Κορυφαίος ψυχοθεραπευτής: «Ζήσε για σένα και άσε τους άλλους να ζήσουν για τον εαυτό τους» 
Συλλέξαμε τις 18 πιο πολύτιμες συμβουλές που περιγράφονται στα βιβλία του οι οποίες θα σας βοηθήσουν να βελτιώσετε την ποιότητα της ζωή σας σε προσωπικό διαπροσωπικό αλλά και επαγγελματικό επίπεδο.
1. Άμα οι πράξεις σου συνοδεύονται από ένα καλοδουλεμένο σχέδιο, η επιτυχία είναι φυσικό επακόλουθο 2. Τόσο οι ώριμοι όσο και οι ανώριμοι άνθρωποι διαθέτουν γνώση. Η μεγάλη διαφορά είναι πως ο ώριμος άνθρωπος μπορεί και μετατρέπει τη γνώση αυτή σε πράξεις. 3. Ζήσε για σένα και άσε τους άλλους να ζήσουν για τον εαυτό τους! Αν δε το κάνεις για σένα θα μπεις σε μια διαδικασία να θες να αποδείξεις στους άλλους κάτι που πιθανόν να μην είσαι. 4. Άμα σου αρέσει να ονειροπολείς φαντάσου τον εαυτό σου να κατακτά στόχους ρεαλιστικούς και βραχυπρόθεσμους. Αυτό είναι το κλειδί στην πραγματοποίηση των μεγάλων μακροπρόθεσμων στόχων. 5. Αντί να σπαταλάς τον χρόνο σου με ανθρώπους ρηχούς που ξέρεις ότι δε σε γεμίζουν, καλύτερα επένδυσε το χρόνο σου διαβάζοντας ένα βιβλίο. 6. Όποιος δε συμπαθεί τον εαυτό του θα κάνει συχνά κριτική στους άλλους. Ότι δεν αρέσει στον εαυτό μας άλλωστε το βλέπουμε πολύ συχνά και στους άλλους. 7. Διαφορά ανάμεσα στην αντρική και τη γυναικεία λογική μπορεί να υπάρχει. Η σοφία όμως είναι η ίδια αρετή και για τα δύο φύλα 8. Αν οι άνθρωποι που σε βοηθούν για κάτι στη συνέχεια σε πιέζουν να νιώσεις ενοχές ή ευγνωμοσύνη για την πράξη τους, καλύτερα πλήρωσέ τους και φύγε.. 9. Ο χαρούμενος άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τη γνώμη των άλλων ανθρώπων. 10. Ο μεγαλύτερος εχθρός δεν είναι το άτομο στη σκιά που περιμένει να σε δει να πέσεις. Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο ίδιος σου ο εαυτός αν σε σαμποτάρει και σου λέει ότι δε μπορείς
11. Αν σου αρέσει να σκαλίζεις τα πράγματα, καλύτερα σκάλισε στα άδυτα της φιλοσοφίας και της επιστήμης παρά τις ζωές των συνανθρώπων σου. 12. Μην ασχολείσαι με την κακοπροαίρετη κριτική και τις προσβολές καθώς δεν θα έχουν καμία σημασία όταν θα κατακτάς τους στόχους σου.
13. Αν λαχταράς κάτι στη ζωή, μην περιμένεις να σου έρθει ουρανοκατέβατο και μην ζητάς την άδεια από κανέναν για να το αποκτήσεις. Δούλεψε σκληρά και γίνε ικανός για να το αποκτήσεις.
14. Η ευτυχία δεν είναι κάτι που το κυνηγάς για να το βρεις. Η ευτυχία είναι νοητική κατάσταση που βρίσκεται μέσα σου και την αποκτάς όταν μάθεις καλά τον ίδιο σου τον εαυτό.
15. Το να μιλάς με τους φίλους σου είναι καλό πράγμα. Το να μιλάς με τους εχθρούς σου, εκείνο είναι το πραγματικό σχολείο όπου μαθαίνεις πολλά. 16. Η κατάθλιψη είναι δύσκολη και επίπονη. Είναι όμως και μια ευκαιρία να ανακαλύψει αυτός που πάσχει από αυτήν, βαθύτερες πτυχές του εαυτού του.
17. Άμα σου αρέσει να μένεις μόνος αυτό είναι δείγμα πνευματικής ωριμότητας. Επίσης η μοναξιά μπορεί να είναι πολλές φορές παραγωγική.
18. Μην κρατάς την ευτυχία σου μέσα σου. Μοιράσου την με τους φίλους σου για να τους κάνεις και αυτούς χαρούμενους αλλά και με τους ανταγωνιστές σου ώστε να αναρωτιούνται τι κάνεις καλύτερα από αυτούς. .
6 σημαντικές υπενθυμίσεις για εκείνες τις φορές που νιώθουμε ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί
- Δημοσίευση: 06/09/2018
Αυτό το συναίσθημα, όσο δυσάρεστο κι αν είναι, αποτελεί μέρος της ανθρώπινης κατάστασης…
Συνήθως, εκδηλώνεται σαν να μας λείπει κάτι, σαν ένα μεγάλο κομμάτι παζλ να έχει χαθεί κάπου και χρειάζεται να το βρούμε ξανά. Ορισμένες φορές, η ζωή μας τρομοκρατεί τόσο που αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε αδύναμοι απέναντί της, σαν κάτι να πηγαίνει λάθος με εμάς. Άλλες φορές, κάποια τραυματικά παιδικά βιώματα μας κάνουν να πιστεύουμε ότι δεν αξίζουμε.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος, όταν νιώθουμε ότι δεν είμαστε αρκετοί καλοί, το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να γνωρίζουμε είναι πως δεν ισχύει. Ορισμένες φορές, αυτό που απλά χρειαζόμαστε είναι μια μικρή υπενθύμιση της πραγματικής μας αξίας, ώστε να καταφέρουμε να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας και να προχωρήσουμε μπροστά.
6 ισχυρές υπενθυμίσεις για τις φορές εκείνες που νιώθουμε ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί
1. Ορισμένες φορές είναι απλά το στρες
Η αμφισβήτηση του ίδιου μας του εαυτού εμφανίζεται για πολλούς λόγους, οι περισσότεροι εκ των οποίων συνδέονται με το πώς ήδη νιώθουμε για εμάς ή τι πιστεύουμε. Όμως, υπάρχουν φορές που είμαστε απλά φοβισμένοι και στρεσαρισμένοι και δεν μπορούμε να σκεφτούμε λογικά. Βρείτε απλά μια υγιή δίοδο έκφρασης αυτού του άγχους, δουλέψτε μαζί του απευθείας και αφού πάρετε λίγες βαθιές ανάσες, ο τρόμος και το στρες θα μειωθούν και θα νιώσετε πάλι καλύτερα με τον εαυτό σας.
- Είμαστε τόσο καλοί όσο και όλοι οι άλλοι
Υπάρχουν και οι φορές που οι συγκρίσεις είναι αυτές που προκαλούν την αίσθηση ανεπάρκειας. Είτε μέσω των κοινωνικών μέσων, είτε μέσω συναδέλφων, συνομηλίκων κλπ. οι συγκρίσεις έχουν πάντα το ίδιο αποτέλεσμα: κάνουν κακό στην αυτοεκτίμησή μας.
Το πρόβλημα είναι ότι συχνά βλέπουμε τις θετικές ποιότητες των ανθρώπων με τους οποίους συγκρινόμαστε, αυτές που προσπαθούν να προβάλουν δηλαδή. Αλλά και εκείνοι έχουν δυσκολίες και μειονεκτήματα με τα οποία παλεύουν. Αυτό που φαίνεται τέλειο προς τα έξω, δεν είναι. Είστε το ίδιο καλοί με εκείνους και αυτό είναι σημαντικό να το γνωρίζετε.
- Έχουμε ήδη ξεπεράσει δυσκολίες στο παρελθόν με επιτυχία
Οι τρέχουσες δυσκολίες μας τείνουν να επικαλύπτουν την αντίληψή μας και ξεχνάμε το θετικό παρελθόν μας. Ωστόσο, αν και ξεχασμένες, οι παρελθοντικές ιστορίες δύναμης και ανθεκτικότητας είναι εκεί και μας καλούν να προσπαθήσουμε, μας υπενθυμίζουν τη δύναμή μας. Ακόμα και η τρέχουσα δυσκολία είναι μεγαλύτερη από οποιαδήποτε έχετε αντιμετωπίσει στο παρελθόν, μέσα σας έχετε ήδη χτίσει τη δύναμη και την ανθεκτικότητα για να τα καταφέρετε. - Ο εσωτερικός μας κριτής είναι λάθος (εμείς έχουμε τον έλεγχο)
Ο εσωτερικός μας κριτής επιζητά με διάφορους τρόπους να μας προστατεύσει από το «κακό» περιβάλλον. Όμως, αυτό που καταλήγει να κάνει είναι να νιώθουμε ότι δεν αξίζουμε και να μας αποθαρρύνει ξανά και ξανά. Μας κρατά στη ζώνη ασφαλείας μας, όπου όλα είναι ασφαλή και αυτό ορισμένες φορές πράγματι αποδεικνύεται σωστό. Αλλά όταν εκείνος παίρνει όλο τον έλεγχο, τα στοιχεία που σας παρουσιάζει είναι ανακριβή. Δεν σας λέει όλη την αλήθεια για να σας προστατεύσει. Πάρτε λοιπόν το χρόνο για να μάθετε πώς λειτουργεί και να το χρησιμοποιήσετε υπέρ σας. - Μήπως έχουμε γύρω μας τοξικούς ανθρώπους;
Μερικές φορές, δεν φταίμε αποκλειστικά εμείς, αλλά και το περιβάλλον μας που επιτίθεται στην αυτοπεποίθησή μας. Αν περιτριγυρίζεστε από τοξικούς ανθρώπους ή αν απορροφάστε συνεχώς από αρνητικές ειδήσεις και κακά πρότυπα, μολύνετε το νου σας με έναν τρόπο που καταστρέφει την αυτοεκτίμησή σας.
