Αρχική » Μαθητές
Αρχείο κατηγορίας Μαθητές
Ο Υπερρεαλισμός στην ελληνική ποίηση:δημιουργικές αναζητήσεις
Οι μαθητές των τμημάτων Β3 και Β5, στο πλαίσιο των μαθημάτων Λογοτεχνίας και στη διδακτική ενότητα που αφορά τον Υπερρεαλισμό στην ελληνική ποίηση, εργάστηκαν δημιουργικά (ατομικά και ομαδικά) δημιουργώντας τα παρακάτω ευφάνταστα αποτελέσματα. (Υπεύθυνη καθηγήτρια: Γιάννου Βασιλική)
- Δραστηριότητα αυτόματης γραφής από τη μαθήτρια του Β3 Ντερβίσι Σόνια
Ανεβήκαμε στην ταράτσα να δούμε τον τόπο μας
Και το μόνο που βλέπαμε ήταν σπίτια,παρκαρισμένα αυτοκίνητα
και πολλούς αστυνομικούς να διασχίζουν τον δρόμο κοιτώντας πέρα δώθε.
Τα παιδάκια που ήταν στο πάρκο δεν παίζανε,
Μα καθόντουσαν στο παγκάκι απελπισμένοι για το αύριο.
Αυτός είναι ο τόπος μας πλέον,
Μουντός, άδειος και απελπισμένος για το μέλλον.
- Δημιουργία βίντεο από τη μαθήτρια του Β5, Βαλσαμάκη Μαγδαληνή
Οδυσσέας Ελύτης, [Στα χτήματα βαδίσαμε όλη μέρα…]
- Δημιουργική γραφή από τους μαθητές του τμήματος Β5: οι μαθητές άλλαξαν το πρόσωπο του ποιήματος σε β’πληθυντικό καθώς και τη σειρά των ρημάτων μέσα στο ποίημα και το αποτέλεσμα:ήταν το εξής:
[Στα χτήματα τραγουδήσατε όλη μέρα…]
Στα χτήματα τραγουδήσατε όλη μέρα
Με τις γυναίκες, τους ήλιους και τα σκυλιά σας
Βαδίσατε, κοιταχτήκατε, ρίξατε νερό
Φρέσκο καθώς ξεπήδαγε από τους αιώνες
Το απομεσήμερο για μια στιγμή παίξατε
Και πορευτήκατε βαθειά μέσα στα μάτια σας
Μια πεταλούδα πέταξε απ’τα στήθεια σας
Ήτανε πιο λευκή
Από το μικρό κλαδί της άκρης των ονείρων σας
Νιώσατε πως δεν ήταν να σβηστεί ποτές
Πως δεν θυμότανε καθόλου τι σκουλήκια έσερνε.
Το βράδυ πιάσατε τη φωτιά
Και χορεύατε τριγύρω:
Φωτιά ωραία φωτιά μη λυπηθείς τα κούτσουρα
Φωτιά ωραία φωτιά μη φτάσεις ως τη στάχτη
Φωτιά ωραία φωτιά καίγε μας
λέγε μας τη ζωή
Εσείς τη ζήτε τη ζωή και την αρπάζετε από τα χέρια
Αγναντεύετε τα μάτια της που σας ξαναγναντεύουν
Κι αν είναι αυτό που σας προσελκύει μαγνήτης το αναγνωρίζετε
Κι αν είναι αυτό που σας γονατίζει κακό τόχετε στοχαστεί.
Εσείς τη λέτε τη ζωή, οδεύετε μπροστά
Και νοσταλγείτε τα πουλιά της που μισεύουνε.
Είσαστε από καλή γενιά.
Λογοτέχνες του 20ου αι.
Οι μαθητές του Γ3 δημιούργησαν το παρακάτω padlet στο πλαίσιο του μαθήματος της Λογοτεχνίας, με την καθοδήγηση της καθηγήτριάς τους κ. Μοσχοβίδου Σουζάνας.
Πολύ ωραία και χρήσιμη δουλειά για εξ αποστάσεως, και όχι μόνο, αναφορές!
Φιλοσοφία: Ορθολογιστές εμπιριστές
Οι μαθητές του Β5, στο πλαίσιο του μαθήματος της Φιλοσοφίας, με την καθοδήγηση της καθηγήτριάς τους κας Σουζάνας Μοσχοβίδου, δημιούργησαν το παρακάτω padlet.
Εξαιρετική δουλειά! Μπράβο παιδιά!
