Λήψη αρχείου

Τα τελευταία χρόνια με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας & Θρησκευμάτων διδάσκεται και στο δημοτικό σχολείο το Ολοκαύτωμα.

Η διδασκαλία του  στο Σχολείο μας ξεκίνησε στις 27 Ιανουαρίου, τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Φέτος συμμετέχουμε στο “The Butterfly Project”. Είναι ένα πρόγραμμα όπου ενθαρρύνεται η συνεργασία μεταξύ διαφορετικών χωρών, ώστε να υλοποιηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο η κατασκευή 1.500.000 κεραμικών πεταλούδων, δηλαδή τόσων, όσα και τα παιδιά που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα σε όλη την Ευρώπη.

Μήνυμα της Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, Νίκης Κεραμέως,  για τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος 

«Στις 9 Απριλίου [1941] το βράδυ μπήκαν οι Γερμανοί στη Θεσσαλονίκη. Η μαμά έκλαιγε, ο μπαμπάς ήταν καταστεναχωρημένος κι εμείς οι τρεις αδερφές καθόμασταν χωρίς μιλιά. Δεν πέρασε πολύς καιρός κι άρχισε να θερίζει την Ελλάδα μια φοβερή πείνα. Δε βρίσκαμε πουθενά τροφή παρά μόνο σε μερικά χωριά.»

Το απόσπασμα από το βιβλίο «Ροζίνα: 548 ημέρες με άλλο όνομα» της Ροζίνας Πάρδο-Ασσέρ, διδάσκεται στη Γλώσσα της Γ’ Δημοτικού.

«Τετάρτη 3 Μαρτίου 1944

Είναι μια φοβερή εποχή. Γύρω λυσσομανάει ο πόλεμος και κανένας δε γνωρίζει αν θα είναι ζωντανός την άλλη μέρα. Θυμάμαι που ζούσαμε όλοι μαζί στην πόλη και περιμέναμε από στιγμή σε στιγμή να την αδειάσουν ή να φύγουμε. Οι μέρες μας ήταν γεμάτες κανονιές και πυροβολισμούς και τις νύχτες μυστηριώδεις ήχοι έρχονταν από τα βάθη. Αυτό συνεχίστηκε έτσι καμιά βδομάδα, ώσπου ένα βράδυ μάς σκέπασε μια νύχτα που κρατάει ακόμη και σήμερα.»

Από «Tο ημερολόγιο της Άννας Φρανκ», που διδάσκεται στο μάθημα της γλώσσας της ΣΤ’ Δημοτικού.

Τα παιδιά βίωσαν το Ολοκαύτωμα με έναν δικό τους βαθιά τραυματικό τρόπο. Η αγωνία της επιβίωσης, ο ξεριζωμός, η εξόντωση μελών της οικογένειάς τους, η πείνα και οι κακουχίες, η βιαιότητα, ο θάνατος και ο παραλογισμός του πολέμου έγιναν καθημερινότητα για μια ολόκληρη γενιά παιδιών, που έχασε απότομα την αθωότητά της.

Υπολογίζεται ότι 1,5 εκατομμύριο παιδιά εξοντώθηκαν από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εκ των οποίων 1 εκατομμύριο Εβραιόπουλα, δεκάδες χιλιάδες παιδιά Ρομά, παιδιά με σωματικές ή πνευματικές αναπηρίες, παιδιά που θανατώνονταν επειδή θεωρούνταν αντιπαραγωγικά, καθώς κατανάλωναν τροφή χωρίς να μπορούν να προσφέρουν εργασία, ή στο πλαίσιο του προγράμματος «ευθανασίας» για τη δημιουργία της «Αρίας φυλής». Πολλά παιδιά Ελλήνων Εβραίων παρέμειναν κρυμμένα από οικογένειες Ελλήνων Χριστιανών κατά τη διάρκεια των διωγμών , άλλαξαν όνομα και οικογένεια, εκτοπίστηκαν, έζησαν τον τρόμο, υπέστησαν σύγχυση ταυτότητας, που συχνά διατηρήθηκε και μετά την κατοχή.