Ευτυχώς, αυτό αλλάζει εύκολα. Ακόμα κι αν είναι δύσκολο να αποκλείσετε εντελώς ένα τοξικό άτομο από τη ζωή σας, μπορείτε και πάλι να μειώσετε την επίδρασή του. Μπορείτε επίσης να μείνετε μακριά από περίεργες ειδήσεις και κοινωνικά μέσα δικτύωσης. - Τα πράγματα αλλάζουν εν ριπή οφθαλμού
Όταν νιώθετε σαν να μην προλαβαίνετε τις εξελίξεις, χρειάζεται να θυμάστε ότι η αλλαγή είναι αναπόφευκτο μέρος της ζωής και αύριο, τον επόμενο μήνα τα πράγματα που σας πήγαιναν στραβά, θα αλλάξουν και θα γίνουν καλύτερα. Και αν και αυτό μπορεί να μη σας βοηθά πρακτικά με κάποιον τρόπο τώρα, η προσωρινότητα της ζωής μπορεί να αποτελέσει μια παρηγοριά για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε.
Πηγή
|
|
Κωνσταντίνος Καβάφης «Κεριά»
Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων•
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω• με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
Το ποίημα «Κεριά» είναι ένα από τα απλούστερα ως προς τη σύλληψή τους ποιήματα, παράλληλα όμως κι ένα από τα πλέον αποτελεσματικά ως προς τη μετάδοση των συναισθημάτων του ποιητή. Η εικόνα με τα σβησμένα κεριά του παρελθόντος αιχμαλωτίζει τη φαντασία του αναγνώστη και μεταδίδει την απελπισία του ποιητή, ο οποίος παρακολουθεί τις μέρες της ζωής του να περνούν με γοργούς ρυθμούς.
Η αισιόδοξη άποψη του ποιήματος είναι τα ζεστά και ζωηρά κεριά που συμβολίζουν τις μέρες του μέλλοντος. Η αισιόδοξη οπτική όμως καλύπτει μόλις την πρώτη στροφή του ποιήματος, καθώς εκείνο που πραγματικά απασχολεί τον ποιητή είναι οι μέρες που πέρασαν, τα κεριά που έσβησαν. Μια θλιβερή γραμμή από σβησμένα κεριά είναι το παρελθόν μας, όπως παρουσιάζεται σ’ αυτό το ποίημα, μια γραμμή που διαρκώς μεγαλώνει. Είναι αξιοσημείωτο πως ο Καβάφης δίνει εδώ την πιο απογοητευτική εικόνα του παρελθόντος, υπό την έννοια πως ο ποιητής συνήθως στρέφεται στις αναμνήσεις και στο παρελθόν του με νοσταλγία, καθώς από αυτό αντλεί τις πιο ευχάριστες στιγμές της ζωής του. Βέβαια, εδώ ο Καβάφης κοιτά τις μέρες που πέρασαν μόνο ως στοιχείο που δηλώνει ότι η ζωή μας περνά με γοργούς ρυθμούς, γι’ αυτό και οι μέρες του παρελθόντος δίνονται ως μια θλιβερή γραμμή.
Ο ποιητής δηλώνει πως δε θέλει να κοιτάζει τα σβησμένα κεριά, τις μέρες που πέρασαν, γιατί στεναχωριέται όταν θυμάται το φως που είχαν πρώτα, όταν θυμάται δηλαδή πως κάποτε οι περασμένες αυτές ημέρες αποτελούσαν το παρόν και το μέλλον του. Ό,τι κάποτε αποτελούσε το ποθητό μέλλον, έχει πια περάσει και βρίσκεται στο παρελθόν. Κάθε κερί δε διαρκεί παρά ελάχιστα και σύντομα έχει κι αυτό σβήσει, κάθε μέρα προσφέρει για λίγο το φως της κι αμέσως περνά και γίνεται μέρος της θλιβερής γραμμής των σβησμένων κεριών.
Ο ποιητής κοιτά εμπρός, τα αναμμένα του κεριά, τις μέρες που πρόκειται να έρθουν και προσπαθεί να επικεντρωθεί στο μέλλον του. Οι μέρες βέβαια του μέλλοντος δεν είναι δεδομένες, ούτε αν θα έρθουν ούτε πόσες θα είναι, το μόνο δεδομένο είναι αυτό που έχουμε ήδη ζήσει, αυτό που έχει πια τελειώσει, κι αυτό δυστυχώς δεν μπορεί πια να επανέλθει.
Δε θέλει, δηλώνει ο ποιητής, να γυρίσει πίσω το βλέμμα του, για να μη δει πόσο γρήγορα η σκοτεινή γραμμή μακραίνει, πόσο γρήγορα πληθαίνουν τα σβησμένα κεριά. Ο ποιητής απελπίζεται όταν σκέφτεται πόσο γρήγορα περνά η ζωή του κι αυτή τη διαπίστωση επιχειρεί να μοιραστεί μαζί μας, ίσως σαν μια υπενθύμιση πως η ζωή δε διαρκεί για πάντα, ίσως μάλιστα να μη διαρκέσει και πολύ, γι’ αυτό θα πρέπει να απολαμβάνουμε τα χρυσά και ζωηρά κεράκια, όσο είναι ακόμη αναμμένα.
Η αυτοπεποίθηση προκύπτει όχι από το να έχεις πάντα δίκιο, αλλά από το να μη φοβάσαι να έχεις άδικο.
Peter T. McIntyre
Ο,τι μας συμβαίνει κατά βάθος το ζητάμε
Από τον P. Andreas Konanos και την Εφημρίδα Ορθόδοξη Αλήθεια
Κάποιος ζητούσε από τον Θεό να μάθει ν’ αγαπά όλο τον κόσμο. Και μάλιστα ν’ αγαπά χωρίς προϋποθέσεις και ιδιοτέλεια. Ηθελε να αγγίξει την ανιδιοτελή αγάπη. Το ζητούσε απ’ τον Θεό θερμά. Και το ποθούσαν η ψυχή και η καρδιά του. Λαχταρούσε να μάθει να αγαπά τους περίεργους και δύσκολους ανθρώπους.
Στη ζωή βρίσκεις πάντα αυτό που ψάχνεις.
Πραγματικότητα είναι εκεί που εστιάζει το μυαλό..(στή φυσική ενα αντικείμενο υπάρχει εδώ και εκεί, και…βρίσκεται στο σημείο που εστιάζουμε…)
Η αξία του να είσαι παρών στο παρόν
Του Κωνσταντίνου Σμιξιώτη
Τι σημαίνει να είσαι παρών στη στιγμή; Να βρίσκεσαι εκεί ζωντανός με όλες σου τις αισθήσεις σε εγρήγορση; Ποιο είναι το όφελος αυτής της ενέργειας;
Έχουν ξοδευτεί από πολλούς συγγραφείς τόνοι χαρτιού και μελάνης σε μια προσπάθεια να αφυπνίσουν τον άνθρωπο αλλά ελάχιστα γραπτά έχουν δικαιολογήσει αυτή την επιμονή. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι παρών όταν ασχολείται με μια δραστηριότητα; Τι είναι αυτό που απέχει πραγματικά εκείνη τη στιγμή αφού είμαστε σε θέση να διαπιστώσουμε ότι το φυσικό σώμα εκτελεί το συγκεκριμένο έργο. Αν ο άνθρωπος είναι απών τι είναι αυτό που κατευθύνει τις λειτουργίες του οργανισμού και ποια είναι τα αποτελέσματα αυτής της απουσίας.
Έχουμε ακούσει πολλές φορές να αποκαλείται ένας άνθρωπος ασυνείδητος, με απλά λόγια συμπεριφέρεται δίχως συνείδηση. Αυτή η φράση παρόλο που πολλές φορές λέγεται επικριτικά και δίχως πραγματική επίγνωση του περιεχομένου της κρύβει μια σπουδαία αλήθεια. Η συνείδηση είναι ο αληθινός άνθρωπος που βρίσκεται σκεπασμένος κάτω από στρώματα συνηθειών, προσκολλήσεων, ελαττωμάτων, κρυμμένος καλά μέσα σε ένα φυσικό σώμα που έχει την έφεση να λειτουργεί ενστικτωδώς. Ο κοινός άνθρωπος θεωρεί πως δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα σώμα που όταν πεθάνει θα πάψει να υπάρχει. Δε θα αναλύσουμε εδώ το ζήτημα του θανάτου και της αθανασίας αλλά θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε την αξία της παρουσίας της συνείδησης και την συμβολική της σχέση με τον ύπνο ή τον θάνατο.
Επιτρέποντας στον αληθινό εαυτό να είναι παρών σε κάθε δράση μας στην ουσία επιτελούμε το έργο για το οποίο βρισκόμαστε εν ζωή. Είμαστε ως προσωπικότητα το όχημα της συνείδησης η οποία διαμέσου της πρώτης γεύεται τις εμπειρίες στο φυσικό πεδίο της ύλης. Κάθε στιγμή που η προσοχή μας αποσπάται από το έργο που εκτελούμε κάθε φορά που η σκέψη μας αφήνεται αχαλίνωτη και ταξιδεύει νοερά στο παρελθόν ή στο μέλλον ενόσω ασχολούμαστε με μια δραστηριότητα αυτό που πετυχαίνουμε είναι να παραμερίζουμε τη συνείδηση μας απ’ την θέαση των γεγονότων και την εμπειρία των όσων διαδραματίζονται. Η απουσία της συνείδησης παραλύει τις αισθήσεις νεκρώνει την μνήμη κι οι εμπειρίες γίνονται μηχανικά αλλά ωστόσο ανούσια.
