του Νίκου Καζαντζάκη
(αποσπάσματα)
Δεν έχουμε παρά μιά μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας,
ας κάμουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα, άλλη αθανασία δεν υπάρχει..
…………………………….
Σήκω να φύγουμε, τι καθόμαστε εδώ, δεν είμαστε στρείδια, είμαστε πουλιά, σήκω να φύγουμε.
……………………………..
Η νιότη ζητάει αθανασία, δεν τη βρίσκει, συμβιβασμό δεν καταδέχεται, κι από περηφάνια αρνιέται τα πάντα.
……………………………..
Όπου πάμε κι όπου σταθούμε, κάθε μας λόγος κάθε μας πράξη ένα και μόνο σκοπό πρέπει να ΄χουν: να φωτίσουν!
………………………………….
Σώπα, δάσκαλε, φώναξε, σώπα δάσκαλε ν΄ακούσουμε το πουλί!
………………………………….
Εσύ πιστεύεις πως βρήκες τη λύτρωση και λυτρώθηκες, εγώ πιστεύω πως λύτρωση δεν υπάρχει, και πιστεύοντάς το, λυτρώθηκα.
………………………………….
Πότε θα δω κι εγώ το Θεό; τον ρώτησα.
Εύκολο, πολύ εύκολο, αποκρίθηκε. άνοιξε τα μάτια σου και θα τον δεις.
…………………………………..
Χαρά στο νέο που θαρρεί πως έχει χρέος να ξαναδημιουργήσει τον κόσμο, να τον κάμει πιο σύμφωνο με την αρετή και τη δικαιοσύνη, πιο σύμφωνο με την καρδιά και αλίμονο σε όποιον αρχίζει τη ζωή του χωρίς παραφροσύνη.
Αφήστε μια απάντηση