Οι μαθητές στη χώρα μας διδάσκονται στο σχολείο το Ολοκαύτωμα, αλλά μαθαίνουν και μέσα από περιγραφές παιδιών της εποχής, που καταδεικνύουν ότι η ειρήνη, η δημοκρατία και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των παιδιών δεν ήταν πάντοτε αυτονόητα, αλλά αποτελούν μία κατάκτηση που οφείλουμε, με γνώση και μελέτη της ιστορίας, να διαφυλάξουμε από κάθε επιβουλή.

Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων αποτίνει φόρο τιμής στα θύματα του ναζισμού, της μισαλλοδοξίας και του αντισημιτισμού, μέσα από τη διδασκαλία των γεγονότων, τη διαφύλαξη της συλλογικής ιστορικής μνήμης και την καλλιέργεια αξιών όπως ο αλληλοσεβασμός, η αποδοχή της διαφορετικότητας, τα ιδανικά του δημοκρατικού πολιτεύματος και της ενεργού πολιτειότητας. Διότι οφείλουμε να διασφαλίσουμε ότι κανένα άλλο παιδί, στο παρόν και το μέλλον, δεν θα βρεθεί σε παρόμοια θέση.

Τιμήθηκαν σήμερα οι προστάτες των Γραμμάτων και της Παιδείας οι Τρεις Ιεράρχες. Η ΣΤ΄ τάξη του Σχολείου μας μαζί και του συστεγαζόμενου 18ου εκκλησιάστηκαν στον ενοριακό ναό των Αγίων Αναργύρων.

Στο τέλος της Θ. Λειτουργίας διαβάστηκε το εόρτιο μήνυμα της Ιεράς Συνόδου και ακολούθησε αρτοκλασία.

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, επ’ ευκαιρία του εορτασμού της μνήμης των Προστατών των Ελληνικών Γραμμάτων και της Παιδείας, Τριών Ιεραρχών (Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου), απευθύνει και εφέτος Εόρτιο Μήνυμα προς τους μαθητές και τις μαθήτριες των Σχολείων της Πατρίδος μας.

“Αγαπητά μας παιδιά,

Η Ορθόδοξη Εκκλησία ήδη από τον 11ο αιώνα έχει καθιερώσει να εορτάζονται από κοινού στις 30 Ιανουαρίου οι Τρεις Μέγιστοι Φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος, οι Τρεις Ιεράρχες: ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας, Επίσκοπος Καισαρείας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. 

Ο κοινός εορτασμός τους γίνεται κυρίως, για να προβληθεί  η αγιότητά τους και το Χριστιανικό ήθος τους. Επίσης είναι μία ευκαιρία για να τιμηθεί η Ελληνορθόδοξη Παιδεία, να τιμηθούν οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές. Η εορτή τους γίνεται αφορμή για να αναλογισθούμε τους αγαθούς καρπούς μίας Παιδείας, η οποία βασίζεται στη Χριστιανική Πίστη και τη σκέψη των Αρχαίων Ελλήνων κλασικών. Μίας Παιδείας, η οποία δεν διδάσκει απλώς γνώσεις, αριθμούς, πειράματα, αλλά πρώτιστα μορφώνει, διαμορφώνει ανθρώπινους χαρακτήρες.

Οι Τρεις Ιεράρχες συνδύασαν τις γνώσεις και το ήθος, την Επιστήμη και την Πίστη, τον σεβασμό προς τον Θεό και την αγάπη για τον πάσχοντα συνάνθρωπο.

Το παράδειγμά τους καταδεικνύει ότι και σήμερα πρέπει να σεβόμαστε και να αξιοποιούμε τα πορίσματα της Επιστήμης. Η μαρτυρία τους αποδεικνύει ότι ο επιστήμονας και γενικότερα ο καλλιεργημένος άνθρωπος μπορεί κάλλιστα να είναι συγχρόνως πιστός Χριστιανός και ενάρετος άνθρωπος. Ειδικότερα, ο Μέγας Βασίλειος γνώριζε πολύ καλά την Ιατρική επιστήμη και την αξιοποίησε στο πλαίσιο του μεγάλου φιλανθρωπικού έργου του.

