« Τα ξύλινα ανθρωπάκια του ΓΑΪΤΗ  να κατεβαίνουν από τα τελάρα τους, τους εύχομαι να κάνουν το γύρο του κόσμου »  είχε γράψει ο συγγραφέας JEAN MARIE DROT .

Εμείς θα συμπληρώσουμε  «Τα ξύλινα ανθρωπάκια του ΓΑΪΤΗ να κατέβουν από τα τελάρα τους και να μπουν σε όλα τα σχολεία»

Με αφορμή το πολιτιστικό σεμινάριο για εκπαιδευτικούς και την επίσκεψη στο ίδρυμα ΘΕΟΧΑΡΑΚΗ που τιμά και φιλοξενεί έργα και  δημιουργίες του ΓΙΑΝΝΗ ΓΑΪΤΗ  καθώς και της γυναίκας του ΓΚΑΒΡΙΕΛΑ ΣΙΜΩΣΙ τα παιδιά θα γνωρίσουν όχι μόνο τα έργα του αλλά και το διαχρονικό νόημά τους.

Θα δουν τα παιδιά  κάποια χαρακτηριστικά έργα του δημιουργού και από την επίσκεψη στο ίδρυμα ΘΕΟΧΑΡΑΚΗ και από το διαδίκτυο περιμένοντας  να γίνουν οι πρώτες παρατηρήσεις τους . Βλέποντας πρώτη φορά ένα κεντρικό μοτίβο να επαναλαμβάνεται διασκεδάζουν και σχολιάζουν – εξάλου η φαντασία κι ευρηματικότητα των παιδιών δεν απέχει από ένα καλλιτέχνη. Τα παιδιά μπαίνοντας νοερά στο χώρο και μπροστά στα έργα λένε τα εξής :

 – όλοι είναι άντρες  

– όλοι έχουν καπέλα κουστούμια με γραμμές παπούτσια μαύρα

– κανείς δε γελάει  μερικοί έχουν τρία μάτια άλλοι πάλι κανένα

– άλλοι κρατάν ασπίδα  με γραβάτα  άλλοι κάθονται άλλοι έχουν φτερά

– όλοι οι άντρες είναι μελαχροινοί

Το μυστικό νόημα των έργων αποκαλύφθηκε και είναι στις λέξεις:  ΟΛΟΙ το ΙΔΙΟ

Επιθυμία τους να ζωγραφίζουν τα ξύλινα ανθρωπάκια του ΓΑΪΤΗ αφού έχουν ομοιότητες και τους θυμίζουν   δικά τους σκίτσα με ανθρωπάκια που αγγίζουν τη φαντασία  ξεπερνώντας το αναμενόμενο και συνήθες 

Μερικά έργα των παιδιών επηρεάζονται έντονα από τα «Εντόμορφα Ανθρωπάκια» του ΓΑΪΤΗ 

Επειδή η φαντασία των παιδιών όλα τα δικαιολογεί και όλα τα επιτρέπει κανένα παιδί δεν μπαίνει στον κόπο να ρωτήσει γιατί ο καλλιτέχνης επαναλαμβάνει  τα ίδια ανθρωπάκια συνέχεια έστω με κάποιες διαφορές

Εδώ επεμβαίνω για να συζητήσουμε και να μπουν στο νόημα και το μήνυμα που θέλει να δώσει ο ΓΑΪΤΗΣ με τα έργα του

Μια καλή αρχή είναι να συμφωνήσουμε ότι στον κόσμο γύρω μας όλα είναι διαφορετικά ο κόσμος έχει ποικιλία χρώματα σχήματα κίνηση κι ο καθένας τα θέλω κι όνειρά του

Εδώ όλα τα παιδιά βιάζονται να μιλήσουν δε σηκώνουν χέρι κι ανυπομονούν για να δώσει το καθένα το δικό του στίγμα στον πολύπλοκο κόσμο μας

– άλλοι είναι ψηλοί άλλοι κοντοί άλλοι ξανθοί και άλλοι γέροι με γυαλιά

-άλλοι τρέχουν με τ’ αμάξι άλλοι δουλεύουν άλλοι κοιμούνται κι άλλοι πάνε στο διάστημα

– εγώ θέλω να γίνω πιλότος εγώ δασκάλα εγώ να πουλάω παιχνίδια κλπ….

