Πολυτεχνείο

Την εβδομάδα αυτή μιλήσαμε για τα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Μάθαμε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου μέσα από φωτογραφικό υλικό και εκπαιδευτικά βίντεο και προσεγγίσαμε τις έννοιες της δημοκρατίας και της δικτατορίας μέσα από το παραμύθι «Η κυρά Δημοκρατία» της Κωνσταντίνας Αρμενιακού. Τα παιδιά έκαναν τη σύγκριση μεταξύ των δύο κυριών και αποφάσισαν όλα πως θέλουνε και προτιμάνε την κυρία Δημοκρατία.

Είπαμε τι σημαίνει Δημοκρατία:

 

Στολίσαμε το φόρεμα της κυράς Δημοκρατίας με όμορφα πράγματα και της Δικτατορίας με άσχημα

 

Και ζωγραφίσαμε τη Δημοκρατία και τη Δικτατορία

Ταξινομήσαμε τις εικόνες τοποθετώντας τες στη σωστή έννοια:

Μάθαμε το σύνθημα της 17^ης Νοεμβρίου και αντιστοιχίσαμε τα γράμματα σχηματίζοντας τις λέξεις

 

Στη συνέχεια, ζωγραφίσαμε και φτιάξαμε τα δικά μας ατομικά πανό με το σύνθημα της 17ης Νοεμβρίου:

Διαβάσαμε το παραμύθι «Η Ντενεκεδούπολη» και τα παιδιά ζωγράφισαν το σκηνικό για το κουκλοθέατρο.

 

 

Την ημέρα γιορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου παίξαμε με τις κούκλες-ήρωες του παραμυθιού και πήραμε το περιστέρι της ειρήνης με το γαρύφαλλο της Δημοκρατίας.

 

Αυτή την εβδομάδα ασχοληθήκαμε με τα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Αρχικά είδαμε εικόνες απο το Πολυτεχνείο και ξεφυλλίσαμε βιβλία και περιοδικά που αναφέρονταν στα γεγονότα που συνέβησαν στις 17 Νοέμβρη του 1973.

Παρατηρήσαμε το κτήριο του Πολυτεχνείου και φτιάξαμε το δικό μας πολυτεχνείο κόβοντας κομμάτια απο εφημερίδες

Φτιάξαμε μακέτα του Πολυτεχνείου, έτσι όπως την φαντάστηκαν τα παιδιά απο τις εικόνες που είχαν δει.

Μέσα απο το παραμύθι “Η Κυρά Δημοκρατία” προσεγγίσαμε τις έννοιες της Δημοκρατίας και της Δικτατορίας

Περίληψη βιβλίου:

Την κυρά Δημοκρατία όλοι την αγαπούν στο μικρό χωριό, γι’ αυτό τη διάλεξαν για αρχηγό. Τι θα συμβεί όμως όταν η κυρία Ρία η Δικτατορία πάρει με τη βία όλη την εξουσία; Μπορούν οι άνθρωποι να ζήσουν ευτυχισμένοι χωρίς τη Δημοκρατία; Ένα παραμύθι για να εξηγήσουμε στα παιδιά την αξία της Δημοκρατία και για να θυμόμαστε ότι:
Όλοι μαζί, όλοι μαζί,
είμαστε πάντα πιο δυνατοί.

(Μπορείτε να διαβάσετε το παραμύθι ξανά με τα παιδιά στον παρακάτω σύνδεσμο που έχει κοινοποιήσει το Ν/Γ Κουφονησίων)

Τα παιδιά είπαν τις απόψεις τους για το τι σημαίνει για εκείνα Δημοκρατία και τι Δικτατορία

Μερικές απο τις απαντήσεις τους:

Δημοκρατία είναι:

-Να παίζουμε στην αυλή

-Να πηγαίνουμε σχολείο

-Να έχουμε φαγητό

-Να αποφασίζουμε όλοι μαζί γιατί είμαστε πιο δυνατοί

-Η ελευθερία κ.α.

Δικτατορία είναι:

– Ο πόλεμος

-Τα όπλα

– Να κάνουμε οτι θέλουν οι μεγάλοι ( χαρακτηριστική απάντηση για το πως βλέπουν πολλές φορές τα παιδιά τις απαγορεύσεις των μεγάλυτερων )

-Να χάσω το παιχνίδι μου κ.α.

