1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΡΓΟΥΣ ΟΡΕΣΤΙΚΟΥ

Την τιμητική τους έχουν σήμερα 30 Ιανουαρίου οι τρεις Ιεράρχες, με τα σχολεία και τα πανεπιστήμια να μένουν κλειστά για να τιμήσουν τους προστάτες των Γραμμάτων. Ποίοι ήταν όμως οι τρεις Ιεράρχες και γιατί τους τιμούμε;

Με τον όρο Τρεις Ιεράρχες, αναφερόμαστε συνοπτικά στους τρεις επιφανείς Αγίους και θεολόγους, Βασίλειο τον Μέγα, Ιωάννη τον Χρυσόστομο και Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό.

Για τη σοφία τους και τη χριστιανική τους ζωή, η Ορθόδοξη Εκκλησία τους ονόμασε αγίους και γιορτάζουν ο καθένας ξεχωριστά. Αλλά επειδή δημιουργήθηκε μια διαφωνία μεταξύ των χριστιανών για το ποιος από τους τρεις πρόσφερε τα περισσότερα, αποφασίστηκε και καθιερώθηκε από τα τέλη του 4ου αιώνα να υπάρχει και για τους τρεις μια κοινή γιορτή στις 30 Ιανουαρίου κάθε έτους.

Βασίλειος ο Μέγας

Ο Άγιος Βασίλειος ή Βασίλειος Καισαρείας, υπήρξε επίσκοπος Καισαρείας και θεωρείται Πατέρας της Εκκλησίας και ένας εκ των μεγαλύτερων θεολόγων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η συμβολή του στην χριστιανική θεολογία θεωρείται κεφαλαιώδης ενώ σ΄αυτόν αποδίδεται και η «θεία λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου». Ο Μέγας Βασίλειος σπούδασε στην Αθήνα και θεωρούσε πολύ σημαντική τη μελέτη των κλασσικών συγγραφέων και της ελληνικής φιλοσοφίας, φυσικά υπό το χριστιανικό πρίσμα. Η συμβολή του στην ανάπτυξη των γραμμάτων και της φιλανθρωπίας τον κατέστησαν μια από τις μεγαλύτερες μορφές της Χριστιανικής παράδοσης.

Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Θεωρείται πως η γλώσσα του «έσταζε μέλι» καθώς υπήρξε ο πιο χαρισματικός ρήτορας της εποχής του. Διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και αφιέρωσε τη ζωή του στην ανάπτυξη της φιλανθρωπίας. Μάλιστα τα ημερήσια συσσίτεια που οργάνωσε έτρεφαν 7.000 ανθρώπους!

Στον τομέα της φιλοσοφίας, μπορεί να απέρριπτε τις θεωρίες των αρχαίων Ελλήνων περί Θεού ωστόσο δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει τις εργαλειακές μεθόδους της φιλοσοφίας τους προκειμένου να αναπτύξει μια συστηματική θεολογία.

Στη ζωή του υπήρξε υπόδειγμα ασκητή ενώ δεν παρέλειπε να καταδικάζει εκείνους τους ιερείς που πλούτιζαν από την ιδιότητά τους. Ήταν τέτοια η σκληρή κριτική που ασκούσε στους Αυτοκράτορες, που τελικά η αυλή τον κυνήγησε και τον εξόρισε. Όμως η φήμη του τον ξεπέρασε αφού θεωρείται Άγιος από όλες σχεδόν τις χριστιανικές ομολογίες.

Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός

Γνωστός και με το προσωνύμιο «θεολόγος», ο Γρηγόριος υπήρξε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης τον 4ο αιώνα. Η επιρροή του στην Τριαδική θεολογία θεωρείται τόσο σημαντική που έγινε γνωστός ως «Τριαδικός Θεολόγος». Τα περισσότερα από τα έργα του επηρεάζουν τους σύγχρονους θεολόγους, ειδικά όσον αφορά τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Υπήρξε φίλος του Μεγάλου Βασιλείου καθώς και του αδελφού του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης.

Ήταν σφοδρός οπαδός των γραμμάτων και επιθυμούσε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ ελληνόφωνων και λατινόφωνων θεολόγων της εποχής του. Εκτός από εξαιρετικός θεολόγος όμως, υπήρξε και πολύ καλός ποιητής, αφού έγραψε αρκετά ποίηματα με θεολογικά και ηθικά θέματα.

Πηγή: Ποιοι ήταν οι τρεις Ιεράρχες που γιορτάζουν σήμερα | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/316086/poioi-itan-oi-treis-ierarhes-poy-giortazoyn-simera#ixzz4XHMSPqiI

Το σπάσιμο του ροδιού, αποτελεί μια από τις πιο διαδεδομένες παραδόσεις της ελληνικής Πρωτοχρονιάς.

Το έθιμο με το σπάσιμο του ροδιού στην είσοδο του σπιτιού, την Πρωτοχρονιά, έχει περάσει από γενιά σε γενιά, αφήνοντας μάλιστα τη φράση «έσπασε το ρόδι», κληρονομιά στην ελληνική γλώσσα.
Το πρωί της Πρωτοχρονιάς λοιπόν, ο νοικοκύρης του σπιτιού παίρνει μαζί του στη Θεία Λειτουργία ένα ρόδι, το οποίο, αφού ο ιερέας το λειτουργήσει, το επιστρέφει σπίτι.

Μπαίνοντας στο σπίτι ο νοικοκύρης για να κάνει ποδαρικό με το δεξί, σπάει το ρόδι πίσω του, ώστε να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και παράλληλα αναφωνεί «με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά».

Το έθιμο κρατάει από πολύ παλιά και είναι διαδεδομένο σε όλη τη χώρα, ωστόσο δεν έχει αποσαφηνιστεί μέσα από τη λαϊκή παράδοση γιατί το ρόδι έμελε να γίνει πρωτοχρονιάτικο γούρι.

