1. Το άτακτο παιδί
………………………………………………………………………………………………………………………..
2. Πώς η συμπεριφορά των γονέων επηρεάζει την προσωπικότητα των παιδιών τους
Πως η συμπεριφορά των γονέων επηρεάζει την προσωπικότητα των παιδιών τους
………………………………………………………………………………………………………………………..
3. 7 γονεϊκές συμπεριφορές που συνθέτουν το χειρότερο στυλ ανατροφής
7 γονεϊκές συμπεριφορές που συνθέτουν το χειρότερο στυλ ανατροφής
………………………………………………………………………………………………………………………..
4. Τα σχολικά λάθη και πώς να αντιδρούμε
Τα σχολικά λάθη και πώς να αντιδρούμε
………………………………………………………………………………………………………………………..
5. Αντί να πεις «Μην κλαις» δοκίμασε αυτές τις 10 φράσεις και θα αλλάξουν όλα
Είναι αλήθεια. Το να κλαίει ένα μωρό είναι κάτι που δεν θα μας αφήσει αδιάφορους. Δεν υπάρχει λεκτική επικοινωνία, οπότε είμαστε σε εγρήγορση να αντιδράσουμε.
Αλλά, αλήθεια, παρατήρησες κάτι;
Όταν τα μωρά μεγαλώνουν και γίνονται νήπια, όλα αλλάζουν. Φαίνεται ότι το κλάμα των νηπίων και των παιδιών μας ενοχλεί περισσότερο.
Η πρώτη φράση που μας έρχεται στο μυαλό είναι φυσικά… «Μην κλαις».
Αυτό έλεγαν και σε εμάς όταν ήμασταν σε αυτή την ηλικία. Έχει εντυπωθεί στο μυαλό μας ότι είναι όντως κάτι ενοχλητικό. Τι θέλουμε επομένως; Να σταματήσει να συμβαίνει.
«Μην κλαις», «Γιατί κλαις;», «Τι θέλεις και κλαις;», «Κλαις χωρίς λόγο». Θυμάσαι και άλλα;
Το έχουμε αναπτύξει και σε άλλα άρθρα που αξίζει να διαβάσεις. Στο τέλος του κειμένου θα σου βάλω link για να δεις τι εκπληκτικό συμβαίνει στον εγκέφαλο τους και φαίνεται σε εμάς ότι «κλαίνε χωρίς λόγο». Ως αποτέλεσμα αυτού, μας κάνει να απαιτούμε από εκείνα να μην κλαίνε! Να το διαβάσεις οπωσδήποτε.
Πάμε τώρα να δούμε. Τι εναλλακτικές έχουμε σύμφωνα με το Go Zen; (οι οποίες μου άρεσαν πολύ). Τι μπορούμε να κάνουμε εκείνη τη στιγμή. Τι μπορείς να πεις αντί για το κλασικό «Μην κλαις». Το οποίο φυσικά δεν έχει ποτέ αποτέλεσμα και μας αποσυνδέει ακόμη περισσότερο από το παιδί.
Την επόμενη φορά που θα βρεθείς αντιμέτωπη με το μικρό σου να κλαίει, προσπάθησε να αφιερώσεις λίγο χρόνο για να βεβαιωθείς ότι είσαι ήρεμη. Εάν είσαι θυμωμένη, αγχωμένη ή απογοητευμένη, το μικρό σου θα το καταλάβει και θα το κάνει ακόμη πιο ανήσυχο.
Πάρε μια ή δύο ανάσες. Αναγνώρισε το πώς αισθάνεσαι. Εστίασε σε αυτό που συμβαίνει στο σώμα σου. Η καρδιά σου μπορεί να χτυπά λίγο πιο γρήγορα. Το στόμα σου μπορεί να είναι σφιγμένο. Μπορεί να αισθάνεσαι ένταση.
Όταν είσαι έτοιμη, μίλα στο μικρό σου με ήρεμη χαμηλή φωνή.
1. «Είμαστε στην ίδια ομάδα. Άσε με να σε βοηθήσω!»
Ακόμα κι αν το παιδί σου λέει ότι δεν θέλει τη βοήθειά σου, θέλει να νιώθει αυτή την ασφάλεια. Δηλαδή ότι θα το στηρίξεις όταν σε χρειαστεί.
2. «Βλέπω ότι είναι δύσκολο για σένα».
Αυτή η απλή φράση επιβεβαιώνει στο παιδί ότι το ακούς και το βλέπεις. Καταλαβαίνεις σε τι θέση είναι αυτή τη στιγμή.
3. «Καταλαβαίνω ότι είσαι λυπημένος/απογοητευμένος/φοβισμένος/ανήσυχος. Και είναι απολύτως εντάξει αν νιώθεις έτσι».
Έτσι του ενισχύεις την αντίληψη ότι το να νιώθουμε ένα τέτοιο συναίσθημα είναι ανθρώπινο.
4. «Ήταν πραγματικά στενάχωρο/απογοητευτικό».
Το ότι αναγνωρίζεις το γεγονός που προκάλεσε το κλάμα του παιδιού, το βοηθάει πολύ στο να καταλάβει τι είναι αυτό που πυροδότησε τα συναισθήματά του. Και έτσι να δει τι πρέπει να κάνει στη συνέχεια.
5. «Ας κάνουμε ένα διάλειμμα».
Το διάλειμμα και των δύο βοηθά το παιδί να καταλάβει ότι μερικές φορές χρειάζεται να απομακρυνθούμε από την δύσκολη κατάσταση για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Το παιδί μπορεί εύλογα να είναι κουρασμένο ή σε υπερένταση. Μπορεί απλώς να χρειάζεται το χρόνο του σε ένα ήσυχο, χαλαρωτικό μέρος.
6. «Σ’ αγαπώ. Είσαι ασφαλής.»
Κάποιες φορές είναι ακριβώς αυτό που θέλει να ακούσει. Αυτό προκαλεί σύνδεση με το παιδί αντί για απόσταση. Μπορεί να χρειαστεί μια αγκαλιά. Ή μπορεί απλά να σε ακουμπάει για να νιώσει ότι είσαι όντως εκεί για να το βοηθήσεις.
7. «Θα ήθελες βοήθεια/διάλειμμα/να προσπαθήσεις ξανά;»
Πολλές φορές, όταν το παιδί κλαίει από απογοήτευση, χρειάζεται κάτι από αυτά τα τρία. Βοήθεια για να εκτελέσει μια εργασία. Ένα διάλειμμα από τη συναισθηματική κατάσταση όπως είπαμε και προηγουμένως. Ή να προσπαθήσει να κάνει ξανά την εργασία, ίσως με βοήθεια αυτή τη φορά.
Όταν το ρωτάς αν θα ήθελε κάτι από αυτά τα τρία, καταλαβαίνει πόσο σημαντικό είναι για εσένα.
8. «Μπορώ να ακούσω ότι κλαις, αλλά δεν ξέρω τι χρειάζεσαι. Μπορείς να με βοηθήσεις να καταλάβω;»
Ακόμα κι αν το παιδί δεν μπορεί να πει λεκτικά γιατί κλαίει στην αρχή, αυτό μπορεί να του δώσει την ευκαιρία να εξασκηθεί.
9. «Ας βρούμε μαζί μια λύση»
Αυτό θα βοηθήσει το παιδί στο να αναπτύξει δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων. Το να βρει μια λύση που θα βοηθήσει στην επεξεργασία των συναισθημάτων του, το διδάσκει πώς να βλέπει την κατάσταση αντικειμενικά. Και να βρίσκει πιθανές λύσεις.
