Θρησκευτικά σήμερα

Ένα blog για εκπαιδευτικούς

Δεκ 20164

ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΕ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Θρησκευτικότητα και αθλητισμός Οι σύγχρονες συνήθειες και τάσεις της εποχής μας που αφορούν στην άθληση αναψυχής βασίστηκαν στις ανάγκες των ατόμων, μέσα από ένα πλήθος πολλαπλών επιλογών. Η αναψυχή είναι κατά κανόνα μια πολύ προσωπική επιλογή (Χρόνη, 2001) που απευθύνεται στην ενότητα ψυχής και σώματος του ανθρώπου. Η ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσεται με τους άλλους ανθρώπους, κατά την διάρκεια της άθλησης, (επαγγελματικής αναψυχής), υπέρβαση του Εγώ και περισσότερο από όλα νίκη και το ξεπέρασμα του εαυτού, και των αδυναμιών, οδηγούν σε ένα στάδιο πνευματικό, που θέλει κι εκείνο τη δική του αγωνιστική, έχει τους δικούς του κανόνες, του ανθρώπου με το Θεό. Το πνευματικό στάδιο αυτό έχει πολλά κοινά με τα άλλα στάδια και γήπεδα. Θέλει προσπάθεια για όποιον μπει μέσα να αγωνισθεί. Και όπως στα άλλα στάδια καλή επίδοση προϋποθέτει καλή ψυχοσωματική υγεία (Παυλάκης & Μιχαλοπούλου, 2012). Οι ίδιοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι το άτομο που γυμνάζει το σώμα του, γυμνάζει παράλληλα και την ψυχή του, ώστε να γίνει κυβερνήτης του σώματος του. Ο αθλητισμός προβάλλεται ως μια από τις αποτελεσματικές μεθόδους αγωγής για τον υγιεινό τρόπο ζωής, αλλά και για τις ηθικές επιταγές της θρησκείας μας. Ο συνδυασμός και των δύο αυτών εννοιών μας παρέχει τη δυνατότητα να κρατούμε στέρεα τη λειτουργία του σώματος, να τροφοδοτούμε το πνεύμα μας, και να συμβιώνουμε με πνευματική και ψυχική αρμονία με τους διπλανούς μας. Έρευνες άλλωστε αποδεικνύουν τη συσχέτιση μεταξύ της ψυχολογικής ευεξίας και της ακολουθίας θρησκευτικών πρακτικών (Pargament, 1997). Τα αποτελέσματα αυτά εναρμονίζονται επίσης με τα ευρήματα άλλιον μελετούν που καταδεικνύουν τη θετική επίδραση του θρησκευτικού προσανατολισμού στην κατάθλιψη Institutional Repository – Library & Information Centre – University of Thessaly 04/12/2016 10:49:44 EET – 85.73.155.38 6 (Gaynes, Magruder, Burns, & Broadhead, 1997; Kostanski & Gullone,1998), στο άγχος (Forsman & Johnson,1996; Newbegin & Owens,1996), και στην αυτοεκτίμηση (Druley & Townsend, 1998; Major, Richards, Cooper, Cozzarelli, & Zubek, 1998). Τα δεδομένα αυτά, λοιπόν, δίνουν ώθηση στη θεωρητική προσέγγιση που επιδιώκει να παρέχει μια θετική βάση συσχέτισης μεταξύ της θρησκευτικότητας, της άθλησης και της ψυχικής υγείας (Pargament & Park, 1995).

από κάτω από: Ανακοινώσεις | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο     

Αρχαιολογικές ανασκαφές του τμήματος ιστορίας και αρχαιολογίας ΑΠΘ

Νοέ 201627

Προϊστορική Αρχαιολογία

Κλασική Αρχαιολογία

  • Βεργίνα (Σ. Δρούγου, Χ. Σαατσόγλου-Παλιαδέλη, Π. Φάκλαρης)
  • Δίον (Δ. Παντερμαλής, Σ. Πινγιάτογλου, Ε. Παπαγιάννη)
  • Καραμπουρνάκι Θεσσαλονίκης (Μ. Τιβέριος, Ε. Μανακίδου)
  • Καστρί Γρεβενών (Σ. Δρούγου)
  • Ναυπακτία, Ιερό Ποσειδώνος (;) αρχαίο «Μολύκρειο» (Α. Μουστάκα)
  • Ολυμπία, Ιερό χθονίας θεότητας (;) βορείως του Κρονίου (Α. Μουστάκα)
  • Πέλλα (Ι. Ακαμάτης)

Βυζαντινή Αρχαιολογία

  • Δίον (Α. Μέντζος)
  • Κρήτη, Ηράκλειο, Αγ. Πέτρος Δομινικανών (Ν. Πούλου-Παπαδημητρίου)
  • Κρήτη, Περιοχή Μόχλου (Ν. Πούλου-Παπαδημητρίου, Α. Τάντσης)
  • Λέχαιο, Πελοπόννησος (Ν. Πούλου-Παπαδημητρίου)
  • Φίλιπποι (Α. Μέντζος, Α. Σέμογλου, Ν. Πούλου-Παπαδημητρίου, Μ. Παϊσίδου, Α. Τάντσης)
  • Oχυρή θέση «Κάλε Αμυνταίου» του Ν. Φλώρινας (Μ. Παϊσίδου)
από κάτω από: Ιστορία | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Αρχαιολογικές ανασκαφές του τμήματος ιστορίας και αρχαιολογίας ΑΠΘ    

Οι θεολογικές διαφορές και η προσπάθεια επέμβασης της Δύσης στην Ανατολή που οδήγησαν στο Σχίσμα του 1054

Νοέ 201627

Κοινές ρίζες αλλά διαφορετικό παρόν και μέλλον ορίζει τους ορθόδοξους και τους καθολικούς. Εδώ και 961 χρόνια Δυτική και Ανατολική Εκκλησία βαδίζουν χωριστά και σε κάθε ευκαιρία τονίζουν τις διαφορές τους, οι οποίες νομοτελειακά οδήγησαν στο Σχίσμα του 1054. Διαφορές βαθύτατα θεολογικές, εκκλησιαστικές αλλά και πολιτικές, που παρά τις προσπάθειες που έγιναν ανά τους αιώνες δεν γεφυρώθηκαν και υπενθυμίζουν μέχρι σήμερα ένα θεμελιώδες ρήγμα που δεν επουλώθηκε ποτέ.

Η δογματική διαφωνία για την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος (Filioque) αλλά και η διεκδίκηση της πρωτοκαθεδρίας σε Ανατολή και Δύση ήταν οι αρχικές και σημαντικότερες αιτίες του Σχίσματος. Ιστορικά, ο Πάπας απαιτούσε να έχει ανώτερη εξουσία επί των Πατριαρχών της Ανατολής, ενώ από την πλευρά τους οι τέσσερις Πατριάρχες υποστήριζαν ότι η πρωτοκαθεδρία του Πατριάρχη Ρώμης ήταν μόνο τιμητική.

Η διαίρεση του χριστιανικού κόσμου είχε αρχίσει ήδη από τον 9ο αιώνα και κορυφώθηκε στα μέσα του 11ου αιώνα. Τα γεγονότα του 1054 και η οριστική ρήξη ήταν αποτέλεσμα μιας εκτεταμένης περιόδου αποξένωσης των δύο Εκκλησιών, ενώ δύο κραυγαλέες επεμβάσεις ενέτειναν τη δυσαρέσκεια και τις κακές σχέσεις και έδωσαν το έναυσμα για τη μεγάλη διαίρεση του Χριστιανισμού.

Η Καρβουνόψινα, η πολιτικοεκκλησιαστική έριδα και η τεταρτογαμία του Λέοντος

Ως πρωτοφανές γεγονός στη βυζαντινή ιστορία – αλλά και μια ενδιαφέρουσα ιστορία που επηρέασε με τον τρόπο της τα γεγονότα που οδήγησαν στο Σχίσμα – μπορεί να χαρακτηριστεί η απόφαση ενός βυζαντινού αυτοκράτορα να στραφεί στον… Πάπα και να παρακάμψει τον Πατριάρχη για την αναγνώριση του γάμου του. Συνοπτικά, η άγνωστη σε πολλούς ιστορία έχει ως εξής:

Ο αυτοκράτορας Λέων ΣΤ΄ (886-912) ήθελε να συνάψει και τέταρτο γάμο με τη σύντροφό του και μητέρα του αρσενικού και μοναδικού τέκνου του, Ζωή Καρβουνοψίνα, και αυτό για να επιτευχθεί η νομιμοποίηση του θρόνου για το διάδοχό του. Κάτι τέτοιο όμως απαγορευόταν σύμφωνα με την Ανατολική Εκκλησία. Έτσι, αναζήτησε και πέτυχε την υποστήριξη του Πάπα Σέργιου Γ΄ για την αναγνώριση του γάμου του, απόφαση που οδήγησε σε πολιτικοεκκλησιαστική έριδα, καθώς αποτέλεσε δέλεαρ για την επέμβαση της Δυτικής Εκκλησίας σε θέματα της Ανατολικής.

Η επέμβαση της Δυτικής Εκκλησίας σε θέματα της Ανατολικής

Δεύτερη και πιο καταλυτική επέμβαση που πυροδότησε το Μεγάλο Σχίσμα ήταν η νορμανδική επέκταση στη νότια Ιταλία, όπου διέμεναν αρκετοί Έλληνες. Ο Πάπας Λέων Θ’ είδε σαν ευκαιρία να θέσει την περιοχή υπό τη δική του δικαιοδοσία, όμως μέχρι τότε ήταν εξαρτημένη εκκλησιαστικώς από το πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Έδωσε τότε εντολή να εισαχθούν στις εκεί εκκλησίες λατινικές λατρευτικές συνήθειες, προκαλώντας την άμεση αντίδραση του Πατριάρχη Μιχαήλ Κηρουλάριου.

Ως ανταπάντηση, ο Πατριάρχης αξίωσε οι λατινικές εκκλησίες τις Κωνσταντινούπολης να ακολουθήσουν ελληνικές λατρευτικές συνήθειες. Έδωσε, μάλιστα, εντολή να κλείνουν αν δεν συμμορφώνονταν.

Οι αφορισμοί και η οριστική ρήξη του 1054

Σάββατο 16 Ιουλίου του 1054: Τα γεγονότα εκείνης της ημέρας σήμαναν το Σχίσμα ανάμεσα στην Ορθόδοξη και Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Στο ναό της Αγίας Σοφίας ιερουργούσε ο Πατριάρχης Μιχαήλ Κηρουλάριος τελώντας τη λειτουργία του εσπερινού. Ξαφνικά η λειτουργία διακόπτεται από την είσοδο ενός ευγενούς και της συνοδείας του στο ναό. Ήταν ο απεσταλμένος του Πάπα Λέοντα Θ’, καρδινάλιος Ουμβέρτος, που έφερε μαζί του και άφησε στην Αγία Τράπεζα μια περγαμηνή με την παπική σφραγίδα.

Η περγαμηνή περιείχε ένα κείμενο του Πάπα με ιδιαίτερα βαριές εκφράσεις με τις οποίες αναθεμάτιζε τον Πατριάρχη: «Όστις αν τη πίστει και τη θυσία της Ρωμαϊκής και Αποστολικής Καθέδρας αντιλέγη ανάθεμα έστω και μήτε λεγέσθω Ορθόδοξος αλλά λεγέσθω προζυμίτης και νέος Αντίχριστος». Με τον χαρακτηρισμό του «προζυμίτη», που έδιναν οι Ρωμαιοκαθολικοί στους Ορθοδόξους λόγω της χρήσης προζυμιού στον άρτο της Θείας Ευχαριστίας αποκαλούσε ουσιαστικά τους ακολούθους του αιρετικούς…

Λίγες ημέρες αργότερα ο Πατριάρχης Μιχαήλ ανταποδίδει τον αφορισμό και το Μεγάλο Σχίσμα είναι πλέον γεγονός.

Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές του Σχίσματος

Πρωταγωνιστές του Σχίσματος θεωρούνται ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ Α’ Κηρουλάριος (1043-1058) και ο καρδινάλιος Humbert de Mourmontiers.

Ο αδιάλλακτος Πατριάρχης Κηρουλάριος δεν δίστασε να εμπλακεί σε σύγκρουση με τον παπικό θρόνο, όταν επιχειρήθηκε η βίαιη επιβολή των λατινικών εθίμων στις επαρχίες Απουλίας, Καλαβρίας και Σικελίας του οικουμενικού θρόνου. Αλαζόνες και οι δύο, με ισχυρή προσωπική άποψη που δεν άφηνε περιθώρια υποχωρητικότητας, έτρεφαν μεγάλη αντιζηλία μεταξύ τους και αναζητούσαν μόνο αφορμές για να επαναφέρουν στο προσκήνιο όλες τις διαφορές εκείνες που χώριζαν τις δύο Εκκλησίες.

Οι διαφορές μεταξύ Ορθόδοξων και Καθολικών

Η κύρια διαφορά στην ομολογία πίστεως είναι το Φιλιόκβε (Filioque). Μια λατινική λέξη που σημαίνει «και εκ του Υιού» την οποία η Δυτική Εκκλησία πρόσθεσε στο «Πιστεύω», για να δηλώσει ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται όχι μόνο εκ του Πατρός αλλά και εκ του Υιού.

Σημαντικές εκκλησιαστικές διαφορές είναι επίσης το παπικό πρωτείο και το αλάθητο του Πάπα. Το πρωτείο του Πάπα βασίζεται στο πρωτείο που σύμφωνα με τη Δυτική Εκκλησία είχε ο Απόστολος Πέτρος, αφού του το ανέθεσε ο Χριστός, και όταν πέθανε πέρασε στον εκάστοτε επίσκοπο Ρώμης. Το αλάθητο του Πάπα απορρίπτεται από τις λοιπές χριστιανικές ομολογίες. Σύμφωνα με τους καθολικούς, όταν ο Πάπας διδάσκει ως υπέρτατος ποιμένας όλης της Εκκλησίας σε θέματα δόγματος, το Άγιο Πνεύμα τον προστατεύει.

Οι καθολικοί κληρικοί, επίσης, είναι άγαμοι, ανεξάρτητα από το βαθμό τους, ενώ οι ορθόδοξοι μπορούν να επιλέξουν. Συνήθως είναι άγαμοι, όταν έχουν βαθμό, ενώ έγγαμοι είναι οι κατώτεροι κληρικοί.

Τέλος, διαφορές εντοπίζονται στη Λειτουργική.  Στη Θεία Ευχαριστία οι καθολικοί προσφέρουν άζυμο άρτο, ενώ οι ορθόδοξοι ζυμωμένο άρτο. Στη βάπτιση, η ορθόδοξη Εκκλησία βαφτίζει διά καταδύσεως, ενώ η καθολική ρίχνει νερό στο κεφάλι του βαπτιζομένου.

Σχίσμα

από κάτω από: Θρησκευτικά | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Οι θεολογικές διαφορές και η προσπάθεια επέμβασης της Δύσης στην Ανατολή που οδήγησαν στο Σχίσμα του 1054    

Οι σημαντικότεροι σταθμοί της Ελληνικής Ιστορίας απ’ τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα!

Νοέ 201627

Ένα Χρονολόγιο χρήσιμο για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα που μπορεί με μία ματιά να δει το «διάγραμμα» της Ελληνικής Ιστορίας, από την αυγή του ελληνικού πολιτισμού μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές!..

Α’ Αρχαϊκοί-ιστορικοί-ελληνιστικοί χρόνοι

10000-6000 π.Χ. Τα πρώτα πελασγικά ταξίδια (οψιδιανός λίθος κλπ).

