Κατηγορία: 6 Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας

Με αφορμή την Πανελλήνια Ημέρα κατά της Βίας στο Σχολείο (6 Μαρτίου), πραγματοποιήθηκαν  σχετικές δραστηριότητες  με σκοπό την περαιτέρω ευαισθητοποίηση των νηπίων μας στο ανησυχητικό φαινόμενο της βίας , ώστε να περιοριστούν οι πιθανότητες εκδήλωσής της και να αποτραπούν οι αρνητικές της συνέπειες στις διαπροσωπικές σχέσεις των παιδιών.

Έτσι αρχικά παρατηρήσαμε εικόνες όπου κάποια παιδιά ασκούν βία σε άλλα και συζητήσαμε τι βλέπουν,πώς νιώθει ένα παιδί όταν του συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο ,αν έχουμε ζήσει παρόμοια περιστατικά στη ζωή μας και πού μπορούμε να απευθυνθούμε  για βοήθεια αν  συμβεί κάτι τέτοιο σε μας ή αν  το δούμε να συμβαίνει σε κάποιον άλλο.

Ύστερα από την συζήτηση τα παιδιά μας είπαν λέξεις και εκφράσεις που κάνουν την καρδιά μας χαρούμενη ή λυπημένη όταν τις ακούμε από κάποιον.Έτσι σε δυο καρδιές γράψαμε όλα όσα μας έλεγαν  και τα ονομάσαμε γλυκά και πικρά λογάκια. Τα παιδιά αποφάσισαν πως δεν είναι σωστό να χρησιμοποιούν τα πικρά λογάκια στους φίλους τους γιατί τους στεναχωρούν και πως μόνο τα γλυκά λόγια αξίζουν να λέγονται και να ακούγονται.Στη συνέχεια με μια μεγάλη ομαδική αγκαλιά  επισφράγισαν την απόφασή τους με μια υπόσχεση που ελπίζουμε να τηρηθεί και να μην ξεχαστεί!

Έπειτα διαβάσαμε το παραμύθι

Η Μόνα σε καινούριο σχολείο

και αφού συζητήσαμε ,το καθένα ζωγράφισε ότι του έκανε εντύπωση από το παραμύθι.

Τέλος παίξαμε ένα επιδαπέδιο ομαδικό παιχνίδι,στο οποίο αντί για πιόνια υπήρχαν δυο παιδιά που έπρεπε να φτάσουν από την αρχή έως το τέλος περνώντας από χρωματιστά τετράγωνα.Τα υπόλοιπα παιδιά χωρίστηκαν σε αγόρια και κορίτσια και ανέλαβαν να ρίχνουν με την σειρά το ζάρι και να λένε στο πιόνι-φίλο τους πόσα βήματα να κάνει.Είχαμε τοποθετήσει όμως κάποιες εικόνες στα τετράγωνα που έδειχναν βία ή φιλία.Οι κανόνες μπήκαν από τα παιδιά που αποφάσισαν πως αν το πιόνι-φίλος  τους πέσει σε εικόνα βίας πάει δυο τετράγωνα πίσω και αν πέσει σε εικόνα φιλίας πάει δυο τετράγωνα μπροστά.Όποιος έφτανε πρώτος κέρδιζε….μα τι άλλο από την αγκαλιά των φίλων του!Το παιχνίδι τους άρεσε πολύ και αν υπήρχε χρόνος θα παιζόταν για τέταρτη συνεχόμενη φορά..

Όχι λοιπόν στη βία παιδιά ,ζήτω η φιλία όχι μόνο για σήμερα άλλα για πάντα!

Σήμερα (με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στη σχολική βία)γνωρίσαμε στα παιδιά τον φίλο μας  Αριστείδη ,ένα παιδάκι που δεν περνούσε πολύ καλά στο σχολείο του.Ο Αριστείδης ήταν το περίγραμμα ενός ανθρώπου σε χαρτί χωρίς όμως στόμα.Στα παιδιά παρουσιάσαμε εικόνες που έδειχναν τι του έκαναν  κάποιοι και τα παροτρύναμε να μας πουν τι νόμιζαν πως έλεγαν οι εικόνες αυτές. Τα λόγια τους γράφονταν στο σώμα του φίλου μας…Δεν σε έχουμε φίλο, είσαι χαζός, είσαι χόντρος, είσαι άταχτος,θα φας κλωτσιά ήταν λίγα από τα λόγια που υπέθεσαν τα παιδιά πως μαρτυρούσαν οι εικόνες. Πως νιώθει άραγε το παιδάκι αυτό;

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τέλος αποφασίσαμε σε ένα άλλο χαρτί να πάρουμε πίσω τα άσχημα λόγια που άκουσε το παιδάκι μας και να γεμίσουμε το σώμα του μόνο με όμορφες λέξεις. Συγνώμη, έλα να παίξουμε, είσαι ο καλύτερος φίλος μας,σε αγαπάμε ήταν λίγα μόνο από τα όμορφα αυτή τη φορά λόγια που γράφτηκαν στο κορμί του νέου Αριστείδη μας,που νιώθει τώρα χαρά και ευτυχία ,όπως είπαν τα παιδιά και που μόνο ένα πλατύ και αληθινό χαμόγελο του ταιριάζει…Ο Αριστείδης μας ένιωσε την  χαρά της αποδοχής ,της προστασίας και του σεβασμού και αυτό θέλουμε να πιστεύουμε πως θα μείνει τελικά στις ψυχές των παιδιών μας για να μη τσαλακωθεί ποτέ πια κανένας Αριστείδης σε όλο τον κόσμο…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η ιδέα έχει παρθεί από το διαδίκτυο.