10. Τίποτα
Να μην πεις απολύτως τίποτα. Να διατηρήσεις τη σιωπή και να δείξεις απλά ότι είσαι εκεί για το παιδί σου που κλαίει. Το παιδί νιώθει τη δύναμη της αγάπης και την ενσυναίσθηση όταν καταλαβαίνει ότι υπάρχει χώρος για τα συναισθήματα του.
………………………………………………………………………………………………………………………..
6. Οι Πέντε «κακές» συμπεριφορές των παιδιών και οι πραγματικές τους αιτίες
Δεν είναι λίγες οι φορές που μαλώνουμε τα παιδιά για συμπεριφορές τις οποίες χαρακτηρίζουμε «κακές» ή «λάθος», αποδίδοντάς τις εξ ολοκλήρου στην ανυπακοή ή την «στραβοξυλιά» τους. Κι όμως, όπως οι «καλές» συμπεριφορές δεν προκύπτουν ξάφνου, απ’ το πουθενά, έτσι και οι «κακές», μόνο ορφανές δεν είναι. Πιθανότατα, έχουν ρίζες σε δικές μας λάθος συμπεριφορές τις οποίες είναι πολύ σημαντικό να εντοπίσουμε, αν θέλουμε τα παιδιά μας να κατανοήσουν τα λάθη τους και να μην τα επαναλάβουν ποτέ.
1.Λένε ψέματα
Όλα τα παιδιά πέφτουν στην ευκολία του μας πούνε ένα ψεματάκι εδώ κι εκεί για να καλύψουν κάτι που έχουν κάνει. Αν, όμως, το παιδί μας λέει συστηματικά ψέματα και μας κρύβει πράγματα που θα έπρεπε να γνωρίζουμε, αυτό ίσως είναι απόρροια κάποιας δικής μας συμπεριφοράς. Ίσως φοβούνται να μας πούνε την αλήθεια γιατί έχουν συνηθίσει να αντιδράμε υπερβολικά και με νεύρα ό,τι και αν συμβεί, μικρό ή μεγάλο.
2.Αρπάζουν παιχνίδια που δεν τους ανήκουν
Στα παιδιά αρέσουν τα παιχνίδια, ειδικά αυτά που δεν έχουν ξαναδεί ποτέ, κάτι που δεν είναι σπάνιο να συμβεί με τα παιχνίδια κάποιου άλλου παιδιού. Τότε, μπορεί ένα παιδάκι να αποφασίσει ότι μπορεί να πάρει αυτό που του αρέσει κι ας μην είναι δικό του. Αν το παιδί μας επιδίδεται συχνά σε τέτοιου είδους «αρπαγές», ίσως πρέπει να ξανασκεφτούμε μήπως του έχουμε μάθει να έχει ό,τι θελήσει ανά πάσα στιγμή και χωρίς εξαιρέσεις.
3.Ζηλεύουν
Δεν είναι περίεργο για ένα παιδί να ζηλέψει ένα άλλο (είτε αδερφάκι είτε φιλαράκι του) για κάτι που του έχουν πάρει ή για κάποιον καλό λόγο που πήρε απ’ τους μεγάλους. Αν, όμως, το παιδί μας γίνεται στριφνό και νευρικό όταν λέμε καλά λόγια ή κάνουμε ένα ωραίο δώρο σε κάποιο άλλο παιδάκι ίσως να μην είναι λόγω «κακού» χαρακτήρα, αλλά επειδή εμείς δεν χάνουμε ευκαιρία να το συγκρίνουμε με τους συνομήλικους ή τ’ αδέρφια του.
4.Αντιδρούν με νεύρα
Τα πολύ μικρά παιδιά δεν μπορούν πάντα να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους με αποτέλεσμα να αντιδρούν συχνά με νεύρα χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Αν το παιδί μας συνεχίσει να είναι νευρικό και αντιδραστικό μεγαλώνοντας τότε πρέπει να ψάξουμε τα αίτια αυτής της συμπεριφοράς του στη δική μας. Ίσως του έχουμε μάθει ότι μόνο οι φωνές και η ανυπακοή του τραβάνε την προσοχή μας, ενώ η καλή συμπεριφορά του περνάει απαρατήρητη.
5.Φέρονται με αγένεια
Η ευγένεια δεν είναι κάτι που έρχεται φυσικά στα παιδιά, αλλά το μαθαίνουν καθώς μαθαίνουν να κοινωνικοποιούνται με τους υπάρχοντες κανόνες. Καμιά φορά, βέβαια, δεν αρκεί να τους λέμε τι να κάνουν, πρέπει να μας βλέπουν και να το κάνουμε. Με λίγα λόγια, αν το παιδί μας φέρεται με αγένεια σε συνομήλικους και μεγαλύτερους τότε μάλλον έχει κοπιάρει (σε πιο διογκωμένη εκδοχή ίσως) τη δική μας συμπεριφορά.
………………………………………………………………………………………………………………………..
7. Πώς το άγχος προκαλεί αναβλητικότητα
Αναβλητικότητα που οφείλεται σε συναισθηματικό πλημμύρισμα:
Η αναβλητικότητα ως τρόπος χαλάρωσης:
Η αναβλητικότητα ως μηχανισμός άμυνας:
Αναβάλετε γιατί φοβάστε ένα αρνητικό αποτέλεσμα:
Αναβλητικότητα και τελειομανία:
Αναβλητικότητα σε τομείς που έχετε επιτύχει στο παρελθόν:
Αναβλητικότητα γιατί “Δεν είναι δικό μου το πρόβλημα”:
Αναβλητικότητα από έλλειψη αυτοσυμπόνιας:
Η αναβλητικότητα πυροδοτεί έναν φαύλο κύκλο: αναβλητικότητα 
άγχος αυτοεπίκριση και πάλι από την αρχή.
Αν δεν ξέρετε από πού να ξεκινήσετε, ξεκινήστε από ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, ακόμη κι αν δεν μπορείτε να κάνετε τα πάντα. Όταν αναβάλετε, ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ τον εαυτό σας και συνεχίστε παρακάτω αντί να ξοδεύετε υπερβολική ενέργεια στο να αυτομαστιγώνεστε.8. Το άτακτο [αιδί… μέσα από την άσχημη συμπεριφορά το παιδί στέλνει κάποια μηνύματα στους γονείς
Τα ξεσπάσματα, τα κλάματα, η ανυπακοή, οι καυγάδες την ώρα του ύπνου, οι αγώνες ισχύος, είναι αρκετά για να φέρουν τους γονείς σε απόγνωση. Για να καταλάβουμε γιατί τα παιδιά συμπεριφέρονται άσχημα, χρειάζεται πρώτα να καταλάβουμε την πρωταρχική αιτία αυτών των ενοχλητικών συμπεριφορών.
Τα παιδιά (αλλά και οι ενήλικες) έχουν την ανάγκη να «ανήκουν» και να είναι σημαντικά. Έτσι είμαστε φτιαγμένοι. Το «να ανήκεις» αναφέρεται στη συναισθηματική σύνδεση και τη θετική προσοχή που χρειαζόμαστε μεταξύ μας. Το να είσαι σημαντικός, αναφέρεται στην αίσθηση της αυτονομίας, της ικανότητας και της ανάγκης να συνεισφέρεις με έναν τρόπο που είναι σημαντικός, που έχει νόημα. Μπορούμε να σκεφτούμε την σημαντικότητα σαν μια μορφή αίσθησης προσωπικής ισχύος. Αν αυτές οι δύο ανάγκες δεν καλύπτονται, τα παιδιά συμπεριφέρονται άσχημα.
