«Η Πέψη και η Θρέψη των Πτηνών»
Πείραμα μελέτης της Διαβρωτικής Ενέργειας του Αέρα, του Νερού, του Πάγου και των Κυμάτων (εργασία μαθητών)
Αφιέρωμα στους ήρωες της επανάστασης του 1821
Το σχολείο μας καταθέτει εργασίες μαθητών της Γ΄ τάξης πάνω στα πρόσωπα που άνοιξαν τον δρόμο για ένα ελεύθερο κράτος. Η ελευθερία ήταν το αίτημα του αγώνα του 1821, υμνείται στον εθνικό ύμνο του ελληνικού κράτους και παραμένει το ζητούμενο σε κάθε κοινωνικό συμβόλαιο μέχρι σήμερα. Τιμή και δόξα στους ανθρώπους που αγωνίστηκαν για την ελευθερία.
“Φυτεύουμε κίτρινους κρόκους για να θυμόμαστε τα ενάμιση εκατομμύριο Εβραιόπουλα που πέθαναν στο Ολοκαύτωμα”
“Φυτεύουμε κίτρινους κρόκους για να θυμόμαστε τα ενάμιση εκατομμύριο Εβραιόπουλα και τα χιλιάδες άλλα παιδιά που πέθαναν στο Ολοκαύτωμα”
Ένα διαφορετικό σχολικό πρόγραμμα ξεκίνησε σε καιρό καραντίνας να εφαρμόζεται στον κήπο του 2ου Γυμνασίου Αίγινας με υπεύθυνη καθηγήτρια τη φιλόλογο κ. Ρόδη Λεμονιά. Οι πρώτοι σπόροι φυτεύτηκαν πέρσι τον Φεβρουάριο – εν μέσω καραντίνας – στον κήπο του σχολείου από την κ. Λ. Ρόδη και τον Μάιο είδαμε τα πρώτα κρινάκια.
Φέτος, νωρίτερα από πέρσι, τα κρινάκια “έσκασαν μύτη” στον κήπο μας θυμίζοντας μας την περσινή μας δράση.
Γιατί φυτεύουμε κίτρινους κρόκους.
Φυτεύουμε κίτρινους κρόκους για να θυμόμαστε τα ενάμιση εκατομμύριο Εβραιόπουλα και τα χιλιάδες άλλα παιδιά που πέθαναν στο Ολοκαύτωμα. Το κίτρινο χρώμα των λουλουδιών μας υπενθυμίζει τα κίτρινα αστέρια τα οποία ήταν αναγκασμένοι να φορούν οι Εβραίοι υπό τη ναζιστική κυριαρχία. Τα λουλούδια μας υπενθυμίζουν όλα τα παιδιά που χάθηκαν.
Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά δολοφονήθηκαν από τους Ναζί, αλλά και πολλά επιβίωσαν. Τα περισσότερα από αυτά είναι πλέον παππούδες σήμερα. Κληροδότησαν τις ιστορίες τους στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Οι ιστορίες τους δεν πρέπει να ξεχαστούν ποτέ. Πρέπει και εμείς να τις λέμε στα δικά μας παιδιά.
Όταν οι κρόκοι ανθίζουν στην αρχή της άνοιξης, θυμόμαστε τα παιδιά που πέθαναν. Αλλά τα όμορφα λουλούδια μας υπενθυμίζουν επίσης ότι, ακόμη και μετά από τα πιo φριχτά γεγονότα, αρχίζει ξανά μια νέα ζωή και μπορούμε να ελπίζουμε ότι τα πράγματα θα είναι καλύτερα από πριν.
Τα λουλούδια μας υπενθυμίζουν ότι υπάρχει ακόμη ομορφιά στον κόσμο και ελπίδα για το μέλλον μας. Το να φυτεύουμε τα λουλούδια είναι θλιβερό,αλλά και ελπιδοφόρο.
Τελικά ελπίζουμε ότι παιδιά από ολόκληρο τον κόσμο θα φυτέψουν κίτρινους κρόκους στη μνήμη όλων των παιδιών που πέθαναν στο Ολοκαύτωμα.
Πώς άραγε αντιμετωπίζονται οι γυναίκες τον 21ο αιώνα;
Της Ελένης Χρυσοχόου, μαθήτριας του Β2
Ακούγοντας και μαθαίνοντας τα γεγονότα που συνέβησαν το 2021, εκτός από την πανδημία, μου προκάλεσαν το ενδιαφέρον για να τα ψάξω πιο βαθιά.