Μία ώρα πίσω θα γυρίσουμε τους δείκτες του ρολογιού τα ξημερώματα της Κυριακής 26/10/104. Γιατί όμως μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία;
Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος ήταν ο εμπνευστής αυτής της ιδέας την οποία «συνέλαβε» το 1784, ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα, κατατέθηκε πρόταση στη βρετανική
κυβέρνηση για αλλαγή της ώρας από τον Γουίλιαμ Γουίλετ, ο οποίος σε σχετικό άρθρο του έκανε εκτενή αναφορά στη «σπατάλη του φυσικού φωτός».
Η πρώτη εφαρμογή αυτής της ιδέας στην πράξη έγινε στον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο με σκοπό να εξοικονομηθούν ενεργειακοί πόροι. Στην συνέχεια το μέτρο καταργήθηκε και ύστερα από την ενεργειακή κρίση του 1973, ήρθε για να… μείνει.
Στην Ελλάδα μέτρο της αλλαγής της ώρας υιοθετήθηκε το 1973. Το 1997 η κυβέρνηση διατύπωσε τη σκέψη να μην εφαρμόσουμε τη θερινή ώρα ώστε να συγκλίνουμε «ωρολογιακώς» με την κεντρική Ευρώπη, αλλά πρυτάνευσαν σοφότερες σκέψεις. Σήμερα περίπου στις 70 χώρες εφαρμόζουν το μέτρο αυτό.
Έως το 1996 στην Ε.Ε. κάθε χώρα εφάρμοζε το μέτρο αυτό σύμφωνα με τα δικά της «θέλω», ώσπου οι Βρυξέλλες ανέλαβαν και οι αλλαγές της ώρας πλέον γίνονται ως εξής:

Η χειμερινή ώρα κατά την οποία γυρίζουμε τους δείκτες μία ώρα πίσω ισχύει από την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου
Η θερινή ώρα κατά την οποία γυρίζουμε τους δείκτες μία ώρα μπροστά ισχύει από την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου.

Η αλλαγή της ώρας είναι κατοχυρωμένη με κοινοτική οδηγία (2000/C 337 Ε/18).
Επειδή κάποια πράγματα πρέπει να μένουν σταθερά σε αυτό τον κόσμο, η ώρα Γκρίνουιτς δεν αλλάζει γι” αυτό το καλοκαίρι η Ελλάδα είναι 3 ώρες και το χειμώνα 2 ώρες μπροστά από το Γκρίνουιτς.
Μία επιπλέον ώρα ύπνου θα κερδίσουμε το πρωινό της Κυριακής 26 Οκτωβρίου, οπότε θα αρχίσει να ισχύει η χειμερινή ώρα Στις 04:00 τα ξημερώματα της Κυριακής οι δείκτες του ρολογιού θα πρέπει να γυρίσουν μία ώρα πίσω και να δείξουν 03:00.
Η χειμερινή ώρα θα ισχύσει μέχρι την τελευταία Κυριακή του Απριλίου. Για να ξέρετε πάντα πότε αλλάζει η ώρα.

ΠΗΓΗ: http://svouranews.blogspot.com/2014/10/blog-post_832.html#ixzz3HE3RaX4V

Η συμβολή των Καστοριανών στους απελευθερωτικούς αγώνες

Η παράδοση στην Ελλάδα λέει ότι την τελευταία μέρα του Φλεβάρη φτιάχνουμε το «Mάρτη», ένα βραχιολάκι από κόκκινη και άσπρη κλωστή στο καρπό του χεριού. Σήμερα μόνο… τα παιδιά ακολουθούν το έθιμο.
Βρίσκουμε μια άσπρη και μια κόκκινη κλωστή και σε μήκος λίγο πιο μεγάλο από το καρπό του χεριού μας.
Παίρνουμε τη μια κλωστή και κάνουμε ένα κόμπο από τη μια μεριά.
Τη στερεώνουμε κάπου και την στρίβουμε ανάμεσα στις παλάμες μας, όσο μπορούμε περισσότερο και φτιάχνουμε κόμπο και από την άλλη πλευρά.
Το ίδιο κάνουμε και με το άλλο χρώμα.
Πιάνουμε και τις δύο μαζί από τη μια άκρη και τεντώνουμε την άλλη.
Όταν τις αφήσουμε ελεύθερες μπερδεύονται μεταξύ τους και έχουμε έτοιμο τον «μάρτη» για να τον δέσουμε στο χέρι μας.
Ο «Μάρτης», είναι ένα πολύ παλιό έθιμο και πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και μάλιστα στα Ελευσίνια Μυστήρια.
Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων, έδεναν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.
Από την 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στο χέρι τους, στον καρπό, ένα βραχιολάκι φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης», προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν.
Ο «Μάρτης» μένει στο χέρι μέχρι να δούμε το πρώτο χελιδόνι στο τέλος του μήνα.
Τότε πετάμε πάνω σε ένα θάμνο, δώρο στο χελιδόνι για να το χρησιμοποιήσει και να φτιάξει τη φωλιά του. Αν όμως το Πάσχα είναι μέσα στον Μάρτη, τον καίνε στην Ανάσταση.
Το άσπρο χρώμα συμβολίζει την αγνότητα και το δεσμό της οικογένειας, η δε κόκκινη συμβολίζει την αγάπη.
Οι δύο μαζί κλωστές αποτελούν το δεσμό και την πίστη προς τη θρησκεία.
Ο Μάρτης έχει και ένα ζεστό ήλιο, δυνατό, που καίει και τσουρουφλίζει.
Η παράδοση λέγει πως ο ήλιος του Μάρτη μαυρίζει το πρόσωπο και δημιουργεί στίγματα και λεκέδες.
“Του Μάρτη ο ήλιος βάφει και πέντε δεν ξεβάφει”.
Οι κοπέλες, λοιπόν, έπρεπε να προφυλαχθούν για να μη μαυρίσουν.

dsnmag.blogspot.com

Την τιμητική τους έχουν σήμερα 30 Ιανουαρίου οι τρεις Ιεράρχες, με τα σχολεία και τα πανεπιστήμια να μένουν κλειστά για να τιμήσουν τους προστάτες των Γραμμάτων. Ποίοι ήταν όμως οι τρεις Ιεράρχες και γιατί τους τιμούμε;

Με τον όρο Τρεις Ιεράρχες, αναφερόμαστε συνοπτικά στους τρεις επιφανείς Αγίους και θεολόγους, Βασίλειο τον Μέγα, Ιωάννη τον Χρυσόστομο και Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό.

Για τη σοφία τους και τη χριστιανική τους ζωή, η Ορθόδοξη Εκκλησία τους ονόμασε αγίους και γιορτάζουν ο καθένας ξεχωριστά. Αλλά επειδή δημιουργήθηκε μια διαφωνία μεταξύ των χριστιανών για το ποιος από τους τρεις πρόσφερε τα περισσότερα, αποφασίστηκε και καθιερώθηκε από τα τέλη του 4ου αιώνα να υπάρχει και για τους τρεις μια κοινή γιορτή στις 30 Ιανουαρίου κάθε έτους.

Βασίλειος ο Μέγας

Ο Άγιος Βασίλειος ή Βασίλειος Καισαρείας, υπήρξε επίσκοπος Καισαρείας και θεωρείται Πατέρας της Εκκλησίας και ένας εκ των μεγαλύτερων θεολόγων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η συμβολή του στην χριστιανική θεολογία θεωρείται κεφαλαιώδης ενώ σ΄αυτόν αποδίδεται και η «θεία λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου». Ο Μέγας Βασίλειος σπούδασε στην Αθήνα και θεωρούσε πολύ σημαντική τη μελέτη των κλασσικών συγγραφέων και της ελληνικής φιλοσοφίας, φυσικά υπό το χριστιανικό πρίσμα. Η συμβολή του στην ανάπτυξη των γραμμάτων και της φιλανθρωπίας τον κατέστησαν μια από τις μεγαλύτερες μορφές της Χριστιανικής παράδοσης.

Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Θεωρείται πως η γλώσσα του «έσταζε μέλι» καθώς υπήρξε ο πιο χαρισματικός ρήτορας της εποχής του. Διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και αφιέρωσε τη ζωή του στην ανάπτυξη της φιλανθρωπίας. Μάλιστα τα ημερήσια συσσίτεια που οργάνωσε έτρεφαν 7.000 ανθρώπους!

Στον τομέα της φιλοσοφίας, μπορεί να απέρριπτε τις θεωρίες των αρχαίων Ελλήνων περί Θεού ωστόσο δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει τις εργαλειακές μεθόδους της φιλοσοφίας τους προκειμένου να αναπτύξει μια συστηματική θεολογία.

Στη ζωή του υπήρξε υπόδειγμα ασκητή ενώ δεν παρέλειπε να καταδικάζει εκείνους τους ιερείς που πλούτιζαν από την ιδιότητά τους. Ήταν τέτοια η σκληρή κριτική που ασκούσε στους Αυτοκράτορες, που τελικά η αυλή τον κυνήγησε και τον εξόρισε. Όμως η φήμη του τον ξεπέρασε αφού θεωρείται Άγιος από όλες σχεδόν τις χριστιανικές ομολογίες.

Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός

Γνωστός και με το προσωνύμιο «θεολόγος», ο Γρηγόριος υπήρξε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης τον 4ο αιώνα. Η επιρροή του στην Τριαδική θεολογία θεωρείται τόσο σημαντική που έγινε γνωστός ως «Τριαδικός Θεολόγος». Τα περισσότερα από τα έργα του επηρεάζουν τους σύγχρονους θεολόγους, ειδικά όσον αφορά τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Υπήρξε φίλος του Μεγάλου Βασιλείου καθώς και του αδελφού του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης.

Ήταν σφοδρός οπαδός των γραμμάτων και επιθυμούσε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ ελληνόφωνων και λατινόφωνων θεολόγων της εποχής του. Εκτός από εξαιρετικός θεολόγος όμως, υπήρξε και πολύ καλός ποιητής, αφού έγραψε αρκετά ποίηματα με θεολογικά και ηθικά θέματα.

Πηγή: Ποιοί ήταν οι τρεις Ιεράρχες που γιορτάζουν σήμερα | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/34423#ixzz2roNGnlzD

AIDS – HIV: Τι είναι, πως μεταδίδεται, συμπτώματα και τρόποι αντιμετώπισης

Τα αρχικά της λέξης AIDS σημαίνουν Acquired Immunodeficiency Syndrom = Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας.

Τι είναι το AIDS;

Είναι μια σοβαρή νόσος η οποία προκαλείται από τον ιό HIV. Ο HIV (Human Immunodeficiency Virus) προσβάλλει και αποδυναμώνει την άμυνα του οργανισμού.

Τι εννοούμε όταν λέμε ότι κάποιος είναι “οροθετικός”;

“Οροθετικό” χαρακτηρίζεται ένα άτομο το οποίο έχει προσβληθεί από τον ιό HIV. Οι περισσότεροι άνθρωποι με HIV μόλυνση δε φαίνονται άρρωστοι.

Η HIV μόλυνση ΔΕΝ μεταδίδεται με:

• Το φιλί
• Τη χειραψία
• Το τσίμπημα εντόμων (κουνούπια κλπ)
• Την αγκαλιά
• Το σάλιο
• Τα δάκρυα
• Τον ιδρώτα
• Την κοινή χρήση τουαλέτας ή ντους με ένα άτομο που έχει HIV
• Το κολυμβητήριο, τη θάλασσα ή την πισίνα
• Το σχολείο (δηλαδή τις κοινωνικές επαφές)
• Τα μολυσμένα αντικείμενα του σπιτιού ενός οροθετικού (ρούχα, ποτήρια, μαχαιροπήρουνα κλπ)

Μέχρι σήμερα δεν έχει αναφερθεί περίπτωση μετάδοσης από βιολογικά υγρά όπως το σάλιο, ο ιδρώτας και τα υπόλοιπα που προαναφέρθηκαν. Αυτό συμβαίνει γιατί η ποσότητα του ιού είναι τόσο μικρή σε αυτά που είναι αδύνατη η μετάδοση του με τον τρόπο αυτό.

ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΜΕΤΑΔΟΣΗΣ (Από γνωστό HIV+ άτομο)

Μετάγγιση 90%

Τοκετός 25%

Κοινή χρήση βελονών από χρήστες ναρκωτικών 0,67%

Παθητική πρωκτική σεξουαλική επαφή 0,50%

Τυχαίο τρύπημα βελόνας 0,30%

Παθητική κολπική σεξουαλική επαφή 0,10%

Ενεργητική πρωκτική σεξουαλική επαφή 0,06%

Ενεργητική κολπική σεξουαλική επαφή 0,05%

Παθητική στοματική σεξουαλική επαφή 0,01%

Ενεργητική στοματική σεξουαλική επαφή 0,005%
(HIV-AIDS.gr)

Τρόποι με τους οποίους μεταδίδεται η λοίμωξη HIV:

• Σεξουαλική μετάδοση- (Κολπικό σεξ-στοματικό σεξ –πρωκτικό σεξ) – ( μέσω του αίματος – σπέρματος, κολπικών και των προσπερματικών υγρών)
• Έκθεση σε μολυσμένο αίμα που βρίσκεται σε αιχμηρά αντικείμενα (χρήση σύριγγας και βελόνας που έχει χρησιμοποιηθεί νωρίτερα από άτομα με HIV μόλυνση – παρουσιάζεται εντονότερα σε τοξικομανείς που κάνουν κοινή χρήση συριγγών ή βελόνων και πιο σπάνια σε νοσοκομειακό περιβάλλον)
• Από τη μητέρα στο μωρό, κατά τη διάρκεια είτε της κύησης είτε του θηλασμού

Ποια είναι τα συμπτώματα της HIV λοίμωξης;

