Μαθητική Κυψέλη

Σχετικά

Ένα χάρτινο καράβι στην Κυψέλη

Η «Μαθητική Κυψέλη» του 2^ου Γυμνασίου Αίγινας

Τα χάρτινα καράβια που μας έφτιαχνε ο παππούς, ήταν η αφορμή για τα ταξίδια της ψυχής μας, σε τόπους άλλους φανταστικούς και ολότελα δικούς μας. Εκείνα τα ατελείωτα χειμωνιάτικα απογεύματα, αυτά τα πολύχρωμα καράβια ήταν το παιχνίδι, αλλά και η διαφυγή από τον κόσμο των μεγάλων.

Έτσι μάθαμε να ταξιδεύουμε και να ονειρευόμαστε. Έτσι αποκτήσαμε μια ιδιαίτερη σχέση με το χαρτί.

Οι εποχές εκείνες είναι σήμερα μια γλυκιά ανάμνηση. Εμείς μεγαλώσαμε. Μεγάλωσαν και τα καράβια, αλλά οι παλιές αγάπες δεν πάνε πάντα στον παράδεισο. Μερικές μένουν και μας βασανίζουν γλυκά και όποτε πέσει στα χέρια μας λευκό χαρτί, το ταξίδι αρχίζει…αρκεί να βρεις καλούς και άξιους συντρόφους, συνταξιδιώτες, συνοδοιπόρους και αναζητητές..

Η ιδέα για να γεμίσουμε τα χαρτί με λέξεις, ιδέες, σκέψεις, έπεσε κάποια στιγμή στο Β2, πριν πολλά χρόνια. Το ταξίδι το δικό μας ξεκίνησε από την Κυψέλη τον Δεκέμβριο του 1995. Κάποια παιδιά σαν έτοιμα από καιρό, γεμάτα κέφι για δουλειά, όρεξη για περιπέτεια, αποφασισμένα να συνεργαστούν, να κινηθούν συλλογικά, να ανιχνεύσουν, να ερευνήσουν, είπαν το ναι. Έλυσαν τους κάβους της μίζερης, αποχαυνωτικής και στείρας σχολικής ζωής, σήκωσαν τα πανιά της αλήθειας και της αγάπης για ζωή, σφύριξαν τρεις φορές και έφυγαν…. Προηγουμένως είχαν βαφτίσει το πλεούμενο τους, «Μαθητική Κυψέλη», θέλοντας έτσι να δώσουν το στίγμα της ιδιότητας, της ηλικίας αλλά και του τόπου.

Τα πανιά φούσκωσαν καλά, ο άνεμος στάθηκε ούριος και η θάλασσα γαλήνια, τα λιμάνια φιλόξενα και οι προορισμοί ονειρεμένοι. Κάπως έτσι, δειλά αλλά αποφασιστικά, ξεκίνησε η περιπέτεια της «Μαθητικής Κυψέλης», της μακροβιότερης μαθητικής εφημερίδας στην Αίγινα. Η έκδοση της πριν δέκα χρόνια άνοιξε νέους ορίζοντες στην σχολική ζωή του 2^ου Γυμνασίου Αίγινας, χάρισε προοπτική και νόημα στην καθημερινότητα των μαθητών και αποτέλεσε μια πολύχρωμη ψηφίδα στο ψηφιδωτό των σχολικών δραστηριοτήτων που λαμβάνουν χώρα στο Γυμνάσιο της Κυψέλης μαζί με την Περιβαλλοντική Ομάδα, την Αγωγή Υγείας, την Ανακύκλωση, την Δανειστική Βιβλιοθήκη.

