Γράφει: ο Σπύρος Καρύδης, θεολόγος.
Πρόσφατα κοίταζα στο διαδίκτυο τον νόμο 4076/2012 (ΦΕΚ Α, φ. 159 της 10.8.2012), με τον οποίο τροποποιήθηκε ο νόμος 4009/2011 που αφορά στη λειτουργία των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Πρόκειται για ένα κείμενο 12 σελίδων, το οποίο έρχεται να προστεθεί στις 48 σελίδες του πρώτου νόμου.
Η εκτεταμένη τροποποίηση του νόμου, οποίος μάλιστα ψηφίστηκε από 250 βουλευτές, έπειτα από την άρνηση της πανεπιστημιακής κοινότητας να τον εφαρμόσει, γεννά ελπίδες για την τροποποίηση και των νόμων που αφορούν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, το νέο σχολείο, την ίδρυση των υβριδικών πρότυπων-πειραματικών σχολείων κ.α., οι οποίοι επίσης οριστικοποιήθηκαν έπειτα από δημόσιους διαλόγους, που εν τέλει τίποτε δεν πρόσφεραν στην τελική διατύπωση των νόμων, όπως γίνεται φανερό από την παραβολή των συζητούμενων σχεδίων και του τελικού κειμένου των νόμων. Αν οι νόμοι αυτοί εφαρμόστηκαν χωρίς αντιδράσεις, τούτο δεν οφείλεται προφανώς στην αρτιότητά τους, αλλά μάλλον στην αδυναμία της εκπαιδευτικής κοινότητας της συγκεκριμένης βαθμίδας να αντιδράσει με τον ίδιο δυναμικό τρόπο με τον οποίο αντέδρασε εκείνη της τριτοβάθμιας.
Πέρα από αυτό, εκείνο που με απασχολεί εδώ, παίρνοντας αφορμή από τα παραπάνω, είναι το θέμα της τροπολογίας αυτής καθ’ αυτής και των προβλημάτων που συνεπάγεται η ψήφιση και η δημοσίευσή της, με τον τρόπο που όλα αυτά γίνονται στον ελληνικό χώρο.
Αδυνατώ να κατανοήσω τον λόγο για τον οποίο οι τροπολογίες που ψηφίζονται από τη Βουλή δεν ενσωματώνονται στους τροποποιούμενους νόμους, αλλά δημοσιεύονται ως έχουν διατηρώντας τη μορφή των αναθεωρητικών σημειωμάτων με την αναλυτική περιγραφή της θέσης και των λέξεων που διορθώνονται ή αντικαθίστανται σε έναν νόμο.
Οι νόμοι, όσο καλοί και αν είναι και όσο προσεκτικά και αν έχουν εξεταστεί, παραμένουν νόμοι ανθρώπινοι, άρα ατελείς και χρήζοντες βελτιώσεων. Επομένως η ανάγκη τροποποίησής τους πάντα θα υπάρχει, ακόμη και αν έχουν ψηφιστεί με ευρύτατη πλειοψηφία, όπως για παράδειγμα ο νόμος για τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ο οποίος έτυχε της θετικής ψήφου 250 βουλευτών, αλλά κρίθηκε αναγκαία η τροποποίησή του έπειτα από την πεισματική άρνηση της πανεπιστημιακής κοινότητας να τον εφαρμόσει. Δεν με απασχολεί εδώ το ζήτημα της ορθότητας ή μη των αντιδράσεων. Η ψήφισή του με αυξημένη πλειοψηφία δεν εγγυάται την ορθότητά του ούτε την ενδελεχή μελέτη του από τους ψηφίσαντες, αφού είναι γνωστό ότι οι ψηφοφορίες στη Βουλή υπακούουν στον νόμο της κομματικής πειθαρχίας ακόμη και όταν οι βουλευτές αφήνονται να ψηφίσουν κατά συνείδηση.
Η συσσώρευση όμως τροποποιητικών νόμων και τροπολογιών δίπλα στον κύριο νόμο δημιουργεί ένα πεδίο ασάφειας, το οποίο γίνεται ακόμη πιο έντονο αν αναλογιστεί κανείς ότι παράλληλα με τους ψηφιζόμενους νόμους διατηρούνται διατάξεις, άρθρα, παράγραφοι κ.α. των παλαιότερων νόμων που αφορούσαν το ίδιο ζήτημα.
Αναρωτιέμαι τί θα κόστιζε, αν αντί για τη δημοσίευση της τροπολογίας, δημοσιευόταν ξανά ο νόμος, με τη συμπερίληψη όλων των τροποποιήσεών του. Προφανώς τίποτε. Αντίθετα θα διευκόλυνε αφάνταστα τους υπαγόμενους σε αυτόν, οι οποίοι δεν θα ήταν πλέον αναγκασμένοι σε κάθε βήμα να διαβάζουν τον πρώτο και να προσφεύγουν στον δεύτερο για να αναζητήσουν τις τυχόν τροποποιήσεις του. Αν μάλιστα σε κάθε νέο νόμο ενσωματώνονταν και εκείνες οι διατάξεις των παλαιότερων νόμων που διατηρούνται, έπειτα από την έναρξη εφαρμογής του νέου, με ταυτόχρονη πλήρη κατάργηση των παλαιοτέρων, τότε τα πράγματα θα ήταν απλούστατα. Θα υπήρχε ένα σαφές νομικό πλαίσιο λειτουργίας, για παράδειγμα των πανεπιστημίων, και θα εκμηδενιζόταν ακόμη και η παραμικρή πιθανότητα παρερμηνείας ή μη εφαρμογής, που οφείλεται συνήθως στο δαιδαλώδες νομικό πλαίσιο που συνθέτουν οι παλαιοί και οι νέοι νόμοι καθώς και οι πολλές τροποποιήσεις τους.
Γιατί αλήθεια δεν γίνεται κάτι τέτοιο; Αδυνατώ να το καταλάβω, όπως αδυνατώ και να πιστέψω ότι κανείς δεν κατανοεί την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητά του. Αν αυτό δεν δηλώνει συγκαλυμμένη διάθεση διατήρησης της πολυνομίας και εντέλει της ανομίας, τότε όλα αυτά γίνονται για να έχουν αντικείμενο απασχόλησης οι νομικοί και να εμπλουτίζεται η νομική βιβλιογραφία με νέες εκδόσεις!
Αναδημοσίευση από τo blog: ΠαραΘέσεις: http://paratheseis.wordpress.com/