Η
ιστορία του χαρταετού φαίνεται ότι ξεκινά από το 1000 π.Χ. Ο πρώτος χαρταετός που κατασκεύασαν οι Κινέζοι ήταν από μετάξι και μπαμπού και είχε τη μορφή δράκου. Ο «δράκος» αποτελούσε για την Κίνα ιερό – θεϊκό σύμβολο και αντικείμενο θαυμασμού και λατρείας. Στη συνέχεια, ταξιδεύοντας μέχρι την Ιαπωνία, εμπλουτίστηκε περισσότερο από πλευράς κατασκευής. Εκεί πήρε τη μορφή των Σαμουράι ενώ στην Ινδία οι χαρταετοί έχουν τις ρίζες τους στην Ινδουιστική μυθολογία. Τον 4ο αιώνα π.Χ. ο μαθηματικός και αρχιμηχανικός Αρχύτας (440-360 π.Χ.), από τον Τάραντα της Νότιας Ιταλίας, χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον χαρταετό. Το 1752 ο Βενιαμίν Φραγκλίνος διαπίστωσε, με τη βοήθεια ενός χαρταετού, τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας και έφτιαξε το αλεξικέραυνο. Τον 18ο αιώνα ο Σκωτσέζος μετεωρολόγος Alexander Wilson χρησιμοποίησε χαρταετούς προκειμένου να ανυψώσει θερμόμετρα μέχρι τα 3000 πόδια. Στόχος του ήταν να μπορέσει να καταγράψει τις διαφορές θερμοκρασίας στα μεγάλα υψόμετρα.
Σε κάθε χώρα πάντως, το πέταγμα του χαρταετού, συσχετίζεται με διαφορετικές παραδόσεις.
Στην Κίνα, το πέταγμα του χαρταετού, αποτελεί ολόκληρη ιεροτελεστία αφού διοργανώνεται και διαγωνισμός για την ανάδειξη του καλύτερου.
Στην Ιαπωνία πάλι έχουμε το έθιμο «Κοντομόνο-χι». Σύμφωνα μ’ αυτό το έθιμο, το οποίο και σημαίνει «η μέρα των παιδιών», οι οικογένειες που έχουν μικρό γιο φτιάχνουν πελώριους χαρταετούς σε σχήμα «κυπρίνου», μεγάλου δηλαδή ψαριού, στους οποίους έχουν δέσει πολύχρωμες κορδέλες και αφού τους στηρίξουν σε ένα μεγάλο στύλο στην αυλή του σπιτιού, τους αφήνουν να ανεμίζουν. Οι χαρταετοί – κυπρίνοι, συμβολίζουν την οικογένεια του κάθε σπιτιού.
Στην Ινδία έχουμε το έθιμο «Basant». Αυτό είναι ένα έθιμο που πραγματοποιούν κάθε χρόνο τον Φεβρουάριο προκειμένου να υποδεχτούν την άνοιξη. Είναι μια μεγάλη γιορτή, ένα ξέφρενο πάρτι, που το περιμένουν με μεγάλη ανυπομονησία μεγάλοι και μικροί. Με τους πολύχρωμους χαρταετούς τους γεμίζουν με χρώματα και σχήματα τους ουρανούς, από το πρωί ίσαμε το βράδυ.
Η καθαρά Δευτέρα κατά την Ορθόδοξη εκκλησία είναι η μέρα που ο άνθρωπος καθαρίζεται ψυχικά και σωματικά και προετοιμάζεται για τη μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής. Οι επόμενες ημέρες που ακολουθούν μέχρι την ημέρα του Πάσχα, είναι ημέρες νηστείας και κάθαρσης της ψυχής και του σώματος εξού και ο χαρακτηρισμός «Καθαρά». Έτσι λοιπόν νηστίσιμα εδέσματα όπως λαγάνα (αζύμωτο ψωμί), ταραμάς, χόρτα κά. γεμίζουν τα τραπέζια εκείνη την ημέρα. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι ότι ανήμερα της Καθαράς Δευτέρας, η εκκλησία θυμάται την έξοδο των Προπατόρων, Αδάμ και Εύας από τον παράδεισο, εξαιτίας της ανυπακοής τους, χάνοντας ότι τους χαρίστηκε απλόχερα, ακόμα και τη σχέση με το Θεό.
Το πέταγμα του χαρταετού είναι αναπόσπαστο κομμάτι και της δικής μας Ελληνικής παράδοσης και έχει τη δική του ξεχωριστή θέση την Καθαρά Δευτέρα ενώ το βέβαιο είναι ότι προσφέρει χαρά και διασκέδαση σε μικρούς και μεγάλους.
Μια πιθανή εξήγηση για το τι συμβολίζει το πέταγμα του χαρταετού είναι ότι συμβολίζει την ανάγκη του ανθρώπου για εξύψωση πνευματική και ψυχική. Το βλέμμα είναι στραμμένο στον ουρανό και το σκίρτημα χαράς που νιώθουμε, όταν καταφέρνουμε να τον δούμε να πετάει ψηλά, είναι πολύ μεγάλο. Ίσως γιατί κατά βάθος ευχόμαστε να μπορούσαμε να βρεθούμε κι εμείς μαζί του εκεί ψηλά. Όποιος δεν πέταξε ποτέ χαρταετό, δεν έστρεψε το βλέμμα όσο ψηλά χρειάζεται…Αμόλα καλούμπα λοιπόν και μακριά από τα καλώδια της ΔΕΗ…
ΠΗΓΕΣ
www.pontos-news.gr
www.my-family.gr
www.nomika-epilekta.gr
