Το λουλούδι Rainbow είναι ένα είδος τριαντάφυλλου, όμως έχει 100 πέταλα. Φτιάχνεται, τροποποιείται στο Εκουαδόρ. Ζει 3 χρόνια και αποφεύγει τη σκόνη, το δυνατό άγγιγμα του ανθρώπου, τον καπνό, κτλ.
Μη φανταστείτε ότι είναι πλαστικό και με σπρέι.
Είναι ένα φυσικό λουλούδι, το οποίο στη βάση του έχουν μπει βελόνες (ανάλογα με το πόσα χρήματα θέλουμε). Συνήθως βάζουν 7 σαν το ουράνιο τόξο.
Από εκεί πήρε το όνομά του!!!
Μακριά από θορύβους, συναντήσαμε ανθρώπους που δημιουργούσαν γύρω τους μια αύρα πυκνή και άλλοι συμπαγή, έτσι που να μην ενοχλούνται από το πέρασμά μας, που ήταν ενθουσιώδες και ηχηρό.
Ό,τι δεν ξέρει κανείς, το αντιμετωπίζει με θόρυβο, εξάλλου.
Και δεν ξέρω αν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη βιβλιοθηκονόμος, ωστόσο η δική μας , η Αγάπη Πολύζου, έδωσε αυτό που πρόσταζε η “οικονομία” του χώρου: γνώση, τρόπο προσέγγισης, ηχόχρωμα, αποτελεσματικότητα, σεβασμό και ευγένεια, οξύνοια και έμπνευση.
Στις αρχές του 20ου αι. το κτίριο κάνει την εμφάνισή του, σαν Τράπεζα Αθηνών τότε, και αγέρωχα, μετά από διάφορες χρήσεις, συνεχίζει να εντυπωσιάζει!
Δυο φιλοι αχορειστοι δυο φιλη αγαποιμενη
και μια απο τους φιλους αυτους ειναι πολύβλαένη (Σοφια Ευθυμιου)
φιλία λέξη ιερή φιλία λέξη θεία
πάρτε για παράδειγμα Αλεξάνδρα και Κορίνα (Κορίνα Σαββίδη)
Αχ φιλία αχ φιλία
είσαι αγάπη ,είσαι λατρεία (Γιάννης Καραγιάννης)
Η φιλία ειναι μια σχεση , μια σχεση τρυφερη
και φαγητό σου δίνει με γεύση τρομερή (Γερασιμος Δελεντζες)
Κάνε ένα φίλο Κρητικό κι άμα σε συμπαθήσει
τότε να είσαι σίγουρος πως δε θα σε πουλήσει (Τσιόλε)
Άντρας που δεν σεβάστηκε του άλλου τη φιλία
είναι άντρας χωρίς τιμή μα δίχως και αξία. (Δημήτρης Μπαλασκώνης)
Η φιλία είναι σχέση μία σχέση τρυφερή
και φαγητό σου δίνει, με γεύση τρομερή (Οδυσσέας Μίλης)
Μεφηλους εμεγαλοσα με φιλους θαπεθανο
κιαμα ειναι για τους φιιλους σμου και την ζωη μου χανω)(Ραφαήλ Ευθυμίου)
Μέσα στο βούρκο της ζωής,μέσα στην αδικία
υπάρχει μια λέξη ιερή που λέγεται φιλία(Αλεξάνδρα Νασιούλη)
Σαν τον λαγό που κανείς δεν τον πιάνει
ετσι είναι η φίλια μας κι οκόσμος δεν την φτάνει (Ραφαέλα Βασιλείου)
Παρασκευάς αχτήπητος και υπεροχος σαν φιλος
λαμπει ολοκληρος σαν κίτρινος ήλιος (Παρασκευάς Ευθυμίου)
Ο Λουις ο καλός που είναι πολύ γλυκός
τρέχει και τροει ξίλο για καθε φιλο (λουις τσελα)
Η σειρά ντοκυμαντέρ “Φάροι” στο κανάλι COSMOTE HISTORY….
Ο Troopy είναι ένα ανθρωποειδές ρομπότ που κινείται και επικοινωνεί με το χειριστή του. Πού κατασκευάστηκε; Σ’ένα παιδικό δωμάτιο στην Καβάλα, από ένα παιδί με ενθουσιασμό, το Δημήτρη Χατζή…
Την ίδια στιγμή, μία συντοπίτισσα και συνομήλική του κοπέλλα (16χρονα και τα δύο παιδιά) εξελισσόταν σε αστέρι παγκόσμιας εμβέλειας στο Σκάκι!!! Η Σταυρούλα Τσολακίδου…
Το μόνο πράγμα που χρειάζεται…είναι ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ!!!