Μέσα από την άσχημη συμπεριφορά το παιδί στέλνει κάποια μηνύματα στους γονείς:
«Θέλω περισσότερο χρόνο και προσοχή»
Όταν ένα παιδί δεν έχει μια ισχυρή αίσθηση «ότι ανήκει», θα συμπεριφερθεί με τρόπους που, -λανθασμένα– πιστεύει ότι θα του εξασφαλίσουν τη συναισθηματική σύνδεση και τη θετική προσοχή που λαχταράει.
Για παράδειγμα, ένα νήπιο που δεν παίρνει αρκετή θετική προσοχή από το μπαμπά και τη μαμά, θα προσπαθήσει να τραβήξει την προσοχή τους με κλάματα, με προσκόλληση, μπορεί να τους ενοχλεί, ακόμη και να τους χτυπήσει. Αυτό που θέλει πραγματικά το παιδί είναι η θετική προσοχή αλλά, προκειμένου να πετύχει το σκοπό του, θα χρησιμοποιήσει αρνητικούς τρόπους.
«Θέλω να έχω τον έλεγχο σε κάποια πράγματα»
Ένα μικρό παιδί μπορεί να νιώθει αποδυναμωμένο επειδή οι γονείς του κάνουν πράγματα γι’ αυτό, τα οποία θα μπορούσε να κάνει και μόνο του. Πως θα νιώσει ένα παιδί ότι είναι ικανό αν οι γονείς κάνουν τα πάντα γι’ αυτό; Ή, ίσως οι γονείς κάνουν όλα τα σχέδια και παίρνουν όλες τις αποφάσεις εκείνοι, στερώντας του τη δυνατότητα να έχει κάποιο έλεγχο στη ζωή του. Αυτές οι συμπεριφορές των γονιών, στερούν από το παιδί την αίσθηση ότι είναι σημαντικό και ότι έχει προσωπική ισχύ. Αν δεν καλύπτεται η ανάγκη του παιδιού να νιώθει ικανό, σημαντικό και να έχει κάποιο λόγο για τη δική του ζωή, θα αντεπιτεθεί με συμπεριφορές που επιδιώκουν ισχύ, όπως τα ξεσπάσματα, το να αντιμιλάει, να μην ακούει και άλλοι αγώνες ισχύος. Αν και το παιδί στην πραγματικότητα επιθυμεί θετική ισχύ, χρησιμοποιεί τις αρνητικές συμπεριφορές για να στείλει το μήνυμα «Δεν είσαι εσύ το αφεντικό μου. Θέλω κι εγώ να έχω κάποια ισχύ!»
Η κακή συμπεριφορά του παιδιού, μάς υποδεικνύει ότι χρειάζεται να νιώσει μεγαλύτερη αίσθηση ότι ανήκει και ότι είναι σημαντικό.
Οι γονείς κάποιες φορές επιδεινώνουν, άθελά τους, την κακή συμπεριφορά του παιδιού
Οι γονείς μπορεί εν αγνοία τους να ενθαρρύνουν την κακή συμπεριφορά του παιδιού με την προσωπικότητά τους και με τον τρόπο που επιλέγουν να επιβάλλουν την πειθαρχία.
Το στυλ προσωπικότητας του γονιού μπορεί αναμφίβολα να κλιμακώνει την κακή διαγωγή του παιδιού. Για παράδειγμα, ένας «αυταρχικός» γονιός συνήθως επικοινωνεί με το παιδί μέσα από διαταγές, παρατηρήσεις και οδηγίες, π.χ. «Βάλε αμέσως τα παπούτσια σου», «Πήγαινε να πλύνεις τα δόντια σου», «Κλείσε τώρα την τηλεόραση» κοκ. Σε κανέναν δεν αρέσει να του λένε τι να κάνει, πότε ή πώς να το κάνει, ούτε και στα παιδιά. Όσο περισσότερο δίνουμε διαταγές, οδηγίες, και κάνουμε παρατηρήσεις, τόσο περισσότερο τα παιδιά θα μας εμπλέξουν σε έναν αγώνα εξουσίας. Είναι ο τρόπος τους να λένε: «Δεν είσαι εσύ το αφεντικό μου».
Από την άλλη, ένας «ανεκτικός» γονέας, μπορεί, με τη στάση του, να συντηρεί την ανημποριά του παιδιού, γιατί μόλις το παιδί πει «όχι» στο αίτημα του γονέα, ο ανεκτικός γονέας θα αποφύγει τη σύγκρουση κάνοντας ο ίδιος αυτό που όφειλε να κάνει το παιδί.
Όταν ο γονιός κατανοήσει το στυλ της συμπεριφοράς του προς το παιδί και το πόσο αυτό επηρεάζει τη διαγωγή του παιδιού, μπορεί να επιλέξει πιο αποτελεσματικούς τρόπους να επικοινωνεί μαζί του και να διορθώσει την κακή συμπεριφορά του παιδιού.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς
Μια καλή στρατηγική για τη διόρθωση της συμπεριφοράς του παιδιού με θετικό τρόπο, είναι να χρησιμοποιούμε αποτελεσματικές λογικές συνέπειες, μέσω των οποίων το παιδί μαθαίνει να κάνει καλύτερες επιλογές στο μέλλον και ο γονέας δεν γίνεται ο «κακός» της υπόθεσης.
Για να είναι αποτελεσματικές οι συνέπειες θα πρέπει να:
Σέβονται την προσωπικότητα του παιδιού. Σκοπός μας δεν είναι να κάνουμε το παιδί να υποφέρει αλλά να μάθει να κάνει καλύτερες επιλογές στο μέλλον. Όταν οι γονείς κατηγορούν, ντροπιάζουν ή πληγώνουν το παιδί για να το τιμωρήσουν, τότε το παιδί επικεντρώνεται στην αυτοπροστασία του – δεν μαθαίνει κάτι για το μέλλον.
Έχουν άμεση σχέση με την κακή συμπεριφορά. Προκειμένου να μάθουν τα παιδιά κάτι για το μέλλον, η συνέπεια θα πρέπει να έχει νόημα για το παιδί και να σχετίζεται άμεσα με την συμπεριφορά του. Για παράδειγμα, αν το παιδί σκορπίσει τα κομμάτια του παζλ σε όλο το δωμάτιο ενώ του έχουμε ζητήσει να παίξει σε συγκεκριμένο χώρο, μια λογική συνέπεια θα ήταν να χάσει το δικαίωμα να παίξει με το παζλ για την υπόλοιπη μέρα. Αν δεν κλείσει την τηλεόραση, την ώρα που έχουμε συμφωνήσει, μια λογική συνέπεια θα ήταν να χάσει το δικαίωμα του να δει τηλεόραση την επόμενη μέρα.
Έχουν λογική χρονική διάρκεια ανάλογα με την ηλικία του παιδιού.
Γνωστοποιούνται στο παιδί προκαταβολικά. Μ’ αυτό τον τρόπο το παιδί έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ανάμεσα στην αποδεκτή συμπεριφορά ή τη λογική συνέπεια. Αν το παιδί δεν γνωρίζει από πριν ποια θα είναι η συνέπεια της απείθειας, τότε ο γονιός θα γίνει ο «κακός».
Επαναλαμβάνονται από το παιδί για να εξασφαλίσουμε ότι τις έχει κατανοήσει. Για να σιγουρευτείτε ότι το παιδί έχει καταλάβει απόλυτα τι περιμένετε απ’ αυτό και την συνέπεια που θα υπάρχει αν δεν τηρήσει τον κανόνα, ζητήστε του να το επαναλάβει αφού του το εξηγήσετε. Για παράδειγμα, μπορείτε να του πείτε: «Μπορείς να επαναλάβεις τον κανόνα που βάλαμε για να κλείσεις την τηλεόραση όταν σου το ζητήσω και τη συνέπεια που θα υπάρχει αν επιλέξεις να μην το κάνεις;» Όταν το παιδί σας επαναλάβει αυτό που είπατε, έχετε μια προφορική συμφωνία μαζί του! (Αν το παιδί είναι μικρό, χρησιμοποιείστε πολύ απλή γλώσσα.)
