Ποιος είδε άνοιξη καιρό… λιβάδια ανθισμένα
χωρίς ανθρώπους και παιδιά να τρέχουν να χαρούνε; (Δ. Α.)

Ποιος είδε άνοιξη καιρό…θανάτους κάθε μέρα,
βάρκες και να είναι δεμένες τα αγάλματα να παίζουν; (Γ. Κ.)

Ποιος είδε άνοιξη καιρό…άδεια τα δρομάκια,ερημωμένα τα σοκάκια; (Φ. Θ.)

Ποιος είδε άνοιξη καιρό…δίχως χαρές και γέλια ;

Έφυγαν από τα στόματα όλων των ανθρώπων. (Ά. Αθ.)

Ποιος είδε άνοιξη καιρό…παιδιά να μη γελάνε,
παιχνίδια ,γέλια,ξεγνοιασιά να μην υπάρχουν στο σχολειό; (Δ. Η.)

Ποιος είδε άνοιξη καιρό…οι παππούδες να μη μπορούν
τα εγγόνια ν’ αγκαλιάσουν  που τόσο λαχταρούν; (Π. Κ.)

Ποιος είδε άνοιξη καιρό…ο κόσμος μακριά από συγγενείς
πανδημία να χάνονται πολλοί, μικροί ,μεγάλοι; (I. Κ.)

Ποιος είδε άνοιξη καιρό…δίχως τα γέλια των παιδιών
με ανθρώπους απομονωμένους, ήσυχους και χωρισμένους; (Γ. Γ.)

Ποιος είδε άνοιξη καιρό… παιδιά μέσα στα σπίτια,
αυλές σχολείων μονάχες δίχως φωνές και γέλια; (Μ. Γ.)

Ποιος είδε άνοιξη καιρό…οι δρόμοι να είναι άδειοι
χωρίς παιδικές φωνές και χαρές; (Β. Ζ.)

Ποιος είδε άνοιξη καιρό…μόνο στην υπεραγορά και το σκύλο σου βόλτα
να μπορείς να πας; (Π. Ζ.)

Ποιος είδε άνοιξη καιρό…το πάρκο μια σκέτη ερημιά,
το Πάσχα χωρίς αρνί στη σούβλα; (Α. Β.)

Ποιος είδε άνοιξη καιρό…τους φίλους να ζητάει,
ν’ απαγορεύεται να τους βρει
αλλά από μακριά να τους μιλάει; (Λ. Κ.)

Ποιος είδε άνοιξη καιρό…σχολεία χωρίς παιδιά,
ανθρώπους να μην αγκαλιάζονται σφιχτά;  (Χ. Ε.)

Ποιος είδε άνοιξη καιρό… ανθρώπους μες στη θλίψη;
Είναι η μόνη άνοιξη που σε κανέναν δε θα λείψει. (Ι. Γ.)