Φυσικά αναφέρομαι στις γυναικοκτονίες, οι οποίες απασχόλησαν αρκετούς ανθρώπους. Οι άνθρωποι άρχισαν να τρομοκρατούνται καθώς ένας εμφύλιος πόλεμος, όπως ονομάζουν κάποιοι δημοσιογράφοι, έχει ξεκινήσει.
Αναζήτησα ποσοστά και στατιστικά που με έκαναν να δυσανασχετώ και να στενοχωρηθώ. Σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκέντρωσε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), 137 γυναίκες δολοφονούνται καθημερινά, είτε από το σύντροφό τους, είτε από κάποιον συγγενή τους. Το 2017, όπου έγινε μια καταμέτρηση φάνηκε πως 30.000 γυναίκες δολοφονήθηκαν από το σύντροφο τους και 20.000 από συγγενικό πρόσωπο.
Οι περισσότεροι γνωρίζουμε την Αφρική ως μια ήπειρο που απαγορεύει στις γυναίκες να έχουν σεξουαλικές επαφές και γι’ αυτό καταστρέφουν με επώδυνους τρόπους τα γεννητικά τους όργανα. Ο κίνδυνος έχει αυξηθεί και έχει φτάσει στο 69% για τις γυναίκες στην Αφρική.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία αποτελείται από 28 χώρες, έχει διαπιστωθεί από έρευνες ότι το 1/3 των γυναικών της είναι θύματα βιασμού. Συγκεκριμένα 13 εκατομμύρια κοπέλες έχουν πέσει θύματα σωματικής βίας, ενώ 3,7 εκατομμύρια σεξουαλικής. Παγκόσμια οι δολοφονίες κυμαίνονται σε 1 στις 2.
Οι « γυναικοκτονίες» αλλιώς αποκαλούνται ως «φυλετικές δολοφονίες». Παλιότερα οι γυναίκες στερούνταν τη δυνατότητα εργασίας και δέχονταν ψυχοσωματική βία από τους συζύγους/ συντρόφους τους. Τώρα το 2022 έχουμε καταλήξει στην κοινωνική και εργασιακή ισότητα των δύο φύλων. Συνεχίζουν όμως να υπάρχουν ψυχολογικά και νοητικά άστατοι άντρες καθώς και μισογύνηδες.
Η ήπειρος με το μικρότερο ποσοστό φαίνεται να είναι η Ωκεανία (Αυστραλία) όπου εκεί τα θύματα πλησιάζουν τα 300. Πιο ψηλά είναι η Ασία με 20.000.
Η Ελλάδα, εδώ και έξι χρόνια, έχει καταγράψει 120 θύματα βιασμού ή δολοφονίας. Αριθμητικά το 2015 έγιναν 23 τέτοια γεγονότα, το 2016 είχαμε 21, το 2017 σημειώθηκαν 16, το 2018 καταγράφηκαν 21, το 2019 ήταν 17 και το 2020 14. Είναι πραγματικά απαράδεκτο να συμβαίνει αυτό, όταν οι γυναίκες δίνουν ζωή και δημιουργούν απογόνους.
Παρ’ όλα αυτά δεν είναι σωστό να μην επισημάνω και τις ανδρικές δολοφονίες από γυναίκες. Έγιναν δύο από όσο έψαξα. Η πρώτη σημειώθηκε το 1931 και η δεύτερη το 2014 στην Ελλάδα. Οι δύο αυτές δολοφονίες έγιναν καθώς η ζήλεια κυριάρχησε στους θύτες.
Κατά την άποψη μου οι γυναικοκτονίες και όχι μόνο αλλά και να μην σεβαστεί κάποιος το «όχι» ενός προσώπου είναι εξωφρενικό και πρέπει να τιμωρείται. Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με το αντίθετο φύλο, διότι δεν είναι έτσι όλοι οι άντρες. Αλλά κάποιοι ευχαριστιούνται με αυτές τις πράξεις, είτε είναι μανιακοί, είτε άρρωστοι.
Γράφοντας γι’ αυτό το θέμα, θέλω απλώς να βάλω τον καθένα που θα διαβάσει το κείμενο, σε σκέψεις και να αντιμετωπίσει με ειλικρίνεια την πραγματικότητα. Παρά ταύτα , οι γυναίκες σήμερα έχουν αποκτήσει αυτοπεποίθηση και πολλές έχουν τη διεύθυνση μιας επιτυχημένης επιχείρησης. Επίσης τα κορίτσια πρέπει να μάθουν τους κινδύνους και πώς να τους αντιμετωπίζουν.