– εμένα μ’ αρέσουν οι μπάρες εμένα τα κρουασάν εμένα τα τουβλάκια  κι εμένα τα πατατάκια και τα παραμύθια κλπ…

Γιατί λοιπόν ο καλλιτέχνης μας φτιάχνει ίδια τ’ ανθρωπάκια του; Τα παιδιά φυσικά δεν μπορούν ν’ απαντήσουν θέλουν βοήθεια.

Μα γιατί ο καλλιτέχνης θέλει να δείξει ότι αλλιώς είναι ο αληθινός κόσμος αλλιώς είναι φτιαγμένοι οι άνθρωποι κι αλλιώς θέλουν να μας φτιάξουν κάποιοι ισχυροί και δυνατοί που  κάνουν ό,τι θέλουν. Όταν όμως οι φωνές μας είναι πολλές και δυνατές δεν μπορούν να μας νικήσουν

Όπως στη μικρή μας τάξη  οι γνώμες  άλλες μοιάζουν άλλες διαφέρουν κι όλες ακούγονται για να βγει η καλύτερη απόφαση έτσι πρέπει να γίνεται κι έξω στον κόσμο των μεγάλων. Ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του όνειρα   και το κάθε παιδί τη δική του φωνή. Η κουβέντα συνεχίζεται και τελειώνει όταν με τα παιδιά καταλήγουμε στα συμπεράσματα που ήθελε κι ο Γαΐτης να μας δώσει με τα έργα του

     – ο κόσμος είναι ωραίος όταν έχει  πολλά  χρώματα  φωνές

     – δεν είμαστε όλοι το ίδιο  αλλά είμαστε ίσοι γιατί όλοι θέλουμε να έχουμε  καλά κι ωραία πράγματα 

     – ο κακός δε θα νικήσει όταν λέμε τη γνώμη μας ελεύθερα

     – είναι ωραίο όταν ο ένας ακούει τη γνώμη του άλλου τότε γίνονται σωστά πράγματα

     Τώρα τα παιδιά  μόνα τους θα δώσουν λίγη ελευθερία κίνηση και χρώμα στα ξύλινα ανθρωπάκια του Γαΐτη όχι πολλή τόση ώστε να πάρουν λίγη ευκαμψία και πλαστικότητα αλλά να θυμίζουν κι εκείνα του καλλιτέχνη 

Με αφορμή το έργο του Γαΐτη  « ΤΟ ΣΑΡΔΕΛΟΚΟΥΤΙ » 

Εμείς αρνούμαστε να μπούμε μέσα γι αυτό γυρίζουμε ανάποδα το χαρτί και …….

…βγαίνουμε από το σαρδελοκούτι και γινόμαστε ξανά ο εαυτός μας αυτό που είναι ο καθένας

Ο καθένας μας ξεχωριστός κι όλοι μαζί ένας κήπος από διαφορετικά χρώματα έτσι όπως ονειρευόταν τον κόσμο κι ο καλλιτέχνης

Όταν ξαπλώνουν τα παιδιά σε χαρτί του μέτρου κι απολαμβάνουν τη στιγμή…

…παίρνω το περίγραμμα του σώματος για τον καθένα

Όλα τα παιδιά διαπιστώνουν κάτι:   αφού  ο καθένας  είναι διαφορετικός από τον άλλο ο καθένας έχει διαφορετική σωματική διάπλαση από τον άλλο γιατί όλα τα περιγράμματα φαίνονται ίδια;

Μα ακριβώς γιατί λείπουν τα προσωπικά στοιχεία του καθενός 

Με σκέτο το περίγραμμα μοιάζουμε όλοι ίδιοι είμαστε όλοι απρόσωποι όπως μας φωνάζουν και τα ΞΥΛΙΝΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ του Γαΐτη

Γι αυτό και τα παιδιά που θέλουν και να φαίνονται και ν΄ακούγονται στη ζωή τους ξεκινούν να ζωγραφίζουν για να προσδιορίσουν το δικό τους παρουσιαστικό τη δική τους  ταυτότητα και το δικό τους εγώ ο καθένας στο σύνολο ενός πολύχρωμου εμείς 

έντονα χρώματα και τα σώματα γίνονται ουράνια τόξα

…καμιά μονοτονία κανένας δεν είναι απρόσωπος στον κόσμο των παιδιών

Όλοι θυμόμαστε δουλεύοντας για την « κοινωνία των Μελισσών » το μύθο του Οδυσσέα με τις Σειρήνες – εδώ στη φωτογρ. από το ίδρυμα Θεοχαράκη τα ΞΥΛΙΝΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ του ΓΑΪΤΗ  ταξιδεύουν  στην Οδύσσεια για να ενσαρκώσουν το γνωστό μας μύθο.