Ποια τα οφέλη των αποτελεσματικών λογικών συνεπειών
Έχοντας εμπλέξει το παιδί στη διαδικασία επιλογής, το βοηθάτε να γίνει υπεύθυνο. Ξέρει τον κανόνα, ξέρει τη συνέπεια μη τήρησης του κανόνα και έτσι η απόφαση είναι δική του. Μπορεί να επιλέξει την αποδεκτή συμπεριφορά ή να επιλέξει τη συνέπεια. Εφαρμόζοντας αυτή την τακτική, το παιδί είναι πολύ πιθανό να κάνει τη σωστή επιλογή. Αν όχι, τότε και πάλι θα έχει τη δυνατότητα μιας διδακτικής εμπειρίας. Δεν χρειάζεται να φωνάζετε και να του λέτε «Σου το ‘λεγα!». Αυτό μπορεί μόνο να κλιμακώσει τη μάχη εξουσίας και να γίνεται πάλι ο «κακός». Επίσης, μην παραιτείστε. Πείτε του ήρεμα: «Βλέπω ότι επέλεξες να στερηθείς τη δυνατότητα να δεις τηλεόραση αύριο. Θα έχεις τη δυνατότητα να προσπαθήσεις ξανά μεθαύριο». Το να βιώνουν τις συνέπειες είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για να κάνουν τα παιδιά καλύτερες επιλογές στο μέλλον και όλοι νιώθουν καλά με τη διαδικασία.
………………………………………………………………………………………………………………………..
9. Άλλος στο σπίτι άλλος στο σχολείο; Τα «δύο πρόσωπα» του παιδιού σας έχουν εξήγηση…
Σας έχει συμβεί να περιγράφει ο δάσκαλος την συμπεριφορά του παιδιού σας στο σχολείο και να σας κάνει να αναρωτιέστε «για ποιο παιδί μιλάει»;
Υπάρχει περίπτωση το παιδί σας να είναι η επιτομή της τελειότητας στο σπίτι. Να σας ακούει, να συνεργάζεται και να σας σέβεται. Στο σχολείο, όμως, να είναι… θηρίο ανήμερο!
Μπορεί, επίσης, να συμβαίνει το αντίθετο: Να έχετε ένα παιδί που σας τρελαίνει στο σπίτι, που σας βγάζει εκτός ορίων και σας αναγκάζει να φωνάζετε, μα στο σχολείο να έχει συμπεριφορά… υποδειγματική.
Τι συμβαίνει; Τι είναι αυτό που κάνει τη συμπεριφορά κάποιων παιδιών να διαφέρει τόσο πολύ από το σπίτι στο σχολείο; «Τα παιδιά, ιδιαίτερα τα μικρότερης ηλικίας, μπορεί να εμφανίζουν διαφορετικές προκλήσεις σε διαφορετικά περιβάλλοντα», σύμφωνα με την ψυχολόγο Jamila Reid, από το Πανεπιστήμιο της Washington.
Στα χρόνια του Δημοτικού, τα παιδιά μπορεί να είναι συγκροτημένα στο σχολείο, αλλά να εξαντλούνται στο τέλος της ημέρας, με αποτέλεσμα οι γονείς στο σπίτι να αντιμετωπίζουν παιδιά κουρασμένα, νευρικά και με υπερένταση. «Το σπίτι είναι ένα πιο οικείο και ασφαλές περιβάλλον για να εκδηλώσει κακή συμπεριφορά ένα παιδί», λέει η Reid. Στο σπίτι, επίσης, δεν υπάρχει η πίεση των συμμαθητών ή μπορεί να μην υπάρχουν τα όρια και τα ερεθίσματα για να συμπεριφέρεται σωστά το παιδί, τα οποία υπάρχουν μέσα στην σχολική τάξη. «Οι μαθητές στο σχολείο ξέρουν τι συμπεριφορά οφείλουν να έχουν και τι επιπτώσεις θα υπάρξουν αν δεν ακολουθηθούν οι κανόνες», συνεχίζει η ίδια.
Τα παιδιά που συμπεριφέρονται άσχημα κυρίως μπροστά στους γονείς, πάντως, στην πραγματικότητα δείχνουν σημάδια υγιούς προσκόλλησης, λένε οι ειδικοί. Δείχνουν, δηλαδή, ότι νιώθουν αρκετά ασφαλείς, ώστε να χαλαρώνουν μπροστά τους. Και οι γονείς, από τη μεριά τους, προτιμούν το παιδί να βγάζει τον «κακό» του εαυτό στο δικό τους σπίτι, παρά σε «ξένους» χώρους. Εξάλλου, κι εμείς, ως ενήλικες το ίδιο δεν κάνουμε; Πάντα στο σπίτι μας δεν βγάζουμε τον πραγματικό μας -κακό πολλές φορές- εαυτό;
Τα καλά νέα είναι, ότι όταν τα παιδιά φέρονται καλύτερα στο σχολείο παρά στο σπίτι, αυτό σημαίνει, ότι μπορούν να ελέγξουν την συμπεριφορά τους όταν πρέπει να το κάνουν. Αν, λοιπόν, οι γονείς «δουλέψουν» στο να βελτιώσουν τη συμπεριφορά του παιδιού και στο σπίτι, έχουν σοβαρές πιθανότητες να το καταφέρουν.
Όταν το παιδί είναι «εύκολο» στο σπίτι, μα «δύσκολο» στο σχολείο
Στην περίπτωση αυτή τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα: Το παιδί μπορεί να μην έχει μεγάλη εμπειρία στο σχολικό περιβάλλον ή μπορεί να μην έχει καταλάβει τι περιμένουν οι γύρω του από αυτό. Όπως λέει η Reid «Μερικές φορές, οι γονείς τα καταφέρνουν πολύ καλά στο να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του παιδιού στο σπίτι, αλλά βλέπουν, ότι κάτι δεν γίνεται σωστά στο σχολείο.»
Οι γονείς που το καταλαβαίνουν εγκαίρως αυτό, βρίσκουν τρόπους για να βοηθήσουν το παιδί τους, ανάλογα με τη δυσκολία που αντιμετωπίζει, μέσα από άλλες δραστηριότητες. Επίσης, αναζητούν τι μπορεί να φταίει στο σχολείο, π.χ. «Μήπως απαιτείται από ένα υπερκινητικό παιδί να παραμείνει ακίνητο για πάρα πολλή ώρα; Μήπως για κάποιον λόγο το παιδί δεν νιώθει αποδοχή και σεβασμό στην τάξη; Μήπως δυσκολεύεται να κάνει φίλους ή δέχεται bullying;»
Τα παιδιά με μαθησιακές ή αναπτυξιακές δυσκολίες εμφανίζουν συγκεκριμένα προβλήματα στην τάξη, ενώ στο πιο ήρεμο περιβάλλον του σπιτιού που δεν έχει τόσα ερεθίσματα μπορεί να λειτουργούν καλύτερα.
Πότε χρειάζεται να αναλάβετε δράση
Είτε το παιδί σας αντιμετωπίζει δυσκολίες στο σχολείο είτε στο σπίτι, στην περίπτωση που θα δείτε, ότι η κατάσταση χειροτερεύει, χρειάζεται να ζητήσετε τη βοήθεια κάποιου ειδικού. Αν για παράδειγμα, έχουν περάσει 3 μήνες από τη στιγμή που αναγνωρίσατε το πρόβλημα και αυτό δεν βελτιώνεται, αναζητήστε έναν ψυχολόγο-οικογενειακό σύμβουλο.
