσκοπούλες,
τον προσκυνούσαν ταπεινά,
ξανθόμαλλοι άγγελοι εστεκόνταν,
κι’ έψελναν γύρω του «ωσαννά».

Μα κι’ από αγγέλους κι’ από μάγους,
δεν ζήλεψα άλλο πιο πολύ,
όσο της Μάνας Του το στόμα,
και το ζεστό – ζεστό φιλί.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ,

“ΝΥΧΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ”

Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη
λυγούν τα πόδια
και προσκυνούν γονατιστά στη φάτνη τους
τα άδολα βόδια.

Κι ο ζευγολάτης ξάγρυπνος θωρώντας τα
σταυροκοπιέται
και λέει με πίστη απ’ της ψυχής τ’ απόβαθα
Χριστός γεννιέται!

Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη
κάποιοι ποιμένες
ξυπνούν από φωνές ύμνων μεσούρανες
στη γη σταλμένες.

Κι ακούοντας τα Ωσαννά απ΄ αγγέλων στόματα
στον σκόρπιο αέρα
τα διαλαλούν σε χειμαδιά λιοφώτιστα
με την φλογέρα.

Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη
ποιος δεν το ξέρει
των μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα
λάμπει το αστέρι.

Κι όποιος το βρει μες στ΄ άλλα αστέρια ανάμεσα
και δεν το χάσει,
σε μια άλλη Βηθλεέμ ακολουθώντας το
μπορεί να φτάσει.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΠΕΡΑΝΤΖΑΣ,

“ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ”

Στην γωνιά μας κόκκινο τ΄αναμμένο τζάκι
Τούφες χιόνι πέφτουνε στο παραθυράκι!

Όλο απόψε ξάγρυπνο μένει το χωριό
και χτυπά Χριστούγεννα το καμπαναριό!

Έλα, Εσύ που Αρχάγγελοι σ’ανυμνούνε απόψε
πάρε από την πίτα μας, που ευωδιά και κόψε!

Έλα κι η γωνίτσα μας καρτερεί να ‘ρθεις……
Σου ‘στρωσα, Χριστούλη μου, για να ζεσταθείς!

 

 

 

Εγκαίνια γωνιάς βιβλίου στο σχολείο μας.

Σήμερα Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου εγκαινιάστηκε γωνιά βιβλίου δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο μας. Η γωνιά εμπλουτίστηκε με αξιόλογους τίτλους βιβλίων.Θα είναι ανοιχτή και για τους αγαπητούς μας γονείς μέχρι την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου και ώρα 13.00-13.30 και για τους γονείς του απογευματινού μετά τις 16.00.

Έκπληξη μας έκανε σήμερα με την παρουσία του ο μουσικός , δάσκαλος και πατέρας μαθήτριάς μας, Απόστολος Καρασαββίδης. Μας βοήθησε να ξεχωρίσουμε τα πνευστά από τα έγχορδα μουσικά όργανα. Γνωρίσαμε από κοντά το φλάουτο, την κιθάρα, το μπαγλαμαδάκι, το μπουζούκι. Ακούσαμε μελωδίες και συνοδεύσαμε με τις φωνές μας τον κ. Απόστολο τραγουδώντας παραδοσιακά κάλαντα. Τα παιδιά ήταν τόσο ενθουσιασμένα μαζί του που του ζήτησαν να έρθει και την άλλη εβδομάδα.

Τον ευχαριστούμε που με την ευγενική του συμμετοχή  πλαισίωσε μια τόσο σημαντική μέρα για μας, όπως είναι τα εγκαίνια της γωνιάς του βιβλίου.

Άραγε θα μας κάνει τη χάρη να ξαναέρθει;

H αξία της μουσικής στο νηπιαγωγείο.

Αποτέλεσμα εικόνας για αφίσα βιβλίο εικόνες

Αποτέλεσμα εικόνας για κανονες για τον καλο αναγνωστη

 

Δραματοποίηση της Γέννησης του Χριστού

Την Παρασκευή δραματοποιήσαμε με επιτυχία την ιστορία της Γέννησης του Χριστού και την παρουσιάσαμε στα παιδιά του διπλανού τμήματος. Αφού διαβάσαμε την ιστορία, γράψαμε τους ήρωες της ιστορίας, μοιράσαμε ρόλους και ντυθήκαμε αναλόγως!

 

Να ‘μουν του σταύλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π’ άνοιγ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
 
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.
 
Να λάμψω από τη λάμψη του κι’ εγώ σαν διαμαντάκι
κι’ από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.
 
Να μοσκοβοληθώ κι’ εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.
 
Να ‘μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π’ άνοιγ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι
Κωστής Παλαμάς
 

Σχετική εικόνα

Σχετική εικόνα

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

 

To πιο όμορφο χριστουγεννιάτικο δέντρο!

Είμαστε χαρούμενοι γιατί πετύχαμε τον στόχο μας: στις 3 Δεκεμβρίου στολίσαμε το πιο όμορφο χριστουγεννιάτικο δέντρο !Στο εργαστήρι της τάξης μας φτιάξαμε με τα χεράκια μας μπαλίτσες, Άγιο- Βασίληδες και πουλάκια με κόκκινα σκουφάκια.

Κι εκεί που ήμαστε έτοιμοι να διαβάσουμε την ιστορία του αστεριού που έλαμψε στον στάβλο…χτυπάει το κουδούνι και εμφανίζεται χαμογελαστός ο Θεόφιλος Τερεζάκης φορτωμένος με την κιθάρα του!Τα παιδιά όταν τον αντίκρυσαν με τον σκούφο του και την κιθάρα του πίστεψαν ότι είναι το ξωτικό του Άη Βασίλη! Κάποια παιδιά είπαν ότι είναι ο γιος του Άη Βασίλη! Δεν ξέρουμε αν είναι αλήθεια ή ψέματα, αυτό που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι ο Θεόφιλος είναι χαρισματικός μουσικός και μας ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα τραγουδώντας μας παραδοσιακά κάλαντα. Kάλαντα Προποντίδας, Θράκης, Κέρκυρας, Ικαρίας, Πελοποννήσου, Κρήτης, Μακεδονίας…Τον ευχαριστούμε πολύ για την ευγενική του συμμετοχή στα χριστουγεννιάτικα δρώμενα του Νηπιαγωγείου μας και θα χαρούμε αν  ξαναρθεί και του χρόνου! Φεύγοντας ,τα παιδιά του είπαν να στείλει τα μηνύματά τους στον Άη Βασίλη με την ιδιότητα του ξωτικού ή του γιου του…

Σας χαρίζουμε μερικές από τις όμορφες στιγμές μας (προστατέψαμε τα πρόσωπα των παιδιών μας για ευνόητους λόγους όχι όμως και τις φωνές μας…).

 

Ομολογουμένως ήταν από τα πιο όμορφα στολίσματα στο πέρασμα του χρόνου και η μέρα αυτή θα μας μείνει αξέχαστη!Σχετική εικόνα