Κάθε χρόνο την 21η Μαρτίου γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Η αρχική έμπνευση για τη δημιουργία μίας ημέρας κατά την οποία τιμάμε την Ποίηση ανήκει στον Έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα.
Ο γνωστός ποιητής Μιχαήλ Μήτρας το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες. Παράλληλα, πρότεινε να οριστεί συγκεκριμένη μέρα για τον εορτασμό αυτής της ημέρας. Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του ποιητή και μελετητή της ποίησης, Κώστα Στεργιόπουλου, που ήταν τότε πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Και μπορεί η πρόταση για τη δημιουργία μίας ημέρας για να γιορτάσουμε την ποίηση να έγινε από το Μιχαήλ Μήτρα, αλλά η επιλογή της 21ης Μαρτίου ως ημερομηνία κατά την οποία γιορτάζεται η ποίηση έγινε από την ποιήτρια Λύντια Στεφάνου. Η ημερομηνία επιλέχθηκε επειδή η 21η Μαρτίου είναι η ημέρα της εαρινής ισημερίας, που όπως υποστήριξε η γνωστή ποιήτρια, συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, συνδυάζει το φωτεινό της πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους.
Η ποίηση, η λογοτεχνία, η ζωγραφική, η μουσική και η τέχνη γενικότερα είναι στοιχεία τόσο ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο όσο η αναπνοή και το καθαρό οξυγόνο.
Στο πρόγραμμα του νηπιαγωγείου μας, εντάσεται η ποίηση για να τονίσουμε την σημασία της στη γλωσσική αγωγή του μικρού παιδιού. Προσεγγίζουμε διαφόρων ειδών δραστηριότητες για να συμβάλουμε στη διαμόρφωση του συναισθηματικού και διανοητικού κόσμου του παιδιού.
Στο νηπιαγωγείο μας τιμήσαμε αυτή την ημέρα με το ποίημα Άνοιξη του Καρυωτάκη
Άνοιξη, Κώστας Καρυωτάκης
Άνοιξη
Έφτασ’ η ώρια Άνοιξη -το λεν τα χελιδόνια-
κι ο σκυθρωπός Χειμώνας εκίνησε να φύγει·
του στέλνει κείνη λούλουδα, αυτός της ρίχνει χιόνια,
και με τ’ αθώο γέλιο της τα δάκρυά του σμίγει.
Στο γαλανό παλάτι του ο Φοίβος τριγυρίζει και,
χύνοντας, αφόβιστα ολόχρυσες αχτίδες,
σ’ ό,τι στο δρόμο του βρεθεί το χρώμα του χαρίζει
κι αφήνει πίσω του χαρά και άσβεστες ελπίδες.
Τα δέντρα πρασινίσανε και γιόμισαν λουλούδια·
του πιστικού ακούγεται η γέρικη φλογέρα να
σιγολέει άφταστα κάθε πρωί τραγούδια,
και τα πουλιά να κελαηδούν τον ύμνο τους στη μέρα.
Παντού ξεχύνετ’ η χαρά. Μόνον εσύ, μικρή μου,
βλέπεις τις τόσες ομορφιές με μάτια δακρυσμένα.
Έλα να βρεις παρηγοριά στ’ ολόθερμο φιλί μου!
Επρόβαλε η Άνοιξη! Ξέχνα τα περασμένα!
Τα παιδιά ζωγράφισαν τις εικόνες που τους ήρθαν στο μυαλό ακούγοντας το ποίημα…. 😀
