Με μεγάλη μας χαρά ανακοινώνουμε ότι αντικαταστάθηκαν το ψυγείο και η ηλεκτρική κουζίνα που εξυπηρετούν τις ανάγκες του Ολοήμερου προγράμματος. Λόγω παλαιότητας έχριζαν αντικατάστασης και γι΄αυτό ενεργοποιήθηκε ο Δήμος Ευρώτα και ο Σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του Νηπιαγωγείου. Ο κ. Γρεβενίτης Αθανάσιος, αντιδήμαρχος με αρμοδιότητες του Αυτοτελούς Τμήματος Κοινωνικής Προστασίας, Δημόσιας Υγείας και Παιδείας επιλήφθηκε της αντικατάστασης του ψυγείου και ο κ, Παναγιώτης Γιάννες, πρόεδρος του Συλλόγου γονέων και κηδεμόνων φρόντισε να αγοραστεί καινούρια ηλεκτρική κουζίνα.
Ευχαριστούμε πολύ για τις άμεσες ενέργειες και την άριστη συνεργασία!
Φέτος ορίστηκε και καθιερώθηκε η 4η Απριλίου κάθε έτους ως Πανελλήνια Σχολική Ημέρα Φιλοζωίας στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και ΔευτεροβάθμιαςΕκπαίδευσης.
Έτσι κι εμείς, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με το αγαπημένο θέμα των παιδιών, τα ζώα και πιο συγκεκριμένα να δούμε τι συμβαίνει με τα αδέσποτα ζώα που ζουν και επιβιώνουν γύρω μας.
Αφορμή στάθηκε το υπέροχο βιβλίο Τα αδεσποτάκια που μάς χάρισε η αγαπητή κ. Μαρία Τσεμπελή, κτηνίατρος του Δήμου Ευρώτα, όταν μάς επισκέφτηκε για την Παγκόσμια Ημέρα Ζώων τον Οκτώβριο.
Σε αυτό το βιβλίο διαβάζουμε ότι ο Αντώνης εύχεται να είχε ένα σκυλάκι δικό του, μόνο που οι γονείς του είναι αντίθετοι σε αυτό! Ο παππούς του έχει μια ιδέα καθώς βλέπουν να περνάει έξω από το σπίτι ένα αδεσποτάκι! Μια γλυκιά ιστορία για την καλοσύνη, την αγάπη και τον εθελοντισμό. Ένα παραμύθι για την αγάπη και την προστασία που πρέπει να δείχνουμε απέναντι στα ζώα. Διδακτικό και περιεκτικό κατάφερε να περάσει το μήνυμα των παραπάνω εννοιών και να γίνει κατανοητό στα παιδιά ότι μπορούν με αυτά τα εφόδια να καταφέρουν τα πάντα. Ευχόμαστε οι μικροί μας μαθητές να φυλάξουν αυτές τις αξίες μεγαλώνοντας και να αντιμετωπίζουν τα ζώα πάντα με σεβασμό και αγάπη!
Ήρθε και φέτος η Πρωταπριλιά… ώρα για πολλά μικρά αθώα ψεματάκια παιδιά!
Την 1η Απριλίου λόγω του εθίμου επιτρέπεται να πούμε κάποιο μικρό, αθώο ψεματάκι ή να κάνουμε φάρσες στους φίλους μας με σκοπό όχι να τους κοροϊδέψουμε αλλά να γελάσουμε και εμείς και αυτοί.
Φυσικά όταν ακούμε τη λέξη «ψέμα» στο μυαλό όλων μας έρχεται ο Πινόκιο… για αυτό και εμείς αυτή τη ημέρα διαλέξαμε να δούμε και να συζητήσουμε την ιστορία του Πινόκιο.
Στη συνέχεια, φτιάξαμε το πορτραίτο του Πινίκιο όπου η μύτη του μεγαλώνει.
Ακολούθησαν παιχνίδια μαθηματικών
1ο παιχνίδι: Το κάθε παιδί θα έπρεπε να διαλέξει μια κάρτα με τον Πινίκιο και κάθε φορά χρησιμοποιώντας τον χάρακα θα έπρεπε να μετρήσει τη μύτη του και να γράψει τον αντίστοιχο αριθμό.
2ο παιχνίδι: Δόθηκε στα παιδιά η εικόνα του Πινόκιο και ένα ζάρι. Ζητήθηκε από τα παιδιά να ρίχνουν κάθε φορά το ζάρι και να τοποθετούν πάνω στη μύτη του Πινόκιο τόσους ξύλινους κύβους όσους έδειχνε ο αριθμός στο ζάρι.
