Άρθρα κατηγορίας ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Αλκυόνη και αλκυονίδες μέρες

Η Αλκυόνη στην ελληνική μυθολογία ήταν σύζυγος του Κύηκα και κόρη του Αιόλου. Με τον Κύηκα ζούσε πολύ ευτυχισμένη και η αγάπη τους ήταν πρότυπο για όλους.

 

Μια μέρα, ο Κύηκας βγήκε στο πέλαγος για ψάρεμα. Μάταια τον παρακαλούσε η Αλκυόνη να μην πάει γιατί είχε ένα άσχημο προαίσθημα. Εκείνος πήγε και όντως σηκώθηκαν δυνατοί άνεμοι και βύθισαν το πλοίο του. Η Αλκυόνη που παρακολουθούσε από μακριά τη σκηνή μόλις είδε το πλοίο του να χάνεται μέσα στην απελπισία της έπεσε από ενα βράχο και σκοτώθηκε.

 

Επειδή η αγάπη τους ήταν τόσο δυνατή, οι θεοί τους λυπήθηκαν και τους μεταμόρφωσαν σε πουλιά, τις γνωστές μας αλκυόνες. Μάλιστα επειδή οι αλκυόνες γεννούν τα αυγά τους τον Ιανουάριο σε φωλιές μέσα στους βράχους, ο Δίας επέτρεψε στον ήλιο να λάμπει δυνατά και να ζεσταίνει τις αλκυόνες μέχρι να επωαστούν τα αυγά τους .Οι ζεστές αυτές μέρες του Γενάρη ονομάστηκαν γι’ αυτό το λόγο αλκυονίδες μέρες.

Ως Αλκυονίδες μέρες λέγονται από τους Έλληνες συνηθέστερα ημέρες του Ιανουαρίου κατά τις οποίες επικρατεί ωραίος καιρός με ηλιοφάνεια. Η ονομασία αυτή είναι αρχαία ελληνική και προέρχεται από τον Αριστοτέλη.

Οι ημέρες αυτές έλαβαν το όνομά τους (“αλκυόνιαι“) από το μύθο της ελληνικής μυθολογίας τον σχετικό με το θαλάσσιο πτηνό Αλκυόνη, που αποτελεί την αλληγορική σημασία του ομώνυμου αστέρα Αλκυόνη των Πλειάδων που φέρεται με το όνομα του πτηνού. Ο αστέρας Αλκυόνη κατά την εποχή αυτή μεσουρανεί κατά τις εσπερινές ώρες και επομένως κατά τις ανέφελες νύκτες του Ιανουαρίου είναι ορατός στο σύμπλεγμα των Πλειάδων, ως κορωνίδα της Πούλιας, κατα τη δημώδη έκφραση, που σημαίνεται ως προς το ζενίθ, στην ψηλότερη περιοχή του ουράνιου θόλου. Εξ αυτού του απλού φυσικού γεγονότος όλες οι συνεχόμενες ημέρες που είναι ορατός ο αστέρας Αλκυών ήταν πολύ φυσικό να ονομασθούν Αλκυονίδες.

http://el.wikipedia.org

Πολύ… μπροστά η Ιαπωνία στην Ανακύκλωση

Το «πράσινο» σχέδιο της Ιαπωνίας για ανακύκλωση χιλιάδων τόνων ηλεκτρονικών σκουπιδιών Πηγή: www.lifo.gr

 

Τα μετάλλια των νικητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, το 2020, θα είναι φτιαγμένα εξ ολοκλήρου από μέταλλα ανακυκλωμένων ηλεκτρικών συσκευών και παρωχημένων γκάτζετ.

Σε μία έμπρακτη κίνηση οικολογικής ευαισθησίας, η Ιαπωνία έχει από καιρό ανακοινώσει την πρόθεσή της να σφυρηλατήσει τα μετάλλια από χρυσό, ασήμι και χαλκό που βρίσκονται σε απειροελάχιστες ποσότητες, στις πλακέτες πεταμένων κινητών τηλεφώνων, λάπτοπ και άλλων ηλεκτρονικών συσκευών. Στόχος των διοργανωτών είναι να συλλέξουν 2,7 τόνους χαλκού, 4,1 τόνους ασημιού και 30,3 κιλά χρυσού, καλώντας τους πολίτες να δωρίσουν τις συσκευές που δεν χρησιμοποιούν πια. Η αρμόδια επιτροπή εκτιμά πως θα πιάσει τους στόχους της μέχρι της 31 Μαρτίου του 2019, που εκπνέει η προθεσμία για όσους θέλουν να χαρίσουν τις παλιές συσκευές τους.
Μέχρι στιγμής, το Τόκιο έχει καταφέρει να μαζέψει 48.000 τόνους «ηλεκτρονικών σκουπιδιών», από την ανακύκλωση 5 εκατομμυρίων κινητών τηλεφώνων. Οι «ανεπιθύμητες» πλέον συσκευές, θα αποσυναρμολογηθούν και τα πολύτιμα μέταλλά τους θα οδηγηθούν στο χυτήριο και από εκεί στα καλούπια των μεταλλίων. Η κίνηση αυτή της Ιαπωνίας αποτελεί παράδειγμα βιώσιμης ανάπτυξης καθώς, σύμφωνα με τα τα δεδομένα του ΟΗΕ, το 2016 τα «ηλεκτρονικά σκουπίδια» ανήλθαν σε 44,7 εκατομμύρια τόνους παγκοσμίως, με τα νούμερα να ανεβαίνουν ανησυχητικά και σταθερά κατά 3% με 4% τα τελευταία χρόνια.
Στο παρελθόν, ανακυκλωμένα μέταλλα έχουν χρησιμοποιηθεί για ολυμπιακά μετάλλια αλλά σε πολύ μικρότερο ποσοστό. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, για παράδειγμα, το 30% των ασημένιων και χάλκινων μεταλλίων προήλθαν από ανακυκλωμένα υλικά αλλά αυτή τη φορά, στόχος είναι το απόλυτο 100%. Τα αποκαλυπτήρια για τα μετάλλια του 2020 θα γίνουν αργότερα μέσα στη φετινή χρονιά.
Πηγή: www.lifo.gr

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ 16 ΚΑΙ 17 ΜΑΪΟΥ

Φτάνοντας προς το τέλος του προγράμματος <ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ ΕΝΕΡΓΕΙΑ , ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΩ ΤΟ ΚΛΙΜΑ>, στο οποίο συμμετείχε το σχολείο μας με τις τάξεις Δ και ΣΤ1,  έχουν προγραμματιστεί δύο εκδηλώσεις  γαι τις 16 και 17 Μαϊου  λεπτομέρειες για τις οποίες θα βρείτα παρακάτω:



Λήψη αρχείου

 

Στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας βρέθηκαν οι ρίζες της ελιάς

Τις λεβαντίνικες «ρίζες» της ελιάς αποκάλυψε γενετική ανάλυση 1.900 δέντρων από την περιοχή της Μεσογείου, που πραγματοποίησαν γάλλοι επιστήμονες.

Όπως εξηγούν οι ερευνητές με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Proceedings of the Royal Society B», τα γενετικά στοιχεία αποκαλύπτουν ότι η καλλιέργεια της λεγόμενης εξημερωμένης ελιάς –με μεγαλύτερους και πιο ζουμερούς καρπούς από τις άγριες ποικιλίες– ξεκίνησε πριν από 6.000-8.000 χρόνια στην περιοχή όπου σήμερα βρίσκονται τα σύνορα Τουρκίας-Συρίας.

«Πιθανότατα υπήρξαν πολλά ενδιάμεσα βήματα, όμως τα στοιχεία μας δείχνουν ότι η καλλιέργεια ελιάς ξεκίνησε στην περιοχή του Λεβάντε» εξηγεί ο δρ Γκιγιόμ Μπεσνάρ, αρχαιοβοτανολόγος του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας και ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης. Πρόκειται για την περιοχή που σήμερα περιλαμβάνει το Ισραήλ, την Παλαιστίνη, την Ιορδανία, τον Λίβανο και τη Συρία.

Από την αρχαιότητα, η ελιά αποτελούσε ιερό σύμβολο ειρήνης και συλλογικότητας. Αρχαιολόγοι έχουν εντοπίσει κουκούτσια των οποίων η ηλικία αγγίζει τα 8.000 χρόνια, ενώ οι πρώτες ενδείξεις της ελαιοπαραγωγής μαρτυρούν ότι η συγκεκριμένη διαδικασία ξεκίνησε πριν από 6.000 έτη στην περιοχή του Καρμέλ, στο Ισραήλ.

Το πού καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά η ελιά αποτελεί μήλον της Έριδος για τους επιστήμονες, καθώς υπάρχουν πολλές θεωρίες που συνδέουν το ταπεινό δέντρο με διάφορες περιοχές.

«Ξεφλουδίζοντας» την ελιά

Με στόχο να ξετυλίξουν το κουβάρι της ιστορίας, οι γάλλοι επιστήμονες συνέλεξαν δείγματα από 1.263 άγριες και 534 εξημερωμένες ελιές από την περιοχή της Μεσογείου. Προχώρησαν στη συνέχεια σε γενετική ανάλυση των χλωροπλαστών των δέντρων – πρόκειται για τις μικροσκοπικές πράσινες δομές στις οποίες πραγματοποιείται η διαδικασία της φωτοσύνθεσης. Ακριβώς επειδή το DNA των χλωροπλαστών περνάει από το δέντρο στον «απόγονό» του, το συγκεκριμένο γενετικό υλικό μπορεί να αποκαλύψει τις αλλαγές που έχουν επέλθει από γενιά σε γενιά.

Σε επόμενη φάση, οι επιστήμονες δημιούργησαν ένα γενεαλογικό δέντρο ώστε να δουν τον τρόπο με τον οποίο εξαπλώθηκε η καλλιέργεια της ελιάς. Η ομάδα διαπίστωσε ότι ο λεπτός, μικρός και πικρός καρπός έδωσε τη θέση του στον ζουμερό, μεγάλο και λιγότερο πικρό καρπό στα σύνορα μεταξύ Τουρκίας και Συρίας.

Οι ειδικοί είδαν ότι μετά την πρώτη αυτή καλλιέργεια, η σύγχρονη ελιά συνδεόταν κυρίως με περιοχές που βρίσκονται στην Εγγύς Ανατολή συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου και με περιοχές γύρω από το Αιγαίο πέλαγος και τα Στενά του Γιβραλτάρ. Στη συνέχεια, τα πολύτιμα δέντρα εξαπλώθηκαν σταδιακά σε όλη τη Μεσόγειο.

Από την πλευρά του ο γενετιστής του ίδιου ερευνητικού κέντρου, δρ Αντρέ Μπερβιγιέ, υποστηρίζει ότι πέρα από το γενετικό υλικό των χλωροπλαστών, οι ειδικοί ίσως θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους και το πυρηνικό DNA των ελαιόδεντρων, το οποίο κρύβεται στη γύρη τους.

«Η γύρη των δέντρων αυτών μεταφέρεται με τη βοήθεια του αέρα, με αποτέλεσμα να μπορεί να “μεταναστεύσει” σε μακρινές περιοχές» υποστηρίζει ο επιστήμονας. «Ενδεχομένως λοιπόν ο συνδυασμός και των δύο μεθόδων να βοηθούσε τους ερευνητές να κατανοήσουν καλύτερα τόσο τον τρόπο με τον οποίο έγινε η τοπική καλλιέργεια της ελιάς, όσο και το πώς επήλθαν αλλαγές στα συγκεκριμένα δέντρα στην “πορεία” τους στον τόπο και στον χρόνο».

Βήμα Science

Newsroom ΔΟΛ

Ο σκύλος του Ξάνθιππου

Ποιος δεν έχει μάθει στο σχολείο για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, μία από τις πιο ένδοξες σελίδες της ιστορίας μας; Αλλά όσο προσεκτικά και αν μελετήσαμε το βιβλίο της Ιστορίας, πουθενά δε διαβάσαμε για
το σκύλο του Ξάνθιππου!

Η ιστορία του σκύλου ξεκινάει ένα μήνα πριν από τη ναυμαχία, τότε που ο Λεωνίδας και οι 300 του ηττήθηκαν τον Αύγουστο του 480 π.Χ. στις Θερμοπύλες από τους Πέρσες. Μετά τη νίκη τους αυτή οι Πέρσες, με αρχηγό τον Ξέρξη, τράβηξαν να καταλάβουν την Αθήνα με χιλιάδες στρατό και πλοία! Μόλις το έμαθε ο Θεμιστοκλής, έτρεξε στους κατοίκους της Αθήνας: «Πρέπει να εγκαταλείψετε την πόλη, να σωθείτε!»

Αυτό και έκαναν οι Αθηναίοι. Πήραν μαζί τους λιγοστά πράγματα και με βαριά καρδιά έφυγαν για τη γειτονική Σαλαμίνα. Πίσω έμειναν μόνο οι γέροι και οι άρρωστοι. Ανάμεσα σε αυτούς που έφυγαν ήταν και ο στρατηγός Ξάνθιππος, ο πατέρας του Περικλή, του περίφημου πολιτικού.

Ο Ξάνθιππος είχε έναν αφοσιωμένο σκύλο. Όταν ο σκύλος είδε την οικογένεια του Ξάνθιππου να φεύγει, τους ακολούθησε. Με χίλιους τρόπους ο κύριός του προσπάθησε να τον γυρίσει πίσω, αλλά εκείνος τίποτα! Τους ακολούθησε μέχρι τον Πειραιά και μπήκε μαζί τους στο πλοίο. Όμως, ο κόσμος ήταν πάρα πολύς και δεν υπήρχε χώρος για σκυλιά. Έτσι, κάποιος τον έριξε στη θάλασσα! Τότε, το πιστό σκυλί ακολούθησε το πλοίο κολυμπώντας!

Μόλις ο σκύλος έφτασε στο νησί, έπεσε, εξαντλημένος, στην άμμο. Ο Ξάνθιππος έτρεξε κοντά του, αλλά ο πιστός του σύντροφος ίσα που πρόφτασε να του κουνήσει την ουρά. Η καρδιά του δεν είχε αντέξει. Με δάκρυα στα μάτια, ο Ξάνθιππος έθαψε το σκύλο του στο σημείο
όπου πέθανε και από τότε το μέρος ονομάστηκε «Κυνός Σήμα» – δηλαδή «ο τάφος του σκύλου». Έτσι, αν ταξιδέψεις στη Σαλαμίνα, ανάμεσα στους τάφους των ηρωικών Σαλαμινομάχων, αναζήτησε και τον μικρότερο τάφο του εξίσου ηρωικού σκυλιού.

Ας θυμηθούμε ότι…
…στη ναυμαχία της Σαλαμίνας (22 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ.) οι  Έλληνες με μονάχα 350 πλοία στρίμωξαν τα χιλιάδες μεγάλα και αργοκίνητα πλοία των Περσών στα στενά του νησιού και τα κατατρόπωσαν. Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας θεωρείται από τις πιο σημαντικές μάχες της παγκόσμιας ιστορίας, γιατί εμπόδισε την εξάπλωση των Περσών στην Ευρώπη.
Πηγή: Ερευνητές