Έχει λόγο η Εκκλησία για τα σημερινά προβλήματα της κοινωνίας;
Της Ηλιάνας Χελιώτη, μαθήτριας του Γ2
Πριν πολλά χρόνια η κοινή διακήρυξη Καθολικών και Ορθοδόξων έθιξε τα παρακάτω θέματα: Αρχικά αναφέρθηκε το θέμα της εκκοσμίκευσης και της σχετικοκρατίας, κυρίως όμως το πρόβλημα της θρησκευτικής ελευθερίας. Αναφέρεται στο κείμενο ο φόνος αθώων ανθρώπων που είναι προσβολή προς το Θεό, αλλά και η καταστροφή του περιβάλλοντος εξαιτίας της άνευ ορίων οικονομικής και τεχνολογικής προόδου.
Πιστεύω, ότι σήμερα η Εκκλησία πρέπει να έχει λόγο σε τέτοια θέμα
τα, καθώς μπορεί να επηρεάσει ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων. Άλλωστε όλα τα παραπάνω είναι θέματα που σχετίζονται με την αποστολή της Εκκλησίας. Την αγγίζουν αυτά τα προβλήματα και δεν γίνεται να μην εκφράζει άποψη και να μην προσπαθεί για την επίλυση τους.
Επίσης ένα θέμα που θα πρέπει να απασχολήσει την Εκκλησία είναι ο ψυχολογικός εκφοβισμός, το θέμα του σεξισμού και της διαφορετικότητας των ανθρώπων όσον αφορά το φύλο τους και τις επιλογές τους.
“Όσο μπορείς” Δημιουργική γραφή με αφορμή το κείμενο του Κ. Καβάφη
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΟ 2ο ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ Γ΄ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ
«’Οσο μπορείς» Κ. Καβάφης
Σκέψεις και προτάσεις για μία σωστή στάση ζωής
Στο «’Οσο μπορείς» του Κ. Καβάφη εκφράζεται η προσπάθεια να αποφεύγεις τις ανούσιες συνομιλίες, σχέσεις και συναναστροφές που επηρεάζουν αρνητικά τη ζωή σου με όσο πιο πολλή δύναμη, υπομονή και σκέψη μπορείς.
Φωτεινή Χαλδαίου (Τάξη Γ)
«Όσο μπορείς»
Και αν θέλεις στη ζωή σου να προσφέρεις,
αυτό προσπάθησε τουλάχιστον,
όσο μπορείς να δίνεσαι
μες στην πολλή ασχήμια του κόσμου, μες στη συνεχή εκμετάλλευση.
Μην προσπερνάς τον άνθρωπο!
Συνεχώς ανιδιοτελώς να προσφέρεις
σε όσους το έχουν ανάγκη.
Βάλε και συ ένα λιθαράκι,
ώστε ο κόσμος να γίνει δίκαιος και ίσος.
Αγάπη Ροδίτη (Τάξη Γ)
Όσο μπορείς μην είσαι τόσο εγωιστής· να μην βάζεις μπροστά το προσωπικό σου συμφέρον· να νοιάζεσαι για τον συνάνθρωπό σου που δεν έχει να φάει και δεν έχει μία στέγη. Όσο μπορείς, να προσφέρεις στους συνανθρώπους σου.
Όσο μπορείς υιοθέτησε μία στάση απόμακρη από τα άγχη, τα μίση τις κακίες και όλα όσα σου μαυρίζουν την ψυχή. Προσπάθησε να είσαι αισιόδοξος και να βλέπεις πάντα τη θετική πλευρά των πραγμάτων.
Μείνε μακριά από κακές συνήθειες!
Ηλιάννα Χελιώτη (Τάξη Γ)
Με τη φράση «όσο μπορείς» ο ποιητής αντιλαμβάνεται πως δεν είναι δυνατόν για έναν άνθρωπο να επιλέγει τα άτομα με τα οποία συναναστρέφεται και να αποφεύγει τις ανούσιες παρέες.
Δεν μπορούμε απόλυτα να προφυλάξουμε τον εαυτό μας από την κακή επιρροή των συναναστροφών μας αλλά θα πρέπει να το προσπαθήσουμε στο βαθμό που μπορούμε. Το να διαφυλάξουμε την ατομικότητά μας είναι δύσκολο, γιατί είμαστε διαρκώς εκτεθειμένοι στην καθημερινή επαφή με ανθρώπους τους οποίους συχνά δεν έχουμε επιλέξει.
Δημήτρης Χατζόπουλος (Τάξη Γ)
Το ποίημα «Όσο μπορείς» αναφέρει τη σημασία της διατήρησης της αξιοπρέπειας για έναν άνθρωπο. Κατά τη γνώμη μου κάτι εξίσου σημαντικό που πρέπει να έχει ο άνθρωπος είναι η ευγένεια.