Στο τέλος διαβάσαμε και συζητήσαμε το παραμύθι «Ο ψεύτης βοσκός» και παίξαμε ένα παιχνίδι με κάρτες. Σε κάθε παιδί δόθηκαν δυο κάρτες, στη μία ήταν γραμμένη η λέξη «ΑΛΗΘΕΙΑ» και την άλλη η λέξη» ΨΕΜΑ». Εμείς λέγαμε κάτι στα παιδιά και εκείνα ακούγοντας αυτό που τους λέγαμε θα έπρεπε να σκεφτούν αν ήταν «ΑΛΗΘΕΙΑ» ή «ΨΕΜΑ» και να σηκώσουν την ανάλογη κάρτα.
Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μόνο την 1η Απριλίου μπορούμε να λέμε μικρά, αθώα ψεματάκια.
Ο Χειμώνας στο Νηπιαγωγείο Γερακίου ήταν όμορφος, ζεστός, δημιουργικός και γεμάτος γνώσεις. Μιλήσαμε για τις αλλαγές στη φύση και στον καιρό, τις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων και των ζώων, γνωρίσαμε τα χειμερινά σπορ και μάθαμε τραγούδια για το χειμώνα.
Το τραγούδι του χειμώνα “Ααα αρχίζει η παγωνιά…”
Κατασκευή, το πιάνο για το τραγούδι του χειμώνα
Φτιάξαμε το δέντρο του χειμώνα
Γνωρίσαμε τις 5 αισθήσεις του χειμώνα
Φτιάξαμε τους δικούς μας χιονάνθρωπους και χιονάνθρωπους να παίζουν χιονοπόλεμο
Κάναμε ένα ομαδικό κολάζ με τη μπουγάδα του Χειμώνα
Μάθαμε τα σπορ του χειμώνα και φτιάξαμε τους δικούς μας σκιέρ
Γνωρίσαμε τα ζώα που πέφτουν σε χειμερία νάρκη
Γνωρίσαμε τα ζώα των πάγων
Ταΐζοντας ψαράκια τη Λίτσα, την πολική αρκουδίτσα, μάθαμε και αριθμήσαμε τις ημέρες της εβδομάδας
Μάθαμε για τον κύκλο του νερού
Φέραμε στην τάξη μας το ουράνιο τόξο
Μάθαμε γα τη “Νυφούλα του Βοριά” και φτιάξαμε το καδράκι με την αμυγδαλιά
Μιλήσαμε για τους 3 Ιεράρχες που γιορτάζουν στις 30 Ιανουαρίου
Τίτλος προγράμματος : «Τον ΚΟΚ αγαπώ. Με ασφάλεια κυκλοφορώ»
Μέσα από συζήτηση στην παρεούλα με την ολομέλεια της τάξης του Τμήματος 2 ανιχνεύουμε τις γνώσεις και τις εμπειρίες των παιδιών για το θέμα της οδικής κυκλοφορίας και ασφάλειας. Βοηθάμε εμψυχωτικά τα παιδιά μέσω ερωτήσεων:
-Με ποιόν τρόπο έρχεστε στο σχολείο;
-Πεζοί, με αυτοκίνητο, με μηχανάκι ή με κάποιο άλλο μέσο μεταφοράς;
-Φοράτε κράνος όταν έρχεστε με το μηχανάκι μαζί με τους γονείς σας στο σχολείο;
-Φοράτε ζώνη ασφαλείας όταν είστε στο αυτοκίνητο;
Ανταλλάσσουμε απόψεις και μοιραζόμαστε τις γνώσεις και τις εμπειρίες μας.
Βλέπουμε εικόνες με την κυκλοφορία στους δρόμους και προβληματιζόμαστε…
Έπειτα κάνουμε στα παιδιά ερωτήσεις ως προς τις εικόνες που βλέπουμε:
-Τι βλέπουμε στην εικόνα;
-Τι σκέφτεστε για αυτό;
-Υπάρχουν κανόνες που ρυθμίζουν την κυκλοφορία στον δρόμο;
Από τις απαντήσεις των παιδιών και μέσα από συζήτηση με την ολομέλεια της τάξης σχεδιάζουμε το πλάνο της δράσης μας για το τι θα θέλαμε να διερευνήσουμε σε σχέση με την κυκλοφοριακή αγωγή και με ποιους τρόπους θα μπορούσε να γίνει αυτό.
Είδαμε τις κατηγορίες των μεταφορικών μέσων
Μεταφορικά μέσα της στεριάς/ξηράς
Μεταφορικά μέσα του αέρα
Μεταφορικά μέσα της θάλασσας
Διαβάσαμε το παραμύθι «Καλώς τον κύριο Κ.Ο.Κ.» της Ε. Πιτσιδοπούλου
Τα σήματα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας
Με τη βοήθεια του κυρίου Κ.Ο.Κ από το παραμύθι μαθαίνουμε τα σήματα και συζητάμε για τη χρησιμότητά τους.
