1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΡΓΟΥΣ ΟΡΕΣΤΙΚΟΥ

Ο Διευθυντής και οι εκπαιδευτικοί του 1ου Γυμνασίου Αργους Ορεστικού ευχόμαστε στους αγαπημένους μας μαθητές και αγαπητούς γονείς

Καλό καλοκαίρι και ξένοιαστες διακοπές!

ΣΥΝ 1_Οδηγιες για προστασια στο διαδικτυο

ΣΥΝ 2 Σεξ_κακοποίηση

ΣΥΝ 3 Sexual Abuse girl

ΣΥΝ 4 για ενδοοικογενειακή βία

Η συμβολή των Καστοριανών στους απελευθερωτικούς αγώνες

περίληψη του μαθητή της Β τάξης Νίκου Κωστόπουλου
Ένα βράδυ Πρωτοχρονιάς, λίγο πριν έρθουν τα μεσάνυχτα, ένας πελαργός, ένας χιονάνθρωπος, ένας κόκκινος ιππόκαμπος, δυο παιδιά και δύο πειρατές συναντιούνται γύρω από μια καμινάδα.Ποιοί είναι και τι συρεύουν γύρω από την καμινάδα;
Ενα βαρελάκι με φάρμακο ιλαράς, μια κακιά μάγισσα, ένα ανομολόγητο μυστικό, δυο σοφοί εντομολόγοι, ένα χαμένο ζουζούνι, ένας φουσκομπαλονότης, ένα ανεμολούλουδο και δώδεκα μπαλαντέρ οδηγούν τους ήρωες της ιστορίας σε ανήκουστους κινδύνους.
Μια πολύ αστεία περιπέτεια σε στοιχειωμένους πύργους, μυστικά λιμάνια, μυθικά παλάτια και ανεξερεύνητες ζούγκλες.

Γράφει ο μαθητής της Γ΄τάξης, Θοδωρής Τσακάλης.

Στο έργο αυτό η Ζώρζ Σαρή κάνει μια αναφορά στο γενεαλογικό της δένδρο. Ξεκινάει πριν από τον α΄παγκόσμιο πόλεμο, αρχές του 20ου αι. Μας μιλάει πως η γιαγιά της γνώρισε τον παππού της και γεννήθηκε η μητέρα της. Από εκεί και ύστερα πως βρέθηκε η μητέρα της στην Κων/λη, εκεί παντρεύτηκε τον πατέρα της.Ακολούθησε η Μικρασιατική καταστροφή και από την Κων/λη ήρθαν στην Αθήνα. Εκεi γεννήθηκαν οι αδελφές της και η ίδια. Η ζωή στην Αθήνα ήταν δύσκολη και έγινε ακόμα δυσκολότερη όταν ήρθε η κατοχή. Η μητέρα της ήταν η ηρωίδα του σπιτιού επειδή ο πατέρας της ήταν μια ζωή αφοσιωμένος να γράψει το βιβλίο του. Και αυτό ήταν το μεγάλο παράπονο της μητέρας της. Όλα αυτά τα χρόνια στην Αθήνα η μόνη φίλη της μητέρας της ήταν η Χρύσα.

Από όλο το βιβλίο, δύο σημεία ήταν συγκλονιστικά:
Η αγάπη που είχαν μεταξύ τους τα κορίτσια με την μητέρα τους και το μεγάλο παράπονο της μητέρας από τον άντρα της που πήγε η ζωή της χαμένη επειδή αυτός ήθελε να γράψει το βιβλίο του.
Πιστεύω ότι στη σημερινή εποχή το αντρόγυνο αυτό θα χώριζε αν ο πατέρας της Ζωρζ Σαρή συνέχιζε με αυτόν τον τρόπο.

Κατά τη διάρκεια της ζωής μου, δίδαξα στα παιδιά ένα απλό αλλά και δυναμικό θέμα: τη φιλοσοφία του μυρμηγκιού. Νομίζω ότι όλοι μας πρέπει να μελετήσουμε τα μυρμήγκια. Έχουν μια καταπληκτική φιλοσοφία με τέσσερα μέρη.

Το πρώτο μέρος: Τα μυρμήγκια δεν τα παρατούν ποτέ. Όταν κατευθύνονται κάπου, κι εσείς προσπαθήσετε να τα σταματήσετε, εκείνα ψάχνουν για άλλο δρόμο. Θα σκαρφαλώσουν από πάνω, θα περάσουν από κάτω, θα συνεχίσουν να ψάχνουν για άλλο τρόπο. Ξεκάθαρη φιλοσοφία: να μην τα παρατάς ποτέ στην αναζήτηση ενός δρόμου που θα σε πάει εκεί που θέλεις να φτάσεις.

Δεύτερον, τα μυρμήγκια όλο το καλοκαίρι σκέφτονται τον χειμώνα. Δεν μπορεί να είστε τόσο αφελείς ώστε να νομίζετε ότι το καλοκαίρι θα διαρκέσει για πάντα. Έτσι τα μυρμήγκια συλλέγουν τα χειμερινά τρόφιμά τους στο μέσο του καλοκαιριού.

Μια παλιά ιστορία λέει, «Μη χτίζεις το σπίτι σου στην άμμο το καλοκαίρι». Γιατί χρειαζόμαστε αυτή τη συμβουλή; Επειδή είναι σημαντικό να σκεφτόμαστε μπροστά. Να προβλέπουμε. Το καλοκαίρι, πρέπει να σκέφτεστε την καταιγίδα. Καθώς απολαμβάνετε την άμμο και τον ήλιο, πρέπει να σκέφτεστε και τους βράχους.

Το τρίτο μέρος της φιλοσοφίας του μυρμηγκιού είναι ότι τα μυρμήγκια όλο το χειμώνα σκέφτονται το καλοκαίρι. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, τα μυρμήγκια υπενθυμίζουν στον εαυτό τους: «Αυτό δεν θα κρατήσει πολύ. Σύντομα θα βγούμε έξω». Και την πρώτη θερμή ημέρα, τα μυρμήγκια είναι έξω. Όταν ξανάρθει το κρύο, θα γυρίσουν στην τρύπα τους, περιμένοντας να ξαναβγούν όταν πιάσουν οι ζέστες.

Και τώρα, το τελευταίο μέρος της φιλοσοφίας του μυρμηγκιού. Πόσα θα μαζέψει ένα μυρμήγκι κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού για το χειμώνα; Όσα περισσότερα μπορεί. Απίστευτη η φιλοσοφία του “Όσα περισσότερα μπορεί”.

Πόσο καταπληκτική φιλοσοφία έχουμε μπροστά μας! Τη φιλοσοφία του μυρμηγκιού. Μην τα παρατάτε ποτέ, κοιτάτε μπροστά, μένετε θετικοί και κάνετε πάντα το καλύτερο που μπορείτε.
Jim Rohn

….τα συμπεράσματα δικά σας!!!