Τα πρώτα συμπτώματα μοιάζουν με τα συμπτώματα του κοινού κρυολογήματος ή της γρίπης όπως πυρετός, πονόλαιμος, πονοκέφαλος, υπνηλία και κόπωση. Εκδηλώνονται 2-4 εβδομάδες μετά τη μόλυνση και μπορεί να είναι παρόμοια με τα συμπτώματα άλλων ΣΜΝ (σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα) καθώς και λοιμώξεων όπως η λοιμώδης μονοπυρήνωση ή η ηπατίτιδα. Επιπλέον το άγχος και η ανασφάλεια μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα σε κάποιους ανθρώπους, ακόμα και αν δεν έχουν HIV.
Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να παρουσιαστούν μερικές μέρες ή εβδομάδες μετά την μόλυνση με τον ιό. Αυτή η περίοδος λέγεται πρωτολοίμωξη ή οξεία HIV λοίμωξη. (HIV-AIDS.gr)

Τρόποι αντιμετώπισης

Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ριζική θεραπεία για τον ιό του HIV. Ωστόσο για τα άτομα που έχουν μολυνθεί με τον HIV, η ανάπτυξη των αντιρετροϊκών φαρμάκων έχει βοηθήσει στην αλλαγή της πορείας της νόσου. Μπορεί να μην σκοτώνουν τον ιό αλλά λειτουργούν έτσι ώστε να καθυστερούν ή να εμποδίζουν τον πολλαπλασιασμό του. Η αντιρετροϊκή θεραπεία έχει βοηθήσει πολλούς ανθρώπους να επιμηκύνουν την διάρκεια και να βελτιώσουν το επίπεδο της ζωής τους. Το άτομο θα πρέπει να βρίσκεται σε συνεννόηση με τον γιατρό του και να ακολουθεί πιστά τις οδηγίες που θα του δώσει.
Η σημασία της πρόληψης

Ακόμη και για ένα άτομο που έχει μολυνθεί ήδη από τον ιό η προφύλαξη και η χρήση προφυλακτικού σε κάθε σεξουαλική επαφή κρίνεται απαραίτητη. Πρώτον για να μη μεταδώσει τον ιό στο σύντροφο του και δεύτερον επειδή ο ιός μεταλλάσσεται και ο ασθενής μπορεί να ‘κάψει’ τη θεραπεία του (ακόμα και όταν η επαφή γίνεται ανάμεσα σε δυο άτομα που έχουν προσβληθεί από τον ιό του HIV).
Star.gr

Αφίσες-ντοκουμέντα που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, κατά την περίοδο της δικτατορίας των συνταγματαρχών (1967 -1974) θα παρουσιαστούν στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» από 12 έως 24 Νοεμβρίου

στην εποχή μας…

τα αισθήματα γίνανε STATUS…

οι αγάπες LIKE…

και οι χωρισμοί…delete  :/

Μια ύπαρξη γλυκιά και ανιδιοτελής. Η «μητέρα», βιολογική και μη, αποτελεί ίσως την πιο σημαντική παρουσία στη ζωή του ανθρώπου και φυσικά των ζώων.  Η μητέρα ήταν, είναι και θα είναι ξεχωριστή για το παιδί, τον έφηβο, τον ενήλικα.

Στην Αρχαία Ελλάδα συναντάμε την πρωταρχική αναφορά στην “γιορτή της μητέρας”, με μια ανοιξιάτικη γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Γαία (Μητέρα Γη). Τη γιορτή αυτή διαδέχθηκε η γιορτή αφιερωμένη στην κόρη της Γαίας τη Ρέα. Η Ρέα ήταν Μητέρα του Δία και συνεπώς όλων των Θεών της αρχαίας Ελλάδας. Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία συναντάμε τη Γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη. Γιορτή που γινόταν κάθε Μάρτιο. Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στο χρόνο, θα φτάσουμε στην Αγγλία του 15ου – 16ου αιώνα μ.Χ. όπου η τέταρτη Κυριακή της Σαρακοστής είναι αφιερωμένη στις μητέρες και ονομάζεται Κυριακή της Μητέρας. Εκείνη τη μέρα όλοι οι υπηρέτες έπαιρναν από τα αφεντικά τους μία μέρα άδεια, για να επισκεφτούν τα σπίτια τους και να περάσουν τη μέρα τους μαζί με τις μητέρες τους.

Πλησιάζοντας τη σημερινή εποχή θα συναντήσουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής των αρχών του 20ου αιώνα, τη δασκάλα Anna Javris να αγωνίζεται για την καθιέρωση της Γιορτής της Μητέρας, τη 2η Κυριακή του Μαίου. Γιορτή αφιερωμένη, όπως ήθελε η ίδια, στη μητέρα της που αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση Νοτίων και Βορείων Αμερικανών μετά τη λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου πολέμου. Οι αγώνες της Anna Javris δικαιώθηκαν το 1915 όταν το Κογκρέσο καθιέρωσε τη γιορτή αυτή.

Στη χώρα μας γιορτάστηκε για 1η φορά στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, θέλοντας να συνδυάσει τη Γιορτή της Μητέρας με τη χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής. Έβαλε και εδω η εκκλησία το χεράκι της!   Τελικά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 60, η γιορτή μεταφέρθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου στη 2η Κυριακή του Μαίου. Έτσι, κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαΐου έχει καθιερωθεί να γιορτάζουν οι μητέρες όλου του κόσμου και είναι μια γιορτή με συμβολικό χαρακτήρα.

Ένα μήνα πριν έρθει το Πάσχα, οι γυναίκες άρχιζαν την καθαριότητα των σπιτιών.
Ασβέστωναν τους τοίχους, έτριβαν με βούρτσες τα πατώματα, έπλεναν στη βρύση του χωριού, στις μεγάλες κοπάνες τα κιλίμια, τις γιάμπολες (φλοκάτες), τις κουρελούδες και τους μπερντέδες (κουρτινάκια).

Στο αλώνι έστηναν την ξύλινη κούνια, που θα παρέμενε εκεί μέχρι την Κυριακή του Θωμά. Ήταν ένα παλιό έθιμο, που ήθελε τους νέους και τις νέες του χωριού να συναντιούνται καθημερινά και μέσα σε χορούς και τραγούδια να κουνιούνται.

Mόνο τη Μεγάλη Παρασκευή δεν τραγουδούσαν, ούτε χόρευαν γιατί ήταν μέρα πένθους.

Τη Μεγάλη Πέμπτη, στα σπίτια, οι νοικοκυρές έβαφαν τα αυγά με κόκκινη μπογιά ή με φλούδες από τα κρεμμύδια και ζύμωναν τα ψωμιά και τη ρεβιθένια πουγάτσα για τον κουμπάρο, ενώ τα κορίτσια στόλιζαν τον επιτάφιο με λουλούδια που έκοβαν από τις αυλές των σπιτιών. Την εποχή αυτή άνθιζαν και οι πασχαλιές. Εκείνα τα μωβ λουλούδια που μοσχοβολούσαν στις αυλές. Έβλεπες τις κοπέλες να πηγαίνουν στην εκκλησία, κρατώντας μπουκέτα ολόκληρα.
Το ίδιο βράδυ, ντυμένες στα μαύρα, οι μυροφόρες έμενα όλη νύχτα δίπλα στον επιτάφιο και τον έραιναν με μύρο.

