Η Ειρεσιώνη (από το είρος = έριον, μαλλίον) στην αρχαία Ελλάδα ήταν κλαδί αγριελιάς στολισμένο με κορδέλες (ταινίες) από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λπ., εκτός του μήλου και του αχλαδιού). Αποτελούσε σύμβολο ευφορίας και γονιμότητας. Παιδιά που και οι δυο γονείς τους βρίσκονταν στη ζωή γύριζαν από σπίτι σε σπίτι και εύχονταν στους οικοδεσπότες τραγουδώντας ευχές και παινέματα. Στην Αθήνα, γιορτάζοντας τα Πυανέψιa ή τα Θαργήλια ή τα Διονύσια, το μήνα Ποσειδαίωνα (15 Δεκεμβρίου-15 Ιανουαρίου) κρεμούσαν την Ειρεσιώνη στο ιερό του Απόλλωνα και στις εξώπορτες των σπιτιών για ένα χρόνο, ενώ στη συνέχεια την έκαιγαν σε φωτιά.

Τα παιδιά και οι οικογένειες τους αναβιώνουν το έθιμο κατά την διάρκεια της Χριστουγεννιάτικης Γιορτής δένοντας λευκά  και κόκκινα νήματα σε κλαδιά ελιάς κάνοντας χριστουγεννιάτικες ευχές.