Συνάντηση της ψυχολόγου Ελένης Τσιντζήρα με τα παιδιά του Β2.
Η ιδέα του «ταξιδιού» που κάναμε την Πέμπτη 6/4/2023 με τους μαθητές του Β2 μέσα στον χώρο του σχολείου τους, ήρθε σαν πρόσκληση από τον δάσκαλό τους, τον κύριο Θωμά Σιμόπουλο. Αφορμή στάθηκε μία ενότητα του βιβλίου της Γλώσσας που πραγματεύονταν τα συναισθήματα και το οποίο ήρθε να ανακινήσει σκέψεις και προβληματισμούς, για το πώς μπορούμε τελικά να το «διδάξουμε» αυτό στα παιδιά.
Με την ιδιότητα της ψυχολόγου αλλά και την ιδιαίτερη συγκυρία να είμαι η μαμά ενός από τα παιδιά της τάξης αυτής, υποδέχθηκα με μεγάλη χαρά την πρόσκληση σε αυτό που αποδείχθηκε ένα πολύ όμορφο ταξίδι –όχι τόσο γνώσης, αλλά εμπειρίας. Γιατί όπως φάνηκε, τα παιδιά είχαν ήδη σε έναν μεγάλο βαθμό την γνώση: κατονόμαζαν τα συναισθήματα με ιδιαίτερη ευκολία, τα συνέδεαν με καταστάσεις, τα έγραφαν, τα χρωμάτιζαν, τα μοιραζόντουσαν.
Ξεκινήσαμε, λοιπόν, το ταξίδι «πλέκοντας» με την βοήθεια ενός κόκκινου νήματος ένα δίχτυ -το δίχτυ ασφαλείας της δικής τους ομάδας. Για να μπορέσουν να ακουμπήσουν μέσα σε αυτό τις σχολικές τους εμπειρίες και τα συναισθήματα που τις συνοδεύουν, αλλά και να προτείνουν τρόπους που όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά, μπορούν να φροντίσουν μέσα στο σχολείο ο ένας τον άλλο.
Έχοντας πια φροντίσει για την ασφάλειά τους, ανεβήκανε έπειτα σε ένα «καράβι» σχεδιασμένο στο πάτωμα της αίθουσας και ταξιδέψαν μέσα από φουρτούνες και δυσκολίες -στηριζόμενοι ο ένας στον άλλο για να μπορέσουν να τις αντιμετωπίσουν- προς το «νησί της φιλίας» (όπως το ονόμασαν τα παιδιά). Εκεί κατάφεραν τελικά να φτάσουν έχοντας πια αίθριο καιρό και τον ήλιο να τους ζεσταίνει και να τους ανακουφίζει.
Και αισθανθήκαν πολλά σε αυτό το ταξίδι: φόβο, ανασφάλεια, κούραση, άγχος, αλλά και πολλή χαρά, ενθουσιασμό, ανακούφιση, φιλία, συνεργασία- μερικά μόνο από αυτά που ανέφεραν, όταν φτάσανε στον προορισμό τους. Και ήταν το μοίρασμα αυτής της εμπειρίας πολύχρωμο -γιατί έτσι είναι και ο συναισθηματικός κόσμος κάθε ανθρώπου. Και ίσως σε μια εποχή που η γνώση φτάνει στα παιδιά μας από πολλές πλευρές, αυτό τελικά που είναι πιο σημαντικό, είναι πώς θα τα βοηθήσουμε 
να κάνουν την γνώση εμπειρία. Και σε αυτό το ταξίδι της εμπειρίας μας χρειάζονται όλους: γονείς, δασκάλους, φίλους, ψυχολόγους και οποιονδήποτε άλλον εμπλέκεται στην καθημερινότητά τους.
Κλείσαμε με την υπόσχεση να ξαναβρεθούμε και παίρνοντας ο καθένας μαζί του ένα λουλούδι να φροντίσει όπως φροντίδα χρειάζονται και τα συναισθήματά μας για να μπορέσουν να ανθίσουν. Και ίσως ο καλύτερος τρόπος τελικά για να το διδάξουμε αυτό στα παιδιά μας, είναι κάνοντας κι εμείς οι ενήλικες –γονείς, εκπαιδευτικοί, ειδικοί– το ίδιο: κατανοώντας και φροντίζοντας τα δικά μας συναισθήματα. Γιατί η καλύτερη γνώση έρχεται μέσα από την εμπειρία…
Σας ευχαριστώ πολύ για αυτό το ταξίδι. Ελπίζω, παιδιά, να περάσατε και εσείς το ίδιο καλά όπως κι εγώ! Καλή μας αντάμωση..
https://www.youtube.com/watch?v=zZTk_ZQM-C8&ab_channel=SongsandBooks
