Άρθρα κατηγορίας ΓΛΩΣΣΑ Ε’

Ο σκύλος του Ξάνθιππου

Ποιος δεν έχει μάθει στο σχολείο για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, μία από τις πιο ένδοξες σελίδες της ιστορίας μας; Αλλά όσο προσεκτικά και αν μελετήσαμε το βιβλίο της Ιστορίας, πουθενά δε διαβάσαμε για
το σκύλο του Ξάνθιππου!

Η ιστορία του σκύλου ξεκινάει ένα μήνα πριν από τη ναυμαχία, τότε που ο Λεωνίδας και οι 300 του ηττήθηκαν τον Αύγουστο του 480 π.Χ. στις Θερμοπύλες από τους Πέρσες. Μετά τη νίκη τους αυτή οι Πέρσες, με αρχηγό τον Ξέρξη, τράβηξαν να καταλάβουν την Αθήνα με χιλιάδες στρατό και πλοία! Μόλις το έμαθε ο Θεμιστοκλής, έτρεξε στους κατοίκους της Αθήνας: «Πρέπει να εγκαταλείψετε την πόλη, να σωθείτε!»

Αυτό και έκαναν οι Αθηναίοι. Πήραν μαζί τους λιγοστά πράγματα και με βαριά καρδιά έφυγαν για τη γειτονική Σαλαμίνα. Πίσω έμειναν μόνο οι γέροι και οι άρρωστοι. Ανάμεσα σε αυτούς που έφυγαν ήταν και ο στρατηγός Ξάνθιππος, ο πατέρας του Περικλή, του περίφημου πολιτικού.

Ο Ξάνθιππος είχε έναν αφοσιωμένο σκύλο. Όταν ο σκύλος είδε την οικογένεια του Ξάνθιππου να φεύγει, τους ακολούθησε. Με χίλιους τρόπους ο κύριός του προσπάθησε να τον γυρίσει πίσω, αλλά εκείνος τίποτα! Τους ακολούθησε μέχρι τον Πειραιά και μπήκε μαζί τους στο πλοίο. Όμως, ο κόσμος ήταν πάρα πολύς και δεν υπήρχε χώρος για σκυλιά. Έτσι, κάποιος τον έριξε στη θάλασσα! Τότε, το πιστό σκυλί ακολούθησε το πλοίο κολυμπώντας!

Μόλις ο σκύλος έφτασε στο νησί, έπεσε, εξαντλημένος, στην άμμο. Ο Ξάνθιππος έτρεξε κοντά του, αλλά ο πιστός του σύντροφος ίσα που πρόφτασε να του κουνήσει την ουρά. Η καρδιά του δεν είχε αντέξει. Με δάκρυα στα μάτια, ο Ξάνθιππος έθαψε το σκύλο του στο σημείο
όπου πέθανε και από τότε το μέρος ονομάστηκε «Κυνός Σήμα» – δηλαδή «ο τάφος του σκύλου». Έτσι, αν ταξιδέψεις στη Σαλαμίνα, ανάμεσα στους τάφους των ηρωικών Σαλαμινομάχων, αναζήτησε και τον μικρότερο τάφο του εξίσου ηρωικού σκυλιού.

Ας θυμηθούμε ότι…
…στη ναυμαχία της Σαλαμίνας (22 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ.) οι  Έλληνες με μονάχα 350 πλοία στρίμωξαν τα χιλιάδες μεγάλα και αργοκίνητα πλοία των Περσών στα στενά του νησιού και τα κατατρόπωσαν. Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας θεωρείται από τις πιο σημαντικές μάχες της παγκόσμιας ιστορίας, γιατί εμπόδισε την εξάπλωση των Περσών στην Ευρώπη.
Πηγή: Ερευνητές

Η φυσική μαστίχα Χίου

Η μαστίχα Χίου αποτελεί ένα μοναδικό γεωργικό προϊόν το οποίο παράγεται μόνο σε μια μικρή γεωγραφική περιοχή στο νότιο τμήμα της Χίου. Οι οικισμοί της περιοχής αυτής ονομάζονται Μαστιχοχώρια.