Βλέπουμε εικόνες και προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τα σήματα ανάλογα με το σχήμα τους…
-Τι σημαίνει όταν ένα σήμα βρίσκεται σε κόκκινο κύκλο;
– Τι σημαίνει όταν ένα σήμα βρίσκεται σε μπλε κύκλο;
-Τι σημαίνουν τα σήματα που βρίσκονται μέσα σε κόκκινο τρίγωνο;
Παρατηρούμε το σήμα STOP και ρωτάμε τα παιδιά να μαντέψουν τι μπορεί να σημαίνει
-Τι σηματοδοτεί το STOP και τι πρέπει να κάνουν οι οδηγοί όταν το βλέπουν;
Σήματα και χρώματα – Σήματα και σχήματα
Παρατηρούμε από τους πίνακες αναφοράς τα σήματα ως προς το χρώμα και το σχήμα που έχουν σε κάθε κατηγορία και κάνουμε ομαδοποιήσεις, κατηγοριοποιήσεις και συμπληρώνουμε πίνακες διπλής εισόδου ως προς το χρώμα και το σχήμα των σημάτων.
Κατηγοριοποιούμε τα σήματα ανάλογα με την κατηγορία που ανήκουν, σύμφωνα με το χρώμα και το σχήμα τους:
Κόκκινος κύκλος: ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ
Μπλε κύκλος: ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ
Κόκκινο τρίγωνο: ΠΡΟΣΟΧΗ- ΚΙΝΔΥΝΟΣ
Μπλε τετράγωνο- ορθογώνιο: ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Συμπλήρωση πίνακα διπλής εισόδου ως προς το χρώμα
Συμπλήρωση πίνακα διπλής εισόδου ως προς το σχήμα
Στη συνέχεια ακολούθησε παιχνίδι με τα σήματα. Τα σήματα ήταν κομμένα στη μέση και τα παιδιά θα έπρεπε να βρουν τα δυο μισά κομμάτια, να τα ενώσουν σωστά για να σχηματιστεί ολόκληρο το σήμα.
Ακολούθησε ατομική κατασκευή σήματος οδικής κυκλοφορίας. Το κάθε παιδί επέλεξε όποιο σήμα οδικής κυκλοφορίας ήθελε και το έφτιαξε.
Οι διαβάσεις
Με τη βοήθεια του κύριου ΚΟΚ γνωρίσαμε και μάθαμε για τις διαβάσεις που τις συναντάμε στους δρόμους… αυτές τις παράλληλες λευκές γραμμές ή αλλιώς τις γραμμές ζέβρα!!!
Είδαμε εικόνες με διαβάσεις και συζητήσαμε για το που μπορούμε να συναντήσουμε τέτοιες γραμμές, τι πρέπει να κάνουν οι οδηγοί όταν τις βλέπουν αλλά και τι πρέπει να κάνουμε εμείς ως πεζοί όταν συναντάμε αυτές τις λευκές γραμμές.
Φωτεινός σηματοδότης – Φανάρι
Ο κύριος ΚΟΚ εκτός από τις διαβάσεις μας γνώρισε τους φωτεινούς σηματοδότες ή φανάρια. Συζητήσαμε με τα παιδιά αν έχουν δει, αφού εδώ στο χωριό μας δεν έχουμε, τι σχήμα έχουν, τι χρώμα είναι οι κύκλοι των φαναριών και πόσο βοηθάνε για την ομαλή και ασφαλή κυκλοφορία στους δρόμους.
Διαβάσαμε το ποίημα του ΚΟΚ όπου εξηγεί τα χρώματα του φωτεινού σηματοδότη και τι πρέπει να κάνουν οι οδηγοί αυτοκινήτων.
Εκτός όμως από τους φωτεινούς σηματοδότες για τα μεταφορικά μέσα, υπάρχουν φωτεινοί σηματοδότες και για τους πεζούς που συμβολίζονται με δυο ανθρωπάκια, το κόκκινο ανθρωπάκι (τον Σταμάτη) και το πράσινο ανθρωπάκι (τον Γρηγόρη). Στον Γρηγόρη οι πεζοί μπορούν να περάσουν, ενώ στον Σταμάτη οι πεζοί θα πρέπει να σταματήσουν.
Είδαμε πίνακες αναφοράς με κανόνες για τις διαβάσεις πεζών με ή χωρίς φωτεινούς σηματοδότες..
Ακολούθησαν ατομικές κατασκευές:
Φωτεινοί σηματοδότες 2 σε 1: για μεταφορικά μέσα και για πεζούς
Φωτεινοί σηματοδότες και διάβαση πεζών
Διαβάσαμε το παραμύθι «Ο Πρασίδας και η Ροδούλα μαθαίνουν να κυκλοφορούν»
Τροχονόμος και Σχολικός τροχονόμος
Συζητήσαμε για τον πολύ καλό φίλο του κύριου ΚΟΚ τον τροχονόμο που ρόλος του είναι να ρυθμίζει την κυκλοφορία, δηλαδή να κάνει τη δουλειά του φωτεινού σηματοδότη-φαναριού όταν αυτό έχει χαλάσει ή σε κάποιους δρόμους που δεν υπάρχει. Είδαμε μέσα από εικόνες πως είναι ντυμένος και τι συμβολίζουν κάθε φορά οι κινήσεις των χεριών του.