6000-3000 π.Χ. Η ηπειρωτική Ελλάδα κατοικείται από τους Πελασγούς. Νεολιθικός πολιτισμός. Σπουδαιότερα κέντρα η Θεσσαλία (συνοικισμοί Σέσκλου-Διμηνιού), η Αττική, η Κρήτη, η Πελοπόννησος κ.ά.
3000-2000 π.Χ. Εγκατάσταση στην Ελλάδα φυλής ανατολικής προέλευσης. Εποχή του χαλκού. Πολιτισμός των Αιγαίων. Κέντρο οι Κυκλάδες (Μήλος). Πρωτομινωικός, πρωτοελλαδικός πολιτισμός.
2000-1580 π.Χ. • Ακμή του κρητικού-μινωικού πολιτισμού. Χτίζονται η Φαιστός και η Κνωσός. Οι Κρήτες κυριαρχούν στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου.
• Κάθοδος των πρώτων ελληνικών, ινδοευρωπαϊκών φύλων (Αχαιοί). Ανάπτυξη του μεσοελλαδικού πολιτισμού. Ίδρυση των Μυκηνών ακμή της πόλης• μυκηναϊκός στρατός συμμετέχει στους πολέμους των Αιγυπτίων κατά των Υξώς.
1580-1500 π.Χ. Καταστροφή Κρήτης από αλλεπάλληλους σεισμούς. Οι Αχαιοί κυριεύουν την Κρήτη.
1500-1100 π.Χ. Οι Μυκήνες επικρατούν στον ελλαδικό χρόνο. Ο μυκηναϊκός πολιτισμός φτάνει στη μεγαλύτερη ακμή του. Εκστρατεία κατά της Τροίας (1200 π.Χ. περίπου) και άλωση της (1184 π.Χ.).
1100 π.Χ. Κάθοδος των Δωριέων, ινδοευρωπαϊκού φύλου, που γνωρίζει την κατεργασία του σιδήρου. Αρχίζει η εποχή του σιδήρου. Οι Δωριείς καταλαμβάνουν την Πελοπόννησο (εκτός της Αρκαδίας). Ιδρύεται η Σπάρτη.
1000-900 π.Χ. Πρώτος ελληνικός αποικισμός. Αχαιοί της Βοιωτίας και της Θεσσαλίας (Αιολείς) ιδρύουν την Αιολική δωδεκάπολη (Λέσβος, Τένεδος, Σμύρνη, Μύρινα κ.ά. πόλεις) με κέντρο τη Μυτιλήνη. Αχαιοί της Αττικής, της Εύβοιας και της ΒΑ. Πελοποννήσου ιδρύουν την Ιωνική δωδεκάπολη (Μίλητος, Φώκαια, Έφεσος, Χίος κ.ά.). Δωριείς ιδρύουν τη Δωρική εξάπολη (Κνίδος, Αλικαρνασσός, Ρόδος κ.ά.).
900-700 π.Χ. Ομηρικοί χρόνοι. Βαθμιαία ανάπτυξη των ελληνικών πόλεων-κρατών. Οι κοινωνίες της εποχής είναι διαιρεμένες στους ευγενείς ή αρίστους και το λαό. Κυβερνά ο βασιλιάς (Πατριαρχική βασιλεία). Οι παραγωγικές εργασίες γίνονται από δούλους.
800-600 π.Χ. Δεύτερος ελληνικός αποικισμός. Αχαιοί ιδρύουν τις πρώτες ελληνικές πόλεις της Κάτω Ιταλίας (Κρότωνας, Σύβαρις, Κατάνη, Λεοντίνοι, Παρθενόπη, Συρακούσες κ.ά. πόλεις). Αποικίζονται τα παράλια της Μακεδονίας (Ολυνθος, Ποτίδαια), τα παράλια του Εύξεινου Πόντου (Σηστός, Άβυδος, Κύζικος, Βυζάντιο κ.ά.). Δωριείς αποικούν και τα βόρεια παράλια της Αφρικής (Ναύκρατις, Κυρήνη).
• Το πολίτευμα εξελίσσεται σε αριστοκρατικό σε σειρά πόλεων και στη συνέχεια σε ολιγαρχικό. Σε πολλές πόλεις λαϊκές στάσεις επιβάλλουν τη όημοκρατία ή τυράννους (άρχοντες) λαοπρόβλητους. Αρχίζει η συστηματοποίηση και καταγραφή των νόμων από τους νομοθέτες (Ζάλευκος στους Λοκρούς της Κάτω Ιταλίας, Χαρώνδας στην Κατάνη, Πιττακός στη Μυτιλήνη, Δράκων στην Αθήνα κ.ά.).
• Ακμή του Άργους (7ος αι. π.Χ.). Ο τύραννος του, Φείδων, κόβει τα πρώτα ελληνικά νομίσματα. Ανταγωνισμός Αργείων- Σπαρτιατών για την κυριαρχία στην Πελοπόννησο.
• Ακμή της Κορίνθου (Κύψελος, Περίανδρος), της Σικυώνας, της Αίγινας, των Μεγάρων.
Ίδρυση της ομοσπονδίας των Βοιωτών (Θήβα, Ορχομενός, Πλαταιές, Τανάγρα κ.ά.).
• Ισχυροποίηση Σπάρτης. Δημιουργία κράτους των Λακεδαιμονίων. Μεσσηνιακοί πόλεμοι (Α’ 743-724 π.Χ., Β’ 645-622 π.Χ.).Ίδρυση της Πελοποννησιακής Συμμαχίας υπό την ηγεσία της Σπάρτης (δεν συμμετείχε μόνο το Άργος).
• Πρώτοι Ολυμπιακοί αγώνες (776 π.Χ.).
• Συγκρότηση και ανάπτυξη του Αθηναϊκού κράτους.
621 π.Χ. Νομοθεσία του Δράκοντα στην Αθήνα.
594 π.Χ. Εκλογή του Σόλωνα ως άρχοντα με απεριόριστη εξουσία-Νομοθεσία Σόλωνα- Νομοθετική ρύθμιση του δημοκρατικού πολιτεύματος (Βουλή 400, Εκκλησία του δήμου, Ηλιαία).
560 π.Χ. Κατάληψη της εξουσίας στην Αθήνα από τους Διάκριους -Ανοδος του Πεισίστρατου (εξορίστηκε μετά από λίγα χρόνια).
546 π.Χ. Επιστροφή Πεισίστρατου στην Αθήνα και κατάληψη της αρχής με τη βοήθεια μισθοφόρων (Ερετριείς κ.ά.). Πολιτισμική ανάπτυξη Αθήνας (υδραγωγεία, ναός Ολύμπιου Διός κ.ά.).
527 π.Χ. Θάνατος Πεισίστρατου. Ανοδος του Ιππία. Τυραννία Πεισιστρατιδών.
510 π.Χ. Εκδίωξη Πεισιστρατιδών από την Αθήνα.
508 π.Χ. Ανοδος του Κλεισθένη. Διεύρυνση της δημοκρατίας στην Αθήνα.
499-494 π.Χ. Ιωνική επανάσταση. Καταστροφή ελληνικών πόλεων της Μ. Ασίας από τους Πέρσες.
492 π.Χ. Πρώτη εκστρατεία των Περσών κατά της Ελλάδας• αποτυγχάνει εξαιτίας της καταστροφής του περσικού στόλου από τρικυμία στον Αθω.
490 π.Χ. Δεύτερη εκστρατεία των Περσών (επικεφαλής Δάτις και Αρταφέρνης) κατά της Ελλάδας. Καταστροφή της Ερέτριας. Μάχη του Μαραθώνα. 10.000 Αθηναίοι και 1.000 Πλαταιείς υπό την ηγεσία του Μιλτιάδη νικούν τους Πέρσες. (Απώλειες: 192 Αθηναίοι και Πλαταιείς, 6.400 Πέρσες). Στον τύμβο που στήθηκε στο πεδίο της μάχης χαράχτηκε ειδικό περίγραμμα του ποιητή Σιμωνίδη του Κείου: Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρησαν δύναμιν.
480 π.Χ. • Τρίτη εκστρατεία των Περσών, υπό την ηγεσία του βασιλιά Ξέρξη, κατά της Ελλάδας. Την προηγούμενη χρονιά (481 π.Χ.) οι Έλληνες σε συνέδριο τους στον Ισθμό έχουν αποφασίσει την από κοινού αντιμετώπιση της περσικής επίθεσης.
• Μάχη των Θερμοπυλών. 7.000 Έλληνες, υπό την ηγεσία του βασιλιά της Σπάρτης Λεωνίδα, αποκρούουν στα στενά των Θερμοπυλών τις περσικές επιθέσεις. Μετά από προδοσία (Εφιάλτης), τα ελληνικά στρατεύματα κυκλώνονται. Σε θέση μάχης παραμένουν 700 Θεσπιείς και 300 Σπαρτιάτες, που πέφτουν μέχρις ενός. Στον τόπο της θυσίας αργότερα υψώθηκε μνημείο με επίγραμμα του ποιητή Σιμωνίδη: Ω ξείν’ αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις, ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι.
• Καταστροφή της Αθήνας από τον Ξέρξη.
• Ναυμαχία της Σαλαμίνας. 300 ελληνικά πλοία με ναύαρχους τον Αθηναίο Θεμιστοκλή και το Σπαρτιάτη Ευρυβιάδη καταναυμαχούν τον υπεράριθμο περσικό στόλο.
479 π.Χ. Μάχη των Πλαταιών. Ο ενωμένος ελληνικός στρατός (70.000 άνδρες με επικεφαλής το Σπαρτιάτη Παυσανία) νικά τις υπεράριθμες περσικές δυνάμεις (αρχιστράτηγος Μαρδόνιος), Οριστική απόκρουση του περσικού κινδύνου. Οι Πλαταιές ανακηρύσσονται ιερή και απαραβίαστη πόλη.
• Μάχη της Μυκάλης. Οι άνδρες του ελληνικού στόλου υπό την ηγεσία του Σπαρτιάτη Λεωτυχίδη και του Αθηναίου Ξάνθιππου νικούν σε μάχη στην ξηρά τις περσικές δυνάμεις και καίουν τον περσικό στόλο. Με τη βοήθεια τους οι ελληνικές πόλεις της Μ.Ασίας αποτινάζουν τον περσικό ζυγό.
• Μάχη της Ιμέρας. Οι ενωμένες δυνάμεις των Συρακουσίων και των Ακραγαντίνων νικούν τους Καρχηδόνιους και καταστρέφουν το στόλο τους.
478 π.Χ. Α’ Αθηναϊκή συμμαχία της Δήλου: Οι Σπαρτιάτες αποσύρονται από τη συμμαχία κατά των Περσών. Ο αντιπερσικός αγώνας συνεχίζεται υπό την ηγεσία των Αθηναίων (Κίμωνας, Αριστείδης).
467 π.Χ. Καταστροφή περσικού στόλου στις εκβολές του Ευρυμέδοντα ποταμού (παράλια Μ. Ασίας) από ελληνικό στόλο (αρχηγός Κίμωνας).
464 π.Χ. Έναρξη Γ’ Μεσσηνιακού πολέμου.
457 π.Χ. Μάχη της Τανάγρας: Οι Σπαρτιάτες νικούν τους Αθηναίους.
455 π.Χ. Ο αθηναϊκός στόλος καίει τα λιμάνια των Σπαρτιατών (Γύθειο, Μεθώνη).
451 π.Χ. Πενταετής Ειρήνη Αθήνας-Σπάρτης.
449 π.Χ. Ο Περικλής αναδεικνύεται
άρχοντας των Αθηνών.
447 π.Χ. Οι Αθηναίοι ηττούνται στην Κορώνεια από τους επαναστατημένους Βοιωτείς, Φωκείς, Λοκρούς και Μεγαρείς.
445 π.Χ. Εισβολή σπαρτιατικού στρατού στην Αττική. Ο Περικλής επιτυγχάνει να συνομολογηθεί 30χρονη ειρήνη μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης (τριακοντοντεις απονδαί).
445-431 π.Χ. Αθηναϊκή ηγεμονία. Με τη διακυβέρνηση του Περικλή η Αθήνα φτάνει στη μεγαλύτερη ακμή της. Αρχίζουν να χτίζονται τα μνημεία της Ακρόπολης. Σχέδιο του Περικλή για πανελλήνια ένωση αποτυγχάνει.
431 π.Χ. Έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου. Οι Πελοποννήσιοι, υπό την ηγεμονία των Σπαρτιατών (αρχιστράτηγος ο βασιλιάς Αρχίδαμος), εισβάλλουν στην Αττική.
429 π.Χ. Τυφοειδής λοιμός στην Αθήνα. Πεθαίνει ο Περικλής. Η Ποτείδαια υποτάσσεται στη Σπάρτη.
428 π.Χ. Η Λέσβος αποστατεί από την Αθηναϊκή Συμμαχία.
425 π.Χ. Ο αθηναϊκός στόλος καταλαμβάνει την Πύλο και αιχμαλωτίζει τη σπαρτιατική φρουρά της Σφακτηρίας.
422 π.Χ. Σύγκρουση Αθηναίων και Σπαρτιατών στην Αμφίπολη. Φονεύονται οι Κλέων και Βρασίδας.
421 π.Χ. Νικίειος ειρήνη. Τέλος εχθροπραξιών Αθήνας-Σπάρτης (τέλος Α’ περιόδου Πελοποννησιακού πολέμου).
415-413 π.Χ. Β’ περίοδος Πελοποννησιακού πολέμου. Εκστρατεία Αθηναίων υπό τον Αλκιβιάδη στη Σικελία (αρχηγοί Αλκιβιάδης, Νικίας, Λάμαχος). Πολιορκία Συρακουσών. Οι Σπαρτιάτες σπεύδουν σε βοήθεια των πολίορκουμένων (4.000 άνδρες υπό τον Γύλιππο). Καταστροφή του αθηναϊκού στρατού (413 π.Χ.).
413-404 π.Χ. Γ περίοδος Πελοποννησιακού πολέμου. Οι Σπαρτιάτες συμμαχούν με τους Πέρσες. Ο βασιλιάς Αγις εισβάλλει στην Αττική, οχυρώνει τη Δεκέλεια και αποκλείει από ξηράς την Αθήνα. Οι Αθηναίοι καταστρέφουν το στόλο των Σπαρτιατών στις Αργινούσες (406 π.Χ.). Καταστροφή αθηναϊκού στόλου στους Αιγός ποταμούς (4ος π.Χ.). Η Αθήνα παραδίνεται στη Σπάρτη (404 π.Χ.). Γκρεμίζονται τα Μακρά τείχη, διαλύεται ο αθηναϊκός στόλος. Στην Αθήνα επιβάλλεται από τους Σπαρτιάτες ολιγαρχικό καθεστώς (Τριάκοντα τύραννοι). 403 π.Χ. Ο δημοκρατικός Θρασύβουλος καταλύει την ολιγαρχία στην Αθήνα.
401 π.Χ. 13.000 Έλληνες μισθοφόροι συμμετέχουν στην εκστρατεία του σατράπη της Λυδίας Κύρου κατά του βασιλιά της Περσίας Δαρείου Β’.
396 π.Χ. Εκστρατεία των Λακεδαιμονίων στη Μ. Ασία υπό τον Αγησίλαο. Νίκες κατά των Περσών.
395 π.Χ. Θηβαίοι, Κορίνθιοι, Αργείοι και Αθηναίοι χρηματοδοτούνται από τους Πέρσες και επαναστατούν κατά των Σπαρτιατών. Νέος εμφύλιος (Βοιωτικός) πόλεμος.
394 π.Χ. Οι Θηβαίοι νικούν στην Αλίαρτο τους Σπαρτιάτες. Στην Κορώνεια, οι Σπαρτιάτες υπό τον Αγησίλαο νικούν τους ενωμένους συμμάχους. Ο Αθηναίος ναύαρχος Κόνων καταστρέφει τις ναυτικές δυνάμεις της Σπάρτης στην Κνίδο της Μ. Ασίας.
393 π.Χ. Αθηναϊκός και περσικός στόλος (Κόνων, Φαρναβάζος) λεηλατούν τα παράλια της Λακωνίας και της Μεσσηνίας.
387 π.Χ. Προσέγγιση Περσών-Σπαρτιατών. Ανταλκίδειος ειρήνη. Ο Πέρσης βασιλιάς αποκτά το δικαίωμα να επεμβαίνει στα εσωτερικά των Ελλήνων.
382 π.Χ. Η Σπάρτη επιβάλλει απολυταρχικό καθεστώς στη Θήβα (Λεοντιάδης).
379 π.Χ. Ο Πελοπίδας επικεφαλής των εξόριστων Θηβαίων δημοκρατικών καταλύει την ολιγαρχία.
378 π.Χ. Β’ Αθηναϊκή Σνμμαχία (Αθήνα, Βυζάντιο, Τένεδος, Λέσβος, Χίος, Ρόδος, Εύβοια).
371 π.Χ. Μάχη των Λεύκτρων. Οι Θηβαίοι με νέα στρατιωτική διάταξη (λοξή φάλαγγα-έμπνευση του Επαμεινώνδα) νικούν τους Σπαρτιάτες. Αρχή της ηγεμονίας των Θηβών.
370 π.Χ. Οι Θηβαίοι, υπό τον Επαμεινώνδα, εκστρατεύουν στην Πελοπόννησο, φτάνουν μέχρι το Γύθειο, καταστρέφουν το ναύσταθμο των Σπαρτιατών. Η Μεσσηνία αποκτά την ανεξαρτησία της. Ηλείοι, Αργείοι, Αρκάδες εγκαταλείπουν τη Σπάρτη που περιορίζεται στη Λακωνία.
369 π.Χ. Ο Πελοπίδας υποτάσσει τη Θεσσαλία και εξασφαλίζει τη συμμαχία των Μακεδόνων.
367 π.Χ. Ο Πελοπίδας επισκέπτεται τα Σούσα. Ο Πέρσης βασιλιάς αναγνωρίζει τη Θηβαϊκή ηγεμονία στην Ελλάδα. Αθήνα και Σπάρτη συμμαχούν κατά της Θήβας.
364 π.Χ. Ο τύραννος των Φερών Αλέξανδρος επαναστατεί κατά των Θηβών. Ο θηβαϊκός στρατός καταστέλλει τη στάση, αλλά σκοτώνεται ο Πελοπίδας.
362 π.Χ. Μάχη της Μαντινείας: Οι Θηβαίοι επικεφαλής των Μεσσηνίων, των Αργείων και των Νότιων Αρκάδων κατά των Σπαρτιατών, των Αθηναίων, των Ηλείων, των Βόρειων Αρκάδων κ.ά. Φονεύεται ο Επαμεινώνδας. Η Θηβαϊκή ηγεμονία καταλύεται.
359 π.Χ. Ο Φίλιππος Β’ ανέρχεται στο μακεδονικό θρόνο.
357 π.Χ. Ο Φίλιππος καταλαμβάνει την Αμφίπολη και την Πύδνα.
356 π.Χ. Οι Μακεδόνες κυριεύουν την Ποτείδαια και την παραχωρούν στην Ολυνθο.
358-355 π.Χ. Συμμαχικός πόλεμος. Καταλύεται η δεύτερη ναυτική ηγεμονία της Αθήνας από τα πλήγματα των Χίων, των Κώων, των Ροδίων και των Βυζαντίων.
355 π.Χ. Το αμφικτιονικό συνέδριο κηρύσσει ιερό πόλεμο κατά των Φωκέων. Ο Φίλιππος καλείται από τους Θεσσαλούς να τους συνδράμει κατά των Φωκέων, καταλαμβάνει τις Παγασές, τη χερσόνησο της Μαγνησίας, αλλά αναγκάζεται να σταματήσει στις Θερμοπύλες, όπου οι Αθηναίοι έχουν παρατάξει το στρατό τους.
349 π.Χ. Ο Φίλιππος καταλαμβάνει όλη τη Θεσσαλία. Κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Ολύνθου.
348 π.Χ. Η Ολυνθος υποτάσσεται στους Μακεδόνες. Η Χαλκιδική προσαρτάται στο μακεδονικό κράτος.
346 π.Χ. Οι Θηβαίοι ζητούν τη βοήθεια του Φιλίππου κατά των Φωκέων. Ειρήνη μεταξύ Μακεδόνων και Αθηναίων. Ο Φίλιππος καταλαμβάνει τη Φωκίδα και αποσπά απόφαση του αμφικτιονικού συνεδρίου για καταστροφή των πόλεων της.
338 π.Χ. • Νέος ιερός πόλεμος δίνει τη δυνατότητα στον Φίλιππο να καταστρέψει την Αμφισσα και να καταλάβει την Ελάτεια, σημαντικό κόμβο της οδού προς τη Βοιωτία και την Αττική.
• Μάχη της Χαιρώνειας: Ο συμμαχικός στρατός Αθήνας και Θήβας νικιέται από τους Μακεδόνες. Στη Θήβα εγκαθίσταται μακεδονική φρουρά.
• Οι Μακεδόνες καταλαμβάνουν τη Χαλκίδα και την Κόρινθο και κλείνουν ειρήνη με τις άλλες πόλεις.
337 π.Χ. Συγκαλείται πανελλήνιο συνέδριο στην Κόρινθο, κηρύσσεται πανελλήνια ειρήνη και ανατίθεται στον Φίλιππο η αρχηγία πανελλήνιας εκστρατείας κατά των Περσών.
336 π.Χ. • Δολοφονείται ο Φίλιππος. Ανέρχεται στο μακεδονικό θρόνο ο γιος του Αλέξανδρος (Αλέξανδρος ο Α’ ή Μέγας Αλέξανδρος).
• Επανάσταση Θηβαίων. Ο Αλέξανδρος καταστέλλει τη στάση και καταστρέφει τη Θήβα. Συγκαλεί πανελλήνιο συνέδριο στην Κόρινθο όπου επιβάλλει και τυπικά την αναγνώριση της μακεδονικής ηγεμονίας.
334 π.Χ. Ο Αλέξανδρος, επικεφαλής 30.000 πεζών και 5.000 ιππέων (αντιπροσωπεύονταν με σημαντικά τμήματα πεζικού οι μεγαλύτερες πόλεις εκτός της Σπάρτης), εκστρατεύει κατά της Περσίας. Η πρώτη μάχη, στην ανατολική όχθη του Γρανικού ποταμού, καταλήγει σε ήττα των Περσών. Ο Αλέξανδρος κυριεύει τη Μ. Ασία (Φρυγία, Λυδία, Ιωνικές πόλεις), την Παμφυλία, την Πισιδία, τη Λυκία, «λύει» με το σπαθί του το Γόρδιο Δεσμό, και συνεχίζοντας το κατακτητικό του έργο κυριεύει την Παφλαγονία και την Καππαδοκία.
333 π.Χ. Μάχη στην πεδιάδα της Ισσού. Τα στρατεύματα του Αλεξάνδρου νικούν τα περσικά (400.000 πεζοί, 10.000 ιππείς) και συλλαμβάνουν αιχμάλωτη τη βασιλική οικογένεια. Στη συνέχεια, καταλαμβάνονται η Συρία και η Φοινίκη. Τα φοινικικά, κυπριακά και ροδιακά πλοία προσχωρούν στο στόλο του Αλεξάνδρου -εκμηδένιση του περσικού στόλου. Ύστερα από πολιορκία 7 μηνών καταστρέφεται και κυριεύεται η Τύρος.
332 π.Χ. Ο Αλέξανδρος υποτάσσει την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο όπου ιδρύει την πρώτη Αλεξάνδρεια.
331 π.Χ. • Μάχη των Γαυγαμήλων. 40.000 πεζοί και 7.000 ιππείς του Αλεξάνδρου νικούν το στρατό του Δαρείου (1.000.000 πεζοί, 40.000 ιππείς, 200 δρεπανηφόρα άρματα). Η νίκη είναι αποτέλεσμα της εκτεταμένης εφαρμογής της μακεδόνικης φάλαγγας και των περίτεχνων επιθέσεων του ιππικού υπό την καθοδήγηση του Αλεξάνδρου.
•Η Βαβυλώνα, τα Σούσα, η Περσέπολη και οι Πασαργάδες παραδίδονται ειρηνικά. Ο Αλέξανδρος πυρπολεί το ανάκτορο της Περσέπολης για να εκδικηθεί την καταστροφή της Αθήνας από τον Ξέρξη.
330 π.Χ. Ο Αλέξανδρος καταδιώκει τον Δαρείο στα Εκβάτανα (Μηδία), ο οποίος αιχμαλωτίζεται και φονεύεται από τον Βήσσο, σατράπη της Βακτριανής. Διάδοχος των Αχαιμενιδών στον περσικό θρόνο αυτοανακηρύσσεται ο Αλέξανδρος. Στη συνέχεια, κατακτά την Υρκανία, την Παρθία, τη χώρα των Μάρδων, την Αρεία και την Αραχωσία.
329 π.Χ. Κατάληψη της Βακτριανής και της Σογδιανής -ολοκληρωτική κατάλυση του περσικού κράτους από τον Αλέξανδρο.
327 π.Χ. Εκστρατεία του Αλεξάνδρου στην Ινδία. Νίκη κατά του βασιλιά Πώρου στις όχθες του παραπόταμου του Ινδού, Υδάσπη. Υποταγή της χώρας των Μαλλών.
324 π.Χ. Επιστροφή του Αλεξάνδρου στα Σούσα.
323 π.Χ. Θάνατος του Μ. Αλεξάνδρου.
322 π.Χ. Λαμιακός πόλεμος: Πολλές ελληνικές πόλεις υπό την ηγεσία των Αθηναίων επαναστατούν κατά της μακεδόνικης κυριαρχίας. Ο Αντίπατρος νικιέται στις Θερμοπύλες από τους συμμάχους και πολιορκείται στη Λαμία. Ναυμαχία της Αμοργού -καταστρέφεται ο αθηναϊκός στόλος. Μάχη της Κραννώνας (Θεσσαλία) -οι Μακεδόνες νικούν τους επαναστατημένους συμμάχους. Οι Αθηναίοι υποχρεώνονται να δεχτούν την εγκατάσταση μακεδονικής φρουράς στην πόλη τους.
321 π.Χ. • Αρχίζουν οι πόλεμοι των διαδόχων και Επιγόνων για το μοίρασμα της μακεδονικής αυτοκρατορίας. Αποτυγχάνει απόπειρα του Περδίκκα, στρατηγού του Μ. Αλεξάνδρου, να κυριαρχήσει στις Μακεδονικές κτήσεις. Φονεύεται σε εκστρατεία κατά του Πτολεμαίου της Αιγύπτου.
• Συνέλευση των στρατηγών του Μ. Αλεξάνδρου στον Τριπαράδεισο της Συρίας. Ο Αντίπατρος ορίζεται επιμελητής του μακεδονικού θρόνου. Ο Σέλευκος σατράπης της Βαβυλώνας. Στον Αντίγονο ανατίθεται η τιμωρία του Ευμένη, που παρέμεινε πιστός στην οικογένεια του Αλεξάνδρου.
320-316 π.Χ. Πόλεμος Αντίγονου-Ευμένη καταλήγει στην ήττα του δευτέρου. Ο Αντίγονος κυριαρχεί στην Ασία και θέτει υπό την κατοχή του τους περσικούς θησαυρούς.
314 π.Χ. Ίδρυση από Αιτωλούς, Λοκρούς, Δωριείς, Δόλοπες και Αινιάνες της Αιτωλικής Συμπολιτείας.
314-311 π.Χ. Πτολεμαίος, Σέλευκος, Λυσίμαχος και Κάσσανδρος συνασπίζονται κατά του Αντίγονου. Στον τετραετή πόλεμο που ακολουθεί ο Πτολεμαίος κατακτά τη μεσημβρινή Συρία.
308 π.Χ. Ο στόλος του Πτολεμαίου καταλαμβάνει την Κόρινθο και τα Μέγαρα. Ο Κάσσανδρος, γιος του Αντίπατρου, επιβάλλει στην Αθήνα ως τύραννο τον Δημήτριο Φαληρέα.
307 π.Χ. Ο γιος του Αντίγονου, Δημήτριος (επονομάστηκε αργότερα Πολιορκητής), απελευθερώνει την Αθήνα και επαναφέρει το δημοκρατικό πολίτευμα. Ο Φαληρέας καταφεύγει στην Αυλή του Πτολεμαίου.
306 π.Χ. Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής νικά στην ξηρά και στη θάλασσα (Σαλαμίνα Κύπρου) τις δυνάμεις του Πτολεμαίου.
305-302 π.Χ. Αποτυχημένη εκστρατεία του Αντίγονου στην Αίγυπτο. Πολιορκία της Ρόδου από τον Δημήτριο.
301 π.Χ. • Μάχη της Ιψούς: Οι ενωμένοι στρατοί του Σέλευκου, του Λυσίμαχου και του Κάσσανδρου νικούν το στρατό του Αντίγονου (ο οποίος σκοτώνεται). Ο Δημήτριος καταφεύγει στην Ελλάδα.
• Δημιουργούνται τα ανεξάρτητα βασίλεια των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου: της Αιγύπτου με βασιλιά τον Πτολεμαίο, της Συρίας με βασιλιά τον Σέλευκο, της Μακεδονίας με προσωρινό άρχοντα τον Κάσσανδρο, της Θράκης με βασιλιά τον Λυσίμαχο και το βασίλειο της Περγάμου, μετά το θάνατο του Λυσίμαχου, από τον Φιλέταιρο. Ιδρύονται ακόμα και τα μικρά (εθνικά) βασίλεια της Βακτριανής, των Πάρθων, της Αρμενίας, του Πόντου, της Βιθυνίας, της Καππαδοκίας και της Γαλατίας, τα οποία διοικούνται από εγχώριους ηγεμόνες.
300 π.Χ. Χτίζεται από τον Σέλευκο, σε ανάμνηση της μάχης της Ιψούς, η «επί του Ορόντου» Αντιόχεια.
297 π.Χ. Θάνατος του Κάσσανδρου. Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής συμμαχεί με το βασιλιά της Ηπείρου Πύρρο και στέφεται βασιλιάς της Μακεδονίας.
287 π.Χ. Ο Πύρρος εκδιώκει τον Δημήτριο από το μακεδονικό θρόνο.
283 π.Χ. Ο Σέλευκος συλλαμβάνει τον Δημήτριο στη Μ. Ασία και τον φυλακίζει στο φρούριο της Απάμειας, όπου και πεθαίνει.
281 π.Χ. Σύγκρουση Λυσίμαχου-Σέλευκου. Ήττα και θάνατος του Λυσίμαχου, διάλυση του βασιλείου της Θράκης.
280 π.Χ. • Εκστρατεία του Πύρρου στην Ιταλία κατά της Ρώμης και των Καρχηδονίων. Νίκη κατά των Ρωμαίων στην Ηράκλεια (πύρρειος νίκη).
•Ίδρυση της Αχαϊκής Συμπολιτείας από τις πόλεις της Πελοποννήσου.
279 π.Χ. • Επιδρομή των Γαλατών στην Ελλάδα.
• Νέα νίκη του Πύρρου κατά των Ρωμαίων στο Ασκλο.
277 π.Χ. Ο γιος του Δημήτριου του Πολιορκητή, Αντίγονος Γονατάς, ανεβαίνει στο μακεδονικό θρόνο.
275 π.Χ. Ο Πύρρος νικιέται στο Βενεβέντο από τους Ρωμαίους και επιστρέφει στην Ελλάδα.
274 π.Χ. Έναρξη Α’ Συριακού πολέμου: Σύγκρουση Πτολεμαίων και Σελευκιδών για την κατοχή της Συρίας.
272 π.Χ. Θάνατος του Πύρρου σε εκστρατεία κατά του Άργους.
266-263 π.Χ. Χρεμωνίδειος πόλεμος: Αθήνα και Σπάρτη συμμαχούν κατά των Μακεδόνων υπό την υποκίνηση των Πτολεμαίων. Ο Αντίγονος Γονατάς νικά τους Σπαρτιάτες στον Ισθμό και καταλαμβάνει την Αθήνα.
245 π.Χ. Ο Αρατος εκλέγεται στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας. Υπό την ηγεσία του η Συμπολιτεία ισχυροποιείται και αποτινάζει το μακεδονικό ζυγό.
243 π.Χ. Δημοκρατική μεταρρύθμιση και κατάργηση των χρεών στη Σπάρτη από το βασιλιά Αγη.
246-241 π.Χ. Β’ Συριακός πόλεμος.
241 π.Χ. Οι συντηρητικοί δολοφονούν τον Άγη στη Σπάρτη.
235 π.Χ. Ο νέος βασιλιάς της Σπάρτης Κλεομένης προωθεί τις μεταρρυθμίσεις του Αγη.
227 π.Χ. Πόλεμος Σπάρτης-Αχαϊκής Συμπολιτείας. Νίκη του Κλεομένη. Μετά την επιστροφή του στη Σπάρτη προωθεί βαθιά κοινωνική μεταρρύθμιση (αναδιανομή της γης, πολιτογράφηση των περιοίκων, επαναφορά της νομοθεσίας του Λυκούργου, κατάργηση των εφόρων κ.ά.).
222 π.Χ. Συμμαχία Αχαϊκής Συμπολιτείας (Αρατος) και Μακεδόνων (Αντίγονος ο Δώσωνας) κατά του Κλεομένη. Μάχη της Σελασίας -ήττα του Κλεομένη. Κατάληψη Σπάρτης από Μακεδόνες. Ο Κλεομένης καταφεύγει στην Αίγυπτο.
220 π.Χ. Ο Κλεομένης υποκινεί επανάσταση κατά του Πτολεμαίου στην Αλεξάνδρεια, συλλαμβάνεται και δολοφονείται.
215 π.Χ. Α’ Μακεδονικός πόλεμος: Ο Φίλιππος Ε’ της Μακεδονίας, ο Αννίβας της Καρχηδόνας και η Αιτωλική Συμπολιτεία συμμαχούν κατά των Ρωμαίων.
213 π.Χ. Ο Φιλοποίμην στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας.
212 π.Χ. Οι Ρωμαίοι εκπορθούν τις Συρακούσες.
211 π.Χ. Πόλεμος μεταξύ Αχαϊκής και Αιτωλικής Συμπολιτείας.
54-68. Νέα λεηλασία αρχαίων ελληνικών μνημείων (Ολυμπία, Δελφοί π.α.) με διαταγή του Νέρωνα.
121-134 μ.Χ.. Ο Αδριανός χρηματοδοτεί την κατασκευή μνημείων στην Αθήνα.
249 μ.Χ.. Εισβολή των Γότθων στην Ελλάδα.
253 μ.Χ. Οι Γότθοι πολιορκούν τη Θεσσαλονίκη. 267. Οι Γότθοι καταλαμβάνουν την Αθήνα.

