Το Σπιτάκι Των Θαυμάτων

Στο συγκεκριμένο εργαστήριο δεξιοτήτων, γνωρίσαμε τον μαγικό κόσμο του Σκακιού!

Το σκάκι δεν είναι παιχνίδι τύχης. Πρόκειται για ένα παιχνίδι στρατηγικής και το μόνο εργαλείο που χρειαζόμαστε για να παίξουμε είναι το μυαλό μας.

Επειδή ο εγκέφαλος λειτουργεί όπως ένας μυς, χρειάζεται εξάσκηση. Έτσι, μια παρτίδα σκάκi

• βελτιώνει την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων,
• αυξάνει τη δημιουργικότητα,
• προκαλεί τη μνήμη των παιδιών απαιτώντας από αυτά να θυμούνται κινήσεις, ανοίγματα, στρατηγικές και μοτίβα
• αυξάνει τη νοημοσύνη και
• βοηθά σημαντικά στην αύξηση της πρωτότυπης και εφευρετικής σκέψης.

Επιπλέον το σκάκι

• διδάσκει στα παιδιά την αξία της υπομονής και της αυτοσυγκράτησης
• εμπεριέχει αξίες αθλητικού πνεύματος και ευγενούς άμιλλας αφού τα παιδιά μαθαίνουν να σέβονται τους αντιπάλους τους, να ακολουθούν τους κανόνες και να δέχονται τις νίκες και τις ήττες με ευγένεια
• διδάσκει στα παιδιά την ανθεκτικότητα και την αξία της επιμονής και
• διδάσκει τη σημασία της αποτελεσματικής διαχείρισης του χρόνου τους
• δεν έχει ηλικία, δηλαδή μπορούν τα παιδιά να παίξουν άνετα με τους γονείς του ή θείους ή παππούδες.

Ονομάσαμε τα πιόνια, μάθαμε τις κινήσεις του κάθε πιονιού και την θέση του στο παιχνίδι, εξασκηθήκαμε σε στρατηγικές για σίγουρη νίκη, φτιάξαμε το δικό μας σκάκι και διασκεδάσαμε!

Ευχαριστούμε θερμά τον διευθυντή του 11ου Δημοτικού Σχολείου Πτολεμαΐδας, Αποστόλη Μητρούλη, για την ευκαιρία που είχαμε να γνωρίσουμε το υπέροχο αυτό σχολείο. Η επίσκεψή μας ξεκίνησε με την ξενάγηση στο Μουσείο του σχολείου. Ξεναγοί μας, οι δάσκαλοι Ιωαννίδης Γιάννης και Κατσούτας Αντώνης που με μεράκι και αφοσίωση έχουν δημιουργήσει ένα μικρό θαύμα!

Έπειτα, ανέλαβε η αγαπημένη δασκάλα Αποσέρκογλου Κική, να μας ξεναγήσει στους χώρους του σχολείου, όπου όλοι μας υποδέχτηκαν με χαμόγελα και ενθουσιασμό.

Η εμπειρία μας ήταν καταπληκτική! Με αυτή την επίσκεψη χτίσαμε μια γέφυρα επικοινωνίας με το μεγάλο σχολείο, απαραίτητη για την ομαλή προσαρμογή των νηπίων!

Η επίσκεψή μας στην Πυροσβεστική υπηρεσία Πτολεμαΐδας, σίγουρα θα μείνει αξέχαστη στους μικρούς μαθητές. Μάθαμε πολλές χρήσιμες πληροφορίες, όπως, πότε καλούμε την Πυροσβεστική και τι χρειάζεται ένας πυροσβέστης μαζί του στην υπηρεσία για να είναι και ο ίδιος ασφαλής και προστατευμένος. Πήραμε και δωράκια, σφυρίχτρα και τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης!

Ευχαριστούμε πολύ τον Διοικητή Π.Ε αντιπύραρχο Βασίλειο Ζιώγου για την φιλοξενία και τον πυροσβέστη Θεόδωρο Μήλλα για τις χρήσιμες συμβουλές, την καθοδήγηση και την υπέροχη ξενάγηση!

Η επίσκεψη αυτή ήταν μια μοναδική ευκαιρία για να μιλήσουμε για τα φυσικά φαινόμενα και πως αντιδρούμε!

Ζωγραφίσαμε και φτιάξαμε τον δικό μας πυροσβέστη για να μας θυμίζει την επίσκεψη!

Πριν λίγες μέρες είχαμε την χαρά να υποδεχτούμε στο σχολείο μας την κ. Άσπα Μπούσδα, νοσηλεύτρια! Με την καθοδήγηση, τον ενθουσιασμό και την μεταδοτικότητά της, μάθαμε πώς να αντιμετωπίσουμε ένα τραύμα, ένα έγκαυμα, ένα λιποθυμικό επεισόδιο! Τι πρέπει να γνωρίζουμε, πότε και πώς καλούμε ασθενοφόρο.

Την ευχαριστούμε θερμά!!

“ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ, Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!”

Το “Σπιτάκι των Θαυμάτων” εντάχθηκε στο πρόγραμμα φιλαναγνωσίας της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πτολεμαΐδας με τίτλο «Λογοτεχνικές Διαδρομές στην Ιστορία».

Το βιβλίο που μας έκανε συντροφιά στο λογοτεχνικό αυτό ταξίδι ήταν “Τα κίτρινα καπέλα” της Κέλλυ Ματαθία Κόβο, ένα βιβλίο γεμάτο φόβο, θάρρος, φιλία και ευγνωμοσύνη.

Η ιστορία μιλάει για αυτούς που, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με το θεριό, ακούν την εσωτερική τους φωνή, την καρδιά τους, και βρίσκουν τη δύναμη να αποφασίσουν για την τύχη τους. Μιλάει όμως και για εκείνους που βάζουν σε κίνδυνο τον εαυτό τους, υπερασπίζοντας το δικαίωμα στη ζωή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η δική μας εκπαιδευτική προσέγγιση του βιβλίου ξεκίνησε με καταιγισμό ιδεών όταν διάφορα σκορπισμένα καπέλα στην τάξη άρχισαν να μας «αφηγούνται» ιστορίες. Καπέλο αρλεκίνου, καπέλου cowboy, ψάθινο καπέλο παραλίας, καπέλο μάγισσας και ένα κίτρινο καπέλο. Το κίτρινο καπέλο ξετύλιξε την περιπέτεια του κύριου Μπε και της οικογένειάς του και μας παρέσυρε στον κόσμο των συναισθημάτων, αφού η ίδια η εικονογράφηση κατόρθωσε να μας ευαισθητοποιήσει.

Μιλήσαμε για τον φόβο, την απογοήτευση, τον θυμό, την ευγνωμοσύνη και την αλληλεγγύη. Κατασκευάσαμε την παλέτα των συναισθημάτων με τα βασικά συναισθήματα ( χαρά, λύπη, φόβος, θυμός, έκπληξη, ντροπή). Δημιουργήσαμε το δικό μας «Συναισθηματόμετρο» για να μπορούμε να ονομάζουμε και να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας.

Φανταστήκαμε και δώσαμε μορφή στα «Θεριά» που δεν αποτυπώνονται στην εικονογράφηση του βιβλίου. Παρατηρήσαμε τις ζωγραφιές μας και περιγράψαμε τι νιώθουμε όταν σκεφτόμαστε τα θεριά στη ζωή μας.

Αποκωδικοποιήσαμε το μυστήριο τηλεγράφημα του κύριου Μπε που ζητούσε βοήθεια. Αυτό στάθηκε αφορμή για να μιλήσουμε για τον διεθνή Κώδικα Μορς, στείλαμε σήματα ηχητικά με το γνωστό SOS και γράψαμε το δικό μας κωδικοποιημένο μήνυμα.

Δημιουργήσαμε σε χαρτί του μέτρου τον χάρτη που ακολούθησαν ο κύριος Μπε και η οικογένειά του με την βοήθεια των φίλων τους.

Συνεργαστήκαμε και σπάσαμε τους φράχτες (ένας κατασκευασμένος χάρτινος φράχτης) που μας χωρίζουν λέγοντας λέξεις γεμάτες αγάπη που δεν γνωρίζει όρια και διαδώσαμε το μήνυμα «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ» !

Τέλος, φωνάξαμε δυνατά το δικό μας μήνυμα για να ακουστεί σε όλη τη γη!

“Τα Θηρία θα ‘ναι εκεί

βάλε πίστη στη ζωή!

Τα Θηρία θα ορμούν

μα οι φίλοι θα νικούν!”

Το ταξίδι στο σώμα ξεκίνησε και κάναμε μια πρώτη στάση στο ΠΕΠΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. Γνωρίσαμε τα όργανα του πεπτικού μας συστήματος, το Συκώτι, τον Οισοφάγο, το Στομάχι, το Λεπτό και Παχύ Έντερο μέσα από πολλά βιωματικά παιχνίδια.

Στη συνέχεια γνωρίσαμε τον ΕΓΚΕΦΑΛΟ, τον “υπολογιστή” που κρύβεται μέσα στο κεφάλι μας και μας δίνει εντολές. Μιλήσαμε για τα μέρη του εγκεφάλου και τι λειτουργίες πραγματοποιεί το κάθε του σημείο.

Φτιάξαμε τον δικό μας “ΣΩΜΑΤΟΥΛΗ” σχεδιάζοντας το περίγραμμα των συμμαθητών μας και παρατηρήσαμε τα χέρια, τα πόδια και το κεφάλι μας.

Στη συνέχεια μιλήσαμε για το ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, το ταξίδι που κάνει όλη μέρα το αίμα στο σώμα μας μέσα από τις ΑΡΤΗΡΙΕΣ και τις ΦΛΕΒΕΣ με την πολύτιμη βοήθεια της ΚΑΡΔΙΑΣ μας.

Τέλος, δυναμώσαμε τα ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ μας με διασκεδαστικά παιχνίδια!

Η θεματική ενότητα της εβδομάδας ήταν τα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ! Χαρά, λύπη, φόβος, θυμός, τα ξεχωρίσαμε, τα αναγνωρίσαμε και θυμηθήκαμε πότε νιώθουμε το κάθε συναίσθημα και συζητήσαμε πώς το εκφράζουμε. Φτιάξαμε την παλέτα των συναισθημάτων και αποφασίσαμε πως τα συναισθήματα είναι σαν τα χρώματα στη ζωή μας, τα χρειαζόμαστε όλα!

Ακολούθησαν κι άλλα παιχνίδια με πλαστελίνη, παιχνίδια ρόλων και η κατασκευή ενός “ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΜΕΤΡΟΥ” 

Μιλήσαμε για τον ΘΥΜΟ, ένα συναίσθημα αρνητικό που μπορεί καμιά φορά να ραγίσει καρδιές. Σκέφτομαι λοιπόν με την τεχνική της χελώνας πριν δράσω πάνω στον θυμό μου!

Η τέχνη μας βοήθησε να γνωρίσουμε τα συναισθήματα αφού μελετήσαμε τη ζωή και το έργο του Βίνσεντ βαν Γκογκ, του διάσημου ζωγράφου που τον αποκαλέσαμε “θυμωμένο ζωγράφο” . Τα Ηλιοτρόπια, η Έναστρη Νύχτα, οι Πατατοφάγοι, τα Σταροχώραφα, μας ταξίδεψαν και φυσικά η Αμυγδαλιά που την ζωγραφίσαμε για να υποδεχτούμε την άνοιξη. Αναπαραστήσαμε, παίξαμε memory games με τους πίνακές του και τους περιγράψαμε στους φίλους μας για να τους μαντέψουν!

Ήρθαμε αντιμέτωποι με τους φόβους μας, ένα πολύ δυνατό και δυσάρεστο συναίσθημα, που το αποτύπωσε ο  Έντβαρτ Μούνκ στο διάσημο έργο του “Η ΚΡΑΥΓΗ”. 

Το ταξίδι αυτής της θεματικής ενότητας ήταν μεγάλο και… παγωμένο! Μιλήσαμε για τους δύο πόλους της Γης, τον Βόρειο και τον Νότιο Πόλο αλλά και για την “ΖΩΝΗ” που φοράει η Γη, όπως την χαρακτηρίσαμε, τον ΙΣΗΜΕΡΙΝΟ. Γνωρίσαμε τα πολικά ζώα και τους Εσκιμώους, παίξαμε, ψαρέψαμε στον πάγο και χορέψαμε σαν πιγκουίνοι! Δεν ξεχάσαμε να ταΐσουμε τον πεινασμένο χιονάνθρωπο.

Τα μαθηματικά στον Βόρειο Πόλο είναι πιο διασκεδαστικά όπως και το να φτιάξουμε σύνθετες λέξεις με πρώτο συνθετικό τον ΠΑΓΟ και το ΧΙΟΝΙ. Επιπλέον, φτιάξαμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι με τον Βόρειο Πόλο.

Τις ίδιες μέρες, χιόνισε στο σχολείο μας και βρήκαμε αφορμή να παίξουμε με το χιόνι και να φτιάξουμε τον δικό μας χιονάνθρωπο. Ο χιονάνθρωπος όμως μέσα στην τάξη άρχισε να λιώνει και αναρωτηθήκαμε γιατί συμβαίνει αυτό. Μιλήσαμε λοιπόν για τις τρείς μορφές του νερού, το ΥΓΡΟ, το ΣΤΕΡΕΟ και το ΑΕΡΙΟ. Βάλαμε νερό στον βραστήρα να ζεσταθεί και παρατηρήσαμε τους υδρατμούς, πιάσαμε τα παγάκια και τα λιώσαμε ρίχνοντας αλάτι και ζάχαρη για να δούμε με ποιο υλικό θα λιώσουν πρώτα. Έτσι εξηγήσαμε, λοιπόν, γιατί οι άνθρωποι ρίχνουν αλάτι στον δρόμο όταν είναι χιονισμένος!

Μελετώντας τις τρεις μορφές του νερού και την ΤΗΞΗ- ΠΗΞΗ των υλικών, γνωρίσαμε τον γνωστό σε όλους μας μύθο του Δαίδαλου και του Ίκαρου που ο τελευταίος από την πολύ του χαρά δεν άκουσε τις συμβουλές του πατέρα του, Δαίδαλου, όταν πετούσε με τα φτιαγμένα από κερί φτερά του με αποτέλεσμα πετώντας πολύ ψηλά κατέληξε ο Ήλιος να του λιώσει τα φτερά και να πέσει στην θάλασσα.

Στο πλαίσιο του δεύτερου εργαστηρίου δεξιοτήτων της θεματική “Ενδιαφέρομαι και ενεργώ – Κοινωνική Συναίσθηση και Ευθύνη” ασχοληθήκαμε με το ταξίδι της μικρής Αμάλ, μιας γιγάντιας κούκλας – πρόσφυγα από τη Συρία. 

«Μην μας ξεχνάτε» είναι το μήνυμα που μεταφέρει η 9χρονη Αμάλ που ξεκίνησε από τη Συρία και διασχίζει την Ευρώπη, αναζητώντας τη μητέρα της στη γη που απλώνεται μπροστά της. Περπατάει από χώρα σε χώρα, γνωρίζει άλλα παιδιά και ανθρώπους, πάντα με την ελπίδα πως κάπου θα υπάρχει γι’ αυτήν το σπίτι που θα μείνει, θα μεγαλώσει, θα μορφωθεί και θα φτιάξει τον δικό της κόσμο.

Η Αμάλ επισκέφτηκε και το δικό μας σχολείο και τα παιδιά έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θέλησαν να την βοηθήσουν, έτσι μας δόθηκε η αφορμή να μιλήσουμε για το ζήτημα των προσφύγων, την μετανάστευση, για το σπίτι και για όλα αυτά που αγαπά κάθε παιδί στον τόπο που μεγαλώνει.

Αφού μας διηγήθηκε το μεγάλο και δύσκολο ταξίδι που κάνει, αποφασίσαμε να φτιάξουμε έναν χάρτη της διαδρομής που διανύει για να την βοηθήσουμε!

Με αφορμή την ιστορία της Αμάλ διαβάσαμε και το παραμύθι “Με ένα κόκκινο κουμπί” που μιλάει για ένα ασυνόδευτο μικρό προσφυγόπουλο και την δύναμη που βρίσκει μέσα από ένα μικρό αγαπημένο κουμπί!

Φανταστήκαμε την Αμάλ και την ζωγραφίσαμε, χορέψαμε μαζί της και της τραγουδήσαμε!

Κατασκευάσαμε κούκλες για να συντροφεύουν την Αμάλ και για να θυμόμαστε την ξεχωριστή φίλη που ήρθε στη ζωή μας!

«ΧΟΠΑ ΗΡΩΕΣ 112», μια παγκόσμια καμπάνια για την πρόληψη του εγκεφαλικού από το τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Μία δράση που προωθεί την ενσυναίσθηση και την κοινωνική ευαισθησία στα πλαίσια των καλών πρακτικών του προγράμματος Erasmus+ 2021-2022 «Μαθαίνοντας σε περιόδους κρίσης». Το σχολείο μας συμμετέχει σε αυτή την πρωτοποριακή εκστρατεία με στόχο την εξοικείωση των παιδιών του νηπιαγωγείου , με τα τρία κυριότερα συμπτώματα του εγκεφαλικού επεισοδίου και στην ενημέρωσή τους για τον Πανευρωπαϊκό αριθμό έκτακτης ανάγκης 112, που θα πρέπει να καλέσουν σε αυτήν την περίπτωση.

Παραλάβαμε το υλικό που είναι γεμάτο με δραστηριότητες!

Τι σημαίνει η λέξη  «ΧΟΠΑ»;  Έπειτα από οποιαδήποτε αλλαγή στην κίνηση στο Χέρι, στην Ομιλία, στο Πρόσωπο, τα παιδιά μαθαίνουν ότι πρέπει να καλέσουν αμέσως το 112 και να ζητήσουν ασθενοφόρο. Έτσι προκύπτει η λέξη ΧΟΠΑ, από τα αρχικά των συμπτωμάτων.

Χ: Χέρι, Ο: Ομιλία, Π: Πρόσωπο και Α: Αμέσως καλούμε το 112 και ζητάμε ασθενοφόρο.

Γνωρίσαμε τους σούπερ- ήρωες που έρχονται αντιμέτωποι με τα συμπτώματα (ΧΑΡΗΣ- ΧΕΡΙ, ΟΛΓΑ- ΟΜΙΛΙΑ, ΠΕΤΡΟΣ-ΠΡΟΣΩΠΟ) αλλά και τον μικρότερο σούπερ- ήρωα τον ΑΛΕΞΗ(ΑΜΕΣΩΣ) που μας μαθαίνει πως να καλέσουμε το 112 και να ζητήσουμε ασθενοφόρο.

Τραγουδήσαμε το τραγούδι των ηρώων ΧΟΠΑ, φορέσαμε τις μάσκες μας, φτιάξαμε το 112 που καλούμε με πλαστελίνη και παίξαμε παιχνίδια κινητικά όπως, “Γίνε το χέρι μου” ώστε να αντιληφθούμε πώς νιώθει κάποιος που δεν αισθάνεται την δύναμη στα χέρια του και πόσο σημαντική μπορεί να είναι η βοήθειά μας.

Προγραμματίσαμε το ρομποτάκι μας και βοηθήσαμε τον Αλέξη να φτάσει το τηλέφωνο για να σώσει τους σούπερ- ήρωες που αγαπάει και κάναμε παζλ με την αφίσα των ΧΟΠΑ ηρώων.