Τη Μεγάλη Παρασκευή κανείς δεν δούλευε. Το μόνο που έκαναν τη μέρα αυτή ήταν να πηγαίνουν στην εκκλησία, να αφήνουν λουλούδια στον επιτάφιο και να περνούν από κάτω του τρεις φορές. Η καμπάνα όλη μέρα χτυπούσε πένθιμα.  «Μην ξεχαστείτε και φάτε λάδι», έλεγε η γιαγιά. «Σήμερα δεν αρταίνονται. Μόνο νερόβραστα. Και να θυμάστε ότι Μεγάλη Παρασκευή δεν κάνει να λούζεστε. Σαν σήμερα πέθανε ο Χριστός». Το βράδυ, όλοι μαζί, στην εκκλησία, , ψάλαμε το « η ζωή εν τάφω ». Ένα κλίμα συγκίνησης και κατάνυξης επικρατούσε. Γυρνώντας στο σπίτι, βάζαμε στο εικονοστάσι λουλούδια από τον επιτάφιο και ανάβαμε το καντηλάκι με ένα κερί που φέρναμε από την εκκλησία.

Το Μεγάλο Σάββατο, η διάθεση γίνονταν πιο γιορτινή. Το βράδυ θα είχαμε στηνΑνάσταση του Κυρίου. Από το πρωί άρχιζαν οι ετοιμασίες. Έσφαζαν αρνιά και κατσίκια και ετοίμαζαν τη μαγειρίτσα που θα τρώγαμε μετά την Ανάσταση, αφού θα είχαμε κοινωνήσει.
Η σούβλα και το κοκορέτσι προοριζόταν για το τραπέζι της Λαμπρής!

Από το βιβλίο «H γιαγιά Πηνιώ»  της Όλγας Κοκκίνου – Στασινοπούλου

tsardaki.gr

Το έθιμο αυτό ήρθε και στην Ελλάδα και διαφοροποιήθηκε αποκτώντας μια ελληνική χροιά. Η βασική ιδέα βέβαια παρέμεινε ίδια. Λέμε αθώα ψέματα με σκοπό να ξεγελάσουμε το «θύμα» μας. Σε κάποιες περιοχές, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη την υπόλοιπη χρονιά. Σε κάποιες άλλες πιστεύουν ότι ο «θύτης» θα έχει καλή σοδειά στις καλλιέργειες του. Επίσης το βρόχινο νερό της πρωταπριλιάς, θεωρούν μερικοί, ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Όσο για το «θύμα», πιστεύεται ότι, σε αντίθεση με τον «θύτη», θα έχει γρουσουζιά τον υπόλοιπο χρόνο και πιθανότατα αν είναι παντρεμένος θα χήρεψει γρήγορα.

Σύμφωνα με τον Έλληνα λαογράφο Λουκάτο το έθιμο αυτό αποτελεί ένα σκόπιμο “ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την όποια παραγωγή” όπως είναι η αρχή του μήνα τόσο για τον Μάρτιο, όσο και τον Απρίλιο υποχρεώνοντας πολλούς να λαμβάνουν διάφορα “αντίμετρα” (αλεξίκανα μέτρα). Επίσης και ο Έλληνας λαογράφος Γ. Μέγας συμφωνεί πως η πρωταπριλιάτικη “ψευδολογία” παραπλανά ελλοχεύουσες δυνάμεις του κακού, έτσι ώστε να θεωρείται από τον λαό ως σημαντικός όρος μαγνητικής ενέργειας (έλξης ή αποτροπής) για μια επικείμενη επιτυχία.

Από την Καθαρά Δευτέρα προετοιμάζεται ο άνθρωπος μετά τις εορτές και την καλοφαγία των Απόκρεων, να καθαρίσει την ψυχή και το σώμα του για να φτάσει στο τέρμα δηλ. στο Πάσχα και να αναστηθεί ξανά με την Ανάσταση του Κυρίου.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η λαγάνα που έχει το σχήμα της “κυρα-Σαρακοστής”, που παριστάνει μια μακριά γυναίκα που έχει ένα σταυρό στο κεφάλι, δεν έχει στόμα γιατί είναι  όλο νηστεία.

Τα χέρια της είναι σταυρωμένα για τις προσευχές, έχει επτά πόδια που συμβολίζουν τις επτά εβδομάδες της νηστείας.

Έθιμο που συνηθιζόταν για να μετρούν το χρόνο κατά την περίοδο της Σαρακοστής ήταν κάθε Σάββατο να κόβουν το ένα πόδι και το τελευταίο το έκοβαν το Μ. Σάββατο όπου το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε ήταν ο τυχερός της επόμενης χρονιάς.

Μαρία Γκιουδφέση (Δημοσιεύθηκε στο αριθ.182 τεύχος της”Βοϊακής γής”,Μάρτιος-Απρίλιος 2003)
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία

Ο χαρταετός, η χιλιόχρωμη χαρά μικρών και μεγάλων στο πανηγύρι της Καθαρής Δευτέρας, δεν είναι απλώς ένα ακόμα παιχνίδι, που ίπταται στον αέρα εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Το πέταγμά του στα ύψη και ο χορός του με τον άνεμο, ψηλά στον καταγάλανο ουρανό, υποδηλώνει την ανάταση, την κάθαρση της ψυχής μετά το διονυσιακό ξεφάντωμα της Αποκριάς. Μολονότι ο χαρταετός πρωταγωνιστεί στα δικά μας Κούλουμα, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι πατρίδα του είναι η μακρινή Ανατολή.

Η ιστορία του χαρταετού έχει βαθιές ρίζες στην αρχαία Κίνα ξεπερνώντας τα 2.400 χρόνια ζωής. Αρχικά, βέβαια, υλικό κατασκευής των χαρταετών δεν υπήρξε το χαρτί, αλλά το ξύλο. Οι λαοί της Ανατολής χρησιμοποιούσαν τους χαρταετούς σε μαγικές τελετές, θρησκευτικές εκδηλώσεις και σε τελετουργίες για τον εξορκισμό του κακού. Πίστευαν ότι όσο ψηλότερα ανεβεί ο αετός τόσο πιο τυχεροί θα είναι.

Ο αυτοκράτορας της Κίνας Γουέν Χσουν έκανε πειράματα πτήσεων με αετούς φτιαγμένους από μπαμπού, χρησιμοποιώντας για επιβάτες τους κρατούμενούς του. Οι τυχεροί που επιζούσαν κέρδιζαν την ελευθερία τους.