Αν αυτή η ουσία δεν είναι παρούσα τότε η εμπειρία χάνει κάθε αξία. Δοκιμάστε να πιείτε μια γουλιά από ένα χυμό ή ένα ποτό που επιθυμείτε με πλήρη συνείδηση έχοντας συγκεντρωμένο το νου σας και κάθε σας αίσθηση σ’ αυτή τη στιγμή και θα διαπιστώσετε πως δε θα χρειασθείτε δεύτερη γουλιά. Όλη η μαγεία της ζωής βρίσκεται εκεί σ’ αυτή την συνειδητή στιγμή που ρουφά όπως η μέλισσα το νέκταρ από κάθε λουλούδι σε μια στιγμή με μια ρουφηξιά. Ακόμη κι αν καπνίζετε θα παρατηρήσετε ότι σχεδόν όλο το πακέτο από τα τσιγάρα σας, σας φουμάρει παρά το φουμάρετε.
Αν δοκιμάζατε να πάρετε μια ρουφηξιά προσηλωμένοι με κάθε κύτταρο του εαυτού σας να ζει γι’ αυτή τη ρουφηξιά τότε θα νιώθατε πλήρεις νικοτίνης από αυτή ακόμη τη πρώτη και μοναδική ρουφηξιά. Πολλές φορές θα έχετε επίσης παρατηρήσει πως μετά τη πρώτη δοκιμή τίποτε δεν μπορεί να σας προσφέρει την αίσθηση και την απόλαυση όσο εκείνη η πρώτη φορά. Ακριβώς επειδή το ενδιαφέρον της πρώτης φοράς σας κράτησε συγκεντρωμένους σε αυτό που κάνατε.
Αυτή είναι η αξία της ζωής στο παρόν αλλά δεν είναι η μοναδική καθώς το να είναι κανείς παρών στο παρόν έχει πολλά ευεργετικά αποτελέσματα. Σταδιακά διευρύνεται η συνειδητότητα του, συμβαίνει αυτό που αποκαλούμε αφύπνιση συνείδησης. Όλα γύρω σας αλλάζουν κι αποκτούν διαφορετική όψη χρώμα και άρωμα. Ξαφνικά η ζωή αρχίζει και φαίνεται πολύ πιο ζωντανή. Οι λύσεις σε καθημερινά προβλήματα εμπνέουν το μυαλό σας με ταχύτητα και διαύγεια κι αλλάζει η οπτική που βλέπετε τα πράγματα. Κατανοείτε ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες επιλογές σε κάθε διαδρομή σας.
Αυτή η παρούσα συνείδηση θα σας προστατεύσει από πιθανές παγίδες καθημερινών φαινομένων, θα καθοδηγήσει τα βήματα σας σωστά ανάμεσα στις επιλογές που θα κληθείτε να κάνετε. Η Φωνή της θα σας επιτρέψει να διακρίνετε το αληθινό από το ψεύτικο και θα λείψουν οι Τύψεις της που νιώθετε όταν κάτι δεν έγινε σωστά. Στην ουσία είστε πλέον σε άμεση σύνδεση με τον αληθινό σας ανώτερο εαυτό και κάτι περισσότερο απ’ αυτό: είστε εσείς ο ίδιος ο Εαυτός σας.
Όταν η συνείδηση απουσιάζει οι εμπειρίες βιώνονται εν ύπνωση και καταχωρούνται σε ένα αρχείο κάπου στο υποσυνείδητο κι ο Εαυτός αναγκαστικά θα αναβιώσει αυτές τις εικόνες και τα γεγονότα όταν το φυσικό σώμα κι η προσωπικότητα του πεθάνουν. Ίσως αν η συνείδηση ήταν παρούσα ανά πάσα στιγμή ο θάνατος να μην ήταν μια αναγκαία συνθήκη γιατί η μεταθανάτια κατάσταση περιλαμβάνει εν πολλοίς μια αναπαράσταση της ζωής που πέρασε έτσι ώστε να αφομοιωθούν όλα όσα διαδραματίστηκαν εν απουσία αυτής.
Αλλά κι ο θάνατος γι όσους έζησαν με πλήρη συνείδηση στην ουσία δεν υπάρχει, βιώνεται ως μια άλλη κατάσταση αφυπνισμένης, πλέον, συνειδητότητας σε ένα άλλο είδος σώματος πιο λεπτοφυές ενώ για όσους έζησαν με κοιμισμένη τη συνείδηση είναι ένας βαθύς ύπνος δίχως συνείδηση, ένας θάνατος μέσα στον θάνατο μια πραγματική ανυπαρξία. Μην απουσιάζετε γιατί έτσι αφήνετε τον έλεγχο της προσωπικότητάς σας σε άλλους μικρούς και μοχθηρούς εαυτούς που δρουν κατά το δοκούν αλλά χρεώνουν τον Εαυτό σας.
Είναι αλήθεια ότι αυτός που ζει στο παρόν δε πρόκειται ποτέ να πεθάνει.
Γίνε καπετάνιος και οδήγησε το πλοίο της ψυχής σου με ασφάλεια σπίτι
Της Χαράς Νικολαΐδου
Ο νους μας είναι ένα μεγάλο άδειο κουτί που το γεμίζουμε με τις σκέψεις μας. Το κουτί αυτό μπορεί να γεμίσει από σκουπίδια και φυσικά να τροποποιηθεί σε κάδο σκουπιδιών, μπορεί όμως να είναι και ένα μπαούλο γεμάτο από αγαπημένα αντικείμενα συναισθηματικής αξίας, ντυμένα από αγάπη και θετικές σκεπτομορφές από εσένα και να μετασχηματιστεί σε ένα πολύτιμο μπαούλο που θα γίνει αρωγός θετικών μηνυμάτων από τον ουρανό.
Είμαστε καπετάνιοι στο καράβι μας, το καράβι είναι το σώμα μας που κατευθύνεται από τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας, τα οποία όμως με την σειρά τους είναι σαν τα αποδημητικά πουλιά που δεν κάθονται για πολύ στο ίδιο μέρος. Κάνουν απλώς την εμφάνισή τους και εξαφανίζονται. Μπορείς να φυλακίσεις ένα πουλί; Γιατί φυλακίζεις τότε μία σκέψη, όταν μάλιστα αυτή είναι και μη ωφέλιμη; Κάπου μέσα στο καράβι έχεις φτιάξει μια νοητική φυλακή που μέσα της υπάρχει άσβεστη »η φλόγα» που σιγοκαίει καρτερικά και υπομονετικά μέχρι να την ελευθερώσεις. Κάθε που το καράβι σου μπαίνει σε φουρτούνα εκείνη τρεμοπαίζει, ανησυχεί…
Αιώνιος Αναζητητής της αλήθειας, ξεκινάς το ταξίδι σου στα θαλάσσια ύδατα ανακαλύπτοντας την αλήθεια μέσα από τον πόνο… και τάζεις φουρτούνες στην ψυχή σου, για να την βρεις. Μέσα στο καράβι σου υπάρχουν πολλά μέρη που συντελούν στην εύρυθμη λειτουργία του, όπως ακριβώς και στο σώμα σου. Σε αυτά είναι η πρύμνη που συμβολίζει το παρελθόν σου και η πλώρη που συμβολίζει το μέλλον σου.
Εσύ όμως βρίσκεσαι στο τώρα, οδηγός στο τιμόνι του πλοίου σου, και εκεί υπάρχει η μήτρα της σκέψης σου που υφαίνεις με την επανάληψή της και την παγιώνεις, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα! Σταματάς εκεί που πρέπει να συνεχίσεις και ξεκινάς με φόρα εκεί που πρέπει να φρενάρεις. Δεν βλέπεις τα σημάδια των καιρών. Όλη σου η διαδρομή μια αναζήτηση εσωτερικής νηνεμίας, μα εμπλέκεσαι και πάλι σε τρικυμιώδης ανέμους, και» η φλόγα »φοβάται και πάλι!
Μέσα στο καράβι σου οικοδόμησες ένα φρούριο γεμάτο από ψέματα. Για σπίτι σου έφτιαξες ένα κήπο με βάσανα που τον πότισες με τον πόνο σου, έβαλες ένα μουσικό να τραγουδά τον ύμνο της δυστυχίας σου και »η φλόγα» αγωνιά και πάλι! Πάρε το τιμόνι στα χέρια σου, κατεύθυνε τις σκέψεις των θετικών σκεπτομορφών σου στο μπαούλο της θεϊκής καταγωγής, οπλίσου με ακλόνητη θέληση και σθένος και αντιμετώπισε τα ορμητικά κύματα με χαμόγελο και μεγαλοψυχία. Προστάτεψε και ελευθέρωσε την φλόγα σου και οδήγησε το καράβι σου με ασφάλεια σπίτι του. Τέλος, δες, η φουρτούνα τι θετικό επέφερε και πως σε άλλαξε αυτή η διαδρομή.
Μην σε μετράς στα ρίσκα αλλά στις δυνάμεις σου! Και τώρα αποφάσισε. Εσύ στον ρόλο του θύματος ζώντας το »θείο δράμα σου »ή Καπετάνιος στην κοσμική απεραντοσύνη; Η επιλογή δική σου. Βίρα τις άγκυρες των στερεότυπων πλαστών δημιουργημάτων σου. Το μυστικό της αλλαγής της σκέψης είναι να γίνεις παρατηρητής της σκέψης σου, άρα καπετάνιος στο καράβι σου. Γιατί δεν βρίσκεσαι ούτε στην πρύμνη ούτε στη πλώρη. Είσαι ο καπετάνιος και κρατάς το τιμόνι του νου σου ΤΩΡΑ.
