Στο πλαίσιο της θεματικής δεξιοτήτων «Είμαστε όλοι διαφορετικοί και όλοι ίσοι»  και με αφορμή την ανάγνωση της ιστορίας “Μοιάζουμε διαφορετικοί, αλλά είμαστε ίδιοι” συζητήσαμε και εντοπίσαμε τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ μας αλλά και με άλλους ανθρώπους όσον αφορά την εμφάνιση, τον τρόπο ζωής, τις ανάγκες, τις προτιμήσεις και τις συνήθειες. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ζευγάρια, παρατήρησαν τους συμμαθητές τους και έφτιαξαν τα πορτρέτα ο ένας του άλλου. Ακόμη με την βοήθεια του Βίκτορα (μασκότ της τάξης μας) έπαιξαν παιχνίδια!

Το απίθανο ποντικάκι  και ο παρδαλός  Έλμερ μας βοήθησαν να αναγνωρίσουμε την σημασία της μοναδικότητας και πόσο ξεχωριστοί είμαστε ο καθένας για διαφορετικούς λόγους!

         

 

Στη συνέχεια μάθαμε για τις αισθήσεις μας και πώς μας βοηθούν να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας! Πώς είναι άραγε όταν δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάποια από αυτές; Παίξαμε παιχνίδια και προβληματιστήκαμε πάνω στο θέμα αυτό.

Πώς είναι η καθημερινότητα άραγε για κάποιον χωρίς μια από τις αισθήσεις του ή χωρίς κάποιο από τα άκρα του; Συζητάμε για την αναπηρία, τις ανάγκες, τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι άνθρωποι με κινητικές αναπηρίες, με τύφλωση, κώφωση, κλπ. Βλέπουμε εικόνες και βίντεο όπως τα παρακάτω:

Συζητάμε ακόμη για την δύναμη ψυχής των ανθρώπων που έχουν αναπηρία, το τι μπορούν να κάνουν και για προσωπικότητες που διέπρεψαν σε διάφορους τομείς όπως η τέχνη (Frida Kahlo), η επιστήμη (Stephen Hawking), ο αθλητισμός (Emmanuel Yeboah), κ.α.

Προσπαθώντας να μπούμε στην θέση τους, δοκιμάζουμε κι εμείς να περπατήσουμε με κλειστά μάτια αποφεύγοντας τα εμπόδια με μπαστούνι, όπως οι τυφλοί, αλλά και να ζωγραφίσουμε με το στόμα και τα πόδια όπως οι άνθρωποι χωρίς χέρια.

Τέλος, διαβάσαμε το παραμύθι με τα χρώματα και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος θα ήταν μονότονος και βαρετός αν ήμασταν όλοι ίδιοι!! Ακόμη, επισκέφθηκε το σχολείο μας η Αργυρώ, ένα παιδί με κινητική αναπηρία που χρησιμοποιεί αναπηρικό καροτσάκι για να μετακινείται. Τα παιδιά είχαν πολλές ερωτήσεις να της κάνουν και ύστερα σκέφτηκαν τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαμε να παίξουμε μαζί της, να την βοηθήσουμε να είναι πιο άνετη η καθημερινότητά της μέσα σε μια τάξη αλλά και να είναι αυτόνομη.