Ακόμα περισσότερο θα πρέπει να κινητοποιηθείτε, αν το παιδί εμφανίζει προβληματική συμπεριφορά και στο σχολείο και στο σπίτι. Όπως λέει η Reid «Τέτοια παιδιά δοκιμάζουν διάφορες καταστάσεις και συχνά παλεύουν μέσα σε αυτές. Και παρόλο που είναι φυσιολογικό για κάθε παιδί να δοκιμάζει τα όριά μας, όταν αυτό γίνεται σε ακραίο βαθμό ή αν οι γονείς έχουν εξαντλήσει τις στρατηγικές τους, τότε υπάρχει πρόβλημα.» Και καταλήγει «Κάθε φορά που οι γονείς νιώθουν, ότι δεν έχουν πλέον τα μέσα για να χειριστούν κάποιες συμπεριφορές στο σπίτι, θα πρέπει να ανησυχήσουν. Δεν σημαίνει, ότι το παιδί τους “καταστράφηκε”. Σημαίνει, ότι δεν έχουν βρει ακόμα τον αποτελεσματικότερο τρόπο για να το διαχειριστούν.»
Τι να σκεφτείτε αν το παιδί σας παρουσιάζει άλλη συμπεριφορά στο σπίτι και άλλη στο σχολείο:
- Ξεκινήστε από τα σωματικά: Κοιμάται καλά το παιδί σας; Ασκείται; Τρώει σωστά;
- Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας ξέρει, ότι είστε εκεί γι’αυτό –και ότι μπορεί να υπολογίζει σε εσάς, ό,τι κι αν γίνει.
- Μην παραφορτώνετε το πρόγραμμα των παιδιών και μην τα αναγκάζετε διαρκώς να βιάζονται –τα παιδιά δεν λειτουργούν καλά υπό πίεση.
- Μπείτε στη θέση και στο μυαλό του παιδιού σας. Πώς μπορεί να νιώθει σε μεταβατικές περιόδους;
- Όταν το παιδί συναντά τον γονιό του, στο τέλος της σχολικής ημέρας, έχει μια προσδοκία. Το παιδί περιμένει από αυτόν μια κίνηση «επανένωσης», π.χ. μια αγκαλιά, ένα χάδι, κάτι που θα γίνει συνήθεια. Οι γονείς συχνά είναι εξαιρετικά πιεσμένοι από την δουλειά τους, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταποκριθούν στην ανάγκη αυτή του παιδιού –αν συμβαίνει αυτό, προσπαθήστε πριν το συναντήσετε, καθώς θα επιστρέφετε από τη δουλειά, να κάνετε κάτι που θα σας χαλαρώσει, π.χ. να μιλήσετε στο τηλέφωνο με μία φίλη ή να πιείτε έναν καφέ!
………………………………………………………………………………………………………………………..
10. Από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό – Σχολική ετοιμότητα
11. Και πριν μιλήσει το παιδί.. τι;
Και πριν μιλήσει το παιδί τι…; Υπάρχουν κάποιες βασικές δεξιότητες που θα χρειαστεί να αναπτυχθούν πρώτου επέλθει στο στάδιο της έκφρασης μεμονωμένων λέξεων;
Παρακάτω αναλύονται οι βασικές δεξιότητες που πρέπει να έχει ένα παιδί, ώστε να επέλθει εύκολα στο στάδιο της παραγωγής μεμονωμένων λέξεων και σε ένα μετέπειτα στάδιο να εφαρμοστούν ομαλά τα αναπτυξιακά στάδια στο παιδί.
Ένα παιδί πριν μιλήσει θα πρέπει να έχει τις πιο κάτω βασικές ικανότητες
Να ανταποκρίνεται στο όνομα τουΝα παρακολουθεί μια συνομιλίαΝα εκτελεί απλές εντολέςΝα ανταποκρίνεται σε ένα εξωτερικό ήχο και να στρέφει το βλέμμα προς αυτόνΝα κατανοεί λέξεις καθημερινότητας και λεξιλόγιο της ηλικίας τουΝα παρατηρεί τα παιχνίδια του και να παίζει με αυτά δείχνοντας την επικοινωνιακή του πρόθεσηΝα αντιλαμβάνεται βασικές χειρονομίες (μπράβο, γεια, ναι, όχι) καθώς και να τις εκτελεί με τα χεράκια του (αυτό δείχνει επικοινωνιακή πρόθεση)Να μιμείται ήχουςΝα δίνει ένα παιχνίδι όταν του ζητηθείΝα δίνει προσοχή όταν του μιλούν οι άλλοιΈχει την τάση να εξερευνά το περιβάλλον του ώστε να γνωρίσει το καινούριο κόσμο στον οποίο μεγαλώνειΝα μπορεί να παρακολουθήσει εικονογραφημένα παραμύθια ή ένα βιβλιαράκι με ξεκάθαρες εικόνες που του δείχνει κάποιος Χρησιμοποιεί το συμβολικό παιχνίδι (κρατάει τα εργαλεία του ιατρού και κάνει το ιατρό, κρατάει μια κούκλα και κάνει τη μαμά ή το μπαμπά κ.α.)
Και ας μην ξεχνάμε ότι ένα παιδί αντιλαμβάνεται πολύ περισσότερα από όσα μας εκφράζει. Δεν σταματάμε ποτέ να του μιλάμε.12. ΤΟ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟ ΠΡΟΤΕΡΗΜΑ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ Η ΔΥΣΛΕΞΙΑ
Σε συμπέρασμα το οποίο ίσως δεν έχουμε ξανακούσει στο παρελθόν κατέληξαν πρόσφατα ερευνητές, έπειτα από αντίστοιχες μελέτες. Τα άτομα με αναπτυξιακή δυσλεξία έχουν συγκεκριμένα προτερήματα τα οποία συμβάλλουν στην επιτυχή προσαρμογή και επιβίωση του είδους μας.
Ο Leonardo da Vinci, ο Walt Disney, ο Pablo Picasso, ο Steve Jobs και άλλες μεγάλες προσωπικότητες από διάφορους τομείς είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: τη δυσλεξία. Και, για να είμαστε ακριβείς, την αναπτυξιακή δυσλεξία, δηλαδή την ανεπαρκή απόκτηση γραμματισμού παρά την επαρκή διανοητική ικανότητα και την επαρκή εκπαίδευση του ατόμου, όπως ορίζεται από την Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση.
Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Cambridge που μελετούν τη νόηση, τη συμπεριφορά και τον εγκέφαλο κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα άτομα με δυσλεξία είναι εξειδικευμένα στο να εξερευνούν το άγνωστο. Και αυτό είναι πιθανό να παίζει θεμελιώδη ρόλο στην προσαρμογή του ανθρώπου στα μεταβαλλόμενα περιβάλλοντα. Τον τρόπο που μπορεί να συμβεί αυτό τον εξήγησαν οι ερευνητές σε πρόσφατη επιστημονική μελέτη που δημοσιεύτηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό Frontiers in Psychology.
Τα ευρήματα της μελέτης, λένε οι ερευνητές, έχουν επιπτώσεις τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. «Αυτή η έρευνα προτείνει ένα νέο πλαίσιο που θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τις γνωστικές δυνάμεις των ατόμων με δυσλεξία», ανέφερε η επικεφαλής συγγραφέας Δρ Helen Taylor. Πέρα από αυτό, οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι μπορεί να προσφέρει μια εξήγηση στην ικανότητα του ανθρώπινου είδους να προσαρμόζεται με επιτυχία.