Κάποιο παιδάκι ανέφερε ότι εκτός από τον απλό τροχονόμο υπάρχει και ο σχολικός τροχονόμος για τα σχολεία. Έτσι συζητήσαμε για τον σχολικό τροχονόμο και την τόση σημαντική δουλειά του να βοηθάει τους μαθητές να φτάσουν με ασφάλεια στο σχολείο καθώς φροντίζει να περάσουν από τις διαβάσεις τον δρόμο με ασφάλεια σταματώντας τα οχήματα.
Ατυχήματα και σωστή συμπεριφορά στο αυτοκίνητο
Παρατηρούμε με τα παιδιά εικόνες με ατυχήματα και τα καλούμε να σκεφτούν και να μας πουν πως μπορεί να προκλήθηκε το ατύχημα και τι θα έπρεπε να γίνει για να μη συνέβαινε το ατύχημα.
Συζητάμε με τα παιδιά για τη σωστή και λάθος συμπεριφορά των οδηγών αλλά και των συνεπιβατών σε ένα αυτοκίνητο. Ολοκληρώνουμε τη συζήτηση μας βλέποντας ανάλογους πίνακες αναφοράς.
Μάθαμε το σύνθημα ¨Η ζώνη σώζει ζωές” και φτιάξαμε και ατομικές ζώνες ασφαλείας για να θυμόμαστε ότι όταν μπαίνουμε στο αυτοκίνητο πρέπει να φοράμε ζώνη.
Το ποδήλατο μου και εγώ
Στη συνέχεια ασχοληθήκαμε με το πρώτο μεταφορικό μέσο που οδηγούν τα παιδιά το ποδήλατο. Τα παιδιά μας είπαν αν έχουν ή όχι ποδήλατο, τι τους αρέσει να κάνουν με αυτό και τι πρέπει να προσέχουν όταν το οδηγούν. Μέσω της συζήτηση στοχεύουμε τα παιδιά να μάθουν για τα οφέλη του ποδηλάτου στην υγείας τους, να μάθουν τα βασικά σήματα που καλούνται οι οδηγοί ποδηλάτου να γνωρίζουν, να γνωρίσουν κανόνες ασφαλής οδήγησης και να μάθουν το σωστό εξοπλισμό του ποδηλάτη. Ιδιαίτερη προσοχή θα δοθεί τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν ότι το ποδήλατο δεν είναι παιχνίδι όταν βγαίνουμε με αυτό στο δρόμο. Τέλος, ρωτήσαμε τα παιδιά να μας που πως θα ήταν αν οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν πιο συχνά το ποδήλατο από ότι το αυτοκίνητο, ποια θα ήταν τα οφέλη.
Παρακολουθήσαμε στον υπολογιστή το παραμύθι “Ο φίλος μου ο ποδηλατάκιας” της Κ. Βαϊμάκη, όπου τα παιδιά με διασκεδαστικό και ευχάριστο τρόπο μαθαίνουν και κατανοούν τους κανόνες για ασφαλή οδήγηση ποδηλάτου τους οποίους και πρέπει να εφαρμόσουν κατά τις βόλτες τους με το ποδήλατο τους.
Παρατηρούμε έναν πίνακα αναφοράς και μαθαίνουμε τα μέρη του ποδηλάτου.
Συζητήσαμε για τον ειδικό εξοπλισμό που πρέπει να έχει ένας ποδηλάτης ώστε να μπορεί να κάνει τις βόλτες του με ασφάλεια και να προφυλάσσει τον εαυτό του από τυχόν ατυχήματα και πόσο σημαντικό είναι οι ποδηλάτες να χρησιμοποιούν τον ποδηλατόδρομο όταν βγαίνουν στον δρόμο.
Είδαμε τον ειδικό εξοπλισμό ενός ποδηλάτη και ρωτήσαμε τα παιδιά να μας πουν τι από αυτά χρησιμοποιούν κατά τις βόλτες τους με το ποδήλατο.
Τέλος, κάναμε μια ομαδική κατασκευή: με την τεχνική του κολάζ χρησιμοποιώντας μικρά κομματάκια από χαρτί κάναμε ένα ποδήλατο και στη συνέχεια τα παιδιά αντιστοίχισαν τις ονομασίες των μερών του ποδηλάτου με τα μέρη του ποδηλάτου συμβουλευόμενα τον αντίστοιχο πίνακα αναφοράς . Δίπλα γράψαμε τι πρέπει να έχουμε σαν ποδηλάτες και τι πρέπει να προσέχουμε.
Οι πίνακες αναφοράς και οι εικόνες που χρησιμοποιήθηκαν για τη μελέτη του θέματος αντλήθηκαν από το διαδίκτυο.