Έλεγξε τις σκέψεις σου και πέταξε από το πλοίο ό,τι δεν ωφελεί. Άδειασε το κουτί με τα νοητικά σκουπίδια στο αμπάρι, που είναι γεμάτα από δεσμευμένα παλιά συναισθήματα και σκέψεις παγιωμένες και ανούσιες. Πέτα περιορισμούς και στερεότυπα. Φόρεσε τον ισχυρό μανδύα που αποκαλύπτει την μεγαλοπρέπεια αυτού που οδηγεί με σθένος και υπόσταση το καράβι της ζωής του!
Πρόσω ολοταχώς Καπετάνιε! Αγέρωχος ατενίζεις τον ορίζοντα με τα μάτια του ιερού αναζητητή της αλήθειας. Υπομονή, ο νοητικός σου ήλιος θα λάμψει και πάλι φωτεινός και υπέρλαμπρος αποκαλύπτοντας σου το θείο ουράνιο τόξο, σημάδι ότι είσαι και πάλι εντός πορείας. Κα
Να μένεις συγκεντρωμένος στο παρόν
Όταν αναλογίζεστε κάποια από τα πιο εντυπωσιακά έως και τρομακτικά πράγματα που έχετε κάνει ή περάσει, πώς ήταν δυνατόν να συμβούν; Πώς καταφέρατε να δείτε πέρα από τον κίνδυνο ή τις λιγοστές πιθανότητες;
Όπως περιέγραψε ο Μάρκος Αυρήλιος, ήσαστε πολύ απασχολημένοι με τις λεπτομέρειες, για να αφήσετε τη συνολική εικόνα της κατάστασης να σας συνθλίψει. Πιθανότατα μάλιστα δεν την εξετάζατε καν τη συγκεκριμένη στιγμή.
Ένας χαρακτήρας του Τσακ Πόλανικ στη νουβέλα Νανούρισμα λέει: «Το κόλπο για να ξεχνάς τη γενικότερη εικόνα είναι να κοιτάς τα πάντα από πολύ κοντά». Μερικές φορές, η σύλληψη της ευρύτερης εικόνας είναι σημαντική, και οι στωικοί μας βοήθησαν ήδη σε αυτό. Πολλές φορές, αντίθετα, είναι αντιπαραγωγικό και καθηλωτικό να σκεφτόμαστε όλα όσα εκτείνονται μπροστά μας.
Έτσι, εστιάζοντας αποκλειστικά στο παρόν, μπορούμε να αποφύγουμε ή να απομακρύνουμε αυτές τις εκφοβιστικές ή αρνητικές σκέψεις από το οπτικό μας πεδίο. Ο άνθρωπος που περπατάει σε τεντωμένο σχοινί προσπαθεί να μη σκέφτεται πόσο ψηλά είναι.
Η αήττητη ομάδα προσπαθεί να μη σκέφτεται το λαμπρό σερί της από νίκες. Όπως κι εμείς, είναι προτιμότερο να κάνουν το ένα βήμα μετά το άλλο και να θεωρούν όλα τα άλλα αλλότρια.
Απόσπασμα από το βιβλίο των Ryan Holiday & Stephen Hanselman «Άδραξε τον χρόνο» –
Χριστούγεννα σημαίνει να δώσεις,
όλο σου τον εαυτό,το χρόνο σου,
τα συναισθήματα σου, τις αγκαλιές και τα χαμόγελα σου..
Χριστούγεννα δεν είναι τα αντικείμενα...
~E.L.Word
“το μέλλον του παρελθόντος”.το παρελθόν παίζει ρόλο στη μετέπειτα ζωή του ανθρώπου…όχι προσκόλληση σε αυτό..
Όταν το φως της Αλήθειας μπει στο σκοτεινό δωμάτιο της ψυχής σου -έστω και κλεφτά, από τις χαραμάδες που άφησε ο εγωισμός σου- τότε για πρώτη φορά έρχεσαι αντιμέτωπος με τα ψυχικά & πνευματικά σου σκουπίδια. Ό,τι μέχρι χθες, λες και από επιτακτική ανάγκη, αποθησαύριζες, σα να ήταν χρυσάφι και πολύτιμα πετράδια, τώρα που άφησες να ζεστάνει λίγο η καρδιά σου, τα κοιτάζεις με απέχθεια, μπορείς και αναγνωρίζεις την δυσωδία τους.
Η καρδιά σου γλυκασμένη από το φως του Χριστού, αποστρέφεται την παγωνιά της Κόλασης που εσύ έφτιαξες, με εργαλείο την φιλαυτία, τον φύλακα της υποκρισίας σου. Ό,τι μέχρι χθες σύναζες και καμάρωνες σα να ήταν δικός σου θησαυρός, τώρα το αναγνωρίζεις σαν ξένη απάτη. Η ψυχή σου, αποστρεφόμενη ό,τι μέχρι χθες θεωρούσε δικό της, ζητάει τώρα με πάθος να το απολέσει, να το παραδώσει στα πόδια Εκείνου που επιτέλους εσύ καταδέχτηκες τον αιώνιο & βαθύ Του Έρωτα…
Χρειάζεσαι επειγόντως να καθαρθείς από τα πολυάριθμα ψυχικά & πνευματικά υποκατάστατα, που είχες μέχρι χθες θρονιάσει με αναίδεια στο θρόνο της μοναδικής Αλήθειας. Τα μάτια της καρδιάς σου βλέπουν πια, υπό το Φως αυτής της νέας Γνώσης, ότι οι έμμονες ψυχικές εμπλοκές και καθηλώσεις σου, οι διεστραμμένες επιθυμίες, και οι “πνευματιστικές” ανησυχίες και τοποθετήσεις σου έστεκαν τόσα χρόνια βάρος ασήκωτο στους ώμους ενός επαρκούς και αυθεντικού Εαυτού που λαχταρούσε να πετάξει ψηλά..
Πρώτα απ’ όλα, είτε το ξέρεις, είτε όχι, μια ζωή ένα μόνο ζητούσες: να απαλλαγείς από τις ενοχές σου. Για να συμβεί όμως αυτό, πρέπει πρώτα να τις αποδεχτείς ως τέτοιες. Εσύ όμως, κάθε φορά που στις προσωπικές & συλλογικές σου διαδράσεις και σχέσεις – ακόμα και στους χώρους όπου διαλέγεις να προβάλλεις την μέσα σου πραγματικότητα (την T.V., το σινεμά, το θέατρο)- έρχεσαι αντιμέτωπος με μία βίαια σκηνή, πράξη, ένα αποτρόπαιο θέαμα, μια κατάφορη αδικία σε ζώο ή άνθρωπο, διαλέγεις είτε να αποστρέψεις το βλέμμα σου γεμάτος τρόμο, είτε να οργιστείς με κείνον που βιαστικά τοποθέτησες στη θέση του ενόχου..
Έτσι προσπαθείς, μάταια, να σωπάσεις την εκκωφαντική κραυγή της συνείδησής σου, που επίμονα και ανελέητα σου φωνάζει: “Εσύ φταις για ό,τι κακό συμβαίνει στην προσωπική σου ζωή, στην χώρα σου, στον κόσμο ολόκληρο…! Ανέλαβε επιτέλους την ευθύνη σου, αν θέλεις να αναστηθείς, όπως διακηρύσσεις, από τους νεκρούς, αν θέλεις να αναστηθούν μαζί σου κι άλλοι…”. Εσύ όμως, απόλυτα –αν και ανεπίγνωστά σου- πεπεισμένος για τη δική σου ενοχή, αρνείσαι να παραδοθείς. Αγνοώντας ότι μ’ αυτόν τον τρόπο, προδίδεις την βαθύτερη επιθυμία της ψυχής σου, που θέλει διακαώς να αποδεχτεί την ενοχή της, και, χωρίς όρους, να παραδοθεί στην τελική κρίση της εσώτατης φωνής της, χωρίς τις μάταιες αντιστάσεις που σε συνοδεύουν από την εποχή του Αδάμ, και χωρίς τον ατερμάτιστο πόνο που τις συνοδεύει.
Μέχρι εσύ να το επιτρέψεις αυτό να συμβεί, θα συνεχίζεις να “ζεις” μια δήθεν ζωή, μέτρια σαν την αποφασιστικότητά σου να “πεθάνεις” για να ζήσεις, φωτισμένη από τις λάμπες της Δ.Ε.Η., ζεσταμένη από το καλοριφέρ και τα air-conditions. Μια ζωή στην οποία αποβλέπεις στο να “περνάς καλά”, να υπερασπίζεις τα ατομικά σου δικαιώματα, να δικαιώνεις & να φροντίζεις την παραδειγματική τιμωρία όσων σε έβλαψαν & βλάπτουν εσένα & τους φίλους σου. Μια ζωή που αναλώνεται στην τήρηση του “ηθικά ορθού”, και την αποφυγή της τιμωρίας σου. Μια ζωή χορτασμένη από θάνατο, που φοβάται & απαξιώνει την προσωπική και συλλογική ανάσταση.
Μοιράζομαι μαζί σας ἕνα ὡραῖο ποίημα, με ἐκφράζει και με ὡθεῖ σε αὐτή την ἀναφορικότητα, διότι ἡ ἀναφορικότητα συγκροτεῖ τό λογικό ὑποκείμενο, ὄχι ἡ ἀτομικότητα μέ προικιό τή νοημοσύνη, θά τονίσει ἐμφαντικά ὁ πολύς Χρῆστος Γιανναρᾶς!
Paulo Coelho: Αυτό που ψάχνεις εσύ, σε ψάχνει επίσης!
Ο Πάολο Κοέλιο , ένας από τους πιο διάσημους συγγραφείς της εποχής μας , ξεχωρίζει για το μοναδικό του όραμα για τον κόσμο και την ακλόνητη αισιοδοξία .
Ακολουθούν επιλεγμένα αποσπάσματα του μεγαλοφυούς αυτού συγγραφέα για τη ζωή , την αγάπη και το πεπρωμένο του ανθρώπου.
1. Όταν θελήσεις κάτι πάρα πολύ , το σύμπαν όλο θα συνωμοτήσει για να γίνει η επιθυμία σου πραγματικότητα .
