Στις 16 Μαρτίου το σχολείο μας άρθρωσε τη δική του φωνή ενάντια στον πόλεμο που διαδραματίζεται αυτήν την στιγμή στην Ουκρανία και ενάντια σε κάθε πόλεμο που απειλεί την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών. Ενωθήκαμε όλοι, μαθητές και καθηγητές και σχηματίσαμε το σήμα της ειρήνης για να τιμήσουμε όλους τους ανθρώπους που αγωνίζονται καθημερινά γι αυτό το αγαθό και να κρατήσουμε ζωντανή στις καρδιές μας την ελπίδα για έναν κόσμο όπου θα κυριαρχεί η αγάπη, η ομόνοια , η ΕΙΡΗΝΗ.
Στα πλαίσια αυτής της δράσης κινητοποιηθήκαμε να διερευνήσουμε την ιστορία του σήματος αυτού την οποία σας παραθέτουμε:
Το Σύμβολο της Ειρήνης και η ιστορία του
(του μαθητή Τσαβάκου Βαγγέλη, τμήμα Β2)
Στις 21 Φεβρουαρίου του 1958 για πρώτη φορά παρουσιάστηκε το γνωστό σε όλους σύμβολο της ειρήνης από έναν εικαστικό, τον Τζέραλντ Χόρτομ, ο οποίος αρνήθηκε να στρατευτεί για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως σύμβολο διαμαρτυρίας κατά των πυρηνικών όπλων. Το σύμβολο που έφτιαξε ο Τζέραλντ ήταν απλό, χρησιμοποίησε λίγες γραμμές και έναν κύκλο και έφτιαξε αυτό το σήμα, χωρίς να ξέρει την μελλοντική του παγκόσμια απήχηση.
Το σύμβολο αυτό αποτελείται από τα δύο λατινικά γράμματα N και D τα οποία χρησιμοποιούνται από το ναυτικό στην οπτική μετάδοση σημάτων. Και παράλληλα, παραπέμπει στις αγγλικές λέξεις, Nuclear Disarmament που σημαίνουν Πυρηνικός Αφοπλισμός.
Η σχεδίασή του μπορεί να φαίνεται πολύ απλή όμως η σύλληψη του ήταν αρκετά δύσκολη όπως αποκάλυψε ο Τζέραλντ, καθώς, όταν τον ρώτησαν για την σύλληψη της ιδέας του, είπε πως υπήρχε ένα βαθύτερο νόημα και εξήγησε τι είχε βιώσει και πως είχε βρεθεί σε μια πολύ βαθιά απόγνωση.
Την εποχή εκείνη όπως είχε πει και ο ίδιος σκιτσάριζε τον εαυτό του όπως ένα άτομο που βρίσκεται σε αμηχανία, και έτσι βγήκε τελικά το σκιτσάρισμα, με μια γραμμή που έβαλε και έναν κύκλο γύρω του.
Το CND (Καμπάνια για τον πυρηνικό αφοπλισμό) λίγα χρόνια αργότερα ανέθεσε ως επίσημο σήμα της το σύμβολο της ειρήνης την εποχή που ήταν επικεφαλής ο Νομπελίστας Μπέρτραντ Ράσελ. Κάποια χρόνια αργότερα ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο και μετά από κάποια μικρά κινήματα αμφισβήτησης έγινε διεθνές σύμβολο. Τέλος, στην Ελλάδα έφτασε στις αρχές της δεκαετίας του ’60, από τον «Σύνδεσμο Νέων για τον Πυρηνικό αφοπλισμό Μπέρτραντ Ράσελ».