Κατά τον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου μιλήσαμε για την έννοια της Δημοκρατίας, της ειρήνης, της ελευθερίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήσαμε το πλούσιο υλικό που υπάρχει στο διαδίκτυο, τραγούδια, πολύ ωραία βιβλία, κατάλληλα για την ηλικία των παιδιών μας, που προσφέρονται για κουκλοθέατρο, δραματοποίηση και συζήτηση.
Αρχικά διαβάσαμε το παραμύθι «Η κυρά Δημοκρατία», συζητήσαμε και ανταλλάξαμε απόψεις για την ιστορία του παραμυθιού και μετά προσπαθήσαμε να αντιστοιχίσουμε τα γεγονότα και τους ήρωες του παραμυθιού με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Είδαμε εποπτικό υλικό με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τα παιδιά προσπάθησαν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους ακούγοντας την ιστορία του Πολυτεχνείου.
Ακούσαμε και μάθαμε το τραγούδι «Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο» και είδαμε το τραγούδι σε μορφή εικονοκειμένου
Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
(Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης)
Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
δυο καρδιές και έναν ήλιο στη μέση,
παίρνω φως απ’ τον ήλιο και φτιάχνω
την αγάπη και μου λες … πως σ’ αρέσει.
Τα παιδιά τραγουδάνε στους δρόμους
κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει
τα σκοτάδια σκορπάνε κι η μέρα
λουλουδίζει σαν ανθός … στο περβάζι
Ένα σύννεφο είν’ η καρδιά μου
κι η ζωή μου γιορτή σε πλατεία
σ’ αγαπώ κι ο απέραντος κόσμος
πόσο μοιάζει με μικρή … πολιτεία.
Και στη συνέχεια παίξαμε με τους στίχους του τραγουδιού: Τα παιδιά καθώς άκουγαν το τραγούδι θα έπρεπε να βρουν τις κατάλληλες εικόνες που είχαμε ετοιμάζει και να τις σειροθετήσουν.
Έπειτα τα παιδιά ζωγράφισαν και αυτά δυο καρδιές και έναν ήλιο στη μέση.
Με αφορμή το ραδιοφωνικό σταθμό που λειτουργούσε μέσα από το Πολυτεχνείο με τη γνωστή φράση «Εδώ Πολυτεχνείο, Εδώ Πολυτεχνείο, σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζομένων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζομένων Ελλήνων», φέτος σαν κατασκευούλα φτιάξαμε ραδιοφωνάκια.
Την 17η Νοεμβρίου στο Νηπιαγωγείο μας επιλέξαμε να παίξουμε κουκλοθέατρο στα παιδιά το παραμύθι «Ντενεκεδούπολη» της Ευγενίας Φακινού.
Λίγα λόγια για το παραμύθι: Η Ντενεκεδούπολη είναι μια πολιτεία αλλιώτικη απ’ τις άλλες. Δεν είναι φτιαγμένη από τούβλα, πέτρες, τσιμέντο ή γυαλί. Είναι ολόκληρη φτιαγμένη από ντενεκέδες. Και μένουν σ’ αυτή, τι… άλλο; Ντενεκεδάκια. Άδεια, σκουριασμένα, παλιά ντενεκεδάκια. Βρέθηκαν όλα πεταμένα σ’ ένα σκουπιδότοπο κι αποφάσισαν να φτιάξουν τη δική τους πολιτεία, για να μένουν μόνα τους και να ‘χουν την ησυχία τους.
Τα ντενεκεδάκια που μένουν εδώ έχουν περίεργα ονόματα: Σαρδέλας, Μηλίτσα, Βουτυρένιος, Σοφός, Οκέυ-μπαμ-μπαμ. Ο Σαρδέλας είχε πριν τον πετάξουν σαρδέλες, η Μηλίτσα είχε κομπόστα μήλο, ο Βουτυρένιος βούτυρο, ο Οκέυ-μπαμ-μπαμ είχε κόκα-κόλα κι ο Σοφός είχε μέσα του καφέ.
Ζούσαν όλα πολύ ευτυχισμένα στην Ντενεκεδούπολη, ώσπου μια μέρα… ήρθε ο Λαδένιος, έγινε αρχηγός τους και άρχισε να τους διατάζει… τα τενεκεδάκια προσπαθούσαν με διάφορους τρόπους να τον διώξουν αλλά δεν τα κατάφερναν… μέχρι που όλα μαζί ενωμένα κατάφεραν και τον έδιωξαν.