 

Η ημέρα αυτή δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από το χώρο του νηπιαγωγείου.Οι κλήσεις στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056 καθημερινά αυξάνονται σε σχέση με το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού ή αλλιώς bullying . Γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές καλούν ζητώντας συμβουλές για το πώς να διαχειριστούν τέτοια φαινόμενα, μέσα στα οποία νοιώθουν εγκλωβισμένοι.Σχολικός εκφοβισμός  δεν είναι μια διαμάχη, σύγκρουση μεταξύ δυο μαθητών ή μαθητριών, δεν είναι το πείραγμα, το αστείο προς κάποιον συμμαθητή που γίνονται σε συγκεκριμένο χρόνο, δεν έχουν συνέχεια και δεν επηρεάζουν  την συναισθηματική κατάσταση των παιδιών. Ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα πιο σύνθετο φαινόμενο που αυτό που τον ξεχωρίζει από το πείραγμα και τον τσακωμό, είναι η ένταση του, η διάρκεια του,  η ανισορροπία δύναμης μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών και η συναισθηματική επίδραση που έχει πάνω στα παιδιά.

Τις περισσότερες φορές τα παιδιά που βιώνουν εκφοβισμό δεν το λένε σε κανένα γιατί:

 Ντρέπονται.

Η ντροπή είναι ένα συναίσθημα που ακολουθεί τον σχολικό εκφοβισμό καθώς τα παιδιά νοιώθουν ότι όλοι γελάνε μαζί τους

 Φοβούνται.

Τα παιδιά θεωρούν ότι δεν μπορεί να γίνει κάτι και φοβούνται ότι ο οποιοσδήποτε χειρισμός θα θυμώσει το παιδί ή τα παιδιά που το εκφοβίζουν και τα πράγματα θα χειροτερεύσουν

 Νοιώθουν ότι φταίνε.

Η σκέψη των παιδιών είναι ενοχική και ιδιαίτερα σε καταστάσεις βίας. Θεωρούν ότι εκείνα φταίνε, ότι εκείνα προκάλεσαν αυτή την κατάσταση

 Σκέφτονται ότι θα  απογοητεύσουν / στενοχωρήσουν τους γονείς τους.

Όλα τα παιδιά αποζητούν την αγάπη και τον θαυμασμό των γονιών τους. Θεωρούν λοιπόν ότι αν μάθουν οι γονείς τους αυτό που συμβαίνει θα απογοητευτούν και θα στενοχωρηθούν.

Γι’ αυτό οι γονείς θα πρέπει:

•  Να παρατηρήσουν τη συμπεριφορά του παιδιού τους. Οποιαδήποτε ξαφνική και χωρίς εμφανή αιτία αλλαγή στη συμπεριφορά τους, στη διάθεση τους, στην όρεξη τους, στον ύπνο τους, στη γνώμη τους για κάποια άτομα, στη σχολική τους παρουσία,  στην σχολική τους επίδοση πρέπει να τους προβληματίσει και διακριτικά να διερευνήσουν τι συμβαίνει.
•  Εάν αντιληφθούν ότι το παιδί τους βιώνει εκφοβισμό θα πρέπει σε πλαίσιο ασφάλειας και εμπιστοσύνης να κουβεντιάσουν με το παιδί τους για την εμπειρία του και γενικά για το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού
•  Να αποενοχοποιήσουν το παιδί.
•  Να εξηγήσουν στο παιδί ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του φέρεται έτσι
•  Να επιβραβεύσουν το παιδί που συμμετείχε στην κουβέντα και αποκάλυψε σημαντικά πράγματα
•  Να μην βάλουν το παιδί σε διαδικασίες αντεκδίκησης. Δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα
•  Να αναδείξουν στο παιδί τη σημασία του να έχει επικοινωνία με το δάσκαλο και να εξηγήσουν τη διαφορά του «μαρτυράω» από το «ζητάω» βοήθεια
•  Να θυμούνται ότι ο στόχος είναι να βοηθήσουν το παιδί τους και όχι να τιμωρηθεί το άλλο παιδί
•  Να επικοινωνήσουν με το δάσκαλο
•  Σε όλες τις περιπτώσεις θα πρέπει να επικοινωνήσουν με την  Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα ΠαιδιάSOS 1056, δωρεάν και ανώνυμα, η οποία είναι στελεχωμένη με κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους και λειτουργεί όλο το 24ώρο.

Εμείς με αφορμή το παραμύθι Η Μόνα στο καινούριο σχολείο συζητήσαμε για το τι είναι βία και πώς την αντιλαμβανόμαστε,για τα συναισθήματα που μας προκαλεί και για τους τρόπους αντιμετώπισής της.Ύστερα τα παιδιά πήραν τα δαχτυλοκουκλάκια της τάξης και αποφάσισαν να δραματοποιήσουν την ιστορία…