Μια από τις πιο εντυπωσιακές γιορτές με χαρταετούς που ‘‘χορεύουν’’ στους αιθέρες πραγματοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια στη Βόρεια Ινδία, για την υποδοχή της άνοιξης, με εντυπωσιακές τελετές που έχουν τις ρίζες τους στην ινδουιστική μυθολογία. Για τον ίδιο λόγο, στη Λαχώρη του Πακιστάν κάθε Φεβρουάριο γίνονται πανηγυρικές εκδηλώσεις, που επανα- φέρουν στη μνήμη παγανιστικές συνήθειες του παρελθόντος.

Αλλά και στην ελληνική αρχαιότητα, ο χαρταετός δεν ήταν άγνωστος. Αναφέρεται ότι ο αρχιμηχανικός Αρχύτας του Τάραντα -4ος αι. π. Χ.- χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον αετό, ενώ υπάρχει και ελληνικό αγγείο της κλασικής εποχής με παράσταση κόρης, η οποία κρατά στα χέρια της μια μικρή λευκή σαΐτα (είδος αετού) με το νήμα της, έτοιμη να την πετάξει.

Πιθανότατα βέβαια, τα πειράματα ή τα παιχνίδια των Αρχαίων Ελλήνων με τους “αετούς” θα πρέπει να γίνονταν με πανί τουλάχιστον ως το Μεσαίωνα, καθώς η χώρα μας δεν διέθετε σε αφθονία το χαρτί.

Πολύ αργότερα ο Μάρκο Πόλο γυρίζοντας από τα ταξίδια του, φέρνει το χαρταετό στην Ευρώπη του Μεσαίωνα, όπου τον περιγράφει και για τις επικίνδυνες επανδρωμένες πτήσεις του.

Τα νεότερα χρόνια, πολλές λεπτομέρειες για την παρουσία του χαρταετού στη Γηραιά Ήπειρο έχουμε το 1450 στη Γερμανία και το 1606 στην Ισπανία. Στη δεύτερη περίπτωση, ένας κληρικός αναφέρει στο ημερολόγιό του ότι χρησιμοποιούσαν τον χαρταετό σαν παιχνίδι χαράς την ημέρα του Πάσχα.

Ακολουθούν οι χρόνοι της επιστημονικής χρησιμοποίησης των χαρταετών (ή και υφασματαετών) ώσπου το 1752 στην Αμερική ο Βενιαμίν Φραγκλίνος εκτέλεσε το διάσημο πείραμά του, διαπιστώνοντας με τεχνητό αετό τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας και του κεραυνού, οπότε και κατασκεύασε το αλεξικέραυνο. Το 1880 ο Αυστραλός Hargrave σχεδίασε έναν τεράστιο αετό για μετεωρολογικές παρατηρήσεις.

Υπάρχει προφορική παράδοση που αγγίζει τα όρια του μύθου, ότι τη μεγάλη γέφυρα του Νιαγάρα την άρχισαν, ρίχνοντας απέναντι με χαρταετό το πρώτο σχοινί.

Ο Χαρταετός έφθασε στην Ελλάδα πρώτα από τα λιμάνια Ανατολής (Σμύρνη-Χίο-Κωνσταντινούπολη), τα λιμάνια της Επτανήσου, της Σύρας, των Πατρών και ακολούθησαν τα αστικά κέντρα, όπου μπορούσε κανείς να αγοράσει σπάγκο και χρωματιστό χαρτί. Η κατασκευή ενός χαρταετού σήμερα είναι σχετικά εύκολη υπόθεση καθώς υπάρχουν όλα τα τεχνικά μέσα.

Απαιτείται βέβαια κοφτερό μυαλό από τον κατασκευαστή, επιδέξια χέρια και φυσικά φαντασία! Ο χαρταετός στη μακραίωνη ιστορία του χρησιμοποιήθηκε με διάφορους τρόπους, για τη μέτρηση της θερμοκρασίας και της ταχύτητας των ανέμων, για μελέτες της ατμόσφαιρας και του ηλεκτρισμού, αλλά ακόμα και για αεροφωτογραφίσεις.

Για το πέταγμα του χαρταετού πρέπει με προσοχή να επιλέγουμε ανοιχτούς χώρους χωρίς ηλεκτροφόρα καλώδια. Ακόμη να είναι μακριά από γκρεμούς και ποτέ σε ταράτσες, εξ αιτίας των δυστυχημάτων από τις πτώσεις. Πάντως, είτε ως άθυρμα ή συνήθεια του χθες, του σήμερα αλλά και του αύριο, έχει τη δύναμη, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους για κάθε χώρα, να ξεσηκώνει όλο τον κόσμο, μικρούς και μεγάλους και να τους παρασύρει σ’ ένα διαφορετικό παιχνίδι, επίπονο και επίμονο, αγωνιώδες και πολύχρωμο, με επιτυχίες ή απογοητεύσεις, αλλά πάντοτε ένα πανηγύρι συγκινήσεων, συναγωνισμού και χαράς.

patris.gr

Του Αθανάσιου Κατσίμπελη
Για τους Αρχαίους Έλληνες ο Φόβος, γιος του Άρη και της Αφροδίτης, μαζί με τον αδελφό του Δείμο, που ήταν η προσωποποίηση του τρόμου, συνόδευε τον πατέρα του στους πολέμους, στα πεδία των μαχών. Για τον λόγο αυτό του προσφέρονταν θυσίες. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι για τους αρχαίους Έλληνες ο Φόβος ζούσε μακριά από την ομαλή κοινωνική ζωή, μακριά από τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους. Στην Ελλάδα όμως της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης του 2013, όπως καταδεικνύουν πολλές έρευνες, ο Φόβος ζει μέσα στα σχολεία και στις καρδιές χιλιάδων ελληνόπουλων, καθώς πυκνώνουν ανησυχητικά τα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού και το «bullying», φαινόμενο το οποίο ξεκινά από το Δημοτικό σχολείο και υπονομεύει σιγά σιγά την ψυχική υγεία των παιδιών μας.
Μιλάμε βεβαίως για το φαινόμενο της σχολικής βίας και του σχολικού εκφοβισμού με αφορμή και την Πανελλήνια Ημέρα που καθιερώθηκε από το Υπουργείο Παιδείας να είναι η 6η Μαρτίου κάθε χρόνο. Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying), όπως και ο όρος «θυματοποίηση» (victimization) χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.
Το φαινόμενο μελετήθηκε για πρώτη φορά το 1978 στη Νορβηγία και 9 χρόνια μετά, το 1987, σε πολλά επιστημονικά περιοδικά εμφανίζεται ο σχετικός όρος «bullying». Αν και σαν φαινόμενο επισημαίνεται και καταγράφεται τη δεκαετία του 1970, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ότι εμφανίζεται και τότε. Εξάλλου αποτελεί μια ακόμη έκφραση της βίαιης συμπεριφοράς η οποία ενυπάρχει πολλές φορές στην ανθρώπινη συμπεριφορά.
Σήμερα όμως που η κοινωνία μας δοκιμάζει τις αντοχές της και την ηθική της, το φαινόμενο, όπως δείχνουν όλες οι σχετικές έρευνες, βρίσκεται σε έξαρση. Μερικές από τις αιτίες που αξίζει ενδεικτικά να αναφερθούν είναι: ο άκρατος ατομικισμός, η συρρίκνωση (διάλυση) της οικογένειας και της γειτονιάς που κάποτε τα παιδιά έπαιζαν αμέριμνα και χωρίς κινδύνους, η απομόνωση και η αλλοτρίωση, η διάψευση των προσδοκιών, η οικονομική ανέχεια, το πρόβλημα της ανεργίας, η παρενόχληση στην οικογένεια ή την εργασία, η μετάλλαξη της κοινωνίας μας, η έξαρση της εγκληματικότητας, τα αρνητικά πρότυπα συμπεριφοράς που προβάλλονται και μέσα από την τηλεόραση, το γεγονός πως τα παιδιά μας περνούν ατέλειωτες ώρες μπροστά στις οθόνες του υπολογιστή ή της παιχνιδομηχανής παίζοντας βιντεοπαιχνίδια πολλές φορές βίαια και ακατάλληλα για την ηλικία τους, η μη ανοχή στη διαφορετικότητα, οι οικογενειακοί καυγάδες εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, το άνοιγμα της ψαλίδας των οικονομικών ανισοτήτων στη χώρα μας.