Ήρθε και μας πήρε από το σχολείο και μας ανέβασε στο λόφο της Αγίας Κυριακής. Μας περίμεναν μπουκάλια με νερό για να σβήσουμε τη δίψα μας. Μας έδειξε τις γαρδένιες της, ξεκινώντας από τις ψηλότερες, ύστερα τις μεσαίες και τέλος τις νέες…1 χρόνος χρειάζεται για να μεγαλώσουν, με κόπο, φροντίδα και 24ωρη παρακολούθηση.
Σ’ ένα μεγάλο τραπέζι γεμάτο χώμα σταθήκαμε γύρω γύρω και βάλαμε γαντάκια (όχι όλοι) για να χώσουμε τα χέρια μας σ’ αυτό. Μας έδωσε μικρά φυτά και τα κάναμε μεταφύτευση, μας έδειξε διάφορους σπόρους και μας μίλησε για τα μυστικά τους, την ηλικία τους και τη σημασία της διατήρησής τους!!!
Να το γλυκό, που έφερε έκρηξη στο στόμα μετά από τόση δουλειά και ταυτόχρονα η μυρωδιά από την αναρριχώμενη τριανταφυλλιά και τις δάφνες απέναντι, μας ολοκλήρωσε.
Όλη αυτή την ώρα, μιλούσε σα γεννημένη δασκάλα, τόσο που ζήλεψα λιγουλάκι, γιατί το είχε έμφυτο, ενώ κάποιοι το δουλεύουμε χρόνια για να το πετύχουμε!
Φύγαμε με γεμάτα τα χέρια, το μυαλό και την ψυχή, όπως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις!!!
Πάμε να φυτέψουμε τώρα τους σπόρους μας…
Ήταν Δευτέρα. Στις 10.30 θα πηγαίναμε στο Μουσείο Τσαλαπάτα. Όταν φτάσαμε, είδαμε πολλά μηχανήματα και θέλαμε όλοι να μάθουμε σε τι χρησίμευαν.
Η κυρία Βαλεντίνα μας έδειξε τα μηχανήματα και μας είπε πώς λειτουργούσαν παλιά, γιατί παλιά ήταν εργοστάσιο που παρήγαγε τούβλα και κεραμίδια. Το εργοστάσιο ιδρύθηκε το 1926. Το εργοστάσιο σε περίπου 50 χρόνια, σταμάτησε την παραγωγή του, λόγω παραιτήσεων εργαζομένων και αυτό έφερε οικονομικό πρόβλημα στην επιχείρηση.
Μας έδειξε επίσης πώς φτιάχνονταν τα τούβλα. Μετά μας χώρισε σε τρεις ομάδες. Η πρώτη ομάδα έδινε τον πηλό, δίνοντάς του ένα σχήμα, στην άλλη ομάδα. Μετά, η δεύτερη ομάδα τον τροποποιούσε. Η Τρίτη ομάδα έκανε σπιτάκια με μικρά τουβλάκια και κεραμιδάκια.
Λυπήθηκα όταν άκουσα ότι έκλεισε το εργοστάσιο και έγινε Μουσείο και θα ήθελα να λειτουργούσε ξανά…
Εμείς η Ε΄τάξη και η Δ΄ του 17ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου επισκεφτήκαμε το Μουσείο Τσαλαπάτα. Σ΄αυτό το Μουσείο , με το που φτάσαμε δεν είδαμε πολλά πράγματα. Είχε ένα πλαίσιο με γρασίδι και κάτι βαγόνια. Αλλά…έλα μου που είχε περισσότερα από ότι βλέπαμε! Βέβαια εμείς δεν το ξέραμε ότι θα βλέπαμε τόσα!!! Οπότε μπήκαμε με ενδιαφέρον για να εξερευνήσουμε τα πάντα.
Εκεί υπήρχε η Βαλεντίνα, η ξεναγός του Μουσείου που μας έδειξε τα μηχανήματα που κάνανε τα τούβλα, καθώς και είχε και μακέτες που λειτουργούσαν για να τα καταλάβουμε καλύτερα. Τα είδαμε όλα και καταλάβαμε πώς ήταν η παραγωγή…
Από τις 11.30 που φτάσαμε είχαμε μάθει πολλά από την παραγωγή που δεν το πιστεύαμε ότι κάποιοι ήθελαν να δουλεύουν εκεί. Έτσι πήγαμε σε μια αίθουσα που μπορούσαμε να φτιάξουμε μικρά τούβλα και κεραμίδια. Τα κορίτσια όλα κάθισαν σε ένα τραπέζι και τα αγόρια σε μηχανήματα. Τα κορίτσια φτιάχνανε κατασκευές με πάρα πολύ μικρά τούβλα και τα αγόρια συνεργάζονταν! Το ένα μηχάνημα έφτιαχνε τον πηλό σε ομοιόμορφο σχήμα για να τα φτιάξει σε καλουπάκια και να γίνουν τα τουβλάκια στο άλλο μηχάνημα!!!