Β’ Βυζαντινή ιστορία

313 μ.Χ. Διάταγμα των Μεδιολάνων: Ο αυτοκράτορας της Δυτικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας Κωνσταντίνος ο Μέγας αναγνωρίζει το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας. Οι διωγμοί των χριστιανών σταματούν.
323 μ.Χ. Ο Κωνσταντίνος μένει μοναδικός κυρίαρχος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
325 μ.Χ. Α’ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας. Καταδικάζεται ο αρειανισμός.
326 μ.Χ. Αποφασίζεται η μεταφορά της πρωτεύουσας του ρωμαϊκού κράτους στην Ανατολή.
Ο Κωνσταντίνος επιλέγει τη θέση της παλαιάς αποικίας των Μεγαρέων, του Βυζαντίου, για την οικοδόμηση της νέας πόλης.
330 μ.Χ. Ολοκληρώνεται η κτίση και γίνονται τα εγκαίνια της νέας πρωτεύουσας, η οποία ονομάζεται Κωνσταντινούπολη, προς τιμήν του ιδρυτή της.
337 μ.Χ. Ο Κωνσταντίνος βαφτίζεται χριστιανός -θάνατος του Κωνσταντίνου. Ο γιος του Κωνστάντιος εξοντώνει τους αδερφούς του και επικρατεί ως μοναδικός αυτοκράτορας.
337-361 μ.Χ. Επιτυχείς εκστρατείες του Κωνστάντιου κατά των Περσών και των Σαρματών. Θρησκευτικές διαμάχες στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας -ο Κωνστάντιος υποστηρίζει τον αρειανισμό.
361 μ.Χ. • Ο στρατός ανακηρύσσει αυτοκράτορα τον Ιουλιανό. Προσπάθεια του νέου αυτοκράτορα να επαναφέρει την αρχαία ελληνική θρησκεία και να αναθερμάνει την καλλιέργεια των αρχαίων ελληνικών γραμμάτων και τεχνών.
• Πόλεμος κατά των Περσών. Φονεύεται ο Ιουλιανός.
379 μ.Χ. • Πεθαίνει ο Μέγας Βασίλειος.
• Στο θρόνο ανεβαίνει ο Θεοδόσιος. Οργάνωση ισχυρού βυζαντινού στρατού. Ο νέος αυτοκράτορας βοηθά στην επικράτηση του χριστιανισμού.
381μ.Χ.. • Β’ Οικουμενική Σύνοδος στην Κων/πολη. Νέα καταδίκη του αρειανισμού.
• Εγκατάσταση Γότθων σε Ανατολικές περιοχές της αυτοκρατορίας.
390 μ.Χ.. Επανάσταση κατά του Θεοδόσιου στη Θεσσαλονίκη πνίγεται στο αίμα (7.000 νεκροί). Ο επίσκοπος Μεδιολάνων Αμβρόσιος υποχρεώνει τον αυτοκράτορα σε δημόσια μετάνοια, απειλώντας τον με αφορισμό για το ανοσιούργημά του.
393 μ.Χ. Με διάταγμα του Θεοδόσιου καταργούνται οριστικά οι Ολυμπιακοί αγώνες.
395 μ.Χ. Με το θάνατο του Θεοδόσιου η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία διαχωρίζεται οριστικά σε Ανατολικό (Αρκάδιος) και Δυτικό (Ονώριος) τμήμα.
396 μ.Χ. Ο Στηλίχωνας νικά τους Γότθους στην Αρκαδία.
402 μ.Χ. Νέα νίκη του Στηλίχωνα επί των Γότθων.
425 μ.Χ. Ίδρυση του Πανδιδακτηρίου στην Κωνσταντινούπολη.
431 μ.Χ. Συγκαλείται στην Έφεσο η Γ’ Οικουμενική Σύνοδος.
441 μ.Χ. Επιθέσεις των Ούννων κατά του Ανατολικού τμήματος της αυτοκρατορίας. Ο αυτοκράτορας της Κων/πολης υποχρεώνεται σε πληρωμή τακτικού φόρου στον Αττίλα.
450 μ.Χ. Ο αυτοκράτορας Μαρκιανός αρνείται την καταβολή φόρου στους Ούννους.
451 μ.Χ. • Μάχη στα Καταλαυνικά πεδία (Μάχη των Εθνών). Οι Ούννοι ηττούνται από το στρατηγό του δυτικού τμήματος της αυτοκρατορίας Αέτιο.
• Δ’ Οικουμενική Σύνοδος στη Χαλκηδόνα.
461 μ.Χ. Πυρκαγιά της μεγάλης Βιβλιοθήκης της Κων/πολης.
476 μ.Χ. Κατάλυση Δυτικού ρωμαϊκού κράτους από τους Γότθους.
484 μ.Χ. Πρώτο σχίσμα μεταξύ της Ανατολικής Ορθόδοξης και της Δυτικής παπικής Εκκλησίας.
519 μ.Χ. Αρση του πρώτου σχίσματος μεταξύ των δύο Εκκλησιών ύστερα από ενέργειες του αυτοκράτορα Ιουστίνου Α’.
527 μ.Χ. Ανέρχεται στο βυζαντινό θρόνο ο Ιουστινιανός.
529 μ.Χ. Εκδίδεται ο Ιουστινιάνειος κώδικας, έργο επιτροπής, με επικεφαλής τον Τριβωνιανό.
532 μ.Χ. • Στάση τον Νίκα: Σύγκρουση του Ιουστινιανού με τους «δήμους» του Ιπποδρόμου (Πράσινους, Βένετους κ.ά.) καταλήγει σε εξέγερση. Οι επαναστάτες καταλαμβάνουν μεγάλο τμήμα της Κων/πολης, πολλά δημόσια κτίρια καίγονται. Ο στρατηγός Βελισάριος πνίγει την εξέγερση στο αίμα (περίπου 30.000 νεκροί). Η εξουσία της Συγκλήτου και οι παρεμβάσεις των πολιτών στην πολιτική περιορίζονται. Επιβάλλεται η απόλυτη μοναρχία.
• Πρώτος πόλεμος κατά των Περσών -σύναψη απέραντης ειρήνης.
533 μ.Χ. • Ο Βελισάριος, επικεφαλής 500 πλοίων και 10.000 πεζών, εκστρατεύει στη Β. Αφρική κατά των Βανδάλων. Η αποφασιστική σύγκρουση γίνεται στο Τρικάμαρο και ο βυζαντινός στρατός επικρατεί. Ο βασιλιάς των Βανδάλων συλλαμβάνεται και μεταφέρεται στην Κων/πολη. Το βανδαλικό κράτος της Β. Αφρικής διαλύεται.
• Εκδίδονται οι Εισηγήσεις και ο Πανδέκτης, έργο επιτροπής νομομαθών (Παπινιανός, Ουλπιανός κ.ά.).
534 μ.Χ. Εκδίδονται οι Νεαρές. Ολοκληρώνεται η συστηματοποίηση και η έκδοση του Ρωμαϊκού Αστικού Δικαίου.
535 μ.Χ. Εκστρατεία του Βελισάριου και του Ναρσή στην Ιταλία κατά των Οστρογότθων. Ο βασιλιάς τους Ουίτιγις συλλαμβάνεται αιχμάλωτος.
537 μ.Χ. Εγκαινιάζεται από τον Ιουστινιανό στην Κωνσταντινούπολη ο ναός της Αγίας τον θεού Σοφίας, έργο των αρχιτεκτόνων Ισίδωρου και Ανθέμιου.
540-545 μ.Χ. Ο Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης Α’ παραβιάζει την απέραντη ειρήνη και εσβάλλει στη Συρία. Πολλές βυζαντινές πόλεις (και η Αντιόχεια) λεηλατούνται.
553 μ.Χ. Συγκαλείται στην Κων/πολη η Ε’
Οικουμενική Σύνοδος.
554 μ.Χ. Λήξη της εκστρατείας στην Ιταλία. Προσωρινή διεύρυνση των Δυτικών κτήσεων. Ο εικοσαετής πόλεμος (534-554) αποφέρει μικρά οφέλη στη Βυζαντινή αυτοκρατορία.
559 μ.Χ. Ούννοι, Αβαροι και Σλάβοι απειλούν την Κωνσταντινούπολη. Ο Βελισάριος, αν και σε προχωρημένη ηλικία, κατορθώνει να τους νικήσει και να τους απωθήσει μακριά από τη Βασιλεύουσα.
562 μ.Χ. Λήγει ο τρίτος πόλεμος κατά των Περσών. Παρά τις προσπάθειες του Βελισάριου στο τεράστιο (από τη Συρία ως την Κολχίδα) πολεμικό μέτωπο, οι Πέρσες κυριεύουν μεγάλο μέρος των Ανατολικών κτήσεων του Βυζαντίου. Στην ειρήνη που συνάπτεται ο Ιουστινιανός υποχρεώνεται στην καταβολή μεγάλου φόρου στον Χοσρόη, ενώ οι Πέρσες υποχρεώνονται να αποχωρήσουν από τη Λαζική.
568 μ.Χ. Οι Λομβαρδοί εισβάλλουν στην Ιταλία και αφαιρούν τις δυτικές κτήσεις της αυτοκρατορίας.
572 μ.Χ. Ο Ιουστίνος Β’ κηρύσσει τον πόλεμο κατά των Περσών.
578-582 μ.Χ. Ο στρατηγός του αυτοκράτορα Τιβέριου, Μαυρίκιος, πραγματοποιεί περιφανείς νίκες κατά των Περσών και απελευθερώνει σημαντικό μέρος των ανατολικών περιοχών της αυτοκρατορίας.
592 μ.Χ. Λήξη του πολέμου κατά των Περσών με σημαντικά οφέλη για το Βυζάντιο. Ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος ορίζει ως βασιλιά των Περσών τον Χοσρόη Β’.
597 μ.Χ. Οι Αβαροι πολιορκούν την Κωνσταντινούπολη.
600 μ.Χ. Ο Βυζαντινός στρατηγός Πρίσκος, επικεφαλής ειδικού στόλου στον Δούναβη, πραγματοποιεί εκτεταμένες επιχειρήσεις κατά των Αβάρων κα τους υποχρεώνει να αποσυρθούν πέρα από τον ποταμό.
608 μ.Χ. Ο Χοσρόης Β’ προφασιζόμενος το φόνο του ευεργέτη του Μαυρίκιου, κηρύσσει τον πόλεμο κατά του Βυζαντίου. Οι Πέρσες καταλαμβάνουν τη Μεσοποταμία, μέρος της Μ. Ασίας κ.ά. ανατολικές περιοχές.
610 μ.Χ. Ο Ηράκλειος στέφεται αυτοκράτορας.
614 μ.Χ. Οι Πέρσες καταλαμβάνουν την Ιερουσαλήμ και μεταφέρουν τον Τίμιο Σταυρό στην Περσία.
616 μ.Χ. Οι Πέρσες καταλαμβάνουν την Αίγυπτο.
617 μ.Χ. Επιδρομή των Αβάρων κατά της Κωνσταντινούπολης και της Θεσσαλονίκης.
617-622 μ.Χ. Οι Πέρσες καταλαμβάνουν τη Μ. Ασία και όλες τις προ της Κωνσταντινούπολης πόλεις.
622-623 μ.Χ. Πρώτη εκστρατεία του Ηράκλειου κατά των Περσών. Νίκη κατά των Περσών στην Αρμενία. Απελευθερώνεται η Μ. Ασία.
624 μ.Χ. Αρχή της δεύτερης εκστρατείας του Ηράκλειου κατά των Περσών. Οι Πέρσες νικούνται επανειλημμένα και υποχωρούν στην Περσία.
626 μ.Χ. Συνδυασμένη επίθεση Αβάρων και Περσών κατά της Κων/πολης ενώ ο Ηράκλειος και το μεγαλύτερο μέρος του στρατού λείπει σε εκστρατεία στην Περσία.
Οι λίγοι υπερασπιστές της «Βασιλεύουσας», εμψυχωμένοι από τον Πατριάρχη Σέργιο και το μάγιστρο Βώνο, αποκρούουν τους επιδρομείς, ενώ ο βυζαντινός στόλος καταστρέφει το στόλο των Αβάρων. Προς τιμήν της πολιούχου Θεοτόκου, στην οποία αποδίδεται η νίκη, συνθέτεται ο Ακάθιστος Ύμνος.
627 μ.Χ. • Νίκη κατά των Περσών στη Νινευή κρίνει τύχη του πολέμου.
• Καθιερώνεται η ελληνική ως επίσημη γλώσσα του Βυζαντινού κράτους.
628 μ.Χ. Δολοφονείται ο Χοσρόης Β’ ύστερα από επανάσταση στρατού και λαού. Ο νέος Πέρσης βασιλιάς Σιρόης υποχρεώνεται να δεχτεί τους όρους ειρήνης που του προτείνει ο Ηράκλειος -οι Πέρσες αποσύρονται στα παλιά τους σύνορα, απελευθερώνουν τους αιχμαλώτους και επιστρέφουν τον Τίμιο Σταυρό.
629 μ.Χ. Θριαμβευτική υποδοχή του Ηράκλειου από το λαό και τον κλήρο της Κωνσταντινούπολης.
630 μ.Χ. Ύψωση Τιμίου Σταυρού στο Γολγοθά από τον Ηράκλειο.
633 μ.Χ. Οι Αραβες αρχίζουν τις επιδρομές κατά των Βυζαντινών κτήσεων (Συρία, Παλαιστίνη, Αίγυπτο).
636 μ.Χ. Πρώτη μάχη Βυζαντινών και Αράβων στην Παλαιστίνη. Ήττα των Βυζαντινών.
638 μ.Χ. Η Ιερουσαλήμ καταλαμβάνεται από τους Άραβες.
639-642 μ.Χ. Κατάληψη Συρίας, Αιγύπτου από τους Αραβες. Σοβαρή αντίσταση εναντίον τους προβάλλεται μόνο στην Αλεξάνδρεια (641).
649 μ.Χ. Κατάληψη της Κύπρου από τον Αραβα χαλίφη Μωαβία.
654 μ.Χ. Και η Ρόδος καταλαμβάνεται από τους Άραβες.
673 μ.Χ. Οι Αραβες εισβάλλουν στη Μ. Ασία και φτάνουν μέχρι τη Χαλκηδόνα. Παράλληλα, ο αραβικός στόλος αποκλείει τον Ελλήσποντο. Η πολιορκία συνεχίζεται το 674, 675, 676, 677 και 678.
678 μ.Χ. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Δ’ ο Πωγωνάτος, με τη βοήθεια
του μηχανικού Καλλίνικου, που εφευρίσκει το υγρό πνρ, καίει τον αραβικό στόλο. Ο χαλίφης Μωαβία υποχρεώνεται σε ταπεινωτική ειρήνη.
679 μ.Χ. Παραχωρείται στο Βούλγαρο ηγεμόνα Ασπαρούχ η περιοχή μεταξύ Δούναβη και Αίμου. Ιδρύεται το πρώτο βουλγαρικό κράτος με πρωτεύουσα τη Βάρνα.
697-698 μ.Χ. Οι Αραβες αφαιρούν την Καρχηδόνα από το Βυζάντιο.
717 μ.Χ. • Άνοδος των Ισαύρων στον αυτοκρατορικό θρόνο -Λέων ο Γ.
• Επίθεση των Αράβων κατά της Κων/πολης με 80.000 στρατό και 1.800 πλοία.
718 μ.Χ. Το υγρό πυρ καταστρέφει τα πλοία των Αράβων στο Βόσπορο. Οι Βυζαντινοί νικούν και στην ξηρά. Αποκρούεται η αραβική επιδρομή.
726 μ.Χ. Δημοσιεύεται από τον Λέοντα Γ’ το πρώτο διάταγμα εναντίον της εικονολατρίας. Ξεσπούνθρησκευτικές διαμάχες.
730 μ.Χ. Δεύτερο διάταγμα του Λέοντα κατά της εικονολατρίας -απαγορεύεται τελείως η προσκύνηση των εικόνων και διατάσσεται η ανάρτηση τους σε ψηλότερα μέρη ή η καταστροφή τους.
740 μ.Χ. Δημοσιεύεται η εκλογή των Νόμων.
754 μ.Χ. • Σύνοδος της Χαλκηδόνας (Ιέρειας) με τη συμμετοχή 338 επισκόπων. Καταδικάζεται η λατρεία των εικόνων.
• Το Βυζάντιο χάνει τις κτήσεις του στην Ιταλία.
756 μ.Χ. Ο Κωνσταντίνος Ε’ τερματίζει τον πόλεμο κατά των Αράβων, έχοντας καταλάβει μέρος της Συρίας, την Κύπρο, την Αρμενία και τα εδάφη μέχρι τον Ευφράτη.
• Αρχίζουν οι συγκρούσεις μεταξύ Βουλγάρων και Βυζαντίου. Οι εχθροπραξίες θα κρατήσουν σχεδόν 20 χρόνια.
759 μ.Χ. Σημαντική νίκη του Κωνσταντίνου Ε’ κατά των Βουλγάρων στο φρούριο των Μαρκελλών.
762 μ.Χ. Καταστροφή του βουλγαρικού στρατού από τους Βυζαντινούς στην Αγχίαλο. Ο Κωνσταντίνος Ε’ πραγματοποιεί θρίαμβο στην Κωνσταντινούπολη για τη νίκη.
765 μ.Χ. Εξαπολύεται άγριος διωγμός κατά των εικονολατρών. Πολλά μοναστήρια μεταβάλλονται σε νοσοκομεία ή στρατώνες. Πολλοί μοναχοί καταφεύγουν στη Νότια Ιταλία όπου και μεταφέρουν τη βυζαντινή εκκλησιαστική τέχνη.
782-783 μ.Χ. Νέα επιδρομή των Αράβων κατά του Βυζαντίου. Η αυτοκράτειρα Ειρήνη υποχρεώνεται στην καταβολή ταπεινωτικού φόρου στον Άραβα χαλίφη Χαρούν αλ-Ρασίντ.
787 μ.Χ. Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας. Ακύρωση των διαταγμάτων κατά της εικονολατρίας. Θεσπίζεται η προσκύνηση και όχι η λατρεία των εικόνων.
792 μ.Χ. Εκστρατεία του Κωνσταντίνου ΣΤ’ κατά των Βουλγάρων. Νίκη των Βυζαντινών στο φρούριο των Μαρκελλών.
807 μ.Χ. Επανάσταση των Σλάβων της Πελοποννήσου.
809 μ.Χ. Αποτυχημένη εκστρατεία του αυτοκράτορα Νικηφόρου Α’ κατά των Βουλγάρων.
811 μ.Χ. Δεύτερη εκστρατεία του Νικηφόρου κατά των Βουλγάρων καταλήγει, παρά τις αρχικές επιτυχίες του βυζαντινού στρατού, σε πανωλεθρία -ο αυτοκράτορας φονεύεται στη μάχη.
813 μ.Χ. • Ο ηγεμόνας των Βουλγάρων Κρούμος νικά επανειλημμένα το βυζαντινό στρατό και φτάνεστις πύλες της Κων/πολης. • Διάταγμα Λέοντα Ε’ κατά των εικόνων. Αρχή Β’ περιόδου της εικονομαχίας.
815 μ.Χ. Σύνοδος Βλαχερνών. Ακυρώνονται οι αποφάσεις της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου.
Κηρύσσεται πόλεμος κατά των εικονολατρών.
817 μ.Χ. Ο αυτοκράτορας Λέων Ε’ ο Αρμένιος ανασυντάσσει το βυζαντινό στρατό. Μάχη της Μεσημβρίας: Νίκη των Βυζαντινών, πληγώνεται και πεθαίνει ο Κρούμος.
818 μ.Χ. Συνάπτεται 30ετής ειρήνη μεταξύ Λέοντα και του διαδόχου του Κρούμου, Ομουρτάγ.
821-823 μ.Χ. Επανάσταση στρατηγού Θωμά Καππαδόκη κατά του Μιχαήλ Β’. Καταστροφή κατά τις εχθροπραξίες του βυζαντινού στόλου.
824 μ.Χ. Οι Άραβες της Ισπανίας (Σαρακηνοί) καταλαμβάνουν την Κρήτη.
825 μ.Χ. Πραγματοποιούνται δύο αποτυχημένες εκστρατείες για την απελευθέρωση της Κρήτης.
829-837 μ.Χ. Νικηφόρες εκστρατείες του αυτοκράτορα Θεόφιλου κατά
των Αράβων.
837-842 μ.Χ. Ιερός πόλεμος Αράβων κατά του Βυζαντίου. Ήττα του Θεόφιλου.
843 μ.. Αναστήλωση των εικόνων -αποκατάσταση της Ορθοδοξίας.
860 μ.Χ. Επίθεση των Ρώσων κατά της Κωνσταντινούπολης.
863 μ.Χ. Νικηφόρα εκστρατεία του στρατηγού Πέτρωνα κατά των Αράβων της Ανατολής. Οι Άραβες περιορίζονται οριστικά στα σύνορα τους και δεν ξαναενοχλούν το Βυζάντιο.