Σαν σήμερα, στις 15 Ιανουαρίου 1940, άφησε την τελευταία της πνοή μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του ελληνικού φεμινισμού και η πρωτοπόρος του γυναικείου κινήματος στην Ελλάδα, Καλλιρόη Παρρέν. Η Παρρέν διεκδικεί παράλληλα και τον τίτλο της πρώτης Ελληνίδας δημοσιογράφου και εκδότριας, εκδίδοντας το 1888 την εβδομαδιαία εφημερίδα «Εφημερίς των Κυριών», με συντάκτες και παραλήπτες αποκλειστικά τις γυναίκες.

Γεννημένη το 1861 στα Πλατάνια Αμαρίου στο Ρέθυμνο της Κρήτης, έφυγε έξι χρόνια μετά, το 1867, και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ο πατέρας της, Στυλιανός Σιγανός, ήταν πρόεδρος της Επιτροπής Κρητών Προσφύγων. Αφού πέρασε τα σχολικά της χρόνια στη Σχολή Σουρμελή στον Πειραιά και ύστερα στην γαλλική Σχολή Καλογραιών, αποφοίτησε τελικά το 1878 από το Αρσάκειο με βαθμό «άριστα». Αμέσως μετά την αποφοίτησή της, για δύο χρόνια έγινε διευθύντρια του παρθεναγωγείου της ελληνικής κοινότητας στην Οδησσό.

Μόλις γύρισε στην Αθήνα παντρεύτηκε τον γαλλοαγγλικής καταγωγής δημοσιογράφο από την Κωνσταντινούπολη και ιδρυτή του Αθηναϊκού Πρακτορείου, Ιωάννη Παρρέν. Η γνωριμία της με σπουδαίες προσωπικότητες της εποχής και το πάθος της για ενημέρωση πάνω σε πνευματικά, πολιτικά και κοινωνικά θέματα, τη στιγμάτισε. «Παρακολουθούσα τας συζητήσεις των δημοσιογράφων και σιγά σιγά εξύπνησε μέσα μου και πάλιν ο πόθος να γράψω, όπως αυτοί, όχι μόνον για τον εαυτόν μου αλλά και για τους άλλους», δήλωσε κάποτε.

Στις 8 Μαρτίου 1887 αποφάσισε να εκδώσει την εβδομαδιαία εφημερίδα «Εφημερίς των Κυριών», η οποία αποτελούσε το πρώτο γυναικείο έντυπο στην ελληνική επικράτεια και την καθιέρωσε ως την πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφο και εκδότρια. Η πρώτη γυναικεία εφημερίδα γνώρισε τη μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου, φτάνοντας τα 5.000 αντίτυπα, εντός και εκτός Ελλάδος, το 1892, ενώ πρωτοστάτησε σε κινήματα υπέρ των γυναικών, με αποκορύφωμα την υποβολή στην κυβέρνηση Τρικούπη 2.850 υπογραφών γυναικών υπέρ της γυναικείας εκπαίδευσης, αλλά και σε εθνικό επίπεδο, με συμμετοχή στη διεθνή εκστρατεία για τον πόλεμο του 1897. Η κυκλοφορία της εφημερίδας, η οποία κυκλοφορούσε δύο φορές το μήνα, συνεχίστηκε χωρίς διακοπή για 31 χρόνια, μέχρι την απότομη διακοπή της το Νοέμβριο του 1917, λόγω των πολιτικών συνθηκών που επικρατούσαν στο ελληνικό προσκήνιο. Η ίδια η Καλλιρόη Παρρέν εξορίστηκε στην Ύδρα από τον Μάρτιο του 1917 μέχρι τον Νοέμβριο του 1918 «διά τας πολιτικάς πεποιθήσεις της».

Η πολυγραφότατη Καλλιρρόη Παρρέν άφησε πίσω της, ως κληρονομιά, ένα πλούσιο συγγραφικό έργο, με σημαντικότερα έργα της την «Ιστορία της γυναικός» χωρισμένη σε τρεις τόμους, «Η χειραφετημένη» που δημοσιεύτηκε το 1900 και αργότερα μεταφράστηκε και παρουσιάστηκε στα γαλλικά στη «Journal de débats» το 1907, «Το νέον συμβόλαιον» (1902), το οποίο δημοσιεύθηκε και στα γαλλικά στη «Revue littéraire» και τέλος, το τρίπρακτο δράμα «Η νέα γυναίκα», το οποίο παίχτηκε από τη Μαρίκα Κοτοπούλη το 1907.

Το φεμινιστικό έργο της, όμως, δεν τελειώνει στις σελίδες κάποιων βιβλίων. Συμμετείχε ενεργά σε διεθνή γυναικεία συνέδρια ανά τον κόσμο και διακήρυττε την ανάγκη εξασφάλισης παιδείας και εργασίας για τις γυναίκες, ως βασικές προϋποθέσεις για την πνευματική και πολιτική τους ισοτιμία και χειραφέτηση. Ακόμη, ίδρυσε τη «Σχολή της Κυριακής των Απόρων Γυναικών και Κορασίων» (1890), το «Άσυλον της Αγίας Αικατερίνης»(1895), το «Άσυλον των Ανιάτων» (1896), στην προεδρία του οποίου παρέμεινε πολλά χρόνια, και τον «Πατριωτικό Σύνδεσμο», την «Ένωσιν υπέρ της Χειραφετήσεως των Γυναικών», ενώ το 1896, ως επακόλουθο του συνεδρίου στο Παρίσι, σχηματίσθηκε υπό τη γενική προεδρία της Παρρέν, η «Ένωσις των Ελληνίδων».

Το πάθος της, τέλος, για την αναγέννηση και διατήρηση των ελληνικών εθίμων και παραδόσεων, την οδήγησε το 1911 στη δημιουργία του «Λυκείου των Ελληνίδων», το οποίο ξεκίνησε κατά την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, την καταγραφή, διδασκαλία και παρουσίαση παραδοσιακών χορών, ενώ η δράση του είναι γνωστή μέχρι και σήμερα, αριθμώντας σε Ελλάδα και εξωτερικό 15.000 μέλη. Φέτος, το Λύκειο των Ελληνίδων κλείνει 100 χρόνια ενεργούς δράσης.

Η Καλλιρρόη Παρρέν έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατοχύρωση του δικαιώματος του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στις γυναίκες. Η πρώτη της προσπάθεια έγινε το 1895, όταν απευθύνθηκε στον τότε πρωθυπουργό Χ. Τρικούπη, ζητώντας την κατοχύρωση των πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών. Αργότερα, το 1921 διοργάνωσε το δεύτερο γυναικείο συνέδριο στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να πείσει τον τότε πρωθυπουργό Δ. Γούναρη να τοποθετηθεί προσωπικά υπέρ την χορήγησης ψήφου. Η κατοχύρωση του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες άργησε πολύ να χορηγηθεί και η Καλλιρόη Παρρέν είχε τη ατυχία να μην δει ποτέ το όνειρό της για τη γυναικεία χειραφέτηση να γίνεται πραγματικότητα στην πολιτική σκηνή της χώρας.