Στο φαινόμενο του bullying εμπλέκονται αρκετοί παράγοντες. Το παιδί που δέχεται τη βία, το παιδί ή η ομάδα παιδιών που ασκούν τη βία, τα υπόλοιπα παιδιά που βλέπουν αλλά δεν μιλάνε, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς. Στην ουσία αναφερόμαστε στη βία μεταξύ παιδιών. Σύμφωνα με τον Olweus σχολική βία και σχολικός εκφοβισμός παρατηρείται όταν ένα παιδί «εκτίθεται, κατ’ επανάληψη και σε διάρκεια χρόνου, σε αρνητικές πράξεις από ένα ή περισσότερα άτομα.» Ο όρος «αρνητική πράξη» αναφέρεται στην πράξη εκείνη με την οποία «ένα άτομο προκαλεί εσκεμμένη βλάβη ή συναισθηματική δυσκολία σε άλλο άτομο, μέσω σωματικής επαφής, λεκτικώς ή με άλλους τρόπους.»
Μια σημαντική παράμετρος που τίθεται είναι η έννοια της επανάληψης. Το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός. Δεν είναι ένας απλός τυχαίος καβγάς μεταξύ δυο παιδιών στη σχολική αυλή. Επίσης περιλαμβάνει ανισορροπία δύναμης ή εξουσίας μεταξύ του παιδιού που εκφοβίζει και του παιδιού που εκφοβίζεται.
Το αποτέλεσμα αυτής της πράξης είναι η δεύτερη σημαντική παράμετρος. Οι πράξεις σχολικού εκφοβισμού έχουν αποτέλεσμα ή θα μπορούσαν να έχουν ως αποτέλεσμα σωματική βλάβη ή συναισθηματικές δυσκολίες (δυσκολίες συμπεριφοράς) πάνω στο παιδί.Το παιδί-θύμα αισθάνεται ένοχο για ότι συμβαίνει. Αισθάνεται φόβο και αρνείται να πάει στο σχολείο του.
Η τελευταία παράμετρος έχει να κάνει με τις μορφές του σχολικού εκφοβισμού ο οποίος μπορεί να είναι σωματικός, λεκτικός ή με οποιαδήποτε άλλη μορφή. Γενικά το Bullying μπορεί να περιλαμβάνει : Άσκηση φυσικής βίας, χτυπήματα, τσιμπήματα, δαγκωνιές, σπρωξίματα, εσκεμμένο ή συχνό αποκλεισμό μαθητών από κοινωνικές δραστηριότητες, κοινωνική απομόνωση ή αποκλεισμό, σεξουαλική παρενόχληση, χρησιμοποίηση υβριστικών ή περιπαικτικών εκφράσεων, πειράγματα, παρατσούκλια, κοροϊδία, απειλές και εκβιασμό.
Μπορεί επίσης να περιλαμβάνει υβριστικές ή περιπαικτικές εκφράσεις για τη φυλή, την εθνικότητα, τη θρησκεία, την ταυτότητα αναπηρίας, τη σεξουαλική ταυτότητα του θύματος, κλοπές ή και ζημιές στα προσωπικά αντικείμενα του θύματος, επιδιωκόμενη απομάκρυνση των φίλων, διάδοση κακοηθών και ψευδών φημών.
Στην μέρες μας διαστάσεις λαμβάνει ιδιαίτερα μέσω των κοινωνικών δικτύων (π.χ facebook) και το ηλεκτρονικό bullying cyber bullying .Το cyberbullying περιγράφεται ως «η επαναλαμβανόμενη και εκ προθέσεων βλάβη που προκαλείται διαμέσου της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων και άλλων ηλεκτρονικών συσκευών» Bullying ή πείραγμα.)
O Olweus τονίζει τη διαφορά του bullying με το «πείραγμα» στα πλαίσια του παιχνιδιού. Το «πείραγμα» αυτό συνήθως συμβαίνει μεταξύ φίλων και δεν περιλαμβάνει την πρόκλησησωματικού πόνου των άλλων. Αντίθετα το bullying εμπλέκει άτομα που δεν έχουν φιλικές σχέσεις. Το «πείραγμα» μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε εκφοβισμό αν συμβαίνει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και το σημαντικότερο όταν το παιδί αισθανθεί ότι οι πράξεις των άλλων δεν διέπονται από αστείο και δεν γίνονται μέσα στα όρια του παιχνιδιού.