Ιστορικά στοιχεία

Η μαστίχα είναι το προϊόν του μαστιχοφόρου σχίνου ο οποίος φύεται και ευδοκιμεί μόνο στη Νότια Χίο. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η καλλιέργεια, αλλά και η εμπορική της εκμετάλλευση ως εξαγώγιμο προϊόν ξεκινά από την αρχαιότητα (Ελληνιστική περίοδος). Αν και υπήρχαν και άλλα είδη μαστίχας εκείνη την εποχή, η υψηλή ποιότητα της μαστίχας Χίου την καθιέρωσε ως ένα μοναδικό προϊόν με τεράστια εμπορική αξία και αποκλειστικότητα παραγωγής. Αναπόφευκτα λοιπόν η ιστορία του νησιού συνδέθηκε με τη μαστίχα.

Η Βυζαντινή αυτοκρατορία παρέδωσε το νησί σε Γενουάτες τον 14 αιώνα οπότε και συστηματοποιήθηκε η παραγωγή και το εμπόριο της μαστίχας ενώ και οι Οθωμανοί –διάδοχοί των Γενουατών στην εξουσία– ανάγκασαν τους Χιώτες να πληρώνουν ειδικό φόρο σε είδος (μαστίχα). Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο σημειώθηκε παρακμή στην παραγωγή και την αξία της μαστίχας. Η ίδρυση του αναγκαστικού συνεταιρισμού “Ένωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου” βοήθησε παρά τις αντιξοότητες της εποχής και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, να ανακάμψει η παραγωγή. Τα τελευταία χρόνια συστηματικές ενέργειες έρευνας, ανάπτυξης και προώθησης έχουν αυξήσει τις πωλήσεις και τη φήμη του προϊόντος, αλλά και τα εισοδήματα των μαστιχοπαραγωγών, των οποίων το ενδιαφέρον έχει αναθερμανθεί σημαντικά.

Τρόπος παραγωγής της μαστίχας Χίου

Λίγα έχουν αλλάξει στον τρόπο παραγωγής της μαστίχας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Η εκμετάλλευση των δέντρων για την εξαγωγή της ρητίνης τους, της μαστίχας, ξεκινά από το πέμπτο έτος της ζωής τους. Η περίοδος της καλλιέργειας είναι από τον Ιούλιο μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου. Το πρώτο στάδιο είναι η ισοπέδωση και καθαρισμός της περιοχής γύρω από τον κορμό του δέντρου, της περιοχής δηλαδή που θα πέσει η μαστίχα. Αφού καθαριστεί η περιοχή απλώνεται το πάνω της το ασπρόχωμα (σκόνη καθαρού ανθρακικού ασβεστίου), ουσία που δεν επηρεάζει τη χημική σύσταση της μαστίχας ενώ διευκολύνει το μάζεμα και το καθάρισμά της. Στη συνέχεια ξεκινάει το «κέντημα», οι τομές δηλαδή στο φλοιό του δέντρου. Οι τομές αυτές γίνονται με συστηματικό τρόπο: 5 έως 10 σε κάθε δέντρο κάθε 4 έως 5 ημέρες. Η ρητίνη τρέχει αργά από τις τομές και καταλήγει στο έδαφος όπου και στερεοποιείται με πολύ αργούς ρυθμούς σχηματίζοντας μεγάλα κομμάτια (πίττες) ή πιο μικρά (ψιλό). Τα κομμάτια αυτά, αφού μαζευτούν μεταφέρονται στα χωριά όπου ξεκινάει το καθάρισμά τους, μια χρονοβόρα διαδικασία που απασχολεί τους μαστιχοπαραγωγούς και τις οικογένειές τους κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Πηγή:http://www.masticulture.com

Παράδοση

Κατά την παράδοση της Χίου, οι σχίνοι άρχισαν να δακρύζουν όταν μαρτύρησε ο Άγιος Ισίδωρος από τους Ρωμαίους, περί το 250. Από την περίοδο του 3ου αιώνα χρονολογείται πάντως η καλλιέργεια του φυτού στο νησί. Οι ελάχιστες βροχοπτώσεις, η μεγάλη ηλιοφάνεια και η ασβεστολιθική σύσταση του εδάφους αποτελούν το ιδανικό περιβάλλον ευδοκίμησης του φυτού.