Γιορτάσαμε την επέτειο του Πολυτεχνείου 

  Ο Δρόμος είχε την δική του Ιστορία 

Η θεματική αυτής της εβδομάδας στην τάξη μας ήταν αφιερωμένη στην επέτειο του Πολυτεχνείου.

Για αρχή, είδαμε εκπαιδευτικό φωτογραφικό υλικό και παρακολουθήσαμε βίντεο με τα γεγονότα εκείνης της περιόδου. Εμπλουτίσαμε τη γωνιά της επικοινωνίας της τάξης μας με σχετικές εικόνες και συζητήσαμε για τα δεινά της δικτατορίας, αλλά και τη σημασία του αγώνα των ανθρώπων για τη διεκδίκηση της ελευθερίας τους.

Στη συνέχεια, ζωγραφίσαμε με τις ξυλομπογιές μας το πανό με το χαρακτηριστικό σύνθημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου “ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” και εξηγήσαμε το νόημα κάθε μίας από αυτές τις λέξεις.

     

 

Ακόμα, διαβάσαμε το βιβλίο της Κωνσταντίνας Αρμενιάκου “Η κυρά Δημοκρατία” και συζητήσαμε για τα δεινά της δικτατορίας και τη σημασία ύπαρξης δημοκρατίας στις χώρες όλου του κόσμου, εμπλουτίζοντας με αυτόν τον τρόπο το λεξιλόγιό μας με νέες λέξεις σχετικά με το υπό συζήτηση θέμα.

Προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε το ιστορικό κτίριο της σχολής του Πολυτεχνείου με το σύνθημα “ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ”, παρατηρώντας προσεκτικά και σχεδιάζοντας τα διάφορα είδη γραμμών και σχημάτων που το απαρτίζουν.

Επίσης διαπιστώσαμε ότι το κτίριο του Πολυτεχνείου στην όψη του μοιάζει με πολλά άλλα κτίρια της Αθήνας ,όπως ο Παρθενώνας με τους κίονες και  τα κιονόκρανα και όπως και το αρχαιολογικό μουσείο .

 

 

 

Φυσικά, δεν παραλείψαμε να διαβάσουμε το βιβλίο, αλλά και να παρακολουθήσουμε την παράσταση κουκλοθέατρου “Τενεκεδούπολη” της Ευγενίας Φακίνου, γνωρίζοντας, έτσι, αυτό το είδος θεατρικής σύμβασης. Στο τέλος, ο καθένας μας δημιούργησε τον δικό του αγαπημένο ήρωα από την ιστορία.

 

Γνωρίσαμε  όλους τους ήρωες της ντενεκεδούπολης ξεκινώντας και από  την ιστορία του Μελένιου.

Τα τενεκεδάκια  μας μίλησαν  για το  πως φτιάξανε όλη την πόλη της τενεκεδούπολης  και μας είπαν :

Ντενεκεδούπολη  ντενεκεδούπολη είσαι ολόκληρη μια ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ .

Φτιάξαμε ένα κάδρο με το αιώνιο σύμβολο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ένα γαρύφαλλο, ζωγραφίζοντάς το πάνω στο χέρι ενός παιδιού που το “προσφέρει” σε όσους αγωνίστηκαν με θάρρος για τις αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Ζωγραφίσαμε δύο καρδιές και έναν ήλιο στη μέση σύμφωνα με το ομώνυμο τραγούδι

Εφαρμόσαμε την Δημοκρατία στην τάξη μας και διοργανώσαμε εκλογές προκειμένου να αποφασίσουμε το όνομα της τάξης.

Φτιάξαμε ψηφοδέλτια, κάλπη, ορίσαμε εφορευτική επιτροπή και ψηφίσαμε το όνομα της τάξης. Αποτυπώσαμε τα αποτελέσματα σε ένα μεγάλο χαρτί και η τάξη μας ονομάστηκε  Η τάξη της αγάπης.

Την ημέρα της γιορτής στις 15 Νοεμβρίου, συζητήσαμε για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, παίξαμε την παράσταση της Τενεκεδούπολης και τραγουδήσαμε συγχρονισμένα σε μία άτυπη χορωδία επετειακά τραγούδια, όπως τον “Δρόμο” του Μάνου Λοίζου , το “Ένα το χελιδόνι” σε στίχους Οδυσσέα Ελύτη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη, “Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο” της Τάνιας Τσανακλίδου και τα “Παπαγαλάκια” από τη χορωδία του Χαρίτωνα. Με αυτόν τον τρόπο ήλθαμε σε επαφή με ένα ποικίλο ρεπερτόριο της εθνικής μας κληρονομιάς και τονίσαμε τον ρόλο αυτών των τραγουδιών στην εξύμνηση κατορθωμάτων και την έκφραση συναισθημάτων που κατέκλειζαν τους ανθρώπους εκείνης της εποχής.

Και του χρόνου!