Έντουαρτ Χόππερ: Ο καλλιτέχνης της απομόνωσης. Εργασία στο μάθημα της Φιλοσοφίας Β’ Λυκείου
“Tables for ladies, 1930. Edward Hopper. MET” από candymar διατίθεται με άδεια χρήσης CC by-nc-sa-2.0 
Στο πλαίσιο του μαθήματος της Φιλοσοφίας Β’ Λυκείου (διδάσκουσα κα Μοσχοβίδου Σουζάνα) συζητήθηκε ο Χόππερ (Edward Hopper) ως ο πιο αντιπροσωπευτικός καλλιτέχνης της έκφρασης της μοναξιάς, της απομόνωσης και της προσμονής. Οι πίνακες αποδεικνύουν περίτρανα ότι η τέχνη και η ζωή περπατούν στο ίδιο μονοπάτι ακόμα και με διαφορά χρόνου.
Ο μαθητής Β Λυκείου, Κ. Θεοδωράκης, εκτός από τους πίνακες του Χόπερ που φιλοξενούνται στο σχολικό εγχειρίδιο της Φιλοσοφίας, εράνισε όσους κατά την εκτίμησή του αποδίδουν καλύτερα το αίσθημα της απομόνωσης θέλοντας να αποτυπώσει το κοινό σημείο τους με την εποχή του κορωνοϊού.
Συμμετοχές μαθητών στο διαγωνισμό ποίησης του Δήμου Θεσσαλονίκης: “Οι μαθητές γράφουν ποίηση για τη Θεσσαλονίκη”
Στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης (21 Μαρτίου), ο Δήμος Θεσσαλονίκης προκήρυξε για το έτος 2020 τον 13ο Μαθητικό Διαγωνισμό Ποίησης με θέμα: Οι μαθητές γράφουν ποίηση για τη Θεσσαλονίκη.
Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ημερομηνία λήξης συμμετοχών : 31 Μαΐου 20202.
Το σχολείο μας συμμετέχει, μέχρι στιγμής, με τα ποιήματα των μαθητών της Β’ Λυκείου, Καϊόπουλου Αλέξανδρου και Κατερινόπουλου Αλκιβιάδη.
Τους ευχόμαστε καλή επιτυχία!
Στου καιρού τ’αμπάρι
Θυμάσαι που ‘χες όλη την πόλη στην ποδιά σου;
Μοσχοβολούσαν τότε τα ρόδα στα μαλλιά σου.
Τώρα στον τεκέ τα ρούχα σου έχουν βρωμίσει
και κολόνια φοράς το λάδι που ‘χει ταγκίσει.
Καμάρες και Ροτόντες το βλέμμα σου γυρεύανε,
εκκλησιές, τζαμιά και συναγωγές σε λατρεύανε.
Τώρα το χέρι σου τα’ αρχαία τείχη βάφει
και της Αρτέμιδος τοξεύει το ελάφι.
Τσιτσάνης κι άλλοι ρεμπέτες σ’ αγαπήσανε.
Μητροπάνος, Καρακότας σού τραγουδήσανε.
Τώρα στη Βαλαωρίτου μονάχη συχνάζεις
και τα σκυλάδικα στην πίστα φάλτσα φωνάζεις.
Κάποτε είχες αυτοκράτορες για εραστές,
για σε μόνο λέγανε Carthago delenda est.
Τώρα η νύχτα στο πλευρό σου πλαγιάζει
και πάνω στο κορμί σου ρίχνει χαλάζι.
Στα Κάστρα τρέχαμε με τον ήλιο προστάτη,
γυρνούσαμε μ’ έρωτα και φως γεμάτοι
Τώρα διώχνεις ακόμα και το φεγγάρι
κλεισμένη όπως είσαι στου καιρού τ’ αμπάρι.
Βγες τώρα απ’ του μυαλού μου το σαλόνι,
δώσ’ μου το χρόνο που σου’ χα χαρίσει.
Έφυγ’ η αγάπη σα βλήμα από κανόνι,
σαν κύμα που κάτω πέφτει σαν αφρίσει.
Καϊόπουλος Αλέξανδρος, Β2
Θεσσαλονίκης Αντανάκλαση
Ακούγονται κύματα μόνο
Ύδωρ λευκό
Νυφιάτικα βαμμένο
Στο υπέρλαμπρο
Σκοτάδι
Ήλιοι αχνοφαίνονται
Τρεμοπαίζουν φωτίζοντας
Μαραίνοντας…
Την αλμύρα σου
Σύννεφα λίθινα
Τσιμεντένια
Αλλάζουν όψη
Από γκρίζα σε λευκά
Κόκκινα πράσινα
Τριαντάφυλλα
Πουλιά πολύχρωμα
Πετώντας κελαδούνε
Παύει η σιωπή
Παύει το κύμα
Πια στην γαλήνια
Προκυμαία
Υπάρχουν άνθρωποι
Πάνω σε κάστρα
Και από τον περίσσιο
Τον αφρό
Προβάλλει ένα
Πέτρινο φεγγάρι
Πύργος ολόιδιος
Λευκός στην μορφή
Στην μοίρα
Μαύρος
Κατερινόπουλος Αλκιβιάδης, Β2