Τα συναισθήματά μας ήταν τρομερά και τόσο ωραία που φύγαμε με γνώση, χαρά και ευτυχία, ενδιαφέρον προς αυτό και νιώσαμε όμορφα που πήγαμε και εξερευνήσαμε. Γιατί για εμάς, μας φάνηκε σαν Λούνα Παρκ!!!
Δεν υπάρχει τίποτα άλλο πιο απολαυστικό απ΄τη δική μας παραδοσιακή τέχνη του Καραγκιόζη. Ο Καραγκιόζης! Αυτός! Ο φτωχός άνθρωπος που είναι φτωχός στη φορεσιά μόνο. Αλλά πάρα…μα πάρα πολύ πλούσιος στο μυαλό, στην πονηράδα και σε ότι άλλο υπάρχει. Ο Καραγκιόζης είναι ο μοναδικός ελληνικός ήρωας που ήρθε στην Ελλάδα από τον Αντώνη Μόλλα και το Σωτήρη Σπαθάρη, τον πατέρα του Ευγένιου Σπαθάρη. Αλλά ας πούμε τώρα ότι η τέχνη δεν έχει πάψει να κυκλοφορεί στην τάξη μας, καθώς έχει γίνει παράσταση διοργανωμένη από μένα τον Βασίλη! Βέβαια σχεδιάζεται για τον Ιούνιο άλλη μία μεγαλύτερη, με πρόλογο, αναγνώριση, κλήρωση δώρου φιγούρων Καραγκιόζη για δασκάλους, παιδιά και όσους άλλους επισκέπτες έρθουν. Ο τίτλος της παράστασης είναι : «Καραγκιόζης σε νέες υπηρεσίες».
Επίσης θέλω να κάνω μια ανακοίνωση! Αυτή η παράσταση που θα κάνω, όσοι μπορείτε και θέλετε, μπορείτε να βάλετε μερικά χρήματα, τα οποία θα δοθούν στο Ορφανοτροφείο του Βόλου. Το Ορφανοτροφείο στηρίζει , κάθε μήνα σχεδόν, μια παράσταση Καραγκιόζη από τον Κώστα Σπυρόπουλο που ήρθα σε επαφή και με στηρίζει σε ότι χρειάζομαι.
Σας περιμένουμε να γνωρίσετε πιο καλά αυτή την τέχνη, αφού γι΄ αυτή την τέχνη, δυστυχώς, δεν υπάρχει πια τόση αγάπη! Θα πάρουμε όμως, όταν έρθετε!!! 14 Ιουνίου 2017(πρωινές ώρες σχολείου)
Η παράσταση διοργανώνεται από εμένα το Βασίλη Μπαλτά και τους βοηθούς μου, Ηλία Πετρούλια, Αλκιβιάδη Καρατζούνη και Κωσταντίνο Γκρόζο!!!
Η πόλη της τάξης μας
Μια ιδανική πόλη για μας
Στην τάξη μας ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε μια πόλη που θα ήταν ιδανική, χωρίς καυσαέρια.
Αυτή η πόλη ξεκίνησε το Νοέμβριο 2016 και τελείωσε στις 25 Μαΐου2017 , με ανακυκλώσιμα και διάφορα άχρηστα πράγματα, όπως μπουκάλια, χαρτόκουτα, παλιά αμαξάκια και πολλά άλλα!!! Βέβαια, από την εκδρομή του Μουσείου Τσαλαπάτα, να θυμίσω ότι πήραμε και τουβλάκια, τα οποία τα χρησιμοποιήσαμε ως γκαράζ και τοίχο για το θέατρο της πόλης!!!
Επίσης, χρωματίσαμε με πινέλα πάνω στον πάτο της πόλης, που είναι φελιζόλ και τα στάδια είναι πολλά και είναι ότι πρέπει για μια ιδανική πόλη.
Τα στάδια είναι τα εξής: Ενεργειακός Σταθμός, Μίνι Μάρκετ, Δημαρχείο, Εκκλησία, Σχολείο, Μουσείο, Θέατρο, Ύπαιθρος, Ποτάμι, Σπίτια, Γκαράζ, Γέφυρες, Φράκτες, Αγάλματα, Έργα Μοντέρνας Τέχνης,, Αμάξια και Ζώα.
Τα συναισθήματά μου είναι χαρά και ευτυχία που μπορέσαμε και φτιάξαμε ένα έργο μεγάλο. Γεμάτοι χαρά, το ονομάσαμε Χαρουμενούπολη, αφού η πόλη έχει παντού… χαρά!!!