2. Η ζωή είναι πάντα σε αναμονή της κατάλληλης στιγμής για τη δράση .
3. Τα πάντα στον κόσμο δεν είναι τίποτα άλλο παρά διαφορετικές εκδηλώσεις του ίδιου πράγματος .
4. Μερικές φορές χρειάζεται να γυρίσετε όλο τον κόσμο για να καταλάβετε ότι ο θησαυρός είναι θαμμένος στο δικό σας σπίτι .
5. Ορισμένες φορές η ζωή χωρίζει δύο άτομα μόνο και μόνο για να δείξει πόσο σημαντικοί είναι ο ένας για τον άλλον .
6. Το να περιμένεις είναι το πιο δύσκολο .
7. Αν είσαι σε θέση να δεις την ομορφιά , αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή φέρεις την ομορφιά μέσα σου . Ο κόσμος είναι ένας καθρέφτης στον οποίο ο καθένας βλέπει το είδωλό του.
8. Οι άνθρωποι λένε πίσω από την πλάτη σου ό,τι να ΄ναι και μπροστά στα μάτια σου ό,τι βολεύει .
9. Ό,τι συνέβη μια φορά μπορεί και να μη συμβεί ποτέ ξανά. Αλλά αυτό που έχει γίνει δύο φορές , σίγουρα θα γίνει και τρίτη.
10. Αν η αγάπη μεταμορφώνει ένα άτομο με γοργό ρυθμό , η απελπισία το κάνει ακόμα πιο γρήγορα .
11. Εκεί που μας περιμένουν, πάντα ερχόμαστε πάνω στην ώρα .
12. Αν κάνω ακριβώς εκείνα τα πράγματα , τα οποία οι άνθρωποι περιμένουν από μένα , θα εγκλωβιστώ σε κατάσταση σκλαβιάς .
13. Τις πιο σημαντικές λέξεις στη ζωή μας τις προφέρουμε με τη σιωπή .
14. Το να χαθείς αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για να βρεις κάτι ενδιαφέρον .
15.Το πιο σκοτεινό χρονικό όριο είναι ακριβώς πριν την αυγή .
16. Αν είναι ο άνθρωπός σου , τότε είναι δικός σου , αν όμως τον τραβάει και κάπου αλλού, τότε τίποτα δεν θα τον κρατήσει και δεν αξίζει ούτε τα νεύρα ούτε την προσοχή .
17. Φτάνοντας στο τέλος , οι άνθρωποι γελούν με τους φόβους που τους βασάνιζαν στην αρχή.
18. Η ζωή είναι μερικές φορές απίστευτα φειδωλή – για ημέρες ολόκληρες , εβδομάδες , μήνες , χρόνια , ο άνθρωπος μπορεί να μη λαμβάνει ούτε ένα νέο ερέθισμα . Και μετά όταν μισοανοίξει την πόρτα , πέφτει επάνω του ολόκληρη χιονοστιβάδα .
19. Οι άγγελοί μας είναι πάντα μαζί μας και συχνά χρησιμοποιούν τα χείλη κάποιου άλλου για να μας πουν κάτι
20. Το να αισθάνεται κανείς δυστυχισμένος συνεχώς είναι μια ανεπίτρεπτη πολυτέλεια .
21. Υπάρχουν άνθρωποι που γεννήθηκαν για να περάσουν τη ζωή τους μόνοι , αυτό δεν είναι ούτε κακό ούτε καλό , είναι απλώς ζωή .
22. Μερικές φορές πρέπει να τρέξεις για να δεις ποιος θα σε ακολουθήσει . Άλλες φορές πρέπει να ρίξεις λίγο τους τόνους , για να δεις ποιος θα σε ακούσει πραγματικά . Κάποιες φορές πάλι ίσως χρειαστεί να κάνεις ένα βήμα πίσω για να δεις ποιος είναι ακόμα στο πλευρό σου . Ορισμένες φορές οφείλεις να παίρνεις λάθος αποφάσεις , για να δεις ποιος είναι μαζί σου , όταν τα πάντα καταρρέουν .
23. Ποτέ δεν κάνει να εγκαταλείπουμε το όνειρο μας ! Τα όνειρα τρέφουν την ψυχή μας όπως ακριβώς η τροφή τρέφει το σώμα μας . Όσες φορές κι αν χρειαστεί να γευτούμε πίκρες στη ζωή μας και να βλέπουμε τις ελπίδες μας να ναυαγούν, εμείς πρέπει να συνεχίσουμε παρ’ όλα αυτά να ονειρευόμαστε .
24 . Αυτό που ψάχνεις εσύ, σε ψάχνει επίσης .
25 . Μόλις βρήκα όλες τις απαντήσεις αμέσως άλλαξαν όλες οι ερωτήσεις .
26. Ο άνθρωπος κάνει πάντα το αντίθετο . Βιάζεται να μεγαλώσει και στη συνέχεια ανατρέχει στο παρελθόν της παιδικής του ηλικίας . Θυσιάζει την υγεία του χάριν των χρημάτων και στη συνέχεια σπαταλάει τα χρήματα για να βελτιώσει την υγεία του .
Προβληματίζεται σχετικά με το μέλλον με τέτοια ανυπομονησία ώστε να αγνοεί το παρόν κι εξαιτίας αυτού δεν έχει ούτε παρόν ούτε μέλλον . Ζει με τέτοιο τρόπο λες και δε θα πεθάνει ποτέ και πεθαίνει σαν να μην έχει ζήσει ποτέ .
27. Μερικές φορές πρέπει να πεθάνεις προκειμένου να αρχίσεις να ζεις .
28. Οι άνθρωποι θέλουν να αλλάξουν τα πάντα και την ίδια στιγμή θέλουν τα πράγματα να παραμείνουν ως έχουν .
29. Πάντα να λες αυτό που νιώθεις και να κάνεις ό, τι σκέφτεσαι ! Η σιωπή καταστρέφει ζωές …
30. Στο τέλος όλα πάνε καλά . Αν δεν πάνε καλά , σημαίνει ότι δεν είναι το τέλος .
Ἀναρτῶ κάτι σπουδαῖο, το ἀφιερώνω σε ὅσους εἶναι ἐραστές ἑνός ἄλλου τρόπου ὑπάρξεως, πού ἔχουν ρωγμές και εῖναι διάτρητοι, ὥστε να δεχθοῦν τό ἄλλο, το διαφορετικό, σίγουρα δεν ἀπευθύνεται σε ὅσουν πιστέυουν ὅτι εἶναι σωστοί, πώς σίγουρα κατάλαβαν τά ουσιώδη ὡς δεδομένα, αὐτά τά ὁποία εἶναι ζητούμενα και μέσα ἀπό μιά ἄθληση και κοινωνούμενη ἐμπειρία προσιτά.
Βραδιάτικες περιπλανήσεις…
Για το σύμπαν γνωρίζουμε μόνο ένα 5%,και αυτό σημαίνει πως η αλήθεια του σύμπαντος κατά 95% μας είναι άγνωστη.Μήπως η αλήθεια είναι αυτό που δεν ξέρουμε;<<Μήπως οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά;>>Και να αληθεύει η ποιητική ρήση:””Διαβάτη, δεν υπάρχει δρόμος,τον φτιάχνεις περπατώντας.”“(απόσπασμα από άρθρο του Περικλή Κοροβέση.)
1.Για να έχω γνώση του 5% του σύμπαντος,σημαίνει ότι κατέχω το όλο και κατά συνέπεια ξέρω ένα μέρος του….το σύμπαν όμως είναι άπειρο και ασύλληπτο για τον πεπερασμένο ανθρώπινο νου….
2.Για ποια (τι είδους) αλήθεια ψάχνω…Στο Χριστιανισμό η αλήθεια δεν είναι κάτι αφηρημένο,αλλά έχει Προσωπική υπόσταση στο Πρόσωπο Του Χριστού; “Εγώ ειμί η Αλήθεια…””
3.Όλα είναι δρόμος και πολλοί οι δρόμοι που οδηγούν στον Ένα, στο Χριστό…μήπως εδώ πρόκειται για μονοπάτι, που στη δεδομένη χωροχρονική στιγμή, το χωρίζει άβυσσος από τη κεντρική αρτηρία που θα μας φέρει κοντά στο Χριστό;;(Εγώ ειμί η οδός…άρα υπάρχει προσανατολισμός,τέλος.. αλλά και νόημα!)Μήπως το χάσμα του μονοπατιού μας χρειάζεται να γεφυρωθεί πάνω στους εξής πυλώνες:
α.με το πέρασμα από τη θέση-αντίθεση στη σύνθεση…
β.με το πέρασμα από την μονόπλευρη στην ολιστική προσέγγιση θέσεων-καταστάσεων-συμβάντων-γεγονότων…
γ.βάζοντας το σωστό κλειδί στη σωστή πόρτα στην ιστορικό-χρονική στιγμή του σήμερα;;;;;; δ.με το πέρασμα από τη “συνδεσιμότητᨔτης εποχής, στη συλλογικότητα και εν τέλει στην υπέρβαση του status της σημερινής εποχής;;
Λουντέμης: Πάντα ανέβαινε, κι αν δεν βρεις δρόμο φτιάξε
Τετάρτη, 3 Ιουλίου 2013
Νίκος Καζαντζάκης: Πρέπει να γίνεις εσύ ήλιος …
… για να φωτίσεις τους σβησμένους ήλιους των άλλων
Πρέπει να γίνεις εσύ ήλιος για να φωτίσεις τους σβησμένους ήλιους των άλλων.
Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει.
Πού να βρω μια ψυχή σαρανταπληγιασμένη κι απροσκύνητη, σαν την ψυχή μου, να της ξομολογηθώ;
Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι …
Να μην αρνιέσαι τη νιότη σου ως τα βαθιά γεράματα, να μάχεσαι σε όλη σου τη ζωή να μετουσιώσεις σε κατάκαρπο δέντρο την εφηβική σου άνθηση, αυτός, θαρρώ, είναι ο δρόμος του ολοκληρωμένου ανθρώπου.