Τα παιδιά και ζωγραφίζουν το μύθο…

… και θα κόψουν  με ακρίβεια πάνω σε περιγράμματα για τα δικά μας ανθρωπάκια για το μύθο  ίδια με του Γ.ΓΑΪΤΗ

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ και οι ΣΕΙΡΗΝΕΣ  αυτή τη φορά από τα παιδιά του νηπιαγωγείου

Τα πρόσωπα που επαναλαμβάνονται προσφέρονται για μια πολύ ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική άσκηση

Σχεδιάζω με τη σειρά μου ένα ανθρωπάκι του Γαΐτη… 

και προτρέπω έναν έναν να επαναλάβει το περίγραμμα κάτι που απαιτεί ιδιαίτερη ακρίβεια και προσήλωση τεστάροντας έτσι τις γραφικές τους ικανότητες

Στο τέλος όλοι περηφανεύονται για το έργο τους -έκαναν ″πλήθος από κεφάλια ″ όπως κι ο καλλιτέχνης

Βλέπουμε τ’ ανθρωπάκια του καλλιτέχνη σε άλλη πόζα αυτή τη φορά  μπροστά από μια εφημερίδα    

Το έργο λέγεται ” ΟΙ ΛΑΘΡΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ” και θέλουμε να κάνουμε το ίδιο 

Τα παιδιά όχι μόνο κόβουν αλλά και τραβούν ίσες τις κάθετες κι οριζόντιες ρίγες για τα κουστούμια

Το αποτέλεσμα αποζημειώνει την προσπάθεια των παιδιών που θαυμάζουν το έργο τους

Βλέποντας αυτό το έργο του καλλιτέχνη με τα πολλά μάτια στ’ ανθρωπάκια…

…τα παιδιά όχι μόνο θα κόψουν

…αλλά με χάρακα θα τραβήξουν τις ρίγες κάτι που τα ενθουσιάζει

και στη συνέχεια θα σχεδιάσουν τα πολλά μάτια και θα μαυρίσουν τα κεφάλια

το τελικό αποτέλεσμα μας ενθουσιάζει όλους

κι άλλα ανθρωπάκια των παιδιών σε άλλο φόντο πάντα όμως  ίδια κι απαράλλαχτα όπως έκανε κι ο Γαϊτης

 

Βλέποντας τα ξύλινα ανθρωπάκια  του Γαΐτη στην τραμπάλα ένα έργο του τρισδιάστατο

 με μια θήκη από CD που είχα φυλάξει για τη γωνιά της χειροτεχνίας και δύο άδειες θήκες από ταινία συσκευασίας και ξυλάκια

έχουμε τα ίδια ανθρωπάκια που κάνουν τραμπάλα για να τα παίζουν τα παιδιά

Η  Γεωργία μας ζωγραφίζει τον καλλιτέχνη και γράφει μόνη της τον τίτλο  γιατί  τελικά θαυμάζοντας το ΓΙΑΝΝΗ ΓΑΪΤΗ

εμείς εμπνεόμαστε και δημιουργούμε μαζί του. 

Η έκθεση των έργων μας στο χώρο του σχολείου …

…ας γίνει για όλους μας κίνητρο και αφορμή για δράση και προβληματισμό. Τα έργα του ΓΑΪΤΗ  που ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο για να διακοσμήσουν   δημόσιους χώρους ιδρύματα και μουσεία  θα είναι πάντα εκεί για να μας φωνάζουν να μη γινόμαστε μια μάζα από απρόσωπους αλλά ένα πλήθος με συνείδηση ψυχή και δυνατή φωνή απ’ τον καθένα!