864 μ.Χ. Ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος ξεκινούν την «εκστρατεία» εκχριστιανισμού των Βουλγάρων.
867 μ.Χ. Σχίσμα Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας. Ο πατριάρχης Κων/πόλεως Φώτιος σε επιστολή του προς τον πάπα αναπτύσσει τις διαφορές (δογματικές και εκκλησιαστικής τάξης) των δύο Εκκλησιών.
867-886 μ.Χ. • Οι ναύαρχοι του Βασιλείου Α’ του Μακεδόνα, Νικήτας Ωορύφας και Νάσαρ, εκκαθαρίζουν τις θάλασσες της Αν. Μεσογείου από την παρουσία των Αράβων.
• Τα ανατολικά σύνορα του Βυζαντινού κράτους διευρύνονται σε βάρος των αραβικών κτήσεων.
887-893 μ.Χ. Δημοσιεύονται οι Βασιλικές.
893 μ.Χ. Υπό την ηγεσία του Συμεών, οι Βούλγαροι αρχίζουν νέες επιδρομές στα βυζαντινά εδάφη.
904 μ.Χ. Αλωση της Θεσσαλονίκης από τους Σαρακηνούς. Μεγάλο μέρος από τις 200.000 κατοίκους της πόλης σφαγιάζεται ή οδηγείται στα αραβικά δουλοπάζαρα.
907 μ.Χ. Δεύτερη κάθοδος των Ρώσων κατά της Κων/πολης τελειώνει αναίμακτα και με ειδική συμφωνία του Λέοντα ΣΤ’ και του Ρώσου ηγεμόνα Όλεγκ.
917 μ.Χ. Μάχη της Αγχιάλου: Πολυάριθμος βουλγαρικός στρατός υπό τον Συμεών κατατροπώνει τους Βυζαντινούς (στρατηγός Λέων Φωκάς).
919 μ.Χ. Αρχή εκστρατείας στρατηγού Ιωάννη Κουρκούα κατά των Αράβων.
924 μ.Χ. Πολιορκία Κων/πολης από τους Βούλγαρους. Ο Συμεών αποσύρει το στρατό του αφού αναγκάζει τον αυτοκράτορα Ρωμανό Λεκαπηνό σε καταβολή, μεγάλης αξίας, ανταλλαγμάτων.
941 μ.Χ. Επιδρομή των Ρώσων στις παραλίες του Βοσπόρου. Οι στρατηγοί Ιωάννης Κουρκούας και Βάρδας Φωκάς επικεφαλής του βυζαντινού στόλου καίνε με το υγρό πυρ το ρωσικό στόλο.
944 μ.Χ. Νέα επιδρομή των Ρώσων καταλήγει σε καινούργια καταστροφή του στόλου τους. Ο ηγεμόνας τους Ιγκόρ αναγκάζεται σε ειρήνη που ανοίγει το δρόμο στον εκχριστιανισμό των Ρώσων.
961 μ.Χ. • Ο στρατηγός Νικηφόρος Φωκάς οργανώνει επιτυχή εκστρατεία εναντίον των
Σαρακηνών της Κρήτης. Το νησί απελευθερώνεται και ενσωματώνεται στη Βυζαντινή αυτοκρατορία.
• Ο στρατηγός Μαριανός Αργυρός νικά τους Ούγγρους και απαλλάσσει το Βυζάντιο από τις επιδρομές τους.
962 μ.Χ. Νέα εκστρατεία του Νικηφόρου Φωκά κατά των Αράβων. Νίκη των Βυζαντινών στον Ευφράτη.
965 μ.Χ. Εκστρατεία του αυτοκράτορα Νικ. Φωκά στην Κιλικία. Νίκες κατά των Αράβων στην Ταρσό, Αντιόχεια κ.ά. πόλεις. Απελευθερώνεται η Κιλικία και η Συρία. Παράλληλα ο στρατηγός Νικήτας Χαλκούτσης απελευθερώνει την Κύπρο.
971 μ.Χ. Εκστρατεία του αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή κατά των Ρώσων. Νικηφόρες μάχες των Βυζαντινών στην Πρεσλάβα και στο Δορύστολο. Ο ηγεμόνας των Ρώσων Σβιατοσλάβ αναγκάζεται σε ειρήνη. Παράλληλα ο Τσιμισκής αναγκάζει το Βούλγαρο βασιλιά Βόρη σε παραίτηση και ενσωματώνει τη βουλγαρική Εκκλησία στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης.
974 μ.Χ. Εκστρατεία του Τσιμισκή κατά των Αράβων. Η Δαμασκός, η Βηρυττός κ.ά. αραβικές πόλεις καταλαμβάνονται από το βυζαντινό στρατό που φτάνει μέχρι την Ιερουσαλήμ.
976 μ.Χ. Στέφεται αυτοκράτορας ο Βασίλειος ο Β’ που αργότερα επονομάζεται Βουλγαροκτόνος.
976-979 μ.Χ. Επανάσταση του στρατηγού Βάρδα Σκληρού κατά του νέου αυτοκράτορα καταστέλλεται.
987-989 μ.Χ. Νέα εμφύλια διαμάχη: Οι Βάρδας Φωκάς και Βάρδας Σκληρός στασιάζουν. Ο Βασίλειος καταστέλλει τη στάση.
996 μ.Χ. Οι Βούλγαροι, υπό την ηγεσία του νέου βασιλιά τους Σαμουήλ, οργανώνουν επιδρομές στις ελλαδικές περιοχές (φτάνουν μέχρι την Πελοπόννησο). Ο Βασίλειος στέλνει εναντίον τους πολυάριθμο στρατό με επικεφαλής τον Νικηφόρο Ουρανό. Ήττα των Βουλγάρων στο Σπερχειό.
997-1014. Ο πόλεμος Βουλγάρων-Βυζαντινών περιορίζεται στη Μακεδονία και τη Βουλγαρία. Η τελική μάχη δίνεται στην τοποθεσία Κλειδί, κοντά στις Σέρρες (1014). Ο βουλγαρικός στρατός κυκλώνεται από το βυζαντινό και εξολοθρεύεται.
1018 μ.Χ. • Ολοκληρώνεται η νίκη του Βασίλειου κατά των Βουλγάρων που υποχρεώνονται στην καταβολή ετήσιου φόρου σε γεωργικά είδη.
• Εκστρατεία στην Κάτω Ιταλία (στρατηγός Βασίλειος Βοίωάννης) επεκτείνει τα όρια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
1025 μ.Χ. Πεθαίνει ο Βασίλειος Β’- η αυτοκρατορία σε μεγάλη ακμή. Στα όρια της περιλαμβάνονται οι περιοχές από το Δούναβη μέχρι τον ποταμό Τίγρη (Συρία) και από την Κασπία Θάλασσα και την Αρμενία μέχρι την Ιταλία.
1040 μ.Χ. Εξέγερση των Βουλγάρων κατά του Βυζαντίου.
1043 μ.Χ. Επιδρομή των Ρώσων στο Βυζάντιο υπό την αρχηγία του Γιαροσλάβ. Τα καράβια τους καίγονται από το υγρό πυρ, ενώ ο στρατηγός Κατακαλών Κεκαυμένος τους αντιμετωπίζει νικηφόρα και στην ξηρά (Βάρνα Βουλγαρίας).
1053 μ.Χ. Επιδρομή των Πατσινάκων μέχρι την Κων/πολη. Ο Κων/νος Θ’ ο Μονομάχος αναγκάζεται να καταβάλει μεγάλα χρηματικά ποσά και δώρα στους αρχηγούς τους για να τους απομακρύνει. Οριστικό σχίσμα μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας (πατριάρχης Κων/πολης ο Μιχαήλ Α’ Κηρουλάριος). Αιτίες του σχίσματος ήταν η διεκδίκηση της πρωτοκαθεδρίας από την Εκκλησία της Ρώμης και τοίίΐίοαιιε (η εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού) που είχε προσθέσει η Δυτική Εκκλησία στο Σύμβολο της Πίστεως.
1057 μ.Χ. Ανεβαίνει στο βυζαντινό θρόνο η δυναστεία των Κομνηνών (Ισαάκιος Α’).
1064 μ.Χ. Αρχίζουν οι επιδρομές των Σελτζούκων Τούρκων στις βυζαντινές κτήσεις.
1071 μ.Χ. Ήττα του αυτοκράτορα Ρωμανού Δ’ Διογένη στο Μαντζικέρτ από τους Σελτζούκους Τούρκους (σουλτάνος Αρπ-Αρσλάν). Οριστική εγκατάσταση των Τούρκων σε περιοχές της Μ. Ασίας.
• Επιδρομές των Νορμανδών στην Ιταλία.
1079 μ.Χ. Η Νίκαια, το Ικόνιο και η Χρυσούπολη, απέναντι από την Κωνσταντινούπολη, καταλαμβάνονται από τους Τούρκους.
1081 μ.Χ. Ο Αλέξιος Α’ Κομνηνός συμμαχεί με τους Ενετούς εναντίον των Νορμανδών. Μάχη του Δυρραχίου: οΓΕνετοί νικούν τους Νορμανδούς στη θάλασσα. Στην ξηρά οι Νορμανδοί νικούν το βυζαντινό στρατό.
1081-1085 μ.Χ. Εισβολή των Νορμανδών (Ροβέρτος Γυϊσκάρδος) στην Ήπειρο και τη Θεσσαλία. Ο Αλέξιος κατορθώνει να τους απομακρύνει ύστερα από αλλεπάλληλες μάχες• παράλληλα δωροδοκεί πολλούς Νορμανδούς ηγεμόνες και επιτυγχάνει τη διάλυση του στρατού του Βοημούνδου.
1091 μ.Χ. Ο Αλέξιος επιτυγχάνει την οριστική απομάκρυνση των Πατσινάκων από τα εδάφη της αυτοκρατορίας.
1096-1099 μ.Χ. Σε συνεργασία με τους Σταυροφόρους (Α’ Σταυροφορία) ο Αλέξιος επιτυγχάνει την ανάκτηση της Νίκαιας, της Σμύρνης, της Εφέσου, της νότιας παραλίας της Μ. Ασίας (μέχρι την Αντιόχεια) και μεγάλου μέρους του εσωτερικού της Μ. Ασίας.
1119-1120 μ.Χ. Εκστρατεία του Ιωάννη Β’ Κομνηνού εναντίον των Σελτζούκων. Κατάληψη της Λαοδίκειας, της Σωζόπολης κ.ά. πόλεων από το βυζαντινό στρατό.
1120-1122 μ.Χ. Επιδρομές των Πατσινάκων στη Θράκη. Εκστρατεία του Ιωάννη Β’ εναντίον τους. Μάχη της Βερόης (σημ. Στάρα-Ζαγορά) και μεγάλη σφαγή των Πατσινάκων.
1124-1126 μ.Χ. Λεηλασία των νησιών του Αιγαίου από τους Ενετούς• κατάληψη Κεφαλλονιάς. Πλήρης επικράτηση των Ενετών στις ελληνικές θάλασσες.
1128 μ.Χ. Εκστρατεία του Ιωάννη Β’ προς Βορρά. Νίκες κατά των Ούγγρων.
1147 μ.Χ. Επιδρομές των Νορμανδών στην Ελλάδα: Κατάληψη της Κέρκυρας- λεηλασία της Εύβοιας και της Αττικής- καταστροφή της Θήβας, πρωτεύουσας του θέματος της Ελλάδας και μεγάλου βιοτεχνικού κέντρου μεταξιού1 καταστροφή Κορίνθου.
1148-1149 μ.Χ. Εκδίωξη των Νορμανδών από την Ελλάδα. Ανάκτηση της Κέρκυρας.
1150-1158 μ.Χ. • Μεταφορά του πολέμου κατά των Νορμαδών στην Κάτω Ιταλία.
• Πόλεμος εναντίον των Ούγγρων (1152-54).
1168 μ.Χ. Κατάκτηση της Δαλματίας από τους Βυζαντινούς.
1171 μ.Χ. Μάχη του Μυριοκεφάλου: Συντριπτική ήττα του βυζαντινού στρατού από τους Τούρκους.
1172-1180. Εκστρατείες του Μανουήλ Α’ κατά των Τούρκων.
1182 μ.Χ. Σφαγή των Λατίνων της Κων/πολης.
1185 μ.Χ. Κατάληψη και λεηλασία της Θεσσαλονίκης από τους Νορμανδούς.
1185-1187 μ.Χ. Εκστρατείες κατά των Νορμανδών. Ανάκτηση της Θεσσαλονίκης. Μάχη στο ΔημητρίτσΓ νίκη των Βυζαντινών (στρατηγός Αλέξιος Βρανάς)• ανάκτηση του Δυρραχίου-απομάκρυνση Νορμανδών από την Ελλάδα.
1188 μ.Χ. Αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Βουλγαρίας.
1190 μ.Χ. • Ειρήνη Ισαάκιου Αγγέλου με τους Σταυροφόρους της Γ’ Σταυροφορίας.
• Ο Ισαάκιος αναγνωρίζει την αυτονομία των Σέρβων που ιδρύουν κράτος με ηγεμόνα τον Στέφανο Νεμάνια.
1191 μ.Χ. Κατάληψη της Κύπρου από τους Σταυροφόρους.
1204 μ.Χ • Κατάληψη της Κων/πολης από τους Φράγκους της Δ’ Σταυροφορίας.
• Ίδρυση από τον Αλέξιο Α’ Μέγα Κομνηνό της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, από τον Μιχαήλ Α’ Αγγελο Δούκα Κομνηνό του Δεσποτάτου της Ηπείρου και από τον Θεόδωρο Λάσκαρη της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας.
1205-1207 μ.Χ. Επιδρομή των Βουλγάρων (Ιωαννίτσης) κατά της Κωνσταντινούπολης. Ήττα του Βαλδουίνου στην Αλεξανδρούπολη από τους Βούλγαρους (1205). Βυζαντινοί και Φράγκοι αποκρούουν από κοινού τον Ιωαννίτση έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης.
1208 μ.Χ. Αντίσταση του άρχοντα του Ναυπλίου, της Κορίνθου και του Άργους Λέοντα Σγουρού κατά των Φράγκων του Βονιφάτιου στις Θερμοπύλες.
1210 μ.Χ. Κατάληψη της Κρήτης από τους Γενουάτες.
1214-1230 μ.Χ. Ο δεσπότης της Ηπείρου Θεόδωρος καταλαμβάνει την Αχρίδα, την Κέρκυρα κ.ά. πόλεις. Διαλύει το Φραγκικό κράτος της Θεσσαλονίκης και υποτάσσει το Βούλγαρο ηγεμόνα Σβιατοσλάβ και ανακηρύσσεται στη Θεσσαλονίκη αυτοκράτορας των Ρωμαίων.
• Ο αυτοκράτορας της Νίκαιας Θεόδωρος Α’ Λάσκαρης νικά τους Σελτζούκους Τούρκους και περιλαμβάνει στο κράτος του το δυτικό τμήμα της Μ. Ασίας.
1235-1236 μ.Χ. Αποτυχημένη απόπειρα του Ιωάννη Βατατζή να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη.
1240-1246 μ.Χ. Ο αυτοκράτορας της Νίκαιας Ιωάννης Βατατζής διαλύει το βασίλειο της Θεσσαλονίκης και επιβάλλει την επικυριαρχία του.
1254 μ.Χ. Ο Βατατζής καθιστά το Δεσποτάτο της Ηπείρου φόρου υποτελές στην αυτοκρατορία της Νίκαιας.
1261 μ.Χ. Ανακατάληψη της Κων/πολης από τους Βυζαντινούς:
Ο στρατηγός του αυτοκράτορα της Νίκαιας Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου, Αλέξιος Στρατηγόπουλος, επικεφαλής 800 ιππέων και λίγων πεζών, καταλαμβάνει την αφύλακτη βυζαντινή πρωτεύουσα (ο στρατός και ο στόλος των Ενετών έλειπαν σε στρατιωτική επιχείρηση). Στέφεται αυτοκράτορας ο Μιχαήλ.
1262 μ.Χ. Μέρος της Πελοποννήσου ανακτάται από τους Βυζαντινούς.
1274 μ.Χ. Ένωση ανατολικής και δυτικής Εκκλησίας για να υποστηριχτεί το Βυζάντιο κατά του ηγεμόνα της Αχαΐας Καρόλου του Ανδεγαυού που διεκδικεί το θρόνο.
1281 μ.Χ. Μάχη του Βερατίου: Ο Μιχαήλ νικά τα στρατεύματα του Ανδεγαυού.
1282 μ.Χ. Σικελικός Εσπερινός: Οι Σικελοί υποκινούμενοι από τον Μιχαήλ εξεγείρονται και σφάζουν τους Γάλλους ιππότες του Ανδεγαυού.
1301 μ.Χ. Οι Οθωμανοί Τούρκοι νικούν στη Μ. Ασία το βυζαντινό στρατό.
1309 μ.Χ. Η Ρόδος καταλαμβάνεται από ιππότες του Τάγματος των Ιωαννιτών.
1326. Οι Τούρκοι καταλαμβάνουν την Προύσα.
1329. Κατάληψη της Νίκαιας από τους Τούρκους.
1337. Κατάληψη της Νικομήδειας από τους Τούρκους. Στη Μ. Ασία το Βυζάντιο διατηρεί την κυριαρχία του μόνο στη Σμύρνη και τη Φιλαδέλφεια.
1342-1345. Επανάσταση των Ζηλωτών στη Θεσσαλονίκη• καταστέλλεται από τον Ιωάννη Καντακουζηνό.
1346 μ.Χ. Ο ηγεμόνας των Σέρβων Στέφανος Δουσάν στέφεται στα Σκόπια Τσάρος Σέρβων και Ρωμαίων.
1348 μ.Χ. Ιδρύεται το Δεσποτάτο του Μιστρά.
1355 μ.Χ. Αποτυχημένη επίθεση του Δουσάν στην Κων/πολη.
1356 μ.Χ. Οι Τούρκοι καταλαμβάνουν την Καλλίπολη.
1357 μ.Χ. Κατάληψη Διδυμότειχου από τους Τούρκους.
1361 μ.Χ. Όλη η Θράκη περιέρχεται στην τούρκικη κατοχή.
1363 μ.Χ. Επανάσταση των Κρητών κατά των Βενετών.
1365 μ.Χ. Οι Τούρκοι καταλαμβάνουν τη Φιλιππούπολη και την Αδριανούπολη. Ο αυτοκράτορας Ιωάννης Ε’ αναγκάζεται σε καταβολή φόρου στον Μουράτ.
1382 μ.Χ. Ολοκλήρωση της κατάληψης της Βουλγαρίας από τους Τούρκους.
1386 μ.Χ. Ο Μουράτ καταλαμβάνει τη Θεσσαλονίκη.
1390 μ.Χ. Κατάληψη της τελευταίας βυζαντινής κτήσης -Φιλαδέλφεια, στη Μ. Ασία- από τους Τούρκους.
1391 μ.Χ. Πρώτος αποκλεισμός της Κων/πολης από τους Τούρκους (Βαγιαζίτ Α’).
1396 μ.Χ. Μάχη της Νικόπολης: Ύστερα από ταξίδι του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μανουήλ Β’ στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (Παρίσι, Λονδίνο), οι Δυτικοί ηγεμόνες στέλνουν στρατιωτικές δυνάμεις με επικεφαλής τον Ούγγρο βασιλιά Σιγισμούνδο κατά του Βαγιαζίτ. Η μάχη καταλήγει σε νίκη των Τούρκων.
1402 μ.Χ. Σύγκρουση Βαγιαζίτ-Ταμερλάνου στην Αγκυρα• νίκη των Μογγόλων καταστροφή της Σμύρνης, της Νίκαιας, της Εφέσου κ.ά.
1422 μ.Χ. Νέος αποκλεισμός της Κων/πολης από τους Τούρκους.
1423 μ.Χ. • Λεηλασία της Πελοποννήσου από τους Τούρκους. Το Δεσποτάτο του Μιστρά γίνεται φόρου υποτελές στο Σουλτάνο.
• Κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τους Ενετούς.
1430 μ.Χ. Οι Τούρκοι επανακαταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη.
1431 μ.Χ. Κατάληψη των Ιωαννίνων από τους Τούρκους.
1435 μ.Χ. Κατάληψη της Θήβας από τους Τούρκους.
1439 μ.Χ. Σύνοδος της Φλωρεντίας: Αποφασίζεται η ένωση των δύο Εκκλησιών οι Βυζαντινοί αναγνωρίζουν την πρωτοκαθεδρία του Πάπα.
1447 μ.Χ. Απόβαση των Τούρκων στην Πελοπόννησο. Μάχη στο Εξαμίλιο. Απόκρουση της επίθεσης του Μουράτ στην Πάτρα. Οι Τούρκοι αναγκάζονται να αποσυρθούν από την Πελοπόννησο.