Έχουν να πουν πως άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται το θάνατο. Όχι, σου λέω εγώ. Άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται την αθανασία.
Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα.
Άσφαλτα κατέχει η χωματένια αυτή μήτρα την αξία του κάθε παιδιού της· κι όσο ανώτερη η ψυχή που έπλασε, τόσο και δυσκολότερη της αναθέτει εντολή: να σώσει τον εαυτό του ή τη ράτσα του ή τον κόσμο· από την πρώτη, τη δεύτερη, την τρίτη εντολή που σου αναθέτει διαβαθμίζεται η ψυχή σου.
Άστρα, πουλιά, σπόροι μέσα στο χώμα, όλα υπακούουν. Και μόνο ο άνθρωπος σηκώνει κεφάλι και θέλει να παραβεί το νόμο και να μετατρέψει την υπακοή σε ελευτερία. Γι’ αυτό κι απ’ όλα τα πλάσματα του Θεού αυτός μονάχα μπορεί κι αμαρταίνει. Τι θα πει αμαρταίνει; χαλνάει την αρμονία.
Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.
Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι …
Δέν διαλέγεις αυτά που πιστεύεις. Αυτά διαλέγουν εσένα.
Πιστεύω στα αναρίθμητα, εφήμερα προσωπεία που πήρε ο Θεός στους αιώνες και ξεκρίνω, πίσω από την άπαυτη ροή του, την απόλυτη ενότητα.
Ποτε μην αναγνωρισεις τα συνορα τ’ανθρωπου, να σπας τα συνορα! Ν’ αρνειεσαι οτι θωρουν τα ματια σου!
Να πεθαινεις και να λες:
Θανατος δεν υπάρχει.
Ένας δρόμος, ένας μονάχα οδηγάει στο Θεό, ο ανήφορος.
Αν δε δει ο Θεός χέρι ανθρώπου, δε βάζει μήτε κι αυτός το δικό του.
Σκύβω απάνω στο μερμήγκι, θωρώ μέσα στο γυαλιστερό μαύρο μάτι του το πρόσωπο του Θεού.
Θεός είναι η ακατάλυτη δύναμη που μεταμορφώνει την ύλη σε πνέμα. Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του ένα κομμάτι από το θεϊκό αυτό στρόβιλο και γι’ αυτό κατορθώνει να μετουσιώνει το ψωμί και το νερό και το κρέας και να το κάνει στοχασμό και πράξη.
Δεν είναι νερό δροσερό ο Θεός, όχι, δεν είναι νερό δροσερό, να το πιεις, να δροσερέψεις. Είναι φωτιά, και πρέπει να περπατάς απάνω της. Κι όχι μονάχα να περπατάς, παρά, κι αυτό ’ναι το πιο δύσκολο, παρά και να χορεύεις! Σίγουρα, ευτύς ως μπορέσεις να χορέψεις, η φωτιά γίνεται νερό δροσάτο, μα ώσπου να φτάσεις ως εκεί τι αγώνας, τι αγωνία, Θεέ μου!
Νίκος Καζαντζάκης
ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ ΣΟΥ ΔΕ ΘΑ ΤΗ ΒΡΕΙΣ, ΘΑ ΤΗΝ ΦΤΙΑΞΕΙΣ | PSYCHOLOGOS-MARIAKORAKA.GR
03 Απρ Την Ιθάκη σου δε θα τη βρεις, θα την φτιάξεις | Psychologos-MariaKoraka.Gr
Σκέφτηκες ποτέ τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τους «τίτλους ειδήσεων» στο εξώφυλλο της δικής σου Ζωής;
Πόση ενέργεια, πόσα χαμόγελα, πόσα δάκρυα, πόσα ταξίδια;
Φρόντισες να’ χεις τα μάτια της Ψυχής ανοικτά, έτσι για να βρίσκει έδαφος και νόημα η κάθε μία κουκίδα ξεχωριστά, και να πηγαίνει να κάθεται αβίαστα εκεί που «πρέπει», όποτε «πρέπει»;
Δε θα’ ταν στ’ αλήθεια, κρίμα κι άδικο να ξύπναγες μια μέρα, συνειδητοποιώντας πως το δικό σου παζλ, βγήκε λίγο μικρότερο απ’ ότι το ονειρεύτηκες;
Πως οι κουκίδες της ζωής σου, στο τελικό μέτρημα, βγήκαν κάπως κουτσουρεμένες;
Με δίχως αμφιβολία θα αναρωτήθηκες πολλάκις, τι θα γινόταν αν επέλεγες άλλο δρόμο, άλλη κατεύθυνση, στη διαδρομή που έκανες στην μέχρι τώρα επίγεια σου περαντζάδα.
Αν έστριβες αριστερά αντί δεξιά;
Αν πήγαινες με χίλια αντί με εκατό;
Και κάτι τελευταίο. Μη μιλάς άλλο για Ιθάκη. Για ταξίδια να μιλάς.
Να θυμάσαι πως σημασία έχει ότι έπεσες, σηκώθηκες, έμαθες, γέλασες, έκλαψες, αναθεώρησες, έζησες το Ταξίδι.
Όσοι στ’ αλήθεια ταξίδεψαν, δε ζηλεύουν την Ιθάκη.
Κι ας λέει ο Μίλτος το αντίθετο.
Την Ιθάκη σου, μη γυρεύεις να τη βρεις. Να κοιτάς να την φτιάξεις.
Να κοιτάς να γουστάρεις τη διαδρομή και να περπατάς. Αδιάκοπα και με δίχως εκπτώσεις.
Να περπατάς…
Πηγή: Η Δύναμη της Αγάπης
Ο Πάολο Κοέλιο , ένας από τους πιο διάσημους συγγραφείς της εποχής μας , ξεχωρίζει για το μοναδικό του όραμα για τον κόσμο και την ακλόνητη αισιοδοξία .
Τα έργα του εμπνέουν εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο , προτρέπουν τους ανθρώπους να πιστεύουν στα θαύματα και δίνουν ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον . Μέχρι στιγμής , ο συγγραφέας έχει δημοσιεύσει πάνω από 20 βιβλία , με το πιο γνωστό να είναι «Ο Αλχημιστής» , που παρέμεινε για πολύ καιρό στην πρώτη δεκάδα των best sellers .
Ακολουθούν επιλεγμένα αποσπάσματα του μεγαλοφυούς αυτού συγγραφέα για τη ζωή , την αγάπη και το πεπρωμένο του ανθρώπου.
1. Όταν θελήσεις κάτι πάρα πολύ , το σύμπαν όλο θα συνωμοτήσει για να γίνει η επιθυμία σου πραγματικότητα .
2. Η ζωή είναι πάντα σε αναμονή της κατάλληλης στιγμής για τη δράση .
3. Τα πάντα στον κόσμο δεν είναι τίποτα άλλο παρά διαφορετικές εκδηλώσεις του ίδιου πράγματος .
4. Μερικές φορές χρειάζεται να γυρίσετε όλο τον κόσμο για να καταλάβετε ότι ο θησαυρός είναι θαμμένος στο δικό σας σπίτι .
5. Ορισμένες φορές η ζωή χωρίζει δύο άτομα μόνο και μόνο για να δείξει πόσο σημαντικοί είναι ο ένας για τον άλλον .
6. Το να περιμένεις είναι το πιο δύσκολο .
7. Αν είσαι σε θέση να δεις την ομορφιά , αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή φέρεις την ομορφιά μέσα σου . Ο κόσμος είναι ένας καθρέφτης στον οποίο ο καθένας βλέπει το είδωλό του.
8. Οι άνθρωποι λένε πίσω από την πλάτη σου ό,τι να ΄ναι και μπροστά στα μάτια σου ό,τι βολεύει .
9. Ό,τι συνέβη μια φορά μπορεί και να μη συμβεί ποτέ ξανά. Αλλά αυτό που έχει γίνει δύο φορές , σίγουρα θα γίνει και τρίτη.
10. Αν η αγάπη μεταμορφώνει ένα άτομο με γοργό ρυθμό , η απελπισία το κάνει ακόμα πιο γρήγορα .
11. Εκεί που μας περιμένουν, πάντα ερχόμαστε πάνω στην ώρα .
12. Αν κάνω ακριβώς εκείνα τα πράγματα , τα οποία οι άνθρωποι περιμένουν από μένα , θα εγκλωβιστώ σε κατάσταση σκλαβιάς .
13. Τις πιο σημαντικές λέξεις στη ζωή μας τις προφέρουμε με τη σιωπή .
14. Το να χαθείς αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για να βρεις κάτι ενδιαφέρον .
15.Το πιο σκοτεινό χρονικό όριο είναι ακριβώς πριν την αυγή .
16. Αν είναι ο άνθρωπός σου , τότε είναι δικός σου , αν όμως τον τραβάει και κάπου αλλού, τότε τίποτα δεν θα τον κρατήσει και δεν αξίζει ούτε τα νεύρα ούτε την προσοχή .
17. Φτάνοντας στο τέλος , οι άνθρωποι γελούν με τους φόβους που τους βασάνιζαν στην αρχή.
18. Η ζωή είναι μερικές φορές απίστευτα φειδωλή – για ημέρες ολόκληρες , εβδομάδες , μήνες , χρόνια , ο άνθρωπος μπορεί να μη λαμβάνει ούτε ένα νέο ερέθισμα . Και μετά όταν μισοανοίξει την πόρτα , πέφτει επάνω του ολόκληρη χιονοστιβάδα .
19. Οι άγγελοί μας είναι πάντα μαζί μας και συχνά χρησιμοποιούν τα χείλη κάποιου άλλου για να μας πουν κάτι
20. Το να αισθάνεται κανείς δυστυχισμένος συνεχώς είναι μια ανεπίτρεπτη πολυτέλεια .
