2 Απριλίου-Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τον Αυτισμό

Δημοσιεύθηκε από τον/την

Αφόρμηση μας  έγινε ένα μικρό animation video με θέμα «Ο αυτιστικός φίλος μου». Στη συνεχεία δραματοποιήσαμε την μικρή ιστορία που παρακολουθήσαμε .Προσπαθήσαμε να περάσουμε εναλλάξ όλοι από τον ρόλο του πρωταγωνιστή που είναι στο φάσμα του Αυτισμού καθώς επίσης από την θέση του κοριτσιού που ήθελε να παίξει μαζί του. 

 

2 Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τον Αυτισμό  και  επιλέξαμε να διαβάσουμε στην τάξη μας το βιβλίο της Εύας Βακιρτζή  με τίτλο «Το αυγό» .Στη συνέχεια

ένα παιδί πρότεινε  να κόψουμε  το ατομικό μας χαρτόνι σε σχήμα αυγού και  να ζωγραφίσαμε ότι μας άρεσε από το βιβλίο…η ιδέα άρεσε σε όλους και το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό!

Eύα-Βακιρτζή.-To-Aυγό

Με αυτό τον τρόπο γνωρίσαμε βασικά χαρακτηριστικά των παιδιών και των ατόμων  που είναι στο φάσμα του αυτισμού και συζητήσαμε τις απορίες μας.

Στη συνέχεια διαβάσαμε και προσπαθήσαμε να μελοποιήσουμε και να συνοδεύσουμε με τα μουσικά μας όργανα  το εμπνευσμένο ποίημα που έγραψε η συνάδελφος Πιπιγκάκη Ελένη. Ορίστε και οι στίχοι του ποιήματos :

87191

 

Δες το αλλιώς….Πινέλο με το στόμα -Η ευαισθητοποίηση για την μοναδικότητα του καθενός και η εμψύχωση του εαυτού μας!3 Δεκεμβρίου

Δημοσιεύθηκε από τον/την

Στις 3 Δεκεμβρίου είναι η παγκόσμια ημέρα ατόμων με ειδικές ανάγκες. Είναι μια ευκαιρία να μπούμε στα παπούτσια του άλλου, να καλλιεργήσουμε την ενσυναίσθηση στο σχολείο μας ,να αναπτύξουμε νέες δεξιότητες! Μπορούμε να δοκιμάσουμε πολλές παραλλαγές  δράσεων, αναλόγως   του μαθητικού μας δυναμικού και της ηλικίας των μαθητών μας. Να γράψουμε με κλειστά τα μάτια, με το ένα χέρι περασμένο πίσω από την πλάτη,   με το μολύβι στο στόμα .Το νόημα δεν είναι τα ωραία γράμματα, θα το εξηγήσουμε αυτό στα παιδιά .Το νόημα είναι να δούμε ότι μπορεί κάποιος να γράψει ΚΑΙ με αυτόν τον τρόπο ,αν δεν έχει άλλη επιλογή ή αν θέλει να το κάνει ,και πως ΟΛΑ είναι συχνά θέμα εξάσκησης και οπτικής ….αλλιώς!

Εμείς στο νηπιαγωγείο μας επιλέξαμε να ζωγραφίσουμε με το πινέλο στο στόμα αφού αγαπάμε πολύ την τέχνη της ζωγραφικής!1

 

4

 

 

 

 

Στη συνέχεια καθίσαμε όλοι σε κύκλο, παιδαγωγός και παιδιά.  Στην βιβλιοθήκη  μας έχουμε ένα βιβλίο-παραμύθι που λέγεται «Η Αργυρώ γελάει», των Τζιν Γουίλις και Τόνυ Ρος, από τις εκδόσεις Πατάκη. Το βιβλίο αυτό μιλάει για ένα κοριτσάκι, το οποίο είναι καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι. Αυτό όμως δεν την εμποδίζει να γελάει, να τραγουδάει, να πετάει, να κάνει κούνια, να χαμογελάει, να είναι καλή και πονηρή, να είναι χαρούμενη, να είναι λυπημένη, να χορεύει, να ιππεύει, να κολυμπάει, να κρύβεται, να φωνάζει, να θυμώνει, να νιώθει περήφανη, να πηγαίνει βόλτα, να κάνει σωστά τις ασκήσεις τις, να κάνει λάθη, να ζωγραφίζει, να φοβάται το σκοτάδι, να θέλει αγκαλιά και παραμύθια για να κοιμηθεί και ένα σωρό άλλες δραστηριότητες. Το βιβλίο είναι πλούσιο σε εικονογράφηση. Για κάθε δραστηριότητα της Αργυρώς υπάρχει και μια εικόνα. Το παιδί από την αρχή έχει την εντύπωση ότι η Αργυρώ δεν είναι παρά ένα συνηθισμένο παιδί. Το παραμύθι τελειώνει αναφέροντας ότι η Αργυρώ είναι ένα παιδάκι σαν εμένα… ένα παιδάκι σαν και εσένα… Ενώ στην διπλανή ακριβώς σελίδα την δείχνει στο αναπηρικό καροτσάκι.

                                                                                                                                5 2

dsc03445

Μέσα από αυτό το παραμύθι, και την ζωγραφική με το πινέλο στο στόμα τα παιδιά βοηθιούνται να καταλάβουν ότι όλοι μπορούμε να καταφέρουμε να κάνουμε τα πράγματα που μας αρέσουν με τον δικό μας μοναδικό και διαφορετικό τρόπο! Αρκεί να δούμε τα πράγματα αλλιώς!!!Να φορέσουμε τα παπούτσια του άλλου για λίγο!!!Να δουλέψουμε νέες δεξιότητες και να καλλιεργήσουμε την ενσυναίσθηση .

Άλλες δραστηριότητες που μπορούμε να κάνουμε στο σχολείο μας παιδαγωγός και παιδιά για να καταλάβουμε  ένα παιδί που έχει κάποια αναπηρία:

  • Παίρνουμε  ένα καρότσι, έστω και αν είναι μωρού, και αφήνουμε  τα παιδιά να βοηθήσουν, να κάνουν βόλτα το παιδί που κάθεται στο καρότσι…
  • Μένουμε όρθιοι σε κύκλο στην αυλή και προσπαθούμε να παίξουμε  παιχνίδια, ακόμη και με αντικείμενα. Για παράδειγμα με μια μπάλα. Πετάμε και ανταποκρινόμαστε στο πέταγμα της μπάλας με τη χρήση του ενός μόνο χεριού μας
  • Παίρνουμε πινέλα και ζωγραφίζουμε….. όχι με τα χέρια αλλά με το στόμα, με τα δάχτυλα των ποδιών. Τα παιδιά θα ανακαλύψουν νέους τρόπους και νέα μοτίβα ζωγραφικής.

Για να καταλάβουν τα παιδιά, τα άτομα που δεν έχουν κάποια από τις 5 αισθήσεις τους:

  • Κλείνουμε με ένα μαντίλι τα μάτια ενός παιδιού και  το βοηθούμε  να κινηθεί μες την τάξη, ακόμη και αν χρειάζεται βοήθεια να στηριχτεί σε κάποιον.
  • Κλείνουμε  τα μάτια μας, και προσπαθούμε  να καταλάβουμε με την οσμή διάφορες μυρωδιές, όπως μπαχαρικά, λαχανικά με μυρωδιά και συναφή, τα οποία θα έχει φέρει η παιδαγωγός μέσα σε βαζάκια
  • Κλείνουμε την μύτη σας και δοκιμάζουμε  ταυτόχρονα να γευτούμε  ή και να αγγίξουμε  διάφορα υλικά όπως αλεύρι, φακές, φασόλια, ζάχαρη, αλάτι και συναφή.

 

3

Γιατί επιλέγουμε τη διαφοροποιημένη διδασκαλία !

Δημοσιεύθηκε από τον/την

Ανέκαθεν οι άνθρωποι ήταν διαφορετικοί όπως και τα παιδιά, ωστόσο έτειναν να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο στην πράξη της διδασκαλίας και η αντιμετώπισή τους κρινόταν με βάση τη χρονολογική τους ηλικία και το αντίστοιχο αναπτυξιακό τους επίπεδο.Η πράξη της διδασκαλίας βασιζόταν στην εκπλήρωση στόχων και κριτηρίων που αποτελούσαν επιταγές των αναλυτικών προγραμμάτων με κυρίαρχη μέθοδο τη δασκαλοκεντρική, που στόχευε στη μονόπλευρη μετάδοση γνώσεων μέσω ενός δασκάλου αυθεντία και όχι στην κατάκτησή τους από τον μαθητή.

Πού βασιζόταν η διδασκαλία στο παρελθόν;

Συνεπώς, η διδασκαλία βασιζόταν στις ομοιότητες των μαθητών, παρείχε κοινές για όλους στρατηγικές, έθετε τους ίδιους στόχους τους οποίους καλούνταν όλοι οι μαθητές να κατακτήσουν παρουσιάζοντας τα ίδια μαθησιακά αποτελέσματα και κρινόμενοι με τα ίδια αξιολογικά κριτήρια. Πραγματοποιούνταν μια ομοιόμορφη διδασκαλία που απευθύνονταν στο μέσο όρο. Αυτό το πρόγραμμα σπουδών, όμως, άφηνε εκτός της μαθησιακής διαδικασίας πληθώρα μαθητών (McBride, 2004, McCoy & Ketterlin -Geller, 2004, Tomlinson, 2002).

4

 

 

Η ανάπτυξη των επιστημών της Αγωγής και της ψυχολογίας, παράλληλα με τις επιταγές μιας συνεχώς μεταβαλλόμενης κοινωνίας που αναδεικνύει τη διαφορετικότητα, οδηγεί βαθμιαία στην υιοθέτηση μια νέας φιλοσοφίας για την εκπαίδευση που ορίζει διαφορετικά το ρόλο του δασκάλου όπως και του μαθητή και θέτει σε νέες βάσεις τη μαθησιακή διαδικασία. Παράλληλα, η ερευνητική δραστηριότητα και η εφαρμογή των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση, τις δύο τελευταίες δεκαετίες, καθιστούν επιτακτική την ανάγκη της χρήσης διαφορετικών τρόπων προσέγγισης των μαθητών στην εκπαιδευτική πράξη.

Αυτή τη νέα προσδοκία εκπληρώνει στην πράξη η διαφοροποίηση, η οποία έρχεται να αντικαταστήσει τις παραδοσιακές γνωσιοκεντρικές διδασκαλίες και να αντικρύσει την εκπαιδευτική πράξη με τα μάτια του μαθητή.

Η διαφοροποιημένη διδασκαλία αποτελεί μια φιλοσοφία, έναν τρόπο σκέψης που βρίσκει την πρακτική της εφαρμογή κατά την εκπαιδευτική πράξη. Ως άξονας τίθεται το παιδί ως διαφοροποιημένη μονάδα, κοινή αποδοχή ότι τα παιδιά διαφέρουν μεταξύ τους. Ο εκπαιδευτικός – με ένα καλά οργανωμένο σχέδιο δράσης- οφείλει να ανταποκρίνεται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του μαθητή και τα ενδιαφέροντα του, προσαρμόζοντας τη διδασκαλία στο μαθητή και όχι το μαθητή στη διδασκαλία.

Γιατί κρίνεται αναγκαία η διαφοροποιημένη διδασκαλία και γιατί επιλέγουμε να τη χρησιμοποιούμε στο τμήμα ένταξης.

Όπως οι ενήλικες, έτσι και τα παιδιά, έχουν ομοιότητες, μοιράζονται πολλά κοινά πράγματα και κοινές εμπειρίες. Η διαφορετικότητα όμως του καθενός είναι αυτή που τον καθορίζει και τον καθιστά μοναδική προσωπικότητα. Στην τάξη του Νηπιαγωγείου υπάρχει λοιπόν, ένα σύνολο διαφορετικών προσωπικοτήτων, διαφορετικών ατόμων που το καθένα ξεχωριστά έχει το δικαίωμα να αντιμετωπίζεται ως τέτοιο. Και ακριβώς σε αυτές τις διαφορές μπορεί να βασιστεί μια διαφορετική διδασκαλία, ώστε να κάνει τη διαδικασία της μάθησης περισσότερο ενδιαφέρουσα αλλά κυρίως αποτελεσματική. Κατά τη διαδικασία της διαφοροποίησης η εκπαιδευτικός του τμήματος ένταξης φροντίζει για την επίτευξη των προτύπων-στόχων του γενικού εκπαιδευτικού συστήματος σπουδών προσαρμόζοντάς το στον κάθε μαθητή. Με αυτό τον τρόπο οδηγεί τον μαθητή στην κατάκτηση της γνώσης μέσα από διαφορετικούς δρόμους.

2

Στη σημερινή πραγματικότητα κάθε τάξη πρέπει να θεωρείται τάξη μικτής ικανότητας, δεδομένου ότι αποτελείται από ανομοιογενή μαθητικό πληθυσμό. Καθήκον του δασκάλου λοιπόν αποτελεί η εξασφάλιση της συνεχούς ανατροφοδότησης και αξιολόγησης του κάθε μαθητή και των διδακτικών στρατηγικών, ώστε να θέτει σαφείς στόχους για το αποτέλεσμα της μαθησιακής διαδικασίας, μελετώντας και γνωρίζοντας πρωτίστως αυτούς στους οποίους απευθύνεται, τους μαθητές του!