Ξαφνικά τα παιδιά ένοιωσαν πως το σχολείο δεν αρχίζει από το διαγώνισμα της πρώτης ώρας και τελειώνει στην βαρεμάρα της έβδομης. Κατάλαβαν ότι υπάρχει και κάτι άλλο πέρα από τον πίνακα, το κουδούνι, τις παρατηρήσεις, τους βαθμούς, τα διαγωνίσματα, τις αποβολές, τις εξετάσεις και τις σχολικές γιορτές. Κατάλαβαν ότι το σχολείο είναι και μπορεί να γίνει από τη στιγμή που το θελήσουν καθηγητές, μαθητές και γονείς, χώρος έκφρασης και δημιουργίας, συλλογικής δράσης και παρέμβασης, συνεργασίας και ανάπτυξης των ενδιαφερόντων, ανακάλυψης και αξιοποίησης των ταλέντων. Ο δυναμισμός, η επαναστατικότητα, η διάθεση για αλλαγή, η ενεργητικότητα έχουν χώρο στο σχολείο και μπορεί να υπάρξει το ρυάκι που θα διοχετευτούν.

Τεύχος με τεύχος, χρονιά με τη χρονιά η «Μαθητική Κυψέλη» αγκάλιασε τα ενδιαφέροντα των μικρών αλλά και των μεγάλων, αγαπήθηκε και σήμερα αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της σχολικής ζωής στο Γυμνάσιο μας.

Συγχρόνως από τεύχος σε τεύχος μεγάλωνε σε σελίδες. Τα θέματα ανεξάντλητα, τα αφιερώματα πολλά. Προτεραιότητα δόθηκε από την αρχή στα θέματα της σχολικής ζωής, στα νεανικά, στα προβλήματα και τα ενδιαφέροντα της νέας γενιάς όπως η ειρήνη, η βία, τα ναρκωτικά, το Aids, ο ρατσισμός, η φτώχεια, το διαδίκτυο, η εργασία και εκμετάλλευση των ανηλίκων, η θέση της γυναίκας, η κλωνοποίηση, ο επαγγελματικός προσανατολισμός, στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Η γνωριμία με την ιστορία του τόπου μας, με την φύση και τον πολιτισμό, τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα, την λαογραφία και την αγιολογία του νησιού μας, ήταν μια πρόκληση. Έτσι είδαν το φως της δημοσιότητας αφιερώματα για τον Άγιο Νεκτάριο και τους Αγίους της Αίγινας, τα έθιμα της Παλιάς Χώρας, για τα κτίρια του Καποδιστριακού Ορφανοτροφείου, του Κυβερνείου , του Εϋνάρδειου, για την Παλαιά Χώρα, για τους Αιγινήτες αγωνιστές του’21, για τα πλοία του Αργοσαρωνικού, για το πρώτο νόμισμα της αρχαίας Αίγινας την χελώνα, αλλά και για τον φοίνικα του Καποδίστρια.

Με ιδιαίτερη ευαισθησία αγγίξαμε τα προβλήματα του νησιού μας, όπως το κυκλοφοριακό, τα σκουπίδια, οι δρόμοι, η απασχόληση των νέων. Στην εφημερίδα μας, είχαμε την ευλογία να φιλοξενήσουμε δύο συνεντεύξεις της αείμνηστης Γωγώς Κουλικούρδη, αλλά ευκαιριακά και κάποιες συνεντεύξεις – συζητήσεις με σημαντικούς ανθρώπους της Αίγινας, καλλιτέχνες, κοινοτάρχες, δημάρχους, καθηγητές

Η επικαιρότητα απαραίτητη σε κάθε τεύχος. Η ζωή του σχολείου, οι εκδηλώσεις, οι γιορτές, οι δραστηριότητες, οι εκδρομές, οι περίπατοι, οι μαθητικές εκλογές. Από κοντά και μεγάλα αφιερώματα – ένθετα σε μεγάλους ανθρώπους του πνεύματος της τέχνης και της ιστορίας, όπως στον Γ. Σεφέρη, στον Δ. Σολωμό, στον Ρ. Φεραίο, στον Ο. Ελύτη, στον Γ. Μόραλη, στον Παπαδιαμάντη, στον Ι. Καποδίστρια, στον Γκάντι, στον Ρ. Φολερώ, στον Δ.  Χόρν.