21. Υπάρχουν άνθρωποι που γεννήθηκαν για να περάσουν τη ζωή τους μόνοι , αυτό δεν είναι ούτε κακό ούτε καλό , είναι απλώς ζωή .
22. Μερικές φορές πρέπει να τρέξεις για να δεις ποιος θα σε ακολουθήσει . Άλλες φορές πρέπει να ρίξεις λίγο τους τόνους , για να δεις ποιος θα σε ακούσει πραγματικά . Κάποιες φορές πάλι ίσως χρειαστεί να κάνεις ένα βήμα πίσω για να δεις ποιος είναι ακόμα στο πλευρό σου . Ορισμένες φορές οφείλεις να παίρνεις λάθος αποφάσεις , για να δεις ποιος είναι μαζί σου , όταν τα πάντα καταρρέουν .
23. Ποτέ δεν κάνει να εγκαταλείπουμε το όνειρο μας ! Τα όνειρα τρέφουν την ψυχή μας όπως ακριβώς η τροφή τρέφει το σώμα μας . Όσες φορές κι αν χρειαστεί να γευτούμε πίκρες στη ζωή μας και να βλέπουμε τις ελπίδες μας να ναυαγούν, εμείς πρέπει να συνεχίσουμε παρ’ όλα αυτά να ονειρευόμαστε .
24 . Αυτό που ψάχνεις εσύ, σε ψάχνει επίσης .
25 . Μόλις βρήκα όλες τις απαντήσεις αμέσως άλλαξαν όλες οι ερωτήσεις .
26. Ο άνθρωπος κάνει πάντα το αντίθετο . Βιάζεται να μεγαλώσει και στη συνέχεια ανατρέχει στο παρελθόν της παιδικής του ηλικίας . Θυσιάζει την υγεία του χάριν των χρημάτων και στη συνέχεια σπαταλάει τα χρήματα για να βελτιώσει την υγεία του .
Προβληματίζεται σχετικά με το μέλλον με τέτοια ανυπομονησία ώστε να αγνοεί το παρόν κι εξαιτίας αυτού δεν έχει ούτε παρόν ούτε μέλλον . Ζει με τέτοιο τρόπο λες και δε θα πεθάνει ποτέ και πεθαίνει σαν να μην έχει ζήσει ποτέ .
27. Μερικές φορές πρέπει να πεθάνεις προκειμένου να αρχίσεις να ζεις .
28. Οι άνθρωποι θέλουν να αλλάξουν τα πάντα και την ίδια στιγμή θέλουν τα πράγματα να παραμείνουν ως έχουν .
29. Πάντα να λες αυτό που νιώθεις και να κάνεις ό, τι σκέφτεσαι ! Η σιωπή καταστρέφει ζωές …
30. Στο τέλος όλα πάνε καλά . Αν δεν πάνε καλά , σημαίνει ότι δεν είναι το τέλος .
Μέσα απ’ τα βράχια ξεφυτρώνουν μικρά θαύματα.
Ο μύθος της Αλκυόνης και οι Αλκυονίδες ηλιόλουστες μέρες του Ιανουαρίου
Αλκυονίδες Μέρες (Halcyon Days): Οι Αρχαίοι Ελληνες είχαν παρατηρήσει τις λίγες μέρες καλοκαιρίας που παρουσιάζονται το χειμώνα
Ποιες είναι οι “Αλκυονίδες Μέρες”;
Αλκυονίδες μέρες ονομάζονται οι μέρες εκείνες του Ιανουαρίου, οι οποίες έχουν καλό καιρό και ηλιοφάνεια. Πρόκειται για αρχαία ελληνική ονομασία, που προέρχεται απ’ τον Αριστοτέλη.
Μετεωρολογικά εξηγείται με την εξίσωση των βαρομετρικών πιέσεων μεταξύ της Νοτίου και Βορείου Ευρώπης, ενώ μυθολογικά υπάρχουν πολύ όμορφες ιστορίες για το φαινόμενο αυτό
Δεν υπάρχουν κάθε χρόνο Αλκυονίδες μέρες, π.χ. το έτος 1947 δεν υπήρξαν καθόλου. Στην Ελλάδα το 2011, έκαναν την έναρξή τους τη δεύτερη εβδομάδα του Ιανουαρίου.
Το πουλί Αλκυόνα
Οι Αλκυονίδες μέρες έχουν πάρει την ονομασία τους από το ψαροπούλι Αλκυόνα, που κλωσά τα αυγά του εκείνες τις ημέρες.
Η Αλκυόνα, σύμφωνα με την παράδοση, είναι ένα πουλί που συμβολίζει τη γαλήνη, την προστασία και παύει τη θαλασσοταραχή. Αν και αποδημητικό πουλί, δε φεύγει, αλλά έρχεται το φθινόπωρο, ενώ φεύγει αρχές Μαρτίου. Γεννά τα αυγά του στις σχισμές των βράχων της θάλασσας.
Σύμφωνα με ένα μεσαιωνικό μύθο, το χρώμα της Αλκυόνας στην αρχή ήταν γκρίζο, όταν όμως έγινε ο βιβλικός κατακλυσμός πέταξε ψηλά και το στήθος της έγινε κόκκινο απ’ τον ήλιο, ενώ η ράχη της μπλε απ’ το χρώμα του ουρανού.
Για τη συζυγική πίστη των Αλκυόνων αναφέρεται ότι όταν ο σύζυγος της Αλκυόνας γεράσει και δεν μπορεί να πετάξει πια, τότε η θηλυκιά Αλκυόνα τον παίρνει στους ώμους της και τον μεταφέρει πάντοτε μαζί της, τον ταΐζει και τον περιποιείται ως το θάνατο.
Ο μύθος της Αλκυόνης
Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, η Αλκυόνη ήταν κόρη του Αιόλου, του θεού των ανέμων. Ζούσε στα ακρογιάλια της θάλασσας με τον άντρα της, τον Κήυκα, και αισθάνονταν τόσο πολύ αγαπημένοι και ευτυχισμένοι, ώστε παρομοίαζαν τους εαυτούς τους με το ζευγάρι των θεών, Δία και Ήρα.
Για την ασέβειά τους, όμως, αυτή, ο Δίας οργίστηκε τόσο πολύ που μεταμόρφωσε τον Κήυκα σε όρνιο. Η Αλκυόνη, χωρίς να γνωρίζει τι είχε συμβεί, έτρεχε παντού τρελαμένη για να βρει τον αγαπημένο της σύζυγο.
Οι θεοί του Ολύμπου τη λυπήθηκαν και τη μεταμόρφωσαν στο θαλασσοπούλι, την Αλκυόνα, που μοιάζει να ψάχνει στις θάλασσες για να βρει το χαμένο της σύζυγο.
Η δυστυχία, όμως, της Αλκυόνης δε σταμάτησε εδώ. Αντίθετα απ’ τα άλλα πουλιά που γεννούσαν την άνοιξη, μες στην καλοκαιρία, η Αλκυόνα γεννούσε μες στη βαρυχειμωνιά, οπότε τα μανιασμένα κύματα της θάλασσας της άρπαζαν τα αυγά ή τα νεογέννητα πουλάκια, κάνοντάς την να κλαίει σπαραχτικά.
Για άλλη μια φορά, οι θεοί του Ολύμπου τη λυπήθηκαν και ο Δίας πρόσταξε για 15 μέρες μες στο Γενάρη να κοπάζουν οι άνεμοι και ο ήλιος να ζεσταίνει τη φύση, ώστε να μπορέσει η Αλκυόνα να κλωσήσει τα αυγά και τα πουλάκια να μπορέσουν να πετάξουν.
Οι Αλκυονίδες Μέρες ως μήνυμα αισιοδοξίας
Η φύση μας δείχνει ότι όλα είναι μια εναλλαγή καταστάσεων: καλών και κακών, κακοκαιρίας (χειμώνας) και καλοκαιρίας (καλοκαίρι), ζωής και θανάτου. Όλα αυτά μας δείχνουν ότι ζούμε σε ένα θαύμα που ονομάζουμε “ζωή”.