Μάλιστα, οι ερευνητές αναφέρουν ότι είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται μια διεπιστημονική προσέγγιση με εξελικτική προοπτική στην ανάλυση μελετών για τη δυσλεξία.
Τι ανακάλυψαν οι ερευνητές για τη δυσλεξία
Αρχικά, να αναφέρουμε ότι, όπως ορίζεται από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Νευρολογίας, η δυσλεξία είναι «μια διαταραχή σε παιδιά που, παρά τη συμβατική εμπειρία στην τάξη, αποτυγχάνουν να αποκτήσουν τις γλωσσικές δεξιότητες της ανάγνωσης, της γραφής και της ορθογραφίας που αναλογούν στις διανοητικές τους ικανότητες». Συναντάται σε ποσοστό έως και 20% του γενικού πληθυσμού, ανεξαρτήτως χώρας, πολιτισμού και περιοχής του κόσμου.
Οι ερευνητές του Cambridge εξηγούν τα νέα ευρήματα στο πλαίσιο της λεγόμενης «συμπληρωματικής γνωστικής λειτουργίας» (“complementary cognition”), μιας θεωρίας που προτείνει ότι οι πρόγονοί μας εξελίχθηκαν ώστε να ειδικεύονται σε διαφορετικούς αλλά συμπληρωματικούς τρόπους σκέψης, γεγονός που ενισχύει την ικανότητα του ανθρώπου να προσαρμόζεται μέσω της συνεργασίας.
Αυτές οι γνωστικές εξειδικεύσεις έχουν τις ρίζες τους σε ένα γνωστό «συμβιβασμό» μεταξύ της εξερεύνησης νέων πληροφοριών και της εκμετάλλευσης της υπάρχουσας γνώσης. Σε ανακοίνωση, οι ερευνητές δίνουν το εξής παράδειγμα, προκειμένου να καταστήσουν πιο κατανοητό τον παραπάνω ισχυρισμό: αν φάτε όλη την τροφή που έχετε, κινδυνεύετε να πεθάνετε από την πείνα όταν τελειώσουν όλα. Αν όμως ξοδεύετε όλο τον χρόνο σας στην εξερεύνηση για τροφή, σπαταλάτε ενέργεια που δεν χρειάζεται να σπαταλήσετε. Όπως σε κάθε πολύπλοκο σύστημα, πρέπει να διασφαλίσουμε την ισορροπία μεταξύ της ανάγκης μας να εκμεταλλευτούμε τους γνωστούς πόρους και να εξερευνήσουμε νέους πόρους για να επιβιώσουμε.
Η εξερεύνηση εμπεριέχει δραστηριότητες που περιλαμβάνουν την αναζήτηση του αγνώστου, όπως ο πειραματισμός, η ανακάλυψη και η καινοτομία. Αντίθετα, η εκμετάλλευση αφορά τη χρήση του ήδη γνωστού, συμπεριλαμβανομένης της βελτίωσης, της αποτελεσματικότητας και της επιλογής.
ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΧΩΡΟΙ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΟΥΝ ΣΤΟ ΕΠΑΚΡΟ ΤΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΜΑΘΗΣΗ.
«Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το αντιστάθμισμα, μια εξερευνητική εξειδίκευση στα άτομα με δυσλεξία θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί έχουν δυσκολίες σε εργασίες που σχετίζονται με την εκμετάλλευση, όπως η ανάγνωση και η γραφή. Θα μπορούσε, επίσης, να εξηγήσει γιατί τα άτομα με δυσλεξία φαίνεται να έλκονται από ορισμένα επαγγέλματα που απαιτούν ικανότητες που σχετίζονται με την εξερεύνηση, όπως οι τέχνες, η αρχιτεκτονική, η μηχανική και η επιχειρηματικότητα», δήλωσε η Taylor.
Ακόμη, οι ερευνητές υπογραμμίζουν ότι η συνεργασία μεταξύ ατόμων με διαφορετικές ικανότητες θα μπορούσε να συμβάλει στην εξήγηση της εξαιρετικής ικανότητας του είδους μας να προσαρμόζεται.
Με βάση αυτά τα ευρήματα, η ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι πρέπει να αλλάξουμε την οπτική μας για τη δυσλεξία ως νευρολογική διαταραχή. Όπως τόνισε η επικεφαλή συγγραφέας, τα σχολεία, τα ακαδημαϊκά ιδρύματα και οι χώροι εργασίας δεν είναι σχεδιασμένα για να αξιοποιούν στο έπακρο τη διερευνητική μάθηση. Η καλλιέργεια αυτού του τρόπου σκέψης αποτελεί αναγκαιότητα, έτσι ώστε να μπορέσει η ανθρωπότητα να συνεχίσει να προσαρμόζεται και να επιλύει βασικές προκλήσεις.
Πονάει κι εσάς η κοιλιά σας όταν πηγαίνετε στη δουλειά;
14. Αργείτε στο σχολείο; Κοιμάστε νωρίς; Τα μαθήματα ποιος τα κάνει;
15. Τώρα που ξεκινά η σχολική χρονιά
16. Τι μπορείς να κάνεις αν δέχεσαι μπούλινγκ
Καθημερινά, κάποια παιδιά, αδικαιολόγητα, κοροϊδεύουν, φοβίζουν, πληγώνουν, απειλούν, υποτιμούν, απομονώνουν, προκαλούν πόνο, φέρονται με σκληρό τρόπο σε άλλα παιδιά.
Η ζωή αυτών των παιδιών γίνεται ανυπόφορη και τις περισσότερες φορές δε λένε σε κανέναν τι περνάνε.
Τι μπορεί να κάνει το παιδί που δέχεται σχολικό εκφοβισμό
1. Πρώτα πρέπει να ξέρεις αν αυτό που γίνεται είναι σχολικός εκφοβισμός.
Μήπως όμως δεν είσαι εσύ που δέχεσαι μπούλινγκ, αλλά βλέπεις άλλα παιδιά να δέχονται σχολικό εκφοβισμό κι εσύ αδιαφορείς;
17. ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Πρώτα απ’ όλα, να τους χαμογελάτε όταν τα βλέπετε.
Καταλαβαίνουμε. Το ξέρουμε πολύ καλά ότι οι μέρες σας δεν είναι πάντα τέλειες, είσαστε αγχωμένοι, στρεσαρισμένοι, στεναχωρημένοι κάποιες φορές. Αλλά σας παρακαλούμε, δείξτε στα παιδιά σας πόσο χαρούμενοι είστε που τα βλέπετε!
Φροντίστε το πρώτο σας βλέμμα προς εκείνα να τα καλωσορίζει. Γιατί να ξέρετε, το πιθανότερο είναι ότι το χαμόγελό σας είναι αυτό που τα νοιάζει περισσότερο από κάθε τι άλλο.
Σας παρακαλούμε, ας μην είναι η πρώτη σας ερώτηση: «Τι βαθμό πήρες σήμερα;» ή «Ελπίζω να μη σε έβαλε η δασκάλα τιμωρία;». Υπάρχουν τόσα σημαντικότερα πράγματα να ρωτήσετε τα παιδιά σας, όπως:
Τι σε έκανε να γελάσεις σήμερα;
Έκανες κανέναν νέο φίλο ή τι καινούργιο έμαθες σήμερα;
Καταλάβετε ότι, όλες τις ημέρες του σχολείου, τα παιδιά εξαντλούνται τόσο πνευματικά όσο και σωματικά. Ο κόσμος τους δηλαδή έχει έρθει πάνω-κάτω. Ένας δάσκαλος έχει απαιτήσεις, απαιτήσεις που πιθανότατα δεν υπάρχουν στο σπίτι. Δείξτε υπομονή και κατανόηση – να είσαστε σίγουροι ότι θα την χρειαστούν.
