Σήμερα επισκέφθηκε το σχολείο μας ένας ήρωας.
Ένας ήρωας χωρίς μετάλλια στα πεδία των μαχών αν και βρίσκεται συχνά μέσα σ’αυτά διατρέχοντας τους ίδιους κινδύνους με τους εμπόλεμους.
Ένας ήρωας που δεν ήταν υποχρεωμένος να κάνει όσα κάνει αλλά επέλεξε το ρόλο του.
Ένας ήρωας που δε φορά αλεξίσφαιρο γιλέκο αλλά αντί γι αυτό μια λευκή μπλούζα μ’ ένα κόκκινο λογότυπο.
Ένας ήρωας που δεν λογαριάζει ή μάλλον νικά το φόβο που νιώθει σαν άνθρωπος.
Που άφησε πίσω του την οικογένειά του,
την καλοπέρασή του,
τους φίλους του
για να υπηρετήσει τους ανθρώπους.
Ποιους ανθρώπους;
ΟΛΟΥΣ!!
Όλους εκείνους που έχουν ανάγκη.
Και πού γεννήθηκε αυτός ο ήρωας;
Στην πόλη μας την Πάτρα!
Είναι ένας από εμάς!
Ένας γιατρός!
Χειρουργός!
Που διάλεξε να γίνει “Γιατρός χωρίς σύνορα”!
Και επισκέπτεται χώρες που αντιμετωπίζουν μια ανθρωπιστική καταστροφή.
Σεισμούς, επιδημίες, τυφώνες αλλά και πολέμους! Λιβύη, Νιγηρία, Συρία, Υεμένη.
Ήρθε λοιπόν σήμερα στο σχολείο μας και μας μίλησε. Λόγω της απλότητας και της ταπείνωσης που τον χαρακτηρίζει δεν θέλησε να μας μιλήσει παρά για ένα πρόγραμμα για τον υποσιτισμό.
Όμως εμείς που ξέραμε ποιος είναι δεν αφήσαμε την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Πόσο συχνά άλλωστε συναντάς έναν αληθινό ήρωα;;;;
Του θέσαμε μια σειρά από ερωτήσεις. Για όλα κείνα που στα μάτια μας φάνταζαν
περίεργα,
δύσκολα,
φοβερά,
ακατόρθωτα.

Κι εκείνος με ευγένεια,
απλότητα
και μερικές φορές χιούμορ
απαντούσε.

Κύριε Δημήτρη Γιαννούση, σας θαυμάζουμε και σας ευχαριστούμε!