Τουρκοκρατία

1453 μ.Χ. Αλωση της Κων/πολης από τους Τούρκους (Μωάμεθ Β’). Θάνατος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.
1456. Η Αθήνα καταλαμβάνεται από τον Τούρκο στρατηγό Ομάρ.
1460. Καταλύεται από τους Τούρκους το Δεσποτάτο του Μιστρά.
1461. Καταλύεται από τους Τούρκους η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας.
Γ’ Νεότερη – Νεότατη ιστορία
1600. Αποτυχημένη επαναστατική κίνηση στη Θεσσαλία. Αρχηγός της ο Διονύσιος Σκυλόσοφος, επίσκοπος Λαρίσης-Τρίκκης.
1611. Δεύτερο κίνημα του Διονυσίου Σκυλόσοφου στην Ήπειρο. Μοναδική επιτυχία των επαναστατών, η κατάληψη του τούρκικου διοικητηρίου στα Γιάννενα (11 Σεπτεμβρίου). Τη συντριβή του κινήματος ακολουθεί η σύλληψη και θανάτωση του Σκυλόσοφου.
1632. Κατάργηση παιδομαζώματος.
1645. Απόβαση Τούρκων στην Κρήτη, που βρίσκεται υπό ενετική κατοχή. Κατάληψη Σούδας, Χανίων.
1669. Κατάληψη Μεγάλου Κάστρου (28 Σεπτεμβρίου) ύστερα από 21χρονη πολιορκία από τον Αχμέτ Κιοπρουλή. Συνέπειά της η συνθηκολόγηση των Ενετών και η ολική υποταγή της Κρήτης στους Τούρκους.
1686. Κατάληψη της Πελοποννήσου από τους Ενετούς.
1686. Πολιορκία της Ακρόπολης της Αθήνας από τους Ενετούς. Καταστροφή του Παρθενώνα από το Μοροζίνη (26 Σεπτεμβρίου).
1699. Ειρήνη τον Κάρλοβιτς-(Πελοπόννησος και νησιά του Αιγαίου παραμένουν στην ενετική κατοχή).
1716. Ειρήνη Πασσάροβιτς• επιστρέφεται στους Τούρκους η Πελοπόννησος.
1766. Αφιξη στην Πελοπόννησο του Γεώργιου Παπάζολη, απεσταλμένου της Αικατερίνης, για να προετοιμάσει ελληνική εξέγερση. Ανταποκρίνεται ο Παναγιώτης Μπενάκης.
1769-1770. Ορλωφικά: Εξέγερση Πελοποννήσου, Στερεάς με την εμφάνιση του ρωσικού στόλου υπό τους Θεόδωρο και Αλέξιο Ορλώφ. Απόβαση του Θεόδωρου στην Οίτυλο. Σχηματισμός της ανατολικής και δυτικής λεγεώνας τηςΣπάρτης. Κατάληψη Καλαμάτας, Κυπαρισσίας, Μιστρά (εγκατάσταση προσωρινής κυβέρνησης). Εξάπλωση της επανάστασης σε Θεσσαλία, νησιά, Κρήτη (Σφακιά-Ιωάννης Δασκαλογιάννης). Αποτυχημένη πολιορκία της Τρίπολης από τους Ορλώφ. Ήττα του Αλέξιου στο Ναβαρίνο. Απόπλους ρώσικου στόλου (1 Ιουνίου 1770). Σφαγές στην ύπαιθρο από τους Τουρκαλβανούς. Καταναυμάχηση του τουρκικού στόλου στον Τσεσμέ από τον Αλέξιο Ορλώφ (26 Ιουνίου).
1774. Συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή (επιτρέπει στα ελληνικά πλοία να πλέουν με ρωσική σημαία και αναγνωρίζει στη Ρωσία δικαίωμα επέμβασης στα εσωτερικά της Τουρκίας).
1787. Θούριος του Ρήγα.
1788. Εμφάνιση στο Αιγαίο στολίσκου με αρχηγό τον Λάμπρο Κατσώνη. Συνεργάτης του ο Ανδρίτσος.
1789. Πρώτη επίθεση του Αλή πασά εναντίον του Σουλίου, χωρίς επιτυχία.
1790. Ήττα του Κατσώνη στην Ανδρο από τον ενωμένο τουρκοαλγερινό στόλο.
1792. • Απόβαση Ανδρίτσου στη Λακωνία. Αντίδραση του μπέη της Μάνης Τζανέτου Γρηγοράκη.
• Καταστροφή της ναυτικής βάσης του Κατσώνη (Πόρτο-Κάγιο). Διαφυγή του στην Ιθάκη.
• Δεύτερη αποτυχημένη επίθεση του Αλή στο Σούλι.
1797. Κατάληψη Κέρκυρας από τους Γάλλους.
1798. Θάνατος Ρήγα (Βελιγράδι).
1800. Ίδρυση Ιόνιας Πολιτείας.
1800-1803. Τρίτη πολιορκία του Σουλίου από τον Αλή. Συνθηκολόγηση Σουλιωτών και εγκατάλειψη των χωριών τους (Σαμουήλ-Κούγκι, Ζάλογγο).
1809-1814. Αγγλική κατοχή στα Επτάνησα.
1813. Ίδρυση Φιλόμουσης Εταιρείας (Αθήνα).
1814. Ίδρυση Φιλικής Εταιρείας(Οδησσός-Σκουφάς, Ξάνθος,Τσακάλωφ).
1819. Πώληση Πάργας στον Αλή πασά από τους Αγγλους.
1820. Ο Υψηλάντης αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας.
. Επιστροφή Σουλιωτών.
• Αφιξη Παπαφλέσα στην Πελοπόννησο για προετοιμασία της επανάστασης.