Και να σας πούμε κάτι που ίσως δεν σας πέρασε επίσης από το μυαλό; Όταν έρχεστε να τα πάρετε το πιθανότερο είναι ότι ίσως πεινάνε πολύ. Ας έχετε ένα μικρό σνακ μαζί σας μέχρι να πάτε σπίτι να φάνε φαγητό. Έχει περάσει αρκετή ώρα από το τελευταίο διάλειμμα και μπορεί να μην έφαγαν καν το κολατσιό τους, τότε.
Παρόλο που είναι κουρασμένα, είναι γεμάτα ενέργεια! Τους έχει ζητηθεί να καθίσουν ήσυχα χωρίς να μιλούν για 8 ώρες. Έτσι τώρα χρειάζονται να κινηθούν και να μιλήσουν και απλά να… ξαναγίνουν παιδιά. Η συμβουλή μας είναι να τους το επιτρέψετε. Αφήστε τα να ξαναγίνουν παιδιά!
Να θυμάστε ότι αυτές οι μέρες δεν κρατάνε πολύ. Πολύ σύντομα θα μεγαλώσουν και δεν θα έχετε αυτές τις στιγμές. Βρείτε τη χαρά στο ταξίδι σας αυτό!
………………………………………………………………………………………………………………………..
18. Οικογένεια ΔΕΝ σημαίνει:
Να σκέφτομαι υπερβολικά πριν τολμήσω να μιλήσω Να θυσιάζω τις δικές μου ανάγκες ώστε να ικανοποιήσω τους άλλους Να πιέζω τον εαυτό μου να παραβρεθεί σε κάθε οικογενειακή περίσταση Να μην λέω την αλήθεια για να αποφύγω την σύγκρουση Να χρειάζεται να υπερασπίζομαι τις επιλογές μου Να δείχνω μοναχά εκείνες τις όψεις του εαυτού μου που είναι αποδεκτές
19. Χειριστικοί άνθρωποι που γίνονται τοξικοί γονείς: Πώς αντιμετωπίζεται η τοξικότητα των γονέων;
Στο άκουσμα της λέξης γονείς και οικογένεια, τα συναισθήματα που γεννιούνται μόνο θετικά μπορούν να είναι. Οι γονείς είναι ενας σημαντικός σταθμός στην ζωή όλων των ανθρώπων, με την απουσία τους, να στιγματίζει την πορεία αυτών που στερούνται γονέων. Δεν είναι όμως πάντα ρόδινες όλες οι καταστάσεις.
Τοξικότητα στο οικογενειακό περιβάλλον
Στις διαφημίσεις υπάρχει αυτή η ιδανική εικόνα του κυριακάτικου πρωινού, όπου η οικογένεια ετοιμάζει αρμονικά το πρώτο γεύμα της ημέρας, αλείφοντας, το ψωμί και την φρυγανιά με βούτυρο.
Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων με χαμηλή αυτοεκτίμηση, και ποικιλία ψυχολογικών θεμάτων, τα οποία πηγάζουν από την σχέση με τους γονείς τους. Είναι εξαιρετικά δύσκολη η παραδοχή και ακόμα δυσκολότερη η αντιμετώπιση. Όμως η λύση είναι εκεί, υπάρχει. Το μόνο που χρειάζεται, είναι η απόφαση, για να γίνει πράξη.
Το ταμπού της παραδοχής προβλήματος εντός της οικογένειας
Στην σύγχρονη κοινωνία έχουμε έρθει αντιμέτωποι με ποικιλία κοινωνικών θεμάτων και αναζητήσεων. Αποτελεί όμως ταμπού η παραδοχή προβλήματος εντός της οικογένειας.
Δύσκολα αποδέχεται και παραδέχεται ο ενήλικας, πως η μητέρα του, ο πατέρας του, ή και οι δυο μαζί, ανήκουν στην κατηγορία των χειριστικών ανθρώπων, με τοξικές συμπεριφορές και επιπτώσεις στην ζωή του.
Στο μεγαλύτερο διαδικτυακό περιοδικό της Αμερικής που πραγματεύεται θέματα Συμβουλευτικής για γονείς, το Consistent- Parenting Advice, έχουν γίνει αμέτρητες αναφορές από κοινωνικούς επιστήμονες, καθώς και κοινωνικές έρευνες που βασίζονται στο θέμα των χειριστικών – τοξικών γονέων.
Θα δανειστώ μια έκφραση της συγγραφέα και ψυχολόγου Dr.Susan Forward «Είναι χειρότερο να μεγαλώνει ένα παιδί με ανθρώπους γεμάτους από αρνητικά συναισθήματα, παρά με γονείς που το παραμελούν.»
Τα συναισθηματικά κενά των γονέων
Το οικογενειακό περιβάλλον είναι η πρώτη επαφή του ανθρώπου με τον κόσμο και η πρώτη γέφυρα γνωριμίας του με τον εαυτό του. Τι συμβαίνει λοιπόν όταν ένας από τους δυο γεννήτορές του, ή και οι δυο μαζί, είναι ανώριμοι και με συναισθηματικά κενά που ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο να αντιμετωπίσουν;
Ο ρόλος του γονέα, έρχεται να μεγεθύνει το πρόβλημα. Δεν είναι προαπαιτούμενη συνθήκη η ψυχολογική ισορροπία, αν και θα έπρεπε, προτού κάποιος αναλάβει τον ρόλο αυτό. Δυστυχώς θα κινδύνευε με εξαφάνιση το ανθρώπινο είδος. Έτσι, λοιπόν, γίνονται όλοι γονείς, ή τουλάχιστον όλοι όσοι οργανικά μπορούν.
Καλύπτοντας πίσω από τον μανδύα του τίτλου πατέρας και μητέρα πολλά από τα θέματα που δεν έχουν αντιμετωπίσει στο παρελθόν και τα εναποθέτουν με την συμπεριφορά τους στο παιδί που φέρνουν στον κόσμο. Κάπως έτσι με απλές συνεπαγωγές γεννιούνται οι χειριστικοί γονείς, με τοξικές συμπεριφορές.
Συμπεριφορές τοξικών γονέων
Θα παραθέσουμε κάποιες από τις καταγεγραμμένες, συμπεριφορές των τοξικών γονιών. Η αλήθεια είναι πως ανάλογα με την κάθε περίπτωση υπάρχουν παραλλαγές. Θα εστιάσουμε στις πιο κοινές συμπεριφορές.
1. Πρόβλημα στην επικοινωνία
Δύσκολο να μοιραστείς οτιδήποτε με έναν γονιό τοξικό. Η επίκριση έχει την πρώτη θέση στον διάλογο μαζί του. Αν θα αποφασίσει το παιδί οτιδήποτε που δεν συμβαδίζει το όραμα και τα «πρέπει» του γονέα, τότε η αμφισβήτηση κάνει την εμφάνισή της. Αυτή με την σειρά της οδηγεί σε ένταση και η κατάληξη είναι, ότι το παιδί είναι ανώριμο, με κακή συμπεριφορά και αχάριστο.
2. Το φαινόμενο του «μαύρου προβάτου»
Πάντα κάποιος άλλος φταίει για όλα και ποτέ οι γονείς. Η συγγνώμη και η παραδοχή του όποιου λάθους, δεν είναι μέσα στο μοντέλο επικοινωνίας και συμπεριφοράς των τοξικών γονέων. Οι δικές τους ελλείψεις προβάλλονται «για το καλό του παιδιού». Και αν δεν ακολουθήσει το παιδί αυτή την γραμμή, τότε είναι το μαύρο πρόβατο που θα επωμιστεί, όλες τις αστοχίες.