Οι Τρεις Ιεράρχες είχαν άριστη γνώση των αρχαίων ελληνικών κειμένων και προέτρεπαν τους νέους της εποχής τους να μελετούν τους Αρχαίους συγγραφείς επιλεκτικά, αποφεύγοντας ορισμένες θρησκευτικές δοξασίες.

Τα κείμενά τους αποτελούν θησαυρό θεολογικών, παιδαγωγικών, ιατρικών και φυσιογνωστικών διδαχών. Πρόκειται επίσης για μνημεία του ελληνικού λόγου. Άλλωστε, ο Μέγας Βασίλειος και ο Άγιος Γρηγόριος σπούδασαν τα ελληνικά γράμματα στην Αθήνα.

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι δύο από τους Τρεις Ιεράρχες, ο Μέγας Βασίλειος και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας, θυμίζοντάς μας τη μακροχρόνια παρουσία της Εκκλησίας του Χριστού και του Ελληνισμού στην ιστορική Μικρασιατική γη. Χρήσιμη υπενθύμιση, αφού φέτος είναι έτος μνήμης για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, τις θυσίες και τον βίαιο ξεριζωμό των Ελλήνων της Ανατολής. 

Είθε οι Τρεις Ιεράρχες να αποτελούν πρότυπα προς μίμηση στις σπουδές και τη ζωή σας και με τη βοήθειά τους να έχετε καλή πρόοδο!”

Στις υπόλοιπες τάξεις έγινε αναφορά για τους Τρεις Ιεράρχες.

Οι μαθητές/τριες του Ολοήμερου τμήματος και η Δ τάξη γνώρισαν τον διακεκριμένο ζωγράφο Αλέκο Φασιανό. Είδαν και σχολίασαν πίνακές του. Στο τέλος επιχρωμάτησαν έργα του και έφτιαξαν τις δικές τους ζωγραφιές-πουλιά ακολουθώντας τη φόρμα του ζωγράφου.

“Ο παππούς μου ήταν παπάς. Γεννήθηκα το 1935 δίπλα ακριβώς στην εκκλησία που λειτουργούσε ο ίδιος. Είχαμε ένα μικρό σπίτι με δειλινά στους Αγίους Αποστόλους κάτω από την Ακρόπολη. Από πολύ μικρός και εξαιτίας του παππού μου, τριγύρναγα στις μισοσκότεινες μεταβυζαντινές εκκλησίες και τον βοηθούσα άλλοτε φέρνοντάς του το θυμιατό και άλλοτε διαβάζοντας τον Απόστολο. Πιο πολύ όμως και από το θρησκευτικό μέρος με είλκυαν οι εικόνες οι βυζαντινές ή οι λαϊκές.

Μου έκαναν εντύπωση οι άγιοι καβαλάρηδες με τα φωτοστέφανα και τα σπαθιά τους, που έβγαζαν φλόγες και σκότωναν θηρία. Τα ξερά βυζαντινά βουνά στο βάθος, τα περίεργα δέντρα και τα φυτά και οι χρυσοί ουρανοί. Προσπαθούσα να αντιγράψω τις εικόνες. Όμως ήθελα να κάνω και δικές μου, να εκφράσω και τον δικό μου κόσμο, όπως κιόλας είχε διαπλαστεί από όλα όσα έβλεπα.

Η μητέρα μου ήταν φιλόλογος και είχε μανία με τον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Αυτή με πήγαινε συγχρόνως στα μουσεία ή την Ακρόπολη και παντού όπου μπορούσε να συναντήσει αρχαία πράγματα. Μου άρεσαν πολύ τα εικονογραφημένα αρχαία βάζα, ιδίως οι λευκές λήκυθοι, που εικόνιζαν νεκρικές παραστάσεις. Πιο πολύ όμως με συγκινούσαν τα κυκλαδικά ειδώλια με στυλιζαρισμένα χέρια, τα μονοκόμματα σώματα που μοιάζανε με παιχνίδια.

Ο πατέρας μου ήταν μουσικός και έτσι έμαθα να παίζω βιολί. Δεν νομίζω ότι αυτό με επηρέασε καθόλου. Γιατί ήθελα να ζωγραφίζω από μικρό παιδί. Μέχρι τα δεκαεφτά μου χρόνια ζωγράφιζα μόνος μου και είχα όλο τον μαγικό κόσμο των εικόνων, στις εκκλησίες, και από την άλλη μεριά την αγαλματολατρεία των αρχαίων Ελλήνων.

