Οι δράσεις  που πραγματοποιήθηκαν στο 2^ο Γυμνάσιο την Παρασκευή 4 Μαρτίου 2021 είχαν σκοπό την κατανόηση από τους μαθητές με βιωματικό τρόπο του πολύπλοκου φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού. Τον συντονισμό των δράσεων ανέλαβαν οι υπεύθυνες καθηγήτριες σχολικής ζωής κ. Θεοδοσίου Έλλη και κ. Ντάμπου Μαρία σε συνεργασία με την ομάδα που έχει αναλάβει το σχέδιο δράσης  με άξονα “Καλές σχέσεις μεταξύ μαθητών/τριών. Θερμό παιδαγωγικό κλίμα και βελτίωση έργου της σχολικής μονάδας”.

Αντί οι μαθητές να είναι απλώς δέκτες πληροφοριών τους εμπλέξαμε σε δραστηριότητες, ώστε να αντιληφθούν οι ίδιοι το ζήτημα  με ενεργητικό τρόπο. Συγκεκριμένα μετά την προβολή σχετικών διαδραστικών video τα παιδιά μπήκαν σε ρόλους και είδαν το θέμα μέσα από την οπτική του παιδιού που εκφοβίζει, αυτού που εκφοβίζεται, αλλά και των παρατηρητών. Οι διαστάσεις του σχολικού εκφοβισμού αποτυπώνονται εύστοχα  στα κείμενα  που οι μαθητές έγραψαν δουλεύοντας μέσα σε ομάδες.

Από την οπτική του παιδιού που ασκεί βία οι μαθητές έγραψαν χαρακτηριστικά ότι νιώθει δυνατός, ήρωας, ανώτερος, δημοφιλής. Τον  ευχαριστεί να προκαλεί φόβο σε άλλους και συχνά σπάει πλάκα με την παρέα του. Οι μαθητές έθιξαν και το εξής, ότι πιθανόν να επαναλαμβάνει συμπεριφορές που βιώνει στο οικογενειακό του περιβάλλον. Χαρακτηριστικές είναι οι παρακάτω φράσεις από τα κείμενα των μαθητών:

«Μου τη δίνουν οι φλώροι», «Νιώθω δυνατός και αυτό μου προσφέρει ευχαρίστηση», «Δε φοβάμαι μήπως μαθευτεί , έτσι κι αλλιώς δε θα τολμούσε να το πει σε κάποιον», «Δε νιώθω άσχημα για τον εαυτό μου. Μια χαρά νιώθω. Διασκεδάζω και εγώ και οι φίλοι μου. Όλοι στο σχολείο με υπολογίζουν και με φοβούνται. Και αν μαθευτεί σιγά, θα πάρω μια αποβολή. Δεν έγινε και τίποτα».

Από την οπτική του παιδιού που εκφοβίζεται τα παιδιά έγραψαν ότι πιστεύει πως είναι αδύναμος, κατώτερος και για αυτό του φέρονται έτσι, περιμένει απεγνωσμένα βοήθεια από τους συμμαθητές του, γιατί μόνος του δεν μπορεί να κάνει κάτι, αλλά παρόλα αυτά φοβάται να μιλήσει στους καθηγητές και τους γονείς του.

«Πιστεύω πως αυτή η συμπεριφορά μου άξιζε. Μου είπαν πως αν μιλήσω σε κάποιον  θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα», «Θέλω να ζητήσω βοήθεια αλλά, αν το πω στους δασκάλους, θα με βαράνε χειρότερα. Αν το πω στους συμμαθητές μου δε θα κάνουν τίποτα… Αν το πω στους γονείς μου θα με φωνάζουν μαμάκια. Αδιέξοδο. Μήπως εγώ έχω το πρόβλημα και συμβαίνουν όλα αυτά;».

Από την πλευρά των παρατηρητών κάποια παιδιά έγραψαν ότι δεν αντιδρούν, γιατί φοβούνται μην στοχοποιηθούν και τα ίδια και ότι μόνο ανώνυμα θα βοηθούσαν. Κάποια άλλα διαφοροποιήθηκαν και έγραψαν ότι λυπούνται και σκέφτονται να αντιδράσουν. Συγκεκριμένα:

«Νιώθω λύπη βλέποντας ένα παιδί να περνάει δύσκολα. Θα μπορούσα να βρίσκομαι και εγώ σ΄αυτή τη θέση. Θα απευθυνθώ σε κάποιον ενήλικα να βοηθήσει», «Νιώθω άσχημα για αυτό που συμβαίνει, αλλά φοβάμαι να αντιδράσω μην στοχοποιηθώ και εγώ», «Γιατί να μπλεχτώ και εγώ ; Στο κάτω κάτω δεν είναι δικό μου πρόβλημα».

Συζητήθηκε και τονίστηκε ιδιαίτερα ο ρόλος των παρατηρητών στην πρόληψη και αντιμετώπιση των φαινομένων βίας στο σχολείο. Τα παιδιά αντιλήφθηκαν την ευθύνη που φέρουν όταν βλέπουν να συμβαίνουν τέτοια περιστατικά.

Στη συνέχεια τα παιδιά εκφράστηκαν καλλιτεχνικά πάνω στο θέμα δείχνοντας ξεκάθαρα την άρνησή τους στον εκφοβισμό.  Ζωγράφισαν, επινόησαν συνθήματα κατά του εκφοβισμού, έκαναν ψηφιακά κόμικς, έγραψαν στίχους, τους τραγούδησαν και άλλα πολλά. Με χαρά σας παρουσιάζουμε κάποια από αυτά που έκαναν οι μαθητές μας στο 2ο Γυμνάσιο Κοζάνης στα video  που ακολουθούν.

Πιστεύουμε πώς βάλαμε κι εμείς ένα μικρό λιθαράκι στην αντιμετώπιση του προβλήματος της σχολικής βίας και του εκφοβισμού. Ελπίζουμε σε ένα καλύτερο σχολείο όπου θα υπάρχει θετικό κλίμα με ασφάλεια και σεβασμό μεταξύ όλων.