Νεότερο Ελληνικό Κράτος

1821. Φεβρουάριος. Επανάσταση στις παραδουνάβιες ηγεμονίες. Είσοδος Υψηλάντη στο Ιάσιο (22 Φεβρουαρίου). Δημιουργία Ιερού Λόχου (Φωξάνη). Το κίνημα αφορίζεται από τον Γρηγόριο Ε’.
Μάρτιος. Επανάσταση. • Εξέγερση Πελοποννήσου. Κατάληψη της Καλαμάτας (23 Μαρτίου-Κολοκοτρώνης, Πετρόμπεης). Κατάληψη Πάτρας-ορκωμοσία επαναστατών στην πλατεία Αγίου Γεωργίου (25 Μαρτίου-Παλαιών Πατρών Γερμανός). • Είσοδος Υψηλάντη στο Βουκουρέστι (28 Μαρτίου).
Απρίλιος. Επαναστατούν οι Σπέτσες (3 Απριλίου). • Αποκεφαλισμός του διερμηνέα της Πύλης Κωστάκη Μουρούζη. Απαγχονισμός του Γρηγορίου Ε’ (10 Απριλίου). • Εξέγερση Ψαρρών (10 Απριλίου-Κυριακή Πάσχα), Ύδρας (16 Απριλίου-Οικονόμου). • Ξεσηκωμός Σαλόνων, Γαλαξιδίου (Πανουργίας, Γκούρας). Παράδοση της ακρόπολης των Σαλόνων στους επαναστάτες (18 Απριλίου). • Εξάπλωση της επανάστασης σε Φωκίδα, Βοιωτία. Κατάληψη της Λιβαδειάς από τον Αθ. Διάκο. Εξέγερση της Αττικής και κατάληψη της Αθήνας (23 Απριλίου). • Μάχη της Αλαμάνας (22 Απριλίου). • Θάνατος Αθ. Διάκου (24 Απριλίου).
Μάιος. Επαναστατούν η Σάμος (Λυκούργος Λογοθέτης), το Πήλιο (7 Μάίου-Ανθιμος Γαζής-συγκρότηση Βουλής Θετταλομαγνησίας), η Εύβοια, η Χαλκιδική (Εμμ. Παπάς), η Δυτική Στερεά. • Μάχη της Γραβιάς (8 Μαΐου-Οδυσσέας Ανδρούτσος κατά Ομέρ Βρυώνη). • Μάχη στο Βαλτέτσι (12-13 Μαΐου). Αποκρούεται η επίθεση του Μουσταφάμπεη στο στρατόπεδο του Βαλτετσίου (Μαυρομιχαλαίοι, Κολοκοτρώνης, Πλαπούτας). • Νίκη στα Δολιανά (18 Μάϊου-Νικηταράς). • Συνέλευση Καλτεζών (26 Μαΐου-διορισμός της Γερουσίας της Πελοποννήσου). • Πυρπόληση τουρκικής φρεγάδας στο λιμάνι της Ερεσσού (27 Μάίου-Παπανικολής).
Ιούνιος. Εξέγερση Κρήτης, Ρόδου, Κάσου, Κύπρου. • Δραγατσάνι (7 Ιουνίου-καταστροφή Υψηλάντη). • Αφιξη Δημ. Υψηλάντη στην Πελοπόννησο. Αναλαμβάνει τη γενική αρχηγία του αγώνα. • Κατάληψη Μονεμβασιάς (25 Ιουνίου) και Ναβαρίνου από τους επαναστάτες.
Ιούλιος. * Μάχη στα Βρυσάκια της Εύβοιας (15 Ιουλίου-Αγγ. Γοβγίνας). • Λύση της πολιορκίας της Ακρόπολης της Αθήνας από τον Βρυώνη (20 Ιουλίου).
Αύγουστος. Νίκη στα Βασιλικά (25-26 Αυγούστου-Πανουργιάς, Δυοβουνιώτης, Γκούρας).
Σεπτέμβριος. • Άλωση της Τρίπολης (23 Σεπτεμβρίου), ύστερα από 5μηνη πολιορκία. • Συνέλευση της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος (Μεσολόγγι). • Συνέλευση Ανατολικής Ελλάδας (Άμφισα-Νομική Διάταξη).
Οκτώβριος. Καταστροφή Χαλκίδας (Εμπού-Λουμπούτ).
Δεκέμβριος. Σύγκληση Α’ Εθνοσυνέλευσης (Άργος-1 Δεκεμβρίου). • Συγκρότηση Πελοποννησιακής Γερουσίας.
1822. Ιανουάριος. Μεταφορά της Συνέλευσης στην Επίδαυρο. Ψήφιση του α’ Ελληνικού Συντάγματος (οργανικός νόμος-1 Ιανουαρίου). • Ναυτική νίκη των Ελλήνων στον Πατραϊκό κόλπο (22 Ιανουαρίου).
Φεβρουάριος. Επαναστατεί η Νάουσα (19 Φεβρουαρίου). • Νίκη επί του Κεχαγιάμπεη στη μονή Δοβράς.
Μάρτιος. Εξέγερση και καταστροφή της Χίου (30 Μαρτίου-Καρά Αλής).
Απρίλιος. Κατάληψη και καταστροφή της Νάουσας από τους Τούρκους (13 Απριλίου, Αραπίτσα).
Ιούνιος. Πυρπόληση της ναυαρχίδας του Καρά Αλή από τον Κανάρη στο λιμάνι της Χίου (6-7 Ιουνίου). • Κατάληψη της Ακρόπολης της Αθήνας από τον Δημήτριο Υψηλάντη (9 Ιουνίου).
Ιούλιος. Μάχη στο Πέτα και καταστροφή τοιν επαναστατικών δυνάμεων της Στερεάς (υπό τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο-4 Ιουλίου), από τον Κιουταχή πασά. • Εκστρατεία του Δράμαλη στην Πελοπόννησο. Καταστροφή του στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου-Κολοκοτρώνης, Νικηταράς, Παπαφλέσας, Υψηλάντης) και στο Αγιονόρι
(27 Ιουλίου). • Αναγνώριση του Κολοκοτρώνη ως Αρχιστράτηγου της Πελοποννήσου.
Σεπτέμβριος. Συνθηκολόγηση Σουλιωτών με Ομέρ Βρυώνη. Φυγή τους στα Επτάνησα. • Ανεπιτυχής προσπάθεια του τουρκικού στόλου για ανεφοδιασμό των πολιορκημένων στο Ναύπλιο Τούρκων (8-13 Σεπτεμβρίου, Αργολικός).
Οκτώβριος. Πυρπόληση της ναυαρχίδας του Μεχμέτ Πασά στο στενό μεταξύ Τρωάδας-Τενέδου, από τον Κανάρη (29 Οκτωβρίου). Νοέμβριος. Πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου από στεριά (Βρυώνης-Κιουταχής) και θάλασσα. • Διάσπαση του αποκλεισμού του Μεσολογγίου από τον Μιαούλη (15 Νοεμβρίου) και ενίσχυση των υπερασπιστών του. • Κατάληψη του Παλαμηδίου και συνθηκολόγηση των Τούρκων του Ναυπλίου (30 Νοεμβρίου). Δεκέμβριος. Αποτυχημένη επίθεση των Τούρκων στο Μεσολόγγι (νύχτα Χριστουγέννων, 25-26 Δεκεμβρίου). Λύση της πολιορκίας.
1823. Μάρτιος. Β’ Εθνοσυνέλευση στο Αστρος της Κυνουρίας.
Απρίλιος. Επικράτηση των πολιτικών. • Πρώτος εμφύλιος πόλεμος. Βίαιη διάλυση της Βουλής στο Άργος από τους στρατιωτικούς, με αρχηγό τον Κολοκοτρώνη. Δημιουργία νέας κυβέρνησης με έδρα την Τρίπολη. Οι πολιτικοί κηρύσσουν έκπτωτο το Νομοτελεστικό. Μεταθέτουν την έδρα της κυβέρνησης τους στο Κρανίδι και σχηματίζουν νέο Νομοτελεστικό.
Μάιος. Υποχώρηση των στρατιωτικών. Αμνηστία στον Κολοκοτρώνη και τους οπαδούς του. • Εγκατάσταση κυβέρνησης, γενικά αποδεκτής, στο Ναύπλιο.
Αύγουστος. Μάχη στο Καρπενήσι. Θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη (9 Αυγούστου).
Οκτώβριος-Δεκέβριος. Εκλογή νέου Νομοτελεστικού. • Δεύτερος εμφύλιος πόλεμος. Συνασπισμός προκρίτων Πελοποννήσου-Κολοκοτρώνη. Λεηλάτηση Πελοποννήσου από Ρουμελιώτικα σώματα (Τζαβέλας, Γκούρας, Καραϊσκάκης), που στέλνει η κυβέρνηση. • Αφιξη λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι.
1824. Ιανουάριος. Συντριβή Πελοποννησίων. Παράδοση και φυλάκιση του Κολοκοτρώνη και 24 οπλαρχηγών στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Ύδρα.
Μάρτιος. Συμφωνία Πύλης-Αιγύπτου. Παραχωρείται στην Αίγυπτο η Κρήτη και η Κύπρος. Διορίζεται ο Ιμπραήμ διοικητής Πελοποννήσου. Μάιος. • Καταπνίγεται η επανάσταση στην Κρήτη από τον Χουσεΐν. • Καταστροφή της Κάσου (29 Μαΐου). Ιούνιος. Καταστροφή Ψαρών (20 Ιουνίου-Χοσρέφ Πασάς). Αύγουστος. Ναυμαχία του Γέροντα (29 Αυγούστου). Ο ελληνικός στόλος με τον Μιαούλη τρέπει σε φυγή τον αιγυπτιακό.
1825. Φεβρουάριος. ΑπόβασηΙμπραήμ στην Πελοπόννησο (12 Φεβρουαρίου-Μεθώνη). Κατάληψη Κορώνης.
Απρίλιος. Κατάληψη Ναβαρίνου-Σφακτηρίας από τον Ιμπραήμ (26 Απριλίου). • Ναυμαχία Καφηρέα (20 Απριλίου-Ματρόζος, Μπούτης). Φυγή του τουρκικού στόλου στη Σούδα. •Δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου από τον Κιουταχή. Μάιος. • Μάχη στο Μανιάκι (20 Μαΐου-Παπαφλέσας). • Αποφυλάκιση του Κολοκοτρώνη. Ιούνιος. Κατάληψη της Τρίπολης από τον Ιμπραήμ (10 Ιουνίου). • Δολοφονία του Ανδρούτσου. Ιούλιος-Αύγονστος. Απόπειρα πυρπόλησης του αιγυπτιακού στόλου στο λιμάνι της
Αλεξάνδρειας από τον Κανάρη (11 Ιουλίου-10 Αυγούστου).
• Ο Κιουταχής ύστερα από επίθεση του Καραϊσκάκη αποσύρεται στο Ζυγό (24 Ιουλίου).
Δεκέμβριος. Ο Ιμπραήμ ενισχύει τον Κιουταχή στην ποιλορκία του Μεσολογγίου (26 Δεκεμβρίου).
1826. Απρίλιος. Έξοδος του Μεσολογγίου (10-11 Απριλίου, ξημερώματα Κυριακής των
Βαΐων). Κατάληψη της πόλης ύστερα από 12μηνη πολιορκία.
Αύγουστος. Κατάληψη της Αθήνας από τον Κιουταχή (3 Αυγούστου). Σεπτέμβριος. Σχηματισμός ελληνικού στρατοπέδου στην Ελευσίνα. Αφιξη Καραϊσκάκη. Νοέμβριος. Κατάληξη της Αράχοβας από τον Καραϊσκάκη (24 Νοεμβρίου).
1827. Ιανουάριος. • Ενίσχυση της Ακρόπολης της Αθήνας από τον Φαβιέρο. • Απόβαση στον Πειραιά του Αγγλου στρατηγού Γκόρντον (24 Ιανουαρίου). Απόκρουση επίθεσης του Κιουταχή (30 Ιανουαρίου).
Φεβρουάριος. Αποτυχημένη τουρκική επίθεση στο Δίστομο.
Μάρτιος. Σύγκληση της Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας (19 Μαρτίου).
Απρίλιος. Εκλογή του Καποδίστρια Κυβερνήτη της Ελλάδας (Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας-3 Απριλίου). • Θάνατος Καραϊσκάκη (23 Απριλίου-Φάληρο). • Καταστροφή του ελληνικού στρατού στο Φάληρο (24 Απριλίου).
Ιούλιος. Ιουλιανή Σύμβαση. Ρωσία, Αγγλία και Γαλλία αναγνωρίζουν αυτόνομη την Ελλάδα κάτω από την επικυριαρχία του Σουλτάνου, με σύνορα στον Παγασητικό και Αμβρακικό κόλπο.
Οκτώβριος. Ναυμαχία του Ναβαρίνου (8 Οκτωβρίου). Ο ενωμένος συμμαχικός στόλος, υπό τους Κόρδιγκτον, Δεριγνύ και Χέιδεν, καταστρέφουν τον τουρκοαιγυπτιακό.
1828. Ιανουάριος. • Αφιξη του Καποδίστρια στην Ελλάδα (6 Ιανουαρίου). Αναστολή του
Συντάγματος (18 Ιανουαρίου).
• Σύσταση του Πανελλήνιου (γνωμοδοτικού συμβουλίου Αύγουστος. Συνθηκολόγηση του Ιμπραήμ (Συνθήκη Αλεξάνδρειας-9 Αυγούστου) και αποχώρηση του από την Πελοπόννησο.
Σεπτέμβριος. Μάχη της Πέτρας (12 Σεπτεμβρίου-τελευταία μάχη του αγώνα-Δημήτριος Υψηλάντης).
1829. -10 Μαρτίου. Πρωτόκολλο του Λονδίνου• ίδρυση Ελληνικού κράτους υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου. Περιλαμβάνει τις περιοχές νότια του Αμβρακικού
και του Παγασητικού, την Εύβοια, τις Κυκλάδες και τα νησιά κοντά στην Πελοπόννησο.
Μάιος. Σύγκληση από τον Καποδίστρια Συνέλευσης στο Αργος.
Δεκέμβριος. • Στασιαστικό κίνημα της Ύδρας. • Σύσταση της Συνταγματικής επιτροπής.
1830. Ιανουάριος. Πρωτόκολλο του Λονδίνου• ιδρύεται ανεξάρτητο ελληνικό κράτος με
κληρονομικό βασιλιά.
1831. Αύγουστος. Καταστροφή του ναυστάθμου του Πόρου από τον Μιαούλη.
Σεπτέμβριος. Δολοφονία του Καποδίστρια (27 Σεπτεμβρίου).
• Σύσταση τριμελούς Διοικητικής Επιτροπής.
Δεκέμβριος. Ε’ Εθνοσυνέλευση στο Αργος (5 Δεκεμβρίου).
• Εμφύλιος πόλεμος (Συνταγματικοί-Πελοποννήσιοι).
1832. Μάρτιος. Ψήφιση συντάγματος από την εθνοσυνέλευση.
• Αναγνώριση του Αυγουστίνου Καποδίστρια ως Κυβερνήτη.
Απρίλιος. Λεηλασία της Πελοποννήσου από τους «Συνταγματικούς» (Κωλέττης-Ρουμελιώτες). • Συγκρούσεις Πελοποννησίων (Κολοκοτρώνης)-Γάλλων (υποστηρικτών των «Συνταγματικών»). • Συνθήκη Λονδίνου (βασιλιάς ο Όθωνας).
Ιούλιος. Εθνική Συνέλευση της Πρόνοιας (11 Ιουλίου). Επικύρωση της εκλογής του Όθωνα. • Συνθήκη Κων/πολης. Διεύρυνση των βόρειων συνόρων του Ελληνικού κράτους.
Αύγουστος. Πρωτόκολλο του Λονδίνου• παραχωρείται στην Ελλάδα η περιοχή βόρεια του Σπερχειού αυτόνομη η Σάμος.
1833. Άφιξη του Όθωνα στο Ναύπλιο (25 Ιανουαρίου).
1833-1835. Περίοδος Αντιβασιλείας. Ανακηρύσσεται αυτοκέφαλη η Εκκλησία της Ελλάδας (1833).
• Στάσεις σε Μάνη, Αρκαδία, Μεσσηνία εναντίον των Βαυαρών.
• Καταδίκη σε θάνατο των Κολοκοτρώνη, Πλαπούτα (1834).
• Μεταφορά της πρωτεύουσας στην Αθήνα (1834).
1837. Εγκαίνια Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.
1841. Πρωθυπουργός ο Μαυροκορδάτος.
1843. Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου (Καλλέργης,Μακρυγιάννης, Λόντος, Μεταξάς). • Σύγκληση εθνοσυνέλευσης (έναρξη εργασιών της 20ής Δεκεμβρίου). • Θάνατος Θεόδρου Κολοκοτρώνη.
1844. Ψήφιση Συντάγματος (18 Μαρτίου) από την Εθνοσυνέλευση. Εγκαθρίδυση Συνταγματικής Μοναρχίας (Γερουσία, Βουλή).
1854. Επαναστατικά κινήματα στην Ήπειρο (Γρίβας), Θεσσαλία (Χατζηπέτρος), Αγιο Όρος (Καρατάσος), Ιανουάριος-Απρίλιος.
1854-1857. Αγγλογαλλική κατοχή Αθήνας-Πειραιά (Υπουργείο Κατοχής: Καλλέργης, πρωθυπουργός Μαυροκορδάτος). Κυβέρνηση Δημ. Βούλγαρη (1857).
1861. Εκλογές. Νίκη φιλοβασιλικών. Πρωθυπουργός ο Αθ. Μιαούλης και στη συνέχεια ο Γενναίος Κολοκοτρώνης. • Στάση φρουράς Ναυπλίου.
1862• Επανάσταση σε Βόνιτσα (Οκτώβριος), Μεσολόγγι, Πάτρα, Αθήνα. • Προσωρινή κυβέρνηση (10 Οκτωβρίου-Βούλγαρης, Κανάρης, Ρούφος). • Ο Όθωνας κηρύσσεται έκπτωτος και εγκαταλείπει την Ελλάδα (12 Οκτωβρίου).
• Σύγκληση Β’ Εθνοσυνέλευσης στην Αθήνα (10 Δεκεμβρίου).
1863. Εκλογή του Δανού πρίγκιπα Γεωργίου, βασιλιά της Ελλάδος (Β’ Εθνοσυνέλευση). • Κήρυξη της ένωσης Επτανήσων-Ελλάδας (23 Σεπτεμβρίου-Ιόνια Βουλή). • Αφιξη Γεωργίου Α’ (Οκτώβριος).
1864. Ένωση Επτανήσων-Ελλάδας (21 Μαίου). • Ψήφιση Συντάγματος (17 Οκτωβρίου-
Συνταγματική Βασιλεία, Βουλή, κατάργηση Γερουσίας).
• Ορκωμοσία Γεωργίου Α’
(Νοέμβριος).
1866. Η Γενική Συνέλευση των Κρητών κηρύσσει την ένωση Κρήτης-Ελλάδας (21 Αυγούστου).
1866-1869. Κρητική επανάσταση (Αρκάδι-Γαβριήλ, 8 Νοεμβρίου).
• Η κυβέρνηση Κουμουνδούρου διαδέχεται την κυβέρνηση Βούλγαρη. Υπουργός Εξωτερικών ο Χαρίλαος Τρικούπης (Δεκέμβριος 1866).
• • Διακοπή διπλωματικών σχέσεων Ελλάδας- Τουρκίας (Δεκέμβριος 1868).
• Διάσκεψη Παρισιού (Ιανουάριος 1869). Παραίτηση Βούλγαρη-Κυβέρνηση Ζαΐμη.
1875. Αρχή της Δεδηλωμένης.
1877. Οικουμενική Κυβέρνηση (Κανάρης).
1878• Κυβέρνηση Κουμουνδούρου.
• Εισβολή του Ελληνικού στρατού στο τουρκικό έδαφος (Σκαρλάτος, Σούτσος). • Σύμβαση Χαλέπας (Οκτώβριος, Μ. Δυνάμεις-Πύλη- Κρητικοί).
1881. Ένωση Θεσσαλίας (20 Ιουνίου, πλην Ελασσόνας), Ηπείρου (μέχρι Αραχθο) με την Ελλάδα.
1885. Προσάρτηση Ανατολικής Ρωμυλίας από τη Βουλγαρία.
• Έκδοση πατριωτικού δανείου από το Δεληγιάννη. Επιστράτευση.
1886. • Γενικός αποκλεισμός της Ελλάδας από τις Μεγάλες Δυνάμεις -πλην Γαλλίας
(Απρίλιος).
• Ελληνοτουρκικές συνοριακές συγκρούσεις (Μάιος).
. Παραίτηση Δεληγιάννη. Κυβέρνηση Τρικούπη- αποστράτευση.
1893. Κήρυξη χρεοκοπίας (Δεκέμβριος-Τρικούπης).
1895. Εκλογική νίκη Δεληγιάννη.
1896. Α’ Ολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα. • Κήρυξη Κρητικής επανάστασης (Μάιος).
1897• Κήρυξη της ένωσης Ελλάδας-Κρήτης (Χαλέπα, 25 Ιανουαρίου). •Ελληνοτουρκικός πόλεμος (8 Απριλίου-8 Μαΐου παλ. ημ.). Απόβαση του Τιμολέοντα Βάσσου στην Κρήτη. Ελληνικές ήττες στη Θεσσαλία, Ήπειρο (μάχη Πέντε Πηγαδιών). Κατάληψη Θεσσαλίας από τους Τούρκους. • Υπογραφή ειρήνης στην Κων/πολη (22 Νοεμβρίου-πολεμική αποζημίωση στην Τουρκία).