Ύστερα πήγα και σπούδασα στη Σχολή Καλών Τεχνών…”

Λήψη αρχείου

Καλή χρονιά με υγεία, αισιοδοξία, χαρά και δημιουργία!

Παρακάτω θα διαβάσετε τις οδηγίες σύμφωνα με την εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας & Θρησκευμάτων για την προσέλευση των μαθητών/τριών στο σχολείο από τη Δευτέρα 10 Ιανουαρίου.

 Την Κυριακή θα πραγματοποιηθεί το πρώτο self test για να έρθουν οι μαθητές/τριες στο σχολείο τη Δευτέρα 10/1/2022 .

 Τη Δευτέρα 10/01/2022 θα πραγματοποιηθεί self-test για την προσέλευση της Τρίτης και την Πέμπτη 13/01/2022 θα γίνει το self-test για την προσέλευση των μαθητών/τριών την Παρασκευή.

 Από την επόμενη εβδομάδα τα τεστ θα είναι δύο όπως και πρώτα (κάνουμε τεστ κάθε Δευτέρα και Πέμπτη για να έρχονται τα παιδιά με τις βεβαιώσεις τους κάθε Τρίτη και Παρασκευή.)

Από τη λαϊκή μας παράδοση

Από το βάθος του χρόνου τα πρωτοχρονιάτικα ήθη και έθιμα, οι προλήψεις, το ποδαρικό και τα γούρια κυριαρχούν την πρώτη μέρα του νέου έτους, σε όλες τις περιοχές της πατρίδας μας.

Το σπάσιμο του ροδιού
Για να είναι ευλογημένος ο νέος χρόνος, όλη η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία το πρωί της Πρωτοχρονιάς. Ο νοικοκύρης έχει μαζί του ένα ρόδι. Μόλις επιστρέψουν από τη Θεία Λειτουργία μπαίνει μέσα στο σπίτι με το δεξί πόδι, σπάει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα και λέει, «με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά».

Τα παιδιά μαζεμένα γύρω – γύρω κοιτάζουν οι ρώγες να είναι τραγανές και κατακόκκινες. Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος.

Άλλη ευχή που συνηθίζεται να λέγεται κατά το σπάσιμο του ροδιού είναι: «Όσο βαρύ είναι το ρόδι, τόσο βαρύ να είναι το πορτοφόλι μας, όσο γεμάτο καρπούς είναι το ρόδι, να είναι γεμάτο το σπίτι μας με καλά και όσο κόκκινο είναι το ρόδι, τόσο κόκκινη να είναι και η καρδιά μας!»

Το ποδαρικό

Πολλοί άνθρωποι είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί ακόμα και σήμερα ποιος θα κάνει ποδαρικό στο σπίτι τους την Πρωτοχρονιά.

‘Έτσι από την παραμονή λένε σε κάποιο δικό τους άνθρωπο, που τον θεωρούν καλότυχο και γουρλή, να έρθει την Πρωτοχρονιά να τους κάνει ποδαρικό.
Μόλις μπει στο σπίτι τον βάζουν να πατήσει ένα σίδερο για να είναι όλοι σιδερένιοι και γεροί μέσα στο σπίτι στη διάρκεια του καινούργιου χρόνου.
Η νοικοκυρά φιλεύει τον άνθρωπο που κάνει ποδαρικό για το καλό του χρόνου. Συνήθως του δίνει μήλα ή καρύδια και μια κουταλιά γλυκό κυδώνι ή ότι άλλο γλυκό έχει φτιάξει για τις γιορτές.

Αν ανήμερα την Πρωτοχρονιά έχει λιακάδα, πιστεύουν πως ο καιρός θα είναι ο ίδιος σαράντα μέρες.

Λένε: “Τ’ άλιασε η αρκούδα τα αρκουδάκια της, δε θα ‘χουμε χειμώνα βαρύ”. Αν όμως ο καιρός είναι άσχημος την Πρωτοχρονιά θα συμβεί το αντίθετο, δηλαδή σαράντα μέρες θα έχουμε βαρυχειμωνιά.