Η ευγένεια είναι σημάδι καλής διαγωγής. Αυτός που συμπεριφέρεται ευγενικά στου γύρω του, έχει και σεβασμό ! Με αυτές τις συμπεριφορές προσαρμόζεται πιο εύκολά στην κοινωνία.
Πηνελόπη Σταμάτη (Τάξη Γ)
Όσο μπορείς να φέρεσαι ευγενικά· να σέβεσαι· να βοηθάς τον συνάνθρωπό σου· να σκέφτεσαι όλο τον κόσμο, όχι μόνο τον εαυτό σου.
Προσπάθησε να αποφύγεις τοξικούς ανθρώπους, που θα σε εμποδίσουν στην προσπάθειά σου να γίνεις καλύτερος.
Πρόσεχε με ποιους συνανστρέφεσαι!
Παναγιώτα Ρεκλείτη (Τάξη Γ)
Τα δικαιώματα των παιδιών.
Τα δικαιώματα των παιδιών.
Είμαι η Νεκταρία Τζώνη, 14 ετών και θα ήθελα να αναφερθώ στα δικαιώματα των παιδιών… καθώς είμαι παιδί και ξέρω πως είναι να μην έχεις δικαίωμα.
Σε κάθε παιδί πάνω στη γη, πρέπει να παρέχεται φροντίδα, αγάπη και φυσικά μόρφωση. Για αυτό το λόγο ο κηδεμόνας οφείλει να πηγαίνει το παιδί στο σχολείο. Εκεί είναι το μέρος που θα εξελιχθεί, που θα γνωρίσει άτομα και πράγματα που θα του φανούν χρήσιμα στο μέλλον, καθώς και στις σπουδές του. Τα παιδιά μέσω του σχολείου ή άλλων δραστηριοτήτων, μπορούν να βρουν την κλίση τους.
Το δεύτερο δικαίωμα κατά την άποψη μου είναι η υποστήριξη από το σπίτι. Ο οικογενειακός κύκλος…. Οι κηδεμόνες είναι υποχρεωμένοι να υποστηρίζουν την επιθυμία του παιδιού τους από τη στιγμή που έχει αποφασίσει το ίδιο τι θέλει να κάνει στη ζωή του.
Παρά ταύτα βλέπουμε συχνά γονείς να αλλάζουν τη βούληση του παιδιού τους.
Υπάρχουν δικαιώματα που πρέπει να παρέχονται σε αυτά, όπως η προστασία τους από την κακοποίηση! Πόσα παιδιά στις μέρες μας βρίσκονται σε τοξικά περιβάλλοντα; Πιστέψτε με είναι πολλά! Τα εκμεταλλεύονται ακόμα και άτομα της οικογένειας τους, για δουλειές όπως: λαθρεμπόριο. Ακόμα πολλά παιδιά είναι θύματα σεξουαλικής βίας. Αυτά τα παιδιά πρέπει να προστατευτούν από την πολιτεία και τις κρατικές υπηρεσίες, όπως είναι η Πρόνοια.
Δυστυχώς τίποτε από όσα ανέφερα πριν λίγο δεν τηρείται…. Είναι αρκετά παιδιά που δεν μπορούν να πάνε σχολείο, ούτε να εμπιστευτούν τις οικογένειες τους, γιατί δεν τα στηρίζουν και άλλα τόσα παιδιά που είναι κάτω από συνθήκες βίας.
Όλα τα παιδιά είναι ίσα! Μελαμψά ή λευκά, από όποια χώρα κι αν κατάγονται.! Επιβάλλεται να έχουν δικαιώματα. Τα παιδιά είναι το μέλλον μας. Θα θέλατε στο μέλλον να μας διοικούν δικτάτορες ή μήπως να υπάρχει παντού εγκληματικότητα και θλίψη;
Ο κόσμος δεν θα αλλάξει αν δεν αντιδράσουμε!
Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας αυτά που ανέφερα. Ας βάλουμε ένα τέλος σε αυτά τα προβλήματα. Ας προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκονται. Οφείλουμε να εξασφαλίσουμε δικαιώματα στα παιδιά που ποτέ δεν έπαυσαν να είναι αθώα.
Ευχαριστώ.
Κοπή βασιλόπιτας για το νέο έτος 2022
Την καθιερωμένη βασιλόπιτα κόψαμε στο σχολείο μας στις 20 Ιανουαρίου. Ο π. Νεκτάριος ευλόγησε τις βασιλόπιτες που πρόσφερε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων και οι τυχεροί κέρδισαν από μια δωροεπιταγή για αγορές σχολικών ειδών από το βιβλιοπωλείο “Λυχνάρι”.
Η βασιλόπιτα κόπηκε λόγω των υγειονομικών μέτρων παρουσία των πενταμελών συμβουλίων των τάξεων του σχολείου μας.
Ο γέροντας Ιερώνυμος της Αίγινας.
Εργασία των μαθητών του Β2: Κόκκαλη Αθανάσιου, Σφήκα Ευάγγελου, Τριανταφυλλάκη Ηλιάνας και Χρυσοχόου Ελένης.
Ο γέροντας Ιερώνυμος, κατά κόσμο Βασίλειος Αποστολίδης γεννήθηκε το έτος 1883 στο Μικρασιατικό χωριό «Γκέλβερη» της Καππαδοκίας.
Οι γονείς του Ανέστης και Ελισάβετ απέκτησαν έξι παιδιά μεταξύ των οποίων και τον «εκ κοιλίας μητρός κεκλημένον Βασίλειον» τον μετέπειτα γνωστό μας πατέρα – Γέροντα Ιερώνυμο.
Ο μικρός Βασίλειος μεγάλωσε και ανατράφηκε σε περιβάλλον προσευχής, ασκήσεως και αγιότητας. Τα προσευχητικά δάκρυα της μητέρας του, ήταν τα πρώτα που επέδρασαν στην ευαίσθητη ψυχή του Βασίλειου. Επίσης και τα άγια παραδείγματα των Ασκητών – τρωγλοδυτών της περιοχής του, οι οποίοι κρύβονταν και ζούσαν στην αφάνεια στα διάσπαρτα κέντρα προσευχής στα βράχια της Καππαδοκίας.
Χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μητροπολίτη Σωφρόνιο στην Αμισό. Επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους ως διάκονος και παρέμεινε για εννέα μήνες στην Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου στον Ιορδάνη ποταμό.
Όταν επέστρεψε, διορίσθηκε διάκονος στον Ναό του Αγίου Γεωργίου στην Κωνσταντινούπολη, όπου και άφησε την «σφραγίδα» του, διότι τον θαύμαζαν για τις αρετές και την αγιότητα του, τον ζήλο και την καλλικέλαδο φωνή του.
Η Μικρασιατική καταστροφή ανάγκασε τον ασκητή διάκονο Βασίλειο να έρθει στην Ελλάδα.
Το νησί της Αίγινας αμέσως μετά τη στέρηση του Αγίου της, Αγίου Νεκταρίου το έτος 1922, υποδέχθηκε τον Διάκονο Βασίλειο, που ήλθε «από τη μεγάλη στεριά, όπως θα έλεγε ο Κόντογλου, από τα Άγια χώματα της Ανατολής: από την Καππαδοκία, που την τίμησαν και την δόξασαν τόσοι Μάρτυρες και Όσιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας»
Την εποχή εκείνη Ιεροκήρυκας στην Αίγινα, ήταν ο μετέπειτα Μητροπολίτης Καρυστίας Παντελεήμων, ο οποίος εκτίμησε και αγάπησε τον Καππαδόκη διάκονο Βασίλειο. Όταν έγινε Μητροπολίτης Καρυστίας, σε μια επίσκεψη του στην Αίγινα, μετά από πολλές πιέσεις προς τον Βασίλειο, τον έπεισε και τον χειροτόνησε ιερέα, δίδοντας σε αυτόν το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου.
Μετά από ένα έτος έλαβε και το μοναχικό σχήμα από τον Άγιο Ιερώνυμο το Σιμωνοπετρίτη, λαμβάνοντας το όνομα «Ιερώνυμος».
Στην αρχή της ιερατείας του, κάποια μέρα την ώρα που έκανε προσκομιδή, είδε μια φοβερή εικόνα – τον Κύριο ως βρέφος πάνω στην Αγία Τράπεζα – τόσο πολύ τον συγκλόνισε η εικόνα αυτή, ώστε έγινε αφορμή, να παύσει να ιερουργεί, διότι ήταν τόσο το δέος του, που θεωρούσε ανήμπορα τα χέρια του να λογχίζουν το Σώμα του Κυρίου μας. Κατόπιν και μέχρι την κοίμηση του, αποσύρθηκε στο ιδιόκτητο ησυχαστήριο του «Ευαγγελισμού της Θεοτόκου»
Υπηρέτησε στον ναό του Αγίου Διονυσίου του Νοσοκομείου Αιγίνης. Κοιμήθηκε το 1966.