Στις 16 Ιανουαρίου 1940, η σπουδαία αυτή αγωνίστρια του γυναικείου κινήματος έφυγε από τη ζωή, αφού υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, έχοντας πριν τιμηθεί με το «Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Γεωργίου Β’». Το έργο της αναγνωρίστηκε από την Ακαδημία Αθηνών και το Δήμο Αθηναίων, ο οποίος θέλησε να αποδώσει φόρο τιμής στη μνήμη της, τοποθετώντας το 1992 προτομή της στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Η Καλλιρρόη Παρρέν φαίνεται να έφυγε πλήρης και ευτυχισμένη από τη μέχρι τώρα αγωνιστική της πορεία, ενώ πριν το θάνατό της είχε δηλώσει: «Είμαι ευτυχής και ήσυχη πλέον μπορώ να αναπαυθώ, εφ’ όσον αισθάνομαι ότι αφήνω μίαν ανθηράν βλάστησιν της σποράς, την οποίαν εμείς, αι ολίγαι πρωτοπόροι, εσπείραμεν εις την τότε άγονον και πετρώδη γην και είμαι βεβαία ότι από σας, καλαί μου συνεργάτιδες, θα δημιουργηθή η τελεία γυναίκα της αύριον».

Αν θέλετε να διαβάσετε τα χειρόγραφα της εφημερίδας «Εφημερίς των Κυριών», καθώς και το συγγραφικό έργο της Καλλιρόης Παρρέν μπορείτε να επισκεφτείτε τις ιστοσελίδες: http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/5/3/f/metadata-378-0000000.tkl καιhttp://invenio.lib.auth.gr/collection/Ladies%20Newspaper?ln=el

tvxs.gr

Ο Νέλσον Μαντέλα, ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα σύμβολα προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της εποχής μας, είναι ένας άνθρωπος που η αφοσίωσή του στις ελευθερίες του λαού του ενέπνευσαν υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο.

Ο Μαντέλα γεννήθηκε στο Τρασκέι, στη Νότιο Αφρική και είναι γιος ενός φυλάρχου. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο, τη Νομική Σχολή. Το 1944, έγινε μέλος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC) και εργάστηκε ενεργά για την εξάλειψη των πολιτικών του απαρτχάιντ του κυβερνώντος Εθνικού Κόμματος. Κατά τη διάρκεια της δίκης του για τις δραστηριότητές του, ο Μαντέλα διακήρυξε, «Πάλεψα ενάντια στην κυριαρχία των λευκών, πάλεψα και ενάντια στην κυριαρχία των μαύρων. Αυτό που επιθυμώ είναι το ιδανικό μιας δημοκρατικής και ελεύθερης κοινωνίας, όπου όλοι οι άνθρωποι συμβιώνουν αρμονικά και απολαμβάνουν ίσων ευκαιριών. Είναι ένα ιδανικό, το οποίο ελπίζω να ζήσω και να το πραγματοποιήσω. Αλλά αν χρειαστεί, είναι ένα ιδανικό για το οποίο είμαι προετοιμασμένος να πεθάνω».

Ο Μαντέλα καταδικάστηκε σε ισόβια αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει σύμβολο της αντίστασης στο διογκούμενο κίνημα κατά του απαρτχάιντ, αρνούμενος κατ’ επανάληψη να συμβιβάσει τις πολιτικές του θέσεις για να επιτύχει την απελευθέρωσή του. Τελικά, αποφυλακίστηκε το Φεβρουάριο του 1990 και ενέτεινε τη μάχη του εναντίον της καταπίεσης για να επιτύχει τους στόχους που αυτός και άλλοι είχαν θέσει σχεδόν σαράντα χρόνια πριν.

Το Μάιο του 1994, ο Μαντέλα ορκίστηκε ως ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής, ένα αξίωμα που κράτησε μέχρι το 1999. Προέδρευσε κατά την περίοδο που η χώρα άφησε πίσω της την διακυβέρνηση από μια μειονότητα και το απαρτχάιντ κερδίζοντας το διεθνή σεβασμό για την προάσπιση της εθνικής και διεθνούς συμφιλίωσης. Κατά την 90ή επέτειο των γενεθλίων του, το 2008, έγινε ένας παγκόσμιος εορτασμός προς τιμήν του και αναζωπυρώθηκαν οι στόχοι της ελευθερίας και της ισότητας.

«Αν μιλάς σ’ έναν άνθρωπο σε μια γλώσσα που καταλαβαίνει, μιλάς στο μυαλό του. Αν του μιλάς στη δική του γλώσσα, μιλάς στην καρδιά του». − Νέλσον Μαντέλα

Έμαθα –
ότι παίρνει χρόνια να οικοδομήσεις εμπιστοσύνη, και αρκούν μερικά δευτερόλεπτα για να την καταστρέψεις.

Έμαθα –
ότι δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να σε αγαπήσει. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να…

είσαι άξιος να αγαπηθείς. Τα υπόλοιπα επαφύονται σ’ αυτόν.

Έμαθα –
ότι ανεξαρτήτως πόσο καλός φίλος είναι κάποιος, κάποιες φορές θα σε πληγώσει, και εσύ θα πρέπει να τον συγχωρήσεις.

Έμαθα –
ότι δεν έχει σημασία τι έχεις στη ζωή σου, αυτό που μετράει είναι ποιους έχεις στη ζωή σου.

Έμαθα –
ότι δεν πρέπει ποτέ να καταστρέφεις μια συγγνώμη με μία δικαιολογία.

Έμαθα –
ότι δεν πρέπει να συγκρίνεις τον εαυτό σου, με ότι καλύτερο μπορούν οι άλλοι να κάνουν.

Έμαθα-
ότι αρκεί μια στιγμή για να κάνεις κάτι που θα σε στενοχωρεί όλη σου τη ζωή.

Έμαθα-
ότι χρειάζεται πολύς χρόνος για να γίνεις αυτός που θέλεις να είσαι.

Έμαθα-
ότι θα πρέπει πάντα να αποχωρίζεσαι τα αγαπημένα πρόσωπα με λόγια αγάπης. Μπορεί να είναι η τελευταία φορά που τα βλέπεις.

Έμαθα-
ότι είμαστε υπεύθυνοι για αυτό που κάνουμε, δεν έχει σημασία το πώς αισθανόμαστε για αυτό που κάνουμε.

Έμαθα-
ότι είτε μπορείς να ελέγχεις τη συμπεριφορά σου είτε θα σ’ ελέγχει αυτή.