Την άνοιξη που τα λουλούδια ανθίζουν, τρεις μικροί τυφλοπόντικες έφυγαν από το σπίτι της μητέρας τους για να ζήσουν μόνοι τους για πρώτη φορά. -Θυμηθείτε να κάνετε οικονομία ένα σκουλήκι την ημέρα, φώναξε η μαμά τυφλοποντικίνα και τους αποχαιρέτησε. -Εντάξει, είπε ο μικρότερος τυφλοπόντικας. -Με τίποτα!, είπε ο μεγαλύτερος και δυνατότερος τυφλοπόντικας. Έχω αρκετή δύναμη και μπορώ να μαζεύω σκουλήκια για όλο τον χρόνο, δεν χρειάζεται να κάνω οικονομία!, καυχήθηκε. -Ο μεσαίος τυφλοπόντικας δε σχολίασε τίποτα, επειδή σκεφτόταν πόσο νόστιμα θα ήταν τα σκουλήκια που επρόκειτο να φάει… Αφήνοντας την ημέρα τους πίσω, οι τρεις τυφλοπόντικες διέσχισαν μια πεδιάδα λουλουδιών μέχρι που βρήκαν ένα σημείο με μαλακό χώμα στο γρασίδι. -Ας κάνουμε αυτό το μέρος το καινούριο μας σπίτι!, είπε ο μεγαλύτερος. Οι άλλοι δύο συμφώνησαν και άρχισαν να σκάβουν το χώμα με τις πατούσες τους. Ο μικρότερος, που ήταν και ο πιο αδύναμος, έσκαψε μια μικρή τρύπα κοντά στην επιφάνεια, ο μεσαίος έσκαψε μια βαθύτερη και μεγαλύτερη, ενώ ο μεγαλύτερος τυφλοπόντικας, ο πιο δυνατός, έσκαψε την πιο βαθιά τρύπα και έφτιαξε εκεί το σπίτι του. Το λαγούμι τους ήταν το μεγαλύτερο από τα τρία. Το καλοκαίρι, οι τρεις τυφλοπόντικες έσκαβαν το χώμα ψάχνοντας και πιάνοντας σκουλήκια. Ο μεγαλύτερος είχε πολλή δύναμη και πάντα έπιανε τα περισσότερα, έτρωγε κάθε σκουλήκι που έβρισκε, για να γίνει μεγαλύτερος και δυνατότερος. Ο μεσαίος τυφλοπόντικας δεν ήταν τόσο δυνατός, οπότε έπιανε λιγότερα σκουλήκια, αλλά έτρωγε κάθε σκουλήκι που έπιανε, επειδή λάτρευε τη γεύση τους. Ο μικρότερος τυφλοπόντικας ήταν ο πιο αδύναμος και έπιανε τα λιγότερα σκουλήκια, αλλά “αποταμίευε” ένα σκουλήκι την ημέρα και θυμόταν πάντα τα λόγια της μαμάς τυφλοποντικίνας. Το φθινόπωρο άρχισαν να πέφτουν τα φύλλα και ο μεγάλος τυφλοπόντικα είχε μεγαλώσει ακόμα περισσότερο και είχε γίνει πιο δυνατός. Έκανε λοιπόν το σπίτι του μεγαλύτερο, χρησιμοποιώντας τη δύναμή του, ο μεσαίος είχε ακόμα το ίδιο μέγεθος, μόνο που η κοιλιά του είχε φουσκώσει επειδή έτρωγε όσα σκουλήκια μπορούσε να πιάσει. Ο μικρός τυφλοπόντικας, ωστόσο, δεν είχε μεγαλώσει σχεδόν καθόλου και έτρωγε μόνο ένα σκουλήκι την ημέρα, αποταμιεύοντας όλα τα υπόλοιπα. Για αυτό το λόγο δεν είχε πολλή δύναμη να σκάψει, για να μεγαλώσει το σπιτάκι του. Ο μεγαλύτερος αδερφός του γελούσε μαζί του και τον κορόιδευε για το μικρό του λαγούμι. -Το τούνελ σου είναι τόσο μικρό! -Κοίτα το σπίτι το δικό μου, είναι πολύ μεγαλύτερο από το δικό σου!, γέλασε και ο μεσαίος μαζί του. -Εγώ τρώω τα καλύτερα σκουλήκια, ενώ εσύ μοιάζεις σαν να μην έχει φάει τίποτα. Ο μικρός δεν είπε τίποτα και συνέχισε να κάνει οικονομία στα σκουλήκια του. Αγαπούσε πολύ τη μητέρα του και ήθελε να ακολουθεί πάντα τις συμβουλές της. Πέρασε ο καιρός και έφτασε ο χειμώνας. Ο μικρός τυφλοπόντικας ήταν έτοιμος να κοιμηθεί στο μικρό ζεστό λαγούμι του, όταν άκουσε ένα χτύπημα στην πόρτα του. Ήταν ο μεσαίος τυφλοπόντικας και έκλαιγε: -Δεν υπάρχουν καθόλου σκουλήκια εκεί έξω! Μακάρι να μην είχα φάει κάθε σκουλήκι που έβρισκα, κλαψούρισε. Ο μικρός κοίταξε το μεγάλο στομάχι του μεσαίου αδερφού του και τον