Η μέτρηση του χρόνου, διάβασα κάπου σε έναν τίτλο τοπικής εφημερίδας σήμερα το πρωί…
Τι να πράξεις και με τον Χρόνο; Πώς να τον διαχειριστείς; Πώς να τον θεωρήσεις; Πώς να τον παλέψεις; Ένας σαλτιμπάγκος είναι που σε ξεγελά, μονίμως ξεγλιστρώντας! Το πιο απλό σε λειτουργία αλλά συνάμα και άπιαστο φυσικό μέγεθος του Σύμπαντος. Κρύβεται μέσα σε όλες σχεδόν τις εξισώσεις της Φυσικής, ορίζοντάς τες με ακρίβεια. Σε πληθώρα Νόμων με πρώτο και καλύτερο εκείνον της Σχετικότητας, φωλιάζοντας μάλιστα μέσα στο C της ταχύτητας του φωτός! Ακριβοδίκαιος, κατά τ’ άλλα. Δε σηκώνει παζάρεμα! Δεν πρόκειται ποτέ να κάνει κανενός είδους συμφωνία μαζί σου, παγώνοντας ή περιμένοντας, έστω και λίγο για σένα… Υποκειμενικός λοιπόν, στη δική μας ανθρωποκεντρική αντίληψη, η οποία καθορίζεται από άλλου είδους σκέψεις και κυρίως συναισθήματα που γεννά το θυμικό μας. Να γιατί έξω από τον χώρο αναμονής ενός χειρουργείου οι δείκτες του ρολογιού μοιάζουν ακινητοποιημένοι και αντίστροφα να γιατί δεν κατάλαβες πότε πέρασε η ώρα αγκαλιά με την ομορφότερη ύπαρξη του πλανήτη! Μια ζωή η ανθρωπότητα παρακολουθεί τις κινήσεις των άστρων τ’ ουρανού, της Σελήνης, του Ηλίου. Τις ζωγράφισε με κάρβουνο μέσα σε σπήλαια, τις χάραξε πάνω σε πέτρα και μάρμαρο, τις πρόβαρε πάνω στην καυτή άμμο της ερήμου, κατασκεύασε κλεψύδρες, ημερολόγια, ηλιακά ρολόγια, μηχανικά κουρδιστά γρανάζια έως και ατομικά χρονόμετρα ακριβείας στην ψηφιακή και hi-tech εποχή. Μάλιστα μπόρεσε να διασώζει αναμνήσεις με τη μορφή ήχου, βίντεο, εικόνας σε μια πληθώρα αναλογικών και ψηφιακών αποθηκευτικών μέσων. Ε, και; Τι κατάφερε τελικά να κάνει με όλες αυτές τις επινοήσεις και ευρεσιτεχνίες; Περισσότερο εξυπηρέτησε δικές του καθημερινές ανάγκες, δίνοντας λύσεις σε πρακτικά ζητήματα. Μάλλον ήταν μια προσπάθεια να τον περιγράψει, να τον ταξινομήσει ή να τον κατατάξει σε διάφορα συστήματα και πάλι βέβαια μέσα σε στενά, υποκειμενικά ανθρώπινα πλαίσια. Μια μικρή εξαίρεση; Ο άνθρωπος μπορεί να αφήνει το στίγμα του μέσα στο πέρασμα του χρόνου, άσβηστη υπογραφή σαν τρανή απόδειξη ότι υπήρξε, δηλαδή να δημιουργεί αυτό που λέμε Ιστορία. Κάτι δεν είναι κι αυτό; Δεν κατάφερε όμως, σε καμία περίπτωση να τον ορίσει ή να τον εξουσιάσει. Ο Χρόνος δεν δαμάζεται. Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει μέσα στο Χωρο-χρονικό συνεχές. Πότε καλπάζει μαζί με το Φως και πότε κάνει σέρφινγκ πάνω στα Βαρυτικά Κύματα. Ίσως μόνο να κάνει μια εξαίρεση στο κέντρο μιας γιγάντιας Μαύρης Τρύπας!!! Παραφράζοντας μια δήλωση που είχε διατυπώσει για το Σύμπαν ο φημισμένος φυσικός Δ. Νανόπουλος, θα λέγαμε ότι «Του Χρόνου δεν του καίγεται καρφάκι για εμάς…». Και ο άνθρωπος μια ζωή και μια αιωνιότητα, παραφράζοντας ξανά, αυτή τη φορά τον Θ. Αγγελόπουλο, θα τριγυρνά παντού και πουθενά, σαν «Παντοπόρος άπορος» του Σοφοκλή, σαν τα καρτούν του «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Άνθρωπος», όπου οι ίδιες φιγούρες τριγυρνούν μέσα στις γεωλογικές και ιστορικές εποχές, μέχρις ότου εγκαταλείψουν με διαστημόπλοιο τη Γη που ανατινάζεται, αφού πρώτα την έστυψαν σαν λεμονόκουπα… Κατά τα άλλα, στην πεζότητα της καθημερινότητας, ο πιλότος, ο καπετάνιος, ο οδηγός του Αττικού Μετρό ή των φορτηγών της ΕΒΓΑ θα μετρούν τον χρόνο με τα πήγαινε-έλα και τα μετ’ επιστροφής, οι γιατροί κι οι νοσηλευτές με τις ατέλειωτες βασανιστικές βάρδιες, οι φουρνάρηδες στα νυχτέρια, ο στρατιώτης με τον εφιάλτη του γερμανικού νούμερου στη σκοπιά του, ο άρρωστος και πονεμένος με τις καρτέλες των χαπιών ή τις διάρκειες της θεραπείας του. Κι ο καθένας μας γενικότερα από τη δική του ανάγκη και τη δική του στενή ή ευρεία οπτική. Ο χρόνος κυλούσε, κυλά και θα κυλά αόρατα, αέναα. Δεν θα μπει ποτέ σε καλούπια. Είναι ο απόλυτος άρχων και ο μόνος πραγματικά ελεύθερος σε αυτό ή σε οποιοδήποτε άλλο παράλληλο Σύμπαν. Εμείς οι υπόλοιποι, θα σέρνουμε τις αλυσίδες μας προσπαθώντας να τις αλαφρύνουμε, πολύ απλά με το να τον αποδεχθούμε, χτίζοντας στέρεα στο παρόν και γράφοντας την Ανθρώπινη Ιστορία. Επενδύοντας στην Επιστήμη και δημιουργώντας επιτέλους έναν πολιτικό πολιτισμό βασισμένο στον αλληλοσεβασμό και την αξιοπρέπεια, με απώτερο στόχο τη σωτηρία του περιβάλλοντος και του πλανήτη, ώστε να είναι βιώσιμος και για τις επόμενες γενιές. Και δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας!!! |
Του …Χρόνου τα γυρίσματα. Του Χρόνου τα καμώματα.
Ωρίων
Μοιάζει με μυστήριο να περπατάς μόνος στο απόλυτο σκοτάδι, εάν δεν το φοβάσαι. Κι εκεί που η Μεγάλη Άρκτος βυθίζεται στον ορίζοντα, αργοσβήνοντας, χάνεις τον Βορρά. Σαστίζεις… Μα στρέφεις αντίστροφα το βλέμμα και ξάφνου αντικρίζεις τον Ωρίωνα που επιστρέφει από το βραδινό του κυνήγι. Βγάζει το σπαθί από τη ζώνη του και σου υποδεικνύει την πορεία σου. Σου αποκαλύπτει τον Σείριο τον Υπέρλαμπρο. Συνοδοιπορείτε για κάμποσο και στο επόμενο μονοπάτι, ασφαλής τώρα, χωρίζετε υπενθυμίζοντάς σου στοργικά: “Από κει αγόρι…δεν χάθηκε τίποτε. Καλό δρόμο γι’ απόψε…”
Η γεωμετρία του Σύμπαντος!
G για το σχήμα του χωροχρόνου και Τ για τη διασπορά της ύλης και της ενέργειας. Η ταυτότητα του Σύμπαντος και παράλληλα η υπογραφή του Einstein, που συνδυάζει δύο κόσμους: Αυτόν της Γεωμετρίας και των Μαθηματικών με εκείνον της Φυσικής, της Μάζας και της Κίνησης!
Μικρό Πλανητάριο σχολικής τάξης!
Ρεπορτάζ: Εδώ
— μαζί με Niki Katsiapi και Ηλίας Καλογήρου (ευχαριστώ για το Fiber glass !!!)
Μετά τη θεωρία της σχετικότητας, τι;
Επιθυμία του Einstein, ήταν η ενοποίηση (unification) της θεωρίας της Γενικής Σχετικότητας με τις υπόλοιπες δυνάμεις της φύσης, δηλαδή από τη βαρύτητα στον μαγνητισμό, την πυρηνική ενέργεια μικρής ισχύος και την πυρηνική ενέργεια μεγάλης ισχύος.
Μια ενιαία θεωρία που θα περιέγραφε και θα εξέφραζε τα ΠΑΝΤΑ για τη λειτουργία του Σύμπαντος.
Ακόμη και άρρωστος, στο κρεβάτι, τις τελευταίες του στιγμές κρατούσε σημειώσεις για το πώς τελικά η κβαντομηχανική, στην οποία είχε τελικά ξαναγυρίσει, θα μπορούσε να συνδυαστεί με τη θεωρία της σχετικότητας, μέσα από μια νέα και εξίσου απλή μαθηματική σχέση.
Αλλά κοντά στις μαύρες τρύπες ή στο Big Bang, οι ισχύουσες θεωρίες καταρρέουν…
Ένας χαρισματικός ανθρώπινος εγκέφαλος, χωρίς τη βοήθεια της ταχύτατης τεχνολογίας των Η/Υ έδωσε τη σκυτάλη σε εκατοντάδες φιλότιμους, φιλόδοξους και διαβασμένους επιστήμονες ανά τον κόσμο που σε συνεργασία προσπαθούν να κάνουν το επόμενο βήμα.
Στο Cern, στο FermiLab αλλά και στο LIGO, στα τμήματα φυσικής και τα εργαστήρια χτυπά ο σύγχρονος παλμός της φυσικής.
11 διαστάσεις προτείνονται σε ένα πολυσύμπαν (multiverse), τη στιγμή που και η 4η διάσταση κι ο χωρόχρονος, δημιουργούν σχετική σύγχυση σε έναν κόσμο που αντιλαμβάνεται τα πράγματα τουλάχιστον τρισδιάστατα…
Κυρίες και κύριοι,
Η θεωρία των χορδών, the string theory!!!
Και λίγο…LIGO για αρχάριους!
Μια ακόμη πειραματική απόδειξη της ύπαρξης βαρυτικών κυμάτων, η οποία είχε προβλεφθεί από τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Einstein!
Θεωρία της σχετικότητας
Ανάμεσα στα εκατοντάδες videos που κυκλοφορούν, θα ξεχώριζα τα παρακάτω διότι εξηγούν πολύ απλά το πώς ο Einstein συνέλαβε μέσα στο μυαλό του, με τα περίφημα νοητικά του πειράματα, τη θεωρία της ειδικής σχετικότητας που κατόπιν τον οδήγησαν και στη διατύπωση της γενικής θεωρίας του.
Ειδική θεωρία της σχετικότητας (το ρολόι του Einstein)
Γενική θεωρία της σχετικότητας (βαρύτητα)
Κοσμική ακτινοβολία, δίπλα σου!
Οι ανιχνευτές κοσμικής ακτινοβολίας είναι μια πολύ ακριβή υπόθεση…
Όμως, στην παρακάτω δραστηριόητα, οι μαθητές μπορούν να παρατηρήσουν διάφορες μορφές σωματιδίων!!!
Είχα την τύχη να το δω και από κοντά, σε επιμόρωση στην ESA!