Έμαθα-
ότι ανεξάρτητα από το πόσο θερμή είναι μια σχέση στην αρχή, το πάθος εξασθενίζει και πρέπει να υπάρχει κάτι άλλο να πάρει τη θέση του.

Έμαθα-
ότι ήρωες είναι αυτοί που κάνουν αυτό που πρέπει να γίνει, όταν χρειάζεται να γίνει, ανεξάρτητα από τις συνέπειες.

Έμαθα-
ότι τα χρήματα είναι ένας άθλιος τρόπος να αξιολογείς την ζωή σου.

Έμαθα-
ότι μερικές φορές οι άνθρωποι που περιμένεις να σε κλωτσήσουν όταν είσαι στα κάτω σου, είναι αυτοί που θα σε βοηθήσουν να πάρεις τα πάνω σου.

Έμαθα-
ότι όταν είμαι θυμωμένος έχω το δικαίωμα να το δείχνω, αλλά αυτό δεν μου δίνει το δικαίωμα να γίνομαι σκληρός με τους άλλους.

Έμαθα-
ότι η αληθινή φιλία διατηρείται ακόμα και όταν υπάρχει μεγάλη απόσταση. Το ίδιο ισχύει και για την αληθινή αγάπη.

Έμαθα-
ότι μόνο και μόνο επειδή κάποιος δεν σε αγαπάει με τον τρόπο που θέλεις, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπάει όσο περισσότερο μπορεί.

Έμαθα-
ότι η ωριμότητα σχετίζεται περισσότερο με τις εμπειρίες που είχες καθώς και από τι έχεις μάθει από αυτές, και λιγότερο από το πόσα γενέθλια γιόρτασες.

Έμαθα-
ότι δεν πρέπει ποτέ να λες σ’ ένα παιδί ότι τα όνειρά του είναι εξωπραγματικά. Τι τραγωδία θα ήταν αν σε πίστευε.

Έμαθα-
ότι δεν είναι πάντα αρκετό να σε συγχωρέσουν οι άλλοι. Αρκετές φορές πρέπει να μπορούμε να συγχωρούμε οι ίδιοι τον εαυτό μας.

Έμαθα-
ότι δεν έχει σημασία πόσο άσχημα ράγισε η καρδιά σου, η ζωή δεν σταματά για να ξεπεράσεις τη θλίψη σου.

Έμαθα-
ότι οι περιστάσεις και οι συνθήκες μπορεί να έχουν επηρεάσει το ποιοι είμαστε, όμως είμαστε υπεύθυνοι για αυτό που έχουμε γίνει.

Έμαθα-
ότι πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που χρειάζεται τα λιγότερα.

Έμαθα-
ότι μόνο και μόνο επειδή δύο άτομα μαλώνουν, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αγαπούν ο ένας τον άλλο. Ισχύει και το αντίθετο, επειδή δεν μαλώνουν δεν σημαίνει ότι αγαπούν ο ένας τον άλλο.

Έμαθα-
ότι δεν πρέπει να είμαστε τόσο πρόθυμοι να μάθουμε ένα μυστικό. Θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή μας για πάντα.

Έμαθα-
ότι δύο άνθρωποι μπορούν να κοιτούν ακριβώς το ίδιο πράγμα και να βλέπουν κάτι εντελώς διαφορετικό.

Έμαθα-
ότι τα διαπιστευτήρια στον τοίχο, δεν σε κάνουν αξιοπρεπή άνθρωπο.

Έμαθα-
ότι οι άλλοι θα ξεχάσουν τι τους είπες, θα ξεχάσουν τι τους έκανες, αλλά δεν θα ξεχάσουν ποτέ πώς τους έκανες να αισθάνονται.

Omer B. Washington

http://www.wwf.gr/newsletter/peoct2013/

«Να θυμάσαι πάντα τούτο: πως δεν χρειάζονται πολλά πράγματα για να κάνουν τη ζωή ευτυχισμένη.»

Μάρκος Αυρήλιος

“Προϊστορικές” πίτες ή αλλιώς “πιτούλκες”, κατά την τοπική ονομασία, θα φτιάξουν τις επόμενες μέρες από δημητριακά, όσπρια, νερό και ζωικά λίπη μαθητές δημοτικού αλλά και ενήλικες δίπλα στο χώρο των ανασκαφών του νεολιθικού οικισμού της Αυγής Καστοριάς. Η συνταγή είναι επτά χιλιάδων χρόνων αν και οι ακριβείς δοσολογίες των συστατικών δεν είναι γνωστές. Ωστόσο η αρχαιολογική έρευνα έχει καταλήξει στα υλικά που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι κάτοικοι του τόπου αλλά και στον τρόπο με τον οποίο λάξευαν τα λίθινα εργαλεία τους και έψηναν τα αγγεία όπου μαγείρευαν περίφημους χυλούς.

Στις 27 και 28 Σεπτεμβρίου μαθητές δημοτικού σχολείου, οι γονείς τους και οι επισκέπτες θα μπορούν, υπό την κατάλληλη καθοδήγηση, να χρησιμοποιήσουν τα λίθινα εργαλεία που η επιστημονική ομάδα διαμόρφωσε κατάλληλα, να κοπανήσουν τα δημητριακά και τα όσπρια με τους τριπτήρες, τα τριβεία και τα λίθινα γουδιά για να φτιάξουν αλεύρι, να ζυμώσουν τον πηλό με τους αργίλους που συγκέντρωσαν οι αρχαιολόγοι ώστε να φτιάξουν αγγεία και σκεύη. Στη συνέχεια θα ανοίξουν λάκκους στο χώμα και θα ανάψουν φωτιά τόσο για να ψήσουν τις “προϊστορικές” πίτες πάνω στα πέτρινα σκεύη όσο και για να “κάψουν” τα αγγεία που θα φιλοξενήσουν γνωστές νοστιμιές αλλά και καινούριους πειραματισμούς με τη βοήθεια ενός νέου σεφ.

“Ο λόγος που το κάνουμε όλο αυτό είναι ένας και μοναδικός: θέλουμε να μοιραστούμε με το κοινό όλη την πληροφορία που έχει προκύψει από την αρχαιολογική έρευνα μετά την διαδικασία της αρχαιολογικής σκαπάνης. Η ομορφιά κρύβεται στη γνώση πίσω από τα αντικείμενα που έρχονται στο φως και η πολιτιστική κληρονομιά που σχετίζεται μαζί τους είναι παγκόσμιο κοινωνικό αγαθό” αναφέρει η υπεύθυνη του ερευνητικού προγράμματος Ανασκαφών Αυγής, Γεωργία Στρατούλη. Η ίδια διευκρινίζει ότι οι δράσεις που επιλέχθηκαν στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς 2013, που πραγματοποιούνται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, με τη συνεργασία της Περιφερειακής Ενότητας Καστοριάς και του Δήμου Καστοριάς, έχουν θέμα τη νεολιθική τροφή και ειδικότερα τον εξοπλισμό της προϊστορικής κουζίνας αλλά και τις δραστηριότητες που σχετίζονται με αυτήν.