Χαρακτηριστικά παιδιών που πέφτουν συχνά θύματα εκφοβισμού
Το κάθε παιδί μπορεί να πέσει θύμα εκφοβισμού. Ως επί το πλείστον όμως, τα παιδιά θύτες θα επιλέξουν ως θύματά τους εκείνα τα παιδιά που μοιάζουν να είναι «εύκολοι στόχοι».
Μπορεί να είναι παιδιά που έχουν κάποιου είδους σωματική ιδιαιτερότητα, παιδιά με δυσκολίες στο λόγο τους ή στην κίνησή τους, που να φοράνε γυαλιά ή σιδεράκια, που να είναι από άλλο πολιτισμικό πλαίσιο, που να μην έχουν το ανάλογο ύψος ή βάρος ή και το αντίστροφο.
Ακόμη παιδιά τα οποία εμφανίζουν φοβίες ή αγχώδεις εκδηλώσεις και μοιάζουν να έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση, που να παρουσιάζουν μεγάλη αναστολή και να το βρίσκουν εξαιρετικά δύσκολο να προσεγγίσουν άλλα παιδιά για να κάνουν παρέα και να γίνουν μέλος της ευρύτερης ομάδας.
Τα παιδιά που πέφτουν θύματα εκφοβισμού μπορεί να διακατέχονται από ανασφάλεια, άγχος, μπορεί να εμφανίζουν κατάθλιψη, ψυχοσωματικές εκδηλώσεις, άρνηση να πάνε σχολείο, μαθησιακά προβλήματα και δυσκολίες προσαρμογής.
Πως μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν
Ακούστε το παιδί σας και φροντίστε τους φόβους και τα συναισθήματα που νοιώθει.
Καλό είναι να «μην πάρετε την κατάσταση στα χέρια σας» (εξαρτάται και από την ηλικία του παιδιού) καθώς είναι πιθανό το παιδί να αισθανθεί πως χάνει ακόμη περισσότερο τον έλεγχο.
Βοηθήστε το παιδί σας να δουλέψει, σε πρώτο στάδιο, με τις δικές του μη βίαιες τεχνικές και στρατηγικές για να διαχειριστεί την συγκεκριμένη κατάσταση.
Δεν είναι βοηθητικό να αποκαλείτε το παιδί σας «άχρηστο ή αδύναμο» και μην επιτρέψετε σε κανέναν άλλον να κάνει κάτι παρόμοιο.
Ενθαρρύνετε το παιδί σας να μιλά. Είναι καλό να μάθει πως όσο οδυνηρή και δύσκολη κι αν είναι μια κατάσταση, αξίζει να ψάξει να βρει τρόπους να τη διαχειριστεί.
Αξιοποιήστε δυνατότητες και ικανότητες του παιδιού και χτίστε βήμα βήμα την αυτό- εκτίμησή του.
Φροντίστε ώστε το παιδί να μην βιώσει πως ο εκφοβισμός που υφίσταται είναι δικό του σφάλμα ή ότι έχει κάποιο μειονέκτημα.
Ενθαρρύνετέ το να βρει εναλλακτικές παρέες και φίλους και να αλληλεπιδράσει ώστε να γίνει σαφές πως δεν συμβαίνει παντού το ίδιο. Να αναγνωρίσει πως υπάρχουν και συνομήλικοι που μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά. Θα είναι αρκετά βοηθητικό για το παιδί να είναι σε θέση να αναγνωρίζει πού μπορεί να νοιώθει και να είναι ασφαλές.
Ας μην ξεχνάμε πως ο καθένας από εμάς έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να εισπράττει σεβασμό και ταυτόχρονα την υποχρέωση να τον αποδίδει στους άλλους.
Το υπουργείο Παιδείας, με εγκύκλιό του, κάλεσε κατά την Ημέρα της Σχολικής βίας και του εκφοβισμού δηλαδή την προσεχή Τετάρτη : Όλα τα σχολεία να αφιερώσουν χρόνο (δύο ή περισσότερες διδακτικές ώρες με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων) σε δράσεις – συζητήσεις – εκδηλώσεις κατά του σχολικού εκφοβισμού με στόχο την ευαισθητοποίηση των σχολικών κοινοτήτων και την επαγρύπνηση όλων των μελών τους για την έγκαιρη παρέμβαση, ώστε να περιοριστούν οι δίαυλοι εκδήλωσης της βίας στη ζωή των ανηλίκων και να αποτραπούν οι αρνητικές της συνέπειες στις διαπροσωπικές τους σχέσεις.
Ένας στους τρεις μαθητές στην Ελλάδα έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού, ενώ ένας στους δύο μαθητές γίνεται μάρτυρας περιστατικών σχολικού εκφοβισμού, όπως προκύπτει από έρευνα που διενεργήθηκε σε περισσότερους από 16.000 μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής καμπάνιας. Για να αντιμετωπίσουν αντίστοιχα φαινόμενα βίας, αλλά και την έλλειψη ενημέρωσης εκπαιδευτικών, γονιών και μαθητών γύρω από τα φαινόμενα αυτά, έξι ΜΚΟ από την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Βουλγαρία, την Εσθονία, τη Λετονία και τη Λιθουανία, με συντονιστή το «Χαμόγελο του παιδιού» προχώρησαν στη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Καμπάνιας κατά του Σχολικού Εκφοβισμού.
Στο πλαίσιο του προγράμματος δημιουργήθηκαν οι διαδικτυακοί τόποι http://www.antibullying.euπου παρέχει πληροφορίες σε εκπαιδευτικούς, παιδιά και γονείς, και www.yousmile.gr για την επικοινωνία των παιδιών μεταξύ τους, υλοποιήθηκε εκτεταμένη έρευνα σε μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στις συμμετέχουσες χώρες, αναπτύχθηκε ένα σύγχρονο διαδραστικό εκπαιδευτικό εργαλείο για εκπαιδευτικούς και μαθητές και σχεδιάστηκε μια ενημερωτική καμπάνια για προβολή από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Στόχοι της Ευρωπαϊκής Καμπάνιας κατά του Σχολικού Εκφοβισμού είναι η προώθηση της άμεσης συμμετοχής των μαθητών στην αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού, η αναβάθμιση του ρόλου των εκπαιδευτικών στην αναγνώριση και διαχείριση του φαινομένου και η ανάπτυξη στρατηγικής ευαισθητοποίησης του κοινού.

Ο φόβος δεν έχει θέση στα σχολεία και στις καρδιές των παιδιών μας. Ας καταλάβει επιτέλους η κοινωνία μας αλλά και αυτοί που μας εξοντώνουν με βάρβαρα μέτρα πως τα παιδιά είναι αυτά που δέχονται το μεγαλύτερο βάρος αυτής της συμφοράς που φόρτωσαν την πατρίδα μας. Να χάνονται στην Ελλάδα φοιτητές επειδή δεν έχουν χρήματα να ζεσταθούν. Να χάνονται ελληνόπουλα από φιλότιμο. Τα παιδιά μας, μπορεί να μη μιλάνε αλλά βιώνουν κάθε πόνο και στεναχώρια των γονιών τους. Κι ο φόβος πολλές φορές είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Δεν αντιδρούν όλοι το ίδιο.Oφείλουμε λοιπόν να τα προστατέψουμε όλα τα παιδιά από τις συνέπειες της κρίσης παρακμής της κοινωνίας μας και να εξαλείψουμε τον φόβο από τα σχολεία και από τις καρδιές των παιδιών μας.