Σε αυτό το πρόγραμμα κάνουμε πολλά,μαθαίνουμε πολλά πράγματα για διάφορες χώρες και πόλης και κάνουμε μια γρήγορη ματιά σε μια άλλη χώρα .Αυτό το μάθημα όλα τα παιδιά το κάνουν με ευχαρίστηση,έχουμε μάθη για πολλές χώρες και αυτο είναι καλό να βλέπεις κι άλλους πολιτισμούς,τώρα κοντέυουμε προσ το τέλος.  

ΠΡΩΤΗ ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΤΕΙΧΟΣ

Το τείχος του βερολίνο,ηταν τμήμα των ενδογερμανικών συνόρων,δηλαδή των συνόρων που χώριζαν τη Γερμανία σε δύο κράτη,στην περιοχή του βερολίνου.Από την ανέργεση του,από τους ανατολικογερμανούς, στις 13 Αυγούστου 1961 μέχρι την πτώση του στις 9 Νοεμβρίου 1989 χώριζε το δυτικό βερολίνο από το Ανατολικό και τη γύρω περιοχή της Ανατολικής Γερμανίας.Υπήρξε το γνωστότερο σύμβολο του ψυχρού πολέμου και  την διαίρεσης τησ Γερμανίας ως επιστέγματα του αποκλεισμού του βερολίνου που είχε αρχίσει το 1948.Κατά την προσπάθεια τους να περάσουν στο Δυτικό βερολίνο μέσα από τις  καλά φρουρούμενες συνοριακές εγκαταστάσεις του τείχους θανατώθηκαν τουλάχιστον 86 άνθρωποι,μεταξύ αυτών  και 2 ΕΛΛΗΝΕΣ,από βίαιες ένεργειες των ανατολικόν γερμανικών δυνάμεων ασφάλειας.

ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ ΒΑΣΙΛΗ ΒΕΝΕΤΗ   ΤΟΥ ΣΤ΄1

 

Κατά το σχολικό έτος 2012-13 επιλέξαμε με τους μαθητές της Γ₂ τάξης ν’ ασχοληθούμε με τους αισώπειους μύθους. Το ενδιαφέρον μας προέκυψε διότι οι μύθοι και τα παραμύθια αρέσουν σε όλους και μάλιστα όταν οι πρωταγωνιστές είναι, κυρίως,  ζώα,  με τα οποία ασχολούμαστε και στο μάθημα ‘Μελέτη Περιβάλλοντος’ (διαθεματικότητα).

Ανακαλύψαμε τους αυθεντικούς μύθους και αφού παρατηρήσαμε την εκφραστική τους λιτότητα, αποφασίσαμε να συνδιαλαγούμε μαζί τους ‘λόγω και έργω’. Αρχικά  επιχειρήσαμε εικαστική προσέγγιση και ζωγραφίσαμε ό,τι μας έκανε εντύπωση, επισημαίνοντας  πως σε εκείνη την παλιά εποχή πολλά πράγματα, όπως τα  εργαλεία ή  τα χρήματα δεν ήταν ίδια, ενώ κάποια άλλα, όπως τα ζώα και  το φυσικό  περιβάλλον τους παρέμειναν όμοια με τα σημερινά. Σε δεύτερη φάση έγινε αναδιήγηση  του μύθου από τους μαθητές  κι επειδή η αμεσότητα είναι προτεραιότητά μας, ανέκυψε η ανάγκη του …διαλόγου.  Το δεύτερο πρόσωπο ήταν πια γεγονός, όπως και ο μετασχηματισμός του αρχικού κειμένου σε μορφή, μέγεθος και… περιεχόμενο , αφού, κάποιες φορές, τα παιδιά διαφωνούσαν  με την τελική έκβαση του μύθου-τη θεωρούσαν  άδικη!- και την τροποποιούσαν! Όταν προτάθηκε να γίνει δραματοποίηση των μύθων, η χαρά των παιδιών ήταν απερίγραπτη,  αφού με  το θεατρικό παιχνίδι ολοκληρώνονταν οι δικές τους προηγηθείσες απόπειρες παρέμβασης.