Οι Αλκυονίδες Μέρες, αν τις δούμε συμβολικά, μεταφέρουν ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα, ότι ακόμα και στη “βαρυχειμωνιά” θα υπάρχουν περιστάσεις που θα μας δίνουν δύναμη και θάρρος, όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, ώστε αισιόδοξοι πια να περιμένουμε την “καλοκαιρία” και τον ερχομό της “άνοιξης”, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ας μην συγκεντρωθούμε στο παρόν
Επιμέλεια – Μετάφραση: Ελεάνα Πανδιά, Επικοινωνιολόγος, MA, υπ. διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου Συγγραφέας: Ruth Whippman
Καθώς στέκομαι πάνω από το νεροχύτη, στο τέλος μιας κουραστικής εργάσιμης μέρας με τα παιδιά και όλες τις υποχρεώσεις, στον απόηχο μιας τοξικής προεκλογικής περιόδου, προσπαθώ να στρέψω την προσοχή μου στα κολλημένα μακαρόνια. Ο νους μου περισπάται από το πρόγραμμα του Netflix και το επαναφέρω στην αταξία του πάγκου μπροστά μου. Το μυαλό μου επιστρέφει στον προσφάτως εκλεγμένο πρόεδρο. Αποπειρώμαι και αποτυγχάνω να στρέψω όλη μου την προσοχή στο πλύσιμο των πιάτων, φέρνοντας στο μυαλό μου ένα άρθρο που ανήρτησε μια γνωστή μου στο Facebook. Σύμφωνα με τους κορυφαίους αυτής της τάσης προκειμένου να μεγιστοποιήσουμε το αίσθημα της ευτυχίας μας, είναι σκόπιμο να επιδιώξουμε να αντισταθούμε στη συνήθειά μας να κάνουμε τις οικιακές μας εργασίες «στον αυτόματο» και αντ’ αυτού να είμαστε παρόντες σε κάθε στιγμή, απολύτως απορροφημένοι από κάθε κουταλιά βρώμης και κάθε πιρουνιά ομελέτας. Η αυτεπίγνωση προτείνεται ως άμυνα ενάντια στις πιέσεις της σύγχρονης ζωής, όμως τελευταία φαίνεται να αποτελεί μέρος τους. Είναι μέρος ενός κύκλου πρακτικών αυτοβελτίωσης από την κόλαση, με στόχο να αποκτήσουμε όχι μόνο ένα σπίτι – πρότυπο άξιο δημοσίευσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και ένα εξίσου τέλειο μυαλό. Αν θέλαμε να εντοπίσουμε την κοινή συνισταμένη των φιλοσοφικών τάσεων της εποχής μας είναι ότι η οδός που οδηγεί στην πληρότητα είναι η πλήρης συγκέντρωση στη στιγμή, στο παρόν. Η ιδέα ότι θα πρέπει να επιτηρούμε τι σκέψεις μας ώστε να μην επιστρέφουν στο παρελθόν, να μην προτρέχουν, να μην χάνονται στην ονειροπόληση και να μην γίνονται υπερβολικά αφηρημένες, αλλά να εστιάζουν στο εδώ και το τώρα έχει κερδίσει έδαφος ανάμεσα σε τραπεζίτες, ερασιτέχνες φιλόσοφους, γραφειοκράτες και επαγγελματίες των εργασιακών σχέσεων. Όλο και περισσότερες εταιρείες την Αμερική προσφέρουν σεμινάρια αυτεπίγνωσης για να εξορθολογιστεί η παραγωγικότητα των εργαζομένων. Ο στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής έχει ενσωματώσει ανάλογα σεμινάρια στην εκπαίδευση των πεζοναυτών. Οι Αμερικάνοι ξοδεύουν 4 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο σε «προϊόντα αυτεπίγνωσης». Η τάση να ζούμε στο παρόν έχει κεφαλαιοποιήσει τη σαγήνη της και καθίσταται πια μια πνευματική βιομηχανία αξίας πολλών δισεκατομμυρίων. Αξίζει πράγματι η στιγμή τόση επευφημία; Ίσως αυτή η φιλοσοφική προσέγγιση να ανταμείβει περισσότερο τους περισσότερο προνομιούχους σε σχέση με εκείνους που βιώνουν εξαντλητικές, εξευτελιστικές ή εξουθενωτικές στιγμές. Ίσως αφορούν περισσότερο εκείνους για τους οποίους η καθημερινότητα περιλαμβάνει περισσότερους «χαιρετισμούς στον ήλιο» (άσανα στη γιόγκα) και λιγότερες στιγμές εργασίας πάνω από μια καυτή φριτέζα. Αν το καλοσκεφτούμε, οι ζωές μας, είναι συχνά πολύ πιο συναρπαστικές όταν τις ζούμε εκτός του παρόντος χρόνου. Όποιος έχει εκφράσει την ελπίδα ότι μια μέρα θα καταφέρει να χάσει 15 κιλά, θα μάθει Ισπανικά ή θα εντοπίσει τα χαμένα καπάκια από τα δοχεία αποθήκευσης τροφίμων του, αντιμετωπίζει τη ζωή αισιόδοξα και θετικά, αλλά η ζωή δεν τον επιβεβαιώνει συχνά. Προφανώς ένα από τα πιο συναρπαστικά χαρακτηριστικά του ανθρώπινου εγκεφάλου είναι η ικανότητά του να διατηρεί το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον του και όλες τις πιθανές, φανταστικές εκδοχές τους σε διαρκή ενεργό παραλληλισμό για να υπερνικήσει την ανία του πλυσίματος των πιάτων με την πιθανότητα να βρίσκεται νοερά στην Μπανγκόκ, ή στο κρεβάτι με τον Don Draper (τον γοητευτικό φανταστικό χαρακτήρα στην τηλεοπτική σειρά Mad Men) ή απλά να αντιμετωπίσει – νοερά πάντα – έναν ηλικιωμένο συγγενή που σας κριτικάρει για τον τρόπο που ανατρέφεται το παιδί σας. Είναι δύσκολο να θεωρήσουμε ότι μπορεί να βιώσουμε μεγαλύτερα ποσοστά ευτυχίας, κοιτώντας με προσήλωση τα μακαρόνια που βράζουν. Εκείνο που διαφοροποιεί τους ανθρώπους από τα ζώα είναι ακριβώς η ικανότητα μας ν’ αποστασιοποιούμαστε από αυτό που συμβαίνει στο παρόν, ώστε να το τοποθετήσουν σε ένα πλαίσιο και να του αποδώσουν σημασία. Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΤΟΣΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΑΦΗΓΟΥΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΕΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟ ΝΟΗΜΑ. Κι όμως, η προτροπή να είμαστε περισσότερο επικεντρωμένοι στο παρόν εμπεριέχει μια αίσθηση ηθικής ανωτερότητας, μια υποτίμηση προς εκείνους που αφαιρούνται που μοιάζει με τον τρόπο με τον οποίο ένας αυστηρός δάσκαλος μας επαναφέρει στην τάξη. Η συνέπεια της αμέλειάς μας, της τάσης μας να παραμελούμε το βίωμα του παρόντος είναι ότι χάνουμε τον αυθορμητισμό μας και γινόμαστε αγνώμονες, αφού δεν απολαμβάνουμε τη ζωή μας λεπτό προς λεπτό. Αυτός ο επικριτικός τόνος είναι μέρος μιας μακροχρόνιας παράδοσης επιτήρησης της σκέψης στο πλαίσιο της ρητορικής της αυτό-βοήθειας. Στις πιο ατυχείς του στιγμές, το κίνημα της θετικής σκέψης χαρακτήρισε πραγματικές δυσκολίες της καθημερινής ζωής ως «προβληματικές σκέψεις». Στις μέρες μας η αυτεπίγνωση έχει τοποθετεί στο επίκεντρο των στόχων μας για αυτοβελτίωση, αλλά παλαιότερα προβλήματα όπως οι κακοί γάμοι, το εργασιακό άγχος, η έλλειψη χρημάτων και οι φυλετικές διακρίσεις ερμηνεύονταν ως αποτυχία να σκεφτούμε θετικά. Η λύση που προτείνεται τώρα στα περίπλοκα προβλήματα της ζωής είναι να ανακουφίσουμε όσους υποφέρουν με το να επικεντρώνονται στο εδώ και το τώρα. Αυτή η τάση μπορεί να χαρακτηριστεί ως νεοφιλελευθερισμός των συναισθημάτων εντός του οποίου η ευτυχία δεν γίνεται αντιληπτή ως συνέπεια των περιστάσεων, αλλά ως απόρροια της ατομικής σας πνευματικής προσπάθειας, μια ανταμοιβή για τους αντάξιούς της. Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο υψηλότατο ενοίκιό σας και στο χαμηλό μισθό σας, στον άπιστο σύζυγο ή στον άδικο εργοδότη σας , ούτε καν στην τεράστια στοίβα των άπλυτων πιάτων. Το πρόβλημα είσαι εσύ.
Είναι προφανώς, πιο εύκολο και πιο οικονομικό να κατηγορούμε τον καθένα ατομικά για τις «λανθασμένες» σκέψεις που κάνει στην προσπάθεια να εξαλείψει τις αιτίες της δυστυχίας του.
Έτσι, επιλέγουμε να κάνουμε στα παιδιά μας μαθήματα αυτεπίγνωσης, αντί να ασχοληθούμε ενεργά με τις ανισότητες στην εκπαίδευση και δίνουμε οδηγίες σε εξαντλημένους εργαζόμενους να συγκεντρώνονται στην αναπνοή τους αντί να διεκδικούν πληρωμένες διακοπές ή καλύτερες ασφαλιστικές αποδόσεις.
Στην πραγματικότητα, παρά τις μεγαλοστομίες, οι επιστημονικές ενδείξεις που συσχετίζουν την επικέντρωση στο παρόν ως κλειδί για την συναισθηματική πληρότητα είναι αδύναμες. Όταν ο οργανισμός για την έρευνα και την ποιότητα της πρόνοιας στην υγεία (στην Αμερική) διεξήγαγε μια τεράστια μετά-ανάλυση περισσότερων από 18.000 ξεχωριστών ερευνών σε σχέση με τεχνικές διαλογισμού και αυτεπίγνωσης τα αποτελέσματα αποδείχθηκαν απογοητευτικά. Παρά το γεγονός ότι ορισμένες έρευνες έδειξαν πράγματι ότι ο διαλογισμός και άλλες παρόμοιες πρακτικές ωφελούν τους ανθρώπους που τις εφαρμόζουν σε σχέση με εκείνους που δεν κάνουν τίποτε άλλο, όταν συγκριθούν με οποιαδήποτε άλλη τεχνική χαλάρωσης, ακόμα και την ήπια άσκηση ή άλλες τεχνικές μυϊκής χαλάρωσης, την ακρόαση διαλέξεων πνευματικού περιεχομένου ή κάθε άλλη εναλλακτική πρακτική που αποδίδει εξίσου μεγάλη προσοχή στο άτομο, παρουσιάζουν τα ίδια ή λίγο χειρότερα αποτελέσματα σε σχέση με τις άλλες πρακτικές. Κι έτσι ίσως, αντί να σπαταλάμε όλη μας την ενέργεια για να συγκεντρωθούμε στο «εδώ και το τώρα», ας είμαστε ευγνώμονες για την ικανότητα του εγκεφάλου μας να μας μεταφέρει κάπου αλλού. Πηγή: www.nytimes.com
Πηγή: (http://psychografimata.com/as-min-sigkentrothoume-sto-paron/)