αγκάλιασε. -Μην ανησυχείς! Θα μοιραστώ τα σκουλήκια μου μαζί σου. Ο μεσαίος τυφλοπόντικας ένιωσε συγκίνηση. -Σ’ευχαριστώ, μικρέ. Μου έσωσες τη ζωή. Ξάπλωσαν μετά μαζί στο μικρό λαγούμι του και κοιμήθηκαν, αφού ήξεραν ότι έχουν αρκετά σκουλήκια για να περάσουν όλο τον χειμώνα. Όμως, ξαφνικά άκουσαν ένα ακόμα χτύπημα στην πόρτα. Ήταν ο μεγαλύτερος αδερφός τους και έκλαιγε και εκείνος. -Δεν υπάρχει κανένα σκουλήκι να πιάσω. Η δύναμή μου μού είναι άχρηστη αν δεν μπορώ να μαζέψω πια σκουλήκια! Ο μικρός τον πλησίασε και τον αγκάλιασε. -Μην ανησυχείς! Έχω αποταμιεύσει αρκετά σκουλήκια και θα τα μοιραστώ μαζί σου. Ο μεγαλύτερος τυφλοπόντικας ένιωσε ανακούφιση. -Σ’ευχαριστώ πολύ, μικρούλη. Μου έσωσες τη ζωή! Μα πώς κατάφερες και αποταμίευσες τόσα σκουλήκια; Ο μικρός τυφλοπόντικας οδήγησε κατόπιν τα αδέρφια του στο τούνελ που αποθήκευε τα σκουλήκια του. -Έσκαψα 4 τρύπες, για να αποθηκεύω τις οικονομίες μου. Στην πρώτη τρύπα κρατώ τα σκουλήκια που μπορώ να φάω οποιαδήποτε στιγμή θέλω. Η δεύτερη τρύπα είναι για να εξοικονομώ ένα σκουλήκι κάθε μέρα για μένα, η τρίτη τρύπα είναι για να εξοικονομώ ένα σκουλήκι κάθε μέρα για τον μεσαίο μου αδερφό και η τέταρτη τρύπα είναι για να εξοικονομώ ένα σκουλήκι κάθε μέρα για τον μεγάλο μου αδερφό. -Οπότε κάθε φορά που έπιανες ένα σκουλήκι το έβαζες σε μία από αυτές τις τρύπες;, ρώτησε ο μεγαλύτερος τυφλοπόντικας γεμάτος έκπληξη. -Ναι, εξοικονομώντας οπωσδήποτε ένα σκουλήκι κάθε μέρα για όλους μας, πριν φάω…. Έτσι κράτησα αρκετά σκουλήκια για τον χειμώνα, εξήγησε ο μικρός. -Λυπόμαστε πάρα πολύ που σε κοροϊδεύαμε, είπαν και οι δύο μαζί. Την επόμενη φορά θα κάνουμε και εμείς οικονομία, αποταμιεύοντας ένα σκουλήκι κάθε μέρα. Ο μικρός γέλασε και έδωσε σε όλους από ένα νόστιμο σκουλήκι για δείπνο. Απόλαυσαν και οι τρεις μαζί έναν χαλαρωτικό και ξεκούραστο χειμώνα.
Αξιοποιήσαμε το παραμύθι ταξινομώντας τις παρακάτω εικόνες σε χρονολογική σειρα
Αφού συζητήσαμε την έννοια της αποταμίευσης και μπήκαμε στη θέση του τυφλοπόντικα, γνωρίσαμε τα χρήματα…
Φτίαξαμε τους δικούς μας κουμπαράδες με όρεξη και απλά υλικά….
Παρασκευή 3 Νοεμβρίου και μόλις φτάσαμε στο σχολείο μας μάς περίμενε μια μεγάλη έκπληξη!
Η αυλή μας είχε καινούριο γρασίδι!!!!
Το Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων με τη βοήθεια και άλλων γονέων του Νηπιαγωγείου δούλεψαν σκληρά το προηγούμενο απόγευμα για να τοποθετήσουν καινούριο χλοοτάπητα στην αυλή του νηπιαγωγείου και να μπορούν σήμερα τα παιδιά μας να παίξουν με ασφάλεια και μεγάλο ενθουσιασμό.
Με λίγα λόγια σήμερα δε λέγαμε να σηκωθούμε από κάτω…
Εκ μέρους των εκπαιδευτικών και των μικρών μαθητών θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους τους γονείς του σχολείου μας που είναι έμπρακτα δίπλα μας κάθε στιγμή και τον Σύλλογο Νέων που για άλλη μια φορά βοήθησε οικονομικά τον Σύλλογο του Νηπιαγωγείου για να ολοκληρώσει το έργο του.
28η Οκτωβρίου 1940: Ημέρα μνήμης, ημέρα εθνικής υπερηφάνειας για το λαό μας που υψώνοντας το παράστημά του στάθηκε ατρόμητος μπροστά σε “γίγαντες” παλεύοντας για το δίκιο, για την ελευθερία του, κερδίζοντας το θαυμασμό όλης της ανθρωπότητας!
