Η 3η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία και είναι μια ημέρα αφύπνισης και ευαισθητοποίησης όλων των ανθρώπων και κυρίως των μικρότερων ηλικιών για το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι, ανάπηροι και μη, είναι ίσοι και έχουν τα ίδια δικαιώματα στην εκπαίδευση, στην εργασία, στη ζωή γενικότερα.
Στην ευαίσθητη προσχολική ηλικία προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε το θέμα με γνώμονα την αγάπη και την αποδοχή, την ομαδικότητα και τη συνεργασία.
Μάθαμε για τις αναπηρίες που μπορεί να έχει κάποιος, σωματικές και νοητικές, πώς εκδηλώνονται, πώς δυσκολεύουν τη ζωή του.
Προσπαθήσαμε να “μπούμε στα παπούτσια” τους…Πώς θα ήταν αν…δεν μπορούσα να δώ.., αν δεν μπορούσα να μιλήσω και να ακούσω…, αν δεν είχα χέρια;
-
-
Βοηθώ τη φίλη μου που δεν βλέπει να πάρει την τσάντα του
-
-
Βοηθώ τη φίλη μου να πάει στη γωνιά της ζωγραφικής.
-
-
Δεν μπορώ να μιλήσω και με τη νοηματική δείχνω ότι πεινάω
-
-
Δείχνω ότι πονάει η κοιλιά μου
-
-
Δεν έχω χέρια.. μπορώ να ζωγραφίσω;
-
-
Σίγουρα θα προσπαθήσω!
Τέλος, αναζητήσαμε τρόπους να διευκολύνουμε τη ζωή τους και ως άνθρωποι ατομικά, αλλά και το κράτος πώς μπορεί να βελτιώσει τη ζωή τους. Για παράδειγμα, διαπιστώσαμε ότι στο σχολείο μας υπάρχει και ράμπα και ασανσέρ για άτομα με κινητικά προβλήματα. Στα άλλα σχολεία όμως;

Παίξαμε παιχνίδια, ψηφιακά και επιτραπέζια, παρακολουθήσαμε βίντεο και δημιουργήσαμε μια ομαδική αφίσα.
-
-
-
-
-
-
Δημιουργούμε τη λέξη ΑΓΑΠΗ με το αλφάβητο της νοηματικής
-
-
Η αφίσα μας
Το παρήγορο είναι ότι τα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν υπέροχες ιδέες, γνωρίζουν πολλά περισσότερα από όσα νομίζουμε και, το κυριότερα, έχουν μια τεράστια αγκαλιά για όλους!