Όχι μία,

όχι δύο,

αλλά ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ παρουσίασε τα προηγούμενα χρόνια το σχολείο μας με αφορμή τον εθνικό εορτασμό της 25ης Μαρτίου.

Κάθε χρόνο, βέβαια, στην αίθουσα των εκδηλώσεών του η εθνική επέτειος γιορταζόταν πανηγυρικά από τους μαθητές της Στ Δημοτικού, που είχαν εκείνη την ημέρα την τιμητική τους.

Ντυμένοι με τις παραδοσιακές ενδυμασίες, μα κυρίως εμπνευσμένοι από τους ήρωες της Επανάστασης που ενσάρκωναν, (μικρούς ή μεγάλους, επώνυμους ή ανώνυμους) καμάρωναν πάνω στη μικρή σκηνή του σχολείου μας, δίνοντας όλες τους τις δυνάμεις για να παρουσιάσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο κάποιες ηρωικές στιγμές. Τις στιγμές δηλαδή που ο άνθρωπος ξεχνά τον εαυτό του, ξεχνά τις ανάγκες του, βάζει στην άκρη το εγώ του και, ακόμα πιο δύσκολο και σχεδόν ακατόρθωτο, παρασυρμένος από τη νηφάλιο μέθη της θυσίας βάζει στην άκρη ακόμα και τη ζωή του και κραυγάζει: «Ελευθερία ή Θάνατος» δείχνοντας πως μια ζωή χωρίς λευτεριά δεν είναι ζωή. Είναι όπως έλεγαν και οι πρόγονοί μας βίος-αβίωτος.

Μα ειδικά τις τρεις φορές το σχολειό μας θέλησε να γιορτάσει αυτή την εθνική επέτειο με ξεχωριστό, λαμπρό τρόπο. Και ετοίμασε τρεις παραστάσεις, μια τριλογία θα έλεγε κανείς, με πρωτότυπα  θεατρικά έργα -γραμμένα ειδικά για την περίσταση- στην αίθουσα της Χριστιανικής Εστίας Πατρών όπου πλήθος κόσμου τις παρακολούθησαν.

Η αρχή έγινε το 2013, με το έργο «Πολιορκημένοι» εμπνευσμένο από το κορυφαίο ποίημα του εθνικού μας ποιητή του Διονυσίου Σολωμού «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι».

Οι μαθητές και οι μαθήτριες ζωντάνεψαν πάνω στη σκηνή τους ηρωικούς πρωταγωνιστές της πόλης του Μεσολογγίου. Ξεκινώντας από την αρχή της πολιορκίας και φθάνοντας ως την ηρωική Έξοδο αλλά και την ανατίναξη της μπαρουταποθήκης του Καψάλη που στεφάνωσε όλη τη θυσία και θέριεψε τον αγώνα αλλά και συγκίνησε τους απανταχού φιλέλληνες. Τα μελοποιημένα από τον Γιάννη Μαρκόπουλο κομμάτια του σολωμικού ποιήματος, σαν άλλα χορικά τραγωδίας συνέδεσαν τα “επεισόδια” του έπους της Εξόδου.

Μεγάλο και τρανό παράδειγμα θυσίας βέβαια το Μεσολόγγι μα και χιλιοτραγουδισμένο. Έτσι στη συνέχεια στρέψαμε την προσοχή μας στην πόλη μας, την Πάτρα. Λίγες οι προσπάθειες και καμμιά επί σκηνής να παρουσιαστεί η τοπική ιστορία. Με το έργο «Πατρέων Έγερσις» που παρουσιάστηκε το 2016 θελήσαμε στοιχειωδώς να καλύψουμε αυτό το κενό και προσπαθήσαμε να αναδείξουμε πάνω στη σκηνή την γλυκόπικρη εμπειρία της πόλης μας της Πάτρας από τα γεγονότα εκείνα. Από τη νύχτα της Ντογάνας, τη Μάχη του Γηροκομιού με τον Κολοκοτρώνη και τη δολοφονία του Καρατζά ως την εγκατάλειψή της από την Κυβέρνηση και την Απελευθέρωσή της από τα γαλλικά στρατεύματα του Μαιζών. Η Πάτρα του Αγώνα πάλι με τη μορφή επεισοδίων ζωντάνεψε μπροστά στα μάτια των θεατών που συγκινημένοι στο φινάλε αναρωτιούνταν πόσες φορές θα κάνουμε ως λαός τα ίδια λάθη.

Τέλος το 2017 γυρίσαμε πιο πίσω. Ρίξαμε το βλέμμα μας στην «Τουρκοκρατία», στα πικρά 400 χρόνια της σκλαβιάς. Ακουμπήσαμε τον πόνο και τη δυστυχία του Έλληνα. Αφουγκραστήκαμε το λυγμό του σκλάβου, την οιμωγή της μάνας που της αρπάζανε το παιδί στο παιδομάζωμα. Σταθήκαμε δίπλα στους εθνομάρτυρες και στους Νεομάρτυρες και περπατήσαμε μέχρι το γλυκοχάραμα του ερχομού του Ρήγα.

Κι εφέτος;

Εφέτος λογαριάζαμε να κάνουμε τη μεγαλύτερη γιορτή απ’ όλες!!

Φέτος που συμπληρώθηκαν 200 χρόνια, δυο αιώνες ολόκληροι από εκείνη τη μαγική στιγμή του Έθνους θέλαμε να είμαστε πάνω στη σκηνή να διαλαλήσουμε σε όλους την περηφάνια μας που είμαστε Έλληνες.

Θέλαμε να γιορτάζουμε όχι να γιορτάσουμε! Να ….
Μα δεν γίνεται!

Φέτος πρέπει να περιμένουμε λίγο!

Να κρατηθούμε όλοι δυνατοί, υγιείς, ζωντανοί!

Γιατί το χρωστάμε σ εκείνους που θυσιάστηκαν. Σε εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους, τον εαυτό τους, τα παιδιά και τις γυναίκες τους για να ζούμε μεις με το κεφάλι ψηλά. Θα περιμένουμε λοιπόν λίγο! Μπροστά στα 400 χρόνια η δική μας υπομονή είναι λίγη! Θα σηκώσουμε τα μπαιράκια και τις σημαίες στα μπαλκόνια μας. Θα γιορτάσουμε στην καρδιά και στα σπίτια μας. Και σε λίγο καιρό… Σε λίγο καιρό θα ξεχυθούμε όλοι να αγκαλιαστούμε όπως εκείνοι !

ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΛΕΥΤΕΡΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΧΘΡΟ!

ΛΕΥΤΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!