Ο χωρισμός σε ομάδες έγινε άμεσα σε εθελοντική βάση και…τα προβλήματα άρχισαν! Μετά από διάλογο και συζήτηση σε ερωτήματα που οι ίδιοι οι μαθητές έθεσαν –τι να πω, πού να σταθώ, πώς θα δείξω το περιβάλλον, με ποιον θα μιλώ, δεν θυμάμαι τα λόγια μου, ποιος μιλά πριν από εμένα, γιατί να μην συμμετέχω κι εγώ, να το ξαναπαίξουμε – προέκυψε αβίαστα η αναγκαιότητα κανόνων και καταμερισμού των εργασιών.. Είναι σημαντικό πως οι απαντήσεις –και οι δεσμεύσεις- προτάθηκαν από τους ίδιους, καθώς ανακάλυπταν πολλαπλές λύσεις και οδηγούνταν βιωματικά προς την αυτορρύθμιση, που είναι σκοπός ολόκληρου του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Μέσα από  το θεατρικό αυτοσχεδιασμό και με αυτενέργεια των μαθητών κατασκευάστηκαν νέα πρόσωπα και  ρόλοι για συμμετοχή περισσοτέρων παιδιών –καθώς, σχεδόν πιεστικά, αρκετοί το επιζητούσαν. Δημιουργήθηκαν  κείμενα με τα λόγια του καθενός γραμμένα βιαστικά σε κομμάτια χαρτί, εμφανίστηκαν σκηνοθέτες και σκηνικά ζωγραφισμένα με κιμωλία στον πίνακα,  επινοήθηκαν ευρηματικές λύσεις σε θέματα που ανέκυπταν συνεχώς  και αξιοποιήθηκε ο χρόνος των διαλειμμάτων για πρόβες. Είναι αξιοσημείωτο πως ενόσω οι μαθητές επεξεργάζονταν το έργο, κατέληγαν στη διατύπωση περισσοτέρων διδαγμάτων-στάσεων ζωής από το ένα καταγεγραμμένο του μύθου.

Αυτή η δημιουργική διαδικασία  δεν μπορούσε να αφήσει αδιάφορους και τους μαθητές, που δεν είναι πάντα πρωταγωνιστές. Σταδιακά ο αριθμός των συμμετεχόντων μεγαλώνει και οι δραστηριότητες διευρύνονται, αφού κάποια  παιδιά  προχώρησαν ήδη στη δημιουργία ενός δικού τους μικρού θεατρικού έργου, με τίτλο: ‘Το μαγικό λουλούδι’. Το ενδιαφέρον μας για το συγκεκριμένο σχέδιο εργασίας (project ) βαίνει αυξανόμενο και θα το συνεχίσουμε. Μπορείτε να δείτε κάποιες  από τις προσπάθειές μας πατώντας εδώ.

Αναστασία Ν. Μαργέτη

Όλοι μας έχουμε την ανάγκη ο ένας του άλλου.Κανένας δεν έχει δικαίωμα να παρατήσει,να μαλώσει,να χτυπήσει και να υποτιμήσει έναν άνθρωπο.Όσο περίεργος και να είναι πρέπει να τον πάρουμε στην παρέα μας,να τον καλοδεχτούμε και να τον βοηθάμε σε δύσκολες περιπτώσεις.Αν δεν τα κάνουμε αυτά είναι σαν να τον πετάμε στα σκουπίδια.Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για έναν άλλον άσχημα αν δεν έχει ιδέα για τον εαυτό του και για τα δικά του ελλατώματα.Η συνήπαρξη των ανθρώπων είναι πολλή σημαντική,γιατί μόνοι μας δεν έχουμε τόσες δυνατότηες όσες τηα είχαμε όλοι μαζί.Είναι σαν να προσπαθείς να χτίσεις ένα κτίριο χωρίς τσιμέντο!

Στέφανος Βουτσίνος Στ΄2
Επιμέλεια-Μανώλης Βεισάκης