 

Μάθαμε τα Γραμματάκια Δδ και Ππ

Αφόυ τα αναγνωρίσαμε στο χώρο, περπατήσαμε πάνω τους, μιας  και τα είχαμε σχεδιάσει με ταινία στο πάτωμα της τάξης

Ο καθένας μας στάθηκε στο εσωτερικό του λέγοντας μια λέξη που αρχίζει απο Δ.

Τα παιδιά διάλεξαν να διακοσμήσουν το Δ της Κυρα-Δημοκρατίας με όμορφα σχέδια που τους θύμιζαν Δημοκρατία.

Μετά “ήρθε”  η Ρία – η Δικτατορία , που δεν της άρεσε να ακούει τα παιδιά να λένε συνθήματα για τη Δημοκρατία και μπέρδευε τα γράμματα του συνθήματος ” Ψωμί – Παιδεία- Ελευθερία”.Τα παιδιά προσπαθούσαν γρήγορα να τα φτιάξουν για να μην τα ξαναχαλάσει… μετά τα έβαλαν χωριστά σε αντίστοιχο φάκελο και φύλαξαν το σύνθημα στη γωνιά της γραφής…

Διαδηλώσαμε κρατώντας πανό που πάνω είχαμε γράψει ” Ψωμί Παιδεία Ελευθερία”

 

 

 

κάναμε και την ανάλογη ατομική εργασία

Μάθαμε το τραγούδι ” Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο” της Τάνιας Τσανακλίδου

Ζωγραφίσαμε…

Αφού ακούσαμε το τραγούδι” Ένα το χελιδόνι”

Γνωρίσαμε τους δημιουργούς του τραγουδιού , τραγουδήσαμε και φανταστήκαμε τις εικόνες του…

Κάθε παιδί έφτιαξε ένα κάδρο με το περιστέρι της ειρήνης… ζωγραφίζοντας με τέμπερα την παλάμη του

Κάναμε διάφορα φύλλα εργασίας

 

Διαβάσαμε το παραμύθι “Η ντενεκεδούπολη”

Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία που μιλάει για την επιβολή της εξουσίας απο  τον πιο δυνατό (Λαδένιος) σε μια ολόκληρη πολιτεία, την ντενεκεδούπολη. Μια ιστορία ιδανική να κατανοήσουν τα παιδιά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

Η ΝΤΕΝΕΚΕΔΟΥΠΟΛΗ

 

(Διασκευή του έργου της Ευγενίας Φακίνου)

Ήλιος : Γεια σας παιδιά! Σίγουρα όλα με γνωρίζετε. Εγώ, λοιπόν, ο ήλιος, που τόσα έχουν δει τα μάτια μου, θα σας πω μια παράξενη ιστορία. Υπάρχει μια πολιτεία αλλιώτικη απ’ τις άλλες. Δεν είναι φτιαγμένη από τούβλα, πέτρες, τσιμέντο και γυαλί. Είναι φτιαγμένη ολόκληρη από ντενεκέδες. Τα σπίτια, τα σχολεία, τα δέντρα, τα σύννεφα, τα λουλούδια, όλα είναι ντενεκεδένια. Τη λένε, πώς …αλλιώς; Ντενεκεδούπολη! Και μένουν, τι …. άλλο; Ντενεκεδάκια! Άδεια, σκουριασμένα, παλιά ντενεκεδάκια. Βρέθηκαν πεταμένα στο σκουπιδότοπο, χωρίς τίποτε δικό τους κι είπαν «Δεν φτιάχνουμε μια πολιτεία που να μένουμε μόνα μας και να’χουμε την ησυχία μας;» Το παν και το’καναν! Και να, τώρα η Ντενεκεδούπολη!Λάμπουν στον ήλιο οι τσίγκινες στέγες, τα χάλκιναστενά και οι ντενεκεδένιοι κάτοικοι της. Τα ντενεκεδάκια που μένουν εδώ έχουν περίεργα ονόματα: Σαρδέλας, Βουτυρένιος, Σοφός, Όκει-Μπαμ-Μπαμ! Α, να! Βλέπω μερικά που’ρχονται!