3. Συχνά τα παιδιά τοξικών γονέων έχουν απώλεια μνήμης παιδικών χρόνων
Είναι ένας αμυντικός τρόπος του μυαλού για να ισορροπήσει. Δεν μπορεί να δεχτεί ως φυσιολογική την πίεση και την απορρίπτει. Ο τοξικός γονιός κάνει προβολή των θέλω του στο παιδί. Το θεωρεί συνέχεια του. Ό,τι δεν κατάφερε ο ίδιος θέλει να το πραγματοποιήσει το παιδί του. Και φυσικά θεωρεί ότι το παιδί του έχει την εξωτερική εικόνα του στο κοινωνικό σύνολο. Οποιαδήποτε παρέκκλιση τιμωρείται με το στίγμα της αποτυχίας.
4 Οι τοξικοί γονείς γίνονται θυσία.
Αυτή η λέξη, αποτελεί την κορωνίδα του λεξιλόγιού τους. Θυσιάζονται για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Θυσιάζονται για να τα σπουδάσουν. Θυσιάζονται για να περάσουν καλά τα παιδιά και αυτοί να στερούνται. Διατυμπανίζουν την αρετή της δοτικότητάς τους, περιμένοντας να πάρουν τον τίτλο του τέλειου γονιού. Φυσικά πάντοτε ισχυρίζονται ότι δεν θέλουν ανταλλάγματα. Είναι όμως το μεγαλύτερο ψέμα. Όποιος θεωρεί πως θυσιάζεται κάποια στιγμή θέλει αντάλλαγμα. Υλικό ή συναισθηματικό δεν έχει σημασία.
5. Θέλουν να έχει βαρύτητα ο λόγος και η άποψή τους παντού.
Να φροντίζουν τα πάντα και για όλους με στόχο να είναι εξαρτώμενοι οι γύρω τους από αυτούς. Δεν χαίρονται όταν το παιδί ακολουθεί διαφορετική πορεία από αυτή που του προκαθορίζουν. Το βλέπουν ως απαξίωση και προσβολή. Θέλουν τα μονοπάτια και τις υποχωρήσεις που οι ίδιοι έκαναν με τους δικούς τους γονείς, να κάνουν και τα παιδιά τους.
Οι τοξικοί γονείς δεν αντέχουν να δουν πως τα παιδιά τους μπορούν να ξεφύγουν. Έτσι το βιώνουν και οι ίδιοι ως αποτυχία όλο αυτό. Γιατί οι ίδιοι ταλαιπωρήθηκαν και καταπιέστηκαν απο τους δικούς τους γονείς. Θα το θεωρήσουν ως προσωπική τους αποτυχία οποιαδήποτε άλλη εξελιξη.
6. Οι τοξικοί γονείς μεταξύ τους έχουν κακή σχέση ως ζευγάρι.
Συνήθως δε χωρίζουν και έχουν τον τίτλο του θύματος γεμίζοντας ενοχές τα παιδιά τους.
Τα παιδιά που μεγάλωσαν με τοξικούς γονείς, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Πιο εύκολα βοηθάνε τους τρίτους αλλά ποτέ σχεδόν τον εαυτό τους. Έχουν ενοχική στάση ζωής και νιώθουν ανεπαρκείς.
Αντιμετώπιση των τοξικών γονέων
Η αντιμετώπιση των τοξικών γονέων στηρίζεται στην ψυχολογική και συναισθηματική αποσύνδεση του ενήλικα παιδιού. Χρειάζεται δύναμη και θάρρος και απαραίτητα βοήθεια από ειδικό, για να επιτευχθεί η αποστασιοποίηση.
Το παιδί στην ανήλικη ζωή του δεν ευθύνεται για τους γονείς του. Ο,τιδήποτε καταγράφεται στην ανήλικη ζωή είναι αποθηκευμένο στο υποσυνείδητο, τότε που ήταν ανυπεράσπιστο. Στην ενήλικη ζωή όμως, είναι υπεύθυνο για την σταδιακή διαδικασία εκμηδένισης της αρνητικής δύναμης των γονέων του.
Έτσι χαράζει νέο δρόμο και έχει πιθανότητες να γίνει καλύτερος γονιός. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως θα οδηγηθεί στην λύτρωση.
………………………………………………………………………………………………………………………..
20. Άκου Μάνα: 8 φράσεις που δεν πρέπει να λέμε σε ένα αγχωμένο παιδί
https://open.spotify.com/embed/episode/49oTknHUc9sHQ5Jyhzmgcc?utm_source=generator
Όταν το παιδί αγχώνεται, οι γονείς θέλουν να το ηρεμήσουν, να το χαλαρώσουν, να ξενοιάσει και πάλι. Aλλά όλα αυτά θα τα επιδιώξουμε ενώ είμαστε κι εμείς ήδη αγχωμένοι επειδή το παιδί είναι αγχωμένο. Kι εκεί είναι που θα πεις κάτι λάθος, για τους πιο θεμιτούς λόγους, με τις πιο καλές προθέσεις. Αλλά και πάλι, λάθος θα παραμείνει.
Στόχος μας ως γονείς είναι να βοηθήσουμε το αγχωμένο παιδί να αναγνωρίσει τα συναισθήματά του και να μάθει να τα αντιμετωπίζει. Ο τρόπος με τον οποίο ανταποκρινόμαστε στις αγχωτικές σκέψεις και συμπεριφορές του θα τα προετοιμάσει είτε για την επιτυχή αντιμετώπισή του είτε για ακόμα περισσότερο άγχος, στην ανήλικη κι ενήλικη ζωή. Λαμβάνοντας όλα τα παραπάνω υπόψιν, καταγράφουμε τις 8 φράσεις που δεν χρειάζεται να ακούσει ένα παιδί με άγχος (παραδόξως, λέμε τις περισσότερες από αυτές).
Αγχωμένο παιδί- Περιεχόμενα επεισοδίου
-Ποιες είναι οι φράσεις που δεν πρέπει να ακούει ένα αγχωμένο/ανήσυχο παιδί;
-Οι λόγοι που ένας γονιός καταφεύγει σε ατάκες & συμπεριφορές που δεν βοηθάνε ένα παιδί που βιώνει στρες.
-Οι εναλλακτικές- σωστές φράσεις που χρειάζεται να ακούσει.
Ατάκες επεισοδίου
«Το άγχος δεν εξαφανίζεται με μια γρήγορη απάντηση. Χρειάζεται συζήτηση και κυρίως, ακρόαση».
«Ένας αγχωμένος γονιός συμβουλεύει το παιδί του να “μην αγχώνεται”. Το παιδί βλέπει συχνά τον γονιό του να στρεσάρεται και να μην το διαχειρίζεται σωστά. Ασυνείδητα, τον μιμείται. Νικάει πάντα το βίωμα».
«Μερικές φορές δεν χρειάζεται να πεις κάτι στο αγχωμένο παιδί, πέρα από ένα “πάρε βαθιές ανάσες”.
https://www.ladylike.gr/tag/akou-mana/
https://www.ladylike.gr/tag/akou-mana/
https://www.ladylike.gr/tag/akou-mana/
https://www.ladylike.gr/tag/akou-mana/
https://www.ladylike.gr/tag/akou-mana/
https://www.ladylike.gr/tag/akou-mana/
………………………………………………………………………………………………………………………..
21.«Μαμά, όταν σου λέω παράτα με δεν το εννοώ – σε χρειάζομαι»
Στην εφηβεία, κακά τα ψέματα, τα παιδιά μας δεν μας… πολυσυμπαθούν και πολλές φορές, μας μιλάνε απότομα και επιθετικά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι ακόμα και τότε χρειάζονται την κατανόηση και την καθοδήγησή μας.