1898. Εγκατάσταση επιτροπής του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου.
• Αυτόνομη η Κρήτη. Αρμοστής της ο πρίγκιπας Γεώργιος
(Νοέμβριος-Μ. Δυνάμεις).
1901. Ευαγγελιακά (αιματηρές διαδηλώσεις στην Αθήνα).
1903. Βουλγαρική επανάσταση Ίλιντεν στη Μακεδονία.
1904. Μακεδονικός αγώνας (-1908). Ίδρυση “Μακεδονικού κομιτάτου”
(Αθήνα). Ανταρτικά σώματα στη Δ. Μακεδονία-Έλληνες εθελοντές (Μελάς, Αγρας κ.ά.). Καταστροφή Ανατολικής Ρωμυλίας από Κομιτατζήδες.
1905. Επανάσταση Θερίσου (Μάρτιος 1905-Ελευθέριος Βενιζέλος). Κήρυξη ένωσης Κρήτης-Ελλάδας. Απειλή Ελληνοτουρκικού πολέμου.
1906.Β’ Ολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα.
1908.Εξέγερση Σάμου.
1909• Αποχώρηση ξένων στρατευμάτων από την Κρήτη.
Παρέμβαση Μ. Δυνάμεων αποσοβεί τον πόλεμο.
• Δημιουργία Στρατιωτικού Συνδέσμου (Νικ. Ζορμπάς). Στρατιωτική επανάσταση στο Γουδί (14 προς 15 Αυγούστου). Πρωθυπουργός ο Κ. Μαυρομιχάλης. • Αφιξη Ελευθ. Βενιζέλου.
1910. • Υπερκομματική κυβέρνηση Στέφ. Δραγούμη (Ιανουάριος).
• Διάλυση Σννδέσμου.
• Εκλογική νίκη Φιλελευθέρων (Αύγουστος)-κυβέρνηση
Βενιζέλου (Οκτώβριος).
• Διάλυση Βουλής-εκλογές (Νοέμβριος). Νίκη Φιλελευθέρων.
• Κιλελέρ-επίθεση τακτικού στρατού κατά αγροτών που απαιτούν μοίρασμα των
τσιφλικιών (Μάρτιος).
• 1911. Β’ Αναθεωρητική Βουλή (Ιανουάριος). • Ψήφιση
αναθεωρημένου Συντάγματος (29 Μαΐου).
• 1912• Εκλογές για απλή Βουλή
(Μάρτιος). Βενιζελική πλειοψηφία.
• Κατάληψη Δωδεκανήσων από Ιταλούς.
• Αναγνώριση της ένωσης Κρήτης-Ελλάδας.
• Παμβαλκανική συμμαχία κατά των Τούρκων.
• Α’ Βαλκανικός πόλεμος (νίκες Σαρανταπόρου, Γιαννιτσών). Προέλαση ελληνικού στρατού σε Μακεδονία (παράδοση Θεσσαλονίκης-26 Οκτωβρίου), Ήπειρο. Ναυτικές επιτυχίες του ελληνικού στόλου (Κουντουριώτης).
1913. • Ναυμαχία Λήμνου (5 Ιανουαρίου). Κατάληψη Ιωαννίνων (21 Φεβρουαρίου).
• Δολοφονία Γεωργίου Α’ (Θεσσαλονίκη-5 Μαρτίου).
Βασιλιάς ο διάδοχος Κωνσταντίνος. • Συνθηκολόγηση Τουρκίας (Συνθήκη Λονδίνου- 13 Μαρτίου). • Β’ Βαλκανικός πόλεμος (7 Ιουνίου Ελλάδα, Σερβία κατά Βουλγαρίας). Συνθήκη Βουκουρεστίου (28 Ιουλίου). Στην Ελλάδα η Ανατολική Μακεδονία μέχρι του Νέστου.
1914. • Ηπειρωτικό ζήτημα.
• Αναγνωρίζεται η ελληνική κυριότητα στα νησιά του Αιγαίου (πλην Ίμβρου-Τενέδου).
• Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
1915. Απόβαση Αγγλογάλλων στη Θεσσαλονίκη.
1916. Διακοίνωση συμμάχων (Αντάντ) στην Ελλάδα.
• Παράδοση Ρούπελ στους Βούλγαρους. • Επαναστατικό κίνημα Θεσσαλονίκης (Εθνική άμυνα-17 Αυγούστου). Σχηματισμός προσωρινής κυβέρνησης από την «Εθνική
άμυνα» (Βενιζέλος- Κουντουριώτης-Δαγκλής, Σεπτέμβριος) στη Θεσσαλονίκη.
1917. • Παραίτηση Κωνσταντίνου. Βασιλιάς ο Αλέξανδρος (Ιούνιος).
• Επίσημη κυβέρνηση Βενιζέλου.
1918. Είσοδος της Ελλάδας στονπόλεμο. Νίκη στο Σκρα. Είσοδος συμμαχικών και ελληνικών στρατευμάτων στην Κων/πολη.
1919. Απόβαση ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη.
1920• Απόπειρα κατά του Βενιζέλου (Παρίσι). • Θάνατος βασιλιά Αλεξάνδρου (12 Οκτωβρίου). Αντιβασιλεία Κουντουριώτη. • Παραίτηση Βενιζέλου. Κυβέρνηση Δ. Ράλλη.
• Δημοψήφισμα (20 Νοεμβρίου)- επαναφορά Κωνσταντίνου. • Κυβέρνηση Καλογερόπουλου-Γούναρη.
1921. Κατάληψη Αφιόν-Καραχισάρ. • Κυβέρνηση Δημ. Γούναρη. • Διχοτόμηση χαρτονομίσματος.
1922• Παραίτηση Γούναρη. Κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη (Μάιος). • Επίθεση Κεμαλικών.
Πυρπόληση Σμύρνης (28 Αυγούστου)-σφαγή ελληνικού στοιχείου της Μ. Ασίας.
• Επανάσταση στη Χίο των στρατευμάτων της Μ. Ασίας (12 Σεπτεμβρίου). • Παραίτηση Κωνσταντίνου. Βασιλιάς ο Γεώργιος Β’ (13 Σεπτεμβρίου).
• Κυβέρνηση Γονατά. •Τουφεκισμός των Έξι.
1923. • Συνθήκη Λοζάννης (Ιούλιος)1 ανταλλαγή πληθυσμών.
• Απομάκρυνση Γεωργίου Β’. Αντιβασιλιάς ο Π. Κουντουριώτης (13 Δεκεμβρίου). • Δ’ Συντακτική Συνέλευση. • Αναγκαστική απαλλοτρίωση ακινήτων για εγκατάσταση προσφύγων.
1924. • Διαδοχικές κυβερνήσεις Βενιζέλου, Καφαντάρη, Παπαναστασίου. • Ανακήρυξη
Δημοκρατίας. Πρόεδρος ο Κουντουριώτης.
1925. • Δικτατορία Θ. Πάγκαλου.
• Ίδρυση Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
1926. • Β’ αναγκαστικό δάνειο.
• Πρόεδρος Δημοκρατίας, με νόθο δημοψήφισμα, ο Πάγκαλος. Ανατροπή Πάγκαλου από το στρατηγό Γ. Κονδύλη (26 Αυγούστου). • Οικουμενική κυβέρνηση Ζαΐμη (Νοέμβριος).
1927. Επικύρωση Συντάγματος από την Βουλή (2 Ιουνίου).
1928. . Κυβέρνηση Βενιζέλου.
. Ίδρυση Τραπέζης της Ελλάδος.
. Διάταγμα σταθεροποίσης της δραχμής.
.Εκλογές και νίκη των φιλελευθέρων.
.Ελληνοϊταλικό σύμφωνο φιλίας.
Β΄ προσφυγικό δάνειο
1929. Ελληνοσερβικό σύμφωνο φιλίας. Εκλογές Γερουσιαστών. Πρόεδρος ο Κουντουριώτης. . 27ο συνέδριο ειρήνης στην Αθήνα. Ίδρυση Αγροτικής Τραπέζης.
1930. Σύμφωνο Ελληνοτουρκικής φιλίας ( 30 Οκτωβρίου).
1932. Διαδοχικές κυβερνήσεις Βενιζέλου, Παπαναστασίου, Βενιζέλου, Τσαλδάρη (Εκλογές 25ης Σεπτεμβρίου).
1933. Παραίτηση Τσαλδάρη. Κυβέρνηση Βενιζέλου (16 Ιανουαρίου). • Εκλογές-νίκη Λαϊκού κόμματος (Π. Τσαλδάρης). Αποτυχημένο κίνημα Πλαστήρα (6 Μαρτίου).
• Απόπειρα δολοφονίας Βενιζέλου.
1934.Νόμος περί κοινωνικών ασφαλίσεων.
1935 Επαναστατικό κίνημα (1 Μαρτίου, Αθήνα, Καβάλα, Κρήτη-Ι. Δεμέστιχας,
Δ. Καμμένος). • Αναχώρηση Πλαστήρα, Βενιζέλου στην Ιταλία. Θανατική καταδίκη και εκτέλεση Παπούλια, Κοίμηση. Ερήμην καταδίκη σε θάνατο Βενιζέλου, Πλαστήρα, Ιωσήφ Κούνδουρου (Μάιος). • Αποκατάσταση της Βασιλείας (Οκτώβριος-εθνοσυνέλευση). Αφιξη Γεωργίου Β’ (25 Νοεμβρίου). Υπηρεσιακή κυβέρνηση Κ. Δεμερτζή (30 Νοεμβρίου).
1936. Εκλογές (26 Ιανουαρίου).
• Αντιπρόεδρος κυβέρνησης ο Ι. Μεταξάς. • Θάνατος Βενιζέλου (18 Μαρτίου, Παρίσι).
• Δικτατορία Μεταξά (4 Αυγούστου).
1939. Δηλώσεις Μουσσολίνι για σεβασμό της ακεραιότητας της Ελλάδας (Απρίλιος, Σεπτέμβριος).
1940.• Τορπιλισμός Έλλης (15 Αυγούστου, Τήνος). • Κήρυξη Ελληνοϊταλικού πολέμου (28 Οκτωβρίου). • Αντεπίθεση ελληνικών δυνάμεων (14 Νοεμβρίου)-προέλαση στη Β. Ήπειρο.
1941. • Θάνατος Μεταξά. Κυβέρνηση Κορυζή (29 Ιανουαρίου). • Επίσκεψη στην Αθήνα του Αγγλου υπουργού Εξωτερικών Ίντεν (Φεβρουάριος).
• Γερμανική επίθεση (6 Απριλίου). Κατάρρευση μετώπου. Συνθηκολόγηση Τσολάκογλου (20 Απριλίου). Είσοδος Γερμανών στην Αθήνα (27 Απριλίου). Μάχη της Κρήτης (20 Μαΐου).
1942. Β’κατοχική κυβέρνηση Λογοθετόπουλου. • Ανατίναξη του Γοργοπόταμου από τους αντάρτες (27 Νοεμβρίου).
1943. Γ’ κατοχική κυβέρνηση Ι. Ράλλη (7 Απριλίου).
1944. • Κίνημα 1ης Απριλίου στη Μ. Ανατολή. • Διαδοχικές κυβερνήσεις Τσουδερού-Σοφ.Βενιζελου-Γ. Παπανδρέου (Κάιρο). • Απελευθέρωση (12 Οκτωβρίου). • Αφιξη Παπανδρέου-κυβέρνηση εθνικήςενότητας. • Δεκεμβριανά. Αφιξη Τσόρτσιλ στην Αθήνα (26 Δεκεμβρίου). • Αντιβασιλιάς ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός (31 Δεκεμβρίου).
1945. • Συμφωνία Βάρκιζας (12 Φεβρουαρίου). • Διαδοχικές κυβερνήσεις Πλαστήρα-Π. Βούλγαρη-Δαμασκηνού-Π. Κανελλόπουλου-Θεμ. Σοφούλη.
1946. • Έναρξη εμφυλίου (επίθεση στο Λιτόχωρο-26 Μαρτίου).
• Εκλογές (31 Μαρτίου). Κυβέρνηση Τσαλδάρη.
• Δημοψήφισμα (1 Σεπτεμβρίου). Επάνοδος Γεωργίου Β’ (27 Σεπτεμβρίου).
1947. • Βαλκανική επιτροπή του ΟΗΕ στην Αθήνα (29 Ιανουαρίου). • Συνθήκη Παρισιού-παραχώρηση Δωδεκανήσων από την Ιταλία (10 Φεβρουαρίου). • Θάνατος Γεωργίου Β’. Βασιλιάς ο Παύλος.
• Δάνειο από τις ΗΠΑ (22 Μαρτίου). • Κυβερνήσεις Μάξιμου, Τσαλδάρη, Σοφούλη.
1948. • Ενσωμάτωση Δωδεκανήσων (7 Μαρτίου). Ανακήρυξη του σχηματισμού της Κυβέρνησης του Βουνού (24 Δεκεμβρίου- Μ. Βαφειάδης).
1949. Λήξη εμφυλίου (9 Οκτωβρίου).
1950. Διαδοχικές κυβερνήσεις Σ. Βενιζέλου (εκλογές Μαρτίου), Σ. Βενιζέλου, Ν. Πλαστήρα, Σ. Βενιζέλου. • Αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στην Κορέα.
1951. Κυβέρνηση Πλαστήρα-Βενιζέλου-Καρτάλη (εκλογές 9 Σεπτεμβρίου). • Είσοδος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ.]
1952. Εκλογική νίκη Ελληνικού συναγερμού (16 Νοεμβρίου)- Κυβέρνηση Α. Παπάγου (1952-55).
1953. Υπογραφή Βαλκανικού συμφώνου (Άγκυρα- 28 Φεβρουαρίου).
1954. Υποτίμηση της δραχμής (9 Απριλίου). • Θάνατος Παπάγου (4 Οκτωβρίου). Η πρωθυπουργία στον Κ. Καραμανλή (ΕΡΕ)
1955. Κυπριακός αγώνας: Ίδρυση και ένοπλη δράση της ΕΟΚΑ κατά των Αγγλων. Παράλληλη διπλωματική δραστηριότητα Ελλάδας και εθνάρχη Μακαρίου (προσφυγές στον ΟΗΕ, συνομιλίες στο Λονδίνο Ελλάδας-Αγγλίας- Τουρκίας).
1956. Εκλογική νίκη της ΕΡΕ (27 Φεβρουαρίου)-Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή.
1958.Πτώση Κ. Καραμανλή-υπηρεσιακή κυβέρνηση Κ. Γεωργακόπουλου (Μάρτιος).
• Εκλογές-νέα κυβένηση Κ. Καραμανλή. 1959. Αναγνώριση ανεξαρτησίας της
Κύπρου (19 Φεβρουαρίου- συμφωνία Ζυρίχης. Καραμανλής-Μακάριος).
1961. • Εκλογική νίκη ΕΡΕ.
• Ανένδοτος αγώνας Γ. Παπανδρέου. • Διαμάχη Παύλου- Καραμανλή. • Παραίτηση Καραμανλή-κυβέρνηση Πιπινέλη.
• Προκήρυξη εκλογών από υπηρεσιακή κυβέρνηση Στ. Μαυρομιχάλη.
1963. • Εκλογές (3 Νοεμβρίου)- σχετική πλειοψηφία της Ένωσης Κέντρου. Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου. • Αναχώρηση στο εξωτερικό Κ. Καραμανλή. Στην αρχηγία της ΕΡΕ ο Π. Κανελλόπουλος. • Παραίτηση Γ. Παπανδρέου. Κυβέρνηση Π. Παρασκευόπουλου.
1964. • Εκλογική νίκη Ένωσης Κέντρου (16 Φεβρουαρίου)- κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου.
• Θάνατος βασιλιά Παύλου (6 Μαρτίου). Ανάρρηση Κωνσταντίνου.
1965. • Παραίτηση Γ. Παπανδρέου (15 Ιουλίου)-διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στην Αθήνα κατά του βασιλιά (Ιουλιανά).
• Κυβερνήσεις Γ. Αθανασιάδη- Νόβα, Η. Τσιριμώκου, Στ. Στεφανόπουλου (17 Σεπτεμβρίου).
1966.Κυβέρνηση Παρασκευόπουλου.
1967• Κυβέρνηση Κανελλόπουλου.
• Πραξικόπημα 21ης Απριλίου (κυβέρνηση Κόλλια), αντιπραξικόπημα βασιλιά Κωνσταντίνου, 13 Δεκεμβρίου (κυβέρνηση Γ. Παπαδόπουλου).
1968. Νόθο δημοψήφισμα για το Σύνταγμα.
1972. Αντιβασιλιάς και πρωθυπουργός ο Παπαδόπουλος.
1973. Δημοψήφισμα. Ανακήρυξη προεδρικής δημοκρατίας-πρόεδρος ο Παπαδόπουλος. • Κυβέρνηση Σπ. Μαρκεζίνη. • Εξέγερση Πολυτεχνείου (17 Νοεμβρίου).
– Κήρυξη στρατιωτικού νόμου.
• Πραξικόπημα Ιωαννίδη. Πρόεδρος δημοκρατίας ο Φ. Γκιζίκης. Πρωθυπουργός Α. Ανδρουτσόπουλος.
1974. • Πραξικόπημα Ν. Σαμψώνστην Κύπρο κατά του Μακαρίου (15 Ιουλίου). • Εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο (20 Ιουλίου). • Κατάρρευση ελληνικής, κυπριακής χούντας.
• Επάνοδος Κ. Καραμανλή.
• Κυβέρνηση εθνικής ενότητας.
• Αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. • Εκλογές (17 Νοεμβρίου) – νίκη Νέας Δημοκρατίας. Δημοψήφισμα για το πολίτευμα (8 Δεκεμβρίου)-Αβασίλευτη Δημοκρατία. Πρόεδρος Μιχ. Στασινόπουλος.
1975. • Ψήφιση Συντάγματος (7 Ιουνίου). • Πρόεδρος δημοκρατίας ο Κ. Τσάτσος (20 Ιουνίου). 1977. Εκλογική νίκη Νέας Δημοκρατίας – κυβέρνηση Κ. Καραμανλή.
1979.Υπογραφή συνθήκης πλήρους ένταξης στην ΕΟΚ (28 Μαΐου-Αθήνα). • Πρόεδρος δημοκρατίας ο Κ. Καραμανλής. Πρωθυπουργός ο Γ. Ράλλης.
1980. Επανένταξη στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.
1981. Εκλογική νίκη ΠΑΣΟΚ (18 Οκτωβρίου)-κυβέρνηση Α. Παπανδρέου.
1985. Εισήγηση για περιορισμό των εξουσιών του Προέδρου. Νέος Πρόεδρος ο Χρήστος Σαρτζετάκης. Η Ελλάδα και η Αλβανία ανοίγουν τα σύνορα τους, που ήταν κλειστά από το 1940.
1985-1989. Κοινωνικές διαμαρτυρίες λόγω του προγράμματος λιτότητας.
1988. Η κυβέρνηση εμπλέκεται σε οικονομικό σκάνδαλο. Αρκετά ηγετικά στελέχη της παραιτούνται.
1989.Ύστερα από εκλογές που δεν ανέδειξαν αυτοδύναμη κυβέρνηση, ο αριστερός συνασπισμός ΚΚΕ και ΕΑΡ συμμετέχει στο σχηματισμό κυβέρνησης με τη Ν.Δ.
Ο Τζ. Τζαννετάκης πρωθυπουργός για τρεις μήνες. Τον διαδέχεται ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Γιάννης Γρίβας. Νέες ατελέσφορες εκλογές. Οικουμενική κυβέρνηση.
Ο Ξενοφών Ζολώτας πρωθυπουργός.
1990. Η κυβέρνηση συνασπισμού καταρρέει. Η Ν.Δ. κερδίζει πρόωρες εκλογές.
Ο Κ. Μητσοτάκης πρωθυπουργός. Ο Κ. Καραμανλής Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
1990-1992. Απεργίες κατά των οικονομικών μεταρρυθμίσεων.
1992.Η ΕΟΚ αναγνωρίζει την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.
1993. Το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις γενικές εκλογές. Ο Ανδρέας Παπανδρέου πρωθυπουργός.
1995. Ο Κ. Στεφανόπουλος, νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
1996. Ο Ανδρέας Παπανδρέου παραιτείται από πρωθυπουργός. Τον διαδέχεται ο Κώστας Σημίτης. Ιούνιος. Πεθαίνει ο Αν. Παπανδρέου.
2000. Επανεκλογή της κυβέρνησης Σημίτη. Ένταξη στην ΟΝΕ και στη ζώνη του ευρώ.
2004. Εκλογές (10 Απριλίου). Νίκη Κων. Καραμανλή (Νέα Δημοκρατία)
2005. Εκλογή Καρόλου Παπούλια ως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.
2009. Εκλογές στις 4 Οκτωβρίου, κατά τον τελευταίο εκλογικό νόμο 3231/2004, βάση του οποίου το πρώτο κόμμα πριμοδοτείται με 40 έδρες. Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν νίκη του κόμματος του ΠΑΣΟΚ, με πρόεδρο τον Γιώργο Παπανδρέου, με 43,9% και 160 από τις 300 βουλευτικές έδρες.)
2010. Την 23η Απριλίου 2010 είναι η ημέρα κατά την οποία ανακοινώθηκε δια στόματος του Πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου από το Καστελόριζο η προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης ΔΝΤ-Ε.Ε.

από κάτω από: Ιστορία | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Οι σημαντικότεροι σταθμοί της Ελληνικής Ιστορίας απ’ τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα!    

Η Συνθήκη της Λωζάνης και η αμφισβήτησή της

Νοέ 201627

Τι προβλέπει η συνθήκη της Λωζάνης που αμφισβητεί ο Ερντογάν

Τι προβλέπει η συνθήκη της Λωζάνης που αμφισβητεί ο Ερντογάν

Θέμα για τη Συνθήκη της Λωζάννης θέτει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος μιλώντας σε περιφερειακούς διοικητές της Τουρκίας άφησε να εννοηθεί ότι η χώρα του ζημιώθηκε από την συμφωνία του 1923 που θέτει τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας.

Η Συνθήκη της Λωζάνης ήταν συνθήκη ειρήνης που έθεσε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας. Υπογράφηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας στις 24 Ιουλίου 1923 από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922) και συμμετείχαν στην Συνθήκη των Σεβρών συμπεριλαμβανομένης και της ΕΣΣΔ (που δεν συμμετείχε στην προηγούμενη συνθήκη).

Κατάργησε την Συνθήκη των Σεβρών που δεν είχε γίνει αποδεκτή από την νέα κυβέρνηση της Τουρκίας που διαδέχθηκε τον Σουλτάνο της Κωνσταντινούπολης. Μετά την εκδίωξη από την Μικρά Ασία του Ελληνικού στρατού από τον Τουρκικό υπό την ηγεσία του Κεμάλ Ατατούρκ, εμφανίστηκε η ανάγκη για αναπροσαρμογή της συνθήκης των Σεβρών. Στις 20 Οκτωβρίου 1922 ξεκίνησε το συνέδριο που διακόπηκε μετά από έντονες διαμάχες στις 4 Φεβρουαρίου 1923 για να ξαναρχίσει στις 23 Απριλίου. Το τελικό κείμενο υπογράφηκε στις 24 Ιουλίου μετά από 7,5 μήνες διαβουλεύσεων.

Η Τουρκία ανέκτησε την Ανατολική Θράκη, κάποια νησιά του Αιγαίου, συγκεκριμένα την Ίμβρο και την Τένεδο, μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με την Συρία, την περιοχή της Σμύρνης και της Διεθνοποιημένης Ζώνης των Στενών η οποία όμως θα έμενε αποστρατικοποιημένη και αντικείμενο νέας διεθνούς διάσκεψης. Παραχώρησε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία, όπως προέβλεπε και η συνθήκη των Σεβρών, αλλά χωρίς πρόβλεψη για δυνατότητα αυτοδιάθεσης. Ανέκτησε πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα σε όλη της την επικράτεια και απέκτησε δικαιώματα στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε όλη την επικράτειά της εκτός της ζώνης των στενών.

Η Ελλάδα υποχρεώθηκε να πληρώσει σε είδος (ελλείψει χρημάτων) τις πολεμικές επανορθώσεις. Η αποπληρωμή έγινε με επέκταση των τουρκικών εδαφών της Ανατολικής Θράκης πέρα από τα όρια της συμφωνίας. Τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος παραχωρήθηκαν στην Τουρκία με τον όρο ότι θα διοικούνταν με ευνοϊκούς όρους για τους Έλληνες. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχασε την ιδιότητα του Εθνάρχη και το Πατριαρχείο τέθηκε υπό ειδικό διεθνές νομικό καθεστώς.

Σε αντάλλαγμα, η Τουρκία παραιτήθηκε από όλες τις διεκδικήσεις για τις παλιές περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκτός των συνόρων της και εγγυήθηκε τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Τουρκία. Με ξεχωριστή συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών από τις δύο χώρες και η αποστρατικοποίηση κάποιων νησιών του Αιγαίου.

Η ανταλλαγή μειονοτήτων που πραγματοποιήθηκε προκάλεσε μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών. Μετακινήθηκαν από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη στην Ελλάδα 1.650.000 Τούρκοι υπήκοοι (άλλοι κάνουν λόγο για περίπου 2.000.000), χριστιανικού θρησκεύματος και από την Ελλάδα στην Τουρκία 670.000 Έλληνες υπήκοοι, μουσουλμανικού θρησκεύματος. Η θρησκεία και όχι η ράτσα αποτέλεσε το βασικό κριτήριο για την ανταλλαγή. Σύμφωνα με το άρθρο 2β της συνθήκης χρησιμοποιήθηκε ο όρος Μουσουλμάνοι και όχι Τούρκοι. Αυτό οφείλεται στο ότι κατά την οθωμανική αυτοκρατορία η θρησκεία μετρούσε πολύ περισσότερο από ότι η εθνικότητα και από την άλλη πλευρά η Τουρκία ήθελε όλοι οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης να παραμείνουν. Στα Βαλκάνια χρησιμοποιείται ο όρος Τούρκος αρκετές φορές ως συνώνυμο με τον μουσουλμάνο επειδή στο σύστημα των Οθωμανικών μιλέτ (ήταν κύριο στοιχείο στην διοίκηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) όλοι οι μουσουλμάνοι ανήκαν σε μια ενιαία κοινότητα.

Μεταξύ των ανταλλάξιμων περιελαμβάνονταν επίσης οι Έλληνες του Πόντου, αλλά και τουρκόφωνοι Έλληνες, όπως τουρκόφωνοι Πόντιοι και Καραμανλήδες, καθώς και ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι, όπως οι Βαλαάδες της Δυτικής Μακεδονίας. Μαζί με τους Έλληνες, πέρασε στην Ελλάδα και αριθμός Αρμενίων και Συροχαλδαίων. Εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή οι Έλληνες κάτοικοι της νομαρχίας της Κωνσταντινούπολης (οι 125.000 μόνιμοι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης, των Πριγκηπονήσων και των περιχώρων, οι οποίοι ήταν εγκατεστημένοι πριν από τις 30 Οκτωβρίου 1918) και οι κάτοικοι της Ίμβρου και της Τενέδου (6.000 κάτοικοι), ενώ στην Ελλάδα παρέμειναν 110.000 Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης.
Επιπλέον, βάσει του άρθρου 23, με όλα τα δεινά που η Συνθήκη αυτή συσσώρευσε στον Μικρασιατικό Ελληνισμό, η Τουρκία απεμπόλησε πλήρως τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί της Κύπρου.

από κάτω από: Ιστορία | με ετικέτα  |  Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Η Συνθήκη της Λωζάνης και η αμφισβήτησή της    

Τέστ στην ενσωμάτωση

Νοέ 201627

Κείμενο

Δείτε το στο slideshare.net

 

από κάτω από: Χωρίς κατηγορία | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Τέστ στην ενσωμάτωση    

Ο υπ. Παιδείας επιβεβαίωσε πλήρως το esos για την αυτοαξιολόγηση

Νοέ 201627

Ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου με ανακοίνωσε που εξέδωσε απόψε επιβεβαιώνει πλήρως το ρεπορτάζ του esos για την θεσμοθέτηση της αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων.

DSC_0512
Ειδικότερα το Γραφείο του υπουργού Παιδείας ανακοίνωσε τα εξής:

“Το θέμα της αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων συμπεριλαμβάνεται στο τριετές σχέδιο του υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων που συμφωνήθηκε με τους θεσμούς. Η σχετική νομοθετική πρωτοβουλία θα αναληφθεί μετά από διάλογο με τους εμπλεκόμενους φορείς”.

yourstory-education

Η παιδεία στο προσκήνιο

ΦΕΚ_Λυκείου_2906_13.9.2016

 

 

 

από κάτω από: αξιολόγηση | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ο υπ. Παιδείας επιβεβαίωσε πλήρως το esos για την αυτοαξιολόγηση    

Το νέο πρόγραμμα των Θρησκευτικών

Νοέ 201627

Για τις αλλαγές που θα ισχύσουν για το ΜτΘ, με «θεμελιώδη αρχή, στο εξής, την προσέγγιση των άλλων θρησκευτικών παραδόσεων και το σεβασμό στη θρησκευτική ετερότητα» μιλάει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο Σταύρος Γιαγκάζογλου, σύμβουλος του υπουργείου Παιδείας και προϊστάμενος του Γραφείου Έρευνας, Σχεδιασμού και Εφαρμογών Α΄ του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ).

Διαβάστε όλο το άρθρο »

από κάτω από: Υπουργείο | με ετικέτα  |  Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Το νέο πρόγραμμα των Θρησκευτικών    

Καλημέρα κόσμε!

Νοέ 201627

Καλωσήρθατε στο Blogs.sch.gr. Αυτό είναι το πρώτο σας άρθρο. Αλλάξτε το ή διαγράψτε το και αρχίστε το “Ιστολογείν”!



Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων