Διαβάζουμε το παραμύθι :
Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΗΔΟΝΙ
κατά το οποίο ένας βασιλιάς άκουσε κάποτε ένα αηδόνι να κελαηδάει και του άρεσε τόσο πολύ, που το διέταξε να μάθει σ΄ όλα τα πουλιά να κελαηδούν σαν κι αυτό. Φυσικά αυτό στάθηκε αδύνατο, οπότε έκλεισε όλα τα πουλιά στη φυλακή. Στο τέλος όλα τα πουλιά ένωσαν τις φωνές τους με αποτέλεσμα να γκρεμίσουν όχι μόνο τη φυλακή τους αλλά κι όλο το κάστρο του παράλογου βασιλιά.
Μια εκδοχή αυτού του παραμυθιού μπορείτε να βρείτε εδώ:
Αφήνουμε τα παιδιά να εκφραστούν θεατρικά με συνοδεία ήχων πουλιών και πολύχρωμα υφάσματα.
Συζητάμε για το κελάηδημα των πουλιών και για τα χρώματά τους. Πώς θα σας φαινόταν να ήταν όλα το ίδιο;
Κύκλος. Τοποθετούν τα χέρια πίσω από την πλάτη τους και τοποθετούμε στην παλάμη τους ένα κοχύλι. Προσπαθούν να μαντέψουν τι κρατάνε. Το παρατηρούν και μετά το βάζουν στη μέση. Ανακατεύουμε τα κοχύλια και κάθε παιδί προσπαθεί να βρει το δικό του.
Πώς το καταφέρατε να το εντοπίσετε; Τελικά είναι ίδια όλα τα κοχύλια; Σας αρέσει που διαφέρουν;
Παίζουμε το παιχνίδι του ίδιου και του διαφορετικού:
Πιάσε ό,τι πιάνω (μάγουλο, φρύδι, γόνατο…) και
Πιάσε κάτι διαφορετικό απ΄ό,τι πιάνω εγώ.
Κάνε ότι κάνω και
Κάνε κάτι διαφορετικό με τα χέρια, πόδια, στόμα…
Γινόμαστε ράδιο και παίζουμε όλοι το ίδιο τραγούδι.
Τώρα παίζει ο καθένας μας διαφορετικό.
Φέρνουμε στον κύκλο ένα αντικείμενο και ζητάμε από τα παιδιά να γίνουν μικροί εξερευνητές και να ψάξουν να βρουν κάποιο άλλο αντικείμενο που να έχει κάτι ίδιο με το πρώτο (π.χ. χρώμα, υλικό κατασκευής, σχήμα…)
Εστιάζουμε στις ομοιότητες και διαφορές μεταξύ των παιδιών:
Αρχικά κινούνται στο χώρο με συνοδεία μουσικής. Μόλις σταματήσει μένουν ακίνητα και προσπαθούν να κοιτάξουν όλα τα πρόσωπα των συμμαθητών τους χωρίς να μετακινηθούν καθόλου.
Έπειτα τους λέμε:
Να κινηθούν μόνο όσοι έχουν… (μαύρα μαλλιά) ή (καστανά μάτια) ή (νήπια-προνήπια) ή όσοι φοράνε… (παντελόνι, κορδέλα…) ή όσοι έχουν πάνω τους χρώμα… (κόκκινο, μαύρο…) ή όσοι έχουν στο όνομά τους το γράμμα …
ή
Να κινηθούν μόνο όσοι έχουν … (2 χέρια, 1 μύτη…)
Στη συνέχεια φτιάχνουμε τρενάκι ως εξής: Ένα παιδί σταματάει μπροστά σε κάποιο άλλο και του λέει:
– Έχεις εισιτήριο;
– Έχω;
– Τι έχεις;
– Έχω το ίδιο … (χρώμα μαλλιών, χρώμα στην μπλούζα μου…)
Το παιδί αυτό μπαίνει μπροστά και το παιχνίδι συνεχίζεται. Η συζήτηση που ακολουθεί έχει στόχο στο να κατανοήσουν τα παιδιά ότι έχουμε πολλές ομοιότητες και πολλές διαφορές από τους άλλους. Ο καθένας μας είναι μοναδικός και ξεχωριστός.
Κλείνουμε με την παρατήρηση φωτογραφιών:
Μας αρέσει να είναι όλα τα ίδια ή μας αρέσει να είναι διαφορετικά; Πώς θα ήταν αν υπήρχε μόνο ενός είδους φρούτα, ζώα, βουνά, σπίτια κτλ;
Τελικά, ο καλύτερος μπαξές είναι αυτός που έχει απ΄ όλα!
