Υγροβιότοποι Νέας Φώκαιας Χαλκιδικής
Στην Κοινότητα Νέας Φωκαίας Χαλκιδικής υπάρχουν δύο σημαντικοί παράκτιοι υγροβιότοποι (Σταυρονικήτα και Γερανιού), που περιβάλλονται από δάση. Βρίσκονται στη βορειοδυτική ακτή της χερσονήσου της Κασσάνδρας και γειτνιάζουν με τον οικισμό Σάνη στα νότια και με το συγκρότημα των φυλακών Κασσάνδρας στα ανατολικά. Η περιοχή εφάπτεται μεγάλων τουριστικών εγκαταστάσεων που εξυπηρετούν χιλιάδες επισκέπτες ετησίως. Κύριες ανθρώπινες δραστηριότητες είναι ο τουρισμός, η αναψυχή, η γεωργία και η κτηνοτροφία. Ένα μεγάλο μέρος της περιοχής έχει ήδη οικοπεδοποιηθεί, με άδειες που χορηγεί η πολιτεία, ενώ από το 1961 ασκούνται πιέσεις για την αλλαγή χρήσης της γης.
Οι δύο υγροβιότοποι έχουν καταγραφεί από πολλούς φορείς (απογραφή από το Υπουργείο Γεωργίας το 1988, από το Εθνικό Κέντρο Βιοτόπων – Υγροτόπων Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας το 1994, από το δασαρχείο Κασσάνδρας το 1996 και 1997 και το Τμήμα Περιβάλλοντος της Νομαρχίας Χαλκιδικής το 1997).
Οι υγρότοποι της Νέας Φώκαιας αποτελούν “Ειδική Ζώνη Προστασίας” του δικτύου ΦΥΣΗ 2000 (NATURA 2000) με κωδικό GR1270013. Ο βιότοπος εντοπίζεται στην ευρύτερη ζώνη Νέας Φώκαιας και Νέας Ποτίδαιας και εκτείνεται σε έκταση 4.400 στρεμμάτων. Υπεύθυνο για τη διαφύλαξη της περιοχής είναι το δασαρχείο Κασσάνδρας. Οι υγρότοποι της Νέας Φώκαιας έχουν τη μορφή παράκτιων ελών. Σε αυτά τα ιδιαίτερα σημαντικά οικοσυστήματα παρατηρείται μεγάλη ποικιλότητα ειδών.
Είναι παράκτιος υγρότοπος που συνίσταται από δύο περιοδικά πλημμυριζόμενα υφάλμυρα έλη, αμμοθίνες και ένα δάσος πεύκων Pinus 900 στρεμμάτων. Τα υπάρχοντα αποστραγγιστικά έργα και στα δύο έλη αποξηραίνουν το μεγαλύτερο τμήμα του υγροτόπου το καλοκαίρι.
Ενδιαιτήματα: Δάση και δασικές εκτάσεις (25%: Αυτοφυή κωνοφόρα δάση), Υγρότοποι (75%: Θίνες και αμμώδεις παραλίες, Στάσιμα υφάλμυρα και αλμυρά νερά)
Χρήση γης: τουρισμός-αναψυχή (50%), διαχείριση νερών (συμπεριλαμβάνει διαχείριση λεκάνης απορροής) (70%)
Είναι σημαντική περιοχή για αναπαραγόμενα και διαβατικά υδρόβια
.
Η αποξήρανση αποτελεί κύρια απειλή στην περιοχή, με αντλιοστάσιο και κανάλια εντός της περιοχής.
Υγρότοποι είναι φυσικές ή τεχνητές περιοχές αποτελούμενες από έλη με ποώδη βλάστηση, από μη αποκλειστικώς ομβροδίαιτα έλη με τυρφώδες υπόστρωμα, από τυρφώδεις γαίες ή από νερό. Οι περιοχές αυτές είναι μόνιμα ή προσωρινά κατακλυζόμενες από νερό το οποίο είναι στάσιμο ή τρεχούμενο, γλυκό, υφάλμυρο ή αλμυρό και περιλαμβάνουν επίσης εκείνες που καλύπτονται από θαλασσινό νερό το βάθος του οποίου κατά τη ρηχία δεν υπερβαίνει τα έξι μέτρα. Ουσιώδη γνωρίσματα της μεταβατικής ζώνης που παρεμβάλλεται μεταξύ των μόνιμα κατακλυσμένων και των καθαρά χερσαίων περιοχών είναι η παρουσία υδροχαρούς βλάστησης και η ύπαρξη υδρομορφικών εδαφών, δηλαδή εδαφών που ανέπτυξαν ειδικά γνωρίσματα ως αποτέλεσμα της υψηλής υπόγειας στάθμης νερού.
Οι υγρότοποι, όσοι δεν έχουν εντελώς υποβαθμισθεί από τον Άνθρωπο, σφύζουν από ζωή. Ιδιαίτερα θαυμαστή είναι η πληθώρα υδρόβιων πουλιών που βρίσκουν εκεί χώρους για αναπαραγωγή, φώλιασμα, τροφή και ξεκούραση. Πολλά από τα είδη είναι μεταναστευτικά και προστατεύονται άμεσα ή έμμεσα από Διεθνείς Συμβάσεις (π.χ. Ραμσάρ, Βέρνης, Ρίο) και Κοινοτικές Οδηγίες (π.χ.79/409/ΕΟΚ για τα άγρια πουλιά).
Η Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων είναι στις 2 Φεβρουαρίου.
Πρόσφατα σχόλια