“Είναι”, όπως λέει, “μια καλή ευκαιρία να αναδειχτεί το κοινό παρελθόν των πρώτων αγροτικών κοινωνιών πάνω στη βάση των τεχνικών ανάπτυξης φαγητού. Μέσω, αυτού, άλλωστε, οι πρώτες κοινωνίες αυτοπροσδιορίζονταν”.

Σε ό,τι αφορά τις τεχνικές για την παρασκευή του φαγητού, σε αυτές έχουν ενσωματωθεί εμπειρίες χιλιετιών ενώ είναι γνωστό ότι τα υλικά που χρησιμοποιούνταν πριν από επτά χιλιάδες χρόνια ήταν δημητριακά, όσπρια, ζωικά λίπη και βότανα της ελληνικής φύσης. Στις εκδηλώσεις που σχεδιάζονται θα συμμετέχουν επίσης ένας σεφ αλλά και οι επισκέπτες που θα πειραματιστούν με νέες γεύσεις που θα “συνοδεύσουν” γευστικά τις πίτες. “Θα έρθουν άνθρωποι που θα φέρουν μαζί τους ακόμη και τις λίθινες πλάκες με τις οποίες έψηναν φαγητά οι πρόγονοί τους. Αυτές μάλιστα είναι τόσο πολύτιμες που οι κάτοχοί τους ποτέ δεν τις δανείζουν ενώ τις χειρίζονται πολύ προσεκτικά για να μην σπάσουν κατά το ψήσιμο ή τη διαδικασία παρασκευής του φαγητού” τονίζει η κ. Στρατούλη.

Δεν παραλείπει, τέλος, να προτρέψει όσους επιθυμούν να συμμετέχουν στις δράσεις που διοργανώνονται σε μια προσπάθεια μετάδοσης γνώσης αλλά και ψυχαγωγίας εν μέσω δύσκολων καιρών.

Όταν ρωτήσανε τον Σωκράτη για να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου δεν ανέφερε τίποτε για τη συσσώρευση γνώσεων.

” Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς….

Ποιούς ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;

1. Πρώτα απ΄ όλους,  αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις, αντι να ελέγχονται από αυτές..
2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική…
3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές…
4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς, καλοπροαίρετα…
5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους…
6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες και τις αποτυχίες τους..
7. Τελικά, αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και τη δόξα τους…”

ΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΟΡΗΣΟΥ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Η Σχολική Βιβλιοθήκη του Γυμνασίου Κορησού με την Πολιτιστική Ομάδα του σχολείου «Λέσχη Ανάγνωσης και Θεάτρου» σε συνεργασία με τη Δημοτική Βιβλιοθήκη του Άργους Ορεστικού, το 3ο Νηπιαγωγείο και το 1ο Δημοτικό Άργους Ορεστικού, το 9ο Δημοτικό Καστοριάς και Ομάδα μαθητών του 1ου Λυκείου Καστοριάς θα υποδεχθεί και θα παρουσιάσει θεατρικά τη συγγραφέα Λένα Μερίκα το Σάββατο 20 Απρίλη 2013 και ώρα 18.00 στο Πολιτιστικό Κέντρο του Άργους Ορεστικού.
Σας προσκαλούμε να παρακολουθήσετε αυτή την πρωτότυπη παράσταση.

το βιβλίο που δεν ήθελε να διαβαστεί…

ακούστε το βιβλίο της Βασιλικής Κάργα, σ΄αυτή τη διεύθυνση.

mikrosanagnostis.gr/library/pageflip15/Default.html

Σε «Έτος Κ.Π Καβάφη» ανακήρυξε το 2013 το Υπουργείο Παιδείας, με αφορμή τη συμπλήρωση 150 χρόνων (1863 – 1933) από τη γέννηση του Αλεξανδρινού ποιητή.
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές της νεοελληνικής λογοτεχνίας, όχι μόνο κατάφερε να συγκινήσει το ελληνικό κοινό αλλά κατέχει εξέχουσα θέση σε όλη την ευρωπαϊκή ποίηση, μιας και τα ποιήματα του έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες, όπως Αγγλικά, Γαλλικά και Γερμανικά αρχικά και κατόπιν σε πολλές άλλες γλώσσες, χωρίς να αλλοιωθεί. Την ποίησή του χαρακτηρίζει ο λιτός αλλά διαχρονικός και επίκαιρος λόγος ενώ είναι ταυτόχρονα  έντονα συμβολικός. Χαρακτηριστική επίσης  και η ειρωνική διάθεση του ποιητή, γνωστή και ως «Καβαφική Ειρωνεία» η οποία συνδυαζόμενη με την τραγικότητα της πραγματικότητας αποτέλεσε σημείο αναφοράς για πολλούς μεταγενέστερους ποιητές.
Το έργο του αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια του πολιτιστικού πλούτου της χώρας μας και το αρχείο Καβάφη περιλαμβάνει μεγάλης αξίας χειρόγραφα, καθώς και προσωπικά αντικείμενα του ποιητή, όπως ποιήματα (πρωτότυπα, μεταφράσεις), πεζά λογοτεχνικά και φιλολογικά, ιδιωτικά (αλληλογραφία, ημερολόγια, δημόσιος και κοινωνικός βίος), καθώς επίσης και υλικό από το αρχείο «Αλεξανδρινής Τέχνης» (του περιοδικού που εξέδιδε ο ποιητής).

Τον κεντρικό σχεδιασμό του προγράμματος δράσεων για το «Έτος Καβάφη» θα έχουν η Γενική Διεύθυνση Σύγχρονου Πολιτισμού, η Διεύθυνση Γραμμάτων και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Θα συνεργαστούν για τον σκοπό αυτό με το Ίδρυμα Ωνάση, το οποίο έχει στη δικαιοδοσία του το πλήρες αρχείο του ποιητή, τις ξένες πρεσβείες χωρών στην Ελλάδα, τις έδρες Νεοελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού των πανεπιστημίων του εξωτερικού στα οποία δίδασκε ο Καβάφης, τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού και το Ελληνικό Ίδρυμα στην Αλεξάνδρεια. Κατά τη διάρκεια του έτους θα πραγματοποιηθούν αρκετές δράσεις και εκδηλώσεις προς τιμήν του, από διάφορους οργανισμούς και φορείς της χώρας.
Επί τη ευκαιρία του αφιερώματος ας θυμηθούμε το ποίημά του «Θερμοπύλες» :

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των

ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.

Ποτέ από το χρέος μη κινούντες•

δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,

αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία•

γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν

είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,

πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε•

πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,

πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει

όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)

πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,

κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

του Νίκου Καζαντζάκη

(αποσπάσματα)

Δεν έχουμε παρά μιά μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας,

ας κάμουμε  τη στιγμή αυτή αιωνιότητα, άλλη αθανασία δεν υπάρχει..

…………………………….

Σήκω  να φύγουμε, τι καθόμαστε εδώ, δεν είμαστε στρείδια, είμαστε πουλιά, σήκω να φύγουμε.

……………………………..

Η νιότη ζητάει αθανασία, δεν τη βρίσκει, συμβιβασμό δεν καταδέχεται, κι από περηφάνια αρνιέται τα πάντα.

……………………………..

Όπου πάμε κι όπου σταθούμε, κάθε μας λόγος κάθε μας πράξη ένα και μόνο σκοπό πρέπει να ΄χουν: να φωτίσουν!

………………………………….

Σώπα, δάσκαλε, φώναξε,   σώπα δάσκαλε ν΄ακούσουμε το πουλί!

………………………………….

Εσύ πιστεύεις πως βρήκες τη λύτρωση και λυτρώθηκες, εγώ πιστεύω πως λύτρωση δεν υπάρχει, και πιστεύοντάς το, λυτρώθηκα.

………………………………….

Πότε θα δω κι εγώ το Θεό; τον ρώτησα.

Εύκολο, πολύ εύκολο, αποκρίθηκε. άνοιξε τα μάτια σου και θα τον δεις.

…………………………………..

Χαρά στο νέο που θαρρεί πως έχει χρέος να ξαναδημιουργήσει τον κόσμο,  να τον κάμει πιο σύμφωνο με την αρετή και τη δικαιοσύνη,  πιο σύμφωνο με την καρδιά και αλίμονο σε  όποιον αρχίζει τη ζωή του χωρίς παραφροσύνη.

.

…Έτσι μόνο μπόρεσε να βρει την ευτυχία του, έστω και αν ήταν εφήμερη και παροδική, όπως λέει: «Όλη μας η ζωή, παππού, ήταν ανήφορος ανήφορος και γκρεμός κι ερημιά κινήσαμε με πολλούς συναγωνιστές, με ιδέες πολλές, συνοδεία μεγάλη μα όσο ανηφορίζαμε κι η κορφή μετατοπίζουνταν κι αλάργαινε, αγωνιστές κι ιδέες κι ελπίδες μας αποχαιρετούσαν, λαχάνιαζαν, δεν ήθελαν, δεν μπορούσαν ν’ ανέβουν πιο πάνω κι απομέναμε μονάχοι με τα μάτια καρφωμένα στην κινούμενη μονάδα, στη μετατοπιζόμενη κορφή. Δε μας κινούσε η αλαζονεία, μήτε η απλοϊκή βεβαιότητα πως θα σταθεί μια μέρα η κορφή και θα τη φτάσουμε μήτε κι αν φτάναμε, πως θα βρούμε εκεί πάνω την ευτυχία, τη σωτηρία και τον Παράδεισο ανεβαίναμε, γιατί ευτυχία, σωτηρία και παράδεισος για μας ήταν η ανάβαση». Επειδή ο αγώνας έχει γι αυτόν ύψιστη σπουδαιότητα, αποδίδει περισσότερη βαρύτητα στη συντροφικότητα παρά στη φιλία. Έτσι θα πει: «Ν’ αγαπάς τον καθένα ανάλογα με τη συνεισφορά του στον αγώνα. Μη ζητάς φίλους να ζητάς συντρόφους». Ο Καζαντζάκης πιστεύει σε μια πάλη ανιδιοτελή και χωρίς τον κρυφό πόθο της αμοιβής, δηλαδή σ’ έναν αγώνα δύσκολο, που είναι πηγαίο απαύγασμα της ψυχής του ανθρώπου. Έτσι θα διαλαλήσει ότι η αξία του ανθρώπου έγκειται στο να εργάζεται και να μάχεται κανείς χωρίς αμοιβή:

….<<Ξέρω καλά πως ο θάνατος δε νικιέται μα η αξία του ανθρώπου δεν είναι η Νίκη, παρά ο αγώνας για τη Νίκη. Και ξέρω ακόμα ετούτο, το δυσκολότερο: δεν είναι ούτε ο αγώνας για τη Νίκη η αξία του ανθρώπου είναι μονάχα ετούτη: να ζει και να πεθαίνει παλικαρίσια και να μην καταδέχεται αμοιβή. Κι ακόμα ετούτο, το τρίτο, ακόμα πιο δύσκολο: η βεβαιότητα πως δεν υπάρχει αμοιβή, να μη σου κόβει τα ήπατα παρά να σε γεμίζει χαρά, υπερηφάνεια και αντρεία».

…Eυτυχία θα πει «να ζεις όλες τις δυστυχίες» και φως θα πει «να κοιτάς μ’ αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια». Ο Καζαντζάκης πιστεύει στην ενότητα των αντιθέτων.
Γεώργιος Χ. Κουμάκης , καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Σύμφωνα με πρόσφατη (2012) μελέτη της UNESCO κάθε ώρα διδακτικού έργου ενός καθηγητή αντιστοιχεί σε 4 ώρες εργασίας γραφείου!

Αυτό συμβαίνει διότι η δυσκολία μίας εργασίας καθορίζεται κατά βάση από το πλήθος και τη δυσκολία των αποφάσεων που καλείται να λάβει ο εργαζόμενος κατά τη διάρκειά της.

Και μαντέψτε ποιο είναι το επάγγελμα στο οποίο ο εργαζόμενος πρέπει να λαμβάνει συνεχώς σημαντικές αποφάσεις για την πορεία της εργασίας του.

Αυτός είναι και ο λόγος που οι εκπαιδευτικοί παθαίνουν συχνά υπερκόπωση, burnout και γενικώς στρεσάρονται πολύ περισσότερο από άλλους εργαζόμενους.

Παραθέτουμε παρακάτω ένα άρθρο του Χρήστου Κάτσικα για την εξουθένωση των εκπαιδευτικών.

Η ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Τα μέτρα του Υπουργείου Παιδείας …βλάπτουν σοβαρά

την υγεία των εκπαιδευτικών

Του Χρήστου Κάτσικα

Αν και ο επίσημος κρατικός λόγος χέρι χέρι με τις ηλεκτρονικές μας κουβερνάντες, τα ΜΜΕ και τους παλατιανούς δημοσιογράφους πασχίζουν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι οι εκπαιδευτικοί είναι οι «τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας», ότι εργάζονται ελάχιστες ώρες την ημέρα και λίγους μήνες το χρόνο, όλες οι έρευνες, στην Ευρώπη, στην Αμερική και στη χώρα μας αποδεικνύουν εδώ και πολλά χρόνια ότι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις στον κατάλογο των στρεσογόνων επαγγελμάτων. Οι εκπαιδευτικοί ανήκουν στην ομάδα των επαγγελματιών που είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς στο «σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης».