Σαρδέλας : Γεια σας παιδιά! Εϊμαι ο Σαρδέλας. Πριν με πετάξουν στον κάδο είχα μέσα μου σαρδέλες. Τώρα όμως είμαι ελεύθερος και πολύ ευτυχισμένος.

Μηλίτσα : Εγώ είμαι η Μηλίτσα. Δε θέλω ούτε να θυμάμαι την εποχή που είχα κομπόστα μήλο και στεκόμουν στο ράφι του μπακάλη!

Βουτυρένος : Ε γεια σας! Είμαι ο Βουτυρένιος και όπως καταλάβατε εγώ είχα, πριν έρθω εδώ, βούτυρο! Χαίρομαι που τώρα είμαι άδειος και δε μου παίρνουν το βούτυρο για τα γλυκά, τα μπισκότα, τα μακαρόνια, το κρέας.

Οκέι-Μπαμ-Μπαμ : Εϊ χάι! Τι κάνετε παιδιά! Είμαι ο Οκέι-Μπαμ-Μπαμ! Τι είχα μέσα μου; Κόκα-Κόλα! Ευτυχώς που την ήπιανε και μένα με πετάξαν. Αλλιώς κόντευα να πάθω κρυολογήματα μέσα στην παγωνιά του ψυγείου!

Σοφός : Εγώ παιδιά είμαι ο Σοφός! Είχα μέσα μου καφέ. Ένοιωθα πολύ μόνος μέσα στα σκοτεινά ντουλάπια. Τώρα όλοι είμαστε ευτυχισμένοι που ζούμε στη Ντενεκεδούπολη!

 Ήλιος : Σήμερα τα ντενεκεδάκια έχουν μεγάλες μεγάλες ετοιμασίες. Μεθαύριο είναι η πιο σπουδαία, η πιο μεγάλη γιορτή της Ντενεκεδούπολης. Όλοι βοηθάνε. Άλλος ασπρίζει, άλλος κρεμάει χρωματιστά λαμπιόνια, άλλος στερεώνει τα σημαιάκια κι άλλος απαγγέλει το ποίημα που θα πει.Ο Σοφός και η Μηλίτσα συζητούν και δεν παίρνουν είδηση τον Λαδένιο που έρχεται στο κέντρο

Λαδένιος : Λαέ μου!

 Μηλίτσα : Καλές τι αγριοφωνάρα ήταν αυτή!

Σαρδέλας : Ποιος είναι αυτός ο τεράστιος ντενεκές; Πώς βρέθηκε εδώ; Πρώτη φορά τον βλέπω!

Λαδένιος : Καταλαβαίνω. Η μεγάλη σας συγκέντρωση δε σας αφήνει να μιλήσετε. Ήρθα από πολύ μακριά για να σας κυβερνήσω. Χρειάζεστε έναν κυβερνήτη!

Σαρδέλας : Μόνοι μας τα καταφέρνουμε μια χαρά!

Λαδένιος : Με μένα αρχηγό θα τα καταφέρνουμε δυο χαρές! Χα, χα, χα! Ωραίο αστείο είπα πάλι!

Μηλίτσα : Λοιπόν, κύριε … δεν μας είπες το όνομα σου!

Λαδένιος : Λαδένιος! Όλοι με φωνάζουν Λαδένιο.

Μηλίτσα : Λοιπόν κύριε Λαδένιε δε χρειαζόμαστε αρχηγό, κυβερνήτη όπως είπες.

Λαδένιος : Φαίνεται ντενεκεδάκια μου, ότι δε με καταλάβατε καλά. Αποφάσισα να σας κυβερνήσω και θα το κάνω!

Μηλίτσα : Εμείς δε σε θέλουμε!

Λαδένιος : Δεν σας ρώτησα αν με θέλετε! Είμαι ο πιο μεγάλος και θα κάνω ό,τι θέλω και για να μην τα πολυλογούμε:

–        Να μην τραγουδάτε!

–        Να μην χορεύετε!

–        Να μη μιλάτε πάνω από δύο!

–        Να μην πηγαίνετε ταξίδια!

–        Να μη λέτε το γράμα Ρ, γιατί δε μ’αρέσει!

–        Η πιο μεγάλη γιορτή θα’ναι η σημερινή μέρα!

Αυτά για την ώρα. Το ταξίδι μου άνοιξε την όρεξη. Σαρδέλα, Μηλίτσα, φέρτε μου να φάω! Θέλω 30 μήλα, 20 πορτοκάλια, 80 πατάτες, 300 αχλάδια, 18 μπανάνες, 52 μανταρίνια, 60 κεράσια χωρίς κουκούτσι, 36 κουνουπίδια και 48 μελιτζάνες!

Ξυπνήστε με το μεσημέρι για το κανονικό φαΐ! Και μη φύγετε από κοντά μου για να διώχνετε τις μύγες! (ροχαλίζει) Χρ! Χρ!

Μηλίτσα : Αυτός θα μας τρώει το φαΐ μας!

Σαρδέλας : θα μας τυραννάει!

Μηλίτσα : Δε θα μας αφήνει να παίζουμε!

Σαρδέλας : Πώς θα γλιτώσουμε;

Βουτυρένιος : Να του πούμε να τρώει λιγότερο! Είναι ευγενικός και θα συμφωνήσει.

Μηλίτσα : Ποιος είναι ευγενικός, ο Λαδένιος; Ας γελάσουμε!

Βουτυρένιος : Και όμως είναι. Θα πάω και θα δείτε!

(πάει στον Λαδένιο και του λέει)

Κύριε Λαδένιε! Μήπως μπορείτε να τρώτε λιγότερο;

Λαδένιος : Και γιατί παρακαλώ να τρώω λιγότερο;

Βουτυρένιος : Για να φτάνει για όλους μας το φαΐ!

Λαδένιος : Δε με νοιάζει καθόλου να φτάνει για όλους το φαΐ! Και φεύγα από δω πριν σηκωθώ και σ’αρπάξω!

Βουτυρένιος : Ε, καλά, μια κουβέντα είπαμε!

Λαδένιος : Ακόμα εδώ είσαι;

 Ο Βουτυρένιος επιστρέφει στα ντενεκεδάκια

 Οκέι-Μπαμ-Μπαμ : Ε, λοιπόν! Εγώ το βρήκα! Να τον γαργαλάμε, να τον γαργαλάμε μέχρι να δεχθεί αυτά που θέλουμε!

Σαρδέλας : Να έχεις δει κανέναν να συμφωνεί μ’αυτά που θέλεις γελώντας;

Οκέι-Μπαμ-Μπαμ : Ω! Εγώ θα το δοκιμάσω! πάει στον Λαδένιο και τον γαργαλάει

Λαδένιος : Α, μπράβο, μπράβο, πόσο μου αρέσει το γαργαλητό! Σε διορίζω … αρχιγαργαλητή μου! Θα έρχεσαι κάθε πρωί και θα με γαργαλάς. Πρώτα από δεξιά κι έπειτα απ’τ’αριστερά. Σύμφωνοι;

Οκέι-Μπαμ-Μπαμ : Οκέι!

Σαρδέλας : Πολύ χαρούμενος επιστρέφει. Τι έγινε;

Οκέι-Μπαμ-Μπαμ : Διορίστηκα «αρχιγαργαλητής» !

Σαρδέλας : Καλά, έγινες  «αρχιγαργαλητής», αλλά με την υπόθεση μας τι έκανες;

Οκέι-Μπαμ-Μπαμ : Ω! … το ξέχασα! ….

Βουτυρένιος : Λοιπόν εγώ το βρήκα πάλι. Να του κλείσουμε το στόμα με μαγνήτη. Δε θα μπορεί να τ’ ανοίγει και να τρώει.

Μηλίτσα : Αχ, Βουτυρένιε! Κουτός ήσουνα και κουτός θα μείνεις. Ο μαγνήτηε θα πιάσει και μας αφού είμαστε ντενεκεδάκια!

 

Βουτυρένιος : Όχι, εγώ θα πάω, θα πάω, θα πάω!

Μηλίτσα : Ε, πήγαινε πεισματάρη! Μόνο κατά δω  μην έρθεις με το μαγνήτη και κολλήσουμε όλοι!

Ο Βουτυρένιος φέρνει το μαγνήτη και κολλάνε όλοι! Ξεκολλάνε όταν ακούγεται η φωνή του Λαδένιου!

Λαδένιος : Σαρδέλα, Μηλίτσα, που είστε; Πεινάω, φέρτε μου πάλι φαΐ!

Μηλίτσα : Πω, πω! Με το φαΐ αυτό θα χόρταινε η Ντενεκεδούπολη για δυο βδομάδες!

Λαδένιος : Σαρδέλα, Μηλίτσα που είστε; Πεινάω, φέρτε μου πάλι φαΐ! Ο αέρας την Ντενεκεδούπολης  μου άνοιξε την όρεξη!

Μηλίτσα-Σαρδέλας : Πάλι;

Λαδένιος : Ναι, πάλι!

–        Και να διώξετε μακριά όλα τα μικρά ντενεκεδάκια, κάνουν φασαρία και μ’ενοχλούν.

–        Να φυσάτε δυνατά, να φύγουν τα σύννεφα, θέλω να βλέπω τον ήλιο!

–        Από δω και μπρος, όλα τα κορίτσια θα φοράτε καφέ φιόγκους. Τα αγόρια καφέ παντελόνια!

Ήλιος : Και περάσανε μέρες πολλές. Ο Λαδένιος έτρωγε, κοιμόταν, ξύπναγε, διέταζε…

Σαρδέλας-Μηλίτσα-Βουτυρένιος-ΟκέιΜπαμΜπαμ : Σίγουρα κάτι πρέπει να κάνουμε!

Σοφός : Έχω ένα σχέδιο, ένα μυστικό σχέδιο! Χρειάζονται όμως δυο παλικάρια. Ποιοι θέλουν να’ ρθούν;

Σαρδέλας – Μηλίτσα : Εγώ, εγώ!

φεύγουν και έρχονται με ένα παράξενο εργαλείο

Σοφός : Μ’αυτό το εργαλείο που έχουμε όλοι δοκιμάσει θα επιτεθούν ο Σαρδέλας και η Μηλίτσα στο Λαδένιο.

Βουτυρένιος : Εγώ λέω να τον τρομάξουμε μόνο. Και να τον διώξουμε!

Οκεί-Μπαμ-Μπαμ : Εγώ λέω να τον κάνουμε πίτα!

Βουτυρένιος : Όχι, να τον διώξουμε!

Σαρδέλας-Μηλίτσα : Όχι, πίτα, πίτα, πίτα!

Ήλιος : Εσείς παιδιά τι προτιμάτε; Σκεφτείτε καλά πριν απαντήσετε!

Λαδένιος : Γιατί με ξυπνάτε; Τι θράσος είναι αυτο;

Σαρδέλας – Μηλίτσα : Άκου καλά κι απάντησε μας. Φεύγεις τώρα αμέσως απ΄την Ντενεκεδούπολη;

Λαδένιος : Γιατί να φύγω; Περνάω καλά εδώ! Διατάζω, τρώω καλά δεν πάω πουθενά!

Σαρδέλας-Μηλίτσα : Τότε λοιπόν θα σε κάνουμε πίτα!

Τον πατάνε. Μαζεύονται όλα τα ντενεκεδάκια και ζητωκραυγάζουν, σηκώνουν τη Μηλίτσα και τον Σαρδέλα ψηλά.

 Ήλιος : Κι έτσι παιδιά η Ντενεκεδούπολη έγινε και πάλι ευτυχισμένη!

 

Αφού διαβάσαμε την ιστορία μας φτιάξαμε τους δικούς μας ήρωες απο ντενεκεδάκια

Την ημέρα του Εορτασμού της Επετείου παίξαμε στο κουκλοθέτρο την παραπάνω ιστορία.

και με ένα γαρίφαλλο στο χέρι στη μνήμη εκείνης της ημέρας, ευχηθήκαμε να υπάρχει πάντα ανάμεσα στους ανθρώπους Ελευθερία, Ειρήνη και  Δημοκρατία!