Αλησμόνητο είναι το ένθετο, πέρσι τέτοιο καιρό στο τεύχος 21, για τα ογδόντα χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή. Ιδιαίτερη αίσθηση είχαν επίσης προκαλέσει και τα αφιερώματα στις μεγάλες γιορτές όπως τα Χριστούγεννα, το Πάσχα ή η εποχή των αποκριών και της Μ. Σαρακοστής.

Στην πολύχρονη πορεία μας, εκατοντάδες παιδιά αφιέρωσαν μέρος του ελάχιστου ελεύθερου χρόνου τους για να γράψουν άρθρα, να πάνε στην Δημοτική Βιβλιοθήκη, να φτιάξουν ερωτηματολόγια για τις συνεντεύξεις, να φωτογραφίσουν, να σκιτσάρουν, να δακτυλογραφήσουν, να κάνουν σελιδοποίηση και διανομή. Ένας όγκος δουλειάς που διεκπεραιωνόταν κάθε χρόνο με πολύ αγάπη, με συλλογικότητα, με συνεργασία, με κέφι και αυταπάρνηση.

Κάθε τεύχος είναι μια κατάθεση ψυχής αυτών των παιδιών, που συνεχίζουν την προσπάθεια, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από τους μεγαλύτερους μαθητές και στην πορεία μυούν τους νεώτερους της Α΄ τάξης.

Αν κάτι συγκλονίζει, είναι αυτή η συνέχεια, η διάθεση για δουλειά, η ανυπομονησία της έκδοσης του καινούργιου τεύχους, η περιέργεια όταν το ξεφυλλίζουν. Δεν μπορεί να συλλάβει κανείς φωτογραφικός φακός τη λαχτάρα και τα συναισθήματα των μικρών αυτών δημοσιογράφων και εκδοτών, όταν παίρνουν στα χέρια τους το νέο τεύχος, το ξεφυλλίζουν γρήγορα ώσπου να δουν τυπωμένο το δικό τους κείμενο.

Η υποδοχή και αποδοχή της προσπάθειας μας από τον πνευματικό κόσμο της Αίγινας, τους καθηγητές και δασκάλους των άλλων σχολείων, όπως επίσης και τα επαινετικά σχόλια των τοπικών εφημερίδων , μας δυνάμωσαν και μας έδωσαν την ηθική ικανοποίηση και ώθηση για να συνεχίσουμε. Μια αποδοχή που επισφραγίστηκε με την κατάκτηση του 1^ου Βραβείου στον 7^ο Διαγωνισμό Μαθητικού Εντύπου που διοργανώνει κάθε χρόνο η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ». Ήταν το Μάιο του 2000, όταν από τα χέρια του υπουργού της Παιδείας κ. Π. Ευθυμίου παραλάβαμε το βραβείο, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων. Ένα βραβείο που συνοδεύτηκε από έναν Ηλεκτρονικό Υπολογιστή και με το χρηματικό ποσό των 500.000 δρχ. Τέσσερα χρόνια μετά προστέθηκε και ένα δεύτερο βραβείο. Μια τιμητική διάκριση από το «Ίδρυμα Μπότση». Η απονομή έγινε στο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών.

Φέτος σκεφτήκαμε να αλλάξουμε σελίδα. Να εκσυγχρονιστούμε. Να αφήσουμε πίσω το χάρτινο εαυτό μας και να γίνουμε ηλεκτρονικό έντυπο. Να αποκτήσουμε κι εμείς την ηλεκτρονική μας γωνιά στο γαλαξία των blogs. Καινούργιες περιπέτειες λοιπόν.

Και όσο αντέχουμε κι όσο αγαπάμε θα συνεχίσουμε να γράφουμε, να πληκτρολογούμε, να μπλογκάρουμε, να σερφάρουμε, να ονειρευόμαστε και να ταξιδεύουμε. Να ταξιδεύουμε πάνω στο χάρτινο καράβι (ηλεκτρονικό ήθελα να πω –είδατε η συνήθεια), της ψυχής μας….. ως άλλη σχεδία του Οδυσσέα στα ανοιχτά και στα βαθιά της Αίγινας, μα ποτέ στα ρηχά.