Η επαγγελματική εξουθένωση είναι ένα σύνδρομο σωματικής και ψυχικής εξάντλησης στα πλαίσια του οποίου ο εκπαιδευτικός κατακλύζεται από έλλειψη ενθουσιασμού και προσδοκιών, απογοήτευση, απάθεια, αδράνεια, χάνει το ενδιαφέρον του και τα όποια θετικά συναισθήματα έχει για τους μαθητές του, διαμορφώνει αρνητική εικόνα για τον εαυτό του και αδυνατεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που ανακύπτουν κατά την εκπαιδευτική διαδικασία.

Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία το 5-25% των εκπαιδευτικών υποφέρει από το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης. Στη Γερμανία το ένα τρίτο των εκπαιδευτικών αισθάνεται επαγγελματικά ακρωτηριασμένο, ενώ ένα δεύτερο τρίτο αισθάνεται παραγνωρισμένο και κουρασμένο. Αιτίες είναι οι πολυάριθμες τάξεις, οι αυξανόμενες απαιτήσεις του επαγγέλματος και η συμπεριφορά των μαθητών. Το άγχος, οι απαιτήσεις, ο φόρτος εργασίας και η πίεσης από τον έλεγχο των σχολικών επιθεωρητών είναι κάποιοι από τους λόγους που ωθούν πολλούς εκπαιδευτικούς σε παραίτηση, όπως έγραφε η εφημερίδα Guardian (2-8-2000).

Στη Γαλλία οι εκπαιδευτικοί έχουν περισσότερο άγχος συγκριτικά με άλλα επαγγέλματα, (όπως αναφέρεται στην εφημερίδα Times Educational Supplement / 12-10-2001), ενώ κατά την ίδια εφημερίδα (2-3-2001) και στον Καναδά αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα λόγω του άγχους και του υπερβολικού φόρτου εργασίας. Στην επαρχία Skatchewan μάλιστα, το 30% των εκπαιδευτικών παραιτείται μετά από 5 χρόνια εκπαιδευτικής υπηρεσίας. Το άγχος τους προκαλείται από την έλλειψη βιβλίων, την ένταξη μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες στην τάξη, τη γραφειοκρατία, το νέο αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών.

Τέλος η αύξηση του αριθμού των μαθητών στις ΗΠΑ, χωρίς την απαιτούμενη υποδομή στα σχολεία, δημιουργεί αγχογόνες καταστάσεις, όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας Los Angeles Times (25-9-2000)

Ας έρθουμε τώρα στη χώρα μας

Στην Ελλάδα, διάφορες έρευνες1 συγκλίνουν ότι ένα ποσοστό των εκπαιδευτικών που φτάνει περίπου το 25% βιώνει υψηλή ή μεσαία συναισθηματική εξάντληση, ενώ καταγράφεται επίσης ότι ένα ακόμη μεγαλύτερο τμήμα εκπαιδευτικών αισθάνεται ότι δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικό στη δουλειά του.

Σύμφωνα με έρευνα που παρουσίασε το Ελληνικό Ινστιτούτο Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας (ΕΛΙΝΥΑΕ) το 2000 αναφέρεται ότι από τα πλέον συνήθη προβλήματα που σχετίζονται με την εργασία είναι το άγχος σε ποσοστό 28% και η επαγγελματική εξουθένωση σε ποσοστό 23%. Σε άλλη έρευνα (Κάντας – Αρέθας, 1998) αναφέρονται ως κυριότερες πηγές άγχους, ο υπερβολικός φόρτος εργασίας, η έλλειψη κονδυλίων, η οργανωτική και διοικητική δομή του σχολείου, το επίπεδο των μαθητών, ο χαμηλός μισθός, η έλλειψη σεβασμού, η έλλειψη ευκαιριών για επιμόρφωση κλπ. Όλα αυτά τα βλέπει ως πηγή επαγγελματικού άγχους πάνω από το 70% των εκπαιδευτικών.

Το σχέδιο προεδρικού διατάγματος για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών έδωσε απόψε στη δημοσιότητα, το υπουργείο Παιδείας.

Το σχέδιο, που συνδέεται με την επαγγελματική εξέλιξη των εκπαιδευτικών, έστειλε το υπουργείο, για διαβούλευση, στις Ομοσπονδίες των Εκπαιδευτικών,Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΔΟΕ), Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ), ζητώντας τις απόψεις τους, εντός δεκαπέντε ημερών, δηλαδή ως το τέλος Ιανουαρίου.

Όπως επισημαίνεται από το υπουργείο «το περιεχόμενο του κειμένου αυτού αποτελεί μέρος της ευρύτερης στρατηγικής για την αξιολόγηση, που αφορά στο σύνολο των εκπαιδευτικών διαδικασιών. Βασικός σκοπός είναι η βελτίωσης της ποιότητας και της αποτελεσματικότητας της Εκπαίδευσης, η ορθολογική διαχείριση των πόρων, η κατάλληλη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, η υποστήριξη της επαγγελματικής ανάπτυξης των εκπαιδευτικών και η ανάπτυξη σχέσεων και δικτύων συνεργασίας, μεταξύ των συντελεστών της Εκπαιδευτικής Κοινότητας.Τελικός στόχος της αξιολόγησης είναι η ανταπόκριση του εκπαιδευτικού συστήματος στις αυξανόμενες απαιτήσεις της Εκπαίδευσης σε εθνικό και διεθνές επίπεδο».

Υπενθυμίζεται, πάντως, ότι για την αξιολόγηση χρησιμοποιείται τετράβαθμη περιγραφική κλίμακα. Η ένταξη του αξιολογούμενου σε βαθμίδα της περιγραφικής κλίμακας συνεπάγεται τον ποιοτικό του χαρακτηρισμό ως ακολούθως: «ελλιπής», «επαρκής», «πολύ καλός» ή «εξαιρετικός».

Οι ποιοτικοί χαρακτηρισμοί που προβλέπονται στην προηγούμενη παράγραφο αντιστοιχίζονται με βαθμολογική κλίμακα, στην οποία κατώτατος βαθμός είναι το 0 και ανώτατος το 100, ως εξής: α) «ελλιπής»: 0 έως 30 βαθμοί,β) «επαρκής»: 31 έως 60 βαθμοί ,γ) «πολύ καλός»: 61 έως 80 βαθμοί και δ) «εξαιρετικός»: 81 έως 100 βαθμοί.

Ο αξιολογητής στην οικεία έκθεση αξιολόγησης αναγράφει, για κάθε αξιολογούμενο κριτήριο, τον ποιοτικό χαρακτηρισμό και την βαθμολογία του αξιολογούμενου. Ο μέσος όρος της βαθμολογίας των επιμέρους κριτηρίων κάθε κατηγορίας αποτελεί τη βαθμολογία της οικείας κατηγορίας κριτηρίων, από την οποία προκύπτει ο αντίστοιχος ποιοτικός χαρακτηρισμός.Οσον αφορά στη διαδικασία με την οποία διενεργείται η αξιολόγηση ακολουθούνται τα παρακάτω στάδια:α) Ο αξιολογούμενος συμπληρώνει και υποβάλλει έκθεση αυτοαξιολόγησής του το αργότερο εντός πέντε (5) ημερών, πριν από την έναρξη της αξιολογικής περιόδου.

Η έκθεση αυτοαξιολόγησης απευθύνεται προς τον αξιολογητή και κατατίθεται στη γραμματεία της σχολικής μονάδας ή του σχολικού συμβούλου ή της κεντρικής ή αποκεντρωμένης υπηρεσίας στην οποία υπηρετεί ο αξιολογητής. Παράλειψη υποβολής της έκθεσης αυτής σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζει τη διαδικασία της αξιολόγησης. β) Οι αξιολογητές πριν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης προσκαλούν εγγράφως τους αξιολογούμενους σε συγκεκριμένη ημέρα και ώρα σε συνάντηση συζήτησης αναφορικά με την επικείμενη αξιολόγηση.

Η πρόσκληση κοινοποιείται στον αξιολογούμενο τουλάχιστον τρεις (3) ημέρες πριν από την ημέρα της συνάντησης. Η παράλειψη πρόσκλησης του αξιολογούμενου στη συνάντηση και μη προσέλευσή του επιφέρει ακυρότητα της έκθεσης αξιολόγησης. Η ημερομηνία πραγματοποίησης της συνάντησης καθώς και οι υπογραφές του αξιολογητή και του αξιολογούμενου σημειώνονται στον οικείο χώρο του εντύπου της έκθεσης αξιολόγησής του.γ) Οι αξιολογητές μετά το πέρας της διαδικασίας συντάσσουν εκθέσεις αξιολόγησης. Οι εκθέσεις γνωστοποιούνται αποδεδειγμένα, το αργότερο εντός πέντε (5) εργάσιμων ημερών από τη σύνταξή τους, στους αξιολογούμενους.

Σε περίπτωση νόμιμης απουσίας του αξιολογούμενου από την υπηρεσιακή μονάδα που υπηρετεί ή πραγματοποιεί το μεγαλύτερο μέρος του υποχρεωτικού του ωραρίου η έκθεση αξιολόγησης αποστέλλεται στην κατοικία του ταχυδρομικά, επί αποδείξει ή με κάθε άλλο νόμιμο μέσο. Οι αξιολογικές εκθέσεις γνωστοποιούνται εντός της αξιολογικής περιόδου ή το αργότερο τρεις (3) εργάσιμες ημέρες από τη λήξη της.

Επίσης, η διοικητική αξιολόγηση είναι ετήσια ενώ η εκπαιδευτική αξιολόγηση, διενεργείται μία, τουλάχιστον, φορά ανά τριετία . Οι αξιολογούμενοι δικαιούνται να υποβάλουν ένσταση ενώπιον δευτεροβαθμίων οργάνων αξιολογικής κρίσης εφόσον: α) η συνολική τους βαθμολογία είναι μικρότερη από 45 μονάδες ή β) η διαφορά στη βαθμολογία των επιμέρους κριτηρίων της ίδιας κατηγορίας είναι μεγαλύτερη από 45 μονάδες.Παράλληλα, τέλος, αξιολογούνται και οι δόκιμοι εκπαιδευτικοί ως εξής : Για τους δόκιμους εκπαιδευτικούς συντάσσονται κατά τη διάρκεια της διετούς δοκιμαστικής υπηρεσίας δύο (2) εκθέσεις διοικητικής και δύο (2) εκθέσεις εκπαιδευτικής αξιολόγησης. Οι πρώτες εκθέσεις αξιολογήσεις συντάσσονται ,εντός αποκλειστικής προθεσμίας δεκαπέντε (15) ημερών ,μετά τη συμπλήρωση ενός ημερολογιακού έτους υπηρεσίας του εκπαιδευτικού-(ενδιάμεσες εκθέσεις αξιολόγησης- και οι δεύτερες εντός αποκλειστικής προθεσμίας δεκαπέντε (15) ημερών μετά τη συμπλήρωση της δοκιμαστικής υπηρεσίας.

• Γιατί σαν την μυρωδιά από φρεσκοαγορασμένο βιβλίο δεν υπάρχει, ίσως να συγκρίνεται με αυτή του φρέσκο-ψημένου ψωμιού…

• Γιατί καλλιεργούμε την φαντασία μας!  Oι εικόνες που είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε με το μυαλό μας δεν συγκρίνονται με καμία ταινία του Hollywood.

• Γιατί με ένα βιβλίο δεν μπορείς να είσαι παθητικός θεατής όπως με μια ταινία, ή το διαβάζεις και είσαι απόλυτα εκεί ή όχι.

• Γιατί «ένα βιβλίο είναι ένας καλός φίλος» σύμφωνα με τον Ζακ – Ανρί Μπερναρντέν ντε Σεν Πιερ, για άλλους είναι ο σκύλος.

• Γιατί «Η ανάγνωση των καλών βιβλίων είναι σαν τη συνομιλία με τους τελειότερους ανθρώπους του παρελθόντος». (Ρενέ Ντεκάρτ)

• Γιατί όταν διαβάζουμε η μοναξιά δεν υπάρχει

• Γιατί όλοι έχουμε την ανάγκη να ξεφεύγουμε από την πραγματικότητα που και που…

• Γιατί  στην ψηφιακή μας εποχή η διαδικασία του να ξεφυλλίζεις ένα βιβλίο, να έχει σημάδια από τον καφέ σου και να βαραίνει στη τσάντα σου είναι συνήθειες που σε λίγο καιρό θα αναπολούμε.

• Γιατί διαβάζοντας σχηματίζουμε ένα μέρος της προσωπικότητας μας.

• Γιατί  είναι σαν να ζούμε μια άλλη ζωή χωρίς τα πραγματικά της ρίσκα.

• Γιατί  το αίσθημα που νιώθεις όταν διαβάζεις την τελευταία σελίδα του βιβλίου που σου έκανε παρέα το τελευταίο διάστημα  είναι σαν να αποχαιρετάς έναν φίλο που φεύγει στο εξωτερικό. Θα σου λείπει αλλά δεν θα τον ξεχάσεις.
• Κατερίνα Σπύροβα
• δημοσιευμένο στο http://www.storybox.gr