Αρχικά πριν ξεκινήσουμε να εξιστορούμε τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 είπαμε στα παιδιά την ιστορία «Σαν παραμύθι» του Γιώργου Σουρέλη, στην οποία ο μικρός νάνος κατάφερε να νικήσει το μεγάλο γίγαντα πολεμώντας με υπέρμετρο θάρρος για να υπερασπιστεί το «σπίτι» του, έδωσε την ευκαιρία αντιπαραβολής της με τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα, της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Το «ΟΧΙ» του μικρού νάνου ήταν σαν το βροντερό «ΟΧΙ» των Ελλήνων σε εκείνους τους «μεγάλους» και «δυνατούς» που ήθελαν να κατακτήσουν τη χώρα μας.
Παρακολουθώντας σύντομα βίντεο και βλέποντας αρχειακό υλικό, μάθαμε τι γιορτάζουμε αυτή τη σημαντική για τη χώρα μας επέτειο. Το ηρωικό έπος του ‘40 «ξεδιπλώθηκε» μπροστά στα μάτια μας! Γνωρίζοντας πτυχές του ελληνοϊταλικού πολέμου σταθήκαμε στο ρόλο των γυναικών.
Το ηχηρό το “ΟΧΙ” που είπαν οι Έλληνες στον Ιταλό κατακτητή το μεταφέραμε και στο χαρτί!Τα παιδιά με τα δαχτυλάκια τους με άσπρο και μπλε χρώμα σχημάτισαν το “ΟΧΙ”.
Καθώς παραμονή της επετείου της 28ης Οκτωβρίου γιορτάζουμε και τιμούμε την ένδοξη ελληνική σημαία, μιλήσαμε για το συμβολισμό των χρωμάτων της, για την ιστορία της! Μετρήσαμε τις κυανόλευκες γραμμές της που αντιστοιχούν στις συλλαβές της ιστορικής φράσης «Ελευθερία ή Θάνατος», αλλά και στα γράμματα της λέξης «Ελευθερία». Τέλος, συνεργαστήκαμε για να φτιάξουμε ομαδικά την Ελληνική σημαία ώστε να σχηματιστεί το σύνθημα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ».
Έπειτα φτιάξαμε τις δικές μας σημαιούλες!
Εκτός από τους στρατιώτες που πολέμησαν στα βουνά της Πίνδου μάθαμε και για τον αγώνα των αλεξιπτωτιστών για την ελευθερία και φτιάξαμε αλεξιπτωτιστές με τα αλεξίπτωτά τους.
Σαν ατομική κατασκευή φτιάξαμε το σύμβολο της Ειρήνης ένα περιστέρι με κλαδί ελιάς.
Στο «δώρο» της ειρήνης, αγαθό τόσο πολύτιμο, αναφέρεται και το παραμύθι «Ο σπόρος της Ειρήνης» του Πιν Ιζαμελ. Το παραμύθι αυτό επιλέξαμε να διαβάσουμε παραμονή της 28ης Οκτωβρίου στη γιορτούλα που πραγματοποιήθηκε στο χώρο του Νηπιαγωγείου και τα δυο τμήματα μαζί παρουσία εκπαιδευτικών και μαθητών/μαθητριών.
Στόχος μας είναι στα παιδιά να υμνήσουμε το ιδανικό της Ειρήνης, της Ελευθερίας, της Αξιοπρέπειας και της Αγάπης μεταξύ των λαών. Και μάλιστα τώρα, σήμερα, που η Ειρήνη υποφέρει ας σπείρουμε και εμείς μαζί με τα παιδιά μας ένα σπόρο, τον σπόρο της Ειρήνης, με την ελπίδα αυτός ο σπόρος να φυτρώσει, να θεριέψει και να δώσει πολλούς καρπούς που θα εξαπλωθούν στα πέρατα του κόσμου.
Αφού διαβάσαμε το παραμύθι και συζητήσαμε για το περιεχόμενο του φτιάξαμε με τα παιδιά «Το δάσος της Ειρήνης». Αρχικά ρωτήσαμε τα παιδιά να μας πουν τι είναι για αυτά η «ΕΙΡΗΝΗ». Τα παιδιά έδωσαν τις απαντήσεις τους λέγοντας τες σε εμάς τις οποίες και γράψαμε σε έναν σπόρο πάνω από τον οποίο θα φυτρώσει ένα δέντρο όπου τα παιδιά ζωγράφησαν έτσι όπως αντιλαμβάνονται την ειρήνη. Όλα τα δέντρα των παιδιών δημιούργησαν «Το δάσος της Ειρήνης».
Όλοι ευχηθήκαμε αυτό το κορυφαίο, πολυπόθητο ιδανικό του ανθρώπου να το απολαμβάνουμε πάντα ενωμένοι και αδελφωμένοι!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
