Ήταν η ώρα του μεσημεριανού, όταν ένας χτύπος ακούστηκε στην πόρτα του σπιτιού μας. Ακούστηκε βιαστικός και ανυπόμονος. Κατάλαβα, ότι μια από τις υπηρέτριες έτρεξε να ανοίξει, αφού ένιωσα τους γδούπους των βημάτων της που τάραξαν το ξύλινο πάτωμα, έπειτα άκουσα το τρίξιμο της πόρτας. Ακολούθησαν και άλλοι γδούποι που πλησίαζαν. Το γεγονός ότι βρισκόμουν στη κουζίνα του σπιτιού μου έδινε την πολυτέλεια να ακούσω τη συζήτηση που γινόταν στο σαλόνι, δίπλα. Ήταν η φωνή του κ.Δημαδη, δασκάλου της κόρης μου, ήμουν σίγουρη. Μιλούσε, γεμάτος ενθουσιασμό μπορούσα να το καταλάβω, οι λέξεις όμως μου ξέφευγαν. Μήνυσα σε μια υπηρέτρια να με βοηθήσει να πάω πιο κοντά στην πόρτα για να ακούσω καλύτερα. Μόλις κατάλαβα το θέμα της συζήτησης, ένιωσα μια ελπίδα να σκιρτάει μέσα μου. Ήταν η ελπίδα για την ελευθερία. Η ελευθερία για ΄μένα είναι υπέρτατο αγαθό, την επιθυμώ τόσο πολύ που τα όνειρά μου και οι σκέψεις μου κατακλύζονται από αυτή. Τουλάχιστον την φαντάζομαι γιατί πρακτικά, δεν πρόκειται να τη δω ποτέ. Γενικά δεν βλέπω τίποτε, όμως φαντάζομαι αρκετά.
Ζητώ από την υπηρέτρια να με οδηγήσει στο κρεβάτι μου. Με το που ξαπλώνω χιλιάδες σκέψεις τρέχουν στο μυαλό μου. Η κύρια ανησυχία μου, είναι για το μέλλον της κόρης μου. Χτες μου διάβασε ένα από τα ποιήματά της, συγκινήθηκα αλλά το έκρυψα. Άλλωστε η σχέση μας ποτέ δεν ήταν τόσο στενή. Από μωρό παιδί, την πήραν μακριά μου, μονάχα την τάιζα για όσο χρειαζόταν, έπειτα λέγοντας ότι δεν μπορώ να τη βοηθήσω σε τίποτα άλλο πια, ανέθεσαν την ανατροφή της στις υπηρέτριες και τους δασκάλους. Παρόλα αυτά καταλαβαίνω πόσο πιεσμένη είναι, αναγκασμένη να ζει διαρκώς στο σπίτι, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ελευθερίες. Έπειτα, όταν θα παντρευτεί τα πράγματα δεν θα καλυτερέψουν για αυτή. Η εποχή μας θέλει τις γυναίκες πιστές στον σύντροφό τους, χωρίς να έχουν βούληση παρά μόνο υποχρεώσεις. Συλλογίζομαι ότι, για τον ίδιο λόγο δεν μπορώ να τη βοηθήσω καθόλου, όχι μόνο διότι είμαι τυφλή, αλλά γιατί κανείς ποτέ δεν θα έπαιρνε στα σοβαρά την άποψή μου. Για αυτό, η μόνη μου ελπίδα είναι η απελευθέρωση, ναι μεν από τη σκλαβιά των κατακτητών αλλά πιότερο, από τις απόψεις μας. Αν σαν άνθρωπος έχω ένα θετικό, αυτό είναι ότι σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ανθρώπους που μπορούν να δουν αλλά είναι επιφανειακοί, εγώ που δεν μπορώ να δω, μπορώ να σκέφτομαι και να έχω κρίση. Η κόρη μου μπορεί και τα δύο.

Λεβεντοπουλου Γεωργία