Eυρώ γυαλιστερά,ευρώ μου ζηλεμένα!!!

Αποταμίευση…

Αξία ανεκτίμητη!!!

 

Τα παιδιά αποφάσισαν να φτιάξουν κουμπαρά.

Να χωράει όμως πολλά!!!

Κόψαμε ,κολλήσαμε, τραγουδήσαμε…

Ακούσαμε και διαβάσαμε το υπέροχο παραμύθι  …

 

Αποτυπώσαμε στο χαρτί ότι μας άρεσε..

  Αν κάθε μέρα…βάλω στον κουμπαρά μου ένα νόμισμα…

  κάποια μέρα θα γίνω πλούσιος…αποφάσίσαμε!!!

 

 

 

 

 

Έχετε γράμμα ! 9 Οκτωβρίου παγκόσμια ημέρα Ταχυδρομείων

Η Παγκόσμια Ημέρα Ταχυδρομείων καθιερώθηκε το 1969 και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 9 Οκτωβρίου ημερομηνία που ιδρύθηκε το 1874 η Παγκόσμια Ταχυδρομική Ένωση.


 

Με την ευκαιρία αυτή μιλήσαμε για την αλληλογραφία ,τους τρόπους επικοινωνίας που χρησιμοποιούμε στις μέρες μας…


 

Διαβάσαμε για τον αγγελιοφόρο των θεών!Ο Ερμής ήταν ο ταχυδρόμος των θεών. Φορούσε φτερωτά σανδάλια, που τον έφερναν πάνω από στεριές και θάλασσες, για να μεταφέρει τις παραγγελίες του Δία. Ήταν και θεός του εμπορίου. Αυτός συνόδευε και τις ψυχές των νεκρών στον κάτω κόσμο.

 


Φτιάξαμε το Κυρήκειο του Ερμή !

Γράψαμε γράμμα σε αγαπημένα μας πρόσωπα που ζουν μακριά μας και τα ταχυδρομήσαμε!

 Γνωρίσαμε το επάγγελμα του ταχυδρόμου και τα αξεσουάρ του!

 

 

Ο παππούς και η γιαγιά !

Άνιδιοτελής αγάπη!

 

 Οι γιαγιάδες και οι παππούδες αντιπροσωπεύουν το στήριγμα της γνήσιας ελληνικής οικογένειας. Μεταδίδουν καθημερινά και με τον πιο γλυκό και τρυφερό τρόπο την αγάπη, τη φροντίδα και τις συμβουλές τους. Γιαγιά και παππούς. Δύο λέξεις-ορόσημο της ελληνικής οικογένειας. Λέξεις μικρές κι όμως γεμάτες αγάπη, στοργή, φροντίδα. Ερχόμενος κανείς σ’αυτόν τον κόσμο, βιώνει την αγάπη και την τρυφερότητα των γονιών του.

 

     Το σπίτι τους γίνεται το δεύτερό σου σπίτι, καθώς αναλαμβάνουν να σε φροντίσουν τις ώρες που οι γονείς σου λόγω δουλειάς δεν μπορούν να βρίσκονται κοντά σου. Σε παίρνουν απ΄το σχολείο και περνάς το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας στο σπίτι τους, ένα σπίτι στο οποίο προτιμούσες να βρίσκεσαι περισσότερο και απ΄το πατρικό σου, καθώς ανέβλυζε αγάπη, τρυφερότητα και φροντίδα.

Ας το παραδεχτούμε, καμία δεν είναι καλύτερη μαγείρισσα απ’τη γιαγιά μας. Τα φαγητά της είναι παρόμοια με της μαμάς, μόνο που είναι πιο νόστιμα μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης στην κουζίνα (ε, ίσως φταίει και το λίγο λαδάκι παραπάνω). Κάθε φορά που κάτι σκαρώνει στην κουζίνα ολόκληρο το σπίτι γεμίζει ευωδιές που σε κάνουν να αδημονείς για την πολυπόθητη ώρα του φαγητού, και ποτέ δεν σε απογοητεύει. 

Ένα δωράκι για να τους δείξουμε την αγάπη μας!!!

Η γιαγιά είναι το άτομο που θα βρεθεί δίπλα σου σε κάθε δυσκολία, σε κάθε αρρώστια, και θα κάνει ό,τι περνά απ’το χέρι της για να αισθανθείς καλύτερα. Ξέρεις, πονάει κι εκείνη όταν σε βλέπει να πονάς, και προσφέρει την αγκαλιά της και τα χάδια της σε μια προσπάθεια να σε ανακουφίσει, τακτική η οποία αποδεικνύεται πάντα άκρως αποτελεσματική. Πόση δύναμη και πόση αγάπη κρύβει άραγε αυτή η αγκαλιά… Πάντα ένιωθες πιο κοντά της, ίσως επειδή σε έκανε να καταλάβεις καλύτερα τη δικιά σου μαμά.  Δε σταματά ποτέ να σε προσέχει, να σε καμαρώνει και να είναι δίπλα σου να σε στηρίξει σε κάθε πρόβλημα, αλλά και σε κάθε στιγμή-ορόσημο της ζωής σου.

Ο  παππούς μας !!!

Δυνατός, αστείος, τρυφερός, δραστήριος είναι λίγα απ’τα επίθετα που τον χαρακτηρίζουν. Είναι ο καλύτερος φίλος και ο πιο αποτελεσματικός σύμμαχος σε κάθε ιδέα που φυτρώνει στο μυαλό σου.  Πιστεύει  σε σένα και τις δυνατότητές σου και δε χάνει ευκαιρία να σε παινέψει σε κάθε οικογενειακή συνάντηση. Και ακόμα και όταν κάποιες δυσκολίες βρεθούν στο δρόμο σου, θα προσπαθήσει να σε συμβουλέψει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, έναν τρόπο που πηγάζει απ΄τη σοφία των χρόνων του, και οι συμβουλές του αποδεικνύονται πάντα πολύτιμες.

 Κι όσο για εσάς, που δεν προλάβατε να γνωρίσετε ή δε θυμάστε τον παππού ή τη γιαγιά σας, να ξέρετε πως θα μείνουν αθάνατοι στο μυαλό σας μέσα από τις ιστορίες που σας διηγούνται για εκείνους οι γονείς και οι διάφοροι συγγενείς.  Να τους αγαπάτε λοιπόν τους παππούδες σας και να μην τους ξεχνάτε, κι αν ακόμα βρίσκονται στη ζωή, μην παραλείπετε να τους το δείχνετε, γιατί μπορεί να έρθει η στιγμή που να είναι πια πολύ αργά. Ακόμη όμως κι αν δε βρίσκονται πλέον κοντά μας , εμείς δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ. Γιατί, όπως πολύ σωστά λένε, κάποιος πεθαίνει, μόνο